بیماری عاطفی چیست؟ تكاليف شرعي بيماران شديد( جنون ادواري و اطباقي)

سلام عليكم.
ممنون از پست خوبتون:Gol:

اين نوع بيماري ها درمان دارند؟
به چه شكل؟

در پناه حق!

سلام علیکم سوال بنده این است فردی که به این بیماری مبتلاست در دوره مانیا امکان دارد حتی به اعمال ضداخلاقی هم دست بزند در حالیکه کنترل عقلانی ومنطقی بر رفتار خودراندارد وچندی بعد دردوره افسردگی شدیدا احساس نفرت از خود به سبب اعمال گذشته خود میکند انجنانکه حتی ممکن است دست به خودکشی هم بزند وباز بعدازکوتاه زمانی در دوره مانیا همان اعمال وحتی بدتر راانجام میدهد واین در حالی است که به سبب بیماریش کوچکترین کنترلی بر تفکرخویش ندارد حال ازدیدگاه دینی چنین فردی پاداش وجزای اعمالش چگونه خواهد دید ایا چنین فردی که به سبب بیماری به اعمال حرام دست میزند در پیشگاه عدل الهی مجازات خواهد شد

براي روشن تر شدن بحث ا ابتدا شمايي كلي از اختلالات رواني را نشان مي دهيم و بعد درباره تنوع اختلالات خلقي سخن مي‌گوييم:

اختلالات خلقي

[=&quot]خلق به‌عنوان رنگ‌مایه هیجانی فراگیری تعریف شده است که به‌طور کلی عمیقاً بر دیدگاه و درک فرد از خود، دیگران و محیط اثر می‌گذارد. اختلالات خلقی حالت‌های شایع، بالقوه کشنده و به میزان زیادی قابل درمان هستند که در طی آنها بیماران، خلق‌های غیرطبیعی افسرده یا بالا را تجربه می‌کنند. نابه‌هنجاری‌های خلقی یا چندین علامت و نشانه همراه هستند که تقریباً بر همه سطوح عملکردی اثر می‌گذارد. نشانه‌های نباتی ([=&quot]vegetatie[=&quot]) شامل تغییرات در خواب اشتها، میل‌جنسی و انرژی هستند.

[=&quot]اختلالات خلقی شامل اختلالات
[=&quot]1.[=&quot]افسردگی ماژور،
[=&quot]2.[=&quot]اختلالات دوقطبی[=&quot]I [=&quot]و[=&quot]II
[=&quot]3.[=&quot]اختلال دیستایمی،
[=&quot]4.[=&quot]اختلال سیکلوتایمی،
[=&quot]5.[=&quot]اختلال خلقی به‌دلیل یک بیماری طبی عمومی،
[=&quot]6.[=&quot]اختلال خلقی ناشی از مواد،
[=&quot]7.[=&quot]و اختلالات افسردگی و دوقطبی که به‌گونه‌ای دیگر مشخص نشده
[=&quot] می‌باشد[=&quot]. [=&quot]پیشرفت در درمان شامل
طیف وسیعی از داروها فهم بهتر نیاز برای تلفق درمان‌های زیست‌شناختی و روانی اجتماعی، شناخت ماهیت مزمن این اختلالات و در نتیجه اهمیت دادن به درمان‌های نگه‌دارنده طولانی‌مدت است[=&quot].

در مورد سئوال خوب اين دوستمان بايد بگويم كه

افرادى كه داراى شرايط ذيل باشند مكلّف به آن تكاليف ديني خواهند بود:

-۱- بلوغ

-۲- عقل

-۳- قدرت

بنابراين فرد عاقل و بالغ كه قادر بر انجام وظايف شرعى باشد, در مقابل امرها و نهى هاى الهى مسوءوليت دارد و در صورت سرپيچى از آنها, عذاب خواهد شد و به پاداش اطاعت از آن فرامين هم خواهد رسيد. پس كودكان و افراد ديوانه و بيماران رواني كه به رفتار و گفتار خود بينش ندارند و كسى كه قدرت بر انجام واجبات ندارد,مكلّف نبوده و عملى بر او واجب يا حرام نيست.
بنابراين فردي كه دچار بيماري دو قطبي است اگر در دوره مانيا در اختيار و آگاهي و اراده اش اختلال ايجاد شود و كنترل خود را نداشته باشد دچار خطايي شوند گناهكار نيستند البته اين كه اگر خساراتي وارد كنند چه كسي ضامن است خود بحث فقهي جداگانه دارد

برخي از احكام مخصوص افراد سفيه و مجنون (ادواري يا اطباقي)

[=&quot]سؤال3:[=&quot] مجنون و خمس
[=&quot]اگر كودك، يا سفيه، يا كسى كه جنون ادوارى دارد پولى به دست آورد، يا كسى پولى را به حساب او از طرف كسى واريز كند، خمس آن بر عهده چه كسى است؟
[=&quot]پاسخ:
[=&quot] در مورد كودك نابالغ احتياط آن است كه خودش پس از بلوغ بپردازد، و در مورد مجن‏ون خمس به مال او تعلّق نمى‏گيرد؛ ولى مجنون ادوارى در آن زمانى كه عاقل است بايد خمسش را بپردازد، و امّا سفيه اداى خمس مالش با ولىّ اوست[=&quot][=&quot][1][=&quot].

[=&quot]سؤال4:[=&quot] مجنون و پرداخت ديه
[=&quot]اگر مجنون يا صغير، بر پدر خود ضرب يا جرحى كه ديه آن بر عهدة عاقله است وارد كند، مسؤول پرداخت ديه كيست؟آيا در اين مورد خاص مى‏توان ساير اقرباى نسبى مجنون يا صغير را كه جزء ورثه فعلى او محسوب نمى‏شوند (مانند برادران) به ترتيب اقربيّتِ به جانى مسؤول پرداخت ديه به عنوان عاقله دانست؟
[=&quot]پاسخ
[=&quot]آرى ديه بر عاقله است، ولى سهمى از آن به صغير يا مجنون نمى‏رسد[=&quot][=&quot][1][=&quot].

[=&quot]سؤال5:[=&quot] [=&quot]مجهول الهويّه[=&quot] و خسارت به دیگران
[=&quot]در مواردى كه صغار و مجانين مجهول الهويّه، خسارتى به ديگران وارد مى‏نمايند، خسارت وارده به چه طريق جبران مى‏گردد؟ آيا مى‏توان خسارت را از بيت‏المال پرداخت نمود؟
[=&quot]پاسخ:[=&quot]
[=&quot]در مورد قتل نفس جبران از بيت‏المال بعيد نيست؛ ولى در موارد ديگر جبران نمى‏شود[=&quot][=&quot][1][=&quot].

[=&quot]سئوال6:[=&quot] توهين به بيماران رواني
[=&quot]در جامعه اسلامي با افرادي مواجه مي‌شويم كه در خانواده خود فرد مبتلا به معلوليت ذهني[=&quot][1]( نه عقب مانده ذهني)، اختلالات يادگيري، حافظه، منگوليسم، بيماران رواني (اسكيزوفرني و..)، معتاد و...دارند. برخي افراد براي صدا زدن اين بيماران از واژه‌هاي زشت كه حاكي از تحقير و تمسخر است مانند رواني، خل، ديوانه، عقب مانده ، منگول و... استفاده مي‌كنند. با توجه به سنّت پيامبر- ص- در برخورد با اين افراد آيا اين امر كه سبب اذيت مؤمن( بيمار و خانواده‌اش) و تحقير و وهن بيماران است و تأثير روان شناختي بدي بر آنها دارد، گناه ندارد؟ اگر اين بي‌توجهي از سوي متخصصين باشد كه آگاه به فرايند بيماري هستند گناهش شديدتر نيست؟
[=&quot]پاسخ:
[=&quot]قرآن مي‌فرمايد: [=&quot]وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ[=&quot][=&quot][2][=&quot]؛[=&quot] واي بر هر بدگوي هرزه زبان . امام باقر عليه السلام فرمودند: [=&quot]سِلَاحُ اللِّئَامِ قَبِيحُ الْكَلَام[=&quot][=&quot][3][=&quot]‏[=&quot]؛[=&quot] سخن زشت ابزار انسان هاي پست است[=&quot]![=&quot] به چند دليل اين عمل با اشكال روبروست:
-[=&quot]استفاده از كلمات زشت كه عرفاً فحش و ناسزا به حساب آيد شرعاً جايز نيست.
-[=&quot]مسخره كردن ديگران خصوصا يك بيمار شرعاً جايز نيست.
-[=&quot]توهين كردن به ديگران شرعاً جايز نيست.
-[=&quot]اذيت و آزار ديگران خصوصا مؤمن شرعاً جايز نيست.
-[=&quot]اگر فرد عالمي گناه كند مجازاتش بيش از فرد جاهل است.
[=Symbol]§[=&quot]تذكر: منظور از عدم جواز در موارد فوق ، بسته به مورد مي‌تواند حرمت يا كراهت باشد[=&quot].
[=&quot]خداوند متعال در قرآن مي‌فرمايد؛[=&quot] ولا تنابزوا بالالقاب[=&quot]...[=&quot]از گناهان كبيره ايذاء به مومن و سبّ و تحقير ديگران است و اينكه گناه است، شكي نيست[=&quot].
[=&quot]البته توهين وايذاء وتحقير ديگران از شخص عالم زشت تراست كه در روايات گناه عالم را از غيرعالم بيشتر مي‌داند.
[=&quot]-[=&quot] در بحث تقليد در مبحث عدالت اين موارد مذكور را از گناهان كبيره نام مي‌برد[=&quot].