آیا خداوند دست مردان را برای ظلم به زنان باز گذاشته است؟!

یکی از حقوقی که ذکر فرموده اند، حقوق همسر است که متن و ترجمه آن چنین است:

...َ وَ أَمَّا حَقُّ الزَّوْجَةِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَهَا لَكَ سَكَناً وَ أُنْساً فَتَعْلَمَ أَنَّ ذَلِكَ نِعْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْكَ فَتُكْرِمَهَا وَ تَرْفُقَ بِهَا وَ إِنْ كَانَ حَقُّكَ عَلَيْهَا أَوْجَبَ فَإِنَّ لَهَا عَلَيْكَ أَنْ تَرْحَمَهَا لِأَنَّهَا أَسِيرُكَ وَ تُطْعِمَهَا وَ تَكْسُوَهَا وَ إِذَا جَهِلَتْ عَفَوْتَ عَنْهَا...

و اما حق همسرت اینست که بدانی خداوند او را مایه آرامش و انس تو قرار داده پس باید بدانی که این نعمتی است از سوی خدای عز و جل بر تو، پس او را گرامی دار و با او مهربان باش، گرچه رعایت حق تو بر او لازم تر است، پس حق او بر تو اینست که وی را مورد رحمت و مهربانی خویش قرار دهی، چرا که وی [چونان] اسیری در دست توست [و زمام اداره امور وی را بر عهده داری و مایحتاج زندگی اش را فراهم می کنی و نفقه اش را می پردازی] و غذا و لباسش را تهیه می کنی و [از حقوق دیگر او بر تو این است که] هر گاه نادانسته کاری [اشتباه] انجام داد، از [اشتباه] او درگذری...

محل شاهد پرسش شما این قسمت روایت است: وَ إِنْ كَانَ حَقُّكَ عَلَيْهَا أَوْجَبَ (گرچه رعایت حق تو بر او لازم تر است).

ترجمه ای که شما نقل کرده اید مشابه ترجمه آقای محمد باقر كمره اى است که البته ترجمه دقیقی از این روایت ارائه نکرده اند، و اتفاقا پرسش و شبهه شما از این ترجمه نادقیق ناشی شده است. آقای کمره ای این قسمت روایت را این گونه ترجمه کرده اند: «اگر چه حق تو بر آن زن عميق تر و طاعت تو بر او در آنچه بخواهى يا نخواهى لازمتر است تا گناه نباشد». (2)

ملاحظه می فرمایید که این ترجمه، ترجمه تحت اللفظی روایت نیست بلکه مترجم، ترجمه ای آزاد همراه با توضیحاتی از خودشان، ارائه کرده اند. این قسمت از ترجمه آقای کمره ای که گفته «اگر چه حق تو بر آن زن عميقتر و طاعت تو بر او در آنچه بخواهى يا نخواهى لازمتر است تا گناه نباشد»، در واقع ترجمه این قسمت متن روایت است که فرموده: «وَ إِنْ كَانَ حَقُّكَ عَلَيْهَا أَوْجَبَ»؛ که ترجمه لفظی آن چنین می شود: گرچه رعایت حق تو بر او لازم تر است.

این روایت شریف به زیبایی هر چه تمام تر، می فرماید: گرچه از نظر فقهی رعایت حق تو از سوی همسر _به خاطر وجوب نفقه زن بر مرد و نیز تهیه خوراک و پوشاک و سایر نیازمندی های او_ الزام بیشتری دارد اما از نظر اخلاقی و انسانی، تو نسبت به او باید حالت گذشت و فداکاری و مهربانی داشته باشی، زیرا وقتی با امر شریف ازدواج، او را به خانه خود می بری، وی را چونان اسیری در بند عشق خود درآورده ای، و این اسیر خوش قدم، رفع همه نیازمندی های زندگی اش را در دستان پرتوان تو می بیند و از تو توقع برآورده کردن آنها را دارد، لذا با وی _که مایه برکت و رشد و تعالی و انس و آرامش توست_ مدارا و مهربانی کن!