غسل تعمید چیست؟

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
غسل تعمید چیست؟

غسل تعمید چیست؟آیا حضرت عیسی آنرا انجام داده است؟

تعميد Baptism: در مسيحيت، آيين تولد مجدد و ورود به كليساى مسيحى؛ اين واژه برگرفته از فعل يونانى bpato به معناى «در آب فرو مى روم» است. بر اساس يكى از مفاهيم برگرفته از پولس حوارى، كه شايد تحت تاثير عمل ختنه نوكيشان بالغ در باور يهوديت است، عمل تعميد به معناى مرگ زندگى قبلى و ظهور فرد جديدى است كه با پذيرفتن نام جديدى، بر آن مهر تاييد زده مى شود. تعميد بى اثرشدن كامل گناهان فرد در گذشته است به گونه اى كه فرد از آن به سان فردى كاملا بى گناه سر بر مى آورد. در تعميد، فرد يكى از اعضاى كليساى مسيح مى شود و در جسم عيسى مسيح شريك مى شود. شكل ها و آداب تعميد در كليساهاى مختلف متفاوت است اما تقريباً در همه به شكل يكسانى آب و تثليت حضور دارد: «من تو را تعميد مى دهم به نام پدر، به نام پسر و به نام روح القدس.» فرد داوطلب ممكن است كه به طور كامل ياناقص در آب فرو رود؛ آب ممكن است كه بر سر فرد تعميديافته ريخته شود يا تنها قطراتى از آب به او پاشيده شود يا بر سر وى ريخته شود.
فرو رفتن در آب به عنوان يك آيين از دير زمان نقش مهمى در آيين يهوديت داشته و نمادى از تطهير شناخته مى شده است (در ميقوه، Mikva، به مثابه آيين غسل) يا به عنوان نماد تقديس (در آيين هاى تغيير آيين كه با دعاهاى خاصى توام بوده است). اين مسئله اهميت بسيارى در آيين هاى اسنيان داشت. بر پايه انجيل، يحياى معمدان عيسى مسيح را تعميد داد. گر چه هيچ گزارشى واقعى از نهاد تعميد به دست عيسى در دست نيست، انجيل متى مسيحِ برخاسته را به اين شكل تصوير كرده است كه به پيروان خود اين مأموريت عظيم را داد كه «به ميان امت ها برويد و...» اما به هر حال از اين الگو در جاى ديگرى در عهد جديد استفاده نشده است. از اين رو، بعضى از محققان گفته اند كه نقل قول مذكور در متى حاكى از سنتى است كه از در هم آميختن انديشه تعميد معنوى با آيين هاى تعميدى اوليه و گزارش هاى پنجاهه گرايى بعد از اين نوع مراسم به وجود آمده است.
تعميد در جامعه مسيحى در قرن نخست اهميت بسيارى داشت، اما محققان در اين مسئله دچار اختلاف شدند كه ضرورت تعميد به خاطر تولد جديد و عضويت در ملكوت خداوند است يا تنها نشانه يا نماد بيرونى تولد دوباره درونى است. در قرن دوم گويا كمترين حد تعميدِ مجاز، استفاده از آب و توسل به تثليث بوده است. غالب داوطلبان تعميد سه بار در آب فرو مى رفتند؛ با اين حال اشاراتى نيز به ريختن آب شده است. بيشتر كسانى كه در كليساى اوليه تعميد گرفتند، نوكيشانى از اديان يونانى ـ رومى بودند و از اين رو، افراد بالغ بودند.
در آيين كاتوليك، تعميد معمولا به دست كشيش انجام مى شود. با اين حال، كليسا تعميدِ اعطاشده از سوى كسانى را نيز مى پذيرد كه «با نيتِ انجام آنچه كليسا انجام مى دهد»، آن را انجام مى دهند. تعميد به مثابه آيين تولد مجدد قابل تكرار نيست. (در آيين كاتوليك روم، تعميد به شكل مشروط در موردى تكرار مى شود كه يا واقعيت تعميد دچار ترديد شده باشد يا استفاده درست از مراسم.)
در دوران جديد دو نكته همچنان قابل مناقشه است. يكى تعميد به وسيله ريختن آب نه فرورفتن در آب؛ گرچه آنچه مبناى كتاب مقدسى دارد و از مراسم كليساى اوليه است، شايد در آب فرورفتن باشد. دوم تعميد اطفال است. امروزه هيچگونه شاهد محكمى براى تعميد اطفال در قبل از سده سوم در دست نيست و مراسم شعايرى باستانى براى تعميد افراد بالغ بوده است. آيين شعاير و دستورالعمل هاى دينى به روشنى در مورد بالغانى است كه اين آيين را مى پذيرند. بدون اين تصميم گيرى، اين آيين را نمى توان دريافت كرد. كليساى كاتوليك روم اين اصل را با معرفى بالغانى (پدر و مادرانِ تعميدى) پذيرفت كه اين تصميم را براى كودكان به جاى پدر و مادرشان مى گيرند. انتظار مى رود كه اطفال اين تصميم را بپذيرند و در نتيجه از تصميمى كه بزرگ ترها گرفته اند، حمايت كنند.

مراسم تعميد در كليساى جامع اكزاكا در مكزيك
در دوران اصلاحات دينى، لوترى ها، طرفداران كليساى اصلاح شده و انگليكن ها نگرش كاتوليكى به اطفال را پذيرفتند. با اين حال، تعميد يكى از موضوعات غمبارى بود كه اصلاحگران بنيادستيز (مانند آناباپتيست ها) را از ديگر پروتستان ها جدا مى كرد. ميشل ستلر (حدود -1500 1527)، منو سيمونز و بالتازار هابماير (1485 ـ 1525) رهبرى مخالفت با تعميد اطفال را به عهده داشتند. در دوران معاصر، بزرگ ترين گروه مسيحى كه تنها به تعميد افراد بالغ مى پردازد نه اطفال، باپتيست ها و «كليساى مسيحى» (شاگردان مسيح) است.

منابع:
1. فصلنامه هفت آسمان، شماره 33، ترجمه بهروز حدادى به نقل از:
Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions, p. 110

تعميد يكي از «هفت آيين»(1) مقدس است كه كليساها و مسيحيان آن را برگزار مي‌كنند. اين عمل از قواعد مقدس ديني بود كه قبل از حضرت مسيح(ع) رواج داشت و توسط حضرت عيسي(ع) جزء فرايض قرار داده شد.
تعميد عبارت است از يك نوع شست‌وشوي خاص كه بر حسب نوشته‌ي قاموس كتاب مقدس، از وظايف كليساست كه بايد در مورد پيروان خود انجام دهد ؛ ولي، چگونگي اين عمل از نظر كاتوليك‌ها و پروتستان‌ها متفاوت است. پروتستان‌ها، آن را وسيله توفيق و سبب وقف در راه خدمت به خدا مي‌دانند، اما كاتوليك‌ها معتقدند كه اين شست‌وشو، گناه موروثي را ار انسان پاك مي‌كند و شيطان را از وي دور مي‌سازد و اگر طفلي بدون تعميد از دنيا برود روح شيطان در وجود او باقي مي‌ماند. تعميد براي اموات نيز مسئله‌اي است كه به اعتقاد برخي مسيحيان انجام مي‌شود و گاهي فردي زنده به جاي مرده‌اي تعميد داده نشده، تعميد داده مي‌شود.

پي نوشت:
1- هر فرد مسيحى مؤ منى در طول زندگى ، از تولّد تا مرگ ، مى بايد هفت شعار يا رسم خاصّ دينى را به جاى آورد، كه آن شعائر مقدّس ، در مورد فرقه پروتستان ها به پنج شعار، تقليل پيدا مى كند. اين آيين هاى هفتگانه و يا فروع دين مسيح ، عبارتند از:
غسل تعميد و نام گذارى
تأييد ميثاق
توبه و اقرار به گناه
ازدواج
تدهين (روغن مالى به بيماران )
سازمان روحانى كليسا
عشاى ربّانى

موضوع قفل شده است