حدیث در مورد گوش دادن
تب‌های اولیه
سلام به همه ی کاربران اسک دین
ببخشید من به 5 تا حدیث در مورد گوش دادن نیازدارم
اگه کسی داره برای من تو یک پیغام خصوصی ارسال کن
یا تو همین پست قرار بده
حداکثر تا اخر امشب
ممنون از لطفتون
عید همه پیشاپیش مبارک
یا علی
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین
امام على عليهالسلام :
عَوِّدْ اُذُنـَكَ حُسْنَ الاِْسْتِماعِ وَ لا تُصغِ اِلى ما لا يَزيدُ فى صَلاحِكَ استِماعُهُ فَاِنَّ ذلِكَ يُصدِئُ الْقُلوبَ وَ يوجِبُ الْمَذامَّ؛
گوش خود را به شنيدن خوبىها عادت بده و به آنچه كه به صلاح و درستى تو نمىافزايد گوش مسپار، زيرا اين كار، دلها را زنگار مىزند و موجب سرزنش مىشود.
عنه صلى الله علیه و آله و سلّم :
مَنِ استَمَعَ إلى آیَةٍ مِن كتابِ اللّه كُتِبَت لَهُ حَسَنةً مُضاعَفةً ، ومَن تَلا آیَةً مِن كتابِ اللّه كانَت لَهُ نورا یَومَ القِیامَةِ .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :
هركه به یك آیه از كتاب خدا گوش دهد ، برایش ثوابى دو چندان نوشته شود و هر كه یك آیه از كتاب خدا تلاوت كند ، روز قیامت آن آیه نورى براى او باشد .
كنز العمّال : 2316
منتخب میزان الحكمة : 460
آيه 204 سوره اعراف «وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ؛ هنگامی‌كه قرآن خوانده شود، گوش فرادهيد و خاموش باشيد؛ شايد مشمول رحمت خدا شويد »
ه 23 سوره مباركه «زمر» می‌فرمايد: «اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلی ذِكْرِ اللَّهِ ذلِكَ هُدَی اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشاءُ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ؛ خداوند بهترين سخن را نازل كرده، كتابی كه آياتش در لطف و زيبايی و عمق و محتوا مانند يكديگر است، آياتی مكرر دارد با تكراری شوق‌انگيز كه از شنيدن آياتش لرزه بر اندام كسانی كه از پروردگارشان می‌ترسند، می‌افتد؛ سپس برون و درونشان نرم و متوجه ذكر خدا می‌شود. اين هدايت الهی است كه هر كس را بخواهد با آن راهنمايی می‌كند و هر كس را خداوند گمراه سازد، راهنمايی برای او نخواهد بود».
آيه 83 سوره مباركه «مائده» می‌فرمايد: «وَ إِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَی الرَّسُولِ تَری أَعْیُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ یَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِينَ؛ و هر زمان، آياتی را كه بر پيامبر اسلام(ص) نازل شده، بشنوند؛ چشم‌های آنها را می‌بينی كه از شوق اشك می‌ريزد، به خاطر حقيقتی كه دريافته‌اند آنها می‌گويند پروردگارا ايمان آورديم پس ما را با گواهان و شاهدان حق، در زمره ياران محمد(ص) بنويس».
وَ أَمّا حَقّ السّمْعِ فَتَنْزِيهُهُ عَنْ أَنْ تَجْعَلَهُ طَرِيقاً إِلَى قَلْبِكَ إِلّا لِفُوّهَةٍ كَرِيمَةٍ تُحْدِثُ فِي قَلْبِكَ خَيْراً أَوْ تَكْسِبُ خُلُقاً كَرِيماً فَإِنّهُ بَابُ الْكَلَامِ إِلَى الْقَلْبِ يُؤَدّي إِلَيْهِ ضُرُوبُ الْمَعَانِي عَلَى مَا فِيهَا مِنْ خَيْرٍ أَوْ شَرٍّ وَ لا قُوّةَ إِلّا بِاللّهِ .
و اما حق گوش اين است كه از هر چيز چنان پاكش دارى كه آن را راهى به دل خود سازى (و آن را نگشايى) مگر براى (شنيدن) سخن خوبى كه در دلت خيرى پديد آورد يا اخلاق والايى بدان كسب كنى، زيرا گوش دروازه سخن به سوى دل است كه معانى گوناگونى را كه متضمن خير يا شر است به آن مىرساند. و لا قوه الا بالله. (و نيرويى جز به خدا نيست.)
قالت فاطمةالزهرا علیها سلام:
ما یَصْنَعُ الّصائمُ بِصِیامِهِ اِذا لَمْ یَصُنْ لسانه و سمعه و بصره و جوارحه" 3 ".
روزهدار، با روزهاش چه میکند اگر زبان و گوش و چشم و اندامش را حراست نکند؟
بحار، 295/96
امام علي(عليه السلام) فرمودند:
اَلسّامِعُ لِلغيبَةِ كَالمُغتابِ ؛
شنونده غيبت ، مانند غيبتكننده است .
غرر الحكم و درر الكلم، حديث1171
قال الله عزّوجلّ:
بنده‌ام با چيزي بهتر از واجبات به من نزديك نمي‌شود. و با نافله(كارهاي مستحبي) به من نزديك مي‌شود تا اينكه دوستش بدارم. آن‌گاه كه دوستش بدارم، من گوش او خواهم شد كه با آن مي‌شنود و ديده‌ي او كه با آن مي‌بيند و زبان او كه با آن سخن مي‌گويد و دست او كه قدرت‌نمايي مي‌كند. اگر دعايم كند اجابتش مي‌كنم و اگر از من بخواهد به او مي‌دهم.
(كافي2/353)
امام سجاد عليه السلام:
و أَمّا حَقُّ النّاصِحِ فَأَن تَلينَ لَهُ جَناحَكَ ثُمَّ تَشرَئِبَّ لَهُ قَلبُكَ وَتَفتَحَ لَهُ سَمعَكَ حَتّى تَفهَمَ عَنهُ نَصيحَتَهُ ثُمَّ تَنظُرُ فيها فَإن كانَ وُفِّقَ فيها لِلصَّوابِ حَمِدتَ اللّه عَلى ذلِكَ وَقَبِلتَ مِنهُ وَعَرَفتَ لَهُ نَصيحَتَهُ... ؛
حقّ نصيحت كننده اين است كه نسبت به او فروتنى كنى، دل را براى فهم نصيحتش آماده نمايى و به سخنانش گوش دهى و اگر گفتارش درست بود خدا را شكر گويى و بپذيرى و حق شناسى كنى... .
رسول خدا (ص) فرمود: کسی که به لهو و موسیقی مطرب گوش دهد، در روز قیامت در گوشش سرب آب کرده ریخته می شود. (مَن اِسمَع الی اللهو یُذابُّ فی اُذُنِهِ الآنَک
مستدرک الوسائل، ج13، ص219 ؛ ج2،ص458، به چاپ قدیم.
(در ثواب و گناه) شریک گوینده است.» (غررالحکم، ج1، ص221)
پیامبر اسلام صل الله علیه و آله و سلم فرمودند: از گوش دادن به نوازندگی و خوانندگی بپرهیزید زیرا نفاق را در دل می رویانند همانگونه که آب سبزه را می رویاند. (کنزالعمّال، ج15، ص220)