راستی چرا لقب ابا عبدالله ؟

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
راستی چرا لقب ابا عبدالله ؟

با سلام

چرا ابا عبدالله ؟


چرا ابا عبد الله؟
در بین القاب و اسماء اهل بیت علیهم السلام القاب واسماءی وجود دارد که سرشار از رموز و اسرار الهی است و آنان که به دقایق امور علاقه مندند می توانند با تفکری عمیق و کنکاشی علمی به بخشی از این رموز و اسرار پی ببرند، درباره لقب ابا عبد الله مطالبی ست که قابل بررسی و دقت است و از آن جمله اینکه او را ابا عبد الله نامیده اند، به معنی پدر عبدالله و حتما امام حسین فرزندی به نام عبد الله داشته (که داشته اند) و بدین سبب او را اباعبد الله لقب داده اند.

بله! این ظاهر امر است اما ما در روایات فراوانی داریم که امام حسین در دوران کودکی و قبل از تولد فرزندانش در لسان پیامبر و امیر المومنین " ابا عبدالله " خوانده شده است:
عَنْ امام الصادق علیه السلام قالَ : « قالَ علیٌ عَلَیهِ السَّلام لِلْحُسَیْنِ علیه السلام : یا اباعَبداللهِ اُسْوَهٌ اَنْتَ قَدْماً . فقالَ :‌ جُعِلْتُ فِداکَ ما حالی ؟‌ قال :‌عَلِمْتَ ما جَهِلوا وَسَیِنَتْفَعُ عالِمٌ بِما عَلِمَ . یا بَنی اسْمَعْ وَ ابْصِرْ مِنْ قَبْلِ اَنْ یَاْتیکَ فَوَالّذی نَفْسی بِیَدِهِ لَیَسْفَکَنَّ بَنوُ اُمیهٍ دَمَکَ ثُمَّ لایُزیلونَکَ عَن دینِکَ وَ لا یَنْسونَکَ ذِکْرَ رَبَّکَ . فَقال الْحُسینُ علیه السلام : وَ الّذی نَفْسی بِیَدَه حَسْبی اَقْرَرْتُ بِما اَنْزَلَ اللهُ وَ اَصَدُّقَ قَوْلَ نَبیّ اللهِ وَ لا اُکَذُّبُ قَوْلَ اَبی»

امام صادق علیه السلام فرمود:‌ « علی علیه السلام به حسین علیه السلام فرمود:
ای اباعبدالله تو از پیش اسوه مردم بوده ای . [ حسین علیه السلام ] عرض کرد : فدایت شوم حال من چگونه است ؟‌
فرمود:‌ دانشی داری که ایشان بدان نادان اند و زود است که دانشمند از دانش خود بهره جویند. ای فرزندم گوش فردار و بینا باش قبل از آنکه [ واقعه ای] تو را دریابد . قسم به آن که جانم در دست اوست بنی امیه خون تو را می ریزند اما نمی توانند تو را از آئینت برگردانند و از یاد پروردگارت غافل سازند .
حسین علیه السلام فرمود:‌ قسم به آن که جانم در دست اوست کافی است . من بدانچه خدا فرود آورده است اقرار کردم و سخن پیامبر را دروغ نمی شمارم .
( 10)‌کامل الزیارات / 72


ابن عباس مى گوید: همراه على(علیه السلام) در جنگ صفین از سرزمین نینوا گذشتیم به من فرمود: یا ابن عباس أتعرف هذا الموضع، قلت له ما أعرفه یا امیرالمؤمنین فقال(علیه السلام): لو عرفته کمعرفتى لم تکن تجوزه حتى تبکى کبکائى قال: فبکى طویلا حتى اخضلت لحیته و سالت الدموع على صدره و بکینا معاً و هو یقول: أوه أوه مالى و لآل أبى سفیان مالى و لآل حرب، حزب الشیطان و اولیاء الکفر صبراً ابا عبدالله ... ثم بکى بکاء طویلا و بکینا معه حتى سقط لوجهه و غش علیه طویلا ثم أفاقت...
اى ابن عباس آیا این سرزمین را مى شناسى؟
عرض کردم خیر، اى امیر مومنان.
آن حضرت فرمود: اگر مثل من آن را مى شناختى از اینجا عبور نمى کردى مگر آن که مانند من مى گریستى. آنگاه شروع به گریستن کرد تا این که اشک محاسن ایشان را فراگرفت و بر سینه مبارکشان جارى شد.
ما نیز با آن حضرت گریستیم. على(علیه السلام) مى فرمود: شگفتا ما را با آل ابوسفیان و آل حرب، حزب شیطان و اولیاى کفر، چه کار! در همین حال فرمود:اى عبدالله صبر و مقاومت داشته باش.

و آنگاه بسیار گریست و ما نیز با او گریستیم، به گونه اى که آن حضرت با صورت به زمین فرود آمد و از هوش رفت وپس از مدتى به هوش آمد.
اصبغ بن نباته نیز مىگوید: «همراه على(علیه السلام) از سرزمین کربلاگذر کردیم. محل سوار شدن، پیاده شدن و محل ریختن خونهاى شهدا را به من نشان داد و فرمود: در این محل جوانانى از آل محمد(صلى الله علیه وآله) کشته مى شوند که آسمانها و زمین بر آنها گریه خواهند کرد.

حال سوال اینست چرا ابا عبد الله ؟
بکار بردن لقب اباعبد الله برای مولای بی کفن ما امام حسین علیه السلام از این جهت است که او پدر تمام بندگان خالص خداوند است ، اگر امام حسین علیه السلام قیام نمی نمود و خون پاک خود و فرزندان و یارانش را نثار نمی کرد دیگر نشانی از توحید و عبودیت باقی نمی ماند که مردم عبد آن خدا و عامل به آن توحید باشند.
او با خون پاک خود آنچنان تحولی در عالم عبودیت ایجاد نمود که هر عبد الهی که در عالم وجود خدا را عبادت کند مدیون خون پاک اوست و عبودیت واقعی خداوند اثر وجود امام حسین است و از همین جهت او ابا عبدالله نامیده شده است . یعنی پدر عبودیت و ایجاد کننده عبد خالص خدا.

یا علی ع

با تشکر از آقا رضا و مطالب مفیدشون.

آیا خدیثی داریم در تایید این فرمایش شما:

رضا;116830 نوشت:
بکار بردن لقباباعبد الله برای مولای بی کفن ما امام حسین علیه السلام از این جهت است که او پدر تمام بندگان خالص خداوند است

CELLAR;364718 نوشت:
با تشکر از آقا رضا و مطالب مفیدشون.

آیا خدیثی داریم در تایید این فرمایش شما:

با سلام
لقب یا کنیه‌ی «ابا عبدالله»،‌ توسط حضرت رسول اکرم (ص)، طبق فرمان وحی و در بدور تولد به ایشان اعطا گردید.
وقتی قنداقه‌ی حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام را به ایشان دادند، او را در آغوش کشیدند و فرمودند: «لا یوم کیومک یا ابا عبدالله – هیچ روزی مانند روز تو نیست، ای ابا عبدالله»‌
(شفاء الصدور فی شرح زیارت العاشورا، چاپ اول، ص 102)

[=arial]سلام
مفردات راغب
اب سببا لایجاد شی او ظهوره او اصلاحه
اواخر سوره مبارکه مریم "وان کل من فی السموات و الارض الا اتی الرحمن عبدا
همه ممکنات عبدند واو سبب ایجادشان وظهور کمالاتشان وبرطرف کننده نقصشان

لذا هر انچه عبودیت در بندگان است اعطای اباعبدالله علیه السلام است
وهر چه مراتب وشونات خلقت بالاتر می رود عبودیت بیشتر
وجلت وعظمت مصیبتک فی السموات علی جمیع اهل السموات

سلام

پیشوند ابا وابو در عرب کاربردی مثل نژاد وپور و نسب در عجم دارد و کنایه از اوج وارتفاع پیشوندش است ، ابا صالح یعنی بالاترین نیکوکار .

ابا یا ابوحرب یعنی آخر جنگاوری و دلاوری

ابو جهل یعنی غایت جهل

ابا عبد الله هم یعنی نهایت بندگی خدا وتسلیم بر قضاء وقدرش

این تاپیک رو که دیدم یاد یه نکته و خاطره ای افتادم از دوران نوجوانیم
اون زمان من خیلی مشتاق بودم بفهمم معنی ابا عبدالله چیست
همیشه وقتی دعا و زیارت عاشورا میخوندم به این اسم آقا که میرسیدم نگاه میکردن ببینم ترجمه شو چی نوشته و جالب بود واسم هرچی کتاب و مفاتیح نگاه میکردم {الانم خودتون میتونید برید هرچی کتاب دعا دارید دم دست نگاه کنید میتونم حدس بزنم اکثرشون همینطور ترجمه کردن} زیر اسم آقا ابا عبدالله همون ابا عبدالله نوشته خب چی میشد مثلا مترجم مینوشت پدر بندگان خدا
مگه موردی داره این جمله؟
الان یه بچه 10-12 ساله یا یه نوجوون تازه به سن تکلیف رسیده بخاد بفهمه معنی این لقب چی میشه از کجا باید بدونه وقتی ترجمه هم همونه و پدر و مادرشم شاید ندونن و مثه من هم شاید روش نشه بره از کسی بپرسه!:Gig:

کنیه امام حسین(ع)، ابو عبدالله است، ولی این کنیه گویای صفتی از حضرت است، زیرا کنیه آن جناب از خردسالی ابو عبدالله بود(1)، در حالی که حضرت، آن زمان اولادی نداشت؛ از طرفی نام فرزندانش علی بود و جا داشت کنیه حضرت «ابوعلی» باشد، دو دلیل گفته شده است:
1ـ گاهی کنیه برگرفته از یکی از اوصاف برجستة فرد است، مثلاً عرب به کسی که بخشش بسیار دارد «ابوجواد» می‌گوید. بهترین صفت برجستة امام حسین(ع) بندگی و عبودیت بود. حضرت در مقام بندگی حق، بسیار عبادت می‌کرد و تمامی عبادات ظاهری و اعمال قلبی را انجام می‌داد. کسی غیر از معصوم توان چنین عبادتی را نداشت.
2ـ قیام حضرت موجب بقای دین و یگانه پرستی بود. اگر تا قیامت کسی روی زمین خدا را پرستش کند، به برکت وجود حسین(ع) و انقلاب اوست. اگر قیام او نبود، بندگی خدا برای همیشه از بین می‌رفت، پس او پدر تمام بندگان خداست، از این رو کنیة ابو عبدالله برای او برگزیده شد. مراد از عبدالله همة بندگان خدا هستند.(2)

پی‌نوشت‌ها:
1. بحار الانوار، ج 44، ص 251.
2. حاج میرزا ابوالفضل تهرانی، شفاء الصدور فی شرح زیارة العاشورا، ص 62 و 63.

سلام
من تا این اندازه نمی دونستم . از مطالب همه ی دوستان سپاس گزارم.