جمع بندی در نوشته جاتی که در کعبه آویخته می شد چه چیزی می نوشتند؟

تب‌های اولیه

2 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
در نوشته جاتی که در کعبه آویخته می شد چه چیزی می نوشتند؟

در نوشته جاتی که در کعبه آویخته می شد چه چیزی می نوشتند؟ در دوره جاهلیت در این نوشته ها چی بود؟ می شه نام ببرید و توضیح بدین؟

سوال:
در نوشته جاتی که در کعبه آویخته می شد چه چیزی می نوشتند؟

پاسخ:

به آنچه از اشعار جاهلی که مشرکان مکه به خانه خدا می آویختند و در واقع شاهکار های آن زمان در باب شعر بود «معلقات سبع» می گفتند. قصيده ميميه «زهير» يكى از «معلّقات سبع» است كه پيش از ظهور اسلام و نزول قرآن از لحاظ فصاحت و بلاغت در خانه كعبه آويخته شده بود.
اسامى گويندگان اين هفت قصيده به شرح ذيل است:
-1
امرؤ القيس بن حجر كندى، متوفّى به سال 540 ميلادى، صاحب قصيده لاميه [1].
-2
طرفة بن عبد بكرى، از قبيله «بكر بن وائل» از قبايل «عدنانى» صاحب قصيده «داليّه» متوفى در حدود سال 569 ميلادى [2]
-3
زهير بن أبى سلمى مزنى، از عرب «عدنانى» صاحب قصيده «ميميّه» متوفّى به سال 627 ميلادى [3].
-4
لبيد بن ربيعه عامرى صحابى، صاحب قصيده «الفيّه» متوفى به سال 661 ميلادى [4]

-5 عمرو بن كلثوم بن مالك عدنانى، صاحب قصيده نونيّه متوفّى در حدود سال 584 م [1].
-6
عنترة بن شدّاد عبسى. صاحب قصيده ميميّه متوفّى در حدود سال 615 م [2].
-7
حارث بن حلزه يشكرى عدنانى. صاحب قصيده همزيّه [3]. متوفّى در حدود سال 570 م.
برخى أصحاب معلّقات را ده نفر دانسته‏اند و سه نفر ذيل را افزوده‏ اند.
-8
عبيد بن أبرص أسدى، صاحب قصيده بائيّه كه «منذر بن ماء السماء» پادشاه حيره، متوفّى در سال 554 ميلادى او را كشت [4]
-9
أعشى قيس: ميمون بن قيس بن جندل، صاحب قصيده لاميّه [5] متوفّى به سال 7 ه.
10 -نابغه ذبيانى: زياد بن معاويه، صاحب قصيده داليّه [6]، متوفّى به سال 604 م؟.
__________________________________________________
- [1]
على (عليه السلام) او را أشعر شعراء دانست (سفينة البحار، ج 1، ص 703، نقل از ابن ابى الحديد) و از او به «ملك ضلّيل» يعنى شاه بسيار گمراه، پادشاه بسيار بيچاره سرگردان تعبير فرمود (نهج البلاغه خ 455) امرؤ القيس آخرين پادشاه سلسله كندى است كه در قرن پنجم ميلادى در عربستان مركزى زمام حكومت را به دست گرفتند و با پادشاهان يمن همان رابطه را داشتند كه ملوك حيره با خسروان ايران، شاهان غسانى با قيصرهاى روم، مؤسس اين سلسله حجر بن عمرو آكل المرار، در سال 450 ميلادى درگذشت. ديوان امرؤ القيس در سال 1877 در پاريس چاپ شده است.
- [2]
وى پيوسته عمرو بن منذر پادشاه حيره و برادرش قابوس بن منذر را در شعر خويش هجو مى‏ گفت، تا آنكه عامل بحرين به فرمان عمرو بن منذر كه خود طرفه به اميد صد هزار درهم جايزه حامل آن فرمان بود دست و پاى وى را بريد و به دارش آويخت (ر. ك: ترجمه تاريخ يعقوبى، ص 257- 260). ديوان طرفه را اعلم شنتمرى شرح كرده است.
- [3]
اسلام آوردن زهير معلوم نيست ولى دو پسرش «بجير» و «كعب» كه دو شاعر بزرگوارند، اسلام آورده‏اند. ديوان وى اول بار در سال 1870 م در لندن به طبع رسيده است.
-[4]
ر. ك: آداب اللغة العربيه، ج 1 ص 111.



(منبع: تاریخ اسلام، ابراهیم آیتی، تهران: دانشگاه تهران،چاپ ششم، 1378ش، صص 18 – 19.)
موضوع قفل شده است