آیه وکل شیئ احصیناه فی امام مبین به چه معناست؟
تبهای اولیه
آیه وکل شیئ احصیناه فی امام مبین به چه معناست؟ آیا ارتباط دادن آن به علی ابن ابی طالب(ع) صحیح است؟
«و کل شيئ احصيناه في امام مبين» و مقصود از «فمن ياتيکم بماء معين» باسط الامن و الامان، صاحب الزمان ـ عجل الله تعالي فرجه ـ برگزار ميشود براي معرفت شئون عاليه و مقامات متعاليه آن حضرت، اوضاع جهان پيش از ظهور در عصر غيبت و بعد از ظهور و مطالب مهم ديگر بسيار لازم و مفيد است و بر آگاهي همگان، به خصوص نسل جوان از آن آينده درخشان و وظايف و مسئوليتهايي که در اين دوره غيبت بر عهده داريم ميافزايد.
اولين و مهمترين فائده آن، نجات از مرگ جاهليت است که بر حسب حديث شريف مسلّم الصدور و متّفق عليه بين الخاص والعام، هر کس بميرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهليت، مفرده است: «من مات و لم يعرف امام زمانه (فقد) مات ميتة جاهليه»
ايوبي قندهاري از علماي اهل سنّت در حاشيه شرح عقائد نسفيه که اين حديث را بطور ارسال مسلّم نقل نموده است ميگويد: «و لا يخفي ما فيه من التشديد العظيم» آنچه در اين حديث از تشديد بزرگ بر امر امامت است پوشيده نماند.
بديهي است چنين تشديد، تعظيم و تأکيدي بر زمامداران و حکامي که بدون قيد و شرط واجب الاطاعه شمرده شدند، قابل انطباق نيست؛ امثال حاکمان بني اميه ـ مثل معاويه، يزيد، مروان، وليد ـ و حاکمان بني عباس ـ مانند هارون، منصور و سلاطين ديگر ـ را شامل نميشود و اين تعبير و تشديد فقط مناسب کساني است که بر حسب احاديث متواتر ثقلين، عفدل قرآن کريم هستند: «و لن يفترقا حتي يردا علي الحوض» عظما و نخبگاني که تقدم بر آنها و تأخر از آنان موجب هلاکت است.
اين تهديد به موت جاهليت، در مورد ترک معرفت کساني است که بر حسب احاديث شريفه امان، وجودشان براي اهل زمين امان است و بر حسب احاديث سفينه، مانند کشتي نوح، وسيلهي نجاتند که هر کس بر آن سوار شد نجات مييابد و هرکس تخلف کند هلاک ميگردد.
اين تعظيم و تجليل از امر امامت در مورد حجج و اماماني است که زمين از وجود آنها خالي نخواهد ماند و امير المؤمنين عليه السلام بر حسب روايت بسيار معتبري که علماي بزرگ شيعه و سنّي از آن حضرت روايت کردهاند و سيد رضي قدسسره نيز آن را در نهجالبلاغه روايت کرده است در شأن آنها ميفرمايد: «اللهم بلي لا تخلو الارض من قائم لله بحجة اما ظاهراً مشهورا و امّا خائفاً مغموراً لئلا تبطل حجج الله و بيناته.»
اين تأکيد رسا در مورد امامت همان دوازده نفري است که فقط احاديث متواتر ائمه اثني عشر ـ عليهم السلام ـ بر آنها انطباق دارد؛ احاديثي که تنها در مسند احمد از 40 طريق و در صحيح مسلم از چند طريق و در معجم طبراني از 37 طريق و... در مجموع بيش از 300 حديث و نص قاطع بر امامت اين دوازده نفر وارد شده است که اول آنها حضرت مولي الموحدين و يعسوب الدين اميرالمؤمنين ـ عليهالسلام ـ است و خاتم و دوازدهمين آنها آقايي است که امروز يگانه راه رستگاري و نجات از مرگ جاهلي، معرفت او و عمل در مسير رضاي او است.
حضرت حجة بن الحسن العسکري، مهدي موعود ـ عجل الله تعالي فرجه ـ سَرور و مولايي است که انبياي گذشته و صحف آسماني و قرآن، ظهور موفور السرورش را بشارت دادهاند و حدود يکهزار حديث در شأن و مقامات و ابعاد شخصيت او وارد شده است.
«اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه و ارزقنا لقائه و اجعلنا من انصاره و اعوانه واملابهي الارض عدلا و قسطاً بعد ما ملئت ظلما و جوراً
آیه وکل شیئ احصیناه فی امام مبین به چه معناست؟ آیا ارتباط دادن آن به علی ابن ابی طالب(ع) صحیح است؟
دوست خوب من،
اما اگر از نگاه تأویل نه تفسیر بخواهیم به آیه بپردازیم ؛ این از حوزه ورود ما خارج است چون در قرآن آمده است:َ ما يَعْلَمُ تَأْويلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ (در روايات متعددى" راسخون فى العلم" به پيامبر گرامى اسلام ص و ائمه هدى ع تفسير شده)وتأویل است که به باطن آیات می پردازد. برای همین باید دید آیه اهل بیت (امام مبین ) را به علی (ع) تأویل برده اند یانه؟
در روایات که نگاه می کنیم می بینیم که ، بله ،چنین تأویلی از آیه وجود دارد به عنوان نمونه یک روایت را عرض میکنم:
ابن بابويه از حضرت باقر "عليه السلام" روايت كرده كه فرمود: چون آيه و كل شيئى احصيناه فى امام مبين نازل شد، ابوبكر و عمر بن خطاب خدمت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم آمدند و عرض كردند: يا رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم آيا منظور از امام مبين تورات است؟!! حضرت فرمود: خير. باز پرسيند: آيا منظور قرآن است حضرت فرمود: خير در همين موقع حضرت اميرالمؤمنين "عليه السلام" وارد جلسه شد پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند: آن امام مبين كه خداوند همه چيز را در آن بيان فرمود: على "عليه السلام" است كه پروردگار علم هر چيزى را در وجود برادر و وصى و خليفه بعد از من؛ على "عليه السلام" به وديعه نهاده است.