ارتداد صحابه و واقعیت ها

تب‌های اولیه

15 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ارتداد صحابه و واقعیت ها

ارتداد صحابه و واقعیت ها

یکی از تهمت ها و دروغ هایی که اهل سنت و مخصوصا وهابیت در کتاب های خود به شیعیان می زنند اینست که شیعیان عقیده دارند تمام صحابه به غیر از اندکی انگشت شمار مرتد شدند!!!

و برای رد این عقیده ای که به شیعه نسبت داده اند دلایل مختلفی را ذکر می کنند از جمله آیات قرآن که در مدح صحابه پیامبر (ص) نازل شده است و یا احادیثی از رسول خدا(ص)که در مورد مدح صحابه روایت شده است.

آنها برای تایید مطلب خود اینگونه ادامه می دهند که چظور ممکن است پیامبر خدا(ص) بعد از این همه مشقت و سختی که در راه هدایت مردم کشید آن موقع تمام صحابه به غیر از تعدادی انگشت شمار مرتد شوند.مگر می شود کسانی که قرآن و رسول در مدح آنان سخن گفته اند به یکباره کافر شوند!

عمده دلیل آنها هم روایات اندکی است که در منابع شیعه آمده که در ادامه به آنها اشاره می کنیم و معنای آن را بیان می کنیم.

برای نمونه به تعدادی از سخنان اهل سنت و وهابیت که در این زمینه نقل شده است و بر شیعیان تهمت زده اند را در ادامه می آوریم:

كتب الشیعه تكفر عامه الصحابه كافه لم ینج من التكفیر سوی قلیل منهم لاتزید عدتهم علی سبعه؛ كتاب های شیعه تمامی صحابه جز معدودی از آنها را كه عددشان به هفت نفر نمی رسد، تكفیر می كنند
(موسی جارالله، الوشیعه، (مطبعه الكیلانی) ص‏110.)

این عقیده‌ی شیعیان است که یهود برایشان ابداع کرده است. تا جایی که تشیع مذهب ناسزاگویی است. امّا شیعه به بدگوئی نسبت به تعداد بسیاری از یاران رسول الله (ص) اکتفا نکرده‌اند، بلکه تمام یاران پیامبر(ص)جز عده‌ی معدودی را تکفیر کرده‌اند(شیعه و سنت-احسان الهی ظهیر-ص30)

شیعه معتقد است که پس از رحلت نبی اکرم ص بیشتر اصحاب ایشان مرتد شدند، چونکه دستور مهم خلافت و جانشینی حضرت علی را زیر پا گذاشتند و در سقیفه بنی ساعده جمع شدند و ابوبکر را به خلافت برگزیدند (سرخاب و سفید آب-علی حسین امیری-ص30)

[=&quot]متاسفانه اهل سنت از مسیر صدق در گفتار خارج شده اند و بیشتر بر طبل رسوایی خود کوبیده اند.آنها بی توجه به احادیث صحیحی که در کتب خود در مورد ارتداد صحابه آمده و صراحت در بدعت گذاری و ارتداد آنها دارد ، شمشیر تهمت را به طرف شیعیان نشانه گرفته اند و در بسیاری از کتب و سخنرانی های خود این مطلب را تکرار می کنند.

[/]

نظر شیعه در مورد صحابه

شیعیان هم به تبع امامان بزرگوارشان برای صحابه پیامبر(ص) ارزش بسیاری قائلند.کسانی که در کنار پیامبر(ص) بودند و او را در نشر رسالت یاری کردند.

کسانی که سختی ها را به جان خریدند ولی دست از عقیده خود بر نداشتند.مگر عقل می پذیرد که شیعه این اصحاب بزرگوار پیامبر که او را یاری کردند و به خاطر دین از شهر خود هجرت کردند ،را کافر بداند.

اما نکته ای که شیعیان بر آن اتفاق دارند و عقل سلیم هم می پذیرد این است که صرف صحابی بودن و یا هجرت کردن از دیار خود دلیل نمی شود آنها همگی سعادت مند شوند و بر هدایت باقی بمانند.

تاریخ اسلام خود بزرگترین گواه بر این ادعاست.چه نفاق هایی که در زمان پیامبر (ص) صورت نگرفت و چه خون هایی که بعد از ایشان به زمین ریخته نشد!

اینک نمونه ای از سخنان امامان شیعه(ع) را ذکر می کنیم تا خواننده خود قضاوت کند:

1-امام اول شیعیان،حضرت علی (ع) در باره اصحاب پیامبر (ص) می فرمایند:

«من اصحاب محمد (ص) را دیدم، اما هیچ کدام از شما را همانند آنان نمی دانم، آنها صبح می کردند در حالی که موهای ژولیده و چهره های غبار آلود داشتند، شب را تا صبح در حال سجده و قیام به عبادت می گذراندند، و پیشانی و گونه های خود را در پیشگاه خدا بر خاک می ساییدند،
با یاد معاد چنان ناآرام بودند گویا بر روی آتش ایستاده اند.

پیشانی آنها در اثر سجده های طولانی پینه بسته بود (چون پینه زانوهای بزها) هر گاه نام خدا برده می شد چنان می گریستند که گریبان های آنان تر می شد و چون درخت در روز تند باد مى ‏لرزیدند، از کیفرى که از آن بیم داشتند، یا براى پاداشى که به آن امیدوار بودند. (نهج البلاغه، ص ۱۴۴، خطبه ۹۷)

2-ایشان در یکی از خطبه های گوهربار خود می فرمایند:

«کجا هستند برادران من که بر راه حق رفتند، و با حق در گذشتند؟ کجاست عمار؟ و کجاست پسر تیهان؟ و کجاست ذوالشهادتین؟ و کجایند برادران همانند آنان که با هم پیمان جانبازی بستند و سرهایشان در راه خدا از بدن جدا و برای ستمگران فرستاده شد؟

نوف (راوی خطبه) می گوید: سپس حضرت دست به ریش مبارک گرفت و زمانی طولانی گریست و فرمود]: دریغا! از برادرانم که قرآن را خواندند، و بر اساس آن قضاوت کردند، در واجبات الهی اندیشه کرده و آن ها را بر پا داشتند، سنت های الهی را زنده و بدعت ها را نابود کردند، دعوت جهاد را پذیرفته و به رهبر خود اطمینان داشته و از او پیروی کردند»( نهج البلاغه، تحقیق صبحی صالح، ص ۱۶۴، خطبه ۱۸۲)

3-امام سجاد (ع) نیز در صحیفه سجادیه برای اصحاب پیامبر (ص) دعا می کند و می فرماید:

بار خدایا بر همه پیروان و تصدیق کنندگان پیغمبران در همه زمان ها،( از زمان آدم ابوالبشر تا حضرت محمد (ص) در هر روزگار و زمانی که پیغمبری فرستادی و برای اهل آن دلیل و راهنمایی گماشتی تا پیشوایان هدایت و رستگاری باشند) ، و بر همه کسانی را که در هنگام سختی رسولانت (آن زمانی که دشمنان آنان را تکذیب کرده و با ایشان معارضه می کردند)، به صورت پنهانی به ایشان ایمان آوردند و علاقمند شدند، سلام و درود بفرست و آنان را با آمرزش و خوشنودی خویش یاد فرما ! بار خدایا اصحاب و یاران محمد (ص) و به خصوص آنان که حق مصاحبت و همراه بودن ( با آن حضرت ) را نیکو ادا کردند و در راه یاری او سختی هایی را تحمّل کردند و در جنگ ها، شجاعت و دلاوری برجسته ای آشکار ساختند و او را یاری کردند و در ایمان آوردن به او، شتافته و در لبیک به دعوتش، پیشی گرفتند و آن هنگام که (پیامبر) برهان رسالت های خود را به گوششان رساند دعوت او را پذیرفتند و در راه آشکار ساختن دعوت او (به راه حق) زن و فرزندان خود را رها نمودند، و در راستای تحکیم پایه های پیامبری او با پدران و فرزندان (خودشان) جنگیدند و با کمک آن حضرت پیروز گردیدند و آنان که محبت و دوستی آن بزرگوار را به عنوان تجارت بدون خسران و کسادی، در دل داشتند. و آنان که چون به آن حضرت گرویدند قبیله ها و فامیل ها شان آنان را طرد کرده و از آنان دوری گزیدند، و آنان را ( به جرم نزدیک شدن به پیامبر) بی گانه پنداشتند.! پس خدایا آن چه را که برای تو و در راه تو از دست داده اند برای ایشان جبران کن، و به پاس آن که مردم را بر (دین) تو گرد آورده اند، و همراه با پیغمبرت از دعوت کنندگان به سوی تو بوده اند و در راه تو از شهر و وطن و خویشاوندان دوری گزیده و از زندگی راحت و آسوده خویش به تنگی و سختی رو آوردند، ایشان را از خوشنودی خود خوشنود ساز، و نیز جزاء و پاداش ده آن گروه از ستمدیدگان را که در راه نصرت دین خود بر شمارشان افزوده‏اى! بار خدایا، تابعان اصحاب محمّد را بهترین پاداش ارزانى دار، آنان که به نیکى در پى اصحاب رفتند و مى‏گویند «پروردگارا، ما را و برادران ما را که در ایمان بر ما پیشى گرفتند بیامرز» صحیفه سجادیه، ص ۴۲، دعاء حضرت بر پیروان پیامبران)


4-فقهای شیعه هم برای یاران و پیروان پیامبر(ص) ارزش بسیاری قائل بودند.

شهید صدر (ره) می گوید: صحابه جلوداران مؤمن و روشن کننده و بهترین و صالح ترین بذر برای رشد امت اسلامی بودند. تا آن جا که تاریخ انسانیت نسلی با عقیده تر، برتر، نخبه تر و پاک تر از یارانی که پیامبر تربیت کرده بود را به یاد نمی آورد(مجموعه کامله، شماره ۱۱، بحث درباره ولایت ص ۴۸)

آیه الله سبحانی در کتاب أضواء علي عقائد الشيعة در شان صحابه می فرمایند:

صحابة النبي الأكرم ( صلى الله عليه وآله ) هم المسلمون الأوائل الذين رأوا النبي الأكرم ( صلى الله عليه وآله )
وتشرفوا بكرامة الصحبة ، وتحملوا جانبا مهما في عملية نشر الدعوة الإسلامية ،
وبذل جمع منهم النفس والنفيس في نشر الإسلام ، حتى امتد إلى أقاصي المعمورة
فأقاموا أسسه ، وشادوا بنيانه ، ورفعوا قواعده بجهادهم المتواصل ، وبلغوا ذروة
المجد باستسهال المصاعب ، فلولا بريق سيوفهم ، وقوة سواعدهم ، وخوضهم
عباب المنايا ، لما قام للدين عمود ، ولا اخضر له عود .(أضواء علي عقائد الشيعة-ص513)

احادیثی از اهل سنت در مورد ارتداد صحابه

1-انی فرطکم علی الحوض، لیردن علی أقوام أعرفهم و یعرفوننی، ثم یحال بینی و بینهم. فأقول: انهم منی، فیقال: انک لاتدری ما أحدثوا بعدک، فأقول: سحقاً سحقاً لمن غیّر بعدی» صحیح بخاری، کتاب رقاق، باب ۵۳، ح ۶۲۱۲؛ صحیح مسلم، کتاب فضائل، باب ۹؛ بغوی، مصابیح السنة، ۳/۵۳۷٫

سهل بن سعد از پیامبر (ص) نقل می کند که فرمود: «من پیش از شما بر حوض وارد می شوم پس از آن، گروهی از کسانی که من آنان را می شناسم، و آنان مرا می شناسند، بر من وارد می شوند، سپس میان من و آنان فاصله می افتد. من می گویم: آنان از من هستند. خطاب می شود: تو نمی دانی آنان پس از تو چه بدعت هایی پدید آوردند. به دنبال آن من می گویم: دورباد، دورباد کسی که اوضاع را پس از من دگرگون کرد.

2-یرد علی یوم القیامة رهط من أصحابی، فیجلون عن الحوض، فأقول: یا رب اصحابی؟ فیقول: انک لاعلم لک بما أحدثوا بعدک، انهم ارتدوا علی ادبارهم القهقری» صحیح بخاری، کتاب رقاق، باب ۵۳، ح ۶۲۱۳٫

ابوهریره» از پیامبر (ص) نقل می کند که فرمود: «در روز قیامت جمعی از اصحابم بر من وارد می شوند، اما از حوض طرد می شوند. من می گویم: پروردگارا ! اصحابم؟ خطاب می شود: تو نمی دانی پس از تو چه بدعت هایی پدید آوردند. آنان (از راه حق و هدایت)رجوع کرده و به افکار گذشته خود بازگشتند

3-بینا أنا قائم إذا زمرة، حتی إذا عرفتهم خرج رجل من بینی و بینهم، فقال: هلم، فقلت: أین؟ قال: الی النار والله، قلت: و ماشأنهم؟ قال: إنهم ارتدوا بعدک علی أدبارهم القهقری. ثم إذا زمرة، حتی إذا عرفتهم خرج رجل من بینی و بینهم، فقال: هلم، قلت: أین؟ قال: إلی النار والله. قلت: ماشأنهم؟ قال: أنهم ارتدوا بعدک علی أدبارهم القهقری، فلا أراه یخلص منهم الا مثل همل النعم». صحیح بخاری، کتاب رقاق، باب ۵۳، ح ۲۱۱۵؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۵/۱۳۵؛ منذری، الترغیب و الترهیب، ۴/۴۲۲؛ ابن اثیر، النهایة فی غریب الحدیث، ۵/۲۷۴؛ ابن حجر، فتح الباری، ۱۱/۴۷۵؛ عینی، عمدة القاری، ۲۳/۱۴۲؛ قسطلانی، ارشاد الساری، ۹/۳۴۲٫

ابوهریره از رسول خدا (ص) نقل می کند که فرمود: من بر سر حوض ایستاده ام، در این هنگام گروهی حاضر می شوند که آنان را می شناسم. (مردی از مأموران خداوند که مراقب آنها است)، از میان من و آنان خارج می شود و به آنها می گوید: بیایید (برویم) من می پرسم: به کجا؟ پاسخ می دهد: به خدا سوگند به سوی آتش. من می پرسم: گناه شان چیست؟ پاسخ می دهد: آنان پس از تو به افکار و عقاید گذشته خود بازگشتند. سپس گروه دیگری را می آوردند که آنان را می شناسم. مردی (از مأموران الهی که مراقب آنها است) از میان من و آنان خارج می شود و به آنها می گوید: بیایید برویم، می پرسم: به کجا؟ پاسخ می دهد: به سوی آتش. می پرسم: گناه شان چیست؟ پاسخ می دهد: آنان پس از تو به افکار گذشته خویش بازگشتند. من گمان نمی کنم کسی از آنان نجات یابد مگر به تعداد شتران اندکی که از گله جدا شده و به خاطر نداشتن چوپان، گم و ضایع می شوند(کنایه از این است که نجات یافتگان از نظر تعداد، بسیار اندک اند)

4-انی لکم فرط علی الحوض، فایای! لایأتین أحدکم فیذب عنی کما یذب البعیر الضال، فاقول: فیهم هذا؟ فیقال: انک لاتدری ما أحدثوا بعدک، فأقول: سحقاً». صحیح مسلم، کتاب فضائل، باب ۹، ح ۲۲۹۵٫

ام سلمه از رسول خدا (ص) نقل می کند که فرمود: من پیش از شما بر حوض وارد می شوم. پس، از من بپرهیزید! هیچ یک از شما نمی آید، مگر آن که از نزد من رانده می شود، چنان که شتر بیگانه از آبشخور رانده می شود. من می پرسم: علت این امر چیست؟ خطاب می شود: تو نمی دانی ایشان پس از تو چه بدعت هایی پدید آوردند. پس من می گویم: دور باد!


5-ایها الناس أنا فرطکم علی الحوض یوم القیامة ولیرفعن الی قوم ممن صحبنی و لیمرن بهم ذات السیار فینادی الرجل یامحمد أنا فلان بن فلان و یقول آخر یا محمد أنا فلان بن فلان، فأقول: اما النسب فقد عرفته و لکنکم أحدثتم بعدی و ارتددتم علی اعقابکم القهقری». مسند احمد بن حنبل، ۴/۷۹؛ ابن عبدالبر، التهمید، ۲/۲۹۹٫

ابوسعید خدری از رسول خدا (ص) نقل می کند که فرمود: ای مردم من در روز قیامت، پیش از شما بر حوض وارد می شوم؛ گروهی از اصحابم را به من نشان داده و به سوی جهنم می برند. مردی از آنان صدا می زند ای محمد من فلان فرزند فلان هستم و دیگری می گوید: ای محمد من فلان فرزند فلان هستم. من در جواب می گویم: اما نسب تان را به خوبی می شناسم، ولی شما پس از من بدعت گذاشتید، و به افکار و عقاید گذشته خود بازگشتید.

6-انی فنمسک بحجزکم هلم عن النار و تغلبوننی تقاحمون فیه تقاحم الفراش و الجنادب، و اوشک أن أرسل حجزکم و أفرط لکم علی الحوض و تردون علی معا و أشتاتاً، فأعرفکم بأسمائکم و سیماکم، کما یعرف الرجل، الغریبة فی ابلة، فیؤخذ بکم ذات الشمال، و أناشد فیکم رب العالمین، أی رب رهطی، أی رب امتی، فیقال انک لاتدری ما أحدثوا بعدک، انهم کانوا یمشون القهقری»،( ابن عبدالبر، التمهید، ج ۲، ص ۳۰۱٫)

عمر بن خطاب نیز از پیامبر (ص) نقل می کند که فرمود: من می کوشم مانع ورود شما به آتش شوم، اما شما بر من غلبه نموده و بی پروا به طرف آتش هجوم می برید، همانند هجوم بردن پروانه ها و ملخ ها، و نزدیک است که رهای تان کنم (تا وارد آتش شوید) من پیش از شما بر حوض وارد می شوم، و شما با هم، و پراکنده بر من وارد می شوید. من شما را با نام و چهره تان می شناسم، چنان که صاحب شتران، شتر غریبه را از شتران خود تشخیص می دهد. پس شما را گرفته و به سوی جهنم می برند، و من درباره شما خدا را سوگند می دهم: پروردگارا گروه من؟ پروردگارا امت من؟ خطاب می شود: تو نمی دانی آنان پس از تو چه بدعت هایی پدید آوردند. آنان پیوسته در حرکتی واپسگرایانه به افکار گذشته خویش بازگشتند

نکاتی در مورد این احادیث
مخاطب این حدیث اصحاب پیامبر هستند و کسانی که پیامبر آنها را می شناسد و بیانگر این است که بعد از وفات ایشان عده ای از اصحاب بدعت هایی را گذاشته اند که نتیجه آن در آخرت دوری از رسول خدا(ص) و عذاب الهی است.

عده ای از اهل سنت سعی در توجیه این احادیث که نص بر ارتداد برخی از صحابه دارد بر آمده اند که توجیه آنها بیشتر به سرگردانی آنها در برابر این احادیث اشاره می کند.

توجیهاتی غیر قابل قبول که هیچ عقل سلیمی و کسی که اندک آشنایی با تاریخ و احادیث داشته باشد پی به بطلان آنها می برد.

عثمان الخمیس از علمای بزرگ وهابیت جواب هایی را داده که در ذیل به برخی از آنها اشاره و نقد می کنیم:

1- اول اينكه منظور از اصحاب منافقان هستند، آنهايي كه در دوران پيامبر (ص) تظاهر به اسلام مي‌كردند... پس اينها منافقاني هستند كه پيامبر (ص) آنها را از اصحاب گمان مي‌برد ولي آنها چنان نبودند

نقد:

الف)این ادعایی بدون دلیل است که هیچ مویدی از خود روایت برای آن نمی توان به دست آورد.

ب)نکته مثبت این دلیل این است که خود عثمان الخمیس هم قبول دارد عده ای از اصحاب پیامبر(ص) بودند که منافق بودند و اینقدر به پیامبر(ص) نزدیک بودند و طوری رفتار می کردند که پیامبر هم گمان می بردند آنها جزو اصحاب بودند!!

ج)طبق این گفته عثمان الخمیس باید قبول کند طبق متن برخی از احادیث تعداد بیشتر اصحاب آن حضرت (ص)منافق بودند.

د)متن حدیث اصلا در مورد نفاق در زمان پیامبر(ص) نیست بلکه تاکید آن روی این مطلب است که بسیاری از آنان بعد از پیامبر(ص) بدعت گذاشتند.در حالیکه منافقین در همان زمان پیامبر(ص) نفاق می ورزیدند.

2- منظور از آنها كساني هستند كه بعد از وفات پيامبر (ص) مرتد شدند، و افراد زيادي از عرب‌ها بعد از وفات پيامبر ص مرتد شدند، پس اينها كساني هستند كه پيامبر (ص) مي‌گويد: اصحاب من هستند و آنگاه به او گفته مي‌شود: تو نمي‌داني كه بعد از تو چه كرده‌اند و آنها از وقتي از آنها جدا شدي به عقب برگشتند و مرتد شدند.

نقد:

الف)این ادعای عثمان الخمیس بدون پشتوانه و دلیل است و هیچ مویدی برای ادعای ایشان یافت نمی شود.

ب)در توضیح این ادعا هم گفته می شود نه تنها این جواب عثمان الخمیس توجیه احادیث نیست بلکه ارتداد بسیاری از مردم است.زیرا خود عثمان الخمیس هم قبول دارد بسیاری از عرب ها بعد از رسول خدا(ص) مرتد شدند.

ج)ممکن است کسی ادعا کند آنها جزو اصحاب نبودند که در جواب گفته می شود این با متن احادیث که می گوید پیامبر (ص)گفتند: خدایا اینان اصحاب من هستند مغایرت دارد.

د)این با خطاب پیامبر(ص) که اصحاب خود را مخاطب قرار داده اند و متن حدیث هم گویای این مطلب است که مخاطب حدیث اصحاب آن حضرت(ص) هستند سازگاری ندارد.


3- منظور معناي كلي است يعني همه كساني كه با پيامبر (ص) همراه بودند گر چه از او پيروي نكرده‌اند، بنابراين چنين كساني تحت مفهوم اصطلاحي كلمه صحابي قرار نمي‌گيرند، و آنچه بر اين دلالت مي‌كند اين است كه وقتي عبدالله بن ابي بن سلول گفت: اگر به مدينه باز گرديم آن كه عزيزتر و گرامي‌تر است، آن كه خوارتر است بيرون خواهد كرد – عبدالله بن ابي بن سلول رئيس منافقين در مدينه بود – وقتي اين سخن به عمر رسيد گفت: اي پيامبر خدا بگذار گردن اين منافق را بزنم، پيامبر ص گفت: با او كاري داشته نباش چون اگر او را بكشي مردم خواهند گفت كه محمد اصحاب خود را مي‌كشد. پيامبر ص او را از اصحاب خود قرار داد، اما بنابر معني لغوي كلمه، نه به معناي اصطلاح آن، چون عبدالله بن ابي بن سلول رئيس منافقان بود و از كساني بود كه خدا او را رسوا كرده بود و او نفاق خود را آشكارا اعلام مي‌داشت.

نقد:
جدای از اینکه متن احادیث گویای این مطلب است که مخاطب حضرت(ص)، اصحاب آن حضرت(ص) هستند متعجبم عثمان الخمیس با این ادعا چه را می خواهد ثابت کند؟!!!

اینکه بسیاری از کسانی که در کنار پیامبر بودند طبق معنای لغوی صحابه بودند؟!!!

آیا طبق احادیث اکثر کسانی که کنار پیامبر بودند از او پیروی نمی کردند و منافق بودند؟!!!

آیا پیامبر(ص) که در قیامت می فرمایند:اصحابی اصحابی منظورشان معنای لغوی است ومنظورشان معنای اصطلاحی که عثمان الخمیس عقیده خود را بر آن پایه گذاری کرده نیست.

آیا پیامبر(ص) خود که می دانست آنها جزو اصحاب او نیستند نعوذ بالله در قیامت فراموش کرده بودند؟!!!

آیا نعوذ باالله پیامبر(ص) در قیامت نگران منافقان بود؟!!!

آیا عثمان الخمیس تالی فاسد قول خود را می داند که این چنین برای پرده پوشی از حقایق چنین توجیهات سخیفی را مطرح می کند؟

4- گاهي از كلمه صحابي همه كساني كه در اين راه پيامبر ص را همراهي مي‌كنند مراد گرفته مي‌شود، گرچه پيامبر را نديده باشند، و روايتي كه در آن آمده است كه امت من هستند يا آنها امت من مي‌باشند بر اين دلالت مي‌كند، اما اينكه پيامبر ص فرمود من آنها را مي‌شناسم، پيامبر ص بيان كرده كه او اين امت را مي‌شناسد، به او گفتند اي پيامبر خدا چگونه آنها را مي‌شناسي و حال آن كه آنان را نديده‌اي؟ فرمود: من آنها را از آثار وضوء مي‌شناسم و ابن ابي مليكه راوي حديث همين مفهوم را از آن درك كرده بود و گفت: بار خدايا از چرخ زدن به عقب به تو پناه مي‌بريم. و او از تابعين بود. و از اين حديث خوارج و نواصب و معتزله استدلال نمي‌كنند و فقط شيعه از آن بر مرتد شدن اصحاب پيامبر ص استدلال مي‌كنند، و به آنها گفته مي‌شود چه چيزي علي و الحسن و الحسين و ديگر اهل بيت پيامبر را از بقيه اصحاب جدا مي‌كند؟ و چه چيزي مانع از آن مي‌شود كه آنها از مرتدان نباشند؟

نقد:


الف)باز هم مطرح کردن ادعای بدون دلیل که در دلایل گذشته جواب این دلیل هم آشکار می شود.

ب)علاوه بر این ادعا با برخی جملات احادیث سازگاری ندارد مانند این موارد:

"من شما را با نام و چهره تان می شناسم"

"گروهی از کسانی که من آنان را می شناسم، و آنان مرا می شناسند، بر من وارد می شوند"

"مردی از آنان صدا می زند ای محمد من فلان فرزند فلان هستم و دیگری می گوید: ای محمد من فلان فرزند فلان هستم. من در جواب می گویم: اما نسب تان را به خوبی می شناسم"

"من شما را با نام و چهره تان می شناسم، چنان که صاحب شتران، شتر غریبه را از شتران خود تشخیص می دهد"

ج)استدلال عثمان الخمیس به کلمه امت موجود در یک حدیث با اینکه تمام احادیث صراحت دارد که مخاطب پیامبر(ص) اصحاب هستند باعث شگفتی است. علاوه بر اینکه صحابه مصداق بارز و روشن امت پیامبر(ص) هستند.

د) در احادیث اشاره دارد که بعد از پیامبر(ص) برخی اصحاب ایشان رجوع به افکار گذشته خود می نمایند.یعنی در گذشته دارای افکاری بودند که واقعا یا ظاهرا در زمان پیامبر(ص) ترک کرده بودند ولی بعد از پیامبر(ص) باز رجوع به گذشته تاریک خود کرده اند.بدیهی است تنها مصداق این جمله فقط اصحاب پیامبر(ص) می باشد که زمان پیامبر(ص) را درک کرده اند.

ه)بدیهی است رسول خدا (ص) وقتی حدیث را بیان می کنند مخاطب اولیه ایشان اصحاب ایشان هستند و در واقع پیامبر(ص) قصد نصیحت مخاطبان خود را دارند.

عثمان الخمیس در ادامه دلایل غیر منطقی خود گستاخی خود را نسبت به مقام شامخ اهل بیت(ع) و کسانی که جایگاه والای آنها در میان مسلمین بدیهی است نشان می دهد و آنان را که دنباله رو راه پیغمبر(ص) بودند را با برخی اصحاب پیامبر(ص) و کسانی که بعد از وفات پیامبر(ص) بدعت در دین گذاشتند و دستشان به خون مسلمانان آغشته شد یکسان می داند.

آری همان چیزی که در احادیث به عنوان علت دوزخی شدن برخی اصحاب آمده همان این بزرگواران را از کسانی که در دین بدعت گذاشتند جدا می کند.

او طوری صحبت می کند گویی شیعیان همه صحابه را مرتد می دانند در حالیکه در بین آنان اشخاص بزرگی مانند ابوذر وسلمان و مقداد بودند.

عثمان الخمیس با عوامفریبی قصد گمراه کردن مخاطب را دارد و گویی اصلا نگاهی به مطالب کسانی که این احادیث را آورده اند و مدعای آنها ندارد.

شیعیان از این احادیث را در رد مخالفینی به کار می برند که بحث ارتداد صحابه را سالهاست در کتب و سخنرانی ها و مجامع خود به شیعیان نسبت می دهند در حالیکه کتب خود آنها نمونه هایی از این احادیث دارد که صراحت بر این مطلب دارد و همچنین برای اثبات اینکه این احادیث مدعای اهل سنت را بر عدالت کل صحابه رد می کنند.

موضوع قفل شده است