احترام به فرزند

تب‌های اولیه

41 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
احترام به فرزند

احترام به فرزندوخواسته های او تنهاراه سعادت اوست

alisadra;116277 نوشت:
احترام به فرزندوخواسته های او تنهاراه سعادت اوست

البته به شرطی که خواسته های فرزند معقول ومنطقی باشه...........

alisadra;116277 نوشت:
احترام به فرزندوخواسته های او تنهاراه سعادت اوست


با سلام

این جمله ناقص سواله ، جوابه، عقیده است و......چیه؟؟؟

یه جمله است که می تواند نظرات موافق و مخالف فراوانی داشته باشد

توضیح می فرمایید که منظورتان چیست ؟؟؟



سینا;116332 نوشت:
البته به شرطی که خواسته های فرزند معقول ومنطقی باشه...........

خواسته غیرمعقول فرزند چیست؟

طاها;116365 نوشت:
این جمله ناقص سواله ، جوابه، عقیده است و......چیه؟؟؟ یه جمله است که می تواند نظرات موافق و مخالف فراوانی داشته باشد توضیح می فرمایید که منظورتان چیست ؟؟؟

1-جمله کامل است
2- مخالفت درچه زمینه لطفا بفرماید
3-وقتی به نمای کلی فرزندان درجامعه دینی خودمان نظرکنیم واسیب شناسی شود عدم توجه به خواسته های فرزندان، عامل کلیدی درنضج شخصیت اومی باشد که این ازکودکی تا سنین رشد نیمه عقلانی او ادامه دارد درحقیقت به رشد عقلی وتوانای عقلی وقتی شناخت پیدا می کنند که دیگروقت تمام یا روبه اتمام است
4- امیدوارم دوستان این بحث ها را ادامه دهند وبه نتایج خوبی رهنمون شویم

alisadra;116390 نوشت:
خواسته غیرمعقول فرزند چیست؟

ارضای خواسته‌ها و نیازهای فرزندان در خانواده ،باید به شکلی باشه که راه را برای رشد شخصیت فرد باز کنه. به این معنی که اگه همیشه همه خواسته‌های ما بدون کوچک‌ترین مانعی برآورده بشه، اون موقع از وضعیتی که داریم احساس رضایت میکنیم و دیگه دنبال پیشرفت نمی ریم.

اصولا پیدایش نیازها و خواسته‌های تازه که محرکی برای حرکت رو به جلو است ،نتیجه اینه که به برخی از خواسته‌های خود نرسیدیم. بنابراین ما در حالی که نیاز فرزندان خود را برآورده می‌کنیم، باید آنها را آماده کنیم که از لحاظ شخصیتی، اجتماعی و روانی به پله‌های بالاتری دست پیدا کنند


.برای این کار لازمه اولا خواسته‌های معقول ارضا بشه؛ چرا که محرومیت و ناکامی در دستیابی به خواسته‌های معقول، شخص را در آینده از لحاظ شخصیتی و زندگی فردی با مشکل مواجه میکنه.اما به خواسته های نا معقول نباید توجه بشه چرا که اگر اونها توسط پدر ومادر برآورده بشه سعادت آینده فرزند به هیچ وجه تضمین نمیشه. دوم اینکه ارضا و پاسخگویی به این خواسته‌ها باید نسبی باشه، پاسخ دادن نسبی به خواسته‌ها ،روحیه صبر و افزایش تحمل را برای فرزندان به دنبال داره و مهارت‌های تلاش برای بدست آوردن‌های بیشتر را در اونها تقویت می‌کنه
.
خواسته‌هایی نظیر کشیدن سیگار، برقراری روابط نامشروع، استعمال مواد مخدر ،ارتباط برقرار کردن با دوستان ناباب،تنبلی وسر کار نرفتن ،بی توجهی به درس،قانون شکنی وخیلی از خواسته های دیگه ای که معقول نیستند،میتونندباعث هلاکت فرزند بشن.

سینا;116406 نوشت:
اگه همیشه همه خواسته‌های ما بدون کوچک‌ترین مانعی برآورده بشه، اون موقع از وضعیتی که داریم احساس رضایت میکنیم و دیگه دنبال پیشرفت نمی ریم.

1-پس پیشرقت فرزند به اینه که گروهی ازخواسته های او براورده نشه؟
2-ان چه که شما به عنوان خواسته نامعقول مثال زدید درست بعد از جواب ندادن به همه خواسته های فرزند اتفاق می افتد
3- شما می دانید که دلیل خانواده ها اینه که فرزند ننر بار می یاد وکنترلش سخته وبی تربیت بار می یاد واز این حرفا اما حقیقتا والدین از نوع مواجهه فرزند با خودشان همیشه ترس دارند
4- شما ببینید اگر فرزندی مخالفت کند یا داد بزند یا در جمعی حرکت کودکانه انجام دهداکثر بااوچه برخوردی میکنند حتی می زنند یعنی اگر فرزند کمی دراین حالت اصرار کند حتما با تنبیه زبانی یا غیره روبروست قطعا
5-فرزند مثل موم در دست والدین است او هیچ درکی از رفنار خود ندارد اماوالدین ازاو رفتار می خواهند
6- ایانمی توان فقط مهربان بود ارام بود شما سراغ دارید ؟یک جای کار می لنگد وان به نظر می رسد عدم امادگی والدین برای این مهم است

alisadra;116277 نوشت:
احترام به فرزندوخواسته های او تنهاراه سعادت اوست

فرزندان ما عاقلند
من هم با alisadra موافقم و به نظرم خانواده ها باید به تقاضای فرزندانشان بیشتر بها دهند.
البته تقاضاها معقول اند چون جوانان ما خیلی ژرف به مسائل نگاه میکنند.

سینا;116332 نوشت:
البته به شرطی که خواسته های فرزند معقول ومنطقی باشه...........

سلام ببخشید

خواسته های فرزند برای خودش معقول است

و باید با برنامه ریزی مناسب به ان پرداخته بشود و اگر مضر نبود به او داد و اگر مضر بود با دلیل و جایگزینی ان را رد کرد

چون اگر مستقیم بگوییم نه عقده ای بار میاید!!!

حال سوال من اینجاست باز که چرا بیست سال اولی فرزند کاملا دراختیار افکار والدین باید باشدوشخصیت علمی وهنری وتربیتی او با بیشمار مشکل ادامه داده شود

mkk1369;116569 نوشت:
اگر مضر نبود به او داد و اگر مضر بود با دلیل و جایگزینی ان را رد کرد

والدین خود با نوع برخوردشان رفتار مضر را به فرزند یاد می دهند زیرا فرزند چیزی به عنوان رفتار مضر نه که نداند اصلا انجام نمی دهدبلکه همه برای او زیباست

alisadra;116636 نوشت:
حال سوال من اینجاست باز که چرا بیست سال اولی فرزند کاملا دراختیار افکار والدین باید باشدوشخصیت علمی وهنری وتربیتی او با بیشمار مشکل ادامه داده شود

فکر کنم والدین ها با هم فرق دارند

می شود منظورتان را روشن تر بیان کنید؟

mkk1369;116656 نوشت:
فکر کنم والدین ها با هم فرق دارند

لطفا ابتدا فرقشان را بفرمایید؟

alisadra;116659 نوشت:
لطفا ابتدا فرقشان را بفرمایید؟

عده ای میانه رو هستند و در کل اعتدال را در رفتار با فرزتد رعایت کرده و بهترین روش ها را بر می گزینند

عده ای سخت گیر(که فقط حرف حرف خودشان است بچه احساس ندراد نمی فهمد و امثالهم)

و عده ای بچه شان را لوس می کنند و هر چه را که بچه می خواهد به او می دهند

اولین و مهم ترین گام در ارضای سالم نیازها، اولویت بندی آنهاست. باید در ارضای نیازها، تقدّم و تأخّر رعایت شود. برای این که نیازهای ما رفع شوند و بتوانیم روی پا بِایستیم، باید توجّه کنیم که به چه پیشْ نیازهایی احتیاج داریم. مثلاً در یک نوجوان و یا جوان، رشد علمی یک مسئله جدّی است ؛ همچنین داشتن مهارت شغلی و یا اقدام به ازدواج. ولی هر یک از این نیازها باید در زمان مناسب و بسته به اولویتشان برآورده شوند. مثلاً در یک نوجوان، رشد علمی اولویت اوّل است و به طور فرض، ازدواج، اولویت اوّل نخواهد بود. برای ازدواج، پیش نیازهایی چون رشد عاطفی، رشد عقلانی و رشد مهارتی لازم است.
حال اگر فرد، در سنین نوجوانی، در روابط غلط درگیر شود، جز فرصت سوزی کاری انجام نداده است و سلامت روانی و فرصت رشد خویش را از بین می برد ؛ چون بحث از یک «نیاز نا به هنگام» است ؛ چرا که فرد، بدون این که حدّاقلّ پیش نیازها را داشته باشد، دست به انتخاب می زند و در چنین صورتی مجبور است که انتخاب هایی در سطح پایین داشته باشد و با این عمل، رشد همه جانبه خویش را محدود می کند. بنابراین او می تواند این نیاز زودرس را به تأخیر بیندازد. در غیر این صورت، آسیب جدّی خواهد دید.


از نظر اسلام، همان طوري كه فرزندان به دليل عدم رعايت حقوق والدين، عاق آن ها مي شوند، والدين نيز در اثر بي توجهي به حقوق فرزندان عاق آنان مي گردند، چون هميشه حق طرفيني است.

رسول اکرم(ص) در ضمن سفارشهايى به على (ع) فرمود:

يا علىُّ لَعَن اللهُ والدين حَمَلا وَلَدهما على عُقُوقهما؛ يا علىُّ! يَلزِمُ الوالدينِ مِن العُقُوقِ لِوَلَدِهما مايَلزِمُ الوَلَدَ لَهما مِن عُقُوقهم
خدا لعنت کند پدر و مادرى را که فرزندان خويش را بد تربيت کنند و موجبات عاق خود را فراهم نمايند. اى على! همانگونه که فرزند عاق والدين مى شود، والدين نيز عاق فرزند خواهند شد.
(بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏74، ص: 60)

رسول اكرم(ص) مي فرمايد: خداوند رحمت كند پدري را كه به فرزندش در راه خير كمك كند، به اين كه به او احسان كند و رفيق وي باشد و او را بياموزاند و مؤدب نمايد.( مستدرك الوسايل، ج 15، ص 169)

امام علي(ع) حق فرزند بر پدر را سه چيز مي داند: نام نيك گذاردن و ادب آموزي و آموزش قرآن.( نهج البلاغه، قصار 391، فيض الاسلام)

پيامبر اكرم(ص) در روايتي حق فرزند بر پدر را نام نيك نهادن و علم آموزي و فراهم كردن زمينة ازدواج دانسته اند.( ميزان الحكمه، ج 4، ص 3679) در روايت ديگر شغل و كار مناسب نيز از حقوق فرزندان ياد شده است.( بحارالانوار، ج 71، ص 85)

همانگونه که از روايات گفته شده معلوم مي گردد مهمترين حق که فرزندان تربيت صحيح آنها مي باشد و آن قبل از تولّد فرزند شروع مي شود و بدون هيچ وقفه اي بايد از سوي والدين دنبال گردد.

البته تربيت عنوان كلي است كه که شامل بر طرف کردن نيازمندي هاي جسمي , اخلاقي , روحي و اعتقادي فرزندان مي گردد که شيوه هاي خاص خود را مي طلبد . در اين راستا مهر ورزي، وفاي به عهد، رعايت عدالت بين فرزندان، احترام به فرزند، تشويق و تنبيه، كنترل دوستان، آموزش دين و احكام و قرآن داراي اهميت بيشتري مي باشد .

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

« و اما حق ولدک فتعلم انه منک و مضاف الیک فی عاجل الدنیا بخیره و شره و انک مسئول عما ولیته من الادب و الدلالة علی ربه و المعونة له علی طاعته فیک و فی نفسه فمثاب علی ذلک و معاقب فاعمل فی امره عمل المتزین بحسن اثره علیه فی عاجل الدنیا المعذر الی ربه فیما بینک و بینه بحسن القیام علیه و الاخذله منه و لا قوة الا بالله »

و اما حق فرزندت این است که بدانی او از تو و وابسته به توست در زندگی دنیا و خیر و شرش با توست و تو مسئولیت سرپرستی او را از حسن تربیت و راهنمایی او بر خدای عز و جل و کمک بر طاعت و فرمانبرداری خدا در مورد تو و در مورد خودش به عهده داری.سپس در صورت انجام این مسئولیت ثواب می بری و در صورت کوتاهی کیفر می شوی.

پس درباره او به گونه ای رفتار کن که خوبی اثر او در دنیا مشهود و در پیشگاه پروردگار عذری بیت تو و او باشدبه سبب سرپرستی خوبی که از او کردی و نتیجه ای که از او گرفتی و کمکی جز از ناحیه خداوند نیست.


رساله حقوق امام سجاد علیه السلام شرح نراقی

باسمه تعالی

[="sienna"]سعادت فرزند در این نیست که تمام خواسته هایش برآورده شود

و اینگونه هم نیست که تمام خواسته های او منطقی و معقول باشد.
[/]
[="black"]مدیر گروه روانپزشكی علوم‌بهزیستی تهران در خصوص باورهای غلطی كه در تربیت كودكان به وجود آمده است، گفت: بعضی از والدین بر این باورند كه باید همه خواسته‌های كودك خود را برآورده كنند؛ این كار والدین موجب قطع رابطه كودك با دنیای واقعیت‌ها می‌شود و همین مسئله موجب زیاده‌خواهی كودك در دوران جوانی می‌شود تا جایی كه توقع دارد همه چیز باید برایش فراهم شود.[/]

[="sienna"]نکته دیگر اینکه روانشناسی بچه های لوس نشان میدهد که این ها کودکانی بودند که به هرچه میخواستند رسیدند، این کودکان تحمل هیچگونه ناکامی در رسیدن به خواسته هایشان را ندارند.[/]

[="black"]از اصول روانشاناسی در تربیت فرزند این است که :[/]

[="red"]لازم نيست همه خواسته هاي کودک برآورده شود[/]

[="black"]در اين مورد منطقي عمل کنيد و بلافاصله بعد از اين که کودک چيزي خواست برايش تهيه نکنيد. ضمن اينکه بايد زياد او را ناکام نگذاريد ولي عمل کردن به همه خواسته هاي او باعث مي شود در آينده از کنترل شما خارج شود.
مواظب باشيد کودک خود را به علت رفتار مثبت که انجام داده تشويق نماييد و به علت رفتار منفي تنبيه نماييد نه اينکه ملاک تشويق يا تنبيه شما حالات خلقي شما باشد.[/]

[="Sienna"]

alisadra;116639 نوشت:
والدین خود با نوع برخوردشان رفتار مضر را به فرزند یاد می دهند زیرا فرزند چیزی به عنوان رفتار مضر نه که نداند اصلا انجام نمی دهدبلکه همه برای او زیباست

اگر مبنای این گفته شما این است که کودک فطرتا پاک است و نیکو طلب و زیبا دوست،

بزرگوار این در صورتی که کودک را از ارتباط با دنیای خارج منع کنید.

در دنیای امروز که کودک چون پا از خانه بیرون میگذارد با هزار و یک جور خواسته های متنوع رو به رو میشود و با توجه به طبع تنوع طلب انسان، میخواهد هر آنچه را که دیده بدست بیاورد ؛ آیا این منطقی است که بگوییم که کودکی که هنوز قوای عقلانی و فکری او به رشد کامل نرسیده است تمامی خواسته هایش منطقی است ! و هرچه که خواست به او بدهیم!:Gig:[/]

mkk1369;116691 نوشت:
عده ای میانه رو هستند و در کل اعتدال را در رفتار با فرزتد رعایت کرده و بهترین روش ها را بر می گزینند

عده ای سخت گیر(که فقط حرف حرف خودشان است بچه احساس ندراد نمی فهمد و امثالهم)

و عده ای بچه شان را لوس می کنند و هر چه را که بچه می خواهد به او می دهند

این هرسه والدین خوبی نیستند چون درروش برخوردشان باز استفاده از تنبیه وجوددارد

سینا;116736 نوشت:
اولین و مهم ترین گام در ارضای سالم نیازها، اولویت بندی آنهاست

قبل از این اولویت بندی فرزند یک تربیت عمومی سالم نیاز داردتا قوام گیرد بعد با مشورت خودش به اولویتها چرداخته شود

سینا;116749 نوشت:
همانگونه که از روايات گفته شده معلوم مي گردد مهمترين حق که فرزندان تربيت صحيح آنها مي باشد و آن قبل از تولّد فرزند شروع مي شود و بدون هيچ وقفه اي بايد از سوي والدين دنبال گردد

پس اکثر قریب به اتفاق مردم دراین نوع تربیت یا قاصر یا مقصرند

سینا;116749 نوشت:
تشويق و تنبيه،

تنبیه برای چه وقتی پیامبرص در مورد تنبیه حیوان هشدارمیدهندایا برای یک انسان که عظیم ترین پرژه خلقت است نباید احتیاط وتانی کرد

عرشیان;116766 نوشت:
لازم نيست همه خواسته هاي کودک برآورده شود

این جمله ازدید روانشناسان کاملا درسته ولی همانطورکه می دانید انان براساس ازمونهایی به این نتایجسند یعنی روی کسانی این را تجربه می کنند که به این نوع از واکنشها جواب داده اند که اصلا تربیت صحیح انجام نشده تا براساس ان ازمایش کنند فرزندی که با شاخصه های خوب تربیت بشه به این مراحل نمیسه تا روانپزشک بتواند روی ان نظر اینگونه بدهد اگر والدین فقط وففط به این نکته با حساسیت دقت کنند که این وجود را که به این جهان می خواهند بیاورند کیست وفلسفه امدن او برای چیست همه مطلب حل خواهد شد

alisadra;116769 نوشت:
این هرسه والدین خوبی نیستند چون درروش برخوردشان باز استفاده از تنبیه وجوددارد

چه جور تنبیه

تنبیه ها متفاوت است

می شود توضیح دهید هر کدام چه طوری تنبیه می کنند؟

عرشیان;116768 نوشت:
بگوییم که کودکی که هنوز قوای عقلانی و فکری او به رشد کامل نرسیده است تمامی خواسته هایش منطقی است ! و هرچه که خواست به او بدهیم!

مگر تقاضاهای او چیست
امروزه افسردگی شدید خانواده ها ووو ازفرزند چون توپی که سرراه هر مهدی یا مدرسه ای یا پرستاری شوت می شود وحوصله همبازی شدن ،درک رفتارهای اووخواسته های شیرین کودکانه اورا ندارند وبه نحوی اعتراض خود را به فرزند اعمال
میکنن

خواسته های او نسبت به سنین مختلفش همه معقول است اما بله دردید بزرگانه ما قابل پذیرش نیست وحوصله در کنا اوبودن رااصلا نداریم

بنده برخلاف همه انچه این روانشناسان تجربی وحتی گاها دینی متعصب ابراز داشته اند با تجربه شخصی به این رسیده ام که خانواده ها فرزند را حداکثر کنار دیگر برنامه های خود می دانند وبیشتر کمی پایین تر

دراین تجربه به همه خواسته های فرزند پاسخ داده شد با حوصله وطریقه مصرف هر کدام توضیح داده شد اتفاقی که افتاد اینکه رشد عقلانی فرزند ،فضای باز برخورداری از همه امکانات در محدوده عملکرد ان دستگاه واعتماد به نفس بسیار بالا واعتماد بسیار به والدین وازادی انتخاب ودرکنارش ارا م ارام رسیدن به جای که هر چیزی انتخاب می کند کاملا مفید ومعقول شده است
بدانیم که این نازنینان هیچ خواسته نامربوط حتی ندارند حتی اگر چیزی پرتاب کردند یا جیغ زدندبلکه ما باانها حوصله نمیکنیم وقتی سخن می گویند با حوصله تا اخر سخنشان را گوش نمی دهیم ووو

اگر فقط بدانیم چه کسی را به این جهان می اوریم ...

عرشیان;116768 نوشت:
بزرگوار این در صورتی که کودک را از ارتباط با دنیای خارج منع کنید.

او درجامعه هم با شجاعت زندگی می کند زیرا کسی که اصول وسطح متعالی زیستن را یاد گرفته ودران تربیت شده سطوح پایین در خدمت او می شوند واز همه لحاط در خدمت اویند زیرا او به همه کسانی که در زندگی دنیایی نیاز دارد اشراف دارد

alisadra;116772 نوشت:
تنبیه برای چه وقتی پیامبرص در مورد تنبیه حیوان هشدارمیدهندایا برای یک انسان که عظیم ترین پرژه خلقت است نباید احتیاط وتانی کرد

لطفا مطالب را با دقت بیشتر مطالعه فرمایید ونقل قول ها را کامل بیان کنید چون جدا کردن یک یا چند کلمه از بین یه عبارت معنادار ،به فهم اون عبارت ضرر میزنه.

اصل تشویق و تنبیه به عنوان امری مسلم در تربیت اسلامی ‏شناخته و پذیرفته شده است

تنبيه ممكن است به صور گوناگون انجام گيرد و منحصر به كتك زدن نيست؛ زيرا ترش رويي و اخم نيز نوعي تنبيه است، هم چنان كه محروم كردن فرزندان از بعض امور خوشايند و پر جاذبه نيز تنبيه ديگري است؛ اما در تنبيه جسماني نيز مراد توسل به شيوه هاي خشن و وحشيانه و ضربه زدن با تركه ي انار و شيلنگ و شلاق و... نيست. روش اهل بيت عليهم السلام اين نبوده كه فرزندانشان را تنبيه بدني كنند، و موردي سراغ نداريم و نقل نشده كه چنين كاري كرده باشند. پس بايد ديد كه شيوه ي تربيتي آن بزرگواران چگونه بوده است. با اين كه بعضي از آنان فرزندان زيادي داشتند، اما هرگز نيازي نمي ديدند بچه هايشان را تنبيه بدني كنند و اين مسأله بسيار مهم و درس آموز است و اين ما هستيم كه چون با راه و روش تربيت والاي اسلامي آشنايي درست نداريم فكر مي كنيم كه زدن تنها راه تربيت فرزند است.

alisadra;116772 نوشت:
تنبیه برای چه وقتی پیامبرص در مورد تنبیه حیوان هشدارمیدهندایا برای یک انسان که عظیم ترین پرژه خلقت است نباید احتیاط وتانی کرد

در‏اینجا دو روایت را نقل می‏کنم که می‏توان از آنها استفاده کرد که تنبیه اثر اصلاحی دارد.

حضرت علی(علیه السلام) می‏فرماید:«من لم یصلحه حسن المداراه یصلحه حسن المکافاه؛ کسی که خوش رفتاری او را اصلاح نکند خوب کیفر دادن او را اصلاح خواهد کرد.»

و نیز آن حضرت می‏فرماید:«استصلاح الاخیار باکرامهم و الاشرار بتادیبهم؛ تادیب و روش اصلاح خوبان به بزرگداشت آنها است و اصلاح بدان به تنبیه و عقاب آنها است.»

با توجه به‏ این دو روایت روشن است که تنبیه، اثر اصلاحی دارد و در مواردی که احیانا اثر اصلاحی هم نداشته باشد دست کم اثر باز دارندگی خواهد داشت. بنابراین اصل تنبیه فرزندبرای تادیب و تربیت او جایز است،

اگر شرایط و اصول تنبیه رعایت شود تا حدودی می‏توان گفت تنبیه موثر واقع خواهد شد

گاهی تنبیه هم از نظر اسلام و هم از دیدگاه تربیتی و روانشناختی، ضرورت پیدا می‏کند که برای آخرین راه اصلاح و راه چاره از آن استفاده کنیم.
البته اجرای تنبیه، بایدتابع اصول و شرایط تنبیه باشد از جمله:
1- تنبیه نباید بیش از مقدار جرم و گناه باشد.
2- در تنبیه باید قوت بدنی، سن و شخصیت افراد را در نظر داشت.
3- از تنبیه در حال غضب، باید اجتناب کرد.
4- اگرفرزند قبل از‏اینکه تنبیه شود، متنبه شد، نباید او را تنبیه کرد. زیرا هدف از تنبیه آگاهی و اصلاح فرزند است و وقتی هدف حاصل شد دیگر تنبیه، معنی ندارد.
5- در صورتی می‏توان کودک را تنبیه کرد که علم به خلاف و بد بودن عمل و کیفر داشتن آن را داشته باشیم.
6- نبایدفرزند را به خاطر تشفی خاطر خود تنبیه کرد بلکه همواره باید صلاح کودک مدنظر باشد.
7- در تنبیه باید مراحل و مراتب آن را رعایت کرد، و باید از مرحله ضعیف شروع کرد چرا که شاید با اجرای مرحله‏ ای ضعیف از تنبیه مثلا یک تغییر چهره، فرزند به اشتباه خود پی ببرد، و اصلاح شود که در‏این صورت دیگر نیازی به تنبیه بدنی نخواهد بود.
8- هنگامی‏که هیچ کدام از تکنیک‏های تغییر رفتار نامطلوب(خاموشی، اشباع و تقویت رفتار مغایر) اثری نداشت، به عنوان آخرین راه چاره باشد
9- هنگامی‏که شخص رفتاری خلاف مقررات انجام داده و باید مورد تنبیه قرار گیرد تا رفتارهای نامطلوبش از بین برود.
10- باید برای استفاده کردن از تنبیه برنامه داشته باشیم، تا برای تغییر رفتار موثر واقع شود، والا اثر تنبیه ناچیز خواهد بود.

از تذکرتان سپاس

1- تمام این نوع تنبیه ها از بی حوصله گیست وگرنه با زیباترین برخورد درمقابل برخورد تدافعی فرزند می توان به رابطه سالم رسید
2- دران لحطه که احساس می کنید نیاز به این نوع تنبیه دارد مسیر برخورد را عوض کنید حتی چندین دور تا فرزند رفتارش را مطابق قرار بدهد
3- اصلا والدین امکان ندارد کلمه چشم را در همه موارد برای خواسته های کودکان بکار ببرد

4- عرض کردم کسی به حضور جدی یک انسان با تمام حقائق وجودیش اگاه نیست

mkk1369;116779 نوشت:
چه جور تنبیه تنبیه ها متفاوت است می شود توضیح دهید هر کدام چه طوری تنبیه می کنند؟

درهرسه کلمه تنبیه وجود دارد
2- اصلا به هیچ تنبیهی نیاز نیست ولی خیلی عجله می کنیم

3-شما بگید واقعا نسبت به انها حوصله کافی ولازم راذاریم

alisadra;116800 نوشت:
- تمام این نوع تنبیه ها از بی حوصله گیست وگرنه با زیباترین برخورد درمقابل برخورد تدافعی فرزند می توان به رابطه سالم رسید

همانطور که گفتم تنبیه آخرین راه چاره هست وگرنه اگر پدر ومادر بتوانند با صبر وحوصله فراوان به تربیت فرزند بپردازند نیازی به تنبیه نیست.اما بعضی مواقع لجاجت فرزندان به گونه ای است که ،پدر ومادر مجبور به استفاده از این روش می شوند.پس نکته مهم اینه که تنبیه آخرین راه هست ونباید به عنوان اولین راه ازش استفاده کرد.

سینا;116798 نوشت:
حضرت علی(علیه السلام) می‏فرماید:«من لم یصلحه حسن المداراه یصلحه حسن المکافاه؛ کسی که خوش رفتاری او را اصلاح نکند خوب کیفر دادن او را اصلاح خواهد کرد.» و نیز آن حضرت می‏فرماید:«استصلاح الاخیار باکرامهم و الاشرار بتادیبهم؛ تادیب و روش اصلاح خوبان به بزرگداشت آنها است و اصلاح بدان به تنبیه و عقاب آنها است.»

این دو روایت ازانجام عمل خبرمی دهد درمقابل ان نیاز می شود

وغرض درانجام دارد اما کودک چه غرضی در انجام دارد او نفس عمل را انجام می دهد وبرای او همه خوب است

سینا;116805 نوشت:
همانطور که گفتم تنبیه آخرین راه چاره هست وگرنه اگر پدر ومادر بتوانند با صبر وحوصله فراوان به تربیت فرزند بپردازند نیازی به تنبیه نیست

چرا این اگر را تبیین نکنیم پس صبر وحوصله تا حدی هست که هرنوع تنبیهی قطع شودووالدین بدانند که حتی اخرین راه هم که درادامه گفتیدهمان حوصله به معنای عشق است نه از سر ترحم وکودکی ونفهمی او

یعنی به جای کلمه اخرین راه تنبیه است بگذاریم اخرین راه عاشقانه اورا ببوسیم وباز حوصله را مصرفش را بالا ببریم

alisadra;116807 نوشت:
این دو روایت ازانجام عمل خبرمی دهد درمقابل ان نیاز می شود وغرض درانجام دارد اما کودک چه غرضی در انجام دارد او نفس عمل را انجام می دهد وبرای او همه خوب است

روايات اسلامي تنبيه بدني را فقط در موردي تجويز مي كند كه جنبه ي تربيتي و هدايتي داشته باشد، نه اين كه هرگاه فرزند به دلخواه پدر و مادر و طبق سليقه هاي شخصي يا تمايلات نفساني آنان عمل نكرد، مجاز باشند او را تنبيه بدني بكنند؛ زيرا ديگر تنبيه به عنوان عامل بازدارنده ي از كارهاي بد و وادار شدن به كارهاي خوب مطرح نيست، بلكه فقط وسيله اي است براي فرونشاندن خشم و غضب والدين.

امام موسی بن جعفر (علیه السلام) به یكی از یاران خود كه از دست فرزندش به ستوه آمده بود و شكایت می كرد فرمود: (لا تَصْرِبْهُ وَاهْجُرهُ وَ لا تُطِلْ؛ او را نزن،بلكه با او قهر كن،اما خیلی طول نكشد.)
عدّه الداعی،ص79 .

تنبيه بدني تنها در موارد سرنوشت‌ساز، اجازه داده شده، نه براي هر عملي كه از فرزند سر‌مي‌زند و نه براي هر کاري که احياناً مورد پسند والدين نيست! تنبيه بدني در موارد ضروري، هم محدود و هم به گونه‌اي باشد كه آسيبي به فرزند وارد نيايد، و صرفاً در جهت بازداشتن او از كار خطرناكي كه انجام مي‌دهد باشد.

باز تکرار مي‌کنيم، تنبيه بدني مي‌بايست در مرحله‌اي انجام شود كه راهي جز تنبيه باقي نمانده است.

باید به این نکته توجه کرد که روش تادیب و تنبیه یک روش تربیتی اولی نیست تا در تمام حالات و موقعیت‏ها از آن استفاده گردد و از آن نتیجه مطلوب گرفته شود. تنبیه یک روش تربیتی ثانوی است که از لحاظ دینی و ارزشی، متاخر از همه روش‏های اصلاح رفتارفرزند است; یعنی: اگر تمام روش‏های ممکن و متناسب در موقعیت‏های گوناگون برای تغییر و اصلاح رفتار کودک به کار گرفته شد و نتیجه مطلوب از آن به دست نیامد، در آن صورت، می‏توان از روش تنبیه استفاده کرد. این مطلب را می‏توان، هم از آثار روان‏شناسان و مربیان دریافت و هم از روایات اسلامی به دست آورد.

روش اصلی و اولیه در تربیت اطفال و متربیان همان روش‏های مطلوب و انسانی است; مثل محبت، رحمت، گذشت، اکرام و تشویق. به کارگیری روش تنبیه در مواردی جایز است از راه محبت و رحمت نتوان به هدف اصلی، که همان اصلاح رفتار و تربیت کودک است، رسید.

از ديدگاه اسلام، مراحل نخستين رشد انسان به سه مرحله تقسيم ميگردد: هفت سال اول زندگي، هفت سال دوم زندگي و هفت سال سوم زندگي.

نبي مکرم اسلام در این رابطه فرمودند:

«اَلوَلَدَ سَيدٌ سَبْعَ سِنينَ وَ عَبْدٌ سَبْعَ سِنينَ وَ وَ زيرٌٌ سَبْعَ سِنينَ؛ (مکارم الاخلاق، ص 255) فرزندان آدمي در هفت سال اول سيد و آقا است (بايد آزادي داد تا بازي کند). در هفت سال دوم بنده و فرمانبردار است (بايد با آداب و اخلاق نيک تربيت کرد). و در هفت سال سوم وزير و مشاور خانواده ميباشد (بايد مشاور، ملازم و همراه خود قرار داد).
این نوع روایات به آزاد گذاشتن كامل كودكان تا سن 7 سالگى و پرهيز از تنبيه و ايجاد محدوديت ننمودن براى آنها ،اشاره دارد وتا قبل از سن هفت سالگی فرزند اعمالش بدون غرض است پس تنبیه جایگاه خاصی ندارد اما بعد از آن به تناسب رشد کودک،کم کم رفتارهای کودک جهت دار وهمراه با غرض خواهد بودوبه همان نسبت باید برای تأدیب فرزند اقدام کرد

وقتی ما هیچ خبری از برخورد خود معصوم در خانه با فرزند درزمینه تنبیه نداریم ایا به این فرمایشات می شود اطمینان حاصل کرد که ازطرف انان است وهمانطور که می دانید روایات اخلاقی خیلی مورد دقت از نطر سند قرار نمی گیرد

بین حرف تا عمل فاصله ست شما عملا می بینید تمام برخورد والدین که بعدا به اسیب منجر می شود بخاطر بی حوصلگی همان هفت سال اول است

واگر ان دوره اول کودک بدون هیچ برخوردی انجام شود نشانه خیلی محکمی است که می توان ادامه را هم با همین رویکرد ادامه داد

alisadra;117032 نوشت:
وقتی ما هیچ خبری از برخورد خود معصوم در خانه با فرزند درزمینه تنبیه نداریم ایا به این فرمایشات می شود اطمینان حاصل کرد که ازطرف انان است وهمانطور که می دانید روایات اخلاقی خیلی مورد دقت از نطر سند قرار نمی گیرد

بین حرف تا عمل فاصله ست شما عملا می بینید تمام برخورد والدین که بعدا به اسیب منجر می شود بخاطر بی حوصلگی همان هفت سال اول است

واگر ان دوره اول کودک بدون هیچ برخوردی انجام شود نشانه خیلی محکمی است که می توان ادامه را هم با همین رویکرد ادامه داد

همون یک حدیثی که از کتاب مکارم الاخلاق ذکر کردم برای ما وتربیت فرزندانمون کافیه به شرطی که خوب بهش عمل کنیم

اگر پدر ومادر به این سه دوره زندگی فرزند توجه داشته باشند وهر دوره مطابق با خصوصیات و ویژگیهای خاص همون دوره با فرزندان رفتار کنند خیلی از مشکلات حل میشه.من با شما موافقم که خیلی وقتها رفتار والدین از روی بی حوصلگی است ونهایتا ممکنه منجر به آسیب فرزند بشه، اما این نکته نباید توجیهی برای همه اشتباهات جوانها باشه.

سینا;117048 نوشت:
من با شما موافقم که خیلی وقتها رفتار والدین از روی بی حوصلگی است ونهایتا ممکنه منجر به آسیب فرزند بشه، اما این نکته نباید توجیهی برای همه اشتباهات جوانها باشه.

سپاس از توافقتان
اما ایا جوان مقصراست وقتی از والدین تا دانشگاه کلاف سردرگم او هستند

فقط بابایدهاروبروبوده واصلا اونقشی کلیدی در انتخاب نداشه است؟

كودك بيش از هر كس تشنه محبت والدين خود مي باشد. كودكي كه در كانون مهر و محبت والدين خود پرورش يافته است داراي آرامش رواني، امنيت خاطر، اعتماد به نفس، اعتماد به والدين، الگوگيري در مهرورزي به ديگران و پيشگيري از انحرافات است، و بهتر مي تواند با مشكلات و حوادث سهمگين دوران بلوغ و تغييرات جسمي و رواني روبه رو گردد و با آرامش و اطمينان قدم به عرصه اجتماع گذارد.

ارتباط عاطفي با فرزند موجب مي شود كه وي با والدين خويش صميمي باشد، به آنان اعتماد كند و آنان را پناهگاه خويش در بحران هاي زندگي بداند.
خداوند در قرآن كريم، خطاب به پيامبرش مي فرمايد: «به خاطر رحمت خدا بود كه تو با آنان ارتباط صميمي و مهرآميزي پيدا كردي، اگر خشن بودي، هيچ كس دور تو جمع نمي شد.»

در اين ميان والدين بسياري هستند كه به فرزندان خود محبت فراوان دارند اما آن را ابراز نمي كنند. محبت وقتي سازنده و تاثيرگذار خواهد بود كه فرد مورد محبت از آن آگاهي يابد.

البته از نكات بسيار مهمي كه والدين بايد در اين زمينه به آن توجه داشته باشند اين است كه از زياده روي و افراط در محبت بپرهيزند كه اين خود نيز مشكلاتي را به دنبال خواهد داشت.

سلام واحترام؛:Gol:
حالا برای از بین بردن این اخلاق بد بعضی از خانواده ها چه راه حلی وجود داره که جامع و فراگیر باشه و همه یاد بگیرن؟:Gig:
این طوری که جناب
alisadra میفرمایند،من هم همین شرایط را دارم؛خدا بهم صبری بده تا موقعی که خلاص میشم از این خونه!
{احترام به عقاید و همه چیز از ما فرزندان صفره،صفر}

یا علی مدد
التماس دعا
موضوع قفل شده است