إذا أراد اللّه‏ بعَبدخَيرا...خدا خیر بنده ای رو بخواد اینا رو بهش میده

با سلام خدمت سرکار آذربانو و تمام اسک دینی های گرامی و تشکر از انتخاب این موضوع خوب

حضرت رسول (ص) می فرمایند :

اگر خدا خير بنده اى را اراده كند ، نفس او راواعظ و رهبر او قرار مى دهد .

با سلام


وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُواْ واتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِّنْ عِندِ اللَّه خَيْرٌ لَّوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ {البقرة/103}

محاسن: فضالة، عن القاسم بن يزيد عن سليمان بن خالد قال: قال أبو عبد الله عليه

سلام
ممنون از تاپيك خوب تون
نكته اي به نظرم رسيد توضيح بدهم و آن اين كه
خير را از نگاهي سه جور ميشه در مورد خدا در نظر گرفت:
خير عام: خير همه را مي خواهد به همين دليل هدايتش كرد و بهترين رسولانش در اين راه فدا شدند.
خير خاص: خداوند يك قدم بر داريم ده قدم بر مي دارد. و در توبه را به روي ما گشود و...
خير اخص: خداوتد براي كسي كه زمينه ها را ايجاد مي كند از روي اراده و اختيار بركات خاصش را نازل مي كند مثلا چشمه هاي حكمت را بر قلب و زبان جاري ميكند و استاد خوب و راهنما در مسيرش قرار مي دهد. بلايي برايش ايجاد مي كند كه سنگ وسط راه باشد به سمت دره نرود هر چند خودش نفهمد. در واقع اين خير زمينه ارادي دارد. يعني اين جور نيست كه خداوند بر خلاف حكمتش تبعض قائل شود .

از نگاهي هم برخي خير ها با زمينه جبري ما است و برخي اختياري

با سلام وصلوات بر محمد وآل پاکش

بمنظور غنای موضوع احاديث ديگری ودر انتها هم احاديث اراده شر را مي بينيم :

کافی : ان الله اذا اراد بعبد خيرا فاذنب ذنبا اتبعه بنقمة و يذكره الاستغفار، و اذا اراد بعبد شرا فاذنب ذنبا اتبعه بنعمة لينسيه الاستغفار و يتمادى بها، و هو قوله عز و جل سنستدرجهم من حيث لا يعلمون ، بالنعم عند المعاصى .

(موقعى كه خداوند خير بندهاى را بخواهد به هنگامى كه گناهى انجام ميدهد او را گوشمالى مى دهد تا به ياد توبه بيفتد، و هنگامى كه شر بنده اى را (به اثر اعمالش ) بخواهد موقعى كه گناهى مى كند نعمتى به او مى بخشد تا استغفار را فراموش ‍ نمايد و به آن ادامه دهد، اين همان است كه خداوند عز و جل فرموده : سنستدرجهم من حيث لا يعلمون يعنى از طريق نعمتها به هنگام معصيتها آنها را تدريجا از راهى كه نمى دانند گرفتار مى سازيم ).

و در روايت ديـگـرى كه در كتاب عوالى اللئالى آمده ، مى خوانيم : پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) فرمود: اذا اراد الله بعبد خيرا فتح عين قلبه فيشاهد بها ما كان غائبا عنه :

(هنـگـامى كه خدا بخواهد در حق بندهاى نيكى كند چشمان قلب او را مى گشايد تا چيزهائى را كه از او پنهان بود مشاهده كند).

قال بعضهم إذا أراد الله بعبد خيرا آنسه بالوحدة.ورام

او را به تنهایی انس میدهد.

الطبرسي مرسلا عن الرضا عليه السلام: قال: إن الله تبارك وتعالى إذا أراد بعبد خيرا لم يمته حتى يريه الخلف، وروى: أن من مات بلا خلف، فكان لم يكن في الناس، ومن مات وله خلف فكان لم يمت


هرگاه خداوند، خیر بنده‌ای را بخواهد، او را نمی‌میراند تا اینکه جانشینش (فرزندش) را به او نشان دهد.»

حدثنا أبي رضي الله عنه قال : حدثنا علي بن إبراهيم بن هاشم ، عن
أبيه ، عن ابن أبي عمير ، عن السري بن خالد ، عن أبي عبد الله عليه السلام قال : إذا أراد
الله بعبد خيرا عجل عقوبته في الدنيا ، وإذا أراد الله بعبد سوءا أمسك عليه ذنوبه حتى
يوافي بها يوم القيامة .خصال

در عقوبت دنیائیش تعجیل میکند .و اگر بد بنده ای را بخواهد گناهانش را نگه میدارد تا در قیامت بطور کامل کیفرش کند .

واز طریق عامه :

1220 - ( حسن )
[ إذا أراد الله بعبد خيرا عجل له العقوبة في الدنيا وإذا أراد الله بعبد شرا أمسك عليه ذنوبه حتى يوافيه يوم القيامة ) . ( حسن )

اما مخالف این حدیث :


علي بن إبراهيم بن هاشم، عن أبيه، عن أبن أبي عمير، عن محمد بن حمران، عن سليمان بن خالد، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: قال: إن الله عزوجل إذا أراد بعبد خيرا نكت في قلبه نكتة من نور وفتح مسامع قلبه ووكل به ملكا يسدده، وإذا أراد بعبد سوء ا نكت في قلبه نكتة سوداء وسد مسامع قلبه ووكل به شيطانا يضله، ثم تلا هذه الآية: " فمن يرد الله أن يهديه يشرح صدره للاسلام ومن يرد أن يضله يجعل صدره ضيقا حرجا كأنما يصعد في السماء ".کافی

عنه، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن محمد بن حمران، عن محمد بن مسلم عن أبي عبدالله عليه السلام قال: إن الله عزوجل إذا أراد بعبد خيرا نكت في قلبه نكتة بيضاء وفتح مسامع قلبه ووكل به ملكا يسدده وإذا أراد بعبد سوء ا نكت في قلبه نكتة سوداء وسد مسامع قلبه ووكل به شيطانا يضله.
علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن السري بن خالد، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: إذا أراد الله عزوجل بعبد خيرا عجل له عقوبته في الدنيا وإذا أراد بعبد سوء ا أمسك عليه ذنوبه حتى يوافي بها يوم القيامة.کافی

1 عدة من اصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن علي بن الحكم، عن عبدالله بن جندب، عن سفيان بن السمط قال: قال أبوعبدالله عليه السلام: إن الله إذا أراد بعبد خيرا فأذنب ذنبا أتبعه بنقمة ويذكره الاستغفار، وإذا أراد بعبد شرا فأذنب ذنبا أتبعه بنعمه لينسيه الاستغفار، ويتمادى بها، وهو قول الله عزوجل: " سنتدرجهم من حيث لايعلمون " بالنعم عند المعاصي.کافی

به راستى ، هرگاه خداوند اراده مى كند خيرى را به بنده اى ( برساند ) و او گناهى مى كند ، به بلايى گرفتارش مى كند، آن گاه استغفار را به يادش مى آورد . ( تا بدين وسيله گناهش را ببخشد و از عقوبت دنيا و آخرت ، نجاتش دهد ) .
و هرگاه اراده مى كند شرّ و بدى را به بنده اى ( برساند ) و او گناه مى كند ، پس از گناه نعمتى به او مى دهد تا استغفار را فراموش كند و مشغول آن نعمت گردد. و همين مراد خداوند است كه مى فرمايد:
« ما آن ها را در دركات عذاب خويش پايين مى بريم به گونه اى كه خود نمى دانند » .سنت استدراج وهلاکت تدريجی .

يعنى : به واسطه نعمت هايى كه پس از عصيان و نافرمانى خدا، به آنان مى دهيم ، ( ايشان را در عذاب خويش لحظه به لحظه پايين تر مى بريم ) .

- أبى رحمه الله قال: حدثنا سعد بن عبدالله قال: حدثنااحمد بن محمد ابن عيسى، عن احمد بن أبى نصر، عن أبان بن عثمان، عن أبى يصير، عن أبى جعفر وأبى عبدالله عليهما السلام قال ان إبراهيم لماقضى مناسكه رجع إلى الشام فهلك، وكان سبب هلاكه ان ملك الموت أتاه لقبضه، فكره إبراهيم الموت فرجع ملك الموت إلى ربه عزوجل فقال ان إبراهيم كره الموت، فقال دع إبراهيم فإنه يحب ان يعبدنى.
قال حتى رأى إبرهيم شيخا كبيرا يأكل ويخرج منه ما يأكله فكره الحياة وأحب الموت، فبلغنا ان إبراهيم أتى دراه، فإذا فيها أحسن صورة ما رآه قط، قال من أنت؟ قال انا ملك الموت، قال سبحانك الله من الذي يكره قربك وزيارتك وأنت بهذه الصورة، فقال يا خليل الرحمان ان الله تبارك وتعالى إذا اراد بعبد خيرا بعثنى اليه في هذه الصورة، واذا اراد بعبد شرا بعثنى اليه في غيرهذه الصورة، فقبض صلى الله عليه بالشام.خصال

رسول خدا صلى الله عليه و اله در حديثى فرموده اند:«اذا اراد الله بعبد شرا قيض له شيطانا قبل موته بسنة،فلا يرى حسنا الا قبحه عنده حتى لا يعمل به،و لا يرى قبيحا الا حسنه حتى يعمل به،هنگامى كه خداوند شر بنده اى را(به خاطر«غفلت »و بى خبرى از خدا)بخواهد، شيطانى را يك سال قبل از مرگ او سراغ او مى فرستد(كه همه چيز را در نظر او دگرگون مى سازد)آن گاه هيچ كار خوبى را نمى بيند،مگر اين كه آن كار در نظرش،زشت جلوه مى كندو آن را رها مى سازد و هيچ كار بدى را نمى بيند،مگر اين كه آن كار در نظرش،زيبا جلوه مى كند و آن را انجام مى دهد»

ودر کتب عامه "

1253- إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْرًا جعل صنائِعَه ومعروفَه فى أهل الحِفاظ وإذا أراد الله بعبد شرًّا جعل صنائِعَه ومعروفَه فى غير أهل الحِفاظ (الديلمى عن جابر . [الديلمى عن أم سلمة])
حديث أم سلمة : أخرجه الديلمى (1/242 رقم 936) والحديث موضوع كما فى المداوى للغمارى (1/277 رقم 375) .

إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْرًا جعل غناه فى نفسه وتُقاه فى قلبه وإذا أراد بعبد شرًّا جعل فقرَه بين عينيه (الحكيم ، والديلمى عن أبى هريرة)
ذكره الحكيم (2/214) ، والديلمى (1/243 ، رقم 940) . وأخرجه أيضًا : ابن حبان (14/100 ، رقم 6217) . قال المناوى (1/255) : كتب الحافظ ابن حجر على هامش الفردوس بخطه ينظر فى هذا الإسناد انتهى . وأقول : فيه دراج
أبو السمح ، نقل الذهبى عن أبى حاتم تضعيفه ، وقال أحمد : أحاديثه مناكير .

إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بعَبْدٍ خَيْرًا عَجَّلَ لَهُ عُقُوبَةَ ذَنْبه فِى الدُّنْيَا وإذا أرادَ بِعَبْد شرًّا أمسك عُقُوبة ذنبه حتى يُوَافِيَه يوم القيامةِ كأنه عَيْر (الطبرانى عن عمار . أحمد ، والطبرانى ، والحاكم ، والبيهقى فى شعب الإيمان عن عبد الله بن مغفل)
حديث عمار : أخرجه الطبرانى كما فى مجمع الزوائد (10/192) قال الهيثمى : إسناده جيد .
حديث عبد الله بن مغفل : أخرجه أحمد (4/87 ، رقم 16852) ، والحاكم (4/418 ، رقم 8133) ، وقال : صحيح الإسناد . ووافقه الذهبى . والبيهقى فى شعب الإيمان (7/154 ، رقم 9817) . وأخرجه أيضًا : ابن حبان (7/171 ، رقم 2911) ، وأبونعيم فى ذكر أخبار أصبهان (2/274) . قال الهيثمى (10/191) : رواه أحمد ، والطبرانى ، ورجال أحمد رجال الصحيح ، وكذلك أحد إسنادى الطبرانى .
وللحديث أطراف أخرى منها : "إن الله إذا أراد بعبده" .


1260- إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْرًا عَجَّلَ لَهُ عُقُوبَته فِى الدُّنْيَا وإذا أراد الله بعبد شرًّا أخر عُقُوبَته إلى يوم القيامة حتى يأتيه كأنه عَيْرٌ فيطرحه فى النار (هناد عن الحسن مرسلاً . [أحمد عن عبد الله بن مغفل])
حديث الحسن المرسل : أخرجه هناد فى الزهد (1/250 ، رقم 433) .
حديث عبد الله بن مغفل المرفوع : أخرجه أحمد (4/87 ، رقم 16852) .
ومن غريب الحديث : "عير" : العير الحمار الوحشى ، وقيل : جبل بالمدينة أراد يسمى كذلك . والمراد على كلٍّ أنَ ذنوبه تتراكم عليه وتؤخر له حتى يحملها ثقيلة فتطرحه فى النار .


إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ شرًّا خضر له فى اللَّبِن والطين حتى يبنى (الطبرانى فى الكبير ، والأوسط ، والصغير ، والخطيب عن جابر) أخرجه الطبرانى فى الكبير (2/185 ، رقم 1755) ، وفى الأوسط (9/145 ، رقم 9369) ، وفى الصغير (2/258 ، رقم 1127) قال المنذرى (3/13) : إسناده جيد . وقال الهيثمى (4/69) : رجاله رجال الصحيح ، خلا شيخ الطبرانى ولم أجد من ضعفه . وأخرجه الخطيب (11/381) .
ومن غريب الحديث : "خضر" : حسن . "اللَّبِن" : مفردها لَبِنة ، واللبن هو الطوب النىء دون المحرق . "حتى يبنى" : حتى يحمله على البناء ؛ فيشغله ذلك عن أداء الواجبات ، ويزين له الحياة وينسيه الممات .

44952- أيما عبد أراد الله به خيرا عجل له عقوبة ذنبه وإذا أراد بعبد شرا أمسك عليه بذنبه حتى يوافى به يوم القيامة كأنه عير (الرويانى عن عبد الله بن مغفل) وهو حديث حسن.


البته که همیشه باید دعا کرد تا عاقبت بخیر شویم :

امام صادق عليه‏السلام فرمود: از جمله آنچه خدا بجناب موسى (ع) وحى فرمود و در تورات بر او نازل شد اين بود كه: همانا منم خدا كه جز من شايسته پرستشى نيست، مخلوق را آفريدم و نيكى را آفريدم و آن را به دست هر كه دوست داشتم جارى ساختم، خوشا به حال آنكه نيكى را بدست او (بر مخلوقم) جارى ساختم. منم خدا و شايان پرستشى جز من نيست، مخلوق را آفريدم و بدى را آفريدم و آنان را به دست كه اراده كردم جارى ساختم....واى بر آنكه بگويد: چگونه اين شد و چگونه آن، يونس گويد: يعنى واى بر كسيكه از روى عقل خود آنرا منكر شود (و بگويد خدا خالق خير و شر نيست)...واى بر كسيكه بگويد چرا اينطور و چرا آنطور (چرا نيكى بدست اين و بدى بدست آن جارى شد).صحیح اصول کافی

أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَجْعَلَ اسْمِي فِي السُّعَداءِ وَرُوحِي مَعَ الشُّهداء وَإِحْسانِي فِي عِلِّيِّينَ وَإِسائَتِي مَغْفُورَةً

وَإِنْ كُنْتُ مِنَ الاَشْقِياءِ فَامْحُنِي مِنَ الاَشْقِياءِ وَاكْتُبْنِي مِنَ السُّعَداءِ، فَإِنَّكَ قُلْتَ فِي كِتابِكَ المُنْزَلِ عَلى نَبِيِّكَ المُرْسَلِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ يَمْحُو الله ما يَشاءُ وَيُثْبِتُ وَعِنْدَهُ اُمَّ الكِتابِ

از دعای هر روز ماه رمضان المبارک .

به نام خدا
سلام علیکم

وزیر رو بنظر بنده میشه هم دوست، هم همسر، و هم فرزند دونست که به مراتب دو تای آخری پر رنگ تر اند

معنی این رو میشه توضیح بدید؟

بسم الله الرحمن الرحیم
این احادیث از کتاب گرانسنگ کافی تألیف عالم بزرگوار محمد بن یعقوب
معروف به شیخ کلینی (اعلی الله مقامه الشریف و نورالله مرقده) نقل میشود(چاپ 6جلدی)
از حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نقل گردیده که کافی برای شیعیان ما کافی است!

1-ج‏1، ص: 89
امام صادق (ع) فرمود: وقتى خدا خير بنده‏اى را خواهد او را خوب دين فهم كند.

2-ج‏1، ص: 477
فضيل بن يسار گويد: به امام صادق (ع) گفتم: مردم را به اين مذهب شيعه بخوانيم؟ فرمود: اى فضيل، نه، به راستى چون خدا خير بنده‏اى را خواهد به فرشته‏اى فرمان دهد گردنش را بگيرد و او را خواه ناخواه وارد اين مذهب مذهب كند.

3-ج‏4، ص: 17
از امام صادق (ع) كه فرمود: به راستى خداى عز و جل مؤمن را از سرشت بهشتى آفريده و كافر را از سرشت دوزخى و فرمود: چون خداوند عز و جل خير بنده ‏اى را خواهد، جان و تنش را پاك كند و خيرى را نشنود جز آنكه آن را بداند و بفهمد و هيچ بدى و زشتى را نشنود جز آنكه آن را بد دارد؛ گويد: شنيدم كه آن حضرت مى ‏فرمود: سرشت بر سه گونه باشد:
1- سرشت انبياء: مؤمن هم از همان سرشت باشد، جز آنكه پيغمبران از برگزيده آنند و در آن اصل باشند و برترى دارند و مؤمنان فرع آنند از سرشتى بايست آن، از اين رو خدا عز و جل ميان پيمبران و پيروانشان جدائى نيندازد و فرمود:
2- سرشت ناصبى است كه از سياه سياه‏چال بد بوئى است.
3- مستضعفان كه از سرشت خاك معمولى باشند مؤمن از ايمان خود بر نگردد و ناصبى از بد كيشى خود و مستضعفان وابسته خواست خدايند.

4-ج‏4، ص: 631
از ثابت أبى سعيد، گويد: امام صادق (ع) به من فرمود:
اى ثابت، شما را به مردم چه كار؟ از مردم دست بداريد و احدى را به مذهب خود دعوت نكنيد، به خدا اگر اهل آسمان و زمين گرد آيند كه آن بنده‏اى را كه خدا می‏خواهد هدايتش كند، گمراه كنند نتوانند، دست از مردم بداريد و يكى از شماها نگويد:
برادر من است، عموزاده من و همسايه من است، زيرا خداوند عز و جل هر گاه خير بنده‏ اى را خواهد، جانش را پاك كند و هيچ خوبى را نشنود جز آنكه آن را بفهمد و هيچ بدى را نشنود جز آنكه منكر آن شود؛ سپس خدا در دلش كلمه اى اندازد كه به وسيله آن، كار او را فراهم سازد.

5-ج‏4، ص: 633
امام صادق (ع) فرمود:
راستى كه خداوند عز و جل چون خير بنده ‏اى خواهد، در دلش نقطه نورى افكند و به وسيله آن گوش و دلش پرتو گيرد و نسبت بدان چه در دست شما است، از شما حريص‏تر باشد و چون براى بنده‏اى بد خواهد در دلش نقطه سياهى پديد آورد و گوش و دلش از آن تار گردد، سپس اين آيه را تلاوت فرمود (125 سوره انعام):
«هر كه را خدا خواهد هدايت كند سينه او را براى مسلمانى بگشايد و هر كه را خواهد گمراه سازد او را تنگدل و آشفته خاطر كند تا آنجا كه گويا مى‏خواهد به آسمان بالا رود (يعنى تكليف او به اسلام در نظرش مانند تكليف به بالا رفتن آسمان جلوه كند و از آن گريزان و ناتوان باشد».

6-ج‏4، ص: 633
امام صادق (ع) فرمود:
راستى كه خداوند عز و جل چون خير بنده اى را خواهد، در دلش نقطه سپيدى افكند و گوشهاى دلش را بگشايد و به او فرشته‏ اى گمارد كه كمك به او دهد و چون براى بنده ‏اى بد خواهد، در دلش نقطه سياهى افكند و گوشهاى دلش را ببندد و به او شيطانى گمارد تا او را گمراه كند.

7-ج‏5، ص: 539
امام صادق (ع) فرمود:
چون خداوند عز و جل خير بنده‏ اى را خواهد، به عقوبت او در دنيا شتابد، و چون بد بنده ‏اى را خواهد، گناهانش را نگهدارد تا همه در روز قيامت به او پرداخت كند.

8-ج‏5، ص: 555
از امام صادق (ع)، فرمود:
به راستى چون خدا خير بنده ‏اى را خواهد و آن بنده گناهى كند، خدا دنبالش او را كيفرى دهد و به ياد او آورد و استغفار كند و چون بد بنده‏ اى را خواهد و آن بنده گناهى كند، دنبالش به او نعمتى دهد تا استغفار را از ياد او ببرد و به آن گناه ادامه دهد و اين است معنى قول خداوند عز و جل (182 سوره اعراف): «محققاً آنها را نعمت گير كنيم از راهى كه ندانند» يعنى به وسيله نعمت دادن وقتى كه مرتكب گناه شوند.

[="seagreen"]اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا بحرمة محمد و آل محمد
و عجل فرج قائم آل محمد
وارزقنا رؤیته[/]