کافر - مشرک - مهدور الدم

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
کافر - مشرک - مهدور الدم

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

اخیرا ( قبل از عید ) در افغانستان محموله های حجیمی از مواد منفجره کشف شد که میخواستند در جاهائیکه مردم خرید عید میکنند جاسازی کنند.
(چون حتما فهمیده بودند نوروز کافر و مشرک است )

حال یک سوالی دارم از اساتید محترم و آن اینکه فرض بر اینکه نوروز کافر و مشرک بود ( ای خدا یک جو عقل )

فقها حکم قتل کافر و مشرک را در اسلام در چه صورتی روا دانسته اند ؟

لطفا مصادر قرآنی این احکام را هم اگر ممکن است ذکر بفرمائید

تا حداقل کسانی که مدعی هستند قرآن را قبول دارند بدانند کافر و مشرک را در چه صورتی میتوان کشت.

باسپاس

یاحق

با سلام
بینای عزیز این را در یکی از سایتهای افغانی
وهابیون پیداکردم !

فکر کنم عده ای که قصد چنین کاری را داشتند به این نگاه کردند

فتاوی العالمگیری المعروف با الفتاوئ الهندیه وبها مشه فتاوئ قاضیخان و الفتاوئ البزازیه درجلد 6 و صفحه 333 _334 خود در حاشیه بزازیه درباب تشبه (بالکفار والمجوس) ذکر کرده است : خارج شدن در نوروز به بستانها و محل های تفریحی تشبه بمجوس وموافقت با آنها است.
پس تشبه به اعمال کافر کفر است.
بسیاری از اعمال است که انسان را به کفر میرساند، اما بعلت جهل ونادانی انسان نمیداند، درنوروز در تفریحگاها طعام خوردن حرام است، که به احترام تجلیل نوروز پخته شده باشد، اگرمسلمان به مجوسی تحفه بدهد به احترام عید آنها، کفر است، اگرمسلمانی بدون اعتقاد داشتن، به محافل جشنواره نوروز شرکت کند گناه بزرگ است

[=Century Gothic]
[=century gothic]با سلام
[=Century Gothic]
امام علي (ع) خطاب به مالک اشتر با عنوان والي مصر، سرزميني تاريخي و کهن که تمدّن ها، حکومت ها و فرهنگ هاي بسيار ديده، درباره ي نحوه ي برخورد با آداب و رسوم رايج در ميان مردم آن ديار چنين نوشته است:

و لا نتقُض سُنّةً صالحةً عَمِل بها صدور هذه الامّة و اجتمَعت بهاالألفة و صَلَحَث عليها الرّعيّة و لا تُحدِثَنّ سنّةً تَضُرّ بشيء من ماضي تلک السُّنن فيکون الاجرُ لمن سنّها و الوزر عليک بما نَقَضت منها؛
قانون پسنديده اي را که مورد عمل پيشينيان بوده و هم بستگي مردم را در پي داشته و امور اجتماعي مردم بر محور آن سامان يافته است، نقض نکن و قانوني را که به سنّت هاي پسنديده ي گذشتگان زيان برساند، ايجاد نکن که در اين صورت پاداش و ستايش مردم براي بنيان گذاران آن سنّت ها و بار گناه سنت شکني براي تو خواهد بود.

[=Century Gothic]در بخش پاياني عهدنامه بر توجه به سنّت ها ي پسنديده و بهره گيري بهينه از آن تأکيد شده است:
والواجب عليک أن تتذکّر ما مضي لمن تقدّمک من حکومة عادلة أوسنة فاضلة أو أثر عن نبيّنا صلي الله عليه و آله و سلم أو فريضة في کتاب الله تعالي،
بر تو لازم است همواره حکومت هاي دادگستر پيشين، سنّت هاي ارزش مند، آثار به جاي مانده از پيامبر اسلام و واجباتي را که در کتاب خداست، به ياد داشته باشي.

[=century gothic]
اما فقه شيعه چه میگوید

در فقه شيعه براي نوروز آداب و احکام ذکر شده است، مانند: غسل، نماز و روزه مستحبي.
اساس و سند فقهي اين احکام تا آنجا که تحقيقان نشان مي دهد فقط روايت معلّي بن خنيس از امام صادق (ع) است که نخستين بار شيخ طوسي آن را در حاشيه ي کتاب مصبا ح المتهجد و درباره ي دعا و زيارات و مستحبات نوشته و در مختصر مصباح شيخ نقل شده است.
اصل روايت چنين است:
عن المعلّي بن خنيس عن مولانا الصادق عليه السام في يوم النيروز قال: اذا کان يوم النيروز فَاغتَسِل و اَلبِس أنظفَ يثابک و تطَيب بأطيب و تکون ذلک اليوم صائماً فاذا صليت النوافل والظهر و العصر فصل بعد ذلک اربع رکعات تقرأ في اوّل کل رکعة فاتحة الکتاب و عشر مرّاتِ انا انزلناه في ليلة القدر و في الثانية فاتحة الکتاب و عشر مرات قل يا ايها الکافرون و في الثالثة فاتحة الکتاب و عشر مرات قل هو الله احد و في الرابعة فاتحة الکتاب و عشر مرات المعوذتين و تسجد بعد فراغک في الرکعات سجدة الشکر و تدعو فيها يُغفرُ لک ذنوب خمسين سنة. (1)
از معلّي بن خنيس از مولاي ما امام صادق (ع)درباره روز نوروز نقل شده است که امام فرمود: هر گاه روز نوروز شد غُسل کن و پاکيزه ترين لباس هايت را بپوش و خود را به خوش بوترين عطرها خوش بو کن و اين روز را روزه باش و آن گاه که نوافل و نماز ظهر و عصر را خواندي، چهار رکعت نماز بخوان؛ در رکعت نخست سوره ي حمد و ده بار سوره ي قدر را و در رکعت دوم سوره ي حمد و ده بار سوره ي کافرون را و در رکعت سوم سوره ي حمد و ده بار سوره ي توحيد را و در رکعت چهارم سوره ي حمد و ده بار سوره ي ناس و فلف را بخوان و پس از آن به سجده ي شکر رو و دعا کن که گناهان پنجاه سال بخشوده مي شود.
بسياري از فقها پس از شيخ طوسي در مصباح (2) به پيروي از او در بيشتر کتاب هاي فقهي شان به غسل و نماز و روزه ي نوروز در رديف غسل ها، نمازها و روزه هاي مستحبي توجه کردند و در مقام اشاره به مستند آن نيز همين حديث معلّي بن خنيس را يادآور شدند.
ابن ادريس حلّي در سرائر، ابن سعيد حلّي در الجامع للشرائع، علّامه حلّي در قواعد الاحکام و منتهي المطلب، شهيد اوّل در دروس و ذکري و لمعه، ابن فهد حلّي در المهذب البارع، شيخ بهائي در جامع عباسي و حبل المتين، علامه مجلسي در بحارالانوار و زاد المعاد، شيخ بحراني در الحدائق، فاضل هندي در کشف اللثام، شيخ جعفر کبير در کشف الغطاء، فاضل نراقي در مستند الشيعه، محمد حسن نجفي در جواهر الکلام، شيخ اعظم انصاري در کتاب طهارت، حاج آقا رضا همداني در مصباح الفقيه، سيد محمد کاظم يزدي در عروة الوثقي و حاشيه ي نريمان و شارحان عروه و بسياري از فقيهان و مراجع تقليد عصر به اين مسئله پرداخته اند.
(با توجه به بررسي هاي انجام گرفته مبني بر نقل روايات در باب هديه هاي نوروزي و نيز احکام فقهي نوروز مانند غسل و نماز و روزه ي مستحبي و هم چنين با عنايت به عبارات فقها در باب معاملات، قراردادها و نيز موعدها روشن شد که هيچ گونه روايت و يا عبارتي وجود ندارد که بتوان از آن به دلالت مطابقي يا تضمني و يا التزامي، مذموم و يا ممنوع و ناپسند بودن نوروز را در برگرفت، بلکه همواره اسلام آن را به نوعي تأييد کرده و پذيرفته است.)
از روزي که بحث اعمال و احکام روز نوروز در فقه شيعه مطرح شد و فتوا به استحباب آن مورد قبول مشهور فقها قرار گرفت، هيچ کس از محدّثان و مجتهدان که رأي و نظرش قابل اعتنا باشد، بحث مخالفت با نوروز و يا شبهه ي نامشروعيت آن را مطرح نکرده است. :Sham:

اگر سخني دارند در اين باره است که روايت معلّي بن خنيس مرسل و ضعيف است و نمي تواند مستند حکم شرعي قرار گيرد و بعضي با استفاده از قاعده ي تسامح در ادلّه ي سنن پاسخ داده اند و بعضي از راه احتمال مطلوبيت و قصد راجاء پيش آمده اند. به هر حال، اگر بنا بود ماندگاري و برگزاري نوروز و مراسم و آئين هاي آنها به دليل تعلّق داشتنش به ايران باستان و زرتشتيان خلاف شريعت باشد و يا برگزاري مراسم آن زنده نگاه داشتن شعائر کفار، همانندي به مجوسي ها، ترويج و تقويت شرک و آتش پرستي و فساد و فحشا و تضعيف توحيد و ارزش هاي اسلامي و انساني به شمار آيد، در طول تاريخ هزارساله فقه با وجود اين همه حساسيت و دغدغه هاي فقها بايد به جاي پرداختن به اشکال هاي سندي براي استحباب اعمال نوروز به اصل نامشروعيت اين آئين مي پرداختند.
جالب است وقتي صاحب حدائق با فتوا به استحباب غسل نوروز مخالفت مي کند و در مطالب ابن فهد حلّي در بيان فضيلت نوروز اشکال مي کند، احکام شرعي را با اين گونه احتمال ها و مطالب استحساني و ذوقي اثبات شدني نمي شمارد. (3) و آن گاه هيچ اشاره اي به مخالفت با نوروز نمي کند.
گفتني است ما نيز درصدد اثبات اين روايت و مستحب دانستن غسل و نماز و روزه ي نوروز به استناد روايت معلّي بن خنيس و يا به کمک قاعده ي تسامح در ادلّه ي سنن نيستيم و روايت را براي اثبات چنين حکمي ناتمام و ناتوان مي دانيم و در نهايت انجام اعمال نوروز را به اميد ثواب و به قصد رجاء روا مي دانيم. لذا در جريان تعارض ميان روايت ابن خنيس با روايت ابن شهر آشوب مبني بر نفي مشروعيت نوروز هر دو را فاقد اعتبار مي دانيم و تعارض ميان لاحجّت با لاحجّت را بي معنا مي دانيم و تلاش صاحب جواهر و شيخ انصاري (4) را مبني بر تقويت و تقديم روايت ابن خنيس بر روايت ابن شهر آشوب بدلايلي چون شهرت روايت اوّل و احتمال تقيه و در روايت دوم ناتمام مي دانيم. (5)
غرض توجه به اين واقعيت است که در ميان اين همه فقهاي دقيق از ابن ادريس صاحب سرائر و علامه و شهيد اوّل و دوم تا به امروز هيچ فقيه فرزانه اي شبهه ي تشبه به کفار، تعظيم شعاير کفار و يا خلاف شريعت بودن نوروز را در ردّ آن مورد استدلال قرار نداده است و اگر بزرگاني از فقهاي برجسته با تقدّس مثال زدني مانند ابن فهد حلّي با ارائه بحث مفصلي درباره ي تعيين روز نوروز تصريح مي کند که «يوم النيروز يوم جليل القدر.» (6)
هيچ فقهي او را احياگر سنّت مشرکان که در تضاد با اهداف و مقاصد شريعت است و يا مخالفت با دليل و مدرکي است، انتقاد نمي کند.
در حالي که وقتي به بحث نماز و روزه در روز عاشورا مي رسند، به دليل آنکه بني اميه اقدام به ساخت اخبار دروغ مبني بر فضايل روز عاشورا نمودند و براي آن فضائلي چون نماز، روزه و صله رحم و... جعل کردند، تمام آن اخبار را ساختگي قلمداد نمودند و روزه آن روز را مورد اشکال قرار دادند. اگر قرار بود در اعمال نورز شبهه و شائبه ي تشبه به دشمن و يا احتمال تقويت جبهه مخالف و مانند آن باشد، به يقين ابراز مخالفت مي کردند.

1. مصباح المجتهد ، ص790؛ بحار، ج59، ص101؛ وسائل، ج7، ص346، مؤسسه آل البيت؛ سرائر، ج1، ص315؛ المهذب ابن فهد حلي، ج1، ص191؛ الحدائق ،ج4، ص212.
2. النُجعه في شرح اللمعة قسم الصلاة جزء دوم شيخ محمد تقي شوشتري.
3. حدائق الناضرة، ج4، ص212.
4. جواهر الکلام، ج5، ص40؛ طهارت شيخ انصاري، ص328.
5. با توجه به اينکه روايت ابن خنيس مشتمل بر بيان يک حکم مستحب است مي تواند منشأ براي قاعده تسامح و يا احتمال مطلوبيت و قصد رجاء باشد. اما روايت ابن شهر آشوب چون مشتمل بر نامشروع بودن نوروز است نمي تواند مشمول قاعده تسامح باشد.
6. مهذب البارع، ج1، ص191.

رضا;202013 نوشت:
[=century gothic]با سلام
بینای عزیز این را در یکی از سایتهای افغانی
[=century gothic] وهابیون [=century gothic] پیداکردم !

فکر کنم عده ای که قصد چنین کاری را داشتند به این نگاه کردند

فتاوی العالمگیری المعروف با الفتاوئ الهندیه وبها مشه فتاوئ قاضیخان و الفتاوئ البزازیه درجلد 6 و صفحه 333 _334 خود در حاشیه بزازیه درباب تشبه (بالکفار والمجوس) ذکر کرده است : خارج شدن در نوروز به بستانها و محل های تفریحی تشبه بمجوس وموافقت با آنها است.
پس تشبه به اعمال کافر کفر است.
بسیاری از اعمال است که انسان را به کفر میرساند، اما بعلت جهل ونادانی انسان نمیداند، درنوروز در تفریحگاها طعام خوردن حرام است، که به احترام تجلیل نوروز پخته شده باشد، اگرمسلمان به مجوسی تحفه بدهد به احترام عید آنها، کفر است، اگرمسلمانی بدون اعتقاد داشتن، به محافل جشنواره نوروز شرکت کند گناه بزرگ است

سلام علیکم جمیعا

سپاسگذارم رضای عزیز

حتی اگر در فتاوی الهندیه و البزازیه چنین چیزی آمده باشد و درست باشد و هیچ ایرادی بر آن نباشد

در کدامیک از این فتاوی آمده هرکسی کاری شیبه به کفار انجام داد را باید کشت؟

و یا حتی کافر و مشرک بود و یا عملی کفر آمیز از کسی سر زد را باید در دم کشت؟

اینکه یکی کاری شبیه به کفار کرد فرضا کافر شد مهدور الدم بودنش از کجا آمد؟

تمنا میکنم به افاضات این ملعون توجه بفرمائید :

http://www.askdin.com/post201395-399.html

اگر این روایت دروغ و کذب محض را بخواهیم از این ملعون کذاب بپذیریم ( چون سخن و ادعای خودشان است و باید بپذیرند )
و با آن فتوی و مهدور الدم دانستن تشبه به کافر اقدام به قتل نمائیم باید العیاذبالله پیامبر را که شراب را حتی بعد از اسلام آوردنش ! مصرف میکرده و تشبه به کفار داشته میکشتند.

و بعد امیر و امرای آل سعود لعنه الله علیهم که شراب میخورند را باید کشت و هر کسی موید او بود به همچنین

یاحق

در هر حال

نظر فقها در مورد انجام اعمال کفرآمیز و شرک آمیز از طرف افراد

و یا باور به مسائل کفر آمیز از طرف فردی

آیا همین کفایت میکند او را بکشند یا خیر.

باسپاس

bina88;202141 نوشت:
در هر حال نظر فقها در مورد انجام اعمال کفرآمیز و شرک آمیز از طرف افراد و یا باور به مسائل کفر آمیز از طرف فردی آیا همین کفایت میکند او را بکشند یا خیر. باسپاس

با تشکر از مطالب تاپیک و سئوالتان جناب بینای گرامی

در فقه شیعه مسلما ، صرف باور و اعتقاد کفر آمیز موجب مهدور الدم شدن کسی نمی شود اما اعمال کفر آمیز یا شرک آمیز بسیار متفاوت است و ممکن است هر چند اتفاق آن نادر است که گاهی با تطبیق عناوینی مانند افساد فی الارض موجب مهدور الدم شدن عامل گردد .

همیشه موفق باشید

سجاد;202397 نوشت:
با تشکر از مطالب تاپیک و سئوالتان جناب بینای گرامی

در فقه شیعه مسلما ، صرف باور و اعتقاد کفر آمیز موجب مهدور الدم شدن کسی نمی شود اما اعمال کفر آمیز یا شرک آمیز بسیار متفاوت است و ممکن است هر چند اتفاق آن نادر است که گاهی با تطبیق عناوینی مانند افساد فی الارض موجب مهدور الدم شدن عامل گردد .

همیشه موفق باشید

بِأَي ذَنْبٍ قُتِلَتْ (التکوير/9)
به کدامين گناه کشته شدند؟!

سلام علیکم جمیعا و رحمه الله و برکاته

خدا طول عمر به شما عطا نماید.

ذیلا عرض کنم که دروغ این کذاب وهابی رو در مورد اتهام کذب به وجود مقدس نبی اکرم - علمای اهل سنت در کتب فقهی اشان کاملا رد کرده اند

این تهمت را به پیامبر اکرم
این شخص برای تبرئه ارباب ملعونش زد یا الله
ان شاء الله روزی چهره حقیقی آنها برای مسلمین افشا گردد.

یاحق

موضوع قفل شده است