میلاد امام محمد تقی (جوادالائمه ) علیه السلام مبارک

تب‌های اولیه

26 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
میلاد امام محمد تقی (جوادالائمه ) علیه السلام مبارک


میلاد امام محمد تقی

(جوادالائمه ) علیه السلام مبارک



ولادت



امام جواد علیه‏السلام نهمین پیشوای مسلمانانْ در دهم رجب سال 195 ق، در مدینه منوره دیده به جهان گشود.

مادر ایشان «سَبیکِه» نام داشت که از برترین بانوان زمان خویشْ و از طایفه ماریه قبطیه، همسر گرامی رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله بود.

حضرت امام رضا علیه‏السلام از ایشان به عنوان بانویی پاک‏دامن و بامعرفت یاد کرده، می‏فرمایند: «ریحانه (سبیکه) در قداست و پاکی همانند مریم علیهاالسلام است.»

بدین ترتیب، امام جواد علیه‏السلام در دامن مادری با فضیلت و پدری عالی‏مقام تربیت یافت و پس از شهادت پدر بزرگ وار خود، رهبری معنوی مردم را به دست گرفت.


زینتِ بخشندگان، امام جواد (ع) می آید تا زمین مدینه، یک بار دیگر مولودی دیگر از نسل هابیل را به شادباش بنشیند.

می آید تا چشمان آسمان را به روشنی سیمایش روشن شود و لاهوتیان و ناسوتیان را در شادی میلاد خویش فرو برد.

کبوتر دل در هوای طواف گنبد نورانی کاظمین، پر می گشاید تا همراه با فرشتگان الهی؛

حرم مطهرش را با بال های خود غبار بروبد و دیده را به ضریح او روشن سازد.

در زاد روز مولود مبارک رجب، با یک آسمان نیاز از یگانه بی همتا می خواهیم در دریای بی کران بخشش جوادالائمه غرقمان سازد و در زمره شیفتگان واقعی او قرارمان دهد.




ابوجعفر محمد بن علي نهمين امام از امامان دوازده گانه شيعيان و يازدهمين معصوم از چهارده معصوم است.

مشهورترين لقبهاي آنحضرت جواد (بخشنده) و تقي (پرهيزگار) است. پدرش امام رضا (ع) و مادرش سبيكه يا ريحانه يا دره از مردم نوبي (شمال سودان) است. امام در سال 195 هـ.ق در مدينه به دنيا آمدند.

امام جواد (ع) در سال 203 هـ.ق پس از شهادت پدرش امام رضا (ع)، در سن هشت سالگي، به امامت رسيد دوران هفده ساله امامت او با حكومت مامون و معتصم، خلفاي عباسي، همزمان بود.

هنگامي كه امام رضا (ع) به دعوت مامون از مدينه به توس رفت. اما جواد (ع) كه كودك بود، مانند ديگر افراد خانواده حضرت رضا (ع) در مدينه ماند و در سال 202 هـ.ق براي ديدار پدر به مرو رفت و سپس به مدينه بازگشت.

پس از شهادت امام رضا (ع) مامون به بغداد رفت او كه از كمالات علمي و معنوي امام جواد (ع) آگاه بود، ايشان را از مدينه به بغداد دعوت كرد. اما دولتمردان حكومت عباسي و اطرافيان مامون از اين اقدام ناخشنود بودند، به ويژه آنكه مامون تصميم داشت دختر خود، ام الفضل، را به همسري امام جواد (ع) در آورد.

مامون براي آنكه آنها را از مقام علمي و فضل آن حضرت آگاه كند، در بغداد مجلس بحثي، ميان او و دانشمندان بزرگ آن روزگار، ترتيب داد. دراين مجلس، امام به پرسشهاي علما پاسخ گفت و ميزان دانش و هوش وي بر آنان آشكار شد. پس از آن مامون دختر خود را به همسري امام درآورد.







امام جواد (ع) را همه مسلمانان عالمي بزرگ مي دانستند. ايشان انساني بردبار، نيكو سخن، عابد و بسيار باهوش بود. حديثهاي بسياري از آن امام، در كتابهاي حديث، از جمله عيون اخبار الرضا، تحف العقول، مناقب، بحارالانوار و ........ نقل شده است.


نياز مؤمن به سه چيز

«أَلْمُؤْمِنُ يَحْتاجُ إِلى تَوْفيق مِنَ اللّهِ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُول مِمَّنْ يَنْصَحُهُ.»:
مؤمن نياز دارد به توفيقى از جانب خدا، و به پندگويى از سوى خودش، و به پذيرش از كسى كه او را نصيحت كند.


استوار كن، آشكار كن!

«إِظْهارُ الشَّىْءِ قَبْلَ أَنْ يُسْتَحْكَمَ مَفْسَدَةٌ لَهُ.»:
اظهار چيزى قبل از آن كه محكم و پايدار شود سبب تباهى آن است.


قطع نعمت، نتيجه ناسپاسى

«لا يَنْقَطِعُ الْمَزيدُ مِنَ اللّهِ حَتّى يَنْقَطِعَ الشُّكْرُ مِنَ الْعِبادِ.»:
افزونى نعمت از جانب خدا بريده نشود تا آن هنگام كه شكرگزارى از سوى بندگان بريده شود.


تاخير در توبه

«تَأخيرُ التَّوْبَةِ إِغْتِرارٌ وَ طُولُ التَّسْويفِ حَيْرَةٌ، وَ الاِْعْتِذارُ عَلَى اللّهِ هَلَكَةٌ وَ الاِْصْرارُ عَلَى الذَّنْبِ أَمْنٌ لِمَكْرِ اللّهِ «فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ».»:
(سوره اعراف، آيه 99) به تأخير انداختن توبه نوعى خودفريبى است، و وعده دروغ دادن نوعى سرگردانى است، و عذرتراشى در برابر خدا نابودى است، و پا فشارى بر گناه آسودگى از مكر خداست. «از مكر خدا آسوده نباشند جز مردمان زيانكار.»




نوشته امام جواد (عليه السلام)


«إِنَّ أَنْفُسَنا وَ أَمْوالَنا مِنْ مَواهِبِ اللّهِ الْهَنيئَةِ وَ عَواريهِ الْمُسْتَوْدَعَةِ يُمَتِّعُ بِما مَتَّعَ مِنْها فى سُرُور وَ غِبْطَة وَ يَأْخُذُ ما أَخَذَ مِنْها فى أَجْر وَ حِسْبَة فَمَنْ غَلَبَ جَزَعُهُ عَلى صَبْرِهِ حَبِطَ أَجْرُهُ وَ نَعُوذُ بِاللّهِ مِنْ ذلِكَ.»:

حضرت جوادالأئمّه

(عليه السلام) به خطّ خود نوشت: جان و دارايى ما از بخششهاى گواراى خداست و عاريه و سپرده اوست، هر آنچه را كه به ما ببخشد، مايه خوشى و شادى است و هر آنچه را بگيرد، اجر و ثوابش باقى است. پس هر كه جزعش بر صبرش غالب شود اجرش ضايع شده و از اين [صفت] به خدا پناه می بريم.



شد باز به روی خلق، باب برکات
ای غرق گنه رسید کشتی نجات
زن دست به دامان جواد و بفرست
:fireworks:بر احمد و آل او دمادم صلوات:fireworks:


حکیمه دختر امام موسی بن جعفر علیه السلام ( خواهر امام رضا علیه السلام و عمه امام جواد علیه السلام ) می‌گوید:
هنگامی که زمان زایمان
خیزران، مادر امام جواد علیه السلام، فرا رسید، امام رضا علیه السلام مرا فرا خواند و فرمود:« ای حکیمه، برای مراسم زایمان خیزران آماده باش.»
آن گاه امر فرمود که من و خیزران و قابله به اتاقی برویم، برای ما چراغی روشن کرد و در را به روی ما بست.

در این حال درد زایمان خیزران را فرا گرفت و همزمان چراغ خاموش شد. من نگران شدم ولی امام جواد علیه السلام ناگهان همچون ماه شب چهارده طلوع کرد، در حالی که پارچه نازکی بدنش را پوشانده بود؛ نوری از آن حضرت فروزان بود که همه اتاق را روشن کرده بود. نوزاد را گرفتم، در دامان خود گذاشتم و آن پوشش نازک را از بدن او جدا کردم. در این هنگام امام رضا علیه السلام در اتاق را باز کرد و وارد شد، نوزاد را از من گرفت و در گهواره گذاشت. سپس به من فرمود« ای حکیمه، مواظب گهواره باش.»

سه روز که گذشت، حضرت جواد علیه السلام چشم خود را به سوی آسمان گشود و نگاهی به راست و چپ انداخت و فرمود:« اشهد ان لا اله الا اله و اشهد ان محمداً رسول الله »؛ (گواهی می‌دهم که معبودی جز الله نیست و محمد فرستاده خداست.)
هراسان برخاستم و نزد امام رضا علیه السلام رفتم و به آن حضرت گفتم:« من از این کودک چیز شگفت‌آوری شنیدم.»
امام فرمود:« چه چیز شگفت‌آوری از او شنیدی؟» و من آنچه را شنیده بودم بازگو کردم.
امام فرمود:« ای حکیمه، آنچه از شگفتی‌های او خواهید دید، از آنچه شنیدی بیشتر است.»


منابع:

  • مناقب، ج 4، ص 394.

شخصی بنام ابن ابی نجران نقل می کند :حسین پسر قیاما ،از سران فرقه واقفیه ، به حضرت امام رضا علیه السلام گفت:« آیا تو امام هستی؟» حضرت فرمود:« آری.» او گفت: « به خدا قسم که تو امام نیستی.» حضرت رضا علیه السلام مدتی سر را پایین انداخت، سپس سر بلند کرد و فرمود: « چرا فکر می‌کنی که من امام نیستم؟»

او پاسخ داد:« از امام صادق علیه السلام برای ما روایت شده که امام، عقیم ( بدون نسل) نیست و تو اکنون به این سن‌و‌سال رسیده‌ای و فرزند پسری نداری.»
حضرت رضا علیه السلام این بار طولانی‌تر از بار پیش، سر پایین انداخت؛ آنگاه سر بلند کرد و فرمود: « قسم به خدا که مدت زیادی نخواهد گذشت که خداوند، پسری به من عطا کند.»

ابن ابی نجران می‌گوید: « از آن به بعد ما ماه‌ها را شمارش کردیم. خداوند کمتر از یک سال بعد، حضرت امام محمد جواد علیه السلام را به امام رضا علیه السلام عنایت فرمود.»

منابع:

  • بحار الانوار، ج 49، ص 272، ح 18.

همه مورخین محل ولادت امام جواد علیه السلام را مدینه طیبه می‌دانند ــ در سال 195 هجری قمری؛ اما در ماه و روز ولادت آن امام اختلاف نظر وجود دارد:
برخی همانند
محدث کلینی در کتاب کافی، شیخ مفید در ارشاد، شهید ثانی در کتاب دروس، ولادت امام جواد را در ماه رمضان سال 195 هجری قمری می‌دانند و روز ولادت را معین نکرده‌اند.

درباره‌ی روز تولد، برخی معتقد به شب جمعه، شب نوزدهم ماه رمضان سال 195 هستند و برخی دیگر به نیمه ماه رمضان.
شیخ طوسی نیز در کتاب مصباح می‌گوید امام جواد در روز دهم ماه رجب سال 195 هجری قمری متولد شده است.

  • بحار الانوار، ج 50، ص 1 تا 14.

کلیم پسر عمران می گوید: به امام رضا علیه السلام گفتم: از خداوند بخواه که فرزند پسری روزیت فرماید. امام فرمود: روزی من تنها یک فرزند پسر است که وارث من خواهد بود. زمانی که امام جواد علیه السلام بدنیا آمد حضرت رضا علیه السلام به اصحابش فرمود: خداوند مولودی نصیب من ساخته است که همانند موسی بن عمران، شکافنده دریاهاست و همانند عیسی بن مریم است که مادرش مقدس است و پاک آفریده شده است، فرزند من بناحق کشته می شود و اهل آسمان بر او می گریند و خداوند متعال بر دشمن او خشم می گیرد و پس از اندک زمانی او را به عذاب دردناک خود دچار می سازد.

امام هشتم علیه السلام تمام شب را با امام جواد علیه السلام در گهواره صحبت می کرد.

منابع:

  • بحار الانوار، ج 50، ص 15، ح 19.

امامت امام جواد علیه السلام در حدیث لوح

ابوبصیر می گوید: امام صادق علیه السلام به جابر بن عبدالله انصاری گفت من با تو کاری دارم چه وقت برایت آسانتر است که تنها تو را ببینم و درباره آن کار از تو سئوالی کنم؟
جابر گفت: هر وقت شما دوست دارید.
پس از آن روزی
امام باقر علیه السلام با جابر خلوت کرد و به او فرمود:
درباره
لوحی که دست مادرم حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام دختر رسول الله صلی الله علیه و آله دیدی و آنچه مادرم به تو فرمود به من خبر بده.

جابر اظهار داشت خدا را گواه می گیرم که من زمان حیات رسول خدا صلی الله علیه و آله برای تبریک ولادت امام حسین علیه السلام خدمت فاطمه سلام الله علیها رسیدم در حالی که در دستش لوح سبز رنگی دیدم که گمان کردم از زمرد است و در آن نوشته ای سفید رنگ همانند نور خورشید دیدم به او عرض کردم:
پدر و مادرم فدایت ای دختر پیامبر خدا این لوح چیست؟

حضرت فرمود:
لوحی است که خداوند آنرا به رسولش صلی الله علیه و آله اهدا فرمود که اسم پدرم و شوهرم و دو فرزندم و نامهای اوصیاء از فرزندانم در آن نوشته است و آنرا پدرم به عنوان مژدگانی به من عنایت فرموده است، پس از آن، آن را مادرت فاطمه سلام الله علیها بمن داد و آنرا من خواندم و رونویسی کردم. . . خدا را گواه می گیرم که در آن لوح این نوشته بود.

بسم الله الرحمن الرحیم


این نامه از جانب خداوند عزیز حکیم است برای محمد و پیامبر او. . . من او را - امام رضا علیه السلام - به وجود پسرش و جانشین و وارث علمش محمّد مسرور می سازم و شفاعت او را نسبت به هفتاد تن از خاندانش - که همگی سزاوار دوزخ باشند - بپذیرم.

منابع:

  • اصول کافی، کتاب الحجه، ج 2، ص 473، ح 3.

تصریح امام رضا بر امامت امام جواد علیهماالسلام

عبدالله پسر جعفر می گوید:
با
صفوان بن یحیی نزد امام رضا علیه السلام رفتیم. امام جواد علیه السلام سه ساله بود و کنار پدرش ایستاده بود. به امام گفتیم:«به خدا پناه می بریم، اگر برای شما پیش‌آمدی رخ دهد، امام بعد از شما کیست؟»
فرمود:«این پسرم.» و به امام جواد علیه السلام اشاره کرد. سپس فرمود:«آری، در همین سن کم. خداوند
حضرت عیسی علیه السلام را در دو سالگی به نبوت رساند.»

منابع:
بحار الانوار، ج 50، ص 35، ح 23.
بحار الانوار، ج 50، ص 21، ح 8.

علی بن جعفر الصادق علیه‌السلام، معروف به عُریضی، آخرین فرزند امام جعفر صادق و برادر امام موسی کاظم علیه السلام بود. در سال 146 قمری، یعنی دو سال قبل از شهادت امام جعفر صادق علیه السلام در شهر مدینه دیده به جهان گشود و در دامان پدرش جعفر بن محمد (علیه السلام) و برادرش امام موسی کاظم علیه السلام پرورش یافت.
او می‌گوید من در چهار سفر عمره، برادرم موسی بن جعفر علیه السلام را همراهی کردم و ملازم آن حضرت بودم که در آن سفرها خاندان موسی بن جعفر علیه السلام نیز همراه امام بودند. سفر عمره‌ی اول 26 روز و سفر دوم 25 روز و سفر سوم 24 روز و سفر دیگر 21 روز از مکه تا مدینه راه پیمود.
علی بن جعفر عریضی پس از شهادت امام هفتم علیه السلام، ملازم و حامی
امام رضا علیه السلام شد. او نقل می‌کند در زمانی که برادران و عموهای آن حضرت بر وی شوریدند و ستم روا داشتند (و درباره‌ی فرزندش حضرت جواد علیه السلام، تردید کرده و نسبت ناروا دادند و. . .) من به پا خواستم و دست ابو جعفر محمد بن علی علیه السلام، فرزند علی‌بن‌موسی‌الرضا را گرفتم و گفتم: اشهد انک امامی؛ گواهی می‌دهم که به یقین تو امام و پیشوای من‌ای.
امام رضا با مشاهده‌ی این صحنه گریست و فرمود: عموجان! آیا از پدرم نشنیدی که می‌فرمود: رسول خدا فرمود: بأبی ابن خیره الاماء النوبه الطیبه؛ پدرم فدای پسر بهترین و پاک‌ترین کنیز ثوبیه باد (اشاره به امام جواد علیه السلام ). . . گفتم: راست می‌گویی جانم فدایت باد.
وی پس از شهادت امام رضا علیه السلام، با این که خود در علم و فضل، تقوا و پارسایی و فضایل اخلاقی نزد همگان مشهور بود، از امام جواد علیه السلام که نوجوانی خردسال بود پیروی می‌کرد و اّن را برای خود افتخار می‌دانست.
نقل است که هر گاه امام جواد علیه السلام را می‌دید، برمی‌خواست و به پای آن حضرت می‌افتاد و دست امام را می‌بوسید و به هنگام رفتن حضرتش، کفش وی را جفت می‌کرد! این تواضع و خاکساری علی بن جعفر، باعث شد تا دیگران بر وی خرده گیرند. در جواب شخصی که با اعتراض گفت: تو با این سن و مقام، چگونه این کودک ( امام جواد علیه السلام ) را امام خود می‌دانی؟!
فرمود: خاموش باش! تو از شیاطین ای! آن گاه محاسن سفید خود را به دست گرفت و گفت: خداوند این محاسن سفید را لایق ندانسته و آن کودک را شایسته‌ی مقام امامت دانسته است. با این وجود، فضل او را منکر می‌شوی؟
به هر روی علی بن جعفر از محضر چهار معصوم علیه السلام بهره‌ها برد و احادیث فراوانی شنید و آنها را به آیندگان سپرد. گویند وی به درخواست مردم
کوفه، مدتی به آن شهر رفت و اهل کوفه احادیث زیادی از وی شنیدند.
آن گاه بنا به تقاضای شیعیان
قم به این شهر آمد. قمی‌ها از محضر او و از علم سرشارش بهره‌مند شدند. بنا به نقلی در همین شهر درگذشت و در مکانی که بعدها به گلزار علی بن جعفر شهرت یافت، دفن شد.
محمدتقی مجلسی، (پدر علامه محمدباقر مجلسی) این نظریه را پذیرفته است؛ ولی برخی دیگر از علما مدفن او را قریه‌ی « عریض » در حوالی مدینه دانسته‌اند.
اکنون نیز در عریض مقبره و قبه‌ای است که نزد مردم مدینه به مقبره‌ی علی بن جعفر الصادق علیه السلام مشهور است. برخی مقبره‌ی علی بن جعفر _که در شهر
سمنان واقع است_ را منسوب به او می دانند که از نظر اهل تاریخ بسیار بعید می نماید.

منابع:
سفینه البحار، ‌ج 6، ‌ص 416؛
قاموس الرجال، ‌ج 7، ‌ص 387؛
اعیان الشیعه،‌ ج 7، ‌ص 177؛

عطر بهشت





این بوی خوش کدام بهار است که پیچیده در گستره خاک؟ نسیم، پیراهن معطر کدام بهار را به تن کرده است؟

پروانه ها، بوی خوش کدام گل نورسته را شنیده اند که از گوشه گوشه جهان، دامن کشیده اند به حوالی مدینه که تحصن کرده اند پشت در خانه «ثامن الائمه»؟

هیجان کدام حادثه آسمانی، چنین به تپش انداخته است قلب زمان را؟
خاک، نفس می کشد عطر بهشت را از قدم هایت.

تمام پنجره ها، پلک گشوده اند به چشم انداز سیمای ملکوتی ات.
آهوان دشت های دوردست، دشت به دشت و کوه به کوه، دویده اند عطش عشق را، با بوی زلالی چشمه جوشان کرامت تو.

عطر صلوات فرشتگان است در دهان مدینه. دیگر داشت انتظار آمدنت، نفس گیر می شد برای روزگار، اما تو چون حقیقتی آشکار، از دامان «خیزران» سر برداشتی تا «امامت» از شاهراه امن حضورت عبور کند؛ تا «عشق» بر سر خوان کرامتت مهمان شود، تا «ولایت»، در سایه سار مهربانی ات بیاساید.

جهان، هفده سال در هوای آرامش الهی ات تنفس خواهد کرد. جاده های هدایت، در سرگردانی انتظارشان به محدوده قلمرو حضور تو رسیده اند.

در شریان رجب، هیجان می دود و شور غوغا می کند. صدای هلهله آسمان، یک لحظه بند نمی آید. آمده ای تا دنیا، اقتدار علم لدنی ات را بر تمام منابر حکمت و دانش، لب به تحسین بگشاید.

آمده ای تا شریعت، به گفتار و رفتار تو تکیه زند.
آمده ای تا قصه ولایت، دنباله دار بماند.

یا جواد الائمه! هرگز از خاطره قرن ها، سایه ارادت
و محبت تو کم نخواهد شد!



خدیجه پنجی

مردی می آید از نورستان!


هلال هاله های نورانی، طلوع طلعت دلدار را مژده می آورند!

موجی از فرشتگان از عرش تا فرش پرواز می کنند، غنچه ها می شکفند، ابرها هلهله می کنند و نور از هر سو می تراود، بوی میلاد دریایی از سپیده می آید!

صدای گام های میهمانی گرامی در رواق دل عاشقان می پیچد.

آری! مردی می آید از نورستان!

دامن دامن مهربانی و سخاوت همراه دارد و دست هایش از بوی بخشندگی سرشار است.

جوان ترین جوانه هاست که موهبت رویش هدایت را بر پرده روشن اندیشه اش سپرده اند.

معلّم همه خوبی هاست، پناهگاه ایمنی و مددکار هر چه روشنی است.

تلألونهمین گوهر پرورده در صدف عصمت و تمامی مجد و شرافت و عظمت است.

هیچ گلی از دانش در برابر فرزانگی و آگاهی وی، تاب قد کشیدن ندارد.

ستوده ای پاکیزه است، پیشوای گل، آموزگار کُلّ!

روشنای تمامی حیات، امام جواد علیه السلام ، مردی از طایفه توحید، مؤمنان را همیشه نوید، گلبوته سبز شهید.

زبان گویای همه پاکی ها و پاسدار همه شرافت هاست


ظهور نورِ دل و دیده سلطان توس، بر عاشقان مبارک!




حمزه کریم خانی




زینتِ بخشندگان، امام جواد (ع) می آید
تا زمین مدینه، یک بار دیگر مولودی دیگر
از نسل هابیل را به شادباش بنشیند.

می آید تا چشمان آسمان را
به روشنی سیمایش روشن شود
و لاهوتیان و ناسوتیان را در شادی میلاد خویش فرو برد.

کبوتر دل در هوای طواف گنبد نورانی کاظمین،
پر می گشاید تا همراه با فرشتگان الهی؛
حرم مطهرش را با بال های خود غبار بروبد
و دیده را به ضریح او روشن سازد.

در زاد روز مولود مبارک رجب،
با یک آسمان نیاز از یگانه بی همتا می خواهیم
در دریای بی کران بخشش جوادالائمه غرقمان سازد
و در زمره شیفتگان واقعی او قرارمان دهد.





[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]قال الامام امام محمد التقی الجوادعلیه السلام
[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]إياك و مصاحبة الشرير، فإنه كالسيف المسلول يحسن منظره و يقبح أثره
[=microsoft sans serif]
از همراهي و رفاقت با آدم شرور و بدجنس بپرهيز!
زيرا كه او مانند شمشير برهنه است كه ظاهرش نيكو و اثرش زشت است.

[=microsoft sans serif]

[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]

[=Microsoft Sans Serif][=microsoft sans serif]

[=Microsoft Sans Serif][=microsoft sans serif]
ای تو فرزند رضا، ای چشمۀ جوشان، سلام!
رونق از فیض تو دارد عالم امکان، سلام!

ای شبیه موسی عمران گشوده بحرجود
ای چو مريم، مادرت مرضیۀ یزدان، سلام


ای تو مولود مبارک از تبار فاطمه
ای سر پاکت رضا بنهاده بر دامان، سلام

وارث علم رضا و معدن علم علی
موضع سرّ نبی در فضل و در احسان، سلام

از ولادت با تو برپا خیمۀ تقوی، درود!
تا قیامت از تو روشن خانۀ ایمان، سلام

ای به گهواره شهادت گفته بر توحیدحق
ای شده نام نبی بر نامه‌ات عنوان، سلام

ای علی موسی الرضایت هر شب از شکر خدا
تا سحر در محضر گهواره‌ات خندان سلام

در رخت نور امامت از ولادت جلوه‌گر
بر تو ای مهر ولایت، تا ابد از جان، سلام

بر تو و بر خاندانت ای سحاب لطف حق
تا قیامت بر شمار قطرۀ باران، سلام

[=Microsoft Sans Serif][=microsoft sans serif]

میلاد تقى نهم امام است امروز
در كشور جود، بار عام است امروز

تبریك فرشتگان به درگاه رضا
هم در صلوات است و سلام است امروز

میلاد حضرت محمدتقي ،جواد الائمه(ع) مبارک



نور چشمان علی موسی الرضا
ای پناه خلق و جمله ماسوی
کشتی دریای جود و رحمتی
نوح و فیض و ناخدای قدرتی
میلاد امام جواد (ع) مبارک باد

[=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif]

برخیز به شادى، گه برخاستن است


[=Microsoft Sans Serif]چون شادى امشب ز گنه تاختن است

[=Microsoft Sans Serif]امشب شب میلاد تقى هست و شب
[=Microsoft Sans Serif]عیدى ز جواد و اهل بیت خواستن است

[=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif] [=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif]میلاد جوادالائمه (ع) مبارک

[=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif]
[=Microsoft Sans Serif]

[=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif]
[=microsoft sans serif]
ای جامع جود خدای سبحان
ای عبد مسعود خدای سبحان

[=microsoft sans serif]مانند تو چشم فلک نديده
ناز تو را بابای تو خريده
[=microsoft sans serif]
ناز تو بر ما باعث نياز است
بر روی ما باب الجواد باز است

[=microsoft sans serif]میلاد امام جواد (ع) مبارک باد


[=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif]

[=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif]
[=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif]شد باز به روي خلق، باب برکات
اي غرق گنه رسيد کشتي نجات

زن دست به دامان جواد و بفرست
بر احمد و آل او دمادم صلوات

میلاد امام جواد (ع) مبارک باد


: امام جواد (ع) می فرمایند: با سه خصلت محبت دیگران را به دست می آید؛ انصاف در معاشرت، همدردی در سختی ها و بازگشت به قلبی پاک.(1) در باره موارد این حدیث به اختصار باید گفت :
امام جواد (ع) در این حدیث می فرماید انجام سه کار باعث جلب محبت به انسان می شود :
اولین آنها داشتن انصاف در معاشرت است و در تعریف انصاف در بحارالانوار آمده که « الإنصاف هو أن یرضى لهم ما یرضى لنفسه و یکره لهم ما یکره لنفسه»(2) انصاف یعنی هر چه را بر خود می پسندی، همان را برای دیگران بپسندی. هر چه را برای خود نمی پسندی، برای دیگران هم نپسندی.
دومین عامل جلب محبت این است که انسان در سختی ها و شدایدی که برای دیگران پیش می آید، با آنها همدردی و مشارکت داشته باشد. اگر دچار معضل یا مشکل سختی شده اند، به آنها کمک کند، مخصوصاً آنها را در مال خود شریک قرار داده و کمک مالی به آنها داشته باشد. در خصوص این کار سفارش های بسیاری در روایات وارد شده، از جمله مکارم اخلاق شمرده شده است. برخی از محدثان شیعه یک باب مخصوص برای استحباب همین کار اختصاص داده اند. (3)
عامل سوم هم مطیع خدا بودن و با قلب سلیم به درگاه الهی رفتن است : « إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا (4) ؛کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده‏اند، خداوند رحمان محبّتى براى آنان در دل ها قرار مى‏دهد»

پی نوشت ها:
1. بحارالانوار، ج 75، ص 82.
2. همان، ج 71، ص 170.
3. وسائل الشیعه، ج 17، ص 436.
4. مریم، آیه 96.

[=Microsoft Sans Serif][=microsoft sans serif]

شد امشب از رخ ابن الرضا چشم رضا روشن
چنان كه چشم احمد شد ز روى مرتضى روشن

به چشم دل تماشا كن كه هم چون اهل دل بینى
ز نور كبریایى شد حریم كبریا روشن


[=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif][=Microsoft Sans Serif]میلاد ابن الرضا (ع) مبارک