دلالت آیه ولایت بر خلافت

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
دلالت آیه ولایت بر خلافت

در آيه ولايت روي مسأله «ولي» تكيه شده و علي (ع) به عنوان ولي مسلمانان، معرفي گرديده است.

درست است كه «ولي» معاني متعددي دارد، گاه به معني ياور و دوست ، و گاه به معني متصرف و حاكم و سرپرست آمده ،

و به گفته راغب ريشه اصلي آن به اين معني است كه دو چيز در كنار هم قرار گيرند و فاصله‏اي در ميان آنها نباشد،

سپس مي‏افزايد «ولايت» به كسر و او به معني «نصرت» و «ولايت» به فتح و او به معني صاحب اختيار چيزي بودن است . (الغدير 1/362) و (مفردات راغب ماده ولي)

اما قرينه‏اي در آيه وجود دارد كه نشان مي‏دهد ، «ولي» در اينجا به معني متصرف و سرپرست و صاحب اختيار است ،

زيرا اگر به معني ناصر و دوست و ياور بوده باشد، شامل همه مؤمنان مي‏شد ، همان طور كه در آيه 71 توبه مي‏خوانيم «وَالْمُؤمِنونَ وَالْمُؤمِناتُ بَعْضُهُم اَوْلياءُ بَعْضٍ»
[مردان و زنان با ايمان اولياي يكديگرند]

ولي ولايت در آيه مورد بحث منحصر به مورد خاصّي شمرده شده و آن كسي است كه در حال ركوع صدقه داده است و كلمه «انّما» كه دليل بر حصر است همراه آن آمده.

اين تعبير سبب مي‏شود كه ما يقين پيدا كنيم بر اينكه «ولايت» در آيه فوق به معني دوستي و ياري كردن نيست
(همچنين معاني ديگري كه شبيه و قريب به اين معني است)

بنابر اين راهي جز اين باقي نمي‏ماند كه به معني متصرف و صاحب اختيار و سرپرست بوده باشد كه ولايت او در رديف ولايت خداوند و پيغمبر اكرم (ص) قرار گرفته است.

آيه بعد «وَ مَنْ يَتَولَّي اللهُ وَ رَسُولَهُ وَالذينَ آمَنُوا فَاِنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْغالِبُون»
[كساني كه ولايت خدا و پيامبر او و افراد با ايمان را بپذيرند (پيروزند) زيرا حزب الله پيروز مي‏باشد].

در واقع اين آيه تكميلي است براي مضمون آيه قبل ، و در آن قرينه ديگري بر معني ولايت به معني تصرف و سرپرستي ديده مي‏شود ،

زيرا تعبير به «حزب الله» و غلبه بر دشمنان مربوط به تشكل حكومت اسلامي است ، نه يك دوستي ساده و عادي ،

و اين خود مي‏رساند كه ولي در آيه قبل ، به معني سرپرست و حاكم و زمامدار اسلام و مسلمين است ، چرا كه در معني «حزب»، يكنوع تشكل و همبستگي اجتماعي براي تأمين اهداف مشترك افتاده است .

س
سلام این شبهه رو من از سایتهای ظاله ضد شیعه پیدا کردم برای روشن شدن مطلب اینجا قرار دادم تا توسط اساتید و بزرگواران به ان پاسخ داده شود

آیه زیر به آیه ولایت معروف است:
« انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلوش و یؤتون الزکوة و هم راکعون » ( سوره مائده، آیه55 )
''ترجمه: ولی و سرپرست شما تنها خدا و رسول اوست و کسانی که ایمان آورده اند؛ همان ها که نماز را برپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند.''
!اشکال:
درباره این آیه؛ یعنی آیه ولایت اشکالی وارد شده است.
اشکال وارد شده که:

این آیه می گوید سرپرست شما کسانی هستند که نماز می خوانند و زکات می دهند، در حالی که رکوع می کنند.
سپس بعضی آمده اند می گویند که این حادثه جز درباره امام علی علیه السلام و آن حالتی که اتفاق افتاد که در حال رکوع انگشترش را به فقیر داد نیست.

اما این مطلب زیاد منطقی و معقول به نظر نمی رسد؛ زیرا اولا ما در شرح حال حضرت علی شنیده و خوانده ایم که ایشان در حال نماز اینقدر توجهش به خدا بود که افراد را نمی شناخت و گفته اند حتی در حال وضو گرفتن نیز افرادی را که از جلویش عبور می کردند نمی شناخت. حال چه طور می شود که چنین شخصی در حال نماز باشد و آنقدر حواسش به دیگران باشد که آن فقیر از در وارد می شود و گدایی می کند و کسی به او چیزی نمی دهد و حضرت انگشترش را بیرون می آورد و به او می دهد؟

به علاوه این کار خوبی نیست که به گدا پول بدهیم. به گدا پول دادن آنچنان اهمیت ندارد که انسان نمازش را اقلا به لحاظ روانی ناقص کند یا بدان لطمه برساند. در ضمن زکات به انگشتر تعلق نمی گیرد و مطابق فتوای فقهای تشیع جزء چیزهایی نیست که به آنها زکات تعلق می گیرد.
گذشته از این، عده ای که خیلی در این مورد تعصب دارند برای اینکه این موضوع را بزرگتر جلوه دهند گفته اند که این انگشتر هم خیلی گرانقیمت بوده در حالی که حضرت امیر انگشتر گرانقیمت دستش نمی کرده است.

گمنام;4562 نوشت:
س
سلام این شبهه رو من از سایتهای ظاله ضد شیعه پیدا کردم ...

درباره این آیه؛ یعنی آیه ولایت اشکالی وارد شده است.
اشکال وارد شده که:

بعضی آمده اند می گویند که این حادثه جز درباره امام علی علیه السلام و آن حالتی که اتفاق افتاد که در حال رکوع انگشترش را به فقیر داد نیست.

اما این مطلب زیاد منطقی و معقول به نظر نمی رسد؛ زیرا اولا ما در شرح حال حضرت علی شنیده و خوانده ایم که ایشان در حال نماز اینقدر توجهش به خدا بود که افراد را نمی شناخت و گفته اند حتی در حال وضو گرفتن نیز افرادی را که از جلویش عبور می کردند نمی شناخت. حال چه طور می شود که چنین شخصی در حال نماز باشد و آنقدر حواسش به دیگران باشد که آن فقیر از در وارد می شود و گدایی می کند و کسی به او چیزی نمی دهد و حضرت انگشترش را بیرون می آورد و به او می دهد؟


با سلام خدمت همه دوستان آیت الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه به این سوال پاسخ داده اتد که بنده آن پاسخ را اینجا می نویسم انشاءالله که مفید باشد"
فخر رازى و بعضى ديگر از متعصبان ايراد كرده‏اند كه على ع با آن توجه خاصى كه در حال نماز داشت و غرق در مناجات پروردگار بود (تا آنجا كه معروف است پيكان تير از پايش بيرون آوردند و توجه پيدا نكرد) چگونه ممكن است صداى سائلى را شنيده و به او توجه پيدا كند؟
پاسخ- آنها كه اين ايراد را ميكنند از اين نكته غفلت دارند كه شنيدن صداى سائل و به كمك او پرداختن توجه به خويشتن نيست، بلكه عين توجه بخدا است، على ع در حال نماز از خود بيگانه بود نه از خدا، و مى‏دانيم بيگانگى از خلق خدا بيگانگى از خدا است و به تعبير روشنتر: پرداختن زكات در نماز انجام عبادت در ضمن عبادت است. نه انجام يك عمل مباح در ضمن عبادت و باز به تعبير ديگر آنچه با روح عبادت سازگار نيست، توجه به مسائل مربوط به زندگى مادى و شخصى است و اما توجه به آنچه در مسير رضاى خدا است، كاملا با روح عبادت سازگار است و آن را تاكيد ميكند، ذكر اين نكته نيز لازم است كه معنى غرق شدن در توجه به خدا اين نيست كه انسان بى اختيار احساس خود را از دست بدهد بلكه با اراده خويش توجه خود را از آنچه در راه خدا و براى خدا نيست بر مى‏گيرد تفسير نمونه، ج‏4، ص: 428

طاها;4548 نوشت:
اما قرينه‏اي در آيه وجود دارد كه نشان مي‏دهد ، «ولي» در اينجا به معني متصرف و سرپرست و صاحب اختيار است ،

سلام
به نظر بنده ولی به هر دو معنا بر خلافت دلالت می کند چون در آیه انحصار وجود دارد . وقتی که نصرت و یاری بعد از پیامبر ص در علی ع منحصر شود امت باید به این دستگیره نصرت چنگ بزند و جانشیی اورا بعد از پیامبر بپذیرد چرا که انحصار نصرت امت در علی ع بعد از نبی مفهومی جز تعین خلافت در او نیست
موفق باشید
موضوع قفل شده است