سرپرستی فرزندان پرورشگاهی

[نان شب]

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

هدفم از ایجاد این تاپیک به نقد گذاشتن یکی از تفکراتم بود تا بتوانم آن را اصلاح و یا تکمیل کنم انشاءالله.
و آن اینکه تصمیم بر این دارم اگر خداوند برایم ازدواج رقم زد (عجب اعتماد به نفسی ) به جای بچه دار شدن از پرورشگاه ها و شیرخوارگاه ها به هر تعداد که فرزند میخواهم داشته باشم به سرپرستی بپذیرم.
میخواستم بدانم آیا این افراط است؟؟
اصلا این کار درست است؟
آیا شکل بهتری وجود دارد برای این نمونه رفتار؟
ممنون میشوم کمکم کنید
یا علی

[po0neh]

سلام و درود

بلـــه جای تشکر داره

اما..

دو نکته ای که الان به ذهنم میرسه را بگم

اولا این که

ما ایرانی ها کلا احساساتی هستیم!

تو کارهامون زیاد افراط و تفریط میکنیم!!!

به نظر من به جا این که چشم به آینده داشته باشید

میتونید الان هم ساعاتی را در پرورش گاه ها یا خانه های سالمندان بگذرونید

دوم این که

آن اینکه تصمیم بر این دارم اگر خداوند برایم ازدواج رقم زد (عجب اعتماد به نفسی ) به جای بچه دار شدن از پرورشگاه ها و شیرخوارگاه ها به هر تعداد که فرزند میخواهم داشته باشم

مسلما شما بعد از ازدواج تنهایی نمیتونید چنین تصمیم مهمی بگیرید!

کم تر کسی چنین شرایطی را قبول میکنه!

بعد هم بچه های پرورشگاهی یه سری مشکلات دارن که لزومی نمی بینم بهشون اشاره کنم!

علی یارتان

[مریم کوچولو]

مسلما شما بعد از ازدواج تنهایی نمیتونید چنین تصمیم مهمی بگیرید! کم تر کسی چنین شرایطی را قبول میکنه! بعد هم بچه های پرورشگاهی یه سری مشکلات دارن که لزومی نمی بینم بهشون اشاره کنم!

کاملا موافقم،بعد از ازدواج شما به تنهایی تصمیم نمی گیرید چون سرنوشت شما با سرنوشت یه نفردیگه گره خورده وبازخورد تصمیم شما به اون هم برمی گرده

[bentolhodaa]

سلام
شما میتونین از حمین حالا به بچه های بی سرپرست کمک کنین
اما گرفتن بچه از پرورشگاه قوانین خودش رو داره
کسانی که بچه دار نمیشن یا والدینی که یه بچه داشته باشن و یه کدومشون بیشتر از 30 سال داشته باشه و دوشیزگان و بیوه زنانی که بیش از 30 داشته باشن
اونم با رای دادگاه
اگه چیزی هم داشته باشین به اسم بچه کنین
ان شا ا... موفق باشین
و با توجه به این همه اصراری که اسلام به توجه به بچه یتیم داره کاش طعم خانواده و محبت رو بچشن
یاعلی

[نان شب]

دو نکته ای که الان به ذهنم میرسه را بگم

اولا این که

ما ایرانی ها کلا احساساتی هستیم!

تو کارهامون زیاد افراط و تفریط میکنیم!!!

به نظر من به جا این که چشم به آینده داشته باشید

میتونید الان هم ساعاتی را در پرورش گاه ها یا خانه های سالمندان بگذرونید

سلام علیکم
متشکرم از نظرتان
من اطمینان دارم که تصمیم احساسی نیست.چون تصمیم لحظه ای نبوده است.بلکه مدت ها این تفکر را در ذهن داشته ام.
اما کاملا موافقم که از همین حالا باید به پرورشگاه ها سر بزنم .

مسلما شما بعد از ازدواج تنهایی نمیتونید چنین تصمیم مهمی بگیرید!

کم تر کسی چنین شرایطی را قبول میکنه!

بعد هم بچه های پرورشگاهی یه سری مشکلات دارن که لزومی نمی بینم بهشون اشاره کنم!

من اگر همچین تصمیمی را به طور قطع بگیرم حتما با شخصی که میخواهم زندگی مشترک داشته باشم در میان میگذارم و اگر پذیرفت با هم زندگی را شروع میکنیم.یعنی اینطور نیست که همه چیز به بعد از ازدواج موکول بشه/
ممنون که راهنمایی کردید اما وقتی من از شما عزیزان درخواست مشاوره میکنم انتظار دارم که مشکلات را نیز بیان فرمایید.
ممنون میشوم که بفرمایید چه مشکلاتی دارد؟!!

[نان شب]

اما گرفتن بچه از پرورشگاه قوانین خودش رو داره
کسانی که بچه دار نمیشن یا والدینی که یه بچه داشته باشن و یه کدومشون بیشتر از 30 سال داشته باشه و دوشیزگان و بیوه زنانی که بیش از 30 داشته باشن
اونم با رای دادگاه
اگه چیزی هم داشته باشین به اسم بچه کنین

سلام علیکم
بله...به هر حال تا جایی که قانون دستم را باز گذاشته باشد انجام میدهم.
متشکرم

[maryam]

سلام علیکم
جناب نان شب گرامی بابت تاخیر خودم و سایر همکارانم عذرخواهی میکنم
بحث بسیار جالبی رو گذاشتید.اولا فکر خود من درباره بچه های پرورشگاهی بیشتر سر محرم و نامحرم بحث هست که از همکاران بخش احکام حتما دعوت میکنم بهمون کمک کنند.چون ما مسلمانیم و ایرانی و دارای رفت و آمدهای خانوادگی و مسلما این مسله بسیار بینمون خودنمایی خواهد کرد.
اما بحث احساسی و عملی قضیه:
من نمیدونم قانونی که دولت برای این مسله گذاشته چیه و با چه زد و بندهایی است
جناب نان شب حتما تصاویری از این بچه ها رو دیدید.آدم باورش نمیشه کودکانی به این زیبایی و نازنینی بی سرپرست رها شده باشند
از طرفی این بچه شدیدا روحیه های حساسی دارند.اینکه برند توی خانواده ای قرار بگیرند و بعد کمی بزرگ شدن بهشون سرکوفت سرراهی بودن و اینجور مسایل زده بشه بسیار سختر از زندگی بدون والدینه
نمیدونم باید اسم این مسله رو بذاریم فقر فرهنگی یا هرچیز دیگری

یادمه توی کتاب زبانم عکس و متنی از چند خانواده بود که در عین داشتن فرزند از خودشون سرپرستی کودکان بی سرپرست آن هم از اقالیم مختلف جهان رو پذیرفته بودند و یک خانواده دوازده نفری با هم زندگی میکردند
اینکه شما خودتون فرزند دار بشید نباید به سرپرستی کودکان لطمه ای بزنه
باز هم میگم من از قانون مملکت در این مورد خبر ندارم ولی جناب نان شب کاش بشه بیشتر درباره عزت نفس این بچه ها و موقعیت اونها در زندگیمون صحبت کنیم

[نان شب]

سلام علیکم

جناب نان شب گرامی بابت تاخیر خودم و سایر همکارانم عذرخواهی میکنم
بحث بسیار جالبی رو گذاشتید.اولا فکر خود من درباره بچه های پرورشگاهی بیشتر سر محرم و نامحرم بحث هست که از همکاران بخش احکام حتما دعوت میکنم بهمون کمک کنند.چون ما مسلمانیم و ایرانی و دارای رفت و آمدهای خانوادگی و مسلما این مسله بسیار بینمون خودنمایی خواهد کرد.
اما بحث احساسی و عملی قضیه:
من نمیدونم قانونی که دولت برای این مسله گذاشته چیه و با چه زد و بندهایی است
جناب نان شب حتما تصاویری از این بچه ها رو دیدید.آدم باورش نمیشه کودکانی به این زیبایی و نازنینی بی سرپرست رها شده باشند
از طرفی این بچه شدیدا روحیه های حساسی دارند.اینکه برند توی خانواده ای قرار بگیرند و بعد کمی بزرگ شدن بهشون سرکوفت سرراهی بودن و اینجور مسایل زده بشه بسیار سختر از زندگی بدون والدینه
نمیدونم باید اسم این مسله رو بذاریم فقر فرهنگی یا هرچیز دیگری

سلام بر شما
بحث محرم ونا محرم بودن رو به نظرم باید فکری به حالش کرد! چرا که سرپرستی از این کودکان میتواند واقعا تاثیرات خوب هم بر کودک و هم بر پدر و مادر جدیدش داشته باشد.
من حتی به این فکر کردم که مدتی از شهر خودم دور بشم و بعد از چند ماه با یک بچه برگردم و بگم بچه ی خودم است و تا قیام قیامت کسی حتی خود بچه نفهمد که او فرزند من نیست.
فکر نکنم زندگی با والدین سخت تر از زندگی در پرورشگاه باشد. حتی اگر پس از بزرگ شدن بفهمد که کیست باز میتواند به پدر و مادری که از صمیم قلب دوستشان دارد افتخار کند.
این بستگی به شیوه ی تربیت ما دارد.اگر او مثلا حافظ قرآن شود و قرآن را نیز بفهمد و زندگی قرآنی داشته باشد یقینا وقتی بفهمد که ما پدر و مادر واقعی او نیستیم خود جوابی قرآنی به خویش خواهد داد.این تماما بستگی به این داردکه ما او را چگونه بزرگ کرده ایم.
متشکرم

اینکه شما خودتون فرزند دار بشید نباید به سرپرستی کودکان لطمه ای بزنه

عرض کردم اگر قرار باشد که کودکی را به فرزندی بپذیرم دیگر نمی خواهم فرزند دار بشوم.مگر اینکه قانون اجازه ندهد .

[guest]

عرض کردم اگر قرار باشد که کودکی را به فرزندی بپذیرم دیگر نمی خواهم فرزند دار بشوم.مگر اینکه قانون اجازه ندهد .

یه سوال

مگه خانومت قبول میکنه؟

[نان شب]

یه سوال

مگه خانومت قبول میکنه؟

من مجردم.
اگر این تصمیم رو قطعی بگیرم با کسی ازدواج میکنم که این شرایط رو بپذیره.اجباری در ازدواج نیست.
موفق باشید
یا علی ع