شبهات واقعه کربلا

چون واقعۀ کربلا در رسيد، عبيدالله بن مرجانه کشته شدن عثمان و تشنگي او را بهانه نمود و امر کرد که عترت پيغمبر را از آب فرات منع نمايند،
و از روز ششم محرم که عمر بن سعد وارد کربلا شد مانع از آب شد و به لشکريان خود سپرد که نگذارند اصحاب حضرت حسين «علیه السلام»آب بردارند.
اگر چه شط فرات طولاني بود، ليکن اصحاب حضرت در محاصره بودند و ازدحام اهل کوفه بسيار شد.
همۀ شريعه‏ ها را گرفتند و کار بر همراهان آن جناب سخت شد، هر روز ابن‏ زياد تأکيد در اين باب نمود و عمر بن سعد، عمرو بن حجاج را امر کرد که با پانصد سوار، مواظب شريعه باشد، تا کار سخت شد و سه شبانه ‏روز ممنوع از آب شدند. گاهي چشمه حفر کردند. چون همراهان عمر سعد مطلع شدند، آن چشمه را پر کردند.
درشب عاشورا، حضرت علي بن الحسين«علیه السلام» با پنجاه نفر به شريعۀ فرات رفته و قدري آب آوردند. حضرت سيدالشهداء«علیه السلام» به اصحاب خود فرمودند:
هر که خواهد از اين آب بياشامد، و اين آخرين توشۀ شماست از دنيا، و وضو بگيريد و غسل کنيد و جامه هاي خود را شستشو نماييد که کفن شما شود.
از صبح عاشورا که کار به جدال کشيد، قطرۀ آبي در خيام آن حضرت نبود و تشنگي بر اطفال و جوانان غلبه کرد.
بعضي را امر به صبر مي‏نمودند.
بعضي را انگشتر در دهان مي‏گذاشت. چون اثر مکيدن بعض سنگها اطفاي حرارت تشنگي است، چنان که در لعل «بدخشان» گفته ‏اند.
از عبارت کتاب «مناقب» قديمه موافق نقل مجلسي (ره) نمايد که خود حضرت در روز عاشورا روزه‏ دار بود و گفت: در سحر آن روز که جدم را در خواب ديدم، به من گفت: بايد افطار تو نزد من باشد. و گفت: ملائکه از آسمان با شيشۀ سبزي فرود آمدند تا خون تو را ضبط کند.
و در کتاب شيخ فقيه «ابن نما» وارد است که در اثناي قتال شربت آبي براي آن حضرت آوردند. نزديک دهان برد که بياشامد. از لشکر مخالف تيري بر دهان مبارک آن جناب زدند که دو طرف لبهاي مبارکش را شکافت.
و شيخ کفعمي در «جنة الأمان» گويد که: سکينۀ بنت الحسين اين شعر را از پدر بزرگوار بعد از شهادت در حالت بيهوشي شنيد:
شيعتي مهما شربتم ري ماء فاذکروني
او سمعتم بشهيد او غريب فاندبوني.
شيخ صدوق در «امالي» از داود بن کثير رقي روايت کرده که گفت:
در خدمت حضرت صادق«علیه السلام»بودم که آب طلبيد. چون آشاميد، ديدم اشک از چشمهاي آن حضرت روان شد و گفت: يا داود! «لعن الله قاتل الحسين، ما أنغص ذکر الحسين للعيش، اني ما شربت ماء الا و ذکرت الحسين

اي شيعيان من! هرگاه آب گوارايي نوشيديد مرا ياد کنيد، و اگر نام شهيد يا غريبي شنيديد بر من گريه کنيد.
اي داود! خدا کشندۀ حسين را لعنت کند. ياد حسين چه اندازه زندگي را ناخوش مي ‏کند! من هيچ‏گاه آب نمي‏خورم مگر اين که به ياد حسين مي ‏افتم.

در «ثاقب المناقب» از کتاب «بستان» نقل کرده از امام ثامن«حضرت رضا علیه السلام» که:
ملکي بر حضرت حسين نازل شد در حالي که اصحابش از او آب خواسته بودند و شکايت از تشنگي داشتند. آن ملک گفت: حق تعالي سلامت گويد و فرمايد: آيا تو را حاجتي هست؟ گفت: «هو السلام من ربي السلام»[2]اصحاب من از تشنگي شکايت دارند.
گفت: خدا فرمايد که در مکان پشت سرت خطي بکش با انگشت؛ پس با انگشت سبابه خطي کشيد، نهري جاري شد از شير سفيدتر و از عسل شيرين‏ تر. آن حضرت و اصحابش آشاميدند و آن ملک نيز آشاميد و گفت: اين از آب رحيق مختوم[3]است.
و در خبر ديگر نيز از طبري نقل شده به سند خود از امام صادق «علیه السلام»که سيدالشهداء «علیه السلام»اصحاب خود را خواند و گفت: هر کس از شما تشنه باشد، بيايد، و«انگشت» ابهام خود را در کف هر يک مي‏ گذاشت و آب جاري مي‏شد، تا سيراب شدند...
و از اين قبيل احاديث از کتب معجزات بسيار است و تمامي از يک مأخذ صحيح صادر است، و الله العالم

برای اطلاع بیشتر میتونید به این تاپیک مراجعه کنید و اطلاعات بنده تا اینجا بر گرفته از مطالعه این تاپیک میباشد پاسخهای جامع کارشناسان گرامی رو مطالعه کنید:
http://www.askdin.com/showthread.php?t=9329&p=68651

مشخصات جغرافیایی دشت کربلا:

شهر كربلا مدفن پاك امام حسين (ع)، دو فرزندشان، حضرت عباس(ع) و ياران پاكشان و محل وقوع واقعه خونين تاريخ تشيع مي باشد ، كربلا مركز استان كربلا بوده و در موقعيت جغرافيايي 32 درجه و 33 دقيقه تا 32 درجه و 39 دقيقه شمالي و 43 درجه و 57 دقيقه تا 44 درجه و 3 دقيقه شرقي قرار گرفته است . زاويه انحراف قبله آن 17 درجه است.
ارتفاع اين شهر بين 20 الي 45 متر از سطح آب بوده و مرتفع ترين قسمت آن مربوط به فضاي اطراف حرمين مطهر(مکانی که امام سکنی داشتند و برای حفر چاه و بدست آوردن آب در حالت عادی 3 الی5 متر میباشد که بدلیل ارتفاع زیاد تا سظح آب امکان پذیر نبوده)و پست ترين قسمت آن قسمت شرقي شهر يعني جاده كربلا-(مکان لشگریان سعد) نزديك به رودخانه فرات هست مي باشد.

معني و اسامي كربلا
كربلا به معناي محلي است كه نزد خدا مقدس و مقرب است يا حرم خداست.
وقتي سيدالشهدا به اين سرزمين رسيد پرسيد اين جه چه نام دارد؟ گفتند كربلا !چشمان آن حضرت پراز اشك شد و پيوسته مي فرمود :" اللهم اني اعوذبك من الكرب والبلاء" و يقين كردكه شهادتگاه خود و يارانش همين جاست
و فرمود: اين جا سرزمين رنج و گرفتاري و بلاست اين جا محل فرود آمدن ما و جايگاه ريخته شدن خونهاي ماست.
در متون تاريخي ، اسامي گوناگوني براي كربلا ذكر شده است ، شامل : نينوا ، غاضريه ، طف ، عقربابل ، نواوويس، الروضه ، الحير و الحائر و....

سیر تاریخی کربلا
اين شهر تا سال 61 هجري قمري بياباني بوده است به نامهاي نينوا، غاضريه، و طف. اما بعد از سال 61 قمري و واقعه عاشورا، به تدريج مورد توجه شيعيان قرار گرفت و پس از ساخت گنبد و بارگاه براي آن شهدا، به يكي از مهمترین شهرهاي زيارتي جهان اسلام تبديل شد.
امام حسين در روز دوم محرم سال 61 ماهي همراه كاروانش به كربلا رسيد و پس از اطلاع از نام آن سرزمين فرمودند : « به خدا سوگند، اين زمين زمين كربلا است » سپس سپس گفت گريه نموده و فرمودند: " اين خاكي است كه جبرئيل از سوي پرودگار براي جدم، پيامبر خداآورده و گفته است كه حسين در آن خاك مدفون می شود.
بنا بر برخي روايات، امام حسين(ع) قسمتي از زمين كربلا را كه اكنون شامل مرقد شريفشان و ساير شهداي كربلا مي شود، به شصت هزار درهم از اهل نينوا و غاضريه خريداري فرموده و با آنها شرط كرد كه مردم را براي زيارت قبرش راهنمايي كنند و از زائرين قبرش تا سه روز پذيرايي نمايند.

سلام و تشکر
بزرگوار گرامی
پیشتر این سوال مطرح شده است و پاسخ مفصل آن در سایت است کافی است
با بخشی از واژگان سوالی که فرموده اید در سایت جستجو بفرمایید
التماس دعا

http://www.askdin.com/showthread.php?t=9329