آیه 96 سوره انبیا
تب‌های اولیه
منظور از یاجوج و ماجوج در آیه زیر چیست؟
حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ ﴿96﴾
تا وقتى كه ياجوج و ماجوج [راهشان] گشوده شود و آنها از هر پشتهاى بتازند
(96)
درباره یأجوج و مأجوج هم سخنان بسیارى گفته شده است. ظاهر این است که آنها اقوامى وحشى بودند که در شمال دریاى خزر زندگى مىکردند و از منطقه قفقاز به سوى آذربایجان و ایران سرازیر مىشدند و تاخت و تاز و غارتگرى و کشتار مىکردند. این اقوام را یونانیان «سیت» یا «سکا» مىنامیدند و آنها همان قوم «منگوک» یا «منچوک» یا «منغول» بودند که اصل آنها از مغولستان در شمال شرقى دنیاى آن روز بود. ظاهراً این اقوام از سواحل شمالى دریاى خزر عبور مىکردند و از ناحیه قفقاز به سوى ایران سرازیر مىشدند
با سلام
در قرآن مجيد در دو سوره از ياجوج و ماجوج سخن به ميان آمده، يكى در سوره کهف آیه94 و ديگر در سوره انبياء آيه 96.
آيات قرآن به خوبى گواهى مىدهد كه اين دو نام متعلق به دو قبيله وحشى خونخوار بوده است كه مزاحمت شديدى براى ساكنان اطراف مركز سكونت خود داشتهاند.
در تورات در كتاب" حزقيل" فصل سى و هشتم و فصل سى و نهم، و در كتاب رؤياى" يوحنا" فصل بيستم از آنها به عنوان" گوگ" و" ماگوگ" ياد شده است كه معرب آن ياجوج و ماجوج مىباشد.
به گفته مفسر بزرگ، علامه طباطبائى در" الميزان" از مجموع گفتههاى تورات استفاده مىشود كه ماجوج يا ياجوج و ماجوج، گروه يا گروههاى بزرگى بودند كه در دوردستترين نقطه شمال آسيا زندگى داشتند مردمى جنگجو و غارتگر بودند .
بعضى معتقدند اين دو كلمه عبرى است، ولى در اصل از زبان يونانى به عبرى منتقل شده است و در زبان يونانى" گاگ" و" ماگاگ" تلفظ مىشده كه در ساير لغات اروپايى نيز به همين صورت انتقال يافته است.
دلائل فراوانى از تاريخ در دست است كه در منطقه شمال شرقى زمين در نواحى مغولستان در زمانهاى گذشته گويى چشمه جوشانى از انسان وجود داشته، مردم اين منطقه به سرعت زاد و ولد مىكردند، و پس از كثرت و فزونى به سمت شرق، يا جنوب سرازير مىشدند، و همچون سيل روانى اين سرزمينها را زير پوشش خود قرار مىدادند، و تدريجا در آنجا ساكن مىگشتند.براى حركت سيلآساى اين اقوام، دورانهاى مختلفى در تاريخ آمده است
كه يكى از آنها دوران هجوم اين قبائل وحشى در قرن چهارم ميلادى تحت زمامدارى" آتيلا" بود كه تمدن امپراطورى روم را از ميان بردند.
و دوران ديگر كه ضمنا آخرين دوران هجوم آنها محسوب مىشود در قرن دوازدهم ميلادى به سرپرستى چنگيز خان صورت گرفت كه بر ممالك اسلامى و عربى، هجوم آوردند و بسيارى از شهرها از جمله بغداد را ويران نمودند.
در عصر كورش نيز هجومى از ناحيه آنها اتفاق افتاد كه در حدود سال پانصد قبل از ميلاد بود، ولى در اين تاريخ، حكومت متحد ماد و فارس به وجود آمد و اوضاع تغيير كرد و آسياى غربى از حملات اين قبائل آسوده شد.
به اين ترتيب نزديك به نظر مىرسد كه ياجوج و ماجوج از همين قبائل وحشى بودهاند كه مردم قفقاز به هنگام سفر كورش به آن منطقه تقاضاى جلوگيرى از آنها را از وى نمودند، و او نيز اقدام به كشيدن سد معروف ذو القرنين نمود(تفسير نمونه، ج12، ص: 552)