جمع بندی واضحات شرع یعنی چه؟

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
واضحات شرع یعنی چه؟

سلام

"واضحات شرع" یعنی چه؟

مثلا می گویند: اگر کسی به واضحات شرع عمل کند به همه مقامات و کمالات انسانی می رسد

معنی آن چیست؟



با نام و یاد دوست






کارشناس بحث: استاد




[="Tahoma"][="Navy"]

گربه کوچولو;323158 نوشت:
سلام

"واضحات شرع" یعنی چه؟

مثلا می گویند: اگر کسی به واضحات شرع عمل کند به همه مقامات و کمالات انسانی می رسد

معنی آن چیست؟


سلام علیکم
مقصود همین امور واضح و روشن است که در شرع مقدس با عنوان واجبات و محرمات بیان شده است،که واجباتش را باید انجام داد و محرماتش را باید ترک کرد.
همین امور را اگر کسی به طور کامل ملتزم باشد،إن شاء الله به مقامات عالیه خواهد رسید.
بعد از این مقام اگر در حد توان مستحبات را انجام دهیم و مکروهات را نیز ترک کنیم،سیر و سلوک با سرعت بیشتر و کامل تر انجام خواهد گرفت.
[/]

سلام خدمت استاد گرامی
عده ای از عرفا در کلامشان آمده که سیر و سلوک خلاصه شده در "انجام واجبات و ترک محرمّات"
میفرمایند بهترین راه رسیدن به مقامات عالیه همان "انجام واجبات و ترک محرمات" است
اما از طرفی میبینیم که در کلمات بعضی دیگر از عرفا،دستورالعمل هایی فراتر از انجام واجبات و ترک محرمات مشهود است.ایشان میفرمایند مقدمه ی سلوک،انجام واجبات و ترک محرمات است،در صورتی که در کلمات عرفای قبل،انجام واجبات و ترک محرمات،عین سلوک است.

صمت و جوع و سهر و خلوت و ذکر به دوام --------- نا تمامان جهان را کند این پنج تمام
ما میدانیم که هیچ یک از امور فوق،از واجبات شریعت نییستند،اما انجامشان بر سالک واجب است.همچنین نماز شب وامور دیگری که در شریعت مقدّسه مستحب است،بعضاً بر سالک لازمند.
دلیل سوالم آن است که عده ی کثیری،از مشقّت هایی اینچنینی مانند کم خوری و کم گویی و عزلت میگریزند و سخنشان آن است که "انجام واجبات و ترک محرمات،بالاترین شیوه ی سیر و سلوک است".در حالی که بالعیان می یابیم که مساله فوق این است.
الهی،جان به لب آمد تا جام به لب آمد

دلیل این اختلاف نظر چیست و آیا جمعی بین اینها میسور است؟
یا حقّ:Gol:



سلام

فکر کنم منظور جناب (رضاهو) این بود که چرا یک عده می گویند رسیدن به درجه عارفان فقط با انجام واجبات و ترک گناه امکانپذیر است ولی عده ای دیگر می گویند هم باید اینها باشد و هم باید مستحبات هم انجام شود...

در مجموع عقل و قلب ناچیز بنده با همدیگه به اتفاق می گن اصلا این دو گروه رو ول کن. میگن که شما برای اینکه عارف بشی... باید در مرحله اول تمرین کنی که واجبات رو حتما و در حد عالی انجام بدی و همینطور که از خوردن سم ممانعت می کنی از گناه هم بطور کامل دوری کنی و سپس در مرحله دوم بری سراغ مستحبات و اونها رو هم به خودت واجب کنی تا انشالله به اون درجه معنوی برسی و در این مسیر همواره به یاد داشته باشی که تمام کارهایی که می کنی فقط به هدف تشکر از خداوند باشه نه برای اینکه خداوند در قبال اونها کاری برای شما انجام بده... خداوند اینقدر برای شما انسانها کار کرده که اگر تا آخر عمرتون هم نماز بخونید نمی تونید محبتهای او رو رو جبران کنید...

[="Tahoma"][="Navy"]

رضاهو;323228 نوشت:
سلام خدمت استاد گرامی
عده ای از عرفا در کلامشان آمده که سیر و سلوک خلاصه شده در "انجام واجبات و ترک محرمّات"
میفرمایند بهترین راه رسیدن به مقامات عالیه همان "انجام واجبات و ترک محرمات" است
اما از طرفی میبینیم که در کلمات بعضی دیگر از عرفا،دستورالعمل هایی فراتر از انجام واجبات و ترک محرمات مشهود است.ایشان میفرمایند مقدمه ی سلوک،انجام واجبات و ترک محرمات است،در صورتی که در کلمات عرفای قبل،انجام واجبات و ترک محرمات،عین سلوک است.

صمت و جوع و سهر و خلوت و ذکر به دوام نا تمامان جهان را کند این پنج تمام
ما میدانیم که هیچ یک از امور فوق،از واجبات شریعت نییستند،اما انجامشان بر سالک واجب است.همچنین نماز شب وامور دیگری که در شریعت مقدّسه مستحب است،بعضاً بر سالک لازمند.
دلیل سوالم آن است که عده ی کثیری،از مشقّت هایی اینچنینی مانند کم خوری و کم گویی و عزلت میگریزند و سخنشان آن است که "انجام واجبات و ترک محرمات،بالاترین شیوه ی سیر و سلوک است".در حالی که بالعیان می یابیم که مساله فوق این است.
الهی،جان به لب آمد تا جام بخه لب آمد

دلیل این اختلاف نظر چیست و آیا جمعی بین اینها میسور است؟
یا حقّ:gol:




سلام علیکم
واقعیت آنست که تمام دستورات شرع از واجبات و مستحبات گرفته تا ترک محرمات و مکروهات برای سیر انسان،لازم است.
اما از آنجا که تا انجام واجبات و ترک محرمات نباشد،انجام مستحبات و ترک مکروهات نیز فائده چندانی نخواهد بخشید و همچنین برخی غرق در انجام مستحبات و ترک مکروهات شده اند،لذا برخی از عرفا تاکید فراوانی بر درست کردن قدم انجام واجبات و ترک مکروهات داشته اند.
اصولا شرع مقدس هر چیزی را سر جای خودش وضع کرده و ما نباید با برداشت و قرائت بی مبنای خودمان سراغ دین برویم.
به عنوان مثال اگر چیزی را واجب کرده،یعنی آن چیز مانند هوا که برای جسم ضروری است،برای روح و حقیقت انسان لازم است.و اگر ترک شود به آن حقیقت آسیب جدی وارد می شود.و اگر اتیان(انجام)شود حقیقت را زنده و سرپا نگه می دارد.
بر اساس قاعده قویم(تشریعیات برخواسته از تکوینیات هستند)تمام اموری که در شرع آمده است،اعم از واجبات و محرمات و مستحبات و مکروهات،همگی با لحاظ تأثیر آن مورد بر روح و جان انسان لحاظ شده اند.
[/]

سلام خدمت استاد عزیز و گرامی
فرمایش شما تأییدی بود بر فرمایشات اکثر عرفا و مشایخ،که کلامشان صریح است در لزوم انجام بعضی مستحبّات و ترک محرّمات.مانند آن دستوراتی که به شدّت در احادیث ما وارد شده.اعم از سکوت،کم خوردن،عزلت و....
اما سوال بنده متوجّه آن دستوراتی است که کلام،صریح در محصور بودن سیر و سلوک در انجام واجبات و ترک محرّمات است.کلمات ایشان چنان است که بعضی چنین پنداشته اند که سلوک الی الله فقط در ترک حرام و انجام واجب است،و نه اینکه مستحبّات بدون انجام واجبات و ترک محرّمات فایده ای نبخشند.
خود بنده وقتی به چنین کلامی از دوستان برمیخورم،که مثلاً شخصی دستورالعملی از عارفی خواسته و ایشان فرموده اند ((دستورالعمل چیست؟ همه چیز در ترک حرام و انجام واجب است))،کمی ابراز بی توجهی میکنم.آخر مگر میشود این همه دستور العمل های رسیده از ائمه(سلام الله علیهم) و رسول اکرم(ص) بیهوده باشد؟

به نظر میرسد که این فرمایشات اینچنینی از بعضی عرفا،از متشابهات فرمایشاتشان است.اگر آیت الله بهجت چنین چیزی فرموده اند،قطعاً محکمات فرمایشاتشان چیزی مافوقِ(و نه غیر) این مساله است.در بعضی از تاپیک ها که بحث های اخلاقی شکل میگیرید،دوستانی می آیند و ابراز میکنند ((این حرف ها چیست،همه چیز در ترک محرّمات و انجام واجبات و به عبارتی دستورات فقهی است)).اگر حقیقتاً اینطور است،چرا بعضاً مراجع تقلیدی با این شدّت در تقوایشان،منکر مقامات و شهودات عرفا هستند؟

تفسیر دیگری هم به ذهن حقیر میرسد آن است که بعضی بزرگان فرموده اند برای درجات بالای انسانی،همچون ائمه(ع) و بعضی از عرفای حقیقتاً بالله،امر دایرمدار واجب و حرام است،و چیزی تحت عنوان مستحب و مکروه برای ایشان نیست.بلکه اعمال خیر(چه بر ما واجب باشد یا مستحب) بر ایشان واجب است و اعمال قبیح(چه بر ما حرام باشد و یا مکروه) بر ایشان حرام است.چرا که هیچ عملی را بدون اذن الهی انجام نمیدهند.و آنگاه که مخیّر باشند بین انجام و ترک،ترک را بر خود واجب میدانند،چرا که ادب اینچنین حکم میکند.
با این تفسیر هم میتوان گفت فرمایش این عرفا بر ترک حرام و انجام واجب کاملاً صحیح و به حق و کامل است.اما:

اى برادر قصه چون پيمانه ‏اى است// معنى اندر وى مثال دانه‏ اى است‏
دانه ی معنی بگيرد مرد عقل//ننگردپيمانه را گر گشت نقل


[="Tahoma"][="Navy"]

رضاهو;323589 نوشت:
اما سوال بنده متوجّه آن دستوراتی است که کلام،صریح در محصور بودن سیر و سلوک در انجام واجبات و ترک محرّمات است.کلمات ایشان چنان است که بعضی چنین پنداشته اند که سلوک الی الله فقط در ترک حرام و انجام واجب است،و نه اینکه مستحبّات بدون انجام واجبات و ترک محرّمات فایده ای نبخشند.

سلام علیکم
قطعا اگر چنین کلامی از یک ولی خدا صادر شده باشد به معنای اهمیت بسیار بالای واجبات و محرمات است که توضیح کافی در موردشان به عرض محضر رسید.
دلیل این قطعیت هم بی فائده نبودن انجام مستحبات و ترک مکروهات است.
اگر هم کسی به غیر از این مطلب(اثر داشتن تمام دستورات شرع مقدس)اعتقاد داشته باشد،یا عقیده اش فاسد است و یا اسلام را درست نشناخته است.
[/]

پرسش :
"واضحات شرع" یعنی چه؟ مثلا می گویند: اگر کسی به واضحات شرع عمل کند به همه مقامات و کمالات انسانی می رسد، معنی آن چیست؟

پاسخ :
مقصود مواردياست كه در شرع مقدس با عنوان واجبات و محرمات بیان شده است. اگر کسی به طور کامل ملتزم باشد به انجام واجبات و ترك محرمات، إن شاء الله به مقامات عالیه خواهد رسید.
بعد از این،اگر در حد توان مستحبات را انجام دهیم و مکروهات را نیز ترک کنیم،سیر و سلوک با سرعت بیشتر و کامل تر انجام خواهد گرفت.

موضوع قفل شده است