ولایت فقیه و عدم تشکیل حکومت توسط پیامبران و امامان

[=Verdana]با سلام
جناب mahdiqs تعجب بنده از این است که قبلا هم برای شما توضیح دادم که [=Verdana]از آیات قرآن چنین استفاده می‌شود که برخی پیامبران، حکومت دینی تشکیل داده‌اند و برای برخی دیگر شرایط فراهم نبوده است.

[=Verdana]هرچند «نبوت» و «حکومت» دو امر مجزا هستند (زیرا منصب نبوت از جانب خداست نه با رأی و مشورت مردم، اما منصب حکومت در شکل‌گیری و تداومش به رأی و مشورت مردم مربوط است.)
[=Verdana] اما اینگونه نیست که نبوت و حکومت باهم جمع نشود؛ چون در مورد برخی انبیا نبوت و حکومت با هم جمع شده است.
[=Verdana] از آیات قرآن چنین استفاده می‌شود که برخی پیامبران، حکومت دینی تشکیل داده‌اند و برای برخی دیگر شرایط فراهم نبوده است، نه اینکه نسبت به ضرورت آن بی‌اعتنا باشند.1
[=Verdana] به عبارت دیگر، اندیشه و نظریة حکومت دینی توسط پیامبران مطرح بوده است؛ زیرا لازمة تحقق اهداف انبیا تشکیل حکومت دینی است و آنان نمی‌توانستند نسبت به این مقدمة مهم بی‌تفاوت باشند و صرف عدم تشکیل حکومت دلیل نمی‌شود که آنان خواهان آن نبوده‌اند، بلکه در مقابل منحصر بودن تحقق برخی اهداف در سایه حکومت دینی، خود دلیل است که حداقل اندیشه حکومت دینی توسط آنان مطرح بوده است.
[=Verdana] این آیات به چند دسته تقسیم می‌گردند:
[=Verdana] دسته اول: آیاتی که هدف بعثت انبیا را بیان می‌کنند:
[=Verdana] الف ) آیاتی که هدف بعثت انبیا را عدالت اجتماعی می‌داند مانند: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...؛ ما رسولان خود را با دلیل روشن فرستادیم و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند.»2
[=Verdana] دلالت التزامی آیه به این صورت است که پس از بیان اینکه خداوند به همراه پیامبران صاحب شریعت، کتاب و دین فرستاد تا مردم را برای اقامه قسط آماده نمایند و می‌فرماید: «وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ...»3 که اشاره‌ای است به مسئله نازل کردن آهن تا مردم پیامبران را در جهاد یاری کنند.
علامه طباطبایی ذیل این آیه می‌نویسد: «کلمه بأس به معنای تأثیر شدید است، لکن غالباً در شدت در دفاع و جنگ استعمال می‌شود... و مراد از یاری کردن پیامبران، جهاد در راه خداست تا از مجتمع دینی دفاع نموده و کلمه حق را بسط دهند.»4
[=Verdana] بدیهی است که جهاد بدون حکومت کارایی لازم را ندارد و تحقق کامل قسط در جامعه توسط مردم نیز بدون تن دادن به حکومت دینی ممکن نیست.

[=Verdana] ب) آیاتی که هدف بعثت را دعوت به توحید و دوری از طاغوت‌ها می‌داند مانند: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ؛ ما در هر امتی رسولی برانگیختیم که خدای یکتا را بپرستید و از طاغوت اجتناب کنید..»5
[=Verdana] ج) آیاتی که هدف از بعثت را تعلیم و تربیت، تزکیه نفس، رهایی از زنجیر‌های اسارت ذکر می‌کند.6

بدیهی است که بدون داشتن نظریه حکومت دینی و تشکیل حکومت نمی‌توان عدالت را در جامعه محقق ساخت و طاغوت را نابود نمود و توحید را در همة ابعادش و در حیات فردی و اجتماعی انسان‌ها حاکم کرد.

دسته دوم: آیاتی که به پیامبران دستور می‌دهد تا با قوت و قدرت در جهت تحقق اهداف خود گام بردارند:
«وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَکُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَیْنَاکُمْ بِقُوَّةٍ وَاذْکُرُوا مَا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ؛ (بیاد آورید) زمانی را که از شما پیمان گرفتیم و کوه طور را بالای سر شما قرار دادیم (و به شما گفتیم) آنچه (از آیات الهی) به شما داده‌ایم با قدرت بگیرید و آنچه را در آن است به یاد داشته باشید (به آن عمل کنید) شاید پرهیزگار شوید.»7

«یَا یَحْیَى خُذِ الْکِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا؛ ای یحیی کتاب خدا را با قوت و قدرت بگیر و ما فرمان نبوت را (و عقل کافی) در کودکی به او دادیم.»8
مسلماً گام برداشتن با قوت و قدرت در جهت تحقق اهداف، در سایه حکومت دینی امکان پذیر است.

دسته سوم: آیاتی که احکام اجتماعی آئین انبیا را بیان می‌کند:
احکامی چون امر به معروف و نهی‌از منکر (به معنای وسیع آن) جهاد، قضاء و... این احکام اجتماعی و سیاسی بدون تشکیل حکومت قابل اجرا نیستند.
بنابراین به دلالت التزامی می‌توان پی برد که انبیا علاوه بر ارائه نظریة حکومت دینی در صدد تشکیل حکومت دینی نیز بوده یا باید بوده باشند که البته بعضی موفق شده‌اند و بعضی به علت فراهم نبودن شرایط توفیق نیافته‌اند.
علامه طباطبایی ذیل آیه «الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الأرْضِ...»9 می‌نویسد: «از آیه استفاده می‌شود که در شرایع گذشته حکم جهاد فی‌الجمله آمده هر چند کیفیت آن بیان نشده باشد.»10
وجود حکم جهاد در شرایع سابقه به دلالت التزامی، وجود نظریه حکومت دینی را ثابت می‌کند؛
زیرا جهاد در سایه حکومت دینی تحقق می‌یابد. یکی از محققین در این باره می‌نویسد: «دعوت به هر یک از این احکام (جهاد و...) به دلالت التزامی دلالت می‌کند بر اینکه خداوند وجود یک دولت قوی را برای اجرای این احکام در جامعه ضروری می‌داند.»11

دسته چهارم: آیاتی که به تشکیل حکومت دینی توسط برخی از انبیا اشاره می‌کند:
مانند آیاتی که به حکومت دینی حضرت داود و حضرت سلیمان و حضرت یوسف(ع) اشاره دارد.
الف) در مورد حکومت دینی حضرت داود(ع) می‌فرماید: «وَشَدَدْنَا مُلْکَهُ وَآتَیْنَاهُ الْحِکْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ؛ و حکومت او را استحکام بخشیدیم و (هم) دانش به او دادیم و (هم) داوری عادلانه.»12
«یَا دَاوُدُ إِنَّا جَعَلْنَاکَ خَلِیفَةً فِی الأرْضِ فَاحْکُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَیُضِلَّکَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ..؛ ای داود ما تو را خلیفه (نماینده خود) در زمین قرار دادیم پس در میان مردم به حق حکومت و داوری کن و از هوای نفس پیروی نکن که تو را از راه حق منحرف سازد...»13

1 ـ برای آگاهی بیشتر ر.ک: نصری، عبدالله، تکامل انسان هدف بعثت انبیاء، کتاب نقد، سال اول، شماره دوم وسوم، ص300.
3 و2 ـ حدید/ 25.
4 ـ علامه طباطبایی، المیزان، ج19، ص172.
5 ـ نحل/ 36.
6] ـ مانند سوره‌های، بقره / 129، اعراف/ 157 و جمعه/ 2.
7 ـ بقره/ 63.
8 ـ مریم/ 12.
9 ـ حج/ 41.
10 ـ علامه طباطبایی، المیزان، ج14، ص376.
11 ـ سبحانی، جعفر، مفاهیم القرآن، ج2، ص23.
12 ـ ص/ 20.
13 ـ ص/ 26.

آیت‌الله مکارم شیرازی در «پیام قرآن» می‌نویسد:
«درست است که حکم کردن در بسیاری از آیات قرآن به معنای قضاوت و داوری آمده، اما با توجه به اینکه در آغاز آیه سخن از خلافت در روی زمین است روشن می‌شود که هر گونه حاکمیت به عدل، در مفهوم جامع آیه درج است. از این گذشته قضاوت نیز یکی از شئون حکومت است.»1

ب) درباره حکومت دینی حضرت سلیمان می‌فرماید:
«ارْجِعْ إِلَیْهِمْ فَلَنَأْتِیَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لا قِبَلَ لَهُمْ بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ؛ به سوی آنان باز گرد (واعلام کن) با لشگریانی به سراغ آنان می‌آییم که قدرت مقابله با آن را نداشته باشند و آنان را از سرزمین با ذلت بیرون می‌رانیم.»2

از این آیه استفاده می‌شود که حضرت سلیمان وقتی شرایط را برای تشکیل حکومت مناسب می‌بیند برای تحقق آن با قدرت تمام اقدام می‌نماید.

امام خمینی(ره) در این باره می‌نویسد: «اما حکومت حق برای نفع مستضعفان و جلوگیری از ظلم و جور و اقامه عدالت اجتماعی همان است که مثل سلیمان بن داود و پیامبر عظیم‌الشأن اسلام و اوصیای بزرگوارش برای آن کوشش می‌کردند...»3
ج) در مورد حکومت دینی حضرت یوسف(ع) می‌فرماید: «قَالَ اجْعَلْنِی عَلَى خَزَائِنِ الأرْضِ إِنِّی حَفِیظٌ عَلِیمٌ؛ گفت مرا سرپرست خزائن سرزمین [مصر] قرارده که نگهدارنده و آگاهم.»4
یعنی حضرت یوسف در پست وزارت دارایی توانسته بود بعضی از مناصب حکومتی را بر عهده بگیرد و در راه تحقق نظریه حکومت دینی گام بر دارد.
به عبارت دیگر در شرایطی که جامعه نیازمند شخص حفیظ و علیم برای تصدی امور مالی کشور است و حاکم وقت نیز از چنین شخصی دعوت به همکاری می‌نماید در این شرایط زمینه برای احراز این مسئولیت مهم به عنوان بخشی از وظایف حکومت آماده شده و حضرت یوسف به عنوان شخص امین و حفیظ نیز برای تحقق‌بخشی از نظریه حکومت دینی، در پست وزارت دارایی قرار می‌گیرد و این عملکرد حضرت یوسف به دلالت التزامی می‌رساند که هرگاه برای انبیا زمینه تحقق نظریة حکومت دینی فراهم می‌شد در پذیرش آن درنگ نمی‌کردند.
از مجموع آیـات قرآنی استفـاده می‌شود که همواره نظریه حکومت دینی حداقل توسط عده‌ای از انبیا با توجه به اهداف رسالتشان به طورمستقیم یا غیرمستقیم مطرح بوده است و تعداد قابل توجهی از آنان برای تحقق آن با توجه به شرایط زمان و مکان تلاش می‌نمودند؛ زیرا لازمه تحقق اهداف انبیا، در اختیار داشتن حکومت دینی بود. 1ـ مکارم شیرازی، پیام قرآن، ج10، :ص:37.
2 ـ نمل/ 37.
3 ـ امام خمینی، سروش ملکوتی، ص26.
4ـ یوسف/ 55.

نتیجه‌

اندیشه حکومت دینی به این معنا که در سیستم حکومتی، قوانین الهی حاکم باشد و رهبران جامعه مجری قوانین الهی با اذن خداوند باشند، دارای پیشینه تاریخی دیرینه است و قدمت آن به دوران پیامبران الهی می‌رسد.
فرستادگانی که همواره توسط برخی از آنان، چارچوب کلی نظریه حکومت دینی از طریق وحی بیان می‌شد و برای تحقق خارجی آن در جامعه تلاش‌های فراوانی توسط آنان انجام می‌گرفت، به طوری که برخی از انبیا و در رأس آنها پیامبر اسلام(ص) توانستند نظریة حکومت دینی را در جامعه پیاده نمایند.
تشکیل حکومت دینی پیامبر در مدینه نه از سر ضرورت اجتماعی، بلکه براساس اندیشه دینی برگرفته از اسلام بود.
مهم‌ترین دلیل این ادعا آیات قرآن است که با صراحت یا به دلالت التزامی طرح اندیشه حکومت دینی توسط پیامبران را اثبات می‌کند.
و در کنار این آیات، روایات پیامبر اسلام و موضع‌گیری‌های سیاسی ـ اجتماعی ایشان مؤید دیگر این ادعاست.
علاوه بر سیره و موضع‌گیری‌های انبیا، سیره نظری و عملی معصومین در عصر حضور، و دیدگاه‌های برگرفته از وحی عالمان دینی در عصر غیبت نیز دلیل دیگر آن است
البته نظریه حکومت دینی به معنایی که بیان گردید جز در موارد محدود تحقق خارجی نیافت، بلکه در حد تئوری و نظر باقی ماند و گاه گاهی نیز در مقاطع گوناگون بویژه در عصر غیبت تا حدودی به عمل نزدیک می‌شد، اما هیچ گاه حاکمیت کامل نیافت تا اینکه در عصر امام خمینی از تئوری به عمل رسید و به شکل نظام جمهوری اسلامی در ایران تثبیت گردید و آرزوی دیرینه ائمه و صالحین که همان تشکیل حکومت دینی بود به واقعیت پیوست و علی رغم مخالفت‌های داخلی و خارجی با صلابت به راه خود ادامه می‌دهد تا زمینه‌ساز حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) در سرتاسر عالم باشد.

با سلام
اخوی یکی یکی !!اگر تا اینجا مشکلی نیست بفرماید تا برویم سر مطلب بعدی !
در مورد مطالب هم اگر مشکلی دارید بفرماید !اگر نه که یک نگاه به موضوع تاپیک خودتان بیاندازید شاید متوجه سوال خودتان نشدید ؟!
شبهه اول شما !! عدم تشکیل حکومت توسط پیامبران بود طبق گفته خودتان !که بنده توضیح دادم که اینطور که شما میگوید نیست!!
اگر این شبهه حل شد تا برویم سر اینکه چرا امامان در حکومت موافق نبودند (در مورد عدم توانایی آنها برای تشکیل حکومت ) و شما موافقت را در چه میدانید؟
و دلیل این که چرا بقول شما امامان در حکومت موافق نبودند (که اینطور نیست) و عده ای غاصب از خدا بی خبر در حکومت به ظاهر موافق بودند !و اینکه این عدم توانایی که شما از ان سخن میگوید برای اداره جامعه نیاز به چه ویژگیهایی دارد!

راست گفتی آفتاب آمد دلیل آفتاب . جناب انیشتن لطف بفرمایید یکی از این دلایل آفتاب مانندتان را مرقوم فرمایید.

با سلام
بی سوادی بیداد میکند
حق دارید ناراحت باشیدالبته بنده با این الفاظ اسلام ستیزان آشنایی دارم!
این که از سایتهای اسلام ستیز مطلب اینجا میچسبانید و بدون علم سخن میگوید جالب است !این را هم بنده درک میکنم !
اگر وقت برای شما و امسال شما ارزش مند بود که به بیهوده گویی نمیپرداختید !
و میدانستید که امامان به علم حکومت داری و اقتصاد, کاملا آگاهی داشتند اقتصاد اسلامي هم داراي مکتب و نظام اقتصادي است و هم از ماهيت علمي برخوردار است و بر اساس اين ويژگيها جوامع اسلامي قادرند با تکيه بر معارف غني اسلام به حل مشکلات امروزي اقتصادي همت گمارند.
البته اين امکان به معني نفي کج فهميهاي برخي مدعيان نيست.
ما بر اساس وصيت پيامبر گرامي اسلام منظورمان از اسلام و شريعت اسلام قرآن و عترت است.
اقتصاد اسلامي براي دوري از تفاسير سليقه اي لازم است به تعاريف روشن و واضح از معيارها و فرايندهاي تصميم گيري دست يابد.
همه اين موارد با مراجعه به متخصصان امر ميسر است اما مشکل در اين است که برخي با علم اجمالي از اسلام يا اقتصاد مدعي اقتصاد اسلامي شده اند و حتي برخي از مدعيان سياسي به راحتي به خود اجازه مي دهند که ناشيانه به نفي اقتصاد اسلامي بپردازند.
شاید شیطان را سر چهار راه هردر بار ملاقات کردید !!و چیزی آنجا جا گذاشتید که حالا حالا باید دنبالش بگردید !

این را هم درک میکنم کسانی که از اسلام به سوی کفر میروند افرادی غرض ورز اند .
میتوان در مورد کسی گفت که بخاطر اینکه نمیتواند درک درستی ازاسلام داشته باشند به بیراه میرود و سر را در برف فرو کرده و بیهوده سخن میگویند.
و هرچه مستند تر به آنها جواب داده شود بیشتر غصه میخورند

البته بازم بنده ناراحتیهای شما اسلام ستیزان را درک میکنم !
هرچند دوستان میدانند که بنده کیبورد فارسی نویس ندارم!
قبلا گفتم ادبیات سخیف خود را برای افکار پوسیده خودتان نگاه دارید

اما عناد شما هم درک میکنم به هرجهت برای انحراف کشاندن مطالب شما راه زیاد دارید!!
بنده کاملا هم زبان مادری را میدانم و هم اصل و نصب را این را کسانی باید شک کنند که مسلمان نیستند و به علم امامان شک دارند !!و باید به دنبال خیلی از چیزها بگرداند که برای مسلمانان به خصوص شیعیان حق و تکلیف است
ااما بگذاریم و بپردازیم به شبهه دیگر شما که اگر کمی اطلاعات تاریخی داشتید به خیلی از مسائل پی میبردید !!
بنده اقتصاد را در زمان امام علی (ع)مورد برسی قرار میدهم که به نوعی هم اشاره به علم اقتصادی امام دارد و هم اینکه یکی از عواملی که شما ان را عدم توانایی در حکومت میدانید !چرا که تفاوت امامان و غاصبان بر سر حکومت این بود که آنها حکومت را با حق و حق مداری میخواستند و دیگران حق و باطل را به هم آمیخته بودند .
پيش از آن‏كه امير مؤمنان على عليه السلام زمام امور را به دست گيرد، تحولات اقتصادى عظيمى به تدريج در جامعه و حكومت روى داد و مناسبات متعادل اقتصادى عصر پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم به شدت دگرگون شد: و عدالت اقتصادى رخ برتافت و استكبار اقتصادى جلوه يافت.
اين تحول در دوران خليفه سوم به صورت چپاول اقتصادى و مسكنت مالى، جامعه را به بحران كشاند.
ثروت‏ها و دارايى‏هاى عمومى در اختيار يك طبقه خاص قرار گرفت؛ به طورى كه جامعه به شدت گرفتار انبوهدارى و فزونخواهى از يك سو و نيازمندى و نادارى از ديگر سو شده بود.
نگاه مالك‏ مدارانه حاكمان و زمامداران به مردمان و نيز به اموال و دارايى‏ها سبب مى‏شد كه هرگونه كه خود مى‏خواستند با مردمان و حرمت ايشان و نيز اموال و امانت‏هايى كه در اختيار آنان بود، رفتار كنند.
على عليه السلام در خطبه شقشقيه عثمان را اين‏سان مى‏شناساند: ... تا سومين به مقصود رسيد و همچون چارپا بتاخت، و خود را در كشتزار مسلمانان انداخت، و پياپى دوپهلو را آكنده كرد و تهى ساخت.
خويشاوندانش با او ايستادند، و بيت‏المال را خوردند و بر باد دادند، چون شتر كه مهار برد، و گياه بهاران چرد ..

هدف غايى دولت اسلامى اصلاح و تعالى افراد جامعه است، و همان‏گونه كه بيان شد اصولا هدف تشكيل حكومت اسلامى برقرارى حاكميت الهى (ارزش‏ها و حدود الهى) و نزديك‏تر نمودن مردم به سوى خداوند است.
امام على عليه السلام در اين باره مى‏فرمايد: پروردگارا، تو مى‏دانى كه آنچه ما كرديم نه براى اين بود كه ملك و سلطنتى به چنگ آوريم و نه براى اين‏كه از متاع پست دنيا چيزى بيندوزيم؛ بلكه به خاطر آن بود كه نشانه‏هاى از بين‏رفته دينت را بازگردانيم و اصلاح را در شهرهايت آشكار سازيم؛ تا بندگان ستمديده‏ات، امان يابند و قوانين و مقرراتى كه به دست فراموشى سپرده شده بود، بار ديگر عملى گردد .... امام عليه السلام در طول حكومت خود بيش از هر چيزى مردم را به تقواى الهى مى‏خواند و آنان را از افتادن در دام دنيا و ماديگرى نهى مى‏فرمود.
وى براى نيل به اين هدف عالى، اهداف ميانى را در حوزه‏هاى فرهنگى، سياسى، اجتماعى و اقتصادى پيگيرى كرد، كه مهم‏ترين اهداف اقتصادى او، بسط عدالت اجتماعى ـ اقتصادى، عمران و آبادى (توسعه و رشد اقتصادى) و ثبات قيمت‏ها بود.

بسم الله الرحمن الرحیم

آقایی که نه از تاریخ میدانید و نه از فقه شیعه وبی دلیل قلم میزنید
کدام بی خردی گفته که امام حسن (ع)حکومت را به ارث برده ؟
و کدام خدا ناشناسی در مورد علم امامان و حکومت داری آنها به عقل ناقص خود اجازه داده چنین سخنانی بگوید
این اراجیف چیست تحویل محبان اهل بیت میدهید
نمیدانید مثل بچه آدم سوال کنید و پاسخ خود را بگیرید
امام دوم (ع ) در شرائطى زمام حكومت را در دست گرفت كه سر سخت ترين دشمن خاندان پيامبر يعنى معاويه موقعيت خود را بحد كافى تثبيت كرده و مهمتر از آن ، حضرت مجتبى عليه السلام با كمك و نيروى يارانى مى خواهد با اين معاويه به مبارزه برخيزد كه پدر بزرگوارش ‍ براى نجات از دست همان ياران آرزوى مرگ مى نمود و با آنان مى فرمود: من دوست داشتم شما را نبينم و به هيچ صورت شما را نشناسم ، با توجه به اين شرائط، آينده حكومت امام حسن عليه السلام به خوبى قابل پيش بينى است .
بسيار ظالمانه و جفا است اگر كسى تصور كند حضرت امام مجتبى به خطر قطعى حكومت معاويه براى جهان اسلام و اجتماع اسلامى واقف نبود و يا فكر كند آن حضرت براى ريشه كن كردن اين شجره خبيصه فساد كه متاسفانه با دست عمر در چمنزار اسلام بذر شده بود تا آخرين حد امكان كه مصالح اسلام اقتضاى آن را مى كرد قدم بر نداشت

بسم الله الرحمن الرحیم
اینکه به ذهن ناقص کسی برسد تا اینکه نظر علمی بزرگان را بدانیم خیلی راه باید برویم

پیوند دین و سیاست اندیشه جدیدی نیست بلکه اندیشه آمیختگی دین و سیاست با مبانی خبرگان مکتب اسلام در طول تاریخ فقاهت همآهنگ است. دیدگاههای برخی از اندیشوران اسلامی شاهد گویای این اندیشه است.
1 - مرحوم فاضل مقداد می فرماید: «دین و حکومت دو همزادند و همراه که یکی را بدون دیگری فایده نخواهد بود ...»

2 - مرحوم علامه حلی فرمود: «الحق عندنا وجوب نصب الامام فی کل وقت »

3- شیخ مفید فرمود: «امامیه متفقند بر اینکه در همه زمانها وجود رهبر واجب است.»

4- شیخ طوسی فرمود: «امامت و رهبری از دیدگاه عالمان اسلامی به جز اندکی واجب است ...»
5 - مرحوم کاشف الغطا فرمود: «اگر مفهوم سیاست خیرخواهی و خدمت و راهنمایی و جلوگیری از فساد و خیانت است ... آری ما تا فرق سر در آن غرقیم و این از واجبات است.»
6 - آیت الله بروجردی فرمود: «... برای کسی که قواعد و قوانین اسلام را بررسی کند شکی باقی نمی ماند که دین اسلام دین سیاسی و اجتماعی است و احکامش منحصر به عبادات نیست بلکه اکثر احکامش مربوط به سیاست و اداره کشور و تنظیم امور اجتماع و تامین سعادت دنیا و آخرت مردم است ...»
مصلحان و دانشمندان اسلامی دیگر همانند ماوردی ، ابن خلدون ، فخررازی ، شهرستانی ، محمد عبده ، اقبال لاهوری ، سیدجمال الدین اسدآبادی و ... طرفدار تفکر رابطه دین و سیاست هستند.

حالا شما از کدام ذهن سخن میگوید؟

دین یک سلسله تئوری های محض و احکام ذهنی و تجریدی و انتزاعی صرف نیست، بلکه دین به وسیله چهارده معصوم (ع) در بخش های حکومت، احکام فردی، مسائل تجارت، زراعت و روابط بین الملل عینیت پیدا کرد .
چهارده معصوم (ع) بیش از دو قرن به دین عمل کردند و عملا به مردم نشان دادند که دین این است . پیامبر اکرم (ص) تشکیل حکومت داد و هشتاد جنگ در زمان آن حضرت واقع شد . ایشان با امپراطوری ایران و روم روابطی برقرار کرد . اگر یک مکتبی در مدت 23 سال توسط آورنده آن عینیت یابد و بعد هم در حدود 200 سال توسط سیزده معصوم دیگر در عینیت جامعه حضور پیدا کند و تفسیر شود و منتشر گردد، خطوط کلی چنین دینی مشخص است و اگر اختلاف قرائتی هست، در خطوط جزئی است .
و این خطوط کلی دین است که می خواهد حکومت کند .
وقتی چنین باشد، دیگر درگیری با قرائت های دیگر پیش نخواهد آمد . و اگر هم کسی قائل به قرائت و فتوای یک مجتهد روشمند در چارچوب شناخته شده علمی باشد، ایرادی بر او وارد نیست و مشکلی به وجود نمی آید .
لکن اگر یک فتوایی بخواهد در مقابل فتوای حاکم براندازی و مقابله کند; این دیگر با مشکل مواجه خواهد شد .
پس مادامی که بحث های علمی به شکل روشمند مطرح شود نه تنها با آن مخالفتی نمی شود، بلکه ترغیب هم می شود .
پس از انقلاب اسلامی وقتی به عرصه فکر و اندیشه نگاه می کنیم مواجه با انواع مسائل فکری و مکتب های متنوع هستیم که همه به برکت حضور دین در عرصه سیاست است .
از حیث عمل و اجرا هم اگر فتوای رایج فقهی وجود داشت، به آن عمل می شود و الا طبق قانون اساسی از مراجع و صاحبان فتوا پرسش می شود و طبق فتوای آنان عمل خواهد شد . این روند خود موجب پویایی دین خواهد شد .
نکته دیگری که باید توجه داشت این است که این همه سیل شبهات در سالهای اخیر بدین جهت است که دین در عرصه ایستاده است، نه افتاده - کس نیاید به جنگ افتاده - و البته باید از شبهات استقبال کرد زیرا کار علمی باعث پیشرفت است و نباید شمشیر را به جای قلم به کار برد . تا وقتی که مشکل با گفت وگو حل می شود نوبت به مراحل دیگر نمی رسد .
با این ساز و کار اگر اختلاف قرائت موجه پیش آید، مشکل ایجاد نخواهد شد . در باب اجتهاد و تقلید گفته اند که در اختلاف فتوا هر کسی به فتوای خویش عمل می کند و مقلدین او هم به فتوای او عمل خواهند کرد .
اما مقام تصدی و اجرا که واجب کفایی است وقتی فقیهی جامع الشرایط قیام به آن کرد از دیگران ساقط است . پس اولا نباید بین مقام اجتهاد روشمند و و برداشت غیر متخصصانه و غیر روشمند خلط نمود و ثانیا بین اجرای متعهدانه فتوای منقول شرعی و مقبول مردمی و دخالت غیر مسؤولانه خلط و امتزاج شود .

شما نتنها بر اهل بیت اهانت کردید بلکه کلید کافر بودن خودتان را با این گفتارها رقم زدید !
توهین به ما بماند
سخن از الگو اخلاق میکنید اجالب است!
قبلا هم این را به دوستی گفتم که بنده نمیدانم ابوذر چرا استخوان فک خر را از زمین ورداشت و بر سر كعب الاحبار یهودی که داشت قرآن تفسیر میکرد زد و گفت یهودی زاده تو میخواهی تفسیر قرآن انجام دهی !!
مگر ابوذر از الگو اخلاق خبر نداشت؟!!!
يا اباذر، انك غضبت لله ، فارج من غضبت له
اى اباذر قطعا تو براى خدا خشمگين گشتى ، پس به آن خداوند اميدوار باش كه براى او غضب كردى
بنظر شما باید میگفت نخیر جناب کعب بیا باهم نظر بدیم و بگیریم !!خیر دوست عزیز ما آماده ایم تا بر سر سخنان افکار بیهوده با پاسخی محکم بکوبیم

خداوند کسی نیست !
حتی تا این حد شناخت ندارید که خطاب به خداوند چنین میگوید!
انسان با اعمال زیادی کافر می شود که می توان از موارد بارز آن مواردی را که به شما مربوط میشود را عنوان میکنم :
كسيكه اعتقاد داشته باشد كه هدايت و دستورهاى غير رسـول اكرم ص كاملتر و بهتر است از هدايت و دستورهاى رسـول اكرم ص، و يا اينكه بگويد حكم و قضاوت غير رسول الله ص بهتر است از حكم و قضاوت پيامبر ص، مانند كسانيكه حُكْم و قضاوت طواغيت را كه غير شرعى باشد بر قوانين شرعى و دينى برترى مىدهند و اينها همه كافر مىباشند .
برای مثال :
هر كس اعتقاد داشته باشد كه قوانين وضعى و رسمى كشور كه مردم آنرا اختراع كرده اند و از ساختهء بشر است از دين مبين اسلام بهتر است .
يا اينكه بگويد دستور اسلام براى قرن بيستم غير قابل قبول است .
و يا اينكه بگويد شريعت الهى ـ دين اسلام ـ سبب خسارت و عدم پيشرفت، و سبب عقب ماندگى مسلمانان در قرن بيستم شده است .
يا اينكه بگويد دين اسـلام فقط واسطه و رابطه اى است بين خدا و بنده، و هيچ ربطى در ساير شؤون زندگى ندارد، پس كسيكه اين اعتقاد را داشته باشد نيز كافر است .

هر كسيكه به چيزى از دين مبين اسلام مسخره و ريشخند كند،همان دينى كه رسـول الله ص آنرا از طرف باريتعالى آورده، و يا از ثواب و نيكى و پاداش آن، و يا از جزا و عقاب و كيفر آن، كافر شود، و دليلش قول تبارك و تعالى است كه مىفـرمايد: قل أبالله وآياته ورسوله كنتم تستهزؤون لا تعتذروا قـد كفرتم بعد إيمانكم . التوبة 65 ـ 66 .
[بگو آيا بخدا و آيات او (قرآن) و پيغمبر او استهزاء و مسخره ميكرديد؟ ـ از كار خود ـ عذر خواهى نكنيد زيرا كُفْرتان بعد از اينكه تظاهر به ايمان مىكرديد ظاهر و آشكار گرديد]

پشتيبانى كـردن از مشركان و يارى كردن آنان بر ضد مسلمانان، و دليل آن قول باريتعالى است كه مىفرمايد: ومن يتولهم منكم فإنَّه منهم إنَّ الله لا يهدى القوم الظالمين . المائدة 51 .
[و هر كسى كه از شما مسلمانـان آنانرا ـ يهود و نصارى ـ دوست گيرد او از جمله آنان بشمار مىرود، يقيناً خدا براه راست نمىرساند گروه ستمكار را

روى گردانى و اعراض نمودن از دين خدا و نياموختن اسلام و عمل نكردن به آن .
و دليل آن قول خداوند مىفرمايد: ومن أظلم ممن ذُكِّر بآيات ربه ثم أعرض عنها إنَّا من المجرمين منتقمون . السجدة 22 .
چه كسى ستمگرتر است از كسيكه آيات پروردگارش به او ياد آورى شود سپس او از آيات روى گردانى كند (هيچ كس ستمگرتر از او نيست) ما از جنايتكاران انتقام مىگيريم .
و در تمامى اين نواقض و مخالفتها بين اينكه انسان جـدى باشـد و يا اينكه شوخى كنـد و يا از انجام آن بترسد، هيچ فرقى وجود ندارد، مگر كسيكه مكره يعنى مجبور شود به انجام آن عمل در حاليكه او راضى نيست .
و همه اينها از امور خطرناكى است كه ممكن است مردم در آن واقع گردند .
پس بر مسلمان لازم است از آنها بر حذر باشد و بترسد از اينكه در اين گناهان بيفتد و بايد از آن اجتناب و دورى ورزد .
. کسانی که تفرقه می اندازند همانطور که خدا در داستان هاروت و ماروت از صفات کسانی که کافر شده بودند تفرقه افکنی بیان می نماید

جالب از مولای ما علی (ع) سخن میگوید !و در پشت پرده سخن ضد علی ع و دیگر امامان ؟!!
اگر «حقیقت» را یک شخص فرض کنیم این شخص سه دشمن بیشتر نخواهد داشت.

1- دشمن آشکار حقیقت

2- بی شعور حقیقت نشناس

3- حق شناس خیانت کار

و علی هر سه دشمن را با هم داشت!!! و امروزه هم میبینیم که این دشمنان در صحنه تاریخ امروز وجود دارند !
بر علیه علی (ع) و خاندان پاکش یاوه گویی میکنند

به به عجب حرفی اولا من دلایل خوب وزیادی دارم که در اخر حتما آنهارا خواهم آورد آن هم دلایل تاریخی و عقلی.
2-اما طبق قاعده الدلیل للمدعی شما چطور برای چیزی که دلیل ندارید ادعا می کنید گو یا اینکه در نوشته قبلی سوالی که راجع به ادعای اصل کپی برداری ولایت فقیه از اهل تسنن کرده اید بی جواب مانده.
ببخشید برادر مشکل استدلالهای شما این است که یه جای استدلالتان می لنکد. و دلیل هم که ندارید ایا به نظرتان صحیح است روی مبانی غلط بحث کردن؟

1-علت اینکه دلایلم را نمی گویم چون خیلی مشتاقم دلیل مدعای شما را بدانم.
2-درباره کپی اصل ولایت هم گفته شد که ذاتا این اصل نمی تواند برخاسته از افکار و تعالیم اهل سنت باشد و در تناقص شدید با افکار اهل تسنن است و از مذاهب اربعه اهل سنت هم کسی به آن قائل نیست الا شما . ما گشتیم نیافیم شما اگر نومنه دارید بگویید فلا ن شخص عالم سنی این حرف را می زند.
3- باز هم خلط کردید ما اخر نفهمیدیم بحث بر سر حکومت داری است یا تشکیل حکومت به هر حال، از بین ائمه مولا علی و امام حسن(ع) موفق به حکومت داری شده اند لطفا بفرمایید کجا اینها بی سیاستی کردند که نتوانسته اند در امر حکومت داری موفق بشوند؟
4- مورد کلی اشکال من این است که تا حال لطف کردید و جواب واضح نداده اید:
ببینید شما چنین قضیه ای را مطرح کرده اید:
برای تشکیل حکومت علم سیاست و اقتصاد لازم است بعضی از امامان و پیامبران این علم را نداشتند پس بعضی از پیامبران دیگر و امامان نتوانستند تشکیل حکومت بدهند.
استدلال دوم شما این است :
بعضی از پیامبران دیگر و امامان نتوانستند تشکیل حکومت بدهند. در نتیجه این موضوع در تناقص با ولایت فقیه است.
لطف کنید کبری قضیه اول که مطرح کردید را اثبات کنید؟(بعضی از امامان و پیامبران علم سیاست و اقتصاد را نداشتند) دلیل شما چیست؟ یقینا میدانید که از کبری غلط گرفتن نتیجه صحصح امکان پذیر نیست.
ثانیا بر فرض محالی اثبات این مدعی ربط این یعنی عدم تشکیل حکومت توسط برخی از امامان و پیامبران با ولی فقیه چه ربطی دارد ؟ از ظاهر کلام شما این می اید که برخی از مراجع که علم سیاست و اقتصاد دارند می توانند حکومت تشکیل دهند و برخی که ندارند نه؟

و مسئله آخر اینکه یقینا دانستن سیاست نمی تواند علت تامه تشکیل حکومت باشد چه بسا انسانهای سیاستمداری که نتوانسته اند حکومت تشکیل بدهند پس عوامل متععد دیگری در تشکیل حکومت دخیل هستند که شما با کما احترام آنها را نادیده گرفته و فقط چسبیده اید به این یکی.

1.در مورد بحث قبلی ودر تاپیک مربوطه متاسفانه به سوال اساسی بنده و نقل شاهد جوابی نداده اید و از کنار آن گذشته اید اگر مایل باشید دوباره رجوع کنید.بنده چون رشته تحصیلیم اندیشه سیاسی است و تخصصا اندیشه سیاسی اهل تسنن و شیعه را مطالعه کرده ام به گفته شما نرسیده ام و شاهد مطلبی وجود نداشت بنابراین مشتاق بودم تا پایه اعای شما را در این بحث بدانم تا بتوانیم مستندش کنیم که تا حالا نشده و اگر مستندی دارید خوشحال میشم بدانم.
2- مطلب بالا که گفتیت در تناقص اشکار با نظریه شماست شما که معتقدید « برای تعیین مصادیق باید در ان زمان زندگی می کردیم » از کجا ادعا می کنید که امامان یا پیامبران سیاست نداشتند چون نتوانسته اند حکومت تشکیل دهند. شما که در آن زمان نبودید چگونه این استدلال را کرده اید در تعجبم

بسم الله الرحمن الرحیم
ما شیعیان تمامی کارها را با نام خداوند شروع میکنیم !
ولى اينكه به بشر دستور داده شده است كه كارهايش را بنام خدا بنامد، روى چه انگيزه‏اى مى‏تواند باشد؟
براى اين است كه كارهاى انسان جنبه قدس و عبادت پيدا كند و بنام او بركت‏يابد.
انسان كه احساس فطرى از خداوند دارد و او را به عنوان يك موجود قدوس و منبع خيرات مى‏شناسد، وقتى كارش را بنام او ناميد معنايش اين استكه در سايه قدس و شرافت و كرامت او، اين عمل نيز مقدس گردد.
و چون آغاز كردن به نام كسى مفهومش اين استكه او را موجودى قدوس و منزه از جميع نقص‏ها و سرچشمه كمالات داسنته، و مى‏خواهد كه عملش را با انتساب به او بركت بخشد; لذا كارها را بنام هيچكس حتى نام پيغمبر، نمى‏توان آغز كرد و اين است معنى تسبيح نام الله كه در اول سوره اعلى به آن دستور داده شده است.

اما دلیل جواب به افکار پوسیده و ضد دین شما از واجبات است
در جهان امروز بنگاههای اسلامستیزی بسیار زیادند، برخی از اینها رسماً خود را اسلامستیز میدانند و به این عنوان افتخار هم میکنند و برخی دیگر از اینها سعی میکنند، خود را پشت عنوان منتقد پنهان کنند، ولی خب منافعی که مبارزه با اسلام برای این گروه در پی دارد، به خوبی نشان میدهد که اینها نیز بخاطر هدفی دیگر در برابر اسلام ایستاده اند و لذا اسلامستیز محسوب میشوند.

باسلام به همه دوستان وتشکر از پستهاي مفيد وجوابهاي دندان شکن
اما 124000پيغمبر از طرف خداآمده که نام تنها 25 تاريخ فقط سرگذشت زير 30نفر ازآنان را بيان کرد ه است
آنهم مبهم شما از کجا مي دانيد که اين 124000پيغمبر هيچکدام حکومت نکرده اند الا پيامبر اسلام نکند خود پيامبري مبعوث هستيد که با آنکه هيچکس تابحال از زندگي ناممه 124000خبر نداده شما خبر داريد حتي ريز زندگي آنان را،الله اکبر
همين سي نفر راهم که اشتباه کرده اي ،مگر داود سليمان اشموئيل تا اندازه اي يوسف در راس حکومت نبودند پس چر انوشته ايد هيچکس الا پيامبر ما،هنوز ييهوديان به حکومت طلايي داود قبطه مي خورند و در انديشه رسيدن به آن حکومت است که اين هم ظلم مي کنند
از آن گذشته کمتر از سي پيامبري که قومشان رابه خدا دعوت کردند وآنان بعضا نپذيرفتند وبه عذاب الهي گرفتار شدند بعدش چه اتفاق افتاد،؟آن پيامبران بر راس تصميم گيري قوم باقي مانده بودند يا رهايشان کردند ورفتند دنبال کار خودشان نوح پس از کشتي چه کرد،؟و......؟

گفته اي که توهين نکرده ام اگر اين توهين نيست پس چيست امامي که جزءمفدسات 400مليون شيعه است چنين تعبيير بي شرمانه اي به کار بده اي بگذريم
حکومت را به ارث نبرده بود بلکه همان طور که نبوت از داود به سليمان رسيد ،از ابراهيم به يعقوب رسيد از يعقوب به يوسف رسيد همانطور امامت از ودر اينجا حمکومت ظاهري نيز از امام علي عليه السلام به دستور خدا به اممام حسن مجتبي جانم به فدايش رسيد
گفته اي که از دست داد!!!نه از دست نداد مردم لياقت ايشان را نداشتند مردم همان لياقت معاويه راد اشتند لذا حتي اصحاب نزديک امام از ايشان بريده و به معاويه پيوستند ،
راستي چند نفر از اقتصاد دانان که حکومتشان بقا داشته واصلا از بين نرفته ليست کن ببينم کيانند؟گيرم که به زعم اشتباه وباطل شما امام علي اقتصاد دان بوده اما حسن هم نبوده،آنان متخصص در امور مختلف جامعه بوده اند وحکومتشان تا بحال دوام آورده چه کيس بوده؟خوب هر حکومتي شروعي دارد وپاياني ،

هنوز ما متوجه نشده ايم که اين استقرا تام درباره همه پيامبران را از کجا بدست آورده اي که همه پيامبران نتوانستند حکومت تشکيل دهند،شما حتي يک چهار هزارم اين تعداد که زندگي نامشان هست نيز اشتياه کرده اي
اما اينکه حکومتشان ادامه پيدا نکرد(ادب اقتضا مي کرد چنين مي نوشتي نه اينکه نتوانستند نگه دارند،بي ادبي کردي بي ادبي جواب گرفتي ،کلوخ انداز راپاداش سنگ است،بگذريم)يکي از دلايلش اين است ،پيامبري پادشاهي نيست که از پدر به فرزند برسد وهمنطور ادامه پيدا کند که از نظر شما دوام حکومت محسوب شود،بلکه ومن ذريتي قال لاتنال عهدي الظالمين
اگر از داود به سليمان رسيد بنانيست از سليمان هم به فرزندش برسد دست خداست اگر فرزند لياقت داشت به ايشان مي رسد اگر نداشت به کس ديگر منتقل مي شود اين پيامبري است حکومت نيز علاوه بر شريايط زمان ومقبوليت جامعه اين طور نيست که ارث به فرزندشان برسد نه
راستي معاويه که 100سال حکومت خود ودودمانش دوام آورد کارشناس چه چيزي بود الازور وتزوير بايد علي عليه السلام نيز مانند معاويه اطفال کوچک مخالف راسر مي بريدو ترس ووحشت در بين مردم ايجاد يم کرد تا از طرف شما کارشناش علوم مختلف شناخته شود وگرنه نتوانسته حمومت را نگه دارد
خلفاي عباسي در کدام دانشگاه مدرک دکتراي اقتصادي و سياسي راگرفته بودند تا توانستند 500سال بر گرده بيشتر از نمي از جهان آنروزي حکوکت کنند ؟مي داني در کدام دانشگاه؟نهنمي داني اگر مي دانستي چنين نمي نوشتي!!
ولي من مي دانم ،در دانشگاه ناداني مردم ،که امام صادق عليه السلام را رها کردند وآنان راگرفتند،در دانشگاه ظلم وستم وتزوير زور ،در دانشگاه خيانت به عهد هاي که مي بستند ،مي داني که آنان که عباسيان را بر سر کار آوردند اول سراغ امام صادق آمدند ؟نه نمي داني اگر مي دانستي به مقام شامخ امامت بي ادبي نمي کردي !!!
ولي چطور نمي داني ؟اين که معروف است ،ابوسلم ابدا به سراغ امام صادق رفت ايشان قبول نکردند بعد بع سراغ عباسيان رفا ،امام حاضر نبود به هر قيمتي حکومت را بدست آوردو به هر قيمتي آن را ادمه دهد ،ابو مسلمه نيز به سراغ آمام آمد ولي با بر خورد سرد امام مواجه شد ،اگر چه آن زمان نيز بعضي نادانها بر امام خرده گرفتند که چرا قبول نکردي ولي امام نمي خواستند مثل عباسيان به حکومت برسند ولو اينکه بعد از 1400سال کسي بيايد وآنان را با ناداني به ناداني متهم کند!!!
راستي اگر امام دعوت ابومسلم راقبول مي کرد وپس از کشتن 600هزار نفر توسط ابومسلم بر اريکه قدر ت مي نشست ،سپس مثل منصور سر ابومسلم را نيز زير آب مي کرد ودودمانش 500سال بر مردم باظلم وستم حکومت مي کردند از طرف شما دکتراي اقتصاد وسياست مي گرفت؟ فکر نکنم چون اشکال جاي ديگري است
امام رضا حکومت را از مامون قبول نکرد نه اينکه علم سياست نداشت چون علم سياست داشت ومي دانست منظور مامون چيست ،قبول نکرد
قبول نکرد چون اقتصاد دان بود ومي دانست که با مشکلي که عباسيان وامويان پيش آورده اند نمي شود اقتصاد شوريده مردم رادرست کرد،اگر قبول نمي کرد آنوقت نيز نادانان بر مي گشتند ومي گفتند اينهم از حکومت اهل بيت
هنوز نامه امام علي به مالک اشتر زبان زد خاص وعام است