جمع بندی ضروری دین چیست ؟

با سلام خدمت شما دوست گرامی

طبق تعریفی که در مورد ضروری دین ارائه شده است ، ضروری دین امری است که تمام مسلمین آن را به عنوان امری دینی می پذیرند و به اجماع تمام مسلمانان، آن امر از اسلام است. 1 طبق این تعریف، این مسئله نیازمند تفسیر نیست بلکه نیازمند آن است که مصادیق آن مورد بررسی قرار گیرد. به عبارت دیگر از نظر مفهومی ضروری دین روشن است ولی باید دید که در عمل مسلمانان بر چه اموری اجماع دارند، به طور مثال نماز و روزه را ضروری دین می نامند.

موفق باشید

1. رجوع کنید به : جواهرالکلام، ج 6 ، ص 46

با سلام خدمت شما دوست گرامی

ضروری دین، شامل کلیت یک موضوع می شود، مگر آنکه مسئله ای وجود داشته باشد که جزئیات آن نیز مورد اتفاق همگان باشند.
به طور مثال اینکه نماز جزئی از اسلام است، در آن تردیدی نیست و این لحاظ ضروری دین محسوب می شود. اما در جزئیات آن بین مذاهب فقهی اسلامی، اختلاف نظر وجود دارد فلذا جزئیات مشمول ضروری دین نمی شود. فلذا می توان گفت که اموری که ضروری دین نامیده می شوند در حد کلیات و تاجایی که دامنه اختلافات آغاز نشده است، را شامل می شود.
در مورد ارائه تفسیرهای مختلف در جزئیات ضروریات دین نیز عرض می شود که تفسیر ارائه شده اگر بر طبق اصول و چارچوب های مورد قبول در تفسیر باشد، می تواند بیانگر مطالب جدیدی باشد و درهای علم بسته نشده است و تمام حقایق نیز مکشوف نشده اند و باید در پی کشف بیشتری از حقیقت باشیم ولی در ارائه تفسیرهای جدید باید از روش و متد صحیح استفاده کنیم و تفسیرهای ما نباید متاثر از خواسته های نفسانی و یا تفسیر به رای باشد.

موفق باشید

با سلام وآرزوی توفیق برای شما . در باره فراز اول پرسش قبل از همه باید گفت :
ضروری دین اصول اعتقادی و عملی است که التزام وباور اعتقادی وعملی به آن لازماست و طبق نظر مشهور علمای شیعه، پنج‌تا است: توحید، عدل، نبوت، امامت و معاد. البته برخی معتقدند که اصول دین سه ‌تا است: توحید، ‌نبوت و معاد. اما دو تای دیگر آن، یعنی عدل و امامت، جزء اصول مذهب است؛ چون برگشت عدل به توحید، و برگشت امامت به نبوت است. بیش تر علمای شیعه بر آن اند که اصول دین پنج‌ تا است. (1)
نکته دیگر این که اصول دین و مذهب، به مجموع عقاید و اعتقاداتی گفته می‌شود که از نظر آموزه‌های دینی، باور و ایمان و التزام علمی و عملی بدان‌ها نشانه پذیرش دین اسلام و یا مذهب شیعه است. اگر کسی بدان اصول زیر بنایی اعتقاد نداشته باشد، مسلمان و یا شیعه محسوب نمی‌شود.
مثلاً کسی که به نبوت اعتقاد ندارد، مسلمان محسوب نمی‌شود. کسی که به امامت اعتقاد نداشته باشد، شیعه به حساب نمی‌آید؛ هر چند مسلمان محسوب می‌گردد و احکام اسلام بر او جاری می‌شود.
شایان توجه است که در اصول دین، اصل اساسی شیعه مسئله امامت است. شیعیان بر این باورند که امامت یکی از اصول اعتقادات اسلامی است، زیرا امام ادامه دهنده برخی از شئون و مسئولیت‌های نبوت است و همان گونه که نبوت از اصول اعتقادی است، امامت نیز از اصول اعتقادات است. هم‌چنین امامت منصبی الهی است که فرد شایسته آن یعنی امام از سوی خدا نصب می‌گردد و مردم نقشی در گماردن و انتخاب او ندارند.
موضوع امامت و مفهوم آن اساسی ترین اصل اعتقادی است؛ بر این اساس امامت از نظر شیعه جزء اصول دین است، یکی از ضروری ترین عقاید شیعی که شیعه را از سایر گرو ها و مذاهب متمایز می کند اعتقاد به عصمت اهل بیت (ع) و اعتبار سنت آنان در احکام و مسائل دینی، است که بر اساس آن برخی از مسائل اعتقادی و بسیاری از احکام و مسائل فروع مذهب امامیه شکل گرفته است.
بر اساس اعتقاد شیعه ، پیامبر (ص)، حضرت زهرا (س)، امام علی (ع)، امام حسن (ع)، امام حسین(ع) و نه امام از فرزندان امام حسین (ع) تا حضرت مهدی (عج) از موهبت عصمت بهره مندند. آنان الگوهای شایسته و انسان های کاملی هستند. از گفتار و کردار آنان می بایست اسلام را شناخت. اسلام را می بایست از دریچه سنت آنان نگریست. تفسیر صحیح از اسلام و احکام و قواعد و اعتقادات اسلام، از طریق آنان درست است. هر تفسیری که آنان ارائه نمودند، درست است و باید آن را پذیرفت.
بر این اساس شیعه به مرجعیت دینی امامان خود در همه فروعات نظیر - نماز - روزه - زکات - خمس - حج - جهاد - امر به معروف - نهی از منکر - تولی (یعنی دوستی با دوستان خدا) - تبرّی ( دشمنی با دشمنان خدا ) معتقد است.
و امری مثل عصمت ائمه ، قرآن ،حجاب و مانند آن ها جزء ضروریات دین و مذهب است و عدم اعتقاد به آن ها از روی عمد و با علم و اختیار و آگاهی سبب خروج از دین و یا خروج از مذهب می شود . ولی مهم ترین مسله در باب ضروری مذهب مسئله امامت و عصمت امامان و حضرت زهرا است و عدم التزام به آن باعث خروج از مذهب است ودر مجموع اصول بنیادین اعتقادی وعملی جز ضروریات دین محسوب می شود . (2)
از آنچه در باره فراز اول بیان شد پاسخ فراز دوم نیز بدست آمد چون بسیاری از ضروریات دین جز مبانی اعتقادی است واختلاف در باره فهم آن دشوار است و در عین حال نکته های در این باره مطرح است که تفصیل آن را در منبع ذیل جویا شوید (3)
پی‌نوشت ها‌:
1. سید حیدر آملی، اسرار الشریعه، ص 30، نشر علمی فرهنگی تهران، 1370ش.
2. محمد تقی مصباح یزدی، آموزش عقاید، ج 1 و 2، ص 31 - 32. نشر بین الملل تهران 1381 ش.
3. لاهیجی . گوهر مراد ص12

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خداقوت

به نظر حقیر
یک دین تا وقتی دین است، که یک دین باشد
وقتی تبدیل به چند دین شد، یعنی مسئله ای لا ینحل هست که از ضروریات دین است
و حل آن و پاسخ آن مسئله اگر متفاوت باشد، دین را به چند گروه و دین مختلق تقسیم میکند
«وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ»

میشه یک معیار اساسی برای ضروری دین را این تعریف کرد که:

اگر موضوعی، تفاسیر مختلف از اون موجب بشه که، شعبه های مختلفی در دین پدید بیاد، از ضروریات آن دین است.

با این وصف، حتی خود دین هم از ضروریات زندگی بشر است
چرا که انسانها به مسلمان، مسیحی، یهودی، بودایی، و.... کافر تقسیم شده اند.

تا جایی که حقیر اطلاع دارم ضروری دین چیزی است که همه مسلمانان به عنوان مصداقی قطعی از اصول یا فروع دین می شناسند. مثلاً نفس داشتن حجاب از ضروریات دین است. اما این که کیفیت و کمیت پوشش از نظر دین چگونه است و چیست ممکن است مورد اتفاق نباشد و نظرات خلاف مشهور نافی ضروری بودن (در اینجا اصل حجاب) نیستند.

امیدوارم بی ربط سخن نگفته باشم.
موفق باشید.:Hedye:

سلام

شما فرمودین ضروری دین امری است که مورد اتفاق تمام مسلمانان است
اما می دانیم امامت مورد اتفاق همه مسلملنان نیست
پس چرا علمای شیعه قائل به ضروری بودن امامت هستند ؟

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خداقوت

فکر نمیکنید این تعریف نامناسب است.

فرض کنیم همه مسلمانان بر چیزی توافق کردند، اون چیز تبدیل میشود به ضروری دین؟
یعنی اینطور نیست که ضروری دین، ذاتی دین باشد، بلکه به نظر پیروان دین ربط دارد؟

معنیش تو خود کلمه (ضروری دین) نُهُفته هست!
یعنی چیزی که برای دین ضروری هست!
یعنی اگر نداشته باشی اون دین رو هم نداری و نسبت به اون دین بی‌دین هست!

اینها همون اصول یعنی پایه‌های دین هستند و همه دین نیستند!
مثل ساختمانی که شما فقط پایه‌هایش را بریزی و اتاقی هم درست کنی ولی در اون اطاق نه زندگی کنی نه گسترشش بدی!
بیشتر مردم متدین جهان اینجوری هستند
گاهی تصور می‌شه منظور از واجبات (یا همون ضروریات یا اصول) دین این هست که همینو انجام بدی رفتی بهشت!
امکان داره, یعنی ریسکش بالاست ولی به کمال و حقیقت نمی‌تونی برسی مگر اینکه به همه دستورات دین (یعنی دستورات خدا و پیامبر و حجت‌های خدا عمل کنی) عمل کنی

سلام
پس اگر اینطور باشه از یک میلیارد مسلمان جهان فقط صد میلیون شاید مرتد نباشند و بقیه مرتد هستند

در یک تقسیم بندی کلی دو بخش در دین داریم :
ذاتی دین
عرضی دین
ذاتی دین چیزی است که اگر دین در هر زمان و مکانی نازل می شد تغییر نمی کرد.
عرضی دین چیزی است که بر اساس شرایط زمانی و مکانی که دین در ظرف آن نازل شده است بوجود می آید.
حال می توان گفت ضروری دین همان ذاتی دین است. به اعتقاد بنده ذات همه ادیان که همیشه ثابت و لایتیر است دعوت مردم به رسیدن به عالم معنا است. کشف و شهود و رسیدن به ملکوت است و به قول مولانا :
به معراج برآیید چو از آل رسولید
و من الله توفیق

اصول 3 گانه دین یگانه :
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالنَّصَارَىٰ وَالصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
مسلماً كسانى كه [به ظاهر] ايمان آوردند ، و يهودى‏ها و نصرانى‏ها و صابئى‏ها هر كدامشان [از روى حقيقت] به خدا و روز قيامت ايمان آورند و كار شايسته انجام دهند ، براى آنان نزد پروردگارشان پاداشى شايسته است ، نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين شوند
بر اساس این آیه و آیه : ان الدین عند الله الاسلام متوجه خواهیم شد همه ادیان نامشان اسلام است. پس ما در طول تاریخ با یک دین طرفیم نه چند دین. لذا اعتقاد به نبوت پیامبری خاص نمی تواند از اصول دین و ضروری دین باشد. بلکه : 1. اعتقاد به خدا 2. اعتقاد به روز جزا 3. انجام کار شایسته از اصول 3 گانه دین یگانه هستند.

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خداقوت

قبل از اینهایی که فرمودید، اون اشخاص ایمان آورده اند و طبقه بندی شده اند
لذا مهم است که به چه کسی و توسط چه کسی ایمان آورده اند و در چه طبقه ای هستند
یهود - نصاری - مومن - و ....
پس اگر اختلال در چیزی به این طبقه بندی ضربه بزند، اونهم ضروری دین است.

مثل خود نبی، خود امام(جانشین نبی یا همان رهبر طبقه).

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

لبیک یا مهدی
و من الله توفیق

سلام
به نظر حقیر اول باید «دین» را تعریف کرد.
سپس هر آنچه که فساد در اون، موجب فروپاشی دین و از دست رفتن کارایی میشود را ضروری دین تعیین کرد.
البته اگر انسان بخواهد وسواس به خرج دهد هر چیزی ضروری است.
اما شاید چند چیز باشد که نماینده اصلی دین هستند.

«دین» چیست؟

سلام و بااجازه شرکت کنندگان در بحث

ان چیزی هم که بعنوان اسلام الان عرضه می شود ممکن است اسلام و.اقعی نباشد و قطعا نیست
دین اسلام با شاخه شاخه شدن مسلما از اسلام اولیه و واقعی فاصله گرفته است

همانطور که در حدیث است پیامبر در قیامت می گوید این امت من قران را محجور کردند

اما انچه برای رستگاری انسان مهم است و هدف دین هم همان رستگاری انسان می باشد
می شود گفت قابل تحریف نیست
و ان شامل اعتقاد به خدای یگانه و روز جزا و انجام عمل صالح می باشد
که در همه ادیان حتی منحرف شده اش همیشه پابرجا است

سلام

و اگر سعادت یک انسان وابسته به سعادت جمع انسانهاست که هست، پس آن جمع راهبری میخواهد و این ویژگی از همه مهمتر است.

با عرض پوزش که حقیر پاسخ دادم ولی چون بجث علمی است حتماً دوستان ناراحت نمی شوند.
در پناه خدا.

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

لبیک یا مهدی
و من الله توفیق

عرض بنده کوتاه بود اما در عین حال دقیق بود. البته حدس می زنم منظور شما از درست، مفصل و مشروح بوده باشد. اشاره بنده به این موضوع فقط از باب مثال بود که عرض کنم امامت مطابق نظر اکثر فقها ضروری دین نیست. اما دقت بفرمایید که موضوع اصلی بحث جناب حامد در این تاپیک تعریف انکار و ارتداد نیست و موضوع بحث تنها ضروری دین و تشخیص آن است اگرچه این موضوع معمولاً تحت باب کفر و ارتداد مطرح می شود.

موفق باشید.

با سلام خدمت شما دوستان گرامی

چند نکته:

- همان طور که در پاسخ های اولیه بیان شد، ضروری دین امری است که همه مسلمانان بر آن اتفاق دارند و آن را یکی از آموزه های اسلامی می دانند. مانند نبوت پیامبر اکرم(ص)

- با توجه به مسئله فوق، اصول دین به اعتقادات مسلمانان مربوط می شود و ربطی به ادیان دیگر ندارد.

- همچنین به باورهای درون مذهبی نیز مربوط نمی شود فلذا امامت از اصول دین نیست بلکه از اصول مذهب است، به این معنا که اگر کسی امامت ائمه را نپذیرد، شیعه نیست ولی همچنان ممکن است مسلمان باشد.

موفق باشید

درست می فرمایید. این تعریف نامناسب است و اصلاً بحث این تاپیک همین است.

از طرفی باید مسلمان را از اعتقاد به ضروری دین تشخیص بدهیم و از سوی دیگر تشخیص ضروری دین به برداشت و فهم بدیهی تمام مسلمانان حواله شده است و این دور باید به نحوی برطرف گردد تا تعریف مشخصی داشته باشیم.

با سلام.

واژه ضروری به معنی بدیهی، قطعی و آشکار است. در مسأله انکار ضروری، مطلب انکار شده باید چنان شفاف و واضح باشد که برای همه مسلمانان قطعی و روشن به حساب آید و نسبت دادن آن به دین اسلام، نیازمند بحث و استدلال نباشد [1].

به بیان دیگر ضروریات دین را می توان بدین گونه تعریف کرد [2]:
ضروریات دین به احکام و عقایدی گویند که جزء دین بودنشان اثبات شده و از جمله واضحات و بدیهیات باشد، به گونه ای که عادتاً بر هیچ مسلمانی پوشیده نباشد و حتی بعضی از غیر مسلمانان هم جزء دین بودن آن را بدانند.

ضروریات دین در قرآن ذکر نشده و در آن، به طور مستقیم درباره منکر ضروری دین سخنی به میان نیامده است. فقط برخی از مصادیق ضروری دین در قرآن ذکر شده [2] و مصادیق ضروریات عمدتاً از روایات به دست آمده است.

ضروری دین باید بسیار واضح و همه فهم باشد و به حدّ بداهت رسیده باشد و حتی بالاتر از این، حکم ضروری آن قدر معروف و مشهور باشد که غیر مسلمانهایی که به جامعه اسلامی نزدیک اند، بدانند که آن حکم جزء دین اسلام است. به عبارت بهتر ضروری باید مثل «دو دو تا چهار تا» باشد [2].

البته از دید برخی صاحبنظران [3] تشبیه ضروریات دینی به بدیهیات عقلی، آن هم مانند بزرگتر بودن عدد هزار از عدد دو، خالی از تسامح نیست، زیرا تفاوت آشکاری میان این دو وجود دارد.

به عقیده بسیاری از متأخرین، انکار ضروری دین فی حد نفسه کفرآور نیست بلکه تنها در صورتی کفرآور است که مستلزم انکار خدا یا رسول خدا (ص) باشد [3].

در ضروریات نیازی به تقلید نیست، مانند وجوب نماز و روزه و مثل این دو. و همین طور در یقینیات نیاز به تقلید نیست و در غیر این موارد تقلید لازم است [2].

اگر تعاریف فوق را به عنوان مبنا بپذیریم و سپس بخواهیم تعیین مصداق کنیم، باید بگوییم در عصر کنونی تنها اعتقاد به خدا و نبوت عامه و خاصه و احتمالاً معاد از ضروریات دین هستند و هیچ مورد دیگری از ضروریات دین نیست. چرا که بجز این موارد بقیه احکام و اعتقادات برای همه مسلمانان بدیهی نیستند و در جوامع اسلامی محل اختلاف اند.

موفق باشید. :Hedye:
__________________________________________
پی نوشت ها:
[1] سید محمد محمودی گلپایگانی، معیارشناسی ضروری دین در احکام کیفری اسلام، مقالات و بررسیها، دفتر 77 (3)، بهار و تابستان 1384، صفحه 69-91.
[2] علیرضا روحانی، ضروریات دین، فرهنگ جهاد، تابستان 1382، شماره 32، صفحه 6
[3] عباس نیکزاد، جستاری در کفرآور بودن انکار ضروری دین، رواق اندیشه، شهریور 1383، شماره 33، صفحه 3-16.

سلام

وقتی یک رود بزرگ به چندین شاخه تقسیم میشه ایا از خود رود بزرگ چیزی باقی می مونه ؟همه انشعابات اون هستند
و قسمتی از اب رود اصلی رو به جریان می اندازند

اسلام واقعی زمان حضرت محمد بود که هیچ فرقه ای نبود

البته شاخه شاخه شدن هم به نظر من به ضرورت دین لطمه ای نمی زند

پیامبر می گوید امت من قران و محجور کردند و این محجوریت و من الان می بینم در تمام فرق مسلمانان

اما من هیچ ادعایی در شناخت شاخه اصلی ندارم و از نظر حقیر همه منحرفند

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خداقوت

مثالتان درست نیست، آب آب است، به هر جا برود تغییری نمیکند
اما شاخه شاخه شدن دین به معنی تغییر خود دین است.
پس شاخه شاخه شدن در برخی موارد ضربه میزند
و گرنه نمی فرمود: «واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا».

باز هم میگم به نظر حقیر ضروری دین چیزی است که قرائت خاصی از اون موجب انحراف دین شود.

با تشکر.

سلام

متاسفانه در همون منابع هدایت اختلاف است ما شیعه ها احادیثی داریم که سنی ها قبول ندارن و و انهاهم احادیثی دارن که مورد قبول ما نیست
پس منبع هدایت مشخصی نیست

البته قران هست اما اگه بگی قران کافیه همه می گن حرف عمر و زدی و باز اختلاف در اختلاف
پس عملا منابع هدایت مورد قبول همه موجود نیست

ما مسلمانها هم گرفتار شرکیم ولی توجیهش می کنیم
انها هم مثل ما توجیه می کنند

این بحثش خیلی طولانیه و رسوندم منظورم در چند سطر سخته

اگر انحراف روی سه اصل توحید و معاد و عمل صالح اثر نزاره میشه

ولی گاهی انحراف خیلی شدیده مثل مشرکان که بتها رو واسطه خدا و انسانها می دونستند و انها رو عبادت می کردند
یا فرزندانشون رو زنده بگور می کردند
یا جنگهای قومی و رواج زنا در جامعه

اما میزان اب تغییر می کند و منظورم مقدار اب بود

اصلا مهم نیست کسی قبول داشته باشه یا نداشته باشه
مهم خودمون هستیم و پیدا کردن راه صحیح
الان که حرف ایت االله ها رو هم کسی قبول نداره
من به شخصه حرف عقلانی رو قبول دارم از هرکی باشه
به قول امام علی
مهم نیست که می گوید مهم ان است چه می گوید

چه شرکی ؟؟

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

لبیک یا مهدی
و من الله توفیق

به نظر من ، ضروریات دین ، گزاره هایی هست که اگر اون ها رو نپذیریم و یا تحریف بشن ، به هیچ عنوان نمیتونیم مسلمان بدونیم خودمون رو . و همچنین گزاره هایی هستند که اگر به اون ها نپذیریم ، به قطع یقین جهنمی هستیم و رستگار نمیشیم و توبه هم هیچ و هیچ کمکی نمیکنه .

آیا ضروریات دین ، همون اصول و "پایه های" دین هستن یا نه ؟

ببینید ، نماز اصول دین نیست اما مسلمانی که تارک اصلاه باشه ، تا اونجایی که من اطلاعات دارم ، به بهشت نمیره یا حداقل اول به جهنم میره . پس نباید فک کنیم اصول دین شامل گزاره های لازم و " کافی " برای رستگاری و منع عذاب و کمال هستند . البته ممکنه یکی بگه اونی که نماز نمیخونه ، تمام اصول دین رو قبول نداره ، به این صورت که یکی از اصول دین ، نبوت هست و حقیقتا اگر کسی به نبوت ایمان بیاره و اونو قبول داشته باشه ، بی شک نماز هم میخونه . حتی اگر این حرف درست باشه ولی باز هم میدونیم که ممکنه یکی نبی بودن و بر حق بودن پیامبر اکرم رو با دل و جون و عقل بپذیره ولی یه فقره نماز رو بیخیال بشه ! .

پس اگر ضروریات دین ، به معنی باید و نباید هایی هست که برای رستگاری و بهشتی شدن و به کمال رسیدن ، لازم و " کافی " هستن ، با اصول دین برابر نیست .

فعلا تا اینجا ! .

با سلام خدمت دوستان گرامی

چند مطلب:

- تعاریفی از ضروری دین در نخستین پاسخ های بنده ارائه شده است. همچنین در پست اخیر جناب مومن هم، مطالب ارزشمندی بیان شده است. به نظر می رسد تامل در این تعاریف می تواند راهگشای فهم ضروری دین باشد.

- بحث دوری بودن ضروری دین به این نحو قابل حل است که مسلمان بودن انسان ها مستلزم عدم انکار ضروری دین است و ضروری دین در این مقام امری است که مسلمانان قبل از فرد بر آن اتفاق دارند نه چیزی که مسلمان حاضر بر آن اتفاق دارد. فلذا دوری اتفاق نمی افتد زیرا برای مسلمان بودن باید اصولی که نزد مسلمانان وجود دارد را پذیرفت و این اصول پیش از ما وجود دارد و منوط به نظر ما نیست تا دچار دور شویم. بعد از اسلام آوردن ما نیز، نظر ما برای آیندگان ملاک ضروری دین خواهد بود. (البته ممکن است امری که ضروری دین شمرده می شده، در طول زمان دچار تغییر شود ولی نباید به مرحله ای برسد که انکار آن، موجب انکار خدا یا رسالت پیامبر شود.)

- بعضی از بحث های مطرح شده، به موضوع اصلی چندان مربوط نیست. لطفا دوستانی که مباحثی خارج از موضوع اصلی دارند، آنها را به صورت مستقل مطرح کنند و یا به پیام های خصوصی اکتفا کنند.

موفق باشید

منظورم چیز دیگر بود، بگذریم از این بهتره.

از کجا معلوم امری که مورد اتفاق مسلمانان است ، ضروری دین است ؟ : آیا ضروری دین ، تشکیل شورا بعد از پیامبر برای انتخاب خلیفه هست ؟ بسیاری از مسلمانان این امر رو لازم میدونن .

در ضمن ، منظور از امر ، چیه ؟ یک فعل ؟ یک عقیده ؟

در ضمن ، مورد اتفاق کدام مسلمان ها ؟ مسلمان ها شیعه ؟ مسلمان های غیر شیعه ؟

در حقیقت ، شما داری گزاره هایی رو ضروری دین تلقی میکنی که بیشترین """تعداد""" مسلمانان بهش اعتقاد دازن . یعنی شما برای ضروریت دین ، از کمیت استفاده میکنید نه کیفیت .

نباید ضروریات دین رو صرفا اعمالی دانست که اکثریت مسلمانها قبولش دارن . بلکه ضروری دین ، گزاره هایی ست که موجب هدایت و کمال میشه . بازم میگم ، ضروریات دین ، با اصول دین فرق میکنه .

وقتی میزان معارف کم بشه مهم نیست ؟
همش بدست مانرسه و به شاخه های مختلف تقسیم بشه

اصلا از این مثال بگذریم

این بحثش خیلی طولانیه جاش اینجا نیست

با سلام

جناب رئوف مثلاً بنده با ادله میگم که انکار ولایت حضرت امیر(ع) انکار نبوت رسول الله(ص) است
دیگری با اعتقاد میگوید نیست نه با ادله.
تکلیف چیست؟

خوب بزرگوار این کم و زیاد شدن در میزان نیست ؟
ما اصل امامت و اضافه می کنیم و انها ندارند
باز می گین تو میزان کم و زیاد نشده ؟!

دقت کنید، چی گفتم:

ضمن اینکه ما اضافه نمیکنیم
هست
شما خودت یک گروه تشکیل میدی، بدون لیدر میشه؟
این یک اصل طبیعیه.
هر چند دلایل عقلی و قرانی دیگری هم هست.