جامعيت قرآن

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
جامعيت قرآن

سلام و عرض احترام خدمت همه ي بزرگواران .
دوستي دارم كه در مورد خصوصيات قرآن با هم گفتگو مي كرديم . صحبت به جامعيت و مخصوص به زمان خاص نبودن قرآن كشيده شد . در اين بين ايشون از من سوال كردند كه اگه راست مي گوييد و قران كتاب جامع و كاملي است بگو چرا در قرآن سخن از باران آمده و از برف نه؟ مگر برف از پديده هاي اين طبيعت نيست ؟؟؟
راستش با سوال ايشون به ياد داستانهايي كه در خود قران امده كه قوم پيامبران پيشين با هر نشانه اي كه مي ديديدند بهانه اي اورده و در پي اشكال تراشي بودند بلكه جايي و زماني پيروز شوند كه البته فان حزب الله هم الغالبون ..........
حال اگه بخواهيم به اين دوستمون پاسخي داده باشيم منطقي چه بايد گفت ؟؟؟؟
پيروز باشيد :Gol::Gol::Gol::Gol:

من به سهم خودم از شما تشکر میکنم به خاطر طرح این موضوع.
به نظر من عبارت "قرآن جامع است" یکی از سهل و ممتنع ترین عبارات دین اسلام است. یعنی در حالی که خیلی واضح به نظر میرسه ممکنه آدم رو گمراه کنه.
بذارین خیال شما رو همین اول راحت کنم، برف که توی قرآن نیست هیچ خیلی چیزهای دیگه هم نیست که اگر میبود تعجب داشت مثلاً تین و زیتون هست پرتقال و نارنگی نیست، عنکبوت و زنبور و مورچه هست کوسه و عقاب و ببر نیست و شما میتونید خودتون به این لیست اضافه کنید و بعدش هم این سؤال رو بپرسید که مگه پرتقال، نارنگی، کوسه، عقاب، ببر و ... مخلوقات خدا نیستند پس چرا اسمشون تو قرآن نیومده. این لیست رو که طولانی تر میکنید از خودتون میپرسید که ای بابا مگه قرآن اصلاً اومده که همه چیز رو به ما بگه.
سؤال به جاییه و جواب این سؤال هم آره است و هم نه. منتها برای جواب دادنش چندتا نکته رو باید مد نظر داشته باشید:

1. دین برای این که راه سعادت رو به انسان نشون بده اومده و این که به اون بگه برای طی این مسیر باید چه توشه ای رو برداره.
2. خدا برای اینکه به پیامبرش حضرت محمد معجزه ای بده و نذاره پیروان او بعد از او گمراه بشن قرآن (و اهل بیت رو به عنوان مفسران قرآن) تعیین میکنه.
3. قرآن 1400 سال پیش در جزیره العرب به پیامبر نازل شده و پیام اون پیش از همه باید باید توسط مردم همون زمان فهمیده میشده.

این موارد رو که در کنار هم میذارید میبینید که هدف اصلی از اینکه قرآن بر پیامبر نازل شده نشون دادن راه سعادت به بشره و اینکه به او بگه از کجا اومده و به کجا خواهد رفت.
قرآن از یک سری آیات تشکیل شده یعنی نشانه ها، پس هر آیه ای از قرآن یک نشانه برای خداوند است، یعنی یه میتونه نشانه قدرت، علم، حکمت، رحمت یا هر کدوم از صفات خداوند باشه. یعنی اگه قرآن گفته باران نشانه خداوند است میخواسته این دید رو به ما بده که دور و اطراف خودمون رو بگردیم و ببینیم مثلاً برف چه نشانه هایی از خدا رو با خودش داره. یعنی شما یه "ف" از قرآن رو بگیرید باید تا آخرش بری. (المؤمن فی الاشاره)

خدا میدونست که انسان بدون قرآن به خیلی پیشرفت های علمی میرسه، چون خودش عقل (پیغمبر درون) رو بهش داده بود، اما اگه قرآن نبود ما نمیتونستیم بفهمیم خداوند از ما به عنوان بنده هاش چه توقعی داره یا اصلاً برای چی ما رو خلق کرده، همین سؤالاتی که الان اونهایی که از تعالیم پیامبران دور افتادن توی تاریکی دارن دنبالش میگردند.
پس جامعیت قرآن به اینه که بهترین راه سعادت دنیا و آخرت رو به اشرف مخلوقات خداوند تا قیامت نشون داده.
اما هیچ وقت قرار نبوده که تمام علم و حکمت و زیباییها و نشانه های خدا هم تو اون باشه، اگه بود اون وقت وظیفه عقل ما چیه این همه توصیه به تفکر در عالم و جستجوی علم و معرفت برای چیه؟
و خیلی چیزهای دیگه که انشاالله کارشناسهای سایت کاملتر توضیح میدن.

جامعيت قران كريم ، به معناي اين نيست كه قران مجيد را كتابي لغوي مانند لغتنامه ها بدانيم كه از هر مطلب و واژه و چيزي كه به ذهن ما خطور مي كند ، واژه و كلمه دقيق و آشكاري در قران وجود داشته باشد ، اين مفهوم جامعيت نيست ، حتي در كتب لغت و لغتنامه هاي بسيار بزرگ هم چنين اتفاقي نمي افتد و چنين تصوري از جامعيت يك كتاب ، اساسا تصور منطقي ، صحيح ، علمي و اصولي نيست .
در خصوص جامعيت قران كريم نظريات مختلفي وجود دارد كه قابل نقد و بررسي هستند ، اما يكي از بهترين و اصولي ترين نظريات ، نظريه اي است كه بيان مي كند ، قران بر اساس آيات ذيل كتاب هدايت بوده و در راستاي هدايت دنيوي و اخروي بشر ، آنچه مورد نياز او بوده را آورده و در اين خصوص جامعيت دارد :
[=&quot]...وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَذَا الْقُرْآنُ لأُنذِرَكُم بِهِ وَمَن بَلَغَ... ( انعام /19) و اين قرآن به من وحى شده تا به وسيله آن شما و هر كس را [كه اين پيام به او] برسد هشدار دهم
[=&quot]إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يِهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ... (اسراء/9) قطعا اين قرآن به [آيينى] كه خود پايدارتر است راه مى ‏نمايد...

[=&quot]...قَدْ جَاءكُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُّبِينٌ (مائده/15) ...قطعا براى شما از جانب خدا روشنايى و كتابى روشنگر آمده است
[=&quot]يَهْدِي بِهِ اللّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلاَمِ وَيُخْرِجُهُم مِّنِ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ...(مائده/16) خدا هر كه را از خشنودى او پيروى كند به وسيله آن [كتاب] به راه‏ هاى سلامت رهنمون مى ‏شود و به توفيق خويش آنان را از تاريكي ها به سوى روشنايى بيرون مى ‏برد و به راهى راست هدايتشان مى‏ كند[=&quot]

ظاهر برخي آيات، قرآن كريم را بيانگر همه چيز شمرده است؛ مانند: «وَيَوْمَ نَبْعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا عَلَيْهِم مِّنْ أَنفُسِهِمْ وَجِئْنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَى هَـؤُلاء وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ؛(نحل، 89)؛ و (ياد آور) روزي كه در هر امّتي گواهي بر آنان از خودشان برانگيزيم و تو را گواه بر اينان بياريم؛ و ما اين كتاب را كه بياني رسا براي هر چيزي و راهنما و بخشايش و مژده براي مسلمانان است، بر تو فرو فرستاديم»؛ ولي با توجه به قراين مختلف، مفاد ظاهري اين آيه مقصود خداوند نيست. يكي از آن قراين، مقام آيه است و بر اساس آن، قرآن بيانگر هر چيزي است كه در هدايت مردم نقش دارد.(1) و (2)

(1)- ظاهر آيه بالا بر تبيان بودن قرآن براي هر چيز دلالت دارد؛ ولي در اينجا نيز ـ مانند آيات ديگر ـ بايد بر اساس قواعد فهم، به قراين سخن توجه كنيم. در قرآن كريم در موارد ديگر نيز چنين تعبيرهايي داريم؛ ولي كسي از آن استفادهٔ عموم نكرده است؛ مانند: «إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ؛(نمل، 23)؛ من زني را يافتم كه بر آنان پادشاهي مي‌كند و از هر چيزي به او داده شده و او را تختي است بزرگ».
منظور از اين آيه آن نيست كه خدا همه چيزهاي جهان را به ملكهٔ سبا داده بود؛ بلكه با توجه به مقام سخن و تناسب حكم و موضوع، مقصود آن است كه از هر چيز كه لازمهٔ ملك و سلطنت است، به او عطا فرموده بود و در امور كشورداري كمبودي نداشت. در مورد قرآن نيز اين مطلب صادق است؛ يعني قرآن بيان کننده هر چيزي است كه بايد در اين كتاب الاهي بيان شود،نه آنكه همه امور جهان در آن آمده باشد. قرآن كريم خود، مشابه همين تعبير را درباره تورات بيان فرموده است: «ثُمَّ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِيَ أَحْسَنَ وَتَفْصِيلاً لِّكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَّعَلَّهُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ؛(اعراف، 145)؛ ـ به ديدار پروردگارشان ايمان آورند». و: «وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً وَتَفْصِيلاً لِّكُلِّ شَيْءٍ»؛(انعام، 92)؛ و براي او در آن لوح‌ها از هر چيزي پندي و شرح هر چيزي نوشتيم».
در اين دو آيه به وجود تفصيل هر چيزي در كتاب آسماني تورات تصريح شده است، با آنكه در كامل‌تر بودن قرآن نسبت به تورات ترديدي نيست؛ يعني مطالبي در قرآن وجود دارد كه در تورات نيست. بنابراين «كل شيء» در اين موارد، به معناي هر چيزي است كه بيان آن در اين يا آن كتاب ضرورت داشته است. تورات در زمان نزول خود، تفصيل همه مطالبي بود كه مردم براي رسيدن به سعادت واقعي خويش در آن زمان بدان نياز داشتند. قرآن نيز، تبيان هر چيزي است كه مردم تادامنهٔقيامت درمسيرهدايت بدان نيازمندند.
(2)- بر گرفته از :مصباح يزدي ، قران شناسي ، ج 2، مبحث جامعيت قران

قرينه ديگر، آيات بيانگر اهداف قرآن است كه به روشني به شأن هدايتي قرآن تصريح مي‌كند. روايات معصومان(عليهم السلام)(3) نيز، از ديگر قرايني است كه با توجه به آن، مقصود خداوند از «كل شيء» در اين آيه مطلق نخواهد بود؛ بلكه حتي همه تفاصيل احكام و جزئيات معارف ديني نيز در قرآن نيامده است. بنابراين قرآن، كتاب هدايت بشر به سوي سعادت دنيا و آخرت و حاوي مطالب متنوعي است كه براي هدايت همه جانبهٔ انسان لازم بوده و به هر موضوع تا بدان پايه پرداخته كه مقتضاي حكمت و مورد نياز واقعي انسان است. پس براي فهم گسترهٔ مطالب قرآن، بايد به فهم محدودهٔ نياز بشر به وحي الاهي پرداخت. (4)

(3)- رواياتي نيز بر اين نكته دلالت دارد؛ مانند: «اِنَّ اللهَ اَنْزَلَ فِي الْقُرْآنِ تِبْيَانَ كُلِّ شَيءٍ حَتَّي وَاللهِ مَا تَرَكَ اللهُ شَيْئا يَحْتَاجُ اْلْعِبَادُ اِلَيْهِ اِلا بَيَّنَهُ لِلْنَّاسِ حَتَّي لا يَسْتَطِيعَ عَبْدٌ يَقُولَ لَوْ كَانَ هَذَا نُزِّلَ فِيْ اْلْقُرْآنِ اِلا وَ قَدْ اَنْزَلَ اللهُ فِيه (بحارالأنوار، ج92، ص81(

به راستي كه خداوند بيان هر چيزي را در قرآن فرو فرستاده است تا آنجا كه به خدا قسم خدا چيزي از امور مورد نياز بندگان را باقي نگذاشته، مگر آنكه آن را براي مردم بيان كرده است؛ به گونه‌اي كه هيچ كسي نمي‌تواند بگويد كه اي كاش اين (مطلب) در قرآن آمده بود، مگر آنكه خداوند همان را در قرآن فرو فرستاده است».
(4)- مصباح يزدي ، همان

نيازهاي انسان به دو بخش كلي تقسيم مي‌شود:
1. آنچه براي كسب سعادت، كمال يابي، هدايت و تربيت اوست؛

2. اموري كه صرفاً به زندگي مادي انسان مرتبط است و در جهت دستيابي به رفاه و آرمان‌هاي مادي او قرار دارد.
بر اساس آيات بيانگر اهداف قرآن، قرآن كريم به همه نيازهايي كه در جهت سعادت دنيايي و آخرتي بشر قرار دارد، گاهي به تفصيل و گاهي به اجمال پاسخ داده است؛ يعني بيان اين مطالب، رسالت قرآن و مقتضاي حكمت بالغهٔ الهي است.(3)

(3)- مصباح يزدي ، همان

چكيده بحث :
1. در باب جامعيت قرآن، دو ديدگاه كلي وجود دارد: يكي ديدگاه آنان كه قلمرو قرآن را به بيان ارزش‌هاي اخلاقي منحصر دانسته و جامعيت آن را در همه ابعاد نمي‌پذيرند، و ديگري ديدگاه كساني كه محدودهٔ سخنان قرآن را بسيار فراتر از امور ارزشي مي‌دانند؛
2. صاحبان ديدگاه اخير نيز، داراي ديدگاه‌هاي فرعي ديگري هستند كه دو ديدگاه از همه مشهورتر است: يكي نظر آنان كه قرآن را بيانگر هر چيز كه در عالم است مي‌دانند، و ديگري ديدگاه كساني كه قرآن را بيانگر همه نيازهاي بشر در مسير سعادت دنيا و آخرت بر مي شمرند؛
3. ديدگاه محدوديت سخنان قرآن به امور ارزشي، با رسالت قرآن و آيات و روايات متعددي سازگاري ندارد و به اين جهت پذيرفته نيست؛
4. نظريهٔ جامعيت مطلق قرآن نيز، به دليل ناسازگاري با رسالت قرآن و فقدان دليل معتبر، قابل اثبات نيست؛
5. قرآن كريم ـ همان گونه كه خود فرموده است ـ بيان و هدايت براي مردم است و هر چه را كه براي هدايت‌بخشي به مردم لازم بوده، در آيات نوراني خود بيان كرده است؛
6. وظيفهٔ اصلي قرآن، رساندن مردم به كمال واقعي (قرب به خداي متعال) است و لازمهٔ آن، بيان همه مسائلي است كه به نوعي در عروج يا سقوط بشر تأثير دارد؛ خواه در زمينه ارزش‌ها و عبادات يا در زمينه‌هاي خانواده، جامعه، اقتصاد، سياست و ديگر ابعاد باشد؛
7. برخي مطالب قرآن كريم، از ظاهر آيات قابل فهم نبوده و با مراجعه به پيامبر(صلى الله عليه وآله) و امام معصوم(عليه السلام) مي‌توان به آن دست يافت؛
8. قرآن كريم در هدايت‌بخشي خود چيزي را فروگذار نكرده است؛ ولي اين به معناي بيان و طرح مطالب علمي كلاسيك در قرآن نيست و فقط اشاره‌هايي به برخي از علوم در آن يافت مي‌شود كه مي‌توان مسائل ديگري را از آن استنباط كرد. (6)

(6)- مصباح يزدي ، همان ، صص 308 و 309
كليدواژه ها : جامعيت قرآن ، تبيانا لكل شيء ، جامعيت در هدايت بخشي

موضوع قفل شده است