جمع بندی کیفیت دعا کردن و محل گفتن آمین

تب‌های اولیه

20 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
کیفیت دعا کردن و محل گفتن آمین

با سلام

یکی از اشتباهاتی که بتدریج شایع شده هنگام دعا کردن است که مردم بعد از داعی هنگام توصیف خدای سبحان به : یا حمید بحق محمد و... آمین میگویند در حالیکه باید بعد از این توصیفات ودعا آمین بگویند .



وروى صاحب الدر الثمين في تفسير قوله تعالى: " فتلقى آدم من ربه كلمات " أنه رأى ساق العرش وأسماء النبي والأئمة عليهم السلام فلقنه جبرئيل قل: يا حميد بحق محمد، يا عالي بحق علي، يا فاطر بحق فاطمة، يا محسن بحق الحسن والحسين ومنك الإحسان. فلما ذكر الحسين سالت دموعه وانخشع قلبه، وقال: يا أخي جبرئيل في ذكر الخامس ينكسر قلبي وتسيل عبرتي ؟ قال جبرئيل: ولدك هذا يصاب بمصيبة تصغر عندها المصائب، فقال: يا أخي وما هي ؟ قال: يقتل عطشانا غريبا وحيدا فريدا ليس له ناصر ولا معين، ولو تراه يا آدم وهو يقول: واعطشاه واقلة ناصراه، حتى يحول العطش بينه وبين السماء كالدخان، فلم يجبه أحد إلا بالسيوف، وشرب الحتوف، فيذبح ذبح الشاة من قفاه، وينهب رحله أعداؤه وتشهر رؤسهم هو وأنصاره في البلدان، ومعهم النسوان، كذلك سبق في علم الواحد المنان، فبكى آدم وجبرئيل بكاء الثكلى. بحار الانوار

حضرت آدم (ع) به ساق عرش واسماء نبی وائمه علیهم السلام نگریست، جبرئیل او را بیاموخت كه بدان كلمات كه اسماء پیغمبر و آل پیغمبر بود پناهنده شود و بدین گونه سخن كند:

قال: "یا حمید بحق محمد، یا عالی بحق علی، یا فاطر بحق فاطمه، یا محسن بحق الحسن و الحسین و منك الاحسان."
خدا را بدین كلمات سوگند داد، چون به نام حسین(ع) رسید آتش از قلبش برانگیخت و اشک از چشمش بریخت. گفت: ای جبرئیل، چه شد كه در ذكر پنجم قلب من بشكافت و اشک من جاری شد؟
جبرئیل گفت: این فرزند تو به مصیبتی بزرگ مبتلا شود كه همه مصیبت‌ها در نزد او كوچك باشد. گفت ای برادر آن چه مصیبتی است؟

گفت: كشته می شود در حالتی كه تشنه باشد و بی كس باشد و تنها و فرید باشد و او را ناصری و معینی نباشد. ای آدم، اگر او را ببینی در حالتی كه می گوید: "وا عطشاه وا قله ناصراه" تا گاهی كه از تشنگی چشمش چنان تاریك می شود كه آسمان را نتواند دید و هیچ كس او را جواب نگوید الا با زبان شمشیر و شراب مرگ . پس، او را می‌كشند چنانكه گوسفند را از قفا سر میبرند، و احمال و اثقال او را دشمنان او به نهب و غارت می برند و سر او و اصحاب او را بر سنان‌ - نیزه‌ها - می كنند و در شهرها می گردانند و اهل‌بیت او را اسیر می گیرند. و این صورتی است كه از پیش به علم خداوند واحد برگذشته است.

چون این سخن به پایان رفت آدم و جبرئیل چون زن بچه مرده گریستند.




امید واریم که وعاظ ومردم این موضوع را رعایت کنند .

یعنی نباید آمین بگن ؟!
دلیلتون واضح نبود همش عربی بود!
بگین بدونیم به دیگران انتقال بدیم

منم چیزی متوجه نشدم یعنی امین نگیم؟


نقل قول:
یعنی نباید آمین بگن ؟!

با سلام

نباید آمین گفت زیرا این جمله وکلمات توصیف حضرت حق سبحانه است ومعنی ندارد که انسان بعدش آمین بگوید بلکه باید بعد از دعا آمین گفت.

اگه آمین اون برای خواسته هاش باش چطوره اشکالی پیش میاد.؟

پیام;168526 نوشت:
اگه آمین اون برای خواسته هاش باش چطوره اشکالی پیش میاد.؟

با سلام

اگر آمين شخص براي خواسته هاش باشه حرف شما صحيح است ولي تخصصا از موضوع مورد بحث خارج ميشه در حالي كه به نظر ميرسه مردم غالبا روي عادت آمين مي گويند نه اينكه همون لحظه دعايي رو مد نظر بگيرند و آمين بگويند.

ولي از طرفي حرف شما هم قابل تامل هست! به اين صورت كه در واقع آمين مردم نوعي خواسته از حضرات معصومين در اجابت دعاي آن ها است .



با سلام

آمین یعنی درخواست وامید چیزی و این درخواست قاعدتا باید بعد از درخواست چیزی باشد نه اینکه هنگام توصیف خدای متعال بگوییم ای خدای حمید بحق محمد : آمین ! یعنی از خدا میخواهیم که بحق محمد حمید شود ! مگر تا بحال حمید نبود ؟!

بنابراین همانگونه که در آداب دعا آمده پس از استغفار و حمد و صلوات ، خدای سبحان را میخوانیم و آمین میگوییم مثل فرشتگان :

شیخ صدوق در امالیش آورده : اللهم العن من ظلمها، وعاقب من غصبها، وأذل من أذلها، وخلد في نارك من ضرب جنبها حتى ألقت ولدها، فتقول الملائكة عند ذلك: آمين.

باسلام وعرض ادب
ظا هرا این ها جملات مدح هستند ،وباید بعد از این جملات دعا بیان گرددو به دنبال دعا ها آمین گفته شود . زیرا در فرهنگ ادعیه وارد شده است که اوّل خداوند را مدح کنید وسپس دعا کنید تا به اجابت نزدیک تر شود .
التماس دعای فرج

با سلام و عرض احترام
به نظرم رسید نکته ای در مورد دعا خدمتتان عرض کنم
قرآن کریم بر اهمیت دعا تأکید کرده وخداوند ،آدمیان را به آن فراخوانده است (غافر /60 )اهمیت دعا در آن استکه باعث نزدیکی بنده به خدا می شود ،به شرط آن که آداب آن رعایت شود ؛پیامبر اکرم (ص)حضور قلب را از شرائط اصلی آن دانسته وفرموده «بنده ای که خدا را به غفلت خواند ،دعای او مستجاب نشود .»علاوه بر این ،کسب حلال نیز از شرایط دیگر دعا است که حضرت رسول (ص)فرمودند :«کسب حلال کن تا دعای تو مستجاب شود .»غزالی ،از عالمان اخلاق ،هفت شرط برای دعا در نظر گرفته است :

1-دعا در اوقاتی شریف مثل ماه رمضان ،روز عرفه ،روز جمعه ،سحر گاهان ونیمه شب .
2-دعا در زمانی انجام شود که دعا کننده از نظر روحی آمادگی داشته باشد ؛مثل زمان انجام واجبات که در این اوقات دل انسان رقیق تر است .
3-دعا کننده با زاری وخشوع دعا کند.
4-دعا کننده با اعتماد به اجابت آن ،دعا کند نه با تردید .
5-الحاح ،اصرار وتکرار در دعا لازم است .
6-دعا کننده ،دعای خود را با تسبیح وصلوات همراه کند.
7-دعا کننده با توجه وپس از ردّمظالم دعا کند .
(کیمیای سعادت ،غزالی،ص210-212)
:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol:

مجید;177979 نوشت:
غزالی ،از عالمان اخلاق ،هفت شرط برای دعا در نظر گرفته است

با عرض سلام خدمت جناب مجید، کارشناس محترم حدیث

ای کاش شرایط و آداب دعا را از احادیث اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بیان می فرمودید،
نه از غزالی صوفی ـ به قول شما عالم اخلاق! ـ که در کتاب احیاء العلوم اش لعن یزید بن معاویه را جایز نمی داند!!!!!

با سلام

نقل قول:
ای کاش شرایط و آداب دعا را از احادیث اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بیان می فرمودید،
نه از غزالی صوفی ـ به قول شما عالم اخلاق! ـ که در کتاب احیاء العلوم اش لعن یزید بن معاویه را جایز نمی داند!!!!!

دوست گرامی دوباره گیر دادی ها ! مگر بین احادیث اهل بیت علیهم السلام و کلام غزالی تفاوتی دیده میشود ؟!

محمد بن يعقوب، عن أبي علي الأشعري، عن محمد بن عبد الجبار، عن صفوان، عن الحارث بن المغيرة قال: سمعت أبا عبدالله (عليه السلام) يقول: إياكم إذا أراد أحدكم أن يسأل من ربه شيئا من حوائج الدنيا والآخرة حتى يبدأ بالثناء على الله عز وجل، والمدح له، والصلاة على النبي (صلى الله عليه وآله)، ثم يسأل الله حوائجه .

وعن عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد بن خالد، عن أبيه، عن ابن سنان، عن معاوية بن عمار، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: إنما هي المدحة، ثم الثناء، ثم الاقرار بالذنب، ثم المسألة، إنه والله ما خرج عبد من ذنب إلا بالاقرار .

ـ وعن الحسين بن محمد، عن معلى بن محمد، عن الحسن بن علي، عن حماد ابن عثمان، عن الحارث بن المغيرة قال: قال أبو عبدالله (عليه السلام) ـ في حديث ـ إذا أردت أن تدعوا الله فمجده وأحمده وسبحه وهلله وأثن عليه وصل على النبي (صلى الله عليه وآله) ثم سل تعط .

محمد بن يعقوب، عن عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن عثمان بن عيسى، عن إسحاق بن عمار قال: قلت لأبي عبدالله (عليه السلام): أكون أدعو فأشتهي البكاء ولا يجيئني، وربما ذكرت بعض من مات من أهلي فأرق وأبكي، فهل يجوز ذلك؟ فقال: نعم، فتذكرهم فاذا رققت فابك وادع ربك تبارك وتعالى

ـ محمد بن يعقوب، عن علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن حماد بن عيسى، عن حسين بن المختار، عن أبي بصير، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: إذا رق أحدكم فليدع فان القلب لا يرق حتى يخلص .

محمد بن الحسن بإسناده عن الحسين بن سعيد، عن ابن أبي عمير، عن عمر بن أذينة، عن عمر بن يزيد قال: سمعت أبا عبدالله (عليه السلام) يقول: إن في الليل لساعة ما يوافقها عبد مسلم يصلي ويدعو الله عز وجل فيها إلا استجاب له في كل ليلة، قلت: أصلحك الله، وأي ساعة هي من الليل؟ قال: إذا مضى نصف الليل إلى الثلث الباقي .

محمد بن يعقوب، عن الحسين بن محمد، عن أحمد بن إسحاق، عن سعدان بن مسلم، عن معاوية بن عمار، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: كان ((أبي)) (1) إذا طلب الحاجة طلبها عند زوال الشمس، فاذا أراد ذلك قدم شيئا فتصدق به وشم شيئا من طيب وراح إلى المسجد ودعا في حاجته بما شاء الله .

وعن محمد بن موسى بن المتوكل، عن علي بن الحسين السعد آبادي، عن أحمد بن أبي عبدالله البرقي، عن أبيه، عن محمد بن أبي عمير، عن أبان، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: ساعات الليل اثنتا عشرة ساعة، وساعات النهار اثنتا عشرة ساعة، وأفضل ساعات الليل والنهار أوقات الصلاة، ثم قال (عليه السلام): إنه إذا زالت الشمس فتحت أبواب السماء، وهبت الرياح، ونظر الله عز وجل إلى خلقه، وإني لاحب أن يصعد لي عند ذلك إلى السماء عمل صالح .
ثم قال: عليكم بالدعاء في أدبار الصلوات فانه مستجاب .
محمد بن يعقوب، عن عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد بن خالد، عن يحيى بن إبراهيم بن أبي البلاد، عن أبيه، عن زيد الشحام قال: قال أبو عبدالله (عليه السلام): اطلبوا الدعاء في أربع ساعات: عند هبوب الرياح، وزوال الافياء، ونزول القطر، وأول قطرة من دم القتيل المؤمن، فان أبواب السماء تفتح عند هذه الأشياء .

اصرار والحاح در دعا :

محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد، عن ابن أبي عمير، عن سيف بن عميرة، عن محمد بن مروان، عن الوليد بن عقبة الهجري قال: سمعت أبا جعفر (عليه السلام) يقول: والله، لا يلح عبد مؤمن على الله في حاجته إلا قضاها له .
وعن عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن ابن فضال، عن أبي جميلة، عن جابر، عن أبي جعفر (عليه السلام) قال: إن إبليس ـ عليه لعائن الله ـ يبث جنود الليل من حين تغيب الشمس وتطلع، فأكثروا ذكر الله عز وجل في هاتين الساعتين، وتعوذوا بالله من شر إبليس وجنوده، وعوذوا صغاركم في تلك الساعتين فانهما ساعتا غفلة .
محمد بن يعقوب، عن عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن ابن أبي عمير، عن محمد بن كردوس، عن أبي عبدالله (عليه السلام) ـ في حديث ـ قال: من قام من آخر الليل فذكر الله تناثرت عنه خطاياه، فإن قام من آخر الليل فتطهر وصلى ركعتين وحمد الله وأثنى عليه وصلى على النبي (صلى الله عليه وآله) لم يسأل الله شيئا إلا أعطاه، إما أن يعطيه الذي يسأله بعينه، وإما إن يدخر له ما هو خير له منه .

داشتن حسن ظن هنگام دعا وقلب آماده ومتضرع :

وعن محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد بن عيسى، عن بعض أصحابه، عن سيف ابن عميرة، عن سليم الفراء، عمن ذكره، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: إذا دعوت فاقبل بقلبك وظن حاجتك بالباب.

محمد بن يعقوب، عن علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن هشام ابن الحكم، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: لما استسقى رسول الله (صلى الله عليه وآله) وسقي الناس حتى قالوا: إنه الغرق، وقال رسول الله (صلى الله عليه وآله) بيده وردها: " اللهم حوالينا ولا علينا " قال: فتفرق السحاب، فقالوا: يا رسول الله، استسقيت لنا فلم نسق ثم استسقيت لنا فسقينا؟ ! قال: إني دعوت وليس لي في ذلك نية ثم دعوت ولي في ذلك نية .

محمد بن علي بن الحسين في (معاني الأخبار) عن المظفر بن جعفر العلوي، عن جعفر بن محمد بن مسعود، عن أبيه، عن جعفر بن أحمد، عن العمركي، عن علي ابن جعفر، عن أخيه موسى بن جعفر (عليه السلام) قال: التبتل أن تقلب كفيك في الدعاء إذا دعوت، والابتهال أن تبسطهما وتقدمهما، والرغبة أن تستقبل براحتيك السماء وتستقبل بهما وجهك، والرهبة أن (تلقى بكفيك) (1) فترفعهما إلى الوجه، والتضرع أن تحرك أصبعيك وتشير بهما .

و.....


ضمن اینکه طبق آیات وروایات متن مهمتر از سند است و در قبول سخن حق از منافقین هم ملالی نیست .

خیر البریه;178133 نوشت:
دوست گرامی دوباره گیر دادی ها ! مگر بین احادیث اهل بیت علیهم السلام و کلام غزالی تفاوتی دیده میشود ؟!

جناب!
اولا مخاطب بنده شما نبودید!
ثانیا اگر به عرض بنده توجه کرده بودید می دیدید که اصلا بحث من محتوای مطلب نقل شده از غزالی ملعون نبود! فقط خواستم خدمت آن برادر عزیز عرض کنم وقتی به سرچشمه ها دسترسی داریم چرا به گودالهای لجن آلود مراجعه کنیم ـ ولو که در گوشه ای از آن آبی یافت شود! ـ
شرایط و آداب دعا را اهل عصمت، کامل و جامع برای ما فرموده اند و ما نام شیعه را یدک می کشیم! پس چه جای نقل سخن از دشمنان ایشان درباره مقوله ای که خودشان به أحسن وجه فرموده اند!!!
ثالثا گویا این شما هستید که هر جا حرفی از نکبتهای صوفیه زده می شود (مولوی و غزالی و...) دوست دارید به گونه ای گیر بدهید و قضیه را ماست مالی کنید! آنقدر حساسیت به این مسأله دارید که حتی توجه نمی کنید اشکال مطرح شده چیست تا پاسخ بی ربط ندهید!!!
رابعا همین روایاتی را که نقل کرده اید ـ إن شاء الله به نیت ترویج اهل بیت ـ اگر ترجمه کنید می شود همان عرض بنده خطاب به جناب مجید.

در تبرّی از دشمنان اهل بیت موفق باشید.

:Gol:

سفیر;178110 نوشت:
ای کاش شرایط و آداب دعا را از احادیث اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بیان می فرمودید، نه از غزالی صوفی ـ به قول شما عالم اخلاق! ـ که در کتاب احیاء العلوم اش

[=Arial Black] باسلام وعرض ادب خدمت شما جناب (سفیر )
[=Arial Black] از بذل توجه شما متشکرم
[=Arial Black] ان شا الله در اسرع وقت دعا از دید گاه اهل بیت(علیهم السلام ) را هم خدمت شما عرض خواهم کرد ،ولی مگر شما این روایات را نشنیده اید که می فرماید :«ببین چی میگه نبین کی میگه ».
:Gol:

مجید;178884 نوشت:
باسلام وعرض ادب خدمت شما جناب (سفیر ) از بذل توجه شما متشکرم ان شا الله در اسرع وقت دعا از دید گاه اهل بیت(علیهم السلام ) را هم خدمت شما عرض خواهم کرد ،ولی مگر شما این روایات را نشنیده اید که می فرماید :«ببین چی میگه نبین کی میگه ».

سلام بر برادر عزیزم
از لطف شما سپاسگزارم

در روایت است که روزی عُمَر(ل) قطعاتی از کتابهای یهود را نزد حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله آورد و گفت: خوب است در این کتابها نظر کنید و مطالب صحیحش را برای ما باز گویید!! حضرت خاتم الانبیاء چهره مبارکشان تغییر کرد و با غضب فرمود:
به خدا سوگند اگر خود برادرم موسی زنده بود برای شنیدن سخن صحیح نزد من می آید آنگاه تو کتابهای یهود را پیش من آورده ای که از آنجا برایت سخن صحیح را بگویم!!!

به نظرم پیام این روایت که مبتنی بر مطلبی کاملا معقول نیز هست برای شما برادر اهل فضل روشن است.
و این همان حرف بنده بود که وقتی چشمه را نشانمان داده اند چرا...!
...
و اما روایت مورد اشاره شما. بله برادر دیده ام. که مضمونش هم کاملا معقول است. یعنی اگر سخن حقی را از انسان باطلی شنیدی آن را انکار مکن! مگو چون ناقل حرف انسان خبیثی است پس حرفش هم باطل است. برای رد یا قبول یک سخن به خود آن سخن نگاه کن و تحلیلش کن نه به گوینده اش!
پس این روایت مطلبی می گوید که هرگز محل اشکال بنده نبود و به همین دلیل نگفتم: چون غزالی ملعون، لعن یزید را جایز ندانسته! پس آنچه که درباره شرایط دعا گفته باطل است!!! ـ دقت بفرمایید ـ
...
در ترویج فرهنگ اهل بیت علیهم السلام موفق باشید.:Hedye:

با سلام وعرض ادب خدمت عزیزان
دعا از دیدگاه نهج البلاغه
در نهج البلاغه با رها به دعا اشاره شده و امیر مؤمنان ، آن را یکی از راه های ایجاد رابطه با خدا دانسته است .امام علی (ع)به صراحت بیان فرموده استکه خدا اجازه دعا را به انسان داده وخود متکفل اجابت آن شده است .این در حالی است که همه ی هستی در اختیار خدا است وخدا ،به سبب لطفی که به انسان ها دارد ،چنین امکانی را برای ایشان فراهم کرده است تا بتوانند از این طریق با او رابطه بر قرار کنند.
امیر المؤمنان(ع)با دلایل بسیاری اثبات می کند که انسان ها تنها باید به درگاه خدا دعا کنند وبه سایر درگاه ها روی نیاورند؛ زیرا او مأنوس ترین موجودات به همۀ انسان ها، به ویژه گناهکاران است. از این رو،اگر کسی خدارا به خداوندی بپذیرد، وخود را بندۀ او بداند، جز خدا به کس دیگری پناه نمی برد.امام در خطبه227در این زمینه می فرماید:
«اللهم انک انس الانسین لاولیائک واحضرهم بالکفایة للمتوکلین......اللهم احملنی علی عفوک ولا تحملنی علی عدلک؛ خدایا،تو به دوستانت از همه بی پژمان تری، وبرای آنان که به تو توکل کنند، از هر کس کاردان تر. بر نهانی هاشان بینایی وبه درون هاشان آگاه، وبر مقدار بینش آنان دانا. رازهاشان نزد تو آشکار است، و دل هاشان در حسرت دیدار تو داغدار. اگر غربتشان به وحشت در اندازد، یاد تو آنان را آرام سازد و اگر مصیبت ها بر آنان فرود بارد،به تو پناه آرند و روی به درگاه تو دارند؛ چه می دانند سر رشتۀ کارها به دست تو است،واز قضایی خیزد که پای بست تو است. خدایا. اگر در پرسش خود درمانم یا راه پرسیدن را ندانم، صلاح کارم را به من نما و دلم را بدان چه رستگاری من در آن است، متوجه فرما که چنین کار از راهنمایی های تو نا شناخته نیست واز کفایت های تو نا ساخته نه. خدایا، کار مرا به بخشایش خود وا گذار، نه به عدالتت- ای بخشندۀ گردگار-»
امام علی(ع) در عبارت بالا، به نکات بسیار مهمی دربارۀ دعا اشاره فرموده است که شاید بتوان عصارۀ آن ها را در موارد زیر خلاصه کرد:
1. خداوند مأنوس ترین دوست اولیای خودش است.
2.خداوند توانایی تأمین نیاز های اولیای خود را در حد اعلا دارد؛ به شرط آن که ایشان به طور کامل به خدا توکل کنند.
3.خدا تنها موجودی است که بر اسرار دل انسان ها آگاه است.
4.تنهاعامل رهایی اولیای خدا از وحشت، خداوند است؛ زیرا حتی یاد خدا می تواند ایشان را از غربت نجات دهد.
5.به هنگام نزول بلایا ومصائب، خداوند ملجأوپناه اولیا خود است؛ زیرا اولیا ی خدا به نیکی می دانند که تمام امور بدست اوست و تنها موجود مسلط بر جهان هستی، خداوند است.
6. در درخواست از خدا باید به علم و صلاح اندیشه ی خداوند اعتماد کرد.چه بسا آدمی نداند که چه چیزی از خداوند بخواهد؛ از این رو امام علی(ع) از خداوند می خواهد تا او را به سوی خواسته هایی که صلاح اوست هدایت ودلالت کند.
7. امام از خداوند می خواهد با او و همۀ اولیای خود وسایر بندگان به عفو وکرم خویش بر خود کند، نه بر اساس عدالتش؛ چرا که هیچ انسانی را دارای تحمل عدل الهی نیست.
دعا از این نظر اهمیت دارد که دعا کننده، امکانات و هستی خود را به خدا واگذار می کند وخواسته های خود را تنها با او در میان می گذارد؛ که او بهترین پناه گاه برای دعا کنندگان است.
:Gol:

بهارانه;167528 نوشت:
منم چیزی متوجه نشدم یعنی امین نگیم؟

یعنی بعد از گفتن این توصیفات دعا کنیم و آمین بگوییم:Gol:

باسلام خدمت دوستان عزیز اگربحث راکافی میدونید جمع بندی بشه.

شهسوار دل;179260 نوشت:
یعنی بعد از گفتن این توصیفات دعا کنیم و آمین بگوییم:gol:

بسم الله الرحمن الرحیم


سلام و عرض ادب

آمین گفتن ما منوط به فهم و درک معنی دعا می باشد ، که این کمک می کنه بدونیم کجا باید آمین بگیم و کجا نباید گفته بشه.

اغلب در مراسمهای قرائت ادعیه این مشکل یعنی گفتن آمین نابجا به چشم می خورد.

التماس دعا

شهسوار دل;179260 نوشت:
یعنی بعد از گفتن این توصیفات دعا کنیم و آمین بگوییم

[=Arial Black]با سلام خدمت شهسوار دل
[=Arial Black]دوست گرامی از آداب دعا که از معصومین وارد شده است این است که اوّل باید مدح وثنای خداوند را گفت وسپس دعا نمود وبعد از آن آمین گفت ،واگر در دعای کمیل از وجود نازنین امام المتقین علی (ع)و صحیفه سجادیه امام زین العابدین (ع)دقت بفر مایید این سبک وسیاق مراعات شده است .
[=Arial Black]ان شاالله این ادعیه را با توجه بیشتری مطالعه بفر مایید.به این نکته پی خواهید برد.
[=Arial Black]موفق باشید .
:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol:

پست جمع بندی موضوع

پرسش:
یکی از اشتباهاتی که بتدریج شایع شده هنگام دعا کردن است که مردم بعد از داعی هنگام توصیف خدای سبحان به : یا حمید بحق محمد و... آمین می گویند در حالی که باید بعد از این توصیفات ودعا آمین بگویند .

پاسخ:
پرسش گر گرامی ظاهرا این ها جملات مدح هستند، و باید بعد از این جملات دعا بیان گردد و به دنبال دعا ها آمین گفته شود . زیرا در فرهنگ ادعیه وارد شده است که اوّل خداوند را مدح کنید و سپس دعا کنید تا به اجابت نزدیک تر شود .
به نظرم رسید نکته ای در مورد دعا خدمتتان عرض کنم.
قرآن کریم بر اهمیت دعا تأکید کرده وخداوند ،آدمیان را به آن فراخوانده است (1) اهمیت دعا در آن است که باعث نزدیکی بنده به خدا می شود، به شرط آن که آداب آن رعایت شود؛ پیامبر اکرم(ص) حضور قلب را از شرائط اصلی آن دانسته وفرموده اند: «بنده ای که خدا را به غفلت خواند، دعای او مستجاب نشود .» علاوه بر این ،کسب حلال نیز از شرایط دیگر دعا است که حضرت رسول (ص) فرمودند: «کسب حلال کن تا دعای تو مستجاب شود.» غزالی، از عالمان اخلاق ،هفت شرط برای دعا ذکر کرده است :

  1. دعا در اوقاتی شریف مثل ماه رمضان ،روز عرفه ،روز جمعه ،سحر گاهان ونیمه شب .
  2. دعا در زمانی انجام شود که دعا کننده از نظر روحی آمادگی داشته باشد ؛مثل زمان انجام واجبات که در این اوقات دل انسان رقیق تر است .
  3. دعا کننده با زاری وخشوع دعا کند.
  4. دعا کننده با اعتماد به اجابت آن ،دعا کند نه با تردید .
  5. الحاح ،اصرار وتکرار در دعا لازم است .
  6. دعا کننده ،دعای خود را با تسبیح وصلوات همراه کند.
  7. دعا کننده با توجه وپس از ردّمظالم دعا کند .(2)
دعا از دیدگاه امام علی (علیه السلام)
در نهج البلاغه با رها به دعا اشاره شده و امیر مؤمنان، آن را یکی از راه های ایجاد رابطه با خدا دانسته است. امام علی(ع) به صراحت بیان فرموده است که خدا اجازه دعا را به انسان داده وخود متکفل اجابت آن شده است. این در حالی است که همه ی هستی در اختیار خدا است وخدا، به سبب لطفی که به انسان ها دارد، چنین امکانی را برای ایشان فراهم کرده است تا بتوانند از این طریق با او رابطه بر قرار کنند.
امیر المؤمنان(ع) با دلایل بسیاری اثبات می کند که انسان ها تنها باید به درگاه خدا دعا کنند وبه سایر درگاه ها روی نیاورند؛ زیرا او مأنوس ترین موجودات به همۀ انسان ها، به ویژه گناهکاران است. از این رو، اگر کسی خدا را به خداوندی بپذیرد، وخود را بندۀ او بداند، جز خدا به کس دیگری پناه نمی برد. امام در نهج البلاغه در این زمینه می فرماید:
«اللهم انک انس الانسین لاولیائک واحضرهم بالکفایة للمتوکلین......اللهم احملنی علی عفوک ولا تحملنی علی عدلک؛ خدایا،تو به دوستانت از همه بی پژمان تری، وبرای آنان که به تو توکل کنند، از هر کس کاردان تر. بر نهانی هاشان بینایی وبه درون هاشان آگاه، وبر مقدار بینش آنان دانا. رازهاشان نزد تو آشکار است، و دل هاشان در حسرت دیدار تو داغدار. اگر غربتشان به وحشت در اندازد، یاد تو آنان را آرام سازد و اگر مصیبت ها بر آنان فرود بارد،به تو پناه آرند و روی به درگاه تو دارند؛ چه می دانند سر رشتۀ کارها به دست تو است،واز قضایی خیزد که پای بست تو است. خدایا. اگر در پرسش خود درمانم یا راه پرسیدن را ندانم، صلاح کارم را به من نما و دلم را بدان چه رستگاری من در آن است، متوجه فرما که چنین کار از راهنمایی های تو نا شناخته نیست واز کفایت های تو نا ساخته نه. خدایا، کار مرا به بخشایش خود وا گذار، نه به عدالتت- ای بخشندۀ گردگار»(3)
امام علی(ع) در عبارت بالا، به نکات بسیار مهمی دربارۀ دعا اشاره فرموده است که شاید بتوان عصارۀ آن ها را در موارد زیر خلاصه کرد:
1. خداوند مأنوس ترین دوست اولیای خودش است.
2.خداوند توانایی تأمین نیاز های اولیای خود را در حد اعلا دارد؛ به شرط آن که ایشان به طور کامل به خدا توکل کنند.
3.خدا تنها موجودی است که بر اسرار دل انسان ها آگاه است.
4.تنهاعامل رهایی اولیای خدا از وحشت، خداوند است؛ زیرا حتی یاد خدا می تواند ایشان را از غربت نجات دهد.
5.به هنگام نزول بلایا ومصائب، خداوند ملجأوپناه اولیا خود است؛ زیرا اولیا ی خدا به نیکی می دانند که تمام امور بدست اوست و تنها موجود مسلط بر جهان هستی، خداوند است.
6. در درخواست از خدا باید به علم و صلاح اندیشه ی خداوند اعتماد کرد.چه بسا آدمی نداند که چه چیزی از خداوند بخواهد؛ از این رو امام علی(ع) از خداوند می خواهد تا او را به سوی خواسته هایی که صلاح اوست هدایت ودلالت کند.
7. امام از خداوند می خواهد با او و همۀ اولیای خود وسایر بندگان به عفو وکرم خویش بر خود کند، نه بر اساس عدالتش؛ چرا که هیچ انسانی را دارای تحمل عدل الهی نیست.
دعا از این نظر اهمیت دارد که دعا کننده، امکانات و هستی خود را به خدا واگذار می کند وخواسته های خود را تنها با او در میان می گذارد؛ که او بهترین پناه گاه برای دعا کنندگان است.

پی نوشت:
1) سوره غافر /60.


2) کیمیای سعادت ،غزالی،ص210-212.
3) نهج البلاغه، خطبه227.
موضوع قفل شده است