حکم خواندن رمان، تعارض بین مرجع و دفتر مرجع

بسم الله الرحمن الرحیم. سلام و خسته نباشید. یه سوال برام پیش اومده ممنون میشم اگه بتونید پاسخم رو بدید.
وقتی از دفتر رهبری در مورد رمان استفتاء کنید می گویند خواندن رمان در صورتی که محرک شهوت باشه یا زمینه ساز گناه باشه حرامه و جائز نیست.
خوب کسانی که رمان هایی رو مثل بینوایان، جنگ و صلح، براردان کارامازوف، دن آرام، جان شیفته و خیلی دیگه از رمان های معروف رو خونده باشند من رو تصدیق می کنند که در این کتاب ها قسمت هایی هست که مطالبش تحریک کننده شهوته و می تونه زمینه ساز گناه باشه. اصولا تمام رمان های شناخته شده همین جوری اند و قطعا هر رمان معروفی که باز کنید همین جوریه چون نویسنده اش و فرهنگش غربی بوده و این حساسیتی رو که ما داریم اون ها ندارند. بنابرین نتیجه اون استفتاء و توضحیحی که داده شده این میشه که خوندن تموم رمان های معروف خارجی حرام است.
اما رهبری غالب رمان هایی رو که من خدمتتون عرض کردم در سنین نوجوانی خونده اند و از اون ها تعریف کرده اند. در مورد جان شیفته فرموده اند:قيمت کتاب «جان‌شيفته» «رومن رولان» به مراتب از اين بيش‌تر است؛ هم تاريخ است، هم ادبيات است، هم اخلاق است، هم هنر است. اين کتاب همه چيز است. اين کتاب را من سال‌ها پيش خوانده‌ام. در مورد دن آرام فرموده اند: دن آرام، يکي از بهترين رمان‌هاي دنياست، البته جلد اولش بهتر است. اين را من پيش از انقلاب خواندم. بینوایان را هم معجزه ای در باب رمان نویسی دانسته و آن را دو بار خوانده و بسیار می ستایند. و قس علی هذا.
قطع بدانید این رمان ها مطالب محرک شهوت دارند. اگر شک دارید بنده یکی دو تا از این کتاب ها رو خوندم میتونم بهتونم بگم این جور مطالب کدوم فصله.
رهبری این کتاب ها رو خوندن، بعضی رو چند بار، از کتاب تعریف هم کرده اند، در سنین نوجونی هم خوندن نه پیری. اما دفتر میگه خوندنش حرامه. من می خوام به رهبرم افتدا کنم و این رمان ها رو بخونم و چندتاشون رو هم خوندم ولی استفتائات و توصیه هایی که روحانیون می کنند اینه که این کتاب ها چون محرک شهوته و .... نخونید. چی کار کنم؟

سلام. ببخشید محرک بودن و زمنیه ساز گناه بودن یعنی چی؟ منظور قصد کردن خروجج منی است؟ یا این که معمولا اگر این مطالب را بخواند منی خارج می شود ولو این که قصد آن را نداشته باشد؟ یا هر دو؟ اگر بدون قصد و بدون معمول بدون خروج منی، منی خارج شود اشکال دارد؟ یا منی و استممنا منظور نیست بلکه مطلق تحریک شهوت ولو افکار شهوانی بدون خروج منی منظور است؟ اگر آخری باشد که خیلی حکم مشکل می شود. منظور از تحریک و زمینه ساز گناه بودن چیست؟