گاهی جنس بدلی رو به جای اصلی به ما قالب میکنند
تب‌های اولیه
آیا بین رفاه و آسایش فرقی وجود داره؟
به نظر شما الزاما هرکی رفاه داشته باشه ،آسایش و آرامش هم داره یا نه؟
با سلام
نه، لزوما این طور نیست. دلیلش هم آدمهای مرفهی که اطرافمان می بینیم ولی ذره ای آرامش ندارند و آرامش دیگران رو هم بهم می ریزن
نه، لزوما این طور نیست. دلیلش هم آدمهای مرفهی که اطرافمان می بینیم ولی ذره ای آرامش ندارند و آرامش دیگران رو هم بهم می ریزن
ممنون از شما
دوست دارم درباره تفاوت ماهوی خود این دو واژه هم کمی حرف بزنید که فرقاشون رو هم بشناسیم...
ممنون مشم اگه نظر بدید
رفاه یکی از زمینه های رسیدن به آرامش است اما لزوما افرادی که از رفاه100% برخوردارند از آرامش کاملی برخوردار نیستند در صورتی که میتوان در رفاه کامل نبود اما آرامش داشت.
طبق آیات قرآن آرامش در زندگی زوجین، طرفین هستند که با اخلاق خوب و برخورد مناسبشون آن را ایجاد میکنند و این لزوما بستگی به رفاه اونها نداره.
اما مشکلاتی در زندگی وجود داره که آسایش را بر هم زده است که افرادی که رفاه مالی بیشتری دارند میتونند بر اونها فائق بیایند این ها را میتوان به موارد بهبود بیماری،بهبود شرایط زندگی و... تقسیم بندی کرد و البته باز هم ما معتقدیم که روزی دهنده اصلی خداست که ما میتونیم با تلاشمون و توکل به خدا به اون رفاه هم برسیم.
قطعا رفاه مالی بی تاثیر نیست چرا که طبق روایات داریم که مال و فرزند از زمینه های مناسب دنیای مادی هستند ،پس با این مال ممدوح میتونیم آسایش نسبی را به خانواده بیاریم.
و در آخر اینکه
وقتی یک خانواده در مسیر زندگی تلاش میکنند و سعی میکنند در همه زمینه ها اعم از مادی و معنوی برای همدیگه رفاه آفرین باشن در آخر ارمغان این تلاش برای اونها آسایش و آرامش خواهد بود.
به نظر شما الزاما هرکی رفاه داشته باشه ،آسایش و آرامش هم داره یا نه؟
با سلام و احترام
این سوال رو که دیدم به یاد جمله افتادم:
به نظر من امروز مردم بیشتر از اینکه دنبال آسایش و آرامش حقیقی باشند به دنبال چشم و هم چشمی هستند و در تجملات مسابقه گذاشتند.
آیا بین رفاه و آسایش فرقی وجود داره؟ به نظر شما الزاما هرکی رفاه داشته باشه ،آسایش و آرامش هم داره یا نه؟
سلام
بستگی داره جهان بینی انسان چه باشد . اگر منتهای آرزوهای یک انسان برخورداریهای کم بهای دنیوی باشد چه بسا با فراهم شدن آن بدان آسایش یابد قرآن در این مورد می فرماید :
[سوره يونس ]
إِنَّ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا وَ رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَنُّوا بِها وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آياتِنا غافِلُونَ (7) أُولئِكَ مَأْواهُمُ النَّارُ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ (8)
ترجمه:
7- آنها كه اميد لقاى ما (و رستاخيز) را ندارند، و به زندگى دنيا خشنود شدند، و بر آن تكيه كردند، و آنها كه از آيات ما غافلند.
از این بیان انتقادی دانسته می شود که برخی به دنیا اطمینان می یابند چه اینکه قلبهای کوچک آنها کمالی فراتر از حیات ناچیز دنیوی را نمی شناسد اما قلبهای بزرگ جز به یاد حق آسایش نمی یاید :
الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (28رعد)
اینها همان اهل ایمانند که وسعت جان و دلشان به وسعت تمام هستی است همچنانکه در روایت فرمود :
لا یسعنی ارضی و لا سمائی و لکن یسعنی قلب عبدی المومن
زمین و آسمانم مرا جای نمی دهند اما قلب بنده مومنم مرا جای می دهد
ان شاء الله که از اهل ایمان باشیم
موفق باشید
سلام
بستگی داره جهان بینی انسان چه باشد . اگر منتهای آرزوهای یک انسان برخورداریهای کم بهای دنیوی باشد چه بسا با فراهم شدن آن بدان آسایش یابد قرآن در این مورد می فرماید :
[سوره يونس ]
إِنَّ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا وَ رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَنُّوا بِها وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آياتِنا غافِلُونَ (7) أُولئِكَ مَأْواهُمُ النَّارُ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ (8)
ترجمه:
7- آنها كه اميد لقاى ما (و رستاخيز) را ندارند، و به زندگى دنيا خشنود شدند، و بر آن تكيه كردند، و آنها كه از آيات ما غافلند.
با سلام و تشکر از جوابتون
به نظر بنده اینکه شما فرمودید طالبان دنیا ،چه بسا با رسیدن به آن، به آسایش برسند این گونه نیست که این آسایش یک آسایش حقیقی باشد؛ چرا که آن کسی که به دنیا راضی میشود ،در برابر آن از خدا فاصله میگیرد و بعید است کسی در حال دور شدن از خدا باشد ،ولی آرامش حقیقی نصیب او شود.
به فرموده فرآن شریف همانطور که خود شما هم به اون اشاره فرمودید، آرامش حقیقی فقط در یاد خدا قرار داره و با خدا بودنه که به دست میاد...
این رضایتی که در آیه هستش شاید با آسایش حقیقی خیلی فاصله داشته باشد
با سلام و تشکر از جوابتون
به نظر بنده اینکه شما فرمودید طالبان دنیا ،چه بسا با رسیدن به آن، به آسایش برسند این گونه نیست که این آسایش یک آسایش حقیقی باشد؛ چرا که آن کسی که به دنیا راضی میشود ،در برابر آن از خدا فاصله میگیرد و بعید است کسی در حال دور شدن از خدا باشد ،ولی آرامش حقیقی نصیب او شود.
به فرموده فرآن شریف همانطور که خود شما هم به اون اشاره فرمودید، آرامش حقیقی فقط در یاد خدا قرار داره و با خدا بودنه که به دست میاد...
این رضایتی که در آیه هستش شاید با آسایش حقیقی خیلی فاصله داشته باشد
نکته ای که باید به آن توجه نمود این است که بین دوواژه ی آرامش وآسایش تفاوت وجود دارد.آنچه که ما آن را آرامش می نامیم ،سکون همراه با خوشی و لذت روح و جان است. اما آسایش، سکون و لذت جسم و تن است.پس آرامش مربوط به روح ماست وآسایش مربوط به جسم ما.
از بین این دو ،اولویت اول با آرامش روح است که با یاد خدا وذکر قولی وعملی او در وجود ما پدیدار می شود اما درعین حال در آموزه های دینی راهکارهایی نیز برای بدست آوردن آسایش مطرح شده تا این دو در کنار هم ما را به هد ف مطلوب برسانند.
دیدگاه اسلام در این رابطه این است که، به گونه ای از جهان استفاده شود که روح به تعالی و آرامش برسد اما دیدگاه مادیگری و لذت جویی، انسان را به تلاش بیهوده برای آسایش تن وادار می کند و صد افسوس که در این میان آرامش روحی فدا می شود.
از جمله مصادیقی که به عنوان راهکار ارئه شده است ازدواج است که انسان از این طریق به آرامش روحی می رسد.از دیگر مصادیق می توان به راهكار عقيدتي و ديني اشاره کرد كه به صورت‌هاي گوناگون انجام مي‌گيرد. از جمله ياد خدا در چهره‌ي نماز، روزه، دعا و توسل، توكل، تسبيح، انفاق، که باعث می شود انسان به آرامش برسد. یکی دیگر از راهکارهایی که برای رسیدن به آسایش مطرح می شودراهكار اقتصادي، كه در جاي خودش بسيار مهم است. بدون اقتصاد سالم، ستون فقرات خانواده مي‌شكند و خانواده به آرامش و آسايش دسترسي پيدا نمي‌كند.
به جای اینکه گفته شد فرق بین رفاه و آسایش، بهتر بود گفته میشد فرق بین آسایش و آرامش
ما به آرامش بیشتر از آسایش نیازمندیم.میدونی چرا؟
آرامش به راحتی روح گفته میشه و آسایش به راحتی جسم.
این مهمه که روح تو آرام باشه واگه این آرامش رو روحت به دست بیاره تو حتما از راحتی جسم بی نیاز میشی. ولی برعکسش هیچ وقت صادق نیست.
با آسایش جسمی هیچ وقت انسان از آرامش بی نیاز نمیشه؛ چون اساس آسایش برا اینه که جسم تو راحت باشه نه روح تو.
شاید تا حالا خیلی از آدمهای پولدار رو دیده باشی که با وجود پولدار بودن بازم احساس راحتی نمیکنن.دلیلش همون جوابی است که تو باید به سوال ما بدی.
روح تو، اصل وجود توست واین جسم برا کمک کردن به روح آمده ؛ پس نباید اصل رو با فرع اشتباه گرفت.
آرامش همه اون چیزیست که تو باید دنبالش بگردی وحتی ممکنه برا رسیدن به اون مجبور بشی آسایشت رو بدی .ولی این رو بدون که اگه تو به آرامش حقیقی برسی این آرامش تو رو از راحتی جسمت بی نیاز میکنه.
یه مثال کوچولو برا تمرین آرامش:
آدمای اهل قناعت بیشتر از زندگیشون لذت میبرن؛ چون قناعت تو رو به آرامش میرسونه ولو به اینکه با قناعت بعضی از مسایل رفاحی رو تو از دست بدی...
نظر تو چیه؟...