نوع برخورد با بيهوده گويان

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نوع برخورد با بيهوده گويان

اگر انسان در مسائل رفتاری سنجیده و مناسب عمل نکند، پیامدهای ناخوشایندی به همراه میآورد. درگیری لفظی و بحث با فرد بیهود ه گو، بیگمان به ضرر دانایان میانجامد. مجادله با بیهود ه گو، نه تنها او را اصلاح نمیکند، بلکه لجاجت و بی احترامی او را برمی انگیزد.

سعدی میگوید: جالینوس ابلهی را

دید دست در گریبان دانشمندی زده بود و بی حرمتی همی کرد. گفت: اگر این دانا بودی، کار وی با نادان بدینجا نرسیدی.


دو عاقل را نباشد کین و پیکار
نه دانایی ستیزد با سبک سار
اگر نادان به وحشت سخت گرید
خردمندش به نرمی دل بجوید


خداوند در قرآن کریم روش برخورد با بیهوده گویان را چنین می آموزد. وَ الَّذینَ لا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرامًا. فرقان: 72

و کسانی که به باطل و دروغ

شهادت نمیدهند و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه میگذرند.

پروردگار در آیه های 63 تا 76

سوره فرقان، صفات بندگان خاص خدای رحمان را برمی شمارد که یکی از آنها، برخورد کریمانه و صبورانه با بیهودگی است. این نوع رفتار، از یک سو میتواند نشانه نارضایتی فرد از مسئله ای بدون پرخاش و مجادله باشد تا شخص بیهوده گو به زشتی کار و گفتار خود پی ببرد و از سوی دیگر، این نوع رفتار برای همگان جذاب و دلپذیر است. اساساً فرد کریم با این بیتوجهی و نارضایتی، اعلام
میکند که از بیهوده گویان نیست و از آنها بیزاری میجوید. باید به کسانی که به پرگویی و بیهوده گویی مبتلا هستند، می فهماند که انسان عاقل در مسیر زندگی و انجام دادن کارها باید هدف عاقلانه داشته باشد و از سخنان ناروا به شدت بپرهیزد. سخن خوب، برخاسته از فکر و اندیشه سالم و پویاست. قدرت تفکر و اندیشه یکی از گران بهاترین نعمتهای الهی است و شایسته است که انسان پیش از هر کاری درباره پیامدهای آن به خوبی بیندیشد و جنبه های نیک و بد آن را به درستی ارزیابی کند. چنانچه انجام دادن آن را مصلحت دید، اقدام کند، وگرنه از پرداختن به آن چشم بپوشد.


من یک رفیق دارم که بیهوده گویی هاش همیشه با غیبت همراهه و هیچ هم زیر بار نمیره.با این افراد چطور باید برخورد کرد؟؟به عبارت دیگه چطور میشه یک دوست صمیمی رو از غیبت منع کرد؟؟

بسم الله الرحمن الرحیم

امیر حسین;214029 نوشت:
من یک رفیق دارم که بیهوده گویی هاش همیشه با غیبت همراهه و هیچ هم زیر بار نمیره.با این افراد چطور باید برخورد کرد؟؟به عبارت دیگه چطور میشه یک دوست صمیمی رو از غیبت منع کرد؟؟


سلام

امام باقر (عليه السلام):

من اغتيب عنده اءخوه المومن فنصره واءعانه نصره الله فى الدنيا والاخرة و من اغتيب عنده اءخوه المومن فلم ينصر (و لم يعنه ) ولم يدفع عنه وهو يقدر على نصرته وعونه الاخفضه الله فى الدنيا و الاخرة

كسى كه در حضور او از برادر مومنش غيبت شود و او به ياريش برخيزد، خداوند در دنيا و آخرت او را يارى دهد و كسى كه در حضور او از برادر مومنش غيبت شود و او - با آن كه مى تواند ياريش كند - به يارى او برنخيزد و از وى دفاع نكند، خداوند او را در دنيا و آخرت پست گرداند.


زمانی که از کسی غیبت میشود ، باید انکار کنید ، دفاع کنید.
بگویید نه ، شاید این طور نباشد ، شاید منظور دیگری داشته ، شاید قصدش چیز دیگری بوده ....
در این صورت ، شخصی که مدام غیبت می کند ، کم کم می فهمد که شما خریدار سخنان او نیستید و حداقل پیش شما غیبت را ترک می کند. ضمن اینکه این کار ، به نوعی نهی از منکر هم هست و به هر حال در فرد تاثیر دارد.


بی توجهی به سخنان شخص ، دفاع از فرد غیبت شونده ، انکار حرف های شخص ، روی خوش نشان ندادن هنگام غیبت کردن ، ... همگی می تواند مؤثر باشد.

با سلام و تشکر از بزرگواران

http://www.askdin.com/thread5057.html

http://www.askdin.com/thread2663.html

موضوع قفل شده است