چگونه با دوستانم محبت فی الله و لله داشته باشم؟

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چگونه با دوستانم محبت فی الله و لله داشته باشم؟

با سلام.من تو دوستیم با دیگران به یه مشکل برخوردم لطفا راهنماییم کنید.چند مدت پیش یه مطلب تو یکی از سایتا خوندم که روایات رو آوورده بود در مورد اینکه محبت باید فی الله باشه لله...من با دوستام خیلی صمیمی ام و دوستشون دارم...ازکجا بدونم که این محبت برای خداست و در راه خدا؟
یا جدیدا با چند نفر می خوام دوست بشم نمی دونم چطور باید محبتم در عین حال برای خدا باشه برای اونا هم باشه؟آخه نمیشه من هرچی زور زدم دیدم نمیشه درعین حالیکه این رو دوست داشت خدا رو هم دوست داشته باشیم.
میشه گفت بچه مومنیه من بخاطر این ایمانش دوستش دارم .اما دیگه واقعا اگه اینطوری باشه دیگه نباید دوستی من با اون و میزان محبتی که از اون تو دلمه با مومنین دیگه فرقی کنه .ولی واقعا فرق میکنه.ملاکا یکییه ولی محبتم به دوستام بیشتره.
لطفا راهنماییم کنید می ترسم محبتم به دوستام به خاطر خدا نباشه...دیگه می ترسم با کسی دوست شم...کمکم کنید لطفا

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد سینا

ospanooo;459348 نوشت:
با سلام.من تو دوستیم با دیگران به یه مشکل برخوردم لطفا راهنماییم کنید.چند مدت پیش یه مطلب تو یکی از سایتا خوندم که روایات رو آوورده بود در مورد اینکه محبت باید فی الله باشه لله...من با دوستام خیلی صمیمی ام و دوستشون دارم...ازکجا بدونم که این محبت برای خداست و در راه خدا؟
یا جدیدا با چند نفر می خوام دوست بشم نمی دونم چطور باید محبتم در عین حال برای خدا باشه برای اونا هم باشه؟آخه نمیشه من هرچی زور زدم دیدم نمیشه درعین حالیکه این رو دوست داشت خدا رو هم دوست داشته باشیم.
میشه گفت بچه مومنیه من بخاطر این ایمانش دوستش دارم .اما دیگه واقعا اگه اینطوری باشه دیگه نباید دوستی من با اون و میزان محبتی که از اون تو دلمه با مومنین دیگه فرقی کنه .ولی واقعا فرق میکنه.ملاکا یکییه ولی محبتم به دوستام بیشتره.
لطفا راهنماییم کنید می ترسم محبتم به دوستام به خاطر خدا نباشه...دیگه می ترسم با کسی دوست شم...کمکم کنید لطفا

[=microsoft sans serif]همانطور که می دانید دوستیها در زندگی انسان بسیار موثر است وانسان حتی در افکار ورفتار خویش نیز می تواند متاثر از دوستان وهمنشینان باشد.
امام اميرالمومنين على بن ابى طالب عليه السلام مى فرمايند:

و من اشتبه عليكم امره و لم تعرفوا دينه فانظروا الى خلطائه، فان كانوا اهل دين الله فهو على دين الله، و ان كانوا على غير دين الله فالحظ له من دين الله

[ بحار الانوار، ج 74، ص 197. ]

هرگاه وضع كسى بر شما مشتبه شد و دين او را نشناختيد به دوستانش نظر كنيد، اگر اهل دين و آيين خدا باشند او نيز پيرو ايين خداست و اگر بر آيين خدا نباشند او نيز بهره اى از آيين حق ندارد.

خداوند در قرآن می فرماید:
الاخلاء يومئذ بعضهم لبعض عدو الا المتقين

[ زخرف آيه 67. ]

همه ى دوستان در آن روز دشمن يكديگرند مگر پرهيزكاران.
اين آيه به خوبى نشان مى دهد روز رستاخيز روز از هم گسستن پيوندهاى دوستى است، مگر پيوندهايى كه براى خدا و به نام خدا برقرار شده است .تنها پرهيزكارانند كه پيوند دوستى آنها جاودانى است، چرا كه بر محور ارزش هاى جاودانى دور مى زند.بنابراین باید سعی ما بر این باشد که دوستی های ما جهتی الهی داشته باشد.

امام صادق عليه السلام مى فرمايد:

الاكل خله كانت فى الدنيا فى غير الله عزوجل، فانها تصير عداوه يوم القيامه

[ تفسير على بن ابراهيم، ج 4، ص 612 "طبق نقل نور الثقلين". ]

بدانيد هر دوستيى كه در دنيا براى خدا نباشد در قيامت تبديل به عداوت و دشمنى مى شودمنظور از حب لله این است که عامل پیوند این نوع دوستی هامعنویات باشد نه مادیات

حضرت على عليه السلام مى فرمايد:
طوبى لمن اخلص لله عمله و علمه و حبه و بغضه و اخذه و تركه و كلامه و صمته

[ غرر الحكم، ج 2، ص 467، ج 28. ]

خوشا به حال كسى كه "همه كارش" عملش و علمش و دوستى اش و دشمنى اش و گرفتنش و واگذاردنش و سخن گفتن و خاموشى اش، پاك و خالص براى خدا باشد.

دوستی هایی که برای خدااست ملاک ومعیارش الهی است. اصل بر اين است كه دوستى ها براساس ايمان و تقوا باشد و از معنويت مايه بگيرد و عاملى براى رشد مودت و اخلاق و نزديك تر شدن به خدا باشد، نه براى پول و زرق و برق و دستيابى به جام و مقام و موقعيت.اگر خداوند محور دوستی انسان باشد ان دوستی الهی است.اگر خواستیم بر ما روشن شود که آیا ارتباط ما با دیگران ودوستی های ما لله هست یا نه باید به دلیل این نوع روابط توجه کنیم ببینیم دلیل این دوستی ها چیست چه چیز باعث برقراری این الفت ها شده است.آیا صرفا بهره بردن از امور مادی ولذت بردن در حضور دوست ورفع نیازهایمان سبب پیدایش دوستی هاست یا علت دوستی امری بالاتر ووالاتر از این است وتنها با حسابهای معنوی جوردر می آید نه حسابهای مادی چرا که قرآن صراحت دارد در این امر که دوستی های پرهیزکاران در قیامت باقی می ماند واین نوع پیوندها قطع نمی شود چرا که جنس این پیوندها مادی نیست بلکه معنویست اگر جنس دوستی وسبب دوستی ها مادی باشد دیگر جاودانه نخواهد بود ومرزش همین دنیاست وبس .بنابراین دوستی لله دوستی است که جاودانه باشد ودوام پذیر باشد ودوام داشتن از ویژگی های ممحور معنویت است .دردوستي که مبنای آن الله باشد،هدف انجام دستورات خداست.[=microsoft sans serif][=microsoft sans serif]بنابراین علت این دوستی ها را بررسی کنید اگر علت این محبتها فقط امور شخصیست در الهی بودنش شک کنید اما اگر هدف چیزی بالاتر از امور شخصی است دوستی شما رنگ وبوی الهی دارد.

ospanooo;459348 نوشت:
با سلام.من تو دوستیم با دیگران به یه مشکل برخوردم لطفا راهنماییم کنید.چند مدت پیش یه مطلب تو یکی از سایتا خوندم که روایات رو آوورده بود در مورد اینکه محبت باید فی الله باشه لله...من با دوستام خیلی صمیمی ام و دوستشون دارم...ازکجا بدونم که این محبت برای خداست و در راه خدا؟
یا جدیدا با چند نفر می خوام دوست بشم نمی دونم چطور باید محبتم در عین حال برای خدا باشه برای اونا هم باشه؟آخه نمیشه من هرچی زور زدم دیدم نمیشه درعین حالیکه این رو دوست داشت خدا رو هم دوست داشته باشیم.
میشه گفت بچه مومنیه من بخاطر این ایمانش دوستش دارم .اما دیگه واقعا اگه اینطوری باشه دیگه نباید دوستی من با اون و میزان محبتی که از اون تو دلمه با مومنین دیگه فرقی کنه .ولی واقعا فرق میکنه.ملاکا یکییه ولی محبتم به دوستام بیشتره.
لطفا راهنماییم کنید می ترسم محبتم به دوستام به خاطر خدا نباشه...دیگه می ترسم با کسی دوست شم...کمکم کنید لطفا

سلام علیکم
ضمن عرض خسته نباشید به جناب بصیر ، به جناب Ospanoo تبریک میگم که به مرحله ای رسیدند که میخواهند حتی دوستی هایشان هم خدایی باشد . واقعا جای تبریک دارد . همین که شما به این تفکر رسیدید که باید این کار را انجام دهید بخشی از راه را رفته اید.
بله
همانطور که فرمودید دوستی ها باید برای خدا باشد. یعنی دوستی ها در طول دوستی خداوند باشد.
اما مسئله اینجاست که شما با کسانی دوست هستید و حالا نمیدونید این دوستی برای خداست یا خیر ؟
حرف بنده را خوب در ذهنتون بسنجید :
آیا اگر یکی از این دوستانتون گناه بکنه از دستش ناراحت میشید ؟
اگه اهل گناه شه حاضرید برای آلوده نشدن خودتون ازش دل بکنید ؟
اگر اینطور نیست سعی بکنید اینطور بشود.
خداوند شما رو حفظ بکنه ان شاء الله ...

یا علی

با تشکر از شما مشاورین عزیز ...مطالبتون خیلی جالب و راه گشا بود...
فقط یک نکته اینکه این محبتی که الآن از دوستمون تو دلمونه رو چطور میشه با محبت خدا جمع کرد؟من ایشون رو خیلی دوست دارم و این رو حس می کنم نکاتی رو که بالا هم گفتید میبینم اگه رعایت کنم مشکلی پیش نمیاد و مثلا اگه اهل گناه شه می تونم راحت ازش دل بکنم.حالا سوال من اینه که اگه واقعا دوستی برای خدا هست پس این محبتی که تو دلم نسبت به دوستم دارم درسته یا نه؟من تصورم این بود که اگه محبت لله باشه دیگه باید برای مثلا خدا دوستمون رو دوست داشته باشیم مثل محبت ما به مومنین و حالا که به ایشون محبت داریم خدای ناکرده برای غیر خدا باشه.
لطفا این سوال من هم پاسخ بدید.یکی از گیرهامم اینجاست.
ممنونم

ospanooo;460652 نوشت:
با تشکر از شما مشاورین عزیز ...مطالبتون خیلی جالب و راه گشا بود...
فقط یک نکته اینکه این محبتی که الآن از دوستمون تو دلمونه رو چطور میشه با محبت خدا جمع کرد؟من ایشون رو خیلی دوست دارم و این رو حس می کنم نکاتی رو که بالا هم گفتید میبینم اگه رعایت کنم مشکلی پیش نمیاد و مثلا اگه اهل گناه شه می تونم راحت ازش دل بکنم.حالا سوال من اینه که اگه واقعا دوستی برای خدا هست پس این محبتی که تو دلم نسبت به دوستم دارم درسته یا نه؟من تصورم این بود که اگه محبت لله باشه دیگه باید برای مثلا خدا دوستمون رو دوست داشته باشیم مثل محبت ما به مومنین و حالا که به ایشون محبت داریم خدای ناکرده برای غیر خدا باشه.
لطفا این سوال من هم پاسخ بدید.یکی از گیرهامم اینجاست.
ممنونم

[=microsoft sans serif]
همانطور که در پست قبلی واضح گفته شد ملاک ها در دوستی های الهی مشخص شده است ومنظور از این که دوستی ما برای خدا باشد این است که دوستی ها جهتش الهی باشد .دوست داشتن ودوشت داشته شدن از نیازهای درونی انسان است بنابراین ما به دنبال حذف وتعطیل این نیازها نیستیم بلکه تنها هدف ما جهت دادن به این مسیرهاست.به این معنا که شما دوستتان را دوست دارید ومحبت او را به دل دارید اما برای لله و فی الله یعنی برای رضای خدا ودر مسیر رضایت الهی.دوست داشتن ومحبت داشتن نسبت به دوستتان با جهت الهی داشتن آن هیچ تعارضی ندارد بدین معنا که شما می توانید او را دوست داشته باشید اما در عین حال انگیزه تان از این دوستی تخصیل رضایت الهی باشد. در این حالت محبتها در عرض محبت الهی نیست بلکه در طول محبت الهی قرار می گیرد.

[="Arial Black"][="Navy"]وقتی دونفر با هم دوست هستن پس بین آنها تفاهمی است .پس ببین با کی دوست هستی [/]

سوال:
من با دوستام خیلی صمیمی ام و دوستشون دارم...ازکجا بدونم که این محبت برای خداست و در راه خدا؟


پاسخ:



همانطور که می دانید دوستی ها در زندگی انسان بسیار موثر است وانسان حتی در افکار و رفتار خویش نیز می تواند متاثر از دوستان و همنشینان باشد.
امام اميرالمومنين على بن ابى طالب عليه السلام مى فرمايند:
و من اشتبه عليكم امره و لم تعرفوا دينه فانظروا الى خلطائه، فان كانوا اهل دين الله فهو على دين الله، و ان كانوا على غير دين الله فالحظ له من دين الله
هرگاه وضع كسى بر شما مشتبه شد و دين او را نشناختيد به دوستانش نظر كنيد، اگر اهل دين و آيين خدا باشند او نيز پيرو آيين خداست و اگر بر آيين خدا نباشند او نيز بهره اى از آيين حق ندارد(1).

خداوند در قرآن می فرماید:
الاخلاء يومئذ بعضهم لبعض عدو الا المتقين(2)
همه ى دوستان در آن روز دشمن يكديگرند مگر پرهيزكاران.
اين آيه به خوبى نشان مى دهد روز رستاخيز روز از هم گسستن پيوندهاى دوستى است، مگر پيوندهايى كه براى خدا و به نام خدا برقرار شده است .تنها پرهيزكارانند كه پيوند دوستى آنها جاودانى است، چرا كه بر محور ارزش هاى جاودانى دور مى زند.بنابراین باید سعی ما بر این باشد که دوستی های ما جهتی الهی داشته باشد.
دوستی هایی که برای خدااست ملاک ومعیارش الهی است. اصل بر اين است كه دوستى ها براساس ايمان و تقوا باشد و از معنويت مايه بگيرد و عاملى براى رشد مودت و اخلاق و نزديك تر شدن به خدا باشد، نه براى پول و زرق و برق و دستيابى به جام و مقام و موقعيت.اگر خداوند محور دوستی انسان باشد آن دوستی الهی است.

اگر خواستیم بر ما روشن شود که آیا ارتباط ما با دیگران ودوستی های ما برای خدا هست یا نه باید به دلیل این نوع روابط توجه کنیم ببینیم دلیل این دوستی ها چیست چه چیز باعث برقراری این الفت ها شده است.آیا صرفا بهره بردن از امور مادی ولذت بردن در حضور دوست ورفع نیازهایمان سبب پیدایش دوستی هاست یا علت دوستی امری بالاتر و والاتر از این است وتنها با حسابهای معنوی جور در می آید نه حسابهای مادی چرا که قرآن صراحت دارد در این امر که دوستی های پرهیزکاران در قیامت باقی می ماند واین نوع پیوندها قطع نمی شود چرا که جنس این پیوندها مادی نیست بلکه معنوی است

اگر جنس دوستی وسبب دوستی ها مادی باشد دیگر جاودانه نخواهد بود ومرزش همین دنیاست وبس .بنابراین دوستی برای خدا دوستی است که جاودانه باشد و دوام پذیر باشد و دوام داشتن از ویژگی های محور معنویت است .دردوستي که مبنای آن الله باشد،هدف انجام دستورات خداست.بنابراین علت این دوستی ها را بررسی کنید اگر علت این محبتها فقط امور شخصیست در الهی بودنش شک کنید اما اگر هدف چیزی بالاتر از امور شخصی است دوستی شما رنگ وبوی الهی دارد.

دوست داشتن و دوست داشته شدن از نیازهای درونی انسان است بنابراین ما به دنبال حذف وتعطیل این نیازها نیستیم بلکه تنها هدف ما جهت دادن به این مسیرهاست.به این معنا که شما دوستتان را دوست دارید ومحبت او را به دل دارید اما برای لله و فی الله یعنی برای رضای خدا ودر مسیر رضایت الهی.دوست داشتن ومحبت داشتن نسبت به دوستتان با جهت الهی داشتن آن هیچ تعارضی ندارد بدین معنا که شما می توانید او را دوست داشته باشید اما در عین حال انگیزه تان از این دوستی تحصیل رضایت الهی باشد. در این حالت محبتها در عرض محبت الهی نیست بلکه در طول محبت الهی قرار می گیرد.



منابع:
1 [ بحار الانوار، ج 74، ص 197. ]

2 [ زخرف آيه 67. ]



موضوع قفل شده است