آیا میتوان گفت رحمت خداوند نسبت به ما کم شده؟

با سلام و احترام
دوست عزیزم لطف و رحمت خدا کم نشده خدا فقط داره فرصت میده به بنده هاش احساس میکنم خیلی نزدیک هستیم به روز موعود(ظهور حضرت حجت(ع)) و فقط داره خدا به همه ی بنده هاش فرصت میده ...
آقا علی ابن موسی الرضا(ع) نه تنها رئوف هست سلطان هست ضامن آهو هست و ... بیایم کلاه خودمونو قاضی کنیم آیا ما انسانهای نسل ماشینی و نسل پر زرق و برق دنیا مثل قبل میایم کنار پنجره فولاد که طلب کنیم ؟! آخه یکمم ما کم لطف شدیم شاید آقا میخواد که چون بیشتر بریم طرفشون میخواد بیشتر صداش بزنیم که وایییییییی بر احوال ما که فقط کارمون گیر میشه میگیم یا امام رضا کمکمون کن

دوستان سلام
شما مطمئنید که اینقدر کم شده ؟ منظورم اینه که پرسیدید و گفتن کم شده ؟ چون هستند افرادی که مایل نیستند که قضیه شفاشون همه جا بپچه ولی ثبت میشه . کسانی هم هستند که شفا میگیرند و حتی تولیت آستانه مقدسه هم مطلع نمیشن .

اولاً سلام:Gol:
دوماً اگه ناراحت نمیشی باید بگم من صبا هستم نه عشر :Cheshmak:
سوما باید ببخشید اون موقعی که لینک اینجا رو گذاشتید داشتم خارج میشدم و به احترام شما اومدم نگاه کردم و چون بعدا جوابی ندیدم تا امروز نیومدم .:ok:
چهارماً بله نمونه هاشو میشناسم . البته یکیشون که دکترا گفته بودن بیشتر از یک ماه دیگه زنده نمیمونه و حتی نمیتونست دیگه راه بره توی حرم حضرت معصومه شفا گرفته ولی فرقی نمیکنه .از دوستای خودمم هست حتی به خود منم نگفته بود تا اینکه دو سه روزی با هم جایی رفتیم که دیگه طاقت نیاورد و سفره دلشو باز کرد .

[SPOILER]الانم با اجازت دارم میرم . یه وقت ناراحت نشی هر وقت بیام قول میدم دوباره سر بزنم به اینجا .:Gol:[/SPOILER]

یا علی:Gol:

بنام خداوند رحمن و رحیم

سلام دوستان
دیدم جمع خودمانیست فکر کردم می شود راحت حرف زد .....
در مورد سوال ,من با اصلش موافق نیستم رحمت الهی و لطف و مهربانی معصوم (ع) بلاتشبیه ,اقیانوسی بیکران است در چنین موضوعی خیلی دقیق و با علم و ادله ی قوی تر باید بحث کردوگرنه در حق خداوند متعال و معصوم (ع) کم لطفی شدید و بی مهری عظیمی انجام داده ایم . دلیل اینکه من در بحث شرکت نکردم همین بود(علم و استدلال قوی ندارم ) شاید دیگر دوستان که فقط از دور نظاره گرند هم مثل من هستند فقط نظرم را بگویم که زندگی هرکدام از ما از صبح تا شب پر از لطف و اعجاز است انوقت که از خواب دنیا بیدار شدیم احساسمان نسبت به رحمت الهی خیلی تغییر خواهد کرد چون خیلی از چیزهایی که الان بی دقت از کنارش رد می شویم را فردا با چشم باز خواهیم دید انشالله. آنقدر آن بزرگوار انسان ها را مورد لطف و عنایت قرار می دهند و کسی متوجه نمیشود ......
[spoiler]و اما یه گوشی بدیم دست طراح محترم و عزیز سوال ! ما مجاورین حضرت روی امام رضا (ع) غیرت داریم ها ! یعنی بدجور غیرت داریم ها! یوقت ناغافل در پستی ,تاپیکی سلطان خراسان را به چیزی متهم نکنید که عواقب دارد و .... (مزاح) [/spoiler]

باید بدانیم که رحمت خداوند همانند رحمت ما انسان‏ها نيست. رحمت انسان، با رقّت قلب و تأثّر درونى همراه است و چنين رحمتى در خدا نيست. رحمت خدا بدين معنا است كه هر آنچه را بندگان برايش آمادگى يافته ‏اند، به آنان عطا كند. خداوند داراى دو گونه رحمت است: يكى رحمت عام؛ يعنى افاضه آنچه بندگان در مسير وجودى خويش بدان محتاج ‏اند. دوم، رحمت خاص؛ يعنى آنچه بندگان در طريق توحيد و هدايت بدان نيازمندند. اگر انسان با علم و اختيار، در راه غلط گام بر دارد، شايستگى رحمت خاصّ الهى را از كف مى‏ دهد .
رحمت خداوندى از ويژگى ‏هاى تماميّت، عموميّت و كمال، بهره ‏مند است. «تماميّت» بدين معنا است كه خداوند مى‏ خواهد نيازمندى و ناتوانى را از جميع نيازمندان بردارد. «عموميّت» بدين معنا است كه گستره رحمت الهى هم نيك‏ سيرتان و شايستگان را دربرمى ‏گيرد و هم بدسيرتان و سركشان را و هم مؤمنان و هم كافران را، و هم در اين جهان مشمول آنان مى ‏شود و هم در آن جهان. «كمال» به اين معنا است كه خداوند مانند مردمان مهربان و نيكوكار، بر اثر مهربانى آوردن و نيكى كردن، دچار رنج و تعب نمى ‏شود .

پس رحمت رحمانيّه؛ يعنى رحمتى بى ‏كران و فراگير كه بر همه هستى پرتو مى ‏افكند. و رحمت رحيميّه؛ يعنى رحمتى كه تنها پرهيزگاران و نيك ‏سيرتان را در خود مى ‏گيرد.

مشهور در ميان گروهى از مفسران اين است كه صفت «رحمان» اشاره به رحمت عام خداست كه شامل دوست و دشمن، مؤمن و كافر و نيكوكار و بدكار مى ‏باشد ولى «رحيم» اشاره به رحمت خاص پروردگار است كه ويژه بندگان مطيع‏ و صالح و فرمانبردار است.

از ديدگاه توحيدى گناهان مردم از جمله عواملى است كه موجب سلب بركات ورحمت الهی مى ‏گردد و هر گناهى كه واقع مى ‏شود، همان گونه كه اثر منفى بر حيات اخروى انسان دارد، آثار سوئى نيز بر زندگى دنيوى مردم بر جا مى ‏گذارد هر چقدر ما بیشتر آلوده ی به گناه باشیم در واقع کمتر رحمت الهی را جلب کرده ایم. وبرعکس با برچيده شدن بساط گناه وحرکت به سوى بندگى خدا، انسان در بعد معنوى و مادى به تكامل مى ‏رسد ورحمت الهی را شامل حال خود می کند.

در اصل می توان گفت که ميان رحمت‏هاى الهى و بركات آسمانى و زمينى از يك سو و عملكرد مردم در روى زمين از سوى ديگر، رابطه‏ اى تنگاتنگ برقرار است؛ به اين معنا كه اگر مردم اهل تقوا و ايمان و عمل صالح باشند، زمين و آسمان نيز با آنان سر سازگارى دارند و از بركات آنها، بهره بيشترى خواهند برد ورحمت بیشتر از جانب خداوند شامل حال انسانها خواهد شد و اگر بر عكس عمل كنند، نتيجه معكوس مى ‏گيرند.
بنابراين، خداوند در مرحله تكوين، هر موجودى را به اندازه ظرفيت و استعدادش، از بركت «وجود» برخوردار كرده است. رحمت الهى و فيض وجود از ناحيه او سرازير است و هر موجودى با توجه به ظرفيت خود از آن بهره مى ‏گيرد