وداع ماه مبارک از زبان امام سجاد علیه السلام ( حتما بخوانید)

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
وداع ماه مبارک از زبان امام سجاد علیه السلام ( حتما بخوانید)

[=(ah) badr]الصحيفة السجادية / ترجمه آيتى 280[/][=(ah) badr][/]


[=(ah) badr] [/]

وداع ماه مبارک از زبان امام سجاد.

[=(ah) badr]اى خداوندى كه در برابر نعمتهايى كه بندگانت را ارزانى مى‏دارى به پاداشت رغبتى نيست.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوندى كه از بخشيدن پشيمان نمى‏شوى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوندى كه پاداش عمل بنده را نه برابر عمل، بلكه بيش از آن مى‏دهى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]نعمتت بى‏هيچ سابقه است و عفو تو بر مقتضاى فضل و احسان توست و عقوبتت بر آيين عدالت است و هر چه تقدير كنى خير ما در آن است.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اگر عطا كنى، عطاى خويش به منّت نياميزى و اگر منع كنى، منع كردنت نه از روى ستم باشد.[/][=(ah) badr][/]

[=(ah) badr]پاداش نيك دهى كسى را كه سپاست گويد، با آنكه تو خود او را سپاس گفتن الهام كرده‏اى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]جزاى خير دهى كسى را كه تو را بستايد، با آنكه تو خود او را ستايشگرى آموخته‏اى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]عيب كسى را مى‏پوشى كه اگر مى‏خواستى، رسوايش مى‏ساختى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]به كسى عطا مى‏كنى كه اگر مى‏خواستى، عطا از او باز مى‏گرفتى. و آن دو يكى در خور آن بود كه رسوايش كنى و يكى سزاى آن بود كه عطاى خويش از او بازگيرى. ولى تو اى خداوند، كار خود بر تفضل بنا نهاده‏اى و قدرت خود را بر گذشت از گناهان جارى داشته‏اى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]با آنان كه تو را عصيان كنند، با بردبارى روياروى شوى و آنان را كه آهنگ ستم بر خود كنند، مهلت دهى. آرى اى پروردگار من، مهلتشان دهى و با آنان مدارا كنى، باشد كه به سوى تو باز گردند، و چاره كارشان به توبه سپارى، تا آن كه بايد هلاك شود به خلاف رضاى تو در مهلكه نيفتد و آن كه از نعمت تو مست غرور شده و طريق شقاوت در پيش گرفته بدبخت نگردد، مگر آنگه كه ديگرش عذر نماند و حجت بر او تمام شود. همه اين‏ها از روى كرم و عفو توست اى خداى بخشنده و سودى است كه از عطوفت تو حاصل گردد، اى خداى بردبار.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، تويى كه در عفو به روى بندگانت گشوده‏اى و آن را توبه ناميده‏اى. و براى رسيدن به اين در، آياتى را كه بر پيامبرت وحى كرده‏اى راهنما ساخته‏اى، تا كسى آن در گم نكند، كه تو اى خداوندى كه بزرگ و متعالى است نام تو، خود گفته‏اى: «به درگاه خدا توبه كنيد، توبه‏اى از روى اخلاص باشد كه پرودگارتان، گناهانتان را محو كند و شما را به بهشتهايى داخل كند كه در آن نهرها جارى است. در آن روز، خدا پيامبر و كسانى را كه به او ايمان آورده‏اند فرو نگذارد، و نورشان پيشاپيش و در سمت راستشان در حركت باشد. مى‏گويند: اى پروردگار[/][=(ah) badr][/]

[=(ah) badr]ما، نور ما را براى ما به كمال رسان و ما را بيامرز، كه تو بر هر كارى توانايى.» [2] پس كسى كه از دخول به چنين سرايى- سراى توبه- پس از گشودن در و بر گماشتن راهنما غفلت ورزد، چه عذر تواند آورد؟ اى خداى من، تو كسى هستى كه در معامله با بندگان خود، همواره به سود آنان در بها مى‏افزايى و مى‏خواهى كه در معامله با تو سود برند و به افزون دهى و نزول بر آستان تو كامياب شوند، كه تو خود گفته‏اى- بزرگ و متعالى است نام تو و بلند است مرتبت تو- «هر كس كار نيكى انجام دهد، ده برابر به او پاداش داده شود و هر كه كار بدى انجام دهد، تنها همانند آن كيفر بيند.» [3] و نيز تو خود گفته‏اى: «مثل آنان كه مال خود را در راه خدا انفاق مى‏كنند مثل دانه‏اى است كه هفت خوشه بر آورد، و در هر خوشه‏اى صد دانه باشد، خدا پاداش هر كه را كه بخواهد، چند برابر مى‏كند.» [4] و نيز تو خود گفته‏اى: «كيست كه به خدا قرض الحسنه دهد، تا خدا بر آن چند برابر بيفزايد؟» [5] و نظاير اين آيات كه در قرآن در باب مضاعف شدن حسنات نازل كرده‏اى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، تويى كه به وسيله وحيى كه از عالم غيب فرستادى و به ترغيب خويش، آدميان را به چيزهايى راه نمودى كه اگر پنهان مى‏داشتى، از ديدگانشان پنهان مى‏بود. گوششان از شنيدن آواز آن ناتوان و انديشه‏هايشان از تصور آن عاجز مى‏آمد، كه تو خود گفته‏اى:[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]«مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم. مرا سپاس گوييد و ناسپاسى من مكنيد.» [6] و نيز گفته‏اى: «اگر مرا سپاس گوييد، بر نعمت شما مى‏افزايم و اگر كفران كنيد بدانيد كه عذاب من سخت است.» [7] و گفته‏اى:[/][=(ah) badr][/]

[=(ah) badr]«بخوانيد مرا، تا شما را پاسخ گويم. آنهايى كه از پرستش من سركشى مى‏كنند زودا كه در عين خوارى به جهنم در آيند.» [8] بار خدايا، دعاى بندگان را به درگاه خود، عبادت خوانده‏اى و ترك آن را خودپسندى و سركشى، و كسانى را كه از آن سر بر تابند وعده جهنم و خوارى آن داده‏اى. از اين روست كه تو را به نعمت و بخششت ياد كردند و به فضل و احسانت سپاس گفتند و هم به فرمان تو، تو را به دعا خواندند، و در راه تو صدقه دادند تا به ثوابشان بيفزايى، و در آن بود رهاييشان از خشم تو و كاميابيشان به خشنودى تو.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، اگر يكى از آفريدگان تو، آفريده ديگر را چنان راهنمايى كرده بود كه تو بندگانت را راهنمايى كرده‏اى، او را به صفت انعام و احسان متصف مى‏ساختند و به هر زبان مى‏ستودندش. پس حمد و سپاس تو را، تا هر زمان كه سپاست توان گفت و تا آنگاه كه بر حمد تو لفظى باقى است و معنايى كه در اين طريق بهره‏اى از آن توان يافت.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوندى كه احسان و فضل خويش به بندگانت عطا كرده‏اى و آنان را در بخشش و عطا غرقه ساخته‏اى. آثار نعمت تو بر ما چه آشكار است و احسان تو در حق ما چه بسيار. و چه بسيار ما را به برّ و نيكى خويش مخصوص گردانيده‏اى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]ما را به دين برگزيده خود، آيين پسنديده خود، شريعت سهل و آسان خود هدايت كردى و ديدگانمان را بينا ساختى كه به تو تقرب جوييم و به مقام كرامت تو واصل آييم.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، يكى از اين برگزيده‏ترين وظايف و خاص‏ترين واجبات، ماه رمضان را قرار دادى. ماهى كه آن را از ميان ديگر ماهها ويژگى ديگرى بخشيده‏اى و از ميان همه زمانها و روزگارها اختيارش كرده‏اى و[/][=(ah) badr][/]

[=(ah) badr]بر همه اوقات سال برترى‏اش نهاده‏اى، زيرا كه در آن قرآن و نور نازل كرده‏اى و بر تكاليف مؤمنان چند برابر افزوده‏اى و روزه را در آن واجب داشته‏اى و مردمان را به بر پاى خاستن براى عبادت خود ترغيب كرده‏اى و شب قدر را كه از هزار ماه بهتر است تجليل فرموده‏اى. و چون رمضان را به ما عطا كردى، ما را بر ديگر امتها فضيلت نهادى و از ميان پيروان ديگر كيشها برگزيدى. پس ما به فرمان تو روزش را روزه داشتيم و شبش را به نماز برخاستيم، و با روزه داشتن و نماز خواندن در اين ماه به رحمتى كه ما را ارزانى داشته بودى روى نهاديم و آن را وسيله نيل به ثواب تو قرار داديم. تويى كه هر چه از تو خواهند توانى داشت و آنچه از فضل و احسان تو طلبند توانى داد و به خواستاران مقام قرب خود نزديك هستى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، ماه رمضان در ميان ما بس ستوده زيست و ما را مصاحب و يارى نيكو بود و گرانبهاترين سودهاى مردم جهان را به ما ارزانى داشت. اما چون زمانش به سر رسيد و مدتش و شمار روزهايش پايان گرفت، آهنگ رحيل كرد.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، اينك با او وداع مى‏كنيم، همانند وداع با عزيزى كه فراقش بر ما گران است و رفتنش ما را غمگين و گرفتار وحشت تنهايى كند، عزيزى كه او را بر ما پيمانى است كه بايد نگه‏داريم و حرمتى كه بايد رعايت كنيم و حقى كه بايد ادا نماييم. پس، اكنون مى‏گوييم: بدرود اى بزرگ‏ترين ماه خداوند و اى عيد اولياى خدا.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى گرامى‏ترين اوقاتى كه ما را مصاحب و يار بودى، اى بهترين ماه در همه روزها و ساعتها.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى ماه دست يافتن به آرزوها، اى ماه سرشار از اعمال شايسته بندگان خداوند.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى يار و قرينى كه چون باشى، قدرت بس جليل است و چون‏[/][=(ah) badr][/]

[=(ah) badr]رخت بر بندى، فراقت رنج افزا شود. اى مايه اميد ما كه دوريت براى ما بس دردناك است.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى همدم ما كه چون بيايى، شادمانى و آرامش بر دل ما آرى و چون بروى، رفتنت وحشت خيز است و تألم افزاى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى همسايه‏اى كه تا با ما بودى، دلهاى ما را رقّت بود و گناهان ما را نقصان.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى ياريگر ما كه در برابر شيطان ياريمان دادى و اى مصاحبى كه راههاى نيكى و فضيلت را پيش پاى ما هموار ساختى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود كه آزاد شدگان از عذاب خداوند، در تو چه بسيارند، و چه نيكبخت است آن كه حرمت تو نگه داشت.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود كه چه بسا گناهان كه از نامه عمل ما زدودى و چه بسا عيبها كه پوشيده داشتى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدورد كه درنگ تو براى گنهكاران چه به درازا كشيد و هيبت تو در دل مؤمنان چه بسيار بود.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى ماهى كه هيچ ماه ديگر را توان همسرى با تو نيست.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى ماهى كه تا تو بودى، امن و سلامت بود.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى آن كه نه در مصاحبت تو كراهت بود و نه در معاشرتت ناپسندى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود كه سرشار از بركات بر ما در آمدى و ما را از آلودگى‏هاى گناه شست و شو دادى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود كه به هنگام وداع از تو نه غبارى به دل داريم و نه از روزه‏ات ملالتى در خاطر.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود كه هنوز فرا نرسيده از آمدنت شادمان بوديم و هنوز رخت بر نبسته از رفتنت اندوهناك.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود كه چه بديها كه با آمدنت از ما دور شد و چه خيرات كه ما رانصيب آمد.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود تو را و آن شب قدر تو را كه از هزار ماه بهتر است.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود كه ديروز كه در ميان ما بودى آزمند ماندنت بوديم و فردا كه از ميان ما خواهى رفت آتش اشتياق در دل ما شعله خواهد كشيد.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود تو را و آن فضل و كرم تو را كه اينك از آن محروم مانده‏ايم. و بر آن بركات كه پيش از اين ما را داده بودى و اينك از كفش داده‏ايم.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، ما آشناى اين ماهيم، ماهى كه ما را بدان شرف و منزلت دادى و به بركت نعمت و احسان خويش روزه داشتنش را توفيق دادى، در حالى كه مردمان شقى قدرش را نشناختند و شور بختى خويش را از فضيلتش محروم ماندند.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، تو بودى كه ما را برگزيدى و به شناخت اين ماه توفيق عنايت كردى و به سنت آن راه نمودى. تو بودى كه ما را توفيق روزه داشتن و نمازگزاردن ارزانى داشتى، هر چند ما قصور ورزيديم و اندكى از بسيار به جاى آورديم.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، حمد تو راست در حالى كه به بدكردارى خويش اقرار مى‏كنيم و به تبهكارى خويش معترفيم. براى رضاى توست اگر در اعماق دلمان پشيمان شده‏ايم و از سر صدق از تو پوزش مى‏طلبيم. پس در برابر قصورى كه در اين ماه در طاعت تو ورزيده‏ايم، ما را پاداشى ده كه به يارى آن بر فضيلت مرغوب دست يابيم و آن اندوخته‏هاى گوناگون را كه به آن مشتاق شده‏ايم بستانيم. عذر تقصير ما را در اداى حق خود بپذير و عمر ما را تا رمضان ديگر دراز كن. و چون به رمضان ديگر رسيديم، ياريمان ده تا آن سان كه سزاى خداوندى توست عبادتت كنيم و ما را به منزلتى رسان كه سزاوار طاعت توست و به چنان اعمال شايسته‏اى برگمار كه اداى حق تو را در اين رمضان و رمضان ديگر، بايسته باشد.[/][=(ah) badr] [/][=(ah) badr][/]

[=(ah) badr]بار خدايا، در اين ماه اگر قصد گناه كرده‏ايم، يا مرتكب آن شده‏ايم، يا به عمد خطايى از ما سر زده، يا از سر فراموشى ستمى بر خود روا داشته‏ايم، يا پرده حرمت ديگرى را دريده‏ايم، بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و گناه ما در پرده اغماض فرو پوش و ما را عفو كن و در برابر ديدگان شماتت كنندگان قرار مده و زبان طاعنان در حق ما دراز مگردان و ما را به رأفت پايان نيافتنى و فضل و كرم نقصان ناپذير خود به كارى برگمار كه خطاهايى را كه در اين ماه مرتكب شده‏ايم و تو آن را نپسنديده‏اى، از ميان ببرد يا فرو پوشد.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او. ما از سپرى شدن رمضان اندوهگينيم، تو ما را بر اندوه اين فراق پاداش خير ده و اين روز عيد و روز روزه گشادن را بر ما مبارك گردان. چنان كن كه روز عيد از شمار بهترين روزهايى باشد كه بر ما گذشته و عفو تو را به سوى ما آورده و گناه ما را زدوده است. بار خدايا، گناهان آشكار و نهان ما را بيامرز.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، با به پايان رسيدن اين ماه ما را از لوث گناه پاك نماى و با رفتنش، از ورطه گناهان برهان و از نيكبخت‏ترين كسانى قرار ده كه در آن به عبادت تو پرداخته‏اند و نصيبشان از همه بيشتر بوده و بيش از همه از آن بهره يافته‏اند.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، اگر كسى از بندگان تو، حق اين ماه آن چنان كه شايسته اوست رعايت كرده و حرمتش نگه داشته و وظايف خود و احكام آن را به جاى آورده و از گناهان پرهيز كرده و به تو تقرب جسته، آن سان كه خشنودى تو نصيبش شده و رحمت تو بر او روى نهاده، اى خداوند، همانند مزدى كه او را مى‏دهى، از خزانه بى‏نيازيت به ما نيز ارزانى دار و چند برابر آن از فضل خود عطا فرماى، كه خزاين فضل تو را نقصان نيست، بلكه همواره در افزايش است، و معادن احسان تو دستخوش فنا[/]

[=(ah) badr]نشود و بخشش تو چه بخششى گواراست.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و براى ما مزدى بنويس چونان مزد كسى كه اين ماه را تا روز قيامت روزه داشته و تو را عبادت كرده است.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، ما در اين روز فطر، روز عيد و شادمانى مؤمنان، روز اجتماع مسلمانان به گرد يكديگر، از هر گناه كه مرتكب شده‏ايم و از هر كار زشت كه زين پيش از ما سر زده، و از هر خيال بد كه در دل خود پنهان داشته‏ايم، توبه مى‏كنيم، توبه كسى كه در دل خيال بازگشتش به گناه نيست و بار ديگر به گناه باز نگردد، توبه‏اى بى‏بازگشت، عارى از هر گونه شك و ريب. بار خدايا، چنين توبه‏اى را از ما بپذير و از ما خشنود شو و ما را در آن توبه ثابت قدم گردان.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، روزى ما ساز خوف از عقاب جهنم را و شوق به نعيم بهشت را، تا لذت آنچه را كه از تو خواسته‏ايم در يابيم و از اندوه آنچه از آن به تو پناه مى‏آوريم وارهيم.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، ما را در شمار توبه كنندگانى در آور كه محبت خود را به آنان ارزانى داشته‏اى و پذيرفته‏اى كه به طاعت تو باز گردند، اى دادگرترين دادگران.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، از پدران و مادران و همكيشان ما، آنان كه ديده از جهان بسته‏اند و آنان كه هنوز جام مرگ ننوشيده‏اند، در گذر.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، بر محمد پيامبر ما و خاندان او درود بفرست همچنان كه بر ملائكه مقربين خود درود فرستاده‏اى. و بر او و خاندانش درود بفرست، آن سان كه بر پيامبران مرسل خود درود فرستاده‏اى. و درود بفرست بر او و خاندانش، آن سان كه بندگان صالح خود را درود فرستاده‏اى، درودى بر تر از درود آنها، اى پروردگار جهانيان. درودى كه بركت آن به ما رسد و سود آن نصيب ما گردد و سبب استجابت دعاى‏[/][=(ah) badr][/]

[=(ah) badr]ما شود، كه تو كريم‏تر كسى هستى كه بدو رغبت توان يافت و كارسازترين كسى هستى كه بدو توكل توان كرد و تو خود بخشنده‏ترين كسان به سائلان درگاه خود هستى. و أنت على كل شي‏ء قدير.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr] [/]
[=(ah) badr] [/]

[=Arial Black]وداع با ماه مبارک رمضان


بسم الله الرحمن الرحیم

براستی شقی آن کسی است که از ماه رمضان خارج شود و گناهانش بخشیده نشود !



آیا امکان دارد انسان مومنی در ماه عزیزی که خداوند سفره رحمتش را پهن نموده و حسنات را مضاعف میکند و گناهان را می بخشد مورد رحمت خدا قرار نگیرد؟

در ماهی که درجات مومنین افزوده می شود . و هرکس اندازه کمی صدقه به فقیر اعطا نماید مورد بخشش و رحمت خداوند می شود.
در ماهی که هرکس اخلاقش را نیکو نماید خداوند اورا مورد مغفرت خویش قرار می دهد
هرکس یک خشمی را فرو برد خداوند اورا مغفرت می نماید و هرکس یک جدایی را تبدیل آشتی نماید خداوند او را می بخشد

حال چگونه با این اوصاف کسی بیرون رود و بخشوده نشود؟

پس براستی شقی و حق شقاوت از آن کسی است که از این ماه خارج شود و مشمول غفران خداوند قرار نگیرد
در آن ماهی که نفس گشیدن به منزله تسبیح خدا گفتن است و حتی خوابیدن در زمره عبادات شمرده می شود و اعمال در آن مقبول و دعاها در آن مستجاب است
پس کسی غیر از شقی از رحمت خداوند در این ماه محروم نمی شود
آه که چه ماهی بود و گذشت
ماهی که اگر خداوند نظر رحمتی داشته باشد افضل و اکمل آن در این ماه بوده
به درستی که این ماه بالاترین ساعاتی است که خداوند عزوجل نگاه رحمت میکند نسبت به بندگانش.اجابتشان می کند و قتی از او بخواهند .لبیک می گوید هنگامی که ندایش کنند .عطا کند هنگامی که از او مسئلت نمایند

خداوندا.. این ماهی بود که برای غفران ذنوب بندگان فراهم آوردی
روزه های ان تذکر و یاد اوری بود بر گرسنگی هاو تشنگی های عرصه قیامت
روزی که همه حیرانند و هرکسی در کار خود مشغول است ، روزی که گردنها کشيده، سرها به آسمان بلندکرده،
و روزی است کـــــــــه پلــک چشـــمها از حرکت بازمى‏مانــــــد؛
روزی که ترس و هراس چنان است که اگر چنین هراس بر کودکی وارد شود او را در یک لحظه پیــــر نماید و گیسوان سیاهش را یکباره سفیــد نماید
ای خدا فرمودی روزه بگیرم تا بفهمم طعم گرسنگی و تشنگی آن روز را و این ماه را مقرر نمودی تا ببخشایی گناهانم را پس امان ده به من برای آن روز در این ماه غفرانت
ای خدا پیامبر بر حقت چنین گفت شقی آنست که از این ماه بیرون رود و مورد رحمت تو قرار نگیرد..
حال آیا من مشمول رحمت تو قرار گرفته ام یا اینکه من را در زمره اشقیا قرار داده ای ؟
ای خدا اگر در این ماه و ایام باقی مانده آن من را نبخشی پس دیگر به چه امید داشته باشم؟
با چه امیدی زنده بمانم و با چه دست رحمتی این آتش دلهره و هراسم از ساعات قیامت را خاموش سازم
ای خدای مهربان خودت در کتاب عزیزت چنین گفتی :
روزی که کتاب گزارده می شود و مجرمین رامی بینی ترسان می گویند ای وایــــــــــــــــــی برما..این چه کتابی است که همه اعمال از کوچک و بزرگ را گرد آورده

در آن روزی که نفس ها در سینه حبس می شود و صدا ها خاضع میگردد
اه خدای من می ترسم از آن روزی که چشم ها خیر میگردد ، دلها هراسان ، نفس ها کوتاه و لرزان ،صداها خاشع است
خدای من در آن روز ناله های هزین وای برمن وای برمن وای بر من بلند است و اکنون میگویم وای برمن اگر در این چند روز باقی مانده من را نبخشی و من را از روز قیامت ایمنی نبخشی
خداونا چه سخت است روزی که هر مادری فرزنده خود را کنار میزند
هر کس از برادر از مادر و پدرش فرار میکند.می پرسد راه فرار کجاست این المفر و هرگز راه فراری پیدا نمی کند جز رحمت تو
می خواهد فرار کند اما چه کسی می تواند در آن روز از دست تو فرار کند ؟
در آن روز نه مال و نه فرزند به سود آید نه پدر و نه مادر و چه بسا تمام اینها وبال گردن گردد
پس ای خدا فقط از تو امان می خواهم در این ماه عزیز ..در این ماه رحمت.. در این ماه مغفرت..

يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ.. وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ .. وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ .. وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ (معارج آیه 11 الی 14)

خداوندا از روزی که این آیات تو را دیدم سزا دانستم تا اخر عمر در اندوه این روز بمانم و از این روز خائف و لرزان باشم .چگونه آسوده باشم از روزی که گنه کار دوست دارد فرزندش را سپر عذاب خودکند.او را فدا کند تا خودش ایمنی یابد ..روزی که گنه دوست دارد همسر و برادر قبیله اش را فدای رهایی خود نماید.اه حتی دوست دارد هرکس در زمین است را فدا کند تا نجات یاید
ای خدا این آیات ترس را بر قلب من استوار نموده و چیزی جز امید به رحمت تو من را آسوده نمی کند
ای خدا این سینه سوزان من را خنک نما با رحمتت در این ماه عزیز
در این ماهی که خودت به عزتت قسم خورده ای که نمازگزان و سجده کنند را عذاب نمی کنی
ماهی که اگر کسی به روزه دار مومنی افطار دهند نزد تو بمنزله بخشش گناهان گذشته اوست
ماهی که پیامبر برحقت گفت از آتش خود را رها نمایید با نصف خرما ! خود را از آتش رها کند با دادن یه شربت آب !
و ای خدای من در این ماه ما جان خویش را در اختیار تو گذاشتیم پس از ما درگذر و از ما راضی باش
خدای مهربان در این ماه درهای بهشتت باز است و درهای جهنم بسته
پس درهای بهشتت را هیچ وقت بر ما نبند و درهای جهنمت را همیشه بر ما بسته نگاه دار

[=arial black]شب قدر بیست و سوم، آخرای مراسم، یک آن دلم گرفت که چه زود تمام شد لیالی قدر ۹۰ و چه زود است که جمع شود سفره ماه مبارک.
یک آن به خودم دل داری دادم که سال بعد هم هست، اما تا رمضانی دیگر، چه کسی از زنده و مرده اش خبر دارد؟! چه کسی می داند فردایش را؟! چه کسی با خبر است از یک لحظه بعدش؟! در این تب و تاب، سوختنم وقتی بیشتر شد که احساس کردم و مطمئن شدم لیالی قدر ۹۰ هرگز تکرار شدنی نیست. عمری اگر باشد، ما باز هم شب های قشنگ قدر را خواهیم دید، اما لیالی قدر ۹۰ دیگر تکرار نخواهد شد. از همین روست که اهل معرفت تذکر داده اند هیچ نمازی، تکرار نماز قبل نیست و مثلا هیچ نماز صبحی، تکرار نماز صبحی دیگر نیست، اگر چه شبیه هم باشند و به ظاهر تکراری. هر ماه رمضانی و هر شب قدری، مختصات و مشخصات مخصوص به خود را دارد و غیر قابل برگشت و تکرار ناشدنی است. از همین زاویه است که من و شما بیشتر باید قدر لحظات باقی مانده از رمضان ۹۰ را بدانیم.
در این روزهای باقی مانده، شب بیست و هفتم ماه مبارک را نباید از دست داد که به روایتی، گیرم که ضعیف، ممکن است شب قدر باشد.
راستی که چه سخت است وداع با ماه رمضان. انگار جدا شدن طفل از سینه مادرش. مگر که در این شب های باقی مانده، با قطرات اشک، التیام دهیم خودمان را. خداحافظی با ماه خدا، احساسی به آدمی می دهد که نمی شود آن را نوشت. احساس را نمی شود نوشت. یک آن فکر کنید که چند شب از ماه مبارک گذشته و دم غروب با صدای اذان، ناگهان به یاد سفره افطار افتاده اید. یک آن فکر کنید که چند سحر، آن طرف تر از سحرهای ماه مبارک، از خواب بلند شده اید و دل تان هوای این را کرده که بگویید “اللهم رب شهر رمضان”. باید قدر دانست این چند روز و چند شب و چند سحر باقی مانده را. این روزهای آخر، بهار اشک است در ماه مبارک. باید بارانی بود. باید گریه کرد. خدایا! اگر این رمضان، آخرین رمضان عمر ما باشد، اگر که دیگر نبینیم سفره ات را، اگر که دیگر لیله القدری، ما را مهمان خود نکردی… خدایا! حال دلم را تو خود می دانی، چه بنویسم برایت؟! یعنی در ورای رمضان، اجازه می دهی به عمر ما که در روز نیایش، عرفه نشین سالار شهیدان باشد؟! اگر از رمضان ۹۰ چیزی نمانده، من فقط به این دل خوش کرده ام که تا محرم هم چیزی باقی نمانده.
بنا دارم که با یک سلام، ببندم این بند را. درودی در هنگامه یک بدرود، و بگویم: “السلام علیک یا اباعبدالله”.

قطعه 26 حسین قدیانی _روزنامه جوان5 شهریور
http://www.ghadiany.ir/?p=8550&cpage=1#comment-90734