اینکه در روایات هفت سال اول فرزند را،هفت سال امیری او نامیده اند یعنی چه؟

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
اینکه در روایات هفت سال اول فرزند را،هفت سال امیری او نامیده اند یعنی چه؟

به نظر شما این بدین معناست که بچه در این هفت سال هر کاری خواست انجام دهدو کسی به او چیزی نگوید؟؟
اگر اینطور باشد که این مسئله برای او یک روحیه میشود و بعد از آن پدر و مادر با این فرزند به مشکل میخورند

با سلام
این که گفته شده هفت سال اول هفت سال امیری بچه میباشد بدین معنا نیست که بچه هر کاری دلش خواست بکند و شما هیچ عکس العملی نسبت به کار او انجام ندهید؛ بلکه به این معناست که در برابر اعمال نادرست بچه، اورا به صورت مستقیم توبیخ نکنید و تنبیه مستقیم را تا جایی که میتوانید از برنامه تان حذف کنید

برای اینکه ما بدانیم با فرزند خردسالمان در زمانی که کار ناشایستی انجام داده چطور برخورد کنیم باید به نکات زیر توجه بسیاری کرد:

1. پدر و مادر اولین الگو برای فرزندان خود هستند
2.در سنین کوچکی بیشترین میزان آموزش را فرزندان از طریق دیدن کسب میکنند
3. فرزندان هرچه را با چشمان خود ببیند بیشتر باور میکنند تا اینکه همان مطلب را به آنها گوش زد بکنیم
4. رفتار پدر و مادر حقیقی ترین تلقی ایی هست که یک فرزند از برخوردهای یک انسان در ذهن خود دارد
5. کودکان نسبت به برخوردهای مستقیم به دلیل روحیه حساسی که دارند عکس العمل منفی نشان میدهند

حال باید چکار کرد تا یک برخورد غلط را از فرزندمان بتوانیم دور کنیم؟؟
در پست بعد به جواب این مطلب خواهیم پرداخت

بزرگی میفرمود سعی کنید برای فرزندانتان در نقش بازیگر باشید...
برای فهم این مطلب اگر یک مثال رده شود بهتر است
برای مثال گاهی ما تصمیم داریم در فرزندمان روحیه تشکر و سپاسگذاری را نهادینه کنیم؛با برداشتهایی که از روایات میشود کرد این است که از تذکر مستقیم باید پرهیز کرد ،بلکه بهتر است در مواقعی که والدین برای همدیگر کاری انجام میدهند از همدیگر ،به نحوی که فرزند هم متوجه شود، تشکر کنند، خود به خود این روحیه در او نهادینه میشود و دیگر نیازی به تذکر مستقیم نیست
اینکه من جلو بچه از کاری که همسرم ،برای من انجام داده ،تشکر کنم ، بهترین راه برای این است که ،به فرزند بفهمانم نسبت به کاری که دیگران برای تو انجام میدهند باید تشکر و سپاس گزاری کنی.

با این کار هم تو نقش خودت را بر لوح دل فرزند نگاشته ایی و هم به روحیه حساس و شکننده او آسیبی وارد نکرده ایی.این دقیقا همان چیزیست که مورد نظر روایت است که فرزندت را بسان یک امیر در نظر خودت قرار بده...

اتفاقا چهارشنبه حاج آقا پناهیان تو برنامه سمت خدا شبکه سه داشتن همینو توضیح می دادن!می گفتن که امام علی (ع) می فرمایند که تو این ایام بچه مث ریحانه اس یعنی لطیف و حساسه، نباید باهاش بداخلاقی کرد که باعث چالش های روحی در آینده اش بشه، از طرفی حدیثی نقل کردن که مثلا گفتن تو سه سالگی به بچه لااله الا الله رو یاد بدین،وقتی سه سال و هفت ماهش شد یه چیز دیگه یادش بدین(فک کنم محمد «صل الله علیه و آله وسلم » رسول الله بود)یعنی اینکه نباید بچه رو رها کرد به بهانه امیری کردن!یه فرمایش خیلی راهبردی و جالبی که داشتن این بود که «دلم میخواد»های بچه رو بهش سمت و سو بدین و بعد باهاش همراه بشین!!!فایل های صوتی این برنامه رو از رو سایت سمت خدا3 دات آی آر دانلود کنین

با سلام و احترام

دیشب روی این روایت فکر می کردم دیدم یک نکته لطیفی در روایت هست که باید بیشتر دقت و تامل کرد.

چرا حضرت به شاه تعبیر کردند؟

در زمان های قدیم که حکومت های شاهی حکم فرما بود
اگر دقت کنیم در کنار هر شاهی وزرا و مشاورینی وجود داشت که گاهی دستورات اشتباه و عجولانه و بی دقت شاه رو تصحیح می کردند و با احترام و ادب کامل شاه رو از تصمیمش باز میداشتند.

اینطور نبود که هر دستوری که شاه بده فوری بدون هیچ چون و چرایی عمل بشه و همه بله قربان گوی شاه باشند.

پس اگر امیرالمومنین صلوات الله علیهم اجمعین می فرمایند کودک تا هفت سالگی امیر و فرمان روا هست یعنی اگر کاری غیر عاقلانه و تصمیمی نادرست داشت با بهترین روش و نرم ترین اخلاق در کمال احترام با او صحبت کنند و بچه رو منصرف کنند.

نه اینکه با کتک و دعوا و زور و...


و نکته دیگه این که اگر در سن کودکی شخصیت بچه تکریم بشه و مورد احترام قرار بگیره و برخورد منطقی با بچه داشته باشیم و همچنین به اندازه محبت کنیم بستر تربیت مناسب و اطاعت (در هفت سال دوم) رو برای سن نوجوانی آماده کردیم.

یک فایل صوتی در این مورد دارم اگر یادم نره و وقت کنم حتما در این تاپیک میذارم.

موفق باشید.

سلام
نكات خوبي در اين تاپيك مطرح شده است.
فقط چند نكته اضافه كنم و با افزدون فايل صوتي بحث تمام است

روايات مي توانند در تفسير روايات به ما كمك كنند به دو روايت زير دقت كنيد
پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) می فرماید:

  • «الولد سیدٌ سبع سنین، و عبدٌ سبع سنین و وزیرٌ سبع سنین»
فرزند در هفت سال اوّل زندگی، آقا [و سرور پدر و مادر] است، در هفت سال دوم، بنده فرمانبردار، و در هفت سال سوم، وزیر خانواده [و مشاور پدر و مادر] است.
الکافی الاصول و الروضه، ج 6، ص 47.


  • امام صادق (علیه السلام) نیز فرمود:
«دَعْ اِبْنَکَ یَلْعَبْ سَبْعَ سنینَ وَ یُؤدِّبُ سَبْعَ سِنیِنَ، وَ الْزِمْهُ نَفْسَکَ سَبْعَ سِنینَ» فرزند خودت را هفت سال آزاد بگذار بازی کند، و هفت سال او را [با آداب و روش های مفید و لازم] تربیت کن، و در هفت سال دوم، مانند یک رفیق صمیمی مصاحب و ملازمش باش [و به شخصیت او احترام بگذار].
بحارالانوار، ج 104، ص 95.


در هفت سال اول برنام هاي آموزشي سنگين در كار نبايد باشد متناسب با سن كودكان كه بازي گوش هستند و خيالپرداز بايد از بازي عالي ترين مدد را در تربيت و عادت دهي او به كار مثبت و اصلاح رفتارش كمك بگيريم
[=B Lotus]بازی ها و سرگرمی ها:[=B Lotus]
[=B Lotus]بازی ها انواع مختلفی چون
[=B Lotus]«جسمانی»،
[=B Lotus]«سازنده»،
[=B Lotus] «اجتماعی»،
[=B Lotus] «خلاق»،
[=B Lotus]«اکتشافی»،
[=B Lotus] «کارکردی»
[=B Lotus] و «نمایشی» دارند.
[=B Lotus]این بازی ها متناسب با دوره تحول کودک و رشد جسمی- حرکتی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی او استفاده می شوند[=Vladimir Script][1].
[=B Lotus][=Vladimir Script]1- [=B Lotus]بازی را نباید ساده و بی ارزش به حساب آورد. امام صادق-ع- می فرماید: فرزند خود را آزاد بگذار تا هفت سال بازی کند[=Vladimir Script][2]. از سوی دیگر باز بزرگسالان با کودکان مستحب است. خواجه نصیرالدین، ابن سینا، غزالی و مسکویه به نقش تربیتی بازی در کودک تأکید دارند و به والدین و مربیان هشدار می دهند تا مانع بازی آنها نشوند[=Vladimir Script][3]. [=B Lotus]حضرت موسی بن جعفر علیه السلام می فرماید: خوب است فرزند در سنین خردسالی بازیگوش باشد تا در سنین بزرگسالی «بردبار و صبور» باشد. «تَسْتَحِبُّ عِرامةُ الغُلام فی صِغَرهِ لِیَکوُنَ حَلیما فی کِبَرِه». بازی ارزش های زير را دربر دارند:
[=B Lotus] «اجتماعی»،
[=B Lotus] «جسمی»،
[=B Lotus]«آموزشی»،
[=B Lotus]«تربیتی»،
[=B Lotus]«اخلاقی»،
[=B Lotus] «درمانی» دارد.
[=B Lotus] از ارزش های اخلاقی و تربیتی باز ها این است که [=B Lotus]در جريان بازى، كودك ياد مى گيرد كه چه چيز خوب و چه چيز، بد است . كودك در مى يابد كه اگر بخواهد در بازى فرد قابل قبولى به حساب آيد ، بايد صادق ،امين ،عادل ،منضبط ،حقيقت طلب ،درستكار، مسلّط به خود و . . . باشد[=B Lotus].[=Times New Roman][4][=Vladimir Script]


[=B Lotus][=Times New Roman][1][=B Lotus] [=B Lotus]. رضا فلاح چایی، بازهای آموزشی برای کودکان (از تولد تا دوسالگی)،ص34- 36.[=B Lotus]

[=B Lotus][=Times New Roman][2][=B Lotus]. کلینی، اصول کافی، ج6، ص46.[=B Lotus]

[=B Lotus][=Times New Roman][3][=B Lotus].[=B Lotus] رضا فلاح چایی، بازهای آموزشی برای کودکان (از تولد تا دوسالگی)،ص34- 36.[=B Lotus]

[=B Lotus][=Times New Roman][4][=B Lotus]. محمدی ری شهری، حکمت نامه کودک،ص 277.[=B Lotus]

[=B Lotus]
[=B Lotus]منبع: مجله راه تربيت، خودکنترلی کودک خمیرمایه خویشتن داری اخلاقی (تقوا)،محمدحسین قدیری

آذر بانو;151535 نوشت:

یک فایل صوتی در این مورد دارم اگر یادم نره و وقت کنم حتما در این تاپیک میذارم.

★ تربيت فرزند ★ ::: ♪♪ دانلود سخنراني استاد سيد مجتبي حورايي♪♪

جلسه پنجم به بعد در مورد نکته‌های مهم در دوران هفت‌سال اول زندگی کودک می باشد.

موضوع قفل شده است