شاد کردن مومن

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
شاد کردن مومن

از جمله کارهايي که در فرهنگ اسلام والايي دارد و توصيه فراواني به آن شده و صاحب شريعت پاداشي بس بزرگ برايش در نظر گرفته «ادخال سرور» در قلب مومن است.:khaneh:

در روايتي امام باقر(عليه‌السلام) مي‌فرمايد: «إِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِدْخَالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ»(1)؛ به درستي که محبوب‌ترين اعمال نزد خداي متعال "ادخال سرور" در قلب مومن است و در روايتي ديگر فرمودند: «مَا عُبِدَ اللهُ بِشَيْ‏ءٍ أَحَبَّ إِلَى اللهِ مِنْ إِدْخَالِ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ»(2)؛ خداوند به چيزي محبوب‌تر از ادخال سرور در قلب مومن عبادت نشده است.:ok:

رسول اکرم(صلي الله عليه و آله) ارزش اين کار را برابر با مسرور کردن خدا و رسولش دانسته و مي فرمايد: مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَقَدْ سَرَّنِي وَ مَنْ سَرَّنِي فَقَدْ سَرَّ اللَّهَ.(3):Kaf:

در ارزش و اهميت و ثواب فوق العاده اين کار حرفي نيست عمده سخن در معنا و مصاديق کارهايي است که منجر به «ادخال سرور» مي شود.
به گمان برخي معناي اين واژه، به خنده انداختن ديگران است و همين پندار شايع و نادرست باعث شده تا بسياري براي رسيدن به ثواب اين کار، دست به خنداندن ديگران بزنند.


«ادخال سرور» به اين معنايي که آنها پنداشته اند با بخشي از روايات ما سر ناسازگاري دارد. به اين روايت توجه کنيد:
روزي اميرالمومنين(عليه‌السلام) به همراه عده اي از يارانش از مسيري عبور مي کرد. شخصي از راه رسيد و عبا از دوش حضرت برداشت و فرار کرد. همراهان حضرت از پي او دويدند و در نهايت او را به همراه عبا تسليم حضرت کردند. امام علي(عليه‌السلام) با اشاره به آن فرد از همراهانش پرسيد که او کيست؟ عرض شد: اين فرد دلقکي است که با کارهايي از اين قبيل مردم مدينه را مي خنداند و موجبات شادي آنها را فراهم مي کند. حضرت بي توجه به آن شخص فرمود: به او بگوييد خدا روزي دارد که در آن روز اهل کارهاي بيهوده و باطل مي‌فهمند که دستشان خالي است.

اگر «ادخال سرور» به همان معنايي بود که بين ما شايع است حضرت مي بايست از کار آن مرد تقديري شايسته به عمل مي آورد؛ ولي مي بينيم او را حکيمانه مورد سرزنش قرار مي دهد.

امام صادق(عليه‌السلام) فرمود: خداوند به حضرت داود عليه‌‌السلام وحي کرد همانا اگر بنده اي از بندگان من حسنه اي را به درگاه من بياورد من بهشتم را بر او مباح مي کنم. حضرت داود عليه السلام پرسيد: پروردگارا! آن چه کار خيري است؟ [که چنين پاداشي دارد؟] خداوند متعال فرمود شاد کردن دل بنده اي از بندگان مؤمن من ولو با دادن يک دانه خرما به او.

امام حسين(عليه‌السلام) از نبي مکرم اسلام(صلي الله عليه و آله) روايت مي‌کند: أَفضلُ الأَعمالِ بَعدَ الصَلاةِ إِدخَالُ السُّرُورِ فِي قَلبِ المُؤمِنِ بِمَا لا إِثمَ فِيهِ (5)؛ برترين اعمال بعد از اقامه نماز، شاد کردن دل مومن است؛ البته از طريقي که گناه در آن نباشد.:khaneh:

خلاصه بحث:

«ادخال سرور» در دل مومن به معناي خنداندن او از هر راه ممکن نيست؛ بلکه مراد کاري است شرعي که در اثر آن دل مومني شاد شود. از مهمترين کارهايي که روايات به آن اشاره دارند شاد کردن مؤمن از راه توجه به نيازهاي او و تلاش در جهت رفع آنهاست. :khaneh:

باسمه تعالی
با سلام:
صد خانه اگر به طاعت آباد کنی
به زان نبود که خاطری شاد کنی
گر بنده کنی ز لطف ، آزادی را
بهتر که هزار بنده ، آزاد کنی(1
از ارزش‏هاى پسنديده اخلاقى، كه در دین اسلام بدان تأكيد شده، خوشحال نمودن بندگان خداست.

امام كاظم (علیه‌ السلام فرمودند:مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَبِاللهِ بَدَأ وَبِالنَّبِيِّ ثَنّی وَبِنا ثَلَّثَ (2)هرکس مؤمنی را شاد کند، ابتدا خدا، سپس پیامبر (ص) و آنگاه ما را شاد نموده است

قال الامام الرّضا عليه السلام : مَنْ فَرَّجَ عَنْ مُؤْمِن فَرَّجَ اللهُقَلْبَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ(3
امام رضاعليه السلام فرمودند: هركس مشكلي از مؤمني را بر طرف نمايد و او را خوشحال سازد، خداوند او را در روز قيامت خوشحال و راضي مي گرداند.

امام علی علیه السلام به کمیل فرمودند: یاکمیل! فو الذی وسع سمعه الأصوات ما من أحد اودع قلباً سروراً إلا وخلق الهل من ذلک السرور لطفاً إذا أنابته نائبه الحذر علیها کالسیل فی اعذاره فیطردها کما یطرد غرائب الإبل
شاد کردن مؤمنان باعث دور شدن از مصیبت‌ها می‌شود. (4


پی نوشت:
1- ابو سعید ابوالخیر
2-مستدرک الوسائل، ج 12، ص 399
3-الكافي، ج 2، ص 160، ح 4
4-نهج البلاغه،حکمت۲۵۷

محمد بن جمهور گوید: نجاشی که یک دهقانی بود، حاکم اهواز و فارس شد، یکی از کارمندانش به امام صادق علیه السّلام گفت: در دفتر نجاشی خراجی به عهده ی من است و او مردی است مومن و فرمانبر، شما اگر صلاح می دانی برای من نامه ای به او بنویسید،گوید: امام علیه السّلام به او نوشت:

بسم الله الرّحمن الرّحیم
شاد کن برادرت را تا خدا شادت کند، گوید: چون نامه به او رسید، در مجلس کار خود بود و چون تنها شد، نامه را به او داد و گفت: این نامه ی امام صادق علیه السّلام است، آن را بوسید و بر دو چشم نهاد و به او گفت: چه حاجتی داری؟ گفت: خراجی که در دفترت بر عهده ی من است، به او گفت: چه مقدار است؟ گفت: ده هزار درهم. نجاشی دفتردار خود را خواست و به او دستور داد تا از طرف او بپردازد و آن را از دفتر بیرون آرد و دستور داد برای سال آینده هم برابر همین مبلغ را برای او بنویسد،

سپس به او گفت: من تو را شاد کردم؟ پاسخ داد: آری قربانت، سپس فرمان داد یک مرکب سواری و یک کنیز و یک غلام به او دادند با یک دست جامه و در عطای هر کدام می گفت: آیا تو را شاد کردم؟ و به او جواب می داد: آری قربانت، و هر چه می گفت:آری، برای او می افزود تا از عطا فراغت یافت و

سپس به او گفت: همه فرش این اتاق را هم که من در آن نشسته ام با خود ببر چونکه نامه ی آقای مرا در این جا به من دادی و هر حاجتی داری به من اظهار کن و برسان،گوید: این کار را کرد و آن مرد بیرون شد و پس از آن خدمت امام صادق علیه السّلام رسید و به او همه را بازگفت و آن حضرت هم شاد شد به کار او، آن مرد گفت: یاابن رسول الله، گویا کاری که با من کرده شما را هم شاد نمود؟ فرمودند: آری، به خدا هرآینه خدا و رسولش را هم شاد کرد.(1

پی نوشت:
1- اصول کافی ص 567

مرحوم کلینی روایتی را از امام باقر(ع) در کافی آورده است:
ما عبدالله بشیء احب الی الله من ادخال السرور علی المومن
خدای متعال عبادت نشد به چیزی که محبوب تر باشد نزد او از آن که سروری در قلب مومن وارد کند این روایت بیانگر این حقیقت است که شاد کردن مومن محبوب ترین عبادت ها نزد خدای متعال است.

در اصول کافی نظیر همین مضمون از پیغمبر اکرم(ص) نیز نقل شده است:ان احب الاعمال الی الله تعالی ادخال السرور علی المومنین

محبوب ترین اعمال نزد خدا، شاد کردن مومنین است. در بعضی از روایات برای این که مردم به شاد کردن برادران ایمانی شان تشویق شوند، چنین آمده است: کسی که مومنی را شاد کند تنها یک شخص را شاد نکرده بلکه ما اهل بیت(ع) را نیز شاد کرده است و کسی که ما را شاد کند، پیغمبر خدا(ص) را شاد کرده است