المقیت

این نام خداوند در قرآن یک بار آمده است:«من یشفع شفاعةً حسنةً یکن له نصیب منها ومن یشفع شفاعة سیئةً یکن له کِفل منها وکان الله علی کل شیءٍ مقیتاً؛هر که سبب کار نیکوئی شود،بهره کاملی از آن می برد و هر که وسیله کار ناپسندی گردد،از آن سهمی خواهد یافت و خدا بر همه چیز،مراقبی توانا است».(سوره نساء ایه 85)

این نام جلیل،بیش از یک معنا دارد.از جمله آن معانی این است که خداوند،توانای مقتدری می باشد که هیچ چیز بر او چیره نمی شود و هیچ چیز از قلمرو سلطنت و قدرت او خارج نمی شود و اوست که بر همه چیز غلبه دارد.

ولی قدرت خداوند مثل ما انسان ها،تنها به معنای توانایی نیست،بلکه در مفهوم آن علم و حکمت نیز نهفته است:

علم خداوند + توانایی خداوند = قدرت خداوند

مردی نزد «عبد الله بن عباس» آمد و از او در مورد معنی این نام خداوند (مقیت) پرسید.ابن عباس گفت:«مقیت»؛یعنی توانای مقتدر.

از دیگر معانی این نام این است که خداوند آفریننده روزی های بدنها و روحها (شامل خوراک و دیگر نیازهای انسان مانند سلامتی،هوش،ایمان و…) می باشد.

خداوند متعال می فرماید:قل ائنکم لتکفرون بالّذی خلق الارض فی یومین و تجعلون له انداداً ذلک ربّ العالمین.وجعل فیها رواسی من فوقها وبارک فیها و قدّر فیها اقواتها فی اربعة ایام سواءً للسائلین؛ای رسول،به مشرکان بگو که شما به خدا که زمین را در دو روز آفرید،کافر نشوید و برای او مثل و مانند قرار ندهید،او خدای جهانیان است.او روی زمین کوهها را برافراشت و انواع برکات و منابع بسیار در آن قرار داد و قوت های اهل زمین را در چهار روز مقدر و معین فرمود و روزی طلبان را در کسب روزی خود یکسان گردانید.(سوره فصلت ایات 9 و10)

او است که به انسان و حیوان و همه موجودات،آن گونه که زندگی آنها را تامین کند، روزی می بخشد.
اگر در آفرینش و فراهم نمودن تمامی نیازهای انسان از سوی خداوند دقت کنیم،به این نکته پی خواهیم برد که تمام وسایل و شرایط مناسب برای کار و عبادت را فراهم آورده است.همچنان که بدن برای رشد به غذا احتیاج دارد،روح هم برای رشد و نزدیکی به خداوند،به علم و عبادت نیازمند می باشد.انسان نمی تواند از نیازهای ذاتی خود چشم بپوشد؛چرا که هلاک می شود،اما فرشتگان این گونه نیستند.روایت شده است که حضرت فاطمه(س) نزد رسول خدا(ص) رفت و فرمود:ای رسول خدا(ص) روزی فرشتگان،تسبیح و حمد و سلام برخداست،پس قوت ما چیست؟پیامبر(ص)فرمود که بگویید:«ای اولین و ای آخرین،ای توانمند مقتدر،ای رحمت بخش به مسکین،ای بخشنده،مهربان».

این دعا همان غذای جانهاست؛تا از عبادت خدا لذت ببرند و به خدا نزدیک شوند.

منزه آن روزی دهنده ای است که ارواح و جانها را با علوم ودانش های راستین روزی می بخشد و به انسان روزی بخشی را وعده داده است:و فی السّماء رزقکم وما توعدون. فوربّ السماء والأرضِ إنه لحقّ مثل ما أنّکم تنطقون؛وروزی شما و همه وعده هایی که به شما دادند،در آسمان است.پس،به خدای آسمان و زمین قسم،(این وعده رزق مقدر) به مانند تکلمی که با هم می کنید حق و حقیقت است.(سوره ذاریات ایات 22 و23)
منزه آن خداوند توانایی است که گناهکاران را نابود نمی کند و از گناه آنها در می گذرد،ولی او بردبار و دانایی است که به بندگان مهلت می دهد،تا توبه کنند.
خداوندا،ای مقیت،ای توانا،ای روزی دهنده،از تو می خواهیم که ایمان و توفیق کارهای نیک و توکل بر تو و عبادتت را بر ما ارزانی داری و به جهانیان،شهد دانش های سودمند را بچشانی و ما را به خود نزدیک گردانی