روان شناسي برخورد با زائر( نکاتی خوب از فراری بشنویم)

سلام استاد موضوع خيلي خوبي را مطرح كرديد.
هر چند خودم خاطره خوشي در اين مورد ندارم.
بچه ها خيلي حساسند. قلب و دلشون پاكه خيلي بايد مراقب بود. اگر دل آنها بشكنه خداوند هيچ وقت ما را نخواهد بخشيد.

يادمه 6 سالم بود كه همرا ه پدر و مادرم به حرم امام رضا (ع) رفته بوديم.فكر كنم عيد غدير بود. مامان و بابا داشتن دعا مي خوندن و من يك گوشه نشسته بودم. گرمم بود و روسريم رو از سرم برداشته بودم. در اين بين يكي از خادما اومد و گفت مي خوام به بچه هاي سيد شكلات بدم. شروع كرد به پرسيدن و شكلات دادن پدر و مادرم هم گفتن دختر ما سيده به اون هم بديد اما خادم اخم كردو روش رو برگردوند و گفت بهش نمي دم چون روسري سرش نيست.بماند كه چقدر دلم شكست و گريه كردم و بعد پدر و مادرم بالاخره به من شكلات رو دادند اما لب نزدم چون ديگه براي من شيريني نداشت. با اينكه الان تقريبا 20 سال از اون ماجرا ميگذره اما هنوز تلخي اون توي ذهنم باقي مانده.

يك مورد ديگه هم مربوط به دوسال پيش ميشه كه با بابا به حج رفته بوديم. يك خانمي بود كه دختر 4-5 سالش رو هم با خودش آورده بود اما شوهرش همراهش نبود. اين خانم رفتار بسيار تند و خشني با اين بچه داشت كه حتي من چند بار گريه كردم و گفتم تو رو خدا با اين بچه اين جور رفتار نكنيد. يكبار اين بچه كارت شناسايي گردنش رو گم كرده بود. اين خانم شروع كرد به زدن بچه و سرش داد زدن توي حرم پيغمبر. بچه اشك مي ريخت. بهش گفتم چرا بچه رو مي زنيد گفت كارتش رو گم كرده و وقتي بهش ميگم كجاست به من مي خنده!!! گفتم خوب بچه است متوجه نيست. گفت نه با من داره لج ميكنه و ميخواد عذابم بده!!!
گرچه فكر كنم مادره خودش مشكل داشت.
اما كار خوب و قابل تقديري كه روحاني و رئيس كاروانمون كردند اين بود كه يك روز همه رو جمع كردند و اسم بچه رو صدا زدند و كادوي قشنگي بهش هديه دادن تا دل بچه رو به دست بيارن. اما شايد بچه هيچ وقت اون رفتارهاي مادرش رو فراموش نكنه و تنها خاطره اي كه از اين سفر با خودش داشته باشه همين زدنها و تنديهاي مادرش باشه. پدرها و مادرا خيلي در مقابل بچه ها مسئولند وقتي از خدا بچه مي خوان و اون را به دنيا ميارند بايد مسئوليتش را بپذيرند چون ديگه يك كالا نيست بلكه يك انسانه.نه انسان هم نيست يك فرشته كوچيكه.

سلام
البته برخورد با زاير بايد سنجيده باشه من يك هفته پيش تو حرم امام ديدم يك خانمي موتور سوار بود و آقايي پشتش سوار بود
500 متر تا كلانتري حرم ديدم جواني با سگش ان جا به ياد شانزاريزه قدم مي زند.
و ساعت 11 شب مردي روبروي دستشويي ها لباس زير زنانه و ادكلن مي فروخت و از گوشي او ترانه با صداي بلند پخش مي شد.
فرداي آن روز كتابي از امام مي خواستم كسي باورش مي شود كتاب هاي امام كه به زبان هاي مختلف ترجمه شده يك غرفه مخصوص ندارد برخي كتاب ها لابه لاي اجنساس ديگر بود اما فيلم هاي هندي كلكسيون كامل داشتند نانوايي تا اخر شب انواع نانها را داشت.
به نظرم رسيد اگر توجه نشود زيارتگاه فقط به سياحت گاه تبديل مي شود پاركينگ مفتي و.....
من مخالف تسهيلات نيستم من خواستم اين مشكلات را به مسئولين برسانم ولي ظاهرا حرم سايت مخصوص ندارد در سايت جماران به مسئولان ايميل دادم و آنها (خواب ديدم) از من تشكر كردند و گفتند بررسي بيشتري مي كنيم
ولي بايد مراقب آسيب ها بود.

جا ندارد كسي كه مثلا از بوشهر براي مدت عمرش يك بار به حرم امام امده يادگاريي فرهنگي در حد يك سي دي با خود ببرد تا ياد آور امام و فرهنگ امام باشد و با زندگي امام آشنا تر شود

در ایام طفولیت با یکی از هم بازی هام در مسجد نشسته بودیم و یکی نفری به ما یک شکلات تعارف کرد ولی یکی دیگه که حدود 30 یا 40 سال سن داشت اومد و شکلات دوستم را برداشت و خورد !!!!!!!
(میگن زورش به بچه میرسه اینجاست)
دوست من ذوق به مسجد امدنش کور شد
بخاطر این حادثه خود من گاهی خیراتی چیزی به مردم تعارف میکنم بعضی وقتها بچه ها میان و به جای نفری یکی شکلات نفری 10 تا برمیدارن من هم چیزی به انها نمیگم

سلام
آخخخخ اقا گفتین من خودم 8-9 ساله بودم که با مامانم رفتیم مشهد منم با بلوز شلوار میرفتم چندتا از این خادما بدجوری به من گیر دادن و اخرشم بدون چادر راهم ندادن تو!!!
من دیگه از اون به بعد اسم مشهد که میومد فرار میکردم حتی یکسال عید حاضر شدم برم خونه ی پدربزرگ و مادربزرگم بمونم ولی با بقیه مشهد نرم!
من سه سال پیش بعد از مدت ها دوباره پام رو گذاشتم مشهد:hey::geryeh: