طبقات راویان احادیث مهدویت از طریق اهل سنت

تب‌های اولیه

24 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
طبقات راویان احادیث مهدویت از طریق اهل سنت

بسمه تعالی
با سلام به کارشناسان و دوستان اسک دین
می خواستم بدانم روایات مهدویت آنچنان که در کتابهای شیعه آمده در کتابهای اهل سنت نیز آمده است .چون آنچنان که به ما گفته اند اهل سنت تنها در متولد نشدن امام زمان (عج) با ما تفاوت دارند لازمۀ این حرف این است بشارت به مهدی موعود علیه السلام در میان اهل سنت مشهور باشد.
متشکرم

سلیمان کربلا;125117 نوشت:
می خواستم بدانم روایات مهدویت آنچنان که در کتابهای شیعه آمده در کتابهای اهل سنت نیز آمده است .چون آنچنان که به ما گفته اند اهل سنت تنها در متولد نشدن امام زمان (عج) با ما تفاوت دارند لازمۀ این حرف این است بشارت به مهدی موعود علیه السلام در میان اهل سنت مشهور باشد

با سلام

بزرگوار

این تایپک ها در مورد اهل سنت و اعتقاد به ایشان به مهدویت است مراجعه نمایید

باز اگر امری بود در خدمت ایم

با سلام و تشکر از کارشناس محترم طاها
لینکها را مشاهده کردم متشکرم اما سوال دیگر :روایاتی که از اهل سنت در مورد امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف در کتابهای سنی ها آمده را می توانید بیان کنید البته با ذکر کتاب و منبع امیدوارم کمکم کنید.
در ضمن اگر کتاب خوبی در این زمینه نوشته شده معرفی نمائید خیلی متشکرم.

سلیمان کربلا;125117 نوشت:
بسمه تعالی

با سلام به کارشناسان و دوستان اسک دین
می خواستم بدانم روایات مهدویت آنچنان که در کتابهای شیعه آمده در کتابهای اهل سنت نیز آمده است .چون آنچنان که به ما گفته اند اهل سنت تنها در متولد نشدن امام زمان (عج) با ما تفاوت دارند لازمۀ این حرف این است بشارت به مهدی موعود علیه السلام در میان اهل سنت مشهور باشد.
متشکرم


با اجازه نام تایپیک شما را طبقات راویان احادیث مهدویت از طریق اهل سنت می گذارم که بار علمی بیشتری دارد.

سلیمان کربلا;125228 نوشت:
[=arial]با سلام و تشکر از کارشناس محترم طاها

[=arial]لینکها را مشاهده کردم متشکرم اما سوال دیگر :روایاتی که از اهل سنت در مورد امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف در کتابهای سنی ها آمده را می توانید بیان کنید البته با ذکر کتاب و منبع امیدوارم کمکم کنید.

[=arial]در ضمن اگر کتاب خوبی در این زمینه نوشته شده معرفی نمائید خیلی متشکرم.

با سلام و تشکر

به طور خلاصه می توان گفت راویان احادیث نبوی«صلی الله علیه وآله» دربارۀ حضرت مهدی«عج الله تعالی فرجه الشریف»از طریق اهل سنت در بیش از سیزده طبقه جای می گیرند که ما نام آنها را با ذکر طبقه و سال وفاتشان بیان می داریم و سپس روایات آنها و نام کتبی که این روایات را بیان نموده اند را از کتاب :«طبقات راویان احادیث مهدویت»،تالیف آقای عبدالکریم عبداللهی، تقدیم می داریم .
طبقۀ اول:
امام علی علیه السلام؛ امام حسین علیه السلام؛ابوهریره«م:59ه»؛ انس بن مالک«م:93ه»؛ ثوبان هاشمی«م:54ه»؛ جابربن سمرة«م:74ه»؛ جابربن عبدالله انصاری«م:78ه»؛ حذیفةبن الیمان«م:36ه»؛ حفصه«م:41ه»؛ام حبیبة«م:44ه»؛ابو ایوب انصاری خزرجی«م:52ه»؛ ابو سعید خدری«م:65ه»؛ ابو امامة باهلی«م:86ه»؛ طلحةبن عبیدالله«م:36ه»؛ ابو طفیل عامربن واثلة لیثی«م:110ه»؛ عایشه«م:57ه»؛ عبد الرحمن بن عوف«م:31ه»؛ عبدالله بن حارث بن جزء زبیدی«م:88ه»؛ عبد الله بن عباس«م:78ه»؛ عبدالله بن عمر«م:86ه»؛ عبدالله بن عمرو بن عاص«م:63ه»؛ عبد الله بن مسعود«م:32ه»؛ عثمان بن ابی العاص ثقفی«م:55ه»؛ علی بن علی هلالی، عمران بن حصین«م:53ه»؛ عوف بن مالک«م:73ه»؛ قرة بن ایاس مزنی«م:64ه»؛ ماجدصدفی، ابو جحیفة وهب بن عبدالله سوائی«م:74ه»؛ ام سلمةهند«م:62ه».

طبقۀ دوم:
اسود بن یزید بن قیس نخعی«م:74ه»؛ جبیر بن نفیر حضرمی حمصی«م:80»؛ ربعی بن حراش«م:100ه»؛ زر بن حبیش«م:81ه»؛ سعید بن مسیب«م:94ه»؛ ابو وائل شقیق بن سلمة«م82ه»؛ عبد الحمید بن واصل=ابو واصل باهلی؛ عبد الله بن حارث بن نوفل«م:94ه»؛ عبد الله بن زریر غافقی«م:83ه»؛ عبیدة بن عرو سلمانی«م:72ه»؛ عروةبن زبیر بن عوام«م:94ه»؛علقمة بن قیس نخعی«م:بعد از سال 70»؛ قبیصة بن ذؤیب خزاعی«م:86ه»؛قیس بن جابر صدفی؛ جابر بن ماجد صدفی، کثیر بن مرة حضرمی«م:حدود سال80»؛ محمد بن حنفیة«م:82ه»؛ مطرف بن عبد الله شخیر«م:95ه».

طبقۀ سوم:
امام علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام«شهادت:94 یا 95ه»؛عمر بن علی بن ابی طالب؛ ابو بکر بن ابی موسی«م:106ه»؛ ابوالجراح مولی ام حبیبة؛ ابو خالد بجلی احمسی؛ ابو سلمة بن عبد الرحمن بن عوف«م:104»؛ بشیر بن نهیک؛ بکر بن عمرو«م:108»؛ حبیب بن ابی ثابت«م:122ه»؛ حدیر بن کریب«م:100ه»؛ حسن بصری«م:110ه»؛ حسن بن یزید سعدی؛ ذکوان=ابو صالح«م:101»؛ سعید بن سمعان؛ ابو شراعه سلمة بن مجنون؛ سلیمان بن حبیب محاربی«م:126ه»؛ شعیب بن محمد؛ عامر بن سعد«م:104ه»؛ عامربن شراحیل=شعبی«م:109»؛ عبایة بن ربعی=ابن ربعی؛ عبد الله بن زید= ابو قلابة رقاشی«م:107»؛ عبد الله بن هبیره سبائی«م:126»؛ عطیة بن سعد عوفی«م:111ه»؛ عمر بن عبد الله همدانی«م:126ه»؛ عمر بن مرثد؛ مجاهد بن جبر«م:103ه»؛ محمد بن سیرین انصاری«م:110ه»؛ محمد بن عبد الله بن عمرو عاص؛ محمد بن منکدر«م:131ه»؛ معویة بن قرة بن ایاس«م:113ه»؛ منذر بن مالک=ابو نضرة«م:109ه»؛ نافع مولی ابی قتادة=نافع بن عباس؛ نافع الفقیه مولی ابن عمر«م:120ه»؛ وهب بن منبه«م:114ه»؛ هلال بن عمرو کوفی.

ادامه دارد.

نقل قول:
لینکها را مشاهده کردم متشکرم اما سوال دیگر :روایاتی که از اهل سنت در مورد امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف در کتابهای سنی ها آمده را می توانید بیان کنید البته با ذکر کتاب و منبع امیدوارم کمکم کنید.
در ضمن اگر کتاب خوبی در این زمینه نوشته شده معرفی نمائید خیلی متشکرم.



با سلام وصلوات بر محمد وآل پاکش

دوکتاب مفید ومستند از اهل سنت در باره حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که خواندن آنها توصیه میشود :

عقيدة أهل السنة والاثر في المهدي المنتظر

http://www.islamport.com/isp_eBooks/aqd/e-Books/987.rar

عقد الدرر في أخبار المنتظر

http://www.islamport.com/isp_eBooks/aqd/e-Books/980.rar

صدرا;125313 نوشت:

با سلام و تشکر


به طور خلاصه می توان گفت راویان احادیث نبوی«صلی الله علیه وآله» دربارۀ حضرت مهدی«عج الله تعالی فرجه الشریف»از طریق اهل سنت در بیش از سیزده طبقه جای می گیرند که ما نام آنها را با ذکر طبقه و سال وفاتشان بیان می داریم و سپس روایات آنها و نام کتبی که این روایات را بیان نموده اند را تقدیم می داریم منتهی با صبر و تامل.
.

ادامه دارد.

با سلام به کارشناس محترم
از اینکه به این تاپیک توجه نمودید متشکرم هر طور صلاح می دانید جواب را بدهید ما هم منتظریم:Cheshmak:

طبقۀ چهارم:
محمد بن علی بن الحسین ابو جعفر امام باقر علیه السلام«شهادت:114ه»؛ اسحاق بن عبد الله بن ابی طلحة«م:132ه»؛اسماعیل بن ابی خالد احمسی«م:146ه»؛ جبر بن نوف همدانی=ابو الوداک؛ حارث بن یزید حضرمی«م:130»؛ سالم بن ابی حفصة عجلی«م:140ه»؛ سعید بن یزید بن سلمة؛ سلیمان بن عبید؛ سماک بن حرب«م:123ه»؛ عبد الرحمن بن جبیر«م:118ه»؛ عبد الرحمن بن نجیح؛ عبد العزیز بن رفیع اسدی«م:130»؛ عبد الله بن عبیدة بن نشیط«م:130»؛ عبد الملک بن عمیربن سوید لخمی«م:136ه»؛ عبید الله بن قبطبه کوفی؛ علی بن زیذ بن جدعان«م:129ه»؛ عمارة بن جوین=ابو هارون«م:134ه»؛ ابوزرعة عمروبن جابر حضرمی«م:120به بعد»؛ عمر بن دینار مکی«م:126ه»؛ عون بن ابی جحیفة«م:116ه»؛ عیسی بن هلال بصری؛ قتادة بن دعامة=ابو الخطاب«م:118ه»؛ قحذم بن سلیمان؛ محمد بن ابراهیم تیمی«م:120»؛ محمد بن مسلم بن تدرس=ابو الزبیر«م:126ه»؛ محمد بن مسلم بن عبید الله= ابن شهاب=زهری«م:124ه».

طبقۀ پنجم:
ابراهیم بن محمد ابن حنفیة؛ ابراهیم نخعی= ابراهیم بن یزید بن قیس؛ ایوب سختیانی«م:131ه»؛ حکم بن عتیبة کوفی«م:114ه»؛ خالد بن مهران=خالد الحذاء«م:141ه»؛ داود بن ابی هند«م:140ه»؛ زید ابو الحواری=زید بن الحواری؛ سعید بن ایاس=جریری«م:144»؛ سلیمان بن ابی سلیمان=ابو اسحاق شیبانی؛ سلیمان بن مهران=اعمش«م:148ه»؛ صالح بن مسلم؛ صفوان بن عمرو سکسکی«م:108ه»؛ عبدالملک بن ابی سلیمانن عرزمی کوفی«م:145ه»؛ عکرمة بن عمار«م:159ه»؛ عمروبن شعیب«م:118»؛ عمرو بن مرة جملی«م:118ه»؛ فطر بن خلیفة«م:155ه»؛ قاسم بن ابی برزة«م:115ه»؛ محمد بن اسحاق بن یسار«م:153ه»؛ مکحول شامی«م:118»؛ منصور بن معتمر«م:132ه»؛ یحیی بن ابی کثیر طائی«م:132ه»؛ یزیدبن ابی زیاد هاشمی«م:136».

طبقه ششم:
ابوالحسن کوفی؛ جریربن عبد الحمید بن قرط«م:188ه»؛امام جعفر بن محمد الصادق«شهادت:148ه»؛ خلف بن حوشب«م:بعد از سال140»؛ داود بن قاسم بن عبد الجبار کوفی؛ زیاد بن بیان رقی؛ سعید بن عمرو بن اشوع همدانی«م:120»؛ صالح بن ابی مریم ضبعی؛ عاصم بن بهدله=ابن ابی النجود«م:128ه»؛ عبد الله بن عون بن ارطبان=ابن عون«م:150ه»؛عبد الملک بن عبد العزیز=ابن جریح«م:151ه»؛ علاء بن بشیر مزنی؛ علی بن نفیل«م:125ه»؛عمارة بن ابی حفصة«م:132ه»؛ عمرو بن قاسم کوفی؛ عمرو بن قیس ملائی«م:146ه»؛ عوف بن ابی جمیلة=اعرابی«م:147ه»؛ عیا ش بن عباس قتبانی؛ لیث بن ابی سلیم««م:148ه»؛ مجالد بن سعید همدانی«م:144ه»؛ محمد بن سلمة«م:191ه»؛ محمد بن علی بن عبدالله بن عباس«م:125ه»؛ محمد بن عمرو«م:145ه»؛ مطربن طهمان وراق«م:125ه»؛ مطرف بن طریف کوفی«م:143ه»؛ موسی بن عبد الله جهنی «م:144ه»؛ موسی بن عبیدة ربذی«م:153ه»؛ هشام بن حسان ازدی«م:148ه»؛ یحی بن اسماعیل.

طبقۀ هفتم:
ابان بن یزیدعطار«م:160ه»؛ابوبکربن عیاش اسدی کوفی«م:194ه»؛ اسرائیل بن یونس«م:161ه»؛اسماعیل بن رافع بن عویمر انصاری«م:150ه»؛ حمزة بن حبیب الزیات«م:158ه»؛ رزین بن حبیب جهنی؛ رشید بن سعد مهری ابو الحجاج«م:188ه»؛ زاذدة بن قدامة ثقفی«م:161ه»؛ سعید بن عبدالعزیز تنوخی دمشقی«م:168ه»؛ سفیان بن حسین؛ سفیان ثوری«م:161ه»؛ سلام بن سلیم=ابوالاحوص کوفی«م:179ه»؛ سلیمان بن قرم؛ سوید بن ابراهیم جحدری«م:167ه»؛ شعبةبن حجاج«م:160ه»؛ شیبان بن عبدالرحمن،ابومعاویة«م:164ه»؛ عباد بن عباد بن حبیب«م:181ه»؛ عباس بن بکار؛ عبدالرحمن بن عمرو=اوزاعی«م:158ه»؛ عبدالله بن حکیم بن جبیر؛ عبدالله بن عمربن حفص«م:173ه»؛ عبدالله بن لهیعة= ابن لهیعة«م:174ه»؛ عبدالله بن محمد بن علی=ابوجعفر منصور دوانیقی«م:158ه»؛ عبدالله بن حمید بن ابی غنیة؛ عثمان بن عبدالله شبرمة؛ عدی بن ابی عمارة بصری؛ عقیل بن معقل یمانی؛ عکرمة بن ابراهیم ازدی؛ علی بن صالح بن حی«م:154»؛ عمران بن داور«م170ه»؛ فضیل بن مرزوق«م160»؛ قاسم بن فضل حدانی«م:167ه»؛ قیس بن ربیع اسدی«م:168ه»؛ لیث بن سعد فهمی«م:175ه»؛ مالن بن انس اصبحی«م:179ه»؛ مالک بن مِقول کوفی«م:159ه»؛ مثنی بن صباح«م:149ه»؛ محمد بن ابراهیم ابو شهاب کنانی؛ محمد بن عبد الرحمن بن ابی لیلی= ابن ابی لیلی«م:148ه»؛ محمد بن عبد الرحمن بن مغیرة= ابن ابی ذئب«م:159ه»؛ مسعربن کدام«م:155ه»؛ معلی بن زیاد قردوسی؛ معمر بن راشد بصری«م:153ه»؛ مهاجر بن مسمار زهری«م:105ه»؛ واسط بن حارث؛ وهیب بن خالد بصری«م:169ه»؛ هشام بن ابی عبد الله دستوائی«م:154ه»؛ همام بن یحیی عوذی«م: 165ه»؛ یحیی بن ثعلبة؛ یونس بن یزید ایلی«م:159ه».

طبقۀ هشتم
ابراهیم بن اسحاق صینی«م:230ه»؛ ابراهیم بن عقیل صنعانی؛ ابراهیم بن محمد بن حارث ابواسحاق فزاری«م:185ه»؛ اسماعیل بن ابراهیم بن مقسم اسدی=ابن علیة«م:193ه»؛اسماعیل بن عیاش حمصی«م:181ه»؛ بشر بن مفضل رقاشی«م:187ه»؛ بهلول بن مورق؛ تلید بن سلیمان کوفی؛ جعفربن سلیمان ضبعیّ«م:178ه»؛ حارث بن نبهان جرمی«م:160»؛ حسن بن عمر،ابوالملیج الرقی«م:181ه»؛ حماد بن زیدبن درهم«م:179ه»؛ حماد بن سلمة بن دینار بصری«م:167ه»؛ حنان بن سدیر صیرفی؛ خالد بن عبدالله طحان«م:187ه»؛ خلف بن ولید؛ داهربن یحیی رازی؛ سعید بن حسن؛ سفیان بن عیبنة هلالی کوفی«م:198ه»؛ سورة بن الحکم؛ سهل بن عامربجلیّ؛ شریک بن عبدالله نخعی«م:178ه»؛ عبدالله بن ادریس اودی«م:192ه»؛ عبدالوارث بن سعید«م:180ه»؛ عبدالوهاب بن عبدالحمید ثقفی«م:194ه»؛ عبیدالله بن عمرواسدی رقی«م:180ه»؛ علی بن حوشب فزاری؛ علی بن مسهر«م:189ه»؛ عمربن عبید طنافسی«م:188ه»؛ عمرو بن ابی قیس رازی ازرق؛ عمروبن عبدالغفار؛ عنبسةبن ابی صغیرة؛ قاسم بن مالک مزنی«م:بعد از سال190ه»؛ کثیربن جعفر؛ کدام بن مسعر بن کدام؛ مومّل بن عبدالرحمن ثقفی؛ محبّر بن قحدم؛ محمد بن ابراهیم بن ...عباس بن عبدالمطلب«م:185ه»؛ محمد بن اسماعیل بن ابی فدیک«م:200»؛ محمد بن دینار؛ محمدبن مروان بن قدامة عقیلی؛ مرجّی بن رجا یشکری؛ مروان بن معاویة فزاری«م:193ه»؛ مطلب بن زیاد؛ ولید بن محمد موقّریّ«م:182ه»؛ ولید بن مسلم دمشقی«م:195ه»؛یزید بن زریع بصری«م:182ه»؛ یعقوب بن عبدالله قمی«م:174ه»؛ یوسف بن حوشب شیبانی؛ یونس بن ابی یعفور.

طبقۀ نهم
ابراهیم بن حسین همدانی=ابن دیزیل«م:181ه»؛ازهر بن سعد سمان«م:203ه»؛ اسباط بن محمد قرشی«م:200»؛ اسحاق بن سلیمان رازی«م:200ه»؛ اسحاق بن منصور سلولی«م:204ه»؛ اسد بن موسی اموی«م:212ه»؛ اسماعیل بن عبد الکریم صنعانی«م:210»؛ بشر بن موسی«م:288ه»؛ حارث بن ابی اسامة«م:282ه»؛ حجاج بن محمد مصیصی اعور«م:206ه»؛ حسن بن موسی اشیب«م:209ه»؛ حسین بن عمرو عنقزی؛ حفص بن عمربن میمون عدنی؛ حماد بن اسامة؛ داود بن محبر«م:206»؛ داود بن منصور نسایی«م:223ه»؛ رواد بن جراح عسقلانی؛ زکریا بن یحیی مصری مالکی=ابو یحیی الوقار«م:254ه»؛ زید بن حباب عکلی«م:203ه»؛ زید بن ابی الزرقاء«م:194ه»؛ سعید بن هبیرة؛ سلمةبن فضل ابرش«م:191ه»؛ سلیمان بن داود، ابو داود طیالسی«م:204»؛ طالوت بن عباد«م:238ه»؛ عامر بن ابراهیم بن واقد اصفهانی«م:202»؛ عبد الحمید بن ابراهیم حضرمی؛ عبد الحمید بن عبد الرحمن حمانی«م:202»؛ عبد الرحمن بن مهدی=ابن مهدی«م:198ه»؛عبد الرزاق صنعانی«م:211ه»؛ عبد السلام بن عبد الحمید«م:244ه»؛ عبد الصمد بن عبدالوارث بن سعید«م:207ه»؛ عبد الغفار بن عبد الله موصلی«م:243ه»؛ عبدالله بن عبد القدوس؛ عبد الله بن معاذ=ابن معاذ«م:190ه»؛ عبد الله بن نمیر همدانی«م:199ه»؛ عبد الله بن وهب مصری«م:197ه»؛ عبد الملک بن قریب=اصمعی بصری«م:216ه»؛ عبد الوهاب بن عطاء خفاف«م:206ه»؛ عبید الله موسی عبسی«م:213ه»؛ عثمان بن سعید درامی«م:200ه»؛ عثمان بن عمربن فارس«م:209ه»؛ علی بن جمیل«م:247ه»؛ علی بن حجر سعدی مروزی«م:244ه»؛ علی بن زیاد یمامی؛ علی بن عبد العزیز بغوی«م:286ه»؛ عمر بن سعد«م:203ه»؛ عمر بن عبد الله بن رزین«م:203ه»؛ عمرو بن عاصم کلابی«م:213ه»؛ فضل بن دکین«م:219ه»؛ کثیر بن یحیی بن کثیر«م:232ه»؛ مبشر بن عبدالله«م:189ه»؛ محمد بن ابراهیم بن ابی عدی«م:194ه»محمد بن ثور صنعانی=ابن ثور«م:190ه»؛ محمد بن جعفر هذلی بصری«م:194ه»؛ محمد بن حماد طهرانی«م:271هم؛ محمد بن خازم، ابو معاویة ضریر«م:195ه»؛محمد بن غالب تمتام«م:193ه»؛ محمد بن فضیل بن غزوان«م:195ه»؛ مسلم بن حجاج نیشابوری«م:261ه»؛ معاذ بن هشام دستوائی«م:200ه»؛ معاویة بن هشام قصّار«م:204ه»؛ معتمر بن سلیمان تیمی«م:187ه»؛ موسی بن اسماعیل منقری، ابو سلمة تبوذکی«م:223ه»؛ موسی بن داود ضبّی«م:217ه»؛ موسی بن محمد بلقاویّ؛ نضر بن شمیل مازنی«م:204ه»؛ وکیع بن جرّاح«م:197ه»؛ وهب بن جریر«م:206ه»؛ هارون بن مغیرة بجلی؛ هاشم بن قاسم لیثی، ابو النضر«م:207ه»؛ هدبة بن خالد«م:239ه»؛ هوذةبن خلیفة«م:216ه»؛ یحیی بن سعید فرّوخ=یحیی قطان«م:198ه»؛ یحیی بن یمان عجلی«م:189ه»؛ یزید بن هارون بن زاذان«م:206ه»؛ یونس بن حبیب اصفهانی«م:267ه».

طبقۀ دهم
ابراهیم بن ابی طالب، ابو اسحاق نیشابوری=ابن ابی طالب«م:295ه»؛ ابراهیم بن اسحاق نیشابوری=انماطی«م:303»؛ ابراهیم بن سعید جوهری«م:250ه»؛ ابراهیم بن عامر«م:260ه»؛ احمد بن ابراهیم دورقی«م:246»؛ احمد بن حنبل شیبانی مروزی«م:241ه»؛ احمد بن عبد الملک بن واقدی حرّانی«م:221»؛ احمد بن علی مثنی= ابو یعلی موصلی«م:307ه»؛ احمد بن عمرو بن عبد الخالق بصری=بزار«م:292ه»؛ احمد بن محمد بن صدقه«م:293ه»؛ احمد بن یحیی صوفی«م:306ه»؛ احمد بن موسی شامی بصری؛ اسماعیل بن عبدالله بن اویس«م:226ه»؛ اسماعیل بن موسی فزاری=سدی«م:245ه»؛ حامد بن ابی حامد مقری«م:266ه»؛ حامد بن یحیی بن هانی بلخی«م:242ه»؛ حسن بن سفیان نسوی«م:303ه»؛ حسن بن صالح بن ابی الاسود؛ حسن بن عرفة بن یزید عبدی«م:257ه»؛ حسن بن علی معمری«م:295ه»؛ حسین بن حسن اشقر«م:208ه»؛ حسین بن حفص همدانی«م:212ه»؛ حفص بن عمر بن صباح رقی«م:288ه»؛ حفص حلوانی«م:236ه»؛ حکم بن نافع=ابوالیمان«م:222ه»؛ زکریا بن حکیم؛ زهیر بن حرب، ابوخیثمة نسائی«م:234ه»؛ سعد بن عبد الحمید بن جعفر«م:219ه»؛ سعید بن مسعود مروزی«م:271ه»؛ سعید بن منصور بن شعبة خراسانی«م:227ه»؛ سلیمان بن عبد الرحمن دمشقی«م:233ه»؛ سهل بن تمام بن بزیع؛ سوید بن سعید هروی«م:240ه؛ عباد بن یعقوب رواجنی«م:250»؛ عبدان بن احمد اهوازی«م:306ه»؛ عبد الاعلی بن حمّاد نرسی«م:237ه»؛ عبد الجبار بن عطار«م:248ه»؛ عبد الرحمن بن ابراهیم=دحیم«م:245ه»؛ عبد الرحمن بن سلمة رازی؛ عبد الغفار بن داود حرّانی«»ک224ه»؛ عبد الله بن جعفر رقی«م:220»؛ عبد الله بن جعفر رقی«م:220ه»؛ عبد الله بن حسن بن ابراهیم انباری؛ عبد الله بن حسین بن جابر مصیصی؛ عبدالله بن داهر؛ عبد الله بن صالح«م:222ه»؛ عبد الله بن صالح«م:222ه»؛ عبد الله بن عمر مشکدانه«م:239ه»؛ عبد الله بن محمد بن ابراهیم«م:235ه»؛ عبد الله بن محمد بن علی بن نفیل«م:234ه»|؛ عبد الله بن محمد بن ناجیه=عبدالله بن ناجیه =ابن ناجیه«م:301ه»؛ عبد الوهاب بن ضحاک«م:245ه»؛ عبد الوهاب بن نجده«م:232ه»؛ عثمان بن محمد بن ابراهیم =عثمان بن ابی شیبه«م:239ه»؛ عفان بن مسلم«م:220ه»؛ علی بن سعید رازی«م:299ه»؛علی بن منذر طریقی«م:256ه»؛ عمران بن موسی بن مجاشع=سختیانی«م:305ه» عمروبن خالد حرّانی«م:229ه»؛ عمرو بن عثمان بن سعید بن کثیر«م:250ه»؛ عمرو بن علی فلّاس«م:249ه»؛ عمروبن علی فلاس«م:249ه»؛ عمرو بن عون واسطی«م:225ه»؛ فضل بن حباب، ابو خلیفه«م:305ه»؛ قاسم بن خلیفه؛ قتیبه بن سعید بغلانی«م:240»؛ قطن بن نسیر بصری؛ مالک بن عبد الواحد، ابو غسّان مسمعی«م:230»؛ محمد بن ابان واسطی«م:237ه»؛ محمد بن احمد ابی خیثمة؛ محمد بن اسحاقامام=ابن خزیمة«م:311ه»؛ محمد بن اسحاق بن منصور=محمد بن یعقوب کرمانی«م:444ه»؛ محمد بن اسماعیل بن ابی سمینة«م:230ه»؛ محمد بن بشار، بنداری«م:252ه»؛ محمد بن حمید بن حیّان رازی«م:230ه»؛ محمد بن عبد الرحمن بن سهم انطاکی«م:243ه»؛ محمد بن عبد الله بن نمیر=ابن نمیر«م:234»؛ محمد بن عبد الله حضرمی=مطیّن«م:297ه»؛ محمد بن عبدوس بن کامل سرّاج=ابن عبدوس«م:293»؛ محمد بن عثمان بن ابی شیبة«م:297ه»؛ محمد بن علاء ابو کریب کوفی«م:248ه»؛ محمد بن عمران بن ابی لیلی؛ محمد بن عیسی زجّاج، ابو عبدالله اصفهانی زجّاج؛ محمد بن مثنّی، ابو موسی«م:252ه»؛ محمد بن منذر بن سعید هرویّ«م:303ه»؛ محمد بن منصور طوسی«م:256ه»؛ محمد بن یحیی بن ابی عمر عدنی=ابن ابی عمر«م:243ه»؛ محمد بن یزید بن رفاعة= ابو هشام رفاعی«م:248ه»؛ مسدّد بن مسرهد بصری«م:228ه»، موسی بن محمد بلقاوی«م:230ه»؛ نصر بن علی جهضمی«م:250ه»؛ نعیم بن حمّاد مروزی«م:228ه»؛ واصل بن عبد الاعلی«م:244ه»؛ ولید بن شجاع«م:243ه»؛ هارون بن عبد الله «م:243ه»؛ هدیة بن عبدالوهاب مروزی«م:241ه»؛ هیثم بن حبیب؛ یحیی بن ابی طالب، جعفر بن زبرقان«م:275ه»؛ یحیی بن عبد الله بن بکیر= ابن بکیر«م:231ه»؛ یحیی بن غیلان خزاعی؛ یعقوب بن حمید بن کاسب«م:241ه»؛ یو نس بن سابق بغدادی.

طبقۀ یازدهم:
ابراهیم بن دحیم دمشقی؛ ابراهیم بن محمد حمصیّ؛ ابو بکر بن ابی النضر«م:245ه»؛ احمد بن اسحاق بن ایّوب =ابو بکر بن اسحاق«م:342ه»؛ احمد بن حفص سعدی جرجانی«م:294ه»؛ احمد بن عبید صفّار؛ احمد بن عثمان نوفلیّ«م:246ه»؛ احمد بن محمد بن اسماعیل الهیتیّ«م:317ه»؛ احمد بن محمد بن حجّاج=احمد بن رشدین«م:292ه»؛ ابو العبّاس احمد بن محمد بن سعید کوفی=ابن عقده«م:332ه»؛ احمد بن محمّد بن نیزک«م:275ه»؛ احمد بن محمد جمال اصفهانی«م:301ه»؛ احمد بن هیثم بن منصور، الدوری، احمد بن یحیی بن خالد بن حیّان«م:294ه»؛ احمد بن یوسف=حمدان«م:264ه»؛ احمد رقی«م:275ه»؛اسماعیل بن ابی حارث«م:258ه»؛ ابواحمد بکر بن محمد صیرفی«م:345ه»؛ حجاج بن یوسف بن حجّاج ثقفی=حجاج بن شاعر«م:259ه»؛ حرب بن حسن طحّان؛ حرملة بن یحیی«م:243»؛ حسین بن اسحاق تستریّ«م:290ه»؛ حسین بن عبدالله قطّان؛ ربیع بن سلیمان مرادی«م:270ه»؛ سلیمان بن اشعث، ابو داود سجستانی«م:275ه»؛ سلیمان بن عبد الجبار، ابوایّوب؛ عباس بن ابراهیم«م:304ه»؛ عبّاس بن حمدان«م:294ه»؛ عباس بن محمد بن حاتم=عبّاس الدّوری«م:271ه»؛ عبّاس بن محمد مجاشعی اصفهانی؛ عبد الرحمن بن حاتم مرادی«م:294ه»؛ عبد الرحمن بن عمرو، ابو زرعه، دمشقی«م:281ه»؛ عبد الله بن محمد بن مسلم اسفراینی«م:318ه»؛ عبد الله بن یحیی بن معاویة=ابو بکر طلحیّ؛ عبید بن اسباط بن محمد کوفی«م:250ه»؛ علی بن اسحاق بن وزیر=علی بن الوزیر«م:297ه»؛ علی بن حمشاذ، نیشابوری«م:338ه»؛ علی بن محمد بن جعفر بن عنبسة ورّاق عبدان؛ عمرو بن یزید جرمیّ بصریّ؛ فضل بن محمد بیهقی، شعرانیّ«م:282ه؛ فضیل بن محمد ملطیّ«م:284ه»؛ قاسم بن محمد بن حمّاددلّال کوفی«م:299ه»؛ کهمس بن معمر؛ محمد بن ابراهیم بن کثیر؛ محمد بن احمد بن ابی عون ریّانی=محمد بن ابی عون نسویّ«م:313»؛ محمد بن احمد محبوبی، ابو العباس«م:346ه»؛ محمد بن اسحاق صغانیّ، صاغانی«م:270ه»؛ محمد بن اسماعیل بن ابراهیم بن مغیرة=بخاری«م:256ه»؛ محمد بن اسماعیل صائغ«م:276ه»؛ محمد بن ثواب«م:260ه»؛ محمد بن رزیق یا رزین؛ محمد بن زکریّا هلالی«م:290ه»؛ محمد بن السریّ بن مهران ناقد بغدادیمحمد بن عبد الله بن احمد =ابو عبدالله صفار«م:339ه»؛ محمد بن عبد الله بن عبد الحکم مصری«م:268ه»؛ محمد بن علی بن جارود =ابو بکر بن جارود«م:325ه»؛ محمد بن علی بن خلف اطروش دمشقی؛ محمد بن عمرو بن موسی ، عقیلی«م:322ه»؛ محمد بن مخلّد عطّار«م:331ه»؛ محمد بن هیثم قاضی، ابو الاحوص«م:299ه»؛ محمد بن یحیی ازدی«م:252»؛ محمد بن یحیی ذهلی، نیشابوری«م:258ه»؛ ابو عبد الله محمد بن یعقوب=ابن اخرم«م:344ه»؛ ابو العباس محمد بن یعقوب اصمّ«م:346ه»؛ معاذ بن مثنی«م:288ه»؛ موسی بن هارون«م:294ه»؛ یحیی بن عبد الباقی«م:293ه»؛ یعقوب بن اسحاق، ابو عوانة اسفراینی«م:316ه»؛ یوسف بن سعید بن مسلم«م:271».


طبقۀ دوازدهم:
ابواسحاق بن حمزة=ابراهیم بن محمد«م:353ه»؛ احمد بن بندار«م:359ه»؛ ابومحمد احمد بن عبدالله مزنی؛ احمد بن محمد بن السرّی، ابو بکر بن ابی دارم کوفی«م:352ه»؛ احمد بن یوسف=ابوبکر بن خلّاد«م:359ه»؛ اسحاق بن ابراهیم بن یونس منجنیقی«م:304ه»؛ حسن بن یعقوب بن یوسف العدل؛ حسین بن علیّ بن محمد بن یحیی«م:375ه»؛ حسین بن محمد بن زیاد«م:289ه»؛ حسین بن محمد بن علی اصفهانی=زعفرانی«م:369ه»؛ زکریا بن یحیی، ساجی بصری«م:307ه»؛ سلیمان بن احمد، ابوالقاسم طبرانیّ«م:360ه»؛ عبدالله بن احمد بن محمد بن حنبل«م:290ه»؛ عبدالله بن عدیّ=ابن قطان«م:365ه»؛ ابوالشیخ عبدالله بن محمدبن جعفر=ابو محمد بن حیّان«م:369ه»؛ علی بن حسین اموی=ابوالفرج اصفهانی«م:356ه»؛ علی بن عیسی«م:344ه»؛ عمربن ابراهیم بغدادی«م:290ه»؛ قاسم بن زکریا مقرِیّ=مطرّز«م:305ه»؛ ابوبکر محمد بن احمد بن بالویه«م:340ه»؛ محمد بن احمد بن حمدان=ابو عمرو بن حمدان نیشابوری«م:376ه»؛ محمد بن احمد بن هیثم الدّوری«م:304ه»؛ محمد بن جعفر«م:370ه»؛ محمد بن حبّان=ابن حبّان=بستی«م:354ه»؛ محمد بن حسین، ابو الفتوح ازدیّ«م:394ه»؛ محمد بن عبدالله بن ابراهیم، ابوبکر شافعیّ«م:354ه»؛ محمد بن علی بن حبیش«م:359ه»؛ محمد بن علی بن حسن؛ محمد بن علی علویّ«م:286ه»؛ محمد بن عمر بن سالم=ابن الجعابی=ابوبکر جعابیّ«م:355ه»؛ محمد بن عیسی بن سوره=ابو عیسی ترمذی«م:279ه»؛ محمد بن مؤمل=ما سرجسی«م:350ه»؛ ابوالنضر فقیه، محمد بن محمد بن یوسف طوسی«م:344ه»؛ ابو الحسینمحمد بن مظفر بن موسی=ابن المظفر«م:379ه»؛ محمد بن یزید، ابن ماجه قزوینی«م:273ه».

طبقۀ سیزدهم و پس از آن
احمد بن عبد الله بن احمد، ابو نعیم اصفهانیّ«م:430ه»؛ احمد بن محمد بن احمد=ابوالحسن بن الصلت اهوازی«م:409ه»؛ ابوالفوارس حسن بن احمد بزّاز«م:421ه»؛ ابوالقاسم عبدالعزیز بن محمد بن نصر الستوری«م:408ه»؛ عبدالغفار بن محمد بن جعفر المودّب«م:428ه»؛ عبد الواحد بن محمّد بن مهدی فارسیّ=ابو عمر بن مهدی فارسیّ«م:318ه»؛ علی بن احمد بن عبدان«م:415ه»؛ علی بن احمد بن محمد رزاز«م:419ه»؛ محمد بن عبدالله، حاکم نیشابوری، ابوعبدالله بن البیّع«م:405ه»؛احمد بن حسین بن علیّ-بیهقیّ«م:458ه»؛ احمد بن علیّ=خطیب بغدادیّ«م:463ه»؛ قاضی ابو القاسم علیّ بن محسّن بن علیّ تنوخیّ«م:384ه»؛ ابو طاهر ابراهیم بن حسن فقیه«م:561ه»؛ احمد بن حسن بن خیرون=ابوالفضل بن خیرون«م:488ه»؛ابو طالب حسین بن محمّد بن علی زینبیّ«م:512ه»؛ علی بن حسن هبةالله=ابن عساکر«م:571ه»؛ محمد بن عبد الباقی بن احمد البطیّ=ابو الفتح بن البطیّ«م:564ه».

باسلام به دوستان بزرگوار


طبقه در اصطلاح رجالی عبارت است از گروه معاصری که از جهت سن و سال، نزدیک به هم و در اخذ حدیث از مشایخ و استادان مشترکند.
از مطالب گذشته که راویان مهدویت را در سیزده طبقه بیان نمودیم نتیجه می گیریم که بحث مهدوّیت از طریق روات متعدد در سلسله سندهای متصل به هم آمده است و این امر از اختصاصات شیعه نمی باشد.

موضوع روایاتی که در این زمینه آمده عبارت است از:
1- انکار ظهور مهدی«علیه السلام» موجب کفر است.
2- مهدی «علیه السلام»یکی از دوازده خلیفۀ پیامبر اسلام«صلی الله علیه وآله» است.
3-ظهور مردی از خاندان پیامبر«صلی الله علیه وآله» قطعی است.
4- ظهور مردی از خاندان پیامبر«صلی الله علیه وآله» برای احقاق حق قطعی است.
5- مهدی از خاندان پیامبر«صلی الله علیه وآله» است.
6- مهدی«علیه السلام» از نسل پیامبر«صلی الله علیه وآله» و چهره اش همچون ستارۀ درخشان است.
7- مهدی دادگستر جهان، از تبار علی بن ابی طالب«علیهما السلام» است.
8- مهدی«علیه السلام» از تبار فاطمه«علیها السلام» است.
9- مهدی«علیه السلام»همنام پیامبر«صلی الله علیه وآله» است.
10- مهدی«علیه السلام»از فرزندان عبدالمطلب و از سروران بهشت است.
ادامه دارد

موضوع روایات اهل سنت که در این زمینه آمده عبارت است از:

11- مقام والای مهدی«علیه السلام».
12- مهدی خلیفة الله است.
13- سیمای مهدی«علیه السلام».
14- خلق و خوی مهدی«علیه السلام» خلق و خوی پیامبر«صلی الله علیه وآله» است.
14- حاکم دادگستر جهانی از خاندان پیامبر«صلی الله علیه وآله» است.
15- ظهور مهدی«علیه السلام» از خاندان پیامبر«صلی الله علیه وآله».
16- اقامۀ عدل جهانی، پس از ظلم و ستم فراگیر، قطعی است.
17- حکومت مهدی«علیه السلام» از خاندان پیامبر«صلی الله علیه وآله» و همنام آن حضرت قطعی است.
18- ظهور مهدی«علیه السلام» برای اقامۀ عدل جهانی، قطعی است.
19- مهدی«علیه السلام» که همنام پیامبر«صلی الله علیه وآله» است قطعا حکومت می کند و زمین را سرشار از عدل و داد می سازد همان گونه که سرشار از ظلم وستم باشد.
20- مهدی«علیه السلام» از خاندان پیامبر«صلی الله علیه وآله» است که خداوند کار قیام او را در یک شب اصلاح می کند.
21- لزوم یاری دادن برای استقرار دولت آل محمد«صلی الله علیه وآله».
22- لزوم پیوستن به مجاهدان و منتظران مهدی دادگستر.
23- نزول حضرت عیسی«علیه السلام» و امامت حضرت مهدی«علیه السلام».
24- محل بیعت با مهدی«علیه السلام» در میان رکن و مقام است.
25- جهاد بر اساس سنت پیامبر«صلی الله علیه وآله».
26- شمار اصحابی که با او میان رکن و مقام بیعت می کنند به شمار اصحاب بدر است.
27- جهاد مهدی«علیه السلام» بر اساس سنت پیامبر«صلی الله علیه وآله» است.
28- مهدی«علیه السلام»پناهگاه امت و مجری عدالت جهانی است، خوابیده ای را بیدار نمی کند و خونی را نمی ریزد.
29- نشانه ای از ظهور و لزوم پیوستن و بیعت با مهدی«علیه السلام».
30- از نشانه های ظهور ندای آسمانی در لزوم پیروی مهدی«علیه السلام» است.

31- نشانه های پیش از ظهور.
32- اخبار از پیدایش آشوب.
33- امر الهی می آید.
34- خروج سفیانی از نشانه های ظهور مهدی«علیه السلام».
35- سپاهی که نسبت به مهدی«علیه السلام» قصد سوء دارند در سرزمین«بیداء»به زمین فرو می روند و اسلام، استقرار می یابد.
36- نابودی گروهی که نسبت به مهدی«علیه السلام» سوء قصد دارند.
37- هلاک نشدن امت، به خاطر وجودپیامبر اسلام«صلی الله علیه وآله»،مهدی و مسیح«علیهما السلام».
38- احیای سنت نبوی، نزول برکات آسمانی و زمینی، و اجرای عدالت در ظهور مهدی«علیه السلام» و سکونت آن حضرت در بیت المقدس.
39- بخشش بی شمار مهدی«علیه السلام».
40- وفور نعمت در حکومت مهدی«علیه السلام».
41- وفور ثروت با ظهور آن حضرت.
42- روزگار بی نیازی بر اثر اجرای عدالت.
43- وفور نعمت بی مانند در عصر حکومت مهدی«علیه السلام».
44- روزگار حکومت مهدی«علیه السلام» روزگار صلح و صفا و سامان یافتن نا بسامانی ها است.

ازجمله احاديث متواتر و صحيح نزد فريقين شيعه و سنی، روايات دوازده خليفه است.در این روايات پيامبراکرم«صلي الله عليه وآله» خلفا و امامان بعد از خود را دوازده نفر معيّن فرموده اند.
اين روايات به جهت وجود شان در اصحّ کتب فريقين و نیز تصريح به صحّت آن‏ها از سوي علماي هر دو مذهب قابل توجه خاص هستند.
از جمله مطالبي که به طور وضوح در اين احاديث مشهود است ضرورت وجود خلیفه در هر عصر و اینکه آخرین آنها امام مهدی«علیه السلام» خواهد بود.

بیان روایات
1 - بخاري به سند خود از جابر بن سمره نقل کرده که پيامبر«صلي الله عليه وآله»فرمود: «يکون اثناعشر اميراً. فقال کلمة لم اسمعها فقال ابي: انّه قال: کلّهم من قريش»؛ «دوازده امير خواهد بود. آن‏گاه سخني‏گفت که من آن‏را نشنيدم. پدرم گفت: پيامبرفرمود: همه‏آنان‏ازقريشند».[1]

2 - مسلم به سندش از جابر بن سمره نقل کرده که گفت: با پدرم بر پيامبر«صلي الله عليه وآله»وارد شديم، شنيديم که مي‏گويد: «انّ هذا الامر لا ينقضي حتي يمضي فيهم اثناعشر خليفة: قال: ثم تکلم بکلام خفي عليّ قال: فقلت لأبي ما قال؟ قال: کلّهم من قريش»؛ «اين امر منقضي نمي‏شود تا آن‏که دوازده خليفه در ميان آنان بگذرد. آن‏گاه تکلّم به کلامي نمود که بر من مخفي گشت، از پدرم سؤال کردم: رسول خدا چه گفت: پدرم در جواب گفت: همه آن‏ها از قريشند».[2]

3 - و نيز مسلم از جابر نقل کرده که از رسول خدا«صلي الله عليه وآله» شنيدم که مي‏فرمود: «لايزال امر الناس ماضياً ما وليهم اثناعشر رجلاً، ثمّ تکلم النبي‏صلي الله عليه وآله بکلمة خفيت عليّ فسألت ابي ماذا قال رسول اللَّه؟ فقال: کلّهم من قريش»؛ «دائماً امر مردم گذرا است تا آن‏که دوازده مرد متولّي آنان گردند. آن‏گاه تکلم به کلمه‏اي کرد که بر من مخفي شد. از پدرم سؤال کردم که رسول خدا«صلي الله عليه وآله»چه فرمود: گفت: همه آن‏ها از قريشند».[3]

4 - و نيز از جابر نقل مي‏کند که از رسول خدا«صلي الله عليه وآله»شنيدم که فرمود: «لا يزال الاسلام عزيزاً إلي اثني‏عشر خليفة. ثم قال کلمة لم افهمها فقلت لأبي ما قال؟ فقال: کلّهم من قريش»؛ «هميشه اسلام عزيز است تا دوازده خليفه بر آن‏ها حاکم شود. آن‏گاه کلمه‏اي گفت که من آن را نفهميدم، به پدرم گفتم: چه فرمود؟ گفت: همه آن‏ها از قريشند».[4]

5 - و نيز از جابر نقل کرده که فرمود: من با پدرم خدمت رسول خدا«صلي الله عليه وآله»رسيديم، شنيدم که مي‏فرمايد: «لا يزال هذا الدين عزيزاً منيعاً إلي اثني‏عشر خليفة. فقال کلمة صمّنيها الناس فقلت لأبي ما قال؟ قال: کلّهم من قريش»؛ «هميشه اين دين نفوذ ناپذير و پابرجاست تا دوازده خليفه بيايد. آن‏گاه سخني گفت که مردم را با سر و صدا از گوش دادن به آن بازداشتند، به پدرم عرض کردم: حضرت چه فرمود؟ گفت: همه آنان از قريشند».[5]

[1]. صحيح بخاري، ج 8، ص 127، کتب الأحکام، باب الاستخلاف، ح 7223.

[2]. صحيح مسلم، ج 6، ص 3؛ شرح صحيح مسلم، ج 12، ص 201.

[3]. همان. باب الناس تبع لقریش والخلافة فی قریش.

[4]. صحيح مسلم، ج 6، ص 3.باب الناس تبع لقریش والخلافة فی قریش.

[5]. صحيح مسلم، ج 6، ص 4.باب الاستخلاف و ترکه.

6 - سعد بن ابي وقّاص مي‏گويد: به جابر بن سمره نوشتم که خبر ده مرا به چيزي که از رسول خدا شنيده‏اي. برايم نوشت: در روز جمعه، شبي که اسلمي رجم شد، از رسول خدا شنيدم که فرمود: «لا يزال الدين قائماً حتي تقوم الساعة او يکون عليکم اثناعشر خليفة کلّهم من قريش»؛ «هميشه دين قائم است تا قيام قيامت تا اين‏که دوازده خليفه بر شما حکومت کنند که همه آنان از قريشند».[1]

7 - طبراني از جابر نقل کرده که گفت: با پدرم نزد پيامبر بودم که فرمود: «يکون لهذه الأمة اثناعشر قيّماً، لايضرّهم من خذلهم. ثمّ همس رسول اللَّه بکلمة لم اسمعها فقلت لأبي: ما الکلمة الّتي همس بها النبيّ‏صلي الله عليه وآله؟ قال: کلّهم من قريش»؛ «براي اين امّت دوازده قيّم است، خذلان مردم به آن‏ها ضرر نمي‏رساند. آن‏گاه آهسته سخني گفت که من آن را نشنيدم. به پدرم گفتم: اين سخني که پيامبر آهسته فرمود چه بود؟ گفت: همه آنان از قريشند».[2]

8 - و نيز جابر نقل مي‏کند که پيامبر فرمود: «لا يزال هذا الأمر ظاهراً علي من ناواه لا يضرّه مخالف ولا مفارق حتي يمضي من امّتي اثناعشر خليفة من قريش»؛ «هميشه اين دين نفوذناپذير و پابرجا و غلبه کننده بر مخالفين خود است تا آن‏که دوازده حاکم مالک آن گردند. آن‏گاه مردم شلوغ کرده، سخن گفتند، لذا من نفهميدم که بعد از «کلّهم» چه فرمود، از پدرم سؤال کردم، گفت: همه آنان از قريشند».[3]

9 - احمد بن حنبل نيز از جابر بن سمره نقل کرده که رسول خدا«صلي الله عليه وآله» در خطبه‏اي که براي ما ايراد کرد، فرمود: «لا يزال هذا الأمر عزيزاً منيعاً ظاهراً علي من ناواه حتي يملک اثناعشر کلّهم. قال: فلم افهم ما بعد قال. فقلت لأبي ما قال؟ قال: کلّهم من قريش»؛ «اين دين دائماً نفوذناپذير است تا دوازده خليفه بيايد. آن‏گاه سخني فرمود که من نفهميدم و مردم با صداي بلند ضجّه زدند. به پدرم گفتم: حضرت چه فرمود؟ گفت: فرمود: «کُلّهم من قريش».[4]

10 - در حديثي ديگر جابر مي‏گويد: بعد از سخن پيامبر مردم ضجّه زدند«إِنَّ هَذَا الدِّينَ لَا يَزَالُ عَزِيزًا إِلَى اثْنَيْ عَشَرَ خَلِيفَةً قَالَ ثُمَّ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ لَمْ أَفْهَمْهَا وَضَجَّ النَّاسُ فَقُلْتُ لِأَبِي مَا قَالَ قَالَ كُلُّهُمْ مِنْ قُرَيْشٍ».[5]

11 - و نيز از جابر نقل کرده که رسول خدا«صلي الله عليه وآله» براي ما در عرفات و بنابر نقلي ديگر در منا خطبه‏اي خواند، و فرمود: «لن يزال هذا الامر عزيزاً ظاهراً حتي يملک اثناعشر، کلّهم. ثم لغط القوم وتکلّموا فلم افهم قوله بعد (کلّهم). فقلت لأبي: يا ابتاه! ما بعد کلّهم؟ قال کلّهم من قريش»؛ «هميشه اين امر نفوذ ناپذير و غالب است تا آن‏که دوازده نفر حاکم شوند، همه آن‏ها در اين هنگام سر و صدا کرده و هياهو نمودند، لذا نفهميدم که بعد از «کلّهم» چه فرمود: از پدرم پرسيدم که پيامبر چه فرمود؟ گفت: «کلّهم من قريش».[6]

12 - و نيز از پيامبر نقل کرده که فرمود: «لا يزال هذا الدين عزيزاً منيعاً... إلي اثني‏عشر خليفة. قال: فجعل الناس يقومون ويقعدون»؛ «اين دين نفوذناپذير و پابرجا است... تا دوازده خليفه بيايند، آن‏گاه مردم شروع کردند به بلند شدن و نشستن».[7]

در منابع فريقين تصريح شده است كه آخرين خليفه ازاين خلفا، امام مهدی«عليه السلام» است،امامی که از اهل بیت پیامبر«صلی الله علیه وآله»[8] واز فرزندان حضرت فاطمة و امام حسین«علیهم السلام» است.همان امامی که ذخیرۀ خداوند برای آخر الزمان است و قیامت برپانمی شود مگر او ظهور نماید:«لا تقوم الساعة حتی یملک رجل من اهل بیتی یواطیء اسمه اسمی یملاء الارض عدلا و قسطا کما ملئت ظلما و جورا»[9]

محدث شیخ احمد سهارانپوری در کتاب«بذل المجهود فی حل ابی داود»ج17،ص188،می گوید:«وآخرهم الامام المهدی«رضی الله عنه»و عندی هذا هو الحق»؛«به نظر من قول حق همین است که امام مهدی«عليه السلام» دوازدهمین خلیفۀ پیامبراسلام صلی الله علیه وآله است».

[1] . همان.

[2] . المعجم الکبير، ج 2، ص 196، ح 1794.

[3] . همان، ح 1796.

[4] . مسند احمد، ج 5، ص93، ح20879.

[5] . پيشين.ص93،ح20878.

[6] . مسند احمد، ج 5، ص 99،ح20937.

[7] . همان.

[8] . عن النبی«ص»قال:«یلی رجل من اهل بیتی،یواطیء اسمه اسمی»سنن ترمذی،ج3ص342،ح2332.المکتبة السلفیة بالمدینة المنورة.

[9] . المعجم الکبیر،الطبرانی،ج10،ص133،ح10214.

2- ظهور مردی از خاندان پیامبر«صلی الله علیه وآله وسلم» قطعی است.
أخبرنا الفضل بن الحباب، قال: حدثنا مسدد بن مسرهد، حدثنا محمد بن إبراهيم أبو شهاب، عن عاصم بن بهدلة، عن أبي صالح عن أبى هريرة، قال:
قال رسول الله صلى الله عليه وسلم «لو لم يبق من الدنيا الا ليلة، لملك فيها رجل من أهل بيت النبي صلى الله عليه وسلم»[1].

اگر از دنیا باقی نماند مگر یک شب، در آن شب، مردی از اهل بیتم ( بر زمین ) فرمانروا شود.

[1]. صحيح ابن حبان بترتيب ابن بلبان، محمد بن حبان بن أحمد بن حبان بن معاذ بن مَعْبدَ، التميمي، أبو حاتم، الدارمي، البُستي (المتوفى : 354هـ)،ج13،ص283، الناشر : مؤسسة الرسالة؛ المعجم الكبير، سليمان بن أحمد بن أيوب أبو القاسم الطبراني، ج10،ص133،مكتبة العلوم والحكم – الموصل.

:Gol:احادیث دیگری به همین مضمون در کتب روایی اهل سنت :Gol:

مسند احمد بن حنبل:
4098 - حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ سُفْيَانَ حَدَّثَنِي عَاصِمٌ عَنْ زِرٍّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَا تَذْهَبُ الدُّنْيَا أَوْ لَا تَنْقَضِي الدُّنْيَا حَتَّى يَمْلِكَ الْعَرَبَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِي.[1] دنیا به پایان نمی رسد , مگر آن که مردی از اهل بیت من که اسمش اسم من است , مالک عرب شود ».

مسند بزار:
1805ـ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْمُنْذِرِ ، وَالْفَضْلُ بْنُ سَهْلٍ ، قَالا : حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ مَنْصُورٍ ، قَالَ : حَدَّثَنَا جَعْفَرُ الأَحْمَرُ ، عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ الشَّيْبَانِيِّ ، عَنْ عَاصِمٍ ، عَنْ زِرٍّ ، عَنْ عَبْدِ اللهِ ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم ، قَالَ : لاَ تَذْهَبُ الدُّنْيَا حَتَّى يَمْلِكَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِي.[2]

ابن ابی شیبة:
38802- حَدَّثَنَا الْفَضْلُ بْنُ دُكَيْنٍ ، قَالَ : حدَّثَنَا فِطْرٌ ، عَنْ عَاصِمٍ ، عَنْ زِرٍّ ، عَنْ عَبْدِ اللهِ ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم : لاَ تَذْهَبُ الدُّنْيَا حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ رَجُلاً مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِي وَاسْمُ أَبِيهِ اسْمَ أَبِي.[3]

38803- حَدَّثَنَا الْفَضْلُ بْنُ دُكَيْنٍ ، قَالَ : حدَّثَنَا فِطْرٌ ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ أَبِي بَزَّةَ ، عَنْ أَبِي الطُّفَيْلِ ، عَنْ عَلِيٍّ ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم ، قَالَ : لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدَّهْرِ إِلاَّ يَوْمٌ لَبَعَثَ اللَّهُ رَجُلاً مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يَمْلَؤُهَا عَدْلاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْرًا.[4]اگر از عمر دنیا به جز یک روز باقی نماند، خداوند مردی از اهل بیت مرا مبعوث می‌سازد تا زمین را از عدالت پر سازد چنانکه از ظلم پر شده است.

[1]. مسند الإمام أحمد بن حنبل، أحمد بن حنبل،ج7،ص174،ح4098، شعيب الأرنؤوط وآخرون، مؤسسة الرسالة.

[2]. مسند البزار كاملا من 1-14 مفهرسا، البَزَّارُ أَبُو بَكْرٍ أَحْمَدُ بنُ عَمْرٍو البَصْرِيُّ الشَّيْخُ، الإِمَامُ، الحَافِظُ الكَبِيْرُ، أَبُو بَكْرٍ أَحْمَد بن عَمْرِو بنِ عَبْدِ الخَالِقِ البَصْرِيُّ، البَزَّارُ، صَاحِبُ (المُسْنَدِ) الكَبِيْرِ، الَّذِي تَكَلَّمَ عَلَى أَسَانيدِه.ج1ص292،ح1805.

[=Times New Roman][3][=Times New Roman]. . مُصنف ابن أبي شيبة، أبو بكر عبد الله بن محمد بن أبي شيبة العبسي الكوفي (159 ـ 235 هـ)،ج15،ص198، تحقيق : محمد عوامة.

[4]. مُصنف ابن أبي شيبة، أبو بكر عبد الله بن محمد بن أبي شيبة العبسي الكوفي (159 ـ 235 هـ)،ج15،ص198، تحقيق : محمد عوامة.

مسند احمد بن حنبل
11313- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ حَدَّثَنَا عَوْفٌ عَنْ أَبِي الصِّدِّيقِ النَّاجِيِّ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تَمْتَلِئَ الْأَرْضُ ظُلْمًا وَعُدْوَانًا قَالَ ثُمَّ يَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ عِتْرَتِي أَوْ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يَمْلَؤُهَا قِسْطًا وَعَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْمًا وَعُدْوَانًا.[1]قيامت واقع نمي‏شود تا آنکه زمين سرشار از ظلم و تجاوز گردد سپس از عترت من يا از خاندان من کسي خارج شود تا زمين را لبريز کند از قسط و عدل همچنانکه از ظلم و تجاوز پر شده باشد.

صحيح ابن حبان
6823 - أخبرنا أحمد بن علي بن المثنى قال : حدثنا أبو خيثمة قال : حدثنا يحيى بن سعيد قال : حدثنا عوف قال : حدثنا أبو الصديق : عن أبي سعيد الخدري عن النبي صلى الله عليه و سلم قال : ( لا تقوم الساعة حتى تمتلئ الأرض ظلما وعدوانا ثم يخرج رجل من أهل بيتي - أو عترتي - فيملؤها قسطا وعدلا كما ملئت ظلما وعدوانا )
قال شعيب الأرنؤوط : إسناده صحيح على شرط الشيخين[2]

مسند ابي يعلي
987 - حدثنا أبو يعلى أحمد بن علي بن المثنى الموصلي حدثنا زهير حدثنا يحيى بن سعيد ن عن عوف حدثنا أبو الصديق : عن أبي سعيد الخدري عن النبي صلى الله عليه و سلم قال : لا تقوم الساعة حتى تمتلى الأرض ظلما وعدوانا ثم يخرج رجل من أهل بيتي - أو قال : من عترتي - فيملؤها قسطا وعدلا كما ملئت ظلما وعدوانا.
قال حسين سليم أسد : رجاله رجال الصحيح.[3]

[=Times New Roman][=Times New Roman][1]. مسند الإمام أحمد بن حنبل، أحمد بن حنبل، ج17، ص416، شعيب الأرنؤوط وآخرون، مؤسسة الرسالة.

[2]. صحيح ابن حبان بترتيب ابن بلبان، محمد بن حبان بن أحمد أبو حاتم التميمي البستي،ج15،ص236، مؤسسة الرسالة – بيروت، شعيب الأرنؤوط.

[3]. مسند أبي يعلى، أحمد بن علي بن المثنى أبو يعلى الموصلي التميمي، ج2ص247، دار المأمون للتراث - دمشق

موضوع قفل شده است