آیا دعا کردن جسارت نیست؟؟

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا دعا کردن جسارت نیست؟؟

سلام دو تا سوال از خدمت کارشناسان محترم داشتم:
1- دعا كردن نوعی جسارت به درگاه پروردگار است، مگر خداوند مصلحت ما را نمی داند كه ما باید به خداوند تذكر بدهیم؟ مگر خداوند را عادل نمی دانیم كه برای او وظیفه تعیین می كنیم؟
2-
آیا دعا موجب نوعی تخدیر و ترك تلاش و كوشش نیست؟
ممنون میشم که پاسخ سوالم رو بدید.

با سلام و عرض ادب
در جواب سوال اول شما بنده فقط به چند نکته اشاره میکنم دقت بفرمایید:
اولا: خداوند به ما دستور داده است كه دعا كنیم. «ادعونی استجب لكم»
ثانیا: دعا منحصر به درخواست حاجت نیست بلكه نوعی ارتباط و آشنایی با خالق است.
ثالثا: همانطور كه دنبال رزق رفتن و كار و تلاش معیشتی منافاتی با رازقیت خداوند ندارد، دعا هم همینطور است.



اما در جواب سوال دوم شما باید عرض کنم که با رجوع به آیات و روایات و توجه به نقش تربیتی متون ادعیه، به خوبی متوجه می شویم كه لازمه دعا تلاش و كوشش و فعالیت است و دعای بدون عمل ارزشی ندارد.
قرآن كریم می فرماید: «و ان لیس للانسان الا ما سعی» (نجم/ 39) ؛ «و اینكه برای انسان جز حاصل تلاش او نیست.»
و نیز می فرماید: «ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم» ؛ «همانا خداوند وضع قومی را تغییر نمی دهد مگر آنكه وضع خود را تغییر دهند. (رعد/ 12.)»



برای اطلاعات بیشتر به این تاپیک ها هم می توانید رجوع کنید:

چرا باید دعا کنیم ؟
اثرات دعا



درست است که مصلحت وقضا وقدر به دست خداست اما خواست انسان نیز یکی از عوامل مهم برای خدا درتعیین قضا وقدراست.نظر ما برای خدا مهم است.اما چون ما به مصلحت خودمان علم کامل نداریم بهتر است اصرار نکنیم .فقط خواست خودمان را مطرح کنیم وازخدابخواهیم اگر صلاح ماوصلاحدیدخداست انجام شودوگرنه گاهی دراثراصرار ما انجام می شودو خودمان ضررش را می بینیم! اتفاقا به همین دلیلی که شما گفته اید اولیای خدا وقتی دعا می کردند همه چیز را به خدا واگذار می کردند وچیزهایی را از خدا می خواستند که همواره به مصلحت همه است وهمواره راضی به رضای او بودند. بنابراین از نظر آنها چیزی غیر ازتسلیم محض واقعا جسارت است اما حساب ما انسانهای عادی جداست! البته اگر شما به چنین جایی رسیده اید که از سوالتان معلوم است که خوشا به حالتان

ابوتراب;149286 نوشت:
1- دعا كردن نوعی جسارت به درگاه پروردگار است، مگر خداوند مصلحت ما را نمی داند كه ما باید به خداوند تذكر بدهیم؟ مگر خداوند را عادل نمی دانیم كه برای او وظیفه تعیین می كنیم؟

دوست گرامی سلام علیکم
خدای متعال عالم به نیاز بندگان بوده و مصلحت آنان را بهتر از خود آنان می داند . اما باید بدانیم که دعا یک عبادت است که خود خدای متعال به ادای آن فرمان داده است در این صورت اطاعت امر مولا شده و هیچگونه جسارتی محسوب نمی شود . و در ثانی دعا خود مصلحت ساز است یعنی این که وقتی نیازمندی خود را از خدای متعال می خواهیم که این البته به مراتب علم و بصیرت افراد فرق می کند اما به هر حال همین خواستن ما و اظهار نیاز ما ایجاد مصلحت می کند که خداوند دعای ما را مستجاب و ما را حاجت روا کند . به مانند طفلی که تا گریه نکند ایجاد مصلحت نمی شود که مادر به او شیر دهد . تا نگرید طفل ننوشد لبن .
نعمت هایی ویژه هست که تا ما از خدا نخواهیم به ما تعلق نمی گیرد . و الا گبر و ترسا وظیفه خور داری .

و اما این که دعا تکلیف خداوند بر بندگان است که نص صریح آن در جای جای قرآن کریم آمده است . پس خواستن و دعا کردن تعیین تکلیف برای خدای متعال نیست بلکه تکلیف و در انجام آن نوعی کمال برای بندگان هست .

و من الله التوفیق

ابوتراب;149286 نوشت:
2- آیا دعا موجب نوعی تخدیر و ترك تلاش و كوشش نیست؟

سلام علیکم
دوست گرامی دعا نه تنها موجب تخدیر و عقب گرد نیست بلکه از عوامل مهم در پیشرفت معنوی و اخلاقی و حتی اقتصادی و سیاسی فرهنگی جامعه نیز هست . نشان به آن نشان که جوامع اهل دعا را فارق از مذهب و ملیت بررسی کنیم می بینیم که در حوزه معنویت و اخلاق و حتی مقولات دیگر پیشتاز هستند .
و این که دعا ترک تلاش و کوشش هست نیز صحیح نیست چرا که خود دعا مصداقی از تلاش و کوشش است . و برای انجام امور دیگر و کار و تلاش بیشتر نیرو و نشاط و انگیزه می دهد .

و من الله التوفیق

موضوع قفل شده است