إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً


[=&quot] بسم الله الرَحمن الرَحیم[/]
[=&quot] [/]

[=&quot] إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً(بقره/30)[/]

[=&quot]( من در زمین جانشینی قرار می دهم)[/]


[=&quot]
[/][=&quot]او بود و بس[/]
[=&quot]پیش از آدم، پیش از ملائکه، پیش از آسمان ها و زمین، باید از خداوندگار بگوییم:«او تنها بود».[/]

[=&quot]نه آسمانی، نه زمینی، نه دریایی، نه کهکشانی، نه ستاره ای , نه سیاره ای ،نه فضایی، نه آبی، نه چیزی، تنها خداوند بود و بس:[/]
[=&quot]«آیا بر انسان دورانی از روزگار گذشته است که نامی از او نبوده است» (انسان/1)
[/]
[=&quot]، آری خدایا! بر ما زمانی گذشته است که نامی از ما در میان نبوده است،« خدا تنها بود».[/]

[=&quot]برادران! این روح از ما نیست... از خداست که در تکنولوژی به دست آورده ایم هنوز چیزی نیستیم. همه ی این ها در هستی تازه است، آیا معنی این آیه را می دانی؟ «خداوند آفریدگار هر چیز است، و برای هر چیزی پشتیبان است»(زمر/62)
[/]
[=&quot]، آیا اکنون معنای این سخن را احساس می کنی؟[/]
[=&quot]«آن طور که شاید، قدر خداوند را نشناخته اند»(زمر/67).[/]
[=&quot]رسول الله-صلی الله علیه وآله و سلم- بر منبر بالا رفت و این آیه را تلاوت کرد:[/]
[=&quot] «آن طور که شاید، قدرت خداوند را نشناخته اند، در حالی که همه ی زمین روز قیامت در قبضه ی اوست»(زمر/67)
[/]
[=&quot] او با صدای بلند می فرمود: خداوند متعال خودش را ستوده و می گوید: من توانایم،من با عزتم،من جبارم،من آغازم،من پایانم،من آغاز کننده ام ، من بازگرداننده ام»(احمد /2/72و تفسیر ابن کسیر7/105).[/]

[=&quot]یکی از یارانش می گوید: رسول الله-صلی الله علیه و سلم-[/][=&quot] را دیدم که نام های خداوند را با صدای بلند نام می برد، تا جایی که دیدم منبر، پیامبر را می لرزاند- چوب کرنش کرد، چوب بزرگی خداوند متعال را احساس کرد- تا این که با خود

گفتم: رسول الله از روی منبر خواهد افتاد، لذا کنار منبر آمدم تا مبادا او بیفتد.[/]

[=&quot]
اما ما کجا بودیم؟ هیچ جا، هستی کجا بود؟ هیچ جا، خدا بود و چیزی همراهش نبود. تمام جهانی که اکنون می بینیم در آرامش بود تا در سرورمان آدم دمیده شد و زندگی آغاز شد.. کار شروع شد، آدم به کشت و کار و تولید دست زد، هستی با چه پایان می پذیرد؟ با دمیدنی هم چنین.
[/]
[=&quot]پاک است خداوند! با دمیدنی در آدم هستی آغاز شد و با دمیدنی نیز پایان می یابد:« در صور دمیده شد و هر کس در آسمان ها و هر کس در زمین است بیهوش شد»(زمر/68).[/]
[=&quot]خداوند بزرگ بانگ می دهد: چه کسی مانده است؟
[/]
[=&quot]می گوید: خدایا! جبرئیل، میکائیل و بنده ات سروش مرگ باقی مانده است که به قبض روح میکائیل دستور می دهد، و به قبض روح جبرئیل امر می کند و آن گاه می گوید: چه کسی مانده است؟ می گوید: بنده ات ای کردگار، که می گوید: جان خودت را بگیر. خداوند متعال بانگ می دهد:«امروز مالکیت از آن کیست؟»(غافر/16).[/]
[=&quot]که هیچ کس پاسخ نمی دهد، زیرا کسی نیست. خداوندگار خودش پاسخ می دهد:«از آنِ خدای یگانه قهار» آیا اکنون به مفهوم اول و آخر در نام خدا پی بردی؟[/]
ادامه دارد...

[=&quot]به گفتار پیامبر- صلی الله علیه وآله و سلم- بنگر:[/]
[=&quot]«خدایا تو آغازینی، و پیش از تو چیزی نیست، و تو آخرینی و چیزی پس از تو نیست، تو پیدایی، و برتر از تو چیزی نیست، تو پنهانی، و در پس تو چیزی نیست»(حاکم، المستدرک،1/524).

[/][=&quot]آیا معنای آغازگر و بازگرداننده را دانستی؟« و او کسی است که آفرینش را آغاز می کند و سپس آن را بر می گرداند و این برایش آسان است»(روم/27).[/]
[=&quot]
آفرینش هر چیزی را آغاز می کند: هوا، آب، بادها، ریگ ها، سیارات، ستارگان، اقیانوس ها.[/]

[=&quot]این نام خدای یگانه و آفریننده است، همه ی این ها ، هنوز آدم آفریده نشده بود، آیا همه ی این ها به خاطر ماست ای کردگارا ؟![/]
[=&quot]
پیامبر-صلی الله علیه وآله و سلم- می فرماید:« آسمان نخستین نسبت به آسمان دومی همانند دانه ای در بیابان است، دومی نسبت به سومی چون دانه ای در بیابان است، سومی در مقایسه با چهارمی چون دانه ای در بیابان است، و هفتمی نسبت به کرسی همانند دانه ای در بیابان است[/]

[=&quot]« کرسی او از آسمان ها و زمین گسترده تر است»، و کرسی در برابر عرش همانند دانه ای در بیابان است، و عرش در کف دست خدای رحمان چون دانه ای در بیابان است»(سیوطی، الدرالمنثور،3/298).[/]
[=&quot]
حجم تو چقدر است تا به او بگوی، از تو پیروی نمی کنم؟!
با پذیرش و کرنش نزد خداوند برو و بگو: ای کردگار، از تو اطاعت خواهم کرد و هرگز تو را سرپیچی نمی کنم. بهای خودت را فراموش کن، فقط به خداوند بنگر و کسی جز او را نبین.[/]

[=&quot]
توشه هایش را تعیین کرد
[/]

[=&quot]
خداوند پیش از آفرینش آدم، رزق ها را بر بندگان تقسیم کرد و توشه ها را در زمین گنجاند. خداوند-عزوجل- می فرماید:[/]

[=&quot]«بگو: آیا شما به کسی کفر می ورزید که زمین را در دو روز آفرید و برایش همتا قرار می دهید؟ او دادار جهانیان است. او از بالا بر زمین کوه هایی قرار داد، در آن برکت داد و در چهار روز در آن توشه هایش را تعیین کرد تا برای جویندگان برابر باشد»(فصلت/9و10).[/]
[=&quot]
ولی به یاد داشته باش، این بدین معنا نیست که کار نکنیم، چون فرا خوانی است به سوی کار، اگر روزی ات اندک است خشمگین نباش، زیرا خداوندگار سبحان« در آن توشه هایش را تعیین کرد». بدان که برکت مهم است، میزان روزی مهم نیست، گاهی مال بسیاری به تو می دهد، بی برکت اما، و گاهی مال اندک به تو می دهد که همه اش برکت است، بدین سبب آیه ی برکت پیش از روزی ، گنجانده شده است.[/]

[=&quot]
«و در هر آسمانی امورش را وحی کردیم»(فصلت/12)قوانین در زمین برای تو مقرر شده است ای فرزند آدم![/]

[=&quot]خداوند هستی را پیش از آفرینش آدم به کرنش وا می دارد:« پس به آن و زمین گفت: به دلخوا یا به اجبار بیایید، گفتند: داوطلبانه آمدیم»(فصلت/11).[/]
[=&quot]
این چنین ای بنده در برابر خدا کرنش کن، به او بگو: کسی را جز تو ندارم همه ی هستی به تسبیح خداوند سبحان می پردازد:«آسمان های هفتگانه و زمین و هر که در آن هاست او را تسبیح می گویند. هیچ چیز نیست که تسبیح و ستایش او را نکند، اما شما تسبیح شان را نمی فهمید. او بسیار خردمند و آمرزگار است»(اسراء/18).[/]

[=&quot]
از میلیون ها سال، جهان هستی در برابر خداوندگار کرنش می کند:«نه خورشید را سزد که ماه را دریابد و نه شب که از روز پیشی گیرد»(یس/40).[/]

[=&quot]
باید از همین امروز پرستشی بسیار جالب را بیاموزیم؛ پرستش کرنش برای خدا:«ای مردم شما نیازمند خداوند
هستید و خداست که بسیار بی نیاز و ستودنی است»(فاطر/15).[/]

[=&quot]
رسول الله- صلی الله علیه وآله و سلم- چنین دعا می کرد:« خدایا! من بنده ات، فرزند بنده ات و فرزند کنیزک تو هستم، موی پیشانی ام در دست توست، حکم تو در من جاریست، قضاوتت در من عدالت است»(احمد، مسند، 1/391و 452).[/]

[=&quot]کرنش را از سیدنا موسی-علیه سلام- بیاموز:« کردگارا! من به خیری که بر من فرو فرستاده ای سخت نیازمندم»(قصص/24)،
[/]

[=&quot]خداوند سبحان درباره ی مجاهدان بدر می گوید:«خداوند شما را که خوار بودید، به یقیین یاری داد»(آل عمران/123)
[/]

[=&quot]یعنی هنگامی که معنی فروتنی در برابر خداوند را لمس و احساس کردند، آنان را یاری داد.[/]
[=&quot]
هستی آفریده شد، پس برای خداوند کرنش و سجده کن، تا همه ی این ها زمینه ساز آفرینش تو باشد؛ زمینه ای که برایت بگوید چگونه او را بپرستی و به او پناه آوری.پس به خداوند پناه آور، که او را همواره پیش روی خود می یابی، و بهترین یاری گر تو می شود.[/]

[=&quot]هستی برای آفرینش آدم آماده شد.

[/][=&quot]دوستان! خداوند این جهان را آفرید و آن را هموار ساخت تا به سلامتی در آن زندگی کنیم، فقط باید برای رزقی که خداوند آن را برای ما آماده کرده است بکوشیم، اکنون هستی برای آفرینش آدم و آبادانی زمین آماده است.
[/]
[=&quot]پیش از همه ی این ها،«خدا بود و چیزی همراهش نبود» کوه ها، دریاها، فضا و کهکشان ها آفریده شد و هریک زندگی را برای آدم و نسل وی آماده می کند، همچنین بر زمین و آسمان ها و هر چه در آن هاست مقرر شد که دربرابر خداوند کرنش کنند:« گفتند داوطلبانه آمدیم»(فصلت/11) ،پس از آن همه ی قوانین علمی برای این هستی و ساکنان آن وضع شد. تسبیح و بزرگداشت خداوندگار متعال آغاز می گردد.[/]

[=&quot]بکوش تصور کنی که تو آن هنگام وجود داشته ای، سرت را بالا می آوری و می بینی که آسمان روی سرت است، ناگهان کوه ها را می بینی که تشکیل شده، و نیز دریاها، همه چیز، شگفتا که همه ی هستی برای خدا تسبیح می گوید، و عجیب است که تنها تو برایش تسبیح نمی گویی! همه ی این ها بود و هنوز آدم آفریده نشده بود.[/]

[=&quot]آفرینش امور معنوی[/]
[=&quot]
چیزهای معنوی باقی مانده است که پیش از آفرینش آدم آماده خواهد شد همچنین. این ها چیست؟[/]

[=&quot]1-رَحِم:[/]
[=&quot]آن گاه که رحم به عرش دست انداخت گفت:«کردگارا! این جایگاه کسی است که از شر قطع صله ی رحم به تو پناه آورد». به صله ی رحم توجه کنید، برادران!« که خداوند- عزوجل- گفت: آیا خشنود نمی شوی که هر که تو را پیوند زند پیوند زنم و بگسلانم هر که تو را می گسلاند؟ رحم گفت: آری خدایا! خشنود شدم. خدا گفت: این از آن توست».[/]
[=&quot] سپس رسول الله- صلی الله علیه وآله و سلم- این آیه تلاوت کرد:«آیا امیدوارید که اگر روی گردان شوید در جامعه فساد به پا می کنید و رابطه ی خویشاوندی تان را می گسلانید»(محمد/22).
[/]
[=&quot]به ارتباط فساد در جامعه و گسستن پیوند خویشاوندی بیندیش!« آنان کسانی اند که خداوند ایشان را نفرین کرده است، و آنان را ناشنوا گردانیده و چشم هایشان را کور کرده است»(محمد/23). [/][=&quot]
[/]
[=&quot]رسول الله- صلی الله علیه وآله و سلم- می فرماید:« روز قیامت رحم زبانی دارد که زیر عرش می گوید: خدایا! گسسته شدم، خدایا! بر من ستم شده است، خدایا! آزار دیده ام، که خداوند متعال می فرماید:آیا خشنود می شوی که پیوند زنم هر که تو را پیوند زده است و بگسلانم هر که تو را گسلانده است؟ رحم می گوید: آری خدایا! خدا گوید:این از آن توست»(سیوطی،الدرالمنثور،6/64)[/][=&quot].[/]
[=&quot]
بپندار! همان سخنانی که در آغاز آفرینش به آن گفته شده است، روز قیامت هنگام پایان آفرینش به او گفته خواهد شد. آیا این سخنان را می شنوی؟[/]

[=&quot]2- درگاه توبه[/]
[=&quot]خداوند پیش از آدم، دری را آفرید که به آن«درگاه توبه» گفته می شود، [/][=&quot]رسول الله- صلی الله علیه وآله و سلم-[/][=&quot] در حدیثی در این باره می فرماید:[/]
[=&quot]«هنگامی که خداوند آسمان ها و زمین را آفرید، دری را نیز آفرید که پهنایش مسافت هفتاد سال است، آن را گشوده رها کرد، آن را در سمت مغرب آفرید»، پیامبر- صلی الله علیه و سلم- فرمود:«می دانید آن درگاه چیست؟» گفتند: نه ای رسول خدا، فرمود:« آن درگاه توبه است»(طبری،تاریخ،1/73).[/]
[=&quot]
بیندیش! پهنایش هفتاد سال است، تو چه کرده ای که در این درگاه نمی گنجی!؟ و چرا از سمت مغرب؟ زیرا از مشرق طلوع می کند. هر گاه خورشید از مغرب در آید این دروازه بسته می شود و عقب ماندگان از توبه، باز داشته می شوند، آیا هنوز موی بدنت از این سخن راست نشده است؟[/]
[=&quot]
بپندار! صله رحم، توبه و تو هنوز آفریده نشده بودی، به خدا بازگرد، از همه ی گناهان توبه کن، به خدا برگرد.[/]

[=&quot]3- رحمت[/]
[=&quot]هنگامی که خداوند آسمان ها و زمین را آفرید، چیزی صد مرتبه بزرگتر از آن ها را آفرید؛ و هر رحمتی را همانند فاصله ی زمین و آسمان قرار داد، آن صد رحمت است. خدای من! چه بزرگواری تو ای کردگارا! آیا به معنای نام غفار و رحمن، پی بردی؟ خدایی که همه ی نام های نیک از آن اوست. پس از این که خداوند همه ی هستی را آفرید، کتابی را که نزدش روی عرش بود نگاشت، در آن نوشته شده است:[/]
[=&quot]
« به یقین رحمتم بر غضبم پیشی گرفته است»، پاک و منزه است او، ستایش خدای را، ما بندگانِ دادار خود هستیم، ستایش خدای را که بر ما منت نهاد و درگاه توبه را آفرید.[/]
[=&quot]خداوند همه ی امور حسی و معنوی را برای این آفریده ی بزرگش؛ آدم، آماده کرد، آیا برای این رتبه در برابر خدا سرکشی می کنی؟ خداوند خورشید، هوا، کوه ها و آب را آفرید همه برای تو.[/]

موضوع قفل شده است