آیا قهر کردن همیشه بده؟؟؟؟؟؟؟؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا قهر کردن همیشه بده؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام دوستان عزیز حدود 40 روز پیش من با یکی از همکارام که اتفاقا دوستم هستیم سر یه مساله کاری دعوا کردیم ( یه سو تفاهم از طرف هر دوی ما بود)البته هیچ توهینی نشد فقط چون من از ایشون 3سال کوچکترم وتو 4سال دوستی رو حرفش حرف نزده بودم بهش برخورد و باهام قهر کرد من قبل از گذشت 3روز برای احترام به حدیث معصوم بهش پیامکی با مضمون عذرخواهی و دوستانه زدم در حالیکه فقط من مقصر نبودم تو این 40 روز هم چند بار سعی کردم باهاش حرف بزنم تا روابطمون عادی شه و هر روز بهش سلام دادم اما با اینکه آدم مومن و تحصیلکرده ایه نه تنها تا حالا به من سلام نکرده بلکه یک کلمه هم با هام حرف نمیزنه
منم آدم مغروریم اما به خاطر خدا و چون هنوز دوستش دارم این کارا رو کردم ولی دارم فکر میکنم شاید انتظار داره من به پاش بیفتم و عاجزانه عذر خواهی کنم
به نظرتون باید این کارو به خاطر خدا انجام بدم یا بذارم با هم قهر باشیم؟؟؟؟؟؟؟؟
لطفا راهنماییم کنید ممنونم

سلام
به نظر من شما وظیفه تون رو که از روی خیرخواهی و خداپسندانه بوده انجام دادین ولی متاسفانه دوستتون غرور بیجا دارد و همین غرور بیجا مانع آشتی می شود
شاید دوستتون احتیاج به زمان دارد یه چند روزی شما بی تفاوت باشید ببینید عکس العملش چی هستش

خوبی که از حد بگذرد نادان خیال بد کند

با سلام
مردي خدمت پيامبر گرامي اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلّم ـ آمد و عرض كرد يا رسولالله فاميل من تصميم گرفتهاند با من مبارزه كنند، با من قهر كنند و به من فحش و ناسزا بگويند. آيا من حق دارم با آنها قهر كنم و آنها را ترك كنم؟ حضرت فرمودند: در اين صورت خدا با همة شما قهر خواهد كرد. آن مرد گفت: پس چه كنم؟ حضرت فرمود: هر كس با تو قطع رابطه كرد تو رابطه را با او برقرار كن. هر كس تو را از نعمتي محروم كرد تو او را محروم نكن و هر كس به تو ستم نمود تو از او درگذر، زيرا اگر چنين كني خداوند با تو خواهد بود.

سارای;160009 نوشت:
سلام دوستان عزیز حدود 40 روز پیش من با یکی از همکارام که اتفاقا دوستم هستیم سر یه مساله کاری دعوا کردیم ( یه سو تفاهم از طرف هر دوی ما بود)البته هیچ توهینی نشد فقط چون من از ایشون 3سال کوچکترم وتو 4سال دوستی رو حرفش حرف نزده بودم بهش برخورد و باهام قهر کرد من قبل از گذشت 3روز برای احترام به حدیث معصوم بهش پیامکی با مضمون عذرخواهی و دوستانه زدم در حالیکه فقط من مقصر نبودم تو این 40 روز هم چند بار سعی کردم باهاش حرف بزنم تا روابطمون عادی شه و هر روز بهش سلام دادم اما با اینکه آدم مومن و تحصیلکرده ایه نه تنها تا حالا به من سلام نکرده بلکه یک کلمه هم با هام حرف نمیزنه
منم آدم مغروریم اما به خاطر خدا و چون هنوز دوستش دارم این کارا رو کردم ولی دارم فکر میکنم شاید انتظار داره من به پاش بیفتم و عاجزانه عذر خواهی کنم
به نظرتون باید این کارو به خاطر خدا انجام بدم یا بذارم با هم قهر باشیم؟؟؟؟؟؟؟؟
لطفا راهنماییم کنید ممنونم

با سلام

قال النّبىّ صلّى اللَّه عليه و آله حاكيا عن ربّه يامره بهذه الخصال، قال‏: صل من قطعك، و اعف عمّن ظلمك، و اعط من حرمك، و احسن إلى من اساء اليك.
حضرت ختمى پناه صلّى اللَّه عليه و آله از جناب عزّت، حكايت مى‏فرمايد كه: خداى من امر كرده است مرا به چند خصلت:
يكى آنكه- بپيوند به هر كه رميده باشد از تو. يعنى: هر چند خويشان و ساير مؤمنان از تو دورى كنند و مواصلت با تو ننمايند، تو قطع مكن و آنچه حقّ صله‏ رحم است به عمل آر.
دوم آنكه- عفو كن از هر كه به تو ظلم كند.
سوم آنكه- احسان كن به هر كه تو را محروم كند.
چهارم آنكه- نيكى كن به هر كه به تو بدى كند.

مصباح الشريعة / ترجمه و شرح عبد الرزاق گيلان 375

ممنون از روایتی که گذاشتید یعنی من بازم بهش سلام بدم؟؟؟؟؟؟؟؟؟
به نظر خودم خیلی مسخره شده ولی یه نفر بهم گفت شاید دیگه نمیخواد باهات دوست باشه زوری که نیست
چی کار کنم؟

سارای;160009 نوشت:
سلام دوستان عزیز حدود 40 روز پیش من با یکی از همکارام که اتفاقا دوستم هستیم سر یه مساله کاری دعوا کردیم ( یه سو تفاهم از طرف هر دوی ما بود)البته هیچ توهینی نشد فقط چون من از ایشون 3سال کوچکترم وتو 4سال دوستی رو حرفش حرف نزده بودم بهش برخورد و باهام قهر کرد من قبل از گذشت 3روز برای احترام به حدیث معصوم بهش پیامکی با مضمون عذرخواهی و دوستانه زدم در حالیکه فقط من مقصر نبودم تو این 40 روز هم چند بار سعی کردم باهاش حرف بزنم تا روابطمون عادی شه و هر روز بهش سلام دادم اما با اینکه آدم مومن و تحصیلکرده ایه نه تنها تا حالا به من سلام نکرده بلکه یک کلمه هم با هام حرف نمیزنه
منم آدم مغروریم اما به خاطر خدا و چون هنوز دوستش دارم این کارا رو کردم ولی دارم فکر میکنم شاید انتظار داره من به پاش بیفتم و عاجزانه عذر خواهی کنم
به نظرتون باید این کارو به خاطر خدا انجام بدم یا بذارم با هم قهر باشیم؟؟؟؟؟؟؟؟
لطفا راهنماییم کنید ممنونم

باعرض سلام و تشکر
خدمت شما دوست عزیز عرض کنم هر موضوعی که باعث یک تغییر رفتاری و روحی می شود و باعث عدم تعادل رفتاری و یا روانی می شود یک مسأله به حساب می آید موضوعی که بین شما و دوستان اتفاق افتاده هم یک مسأله است هر فردی با توجه نحوه رشد شخصیت و سبک تفکر و نگرشش به محیط برای حل مسأله یک روشی را انتخاب می کند دوست شما برای حل مسأله از روش قهر کردن استفاده کرده است که این روش یک روش ناپخته ای است که باعث انواع و اقسام برداشت های ذهنی و بیشتر شده کدورت های بین شما و ایشان شده است ممکن است این روش حل مسأله جزء ویژگی های شخصیتی دوستتان شده باشد که در حل مسأله به صورت منفعل عمل می کند و این روش اصلا ربطی به ایمان و تحصیل نداره و ممکن است اتوماتیک باشد . اما در فردی که از مهارت های ارتباطی بالایی برخوردار است به صورت فعال با طرف مقابل در یک گفت وگوی صمیمی و با جرأت بالا و با احترام مسأله را باز کرده و نظر طرف مقابل را هم می پرسد و سعی می کند در کنار اینکه از حق خودش دفاع می کند خودش را به جای طرف مقابل بگذارد. البته در مشکلات ارتباطی بین دو نفر یک نفر را نمی توان مقصر دانست و برای آشتی هم هر دو باید قدم به جلو داشته باشند البته شما با آگاهی و فهم بالا خودتان داوطلبانه پیش قدم شده اید و زمینه صلح و سازش را برقرار کرده اید اما نباید بیش از این اصرار و یا خواهش کنید زیرا این نکته را باید قبول داشته باشید که همانطور شخصیت طرف مقابل برای شما محترم است شخصیت خودتان هم باید برایتان وبرای طرف مقابل محترم باشد در احادیث هم داریم برای کسی که باغرور رفتار می کند شما هم باغرور رفتار کرده و تواضع در این موقعیت معنا نداشته و باعث به وجود آمدن انتظار خاصی در طرف مقابل می شود موفق باشید.
موضوع قفل شده است