فلسفه دين در زندگی انسان

[="arial"][="royalblue"]بنام او

باعذر ومعذرت و انشاا...كه بعدازگذشت اين4يا5ماه دوباره سري به اين پست بزني .. واگرهم تو نزدي مثل تو بزنند كه بدانند ما هم تمام اين راهها را رفتيم و درنهايت و پس از مدارك وشواهدي كه براي خودم حداقل خوب بودند .. تازه دريافتم كه اسلام آنچنان هم پايش روي پوست خربزه وموزنيست كه بخواهد يكنفربا سخن پراكني برعليه اش زود زمينش بزند و شايد اين وضعيت { تغيير دين } درحال حاضر بيشترجنبه مادي دارد كه اكثريت متاسفانه چنين گمان كرده اند كه اگراسلام يا شيعه خوب بودند .. خوب پس خدا ميبايست بهشان بيشترميداد و هواشونم بيشترميداشت و شايد اين تنها دليليه كه من درتحقيقات ناچيزم دراين مورد بهش يرخورد نمودم كه نوجوان يا جواني مانند تو چنين گمان اشتباهي درمورد دين ومذهب كرده .. والبته شايد هم اشتباه فهمي ازطرف من بوده يا باشد .. نميدانم .. درهرصورت انتهاي كلامم و آنچه منظوروهدف است اينكه تا ميتواني دست نگه دار و بعدها اين كاررااگرخواستي انجامش بده .. مثلا در سن سي به بالا .. چون دراين سن به پختگي بيشتري رسيدي و درتحقيقات قرآني ات و اضافه نمودن اين كلام گهربار از رهبرعزيزمان كه قرآن نيزمانند كتاب حافظ وسعدي احتياج به تفسير و ترجمه دارد در مواقعي كه ممكن است برخي آيات كمي گيجت كنند .. سبب آرامشت خواهدشد كه باخود بگويي .. مطمئنا كلامي ست كه ازدرك من فعلا خارج مانده و انشاا... با تحقيقات بيشتر..پاسخ اين سردرگمي نيز مرتفع خواهدگرديد وانشاا... كه چنين شود ..
والبته بعدازتمام اين صحبتها .. اين حرفي كه شمازديد و اين تصميمي كه شما ميگوييد ميخواهيد بگيريد يا قصد انجامش راداريد .. به هيچ عنوان با اين شعارتان همخواني و صداقت پيدانميكند .. چون شما درشعارتان گفتيد بدنبال كشف حقيقت ازصفرهستم .. ولي تصميم خود را گرفته ايد ؟؟ بنابراين چنين بنظرميرسد كه چنان هم بدنبال كشف حقيقت نميباشيد و يا سن وسالتان بيشترازشعارتان ميباشد ؟؟
موفق باشيد..

باتشكر..[/][/]

دینی باید تبلیغ و نشر پیدا کند که از همه کامل تر و مستند تر و محکم تر و علمی تر و بر حق تر باشد! که این دین در حال حاضر اسلام است !
با درود . شما این باید را از کجا آوردید؟! اصلا چیزی به نام دین کاملتر وجود خارجی ندارد و ملاک و معیاری برایش نیست. آیا دینی که ادعای کامل بودن داره باید احکام و دستورات بیشتری در حوزه شخصی انسان داشته باشه؟ خب این که خودش یک عیب و نقص است که در هر لحظه از زندگی انسان دین دخالتی بیهوده و مزاحم وارداشته باشد! یا باید از نظر زمانی جدیدتر باشد ؟ در اینصورت بهائیت هم ادعا داره دین آخر است جایی من این را گفتم .پاسخ دادند که بهائیت فرقه ضاله است و مردم!!! به عنوان دین قبولش ندارند. البته وهابیون هم میگن شیعه فرقه ضاله است. خب مردم قبول نداشته باشن اهمیتی ندارد. هرکس با عقیده خودش زندگی میکنه و اهمیتی ندارند مردم چی میگن. وانگهی مگر همان بهائیان جزو مردم نیستند؟! اصلا ملاک و معیار برای کلمه مردم چیست؟ آیا اکثریت است؟ در اینصورت که زرتشتیان کل دنیا که چند صد هزار نفر بیشتر نیستند .در عرصه فکر و عقیده و اعتقاد دینی چیزی به نام مردم مفهومی ندارد. مناظره چیز خوبی است ولی نه لزوما برای اثبات برتری. خود شما هم چون در یک بستر فکری مسلمان و شیعه رشد پیدا کردید روی آن متعصب هستید . هیچ به اصطلاح عالم مذهبی بدون پیش داوری و با بی طرفی مناظره نمیکند. همه از ابتدا تصمیم خود را گرفته اند تا اثبات کنند عقیده آنها صحیحتر و کاملتر است. شما اگر با یک مسیحی مناظره کنید ابتدا ژست عقلانیت میگیرد ولی نهایتا میخواهد به شما بقبولاند عیسی پسرخداست! همینطور یک مسلمان شیعه با ادعای منطق و عقلانیت شروع میکند ولی نهایتا میرسد به ولایت علی و مظلومیت حسین و انتظار مهدی! به عقیده من اصلا کامل بودن دین امری توهمی و بیهوده و خارج از ظرفیت وجودی ظرف دین است. یعنی هیچ دینی کامل نیست و اصلا قرار هم نیست باشد. دین مجموعه نظرات و اعتقاداتی است که در بستری اکثرا قومی و قبیله ای و محلی شکل گرفته است و با آداب و رسوم محل شکل گرفتنش عجین شده است و در طول زمان به فراخور فرهنگ مناطقی که گسترش یافته چیزهایی به آن اضافه شده و شاخ و برگ پیدا کرده است(مثل اصالت ویژه پیدا کردن مراسم محرم در ایران) و اصلا کامل بودن و ناقص بودن برای دین مفهوم ندارد. طبیعی است که در یک جامعه آزاد هر کسی میتواند عقیده خود را تا جایی که آزادی دیگران را سلب نکند اشاعه دهد و هیچ دین و یا ایدئولوژی خاصی اصالت ندارد. اینکه بگوییم انسان آزاد است ولی نهایتا باید اسلام را انتخاب کند چون حق است . شبیه این است که بگوییم آزادی هر رنگی را انتخاب کنی به شرطی مشکی باشد چون خیلی سنگین و برازنده است! پس اختیار و حق انتخاب انسان این وسط چه میشود؟!

جناب atila133f بخاطر طولاني بودن متن حضرتعالي همه آنها را در گيومه نياوردم
و اما در مورد اظهارات حضرتعالي بايد بگويم بزرگترين اشتباه تفكرات اين چنيني اين است كه دين را از جهان بيني مادي مي نگرند و به اصطلاح عينك مادي گرايي به چشم مي زنند وقتي ما ديدگاهمان درباره قوانين الهي به اين صورت در آمد نتيجه اين ميشود كه دين را مانند ابزاري در جهان مادي تصور ميكنيم در حاليكه دين مجموعه ايي از قوانيني است كه براي انسان بما هو انسان لازم است يعني لازمه تكليف داشتن بشر داشتن دين است دين باعث هدايت تكليفي انسان به سر حد كمال وجودي مي شود
شما در هيچ يك از ملتها و حتي اقوام بدوي و حتي انسانهاي ماقبل تاريخ نميتوانيد سراغ داشته باشيد كه پيرو مذهب و آئين هر چند مادي خاصي نبوده باشند حتي همين قريش زمان پيامبر دين را قبول داشتند منتها راه و روش را اشتباه رفتند پيامبر هم نيامد بفرمايد دين دار باشيد بلكه فرمود به ديني كه در آن دين خدا پرستش شود بيائيد
گرايش به دين و مذهب در فطرت انسانها نهفته هست اين چيزي نيست كه بالعرض به انسان عطا شده باشد در روايات هم هست كه اگر شما بچه ايي را تحت هيچ تربيتي قرار ندهيد آن بچه فطرتا گرايش به سمت خداوند متعال پيدا خواهد كرد
شما فكر مي كنيد بي ديني چيز خوبي است باشد قبول ولي اگر وجدان بيداري در درونتان باشد بعد از مدتي متوجه خواهيد شد آن وجدان بيدار كه در اصطلاح قرآن به آن نفس لوامه گفته ميشود شما را بخاطر اين بي ديني ملامت و سرزنش خواهد كرد جناب آتيلا آيات قرآن را بخوانيد و بعد تشريف بيارويد براي اظهار نظر براي نمونه به دو آيه در اين مورد اشاره ميكنم

فَإِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذا هُمْ يُشْرِكُون‏
پس زمانى كه بر كشتى سوار شدند خدا را ميخوانند از روى خلوص كه توجه بغير او ندارند كه معناى دين خالص است پس چون نجات داديم آنها را بروى خشكى و بساحل رسيدند باز هم بهمان شرك اولى برميگردند.

" وَ إِذا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ"
و چون فروگيرد ايشان را موجى همچون سايه‏گسترها، در آن موقع خداى را مى‏خوانند در حالى كه دين را خالص براى خدا دانند، ولى وقتى خداوند از آن موج به خشكى رهانيدشان، بعضى از آنان بر طريقه حق ثابت مى‏مانند (و بيشتر آنان آيات ما را تكذيب و انكار مى‏كنند) و انكار نمى‏كند آيات ما را مگر هر حيله‏گر كفران كننده‏اى. سوره لقمان آيه 32
جناب آتيلا دقت فرموديد كه همان مشركين هم در تنگنايي شديد به ياد كسي ميافتند كه قادر مطلق باشد و هما قادر مطلق هست كه در قرآن در سوره روم ميفرمايد فطر الله التي فطر الناس عليها و همان قادر مطلق است كه ميفرمايد و من يبتغ غير الاسلام دينا فلن يقبل منه و هكذا آيات بيشماري كه در آن خداوند متعال بصراحه به تمام انسانها دستور ميدهد به دين رو بياورد و كاملترين دين رو بياوريد
در پستهاي بعدي نظر جناب علامه طباطبائي اعلي الله مقامه الشريف را در تبيين دين در زندگي انسان برايتان خواهم آورد
از خداوند متعال مسئلت مي نمائيم درهاي هدايتش را به روي هم ما باز بفرمايد ، آمين

ادامه ....

گفتارى در معناى فطرى بودن دين در چند فصل‏
[1- توضيح در مورد هدايت عامه موجودات و اينكه تمامى موجودات در مسير تكاملى خود مراحلى را طى مى‏كنند و در همه مراحل رو به سوى غايت تكوينى خود دارند]
1- اگر انواع موجودات، از جاندار و بى جان، شعور دار و بى شعور را مورد تامل قرار دهيم كه به تدريج و يكى پس از ديگرى موجود مى‏شوند، و تكامل مى‏كنند، يعنى از خاك خشك و بى جان به سوى حيات حركت نموده، و به صورت انواع نباتات در مى‏آيند، و از نبات به سوى حيات داراى شعور حركت نموده، به صورت انواع حيوانات در مى‏آيند، و از آن مرحله نيز گذشته و به صورت موجودى عاقل در مى‏آيد، خواهيم ديد كه هر نوعى از آنها در وجود خود سيرى تكوينى، و معين دارد و داراى مراحل مختلفى است، بعضى از مراحل قبل از بعض مراحل ديگر، و بعضى بعد از بعضى ديگر است، بطورى كه نوع به هر يك از آن مراحل مى‏رسد بعد از آن كه از مرحله قبلى گذشته باشد، و به مرحله بعدى هم نرسيده باشد، و اين نوع هم چنان با طى منازل استكمال مى‏كند تا به آخرين مرحله كه نهايت درجه كمال اوست برسد.
از سوى ديگر اين مراتبى كه در طى حركت نوع مشاهده مى‏كنيم، هر يك از آنها ملازم مقامى است كه خاص به خود او است، نه از آن جلو مى‏افتد، و نه عقب مى‏ماند، و اين ملازمت از ابتداى حركت نوع در سير وجودى‏اش تا آخرين نقطه كمالش هست، از اينجا مى‏فهميم كه پس بين همه اين مراحل يك رابطه تكوينى وجود دارد، كه چون بند تسبيح مراحل را به يكديگر وصل كرده، به طورى كه نه يك مرحله آن از سلسله مراحل حذف مى‏شود، و نه جاى خود را به مرحله‏اى ديگر مى‏دهد، از اينجا نتيجه مى‏گيريم كه پس براى اين نوع موجود، غايتى تكوينى است، كه از همان آغاز وجودش متوجه آن غايت و به سوى آن در حركت است، و از پاى نمى‏ايستد تا به آن غايت برسد.
مثلا يك دانه گردو را اگر در نظر بگيريم مى‏بينيم كه اگر در زيرزمين قرار گيرد- البته نه هر قرارى، بلكه قرارى كه واجد شرايط نمو باشد، يعنى رطوبت به مقدار لازم، و حرارت و ساير شرايط را به مقدار لازم داشته باشد- مغز آن شروع مى‏كند به نمو، و چاق شدن، تا آنجا كه پوست را مى‏شكند، و از لاى پوست بيرون مى‏شود، و هر روز بر ابعاد حجمش افزوده مى‏شود، و هم چنان زيادتر مى‏گردد تا سر از خاك در آورد، بيرون خاك نيز بلندتر، و ضخيم‏تر مى‏شود تا به صورت درختى نيرومند و سبز و باردار در آيد.
پس يك دانه گردو در اين سير تكاملى، حالش تغيير نمى‏كند، و از ابتداى وجودش غايت تكوينى دارد، كه خود را به آن غايت تكوينى برساند، غايتى كه گفتيم عبارت است از درختى كامل و بارور.
همچنين اگر يك نوع از انواع حيوانات را، مثلا گوسفند را در نظر بگيريم، مى‏بينيم كه آن نيز بدون شك از همان ابتداء كه تكون پيدا مى‏كند، و در شكم مادر به صورت جنينى در مى‏آيد، متوجه به سوى غايت نوعيه‏اش مى‏باشد، و آن غايت عبارت است از گوسفندى كامل آن گوسفندى كه خواص و آثار گوسفندى دارد اين حيوان نيز از راهى كه تكوين پيش پايش قرار داده براهى ديگر منحرف نمى‏گردد، و غايت خود را فراموش نمى‏كند، و هرگز ديده نشده كه روزى از روزها گوسفند به سوى غير غايت خود سير كند، مثلا راه فيل را پيش بگيرد، و يا بخواهد درخت گردو شود.
پس معلوم مى‏شود هر نوع از انواع موجودات مسير خاصى در طريق استكمال وجود، دارند، و آن مسير هم داراى مراتب خاصى است، كه هر يك مترتب بر ديگرى است تا منتهى شود به عالى‏ترين مرتبه، كه همان غايت و هدف نهايى نوع است، و نوع با طلب تكوينى- نه ارادى-، و با حركت تكوينى- نه ارادى-، در طلب رسيدن به آن است، و از همان ابتداء كه داشت تكون مى‏يافت مجهز، به وسائل رسيدن به آن غايت، است.
و اين توجه تكوينى از آنجا كه مستند به خداى تعالى است، نامش را هدايت عام الهى مى‏گذاريم، و- همان طور كه متذكر شديم- اين هدايت تكوينى در هدايت هيچ نوعى از مسير تكوينى آن خطا نمى‏رود، بلكه با استكمال تدريجى و به كار بستن قوا و ادواتى، كه مجهز به آنها است، براى آسانى مسير، آن را به غايت نهايى سوق مى‏دهد. هم چنان كه فرموده:
" رَبُّنَا الَّذِي أَعْطى‏ كُلَّ شَيْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى‏" «1» و نيز فرموده:" الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَدى‏، وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعى‏ فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْوى‏" «2».


(1) خداى ما آن كسى است كه همه موجودات عالم را نعمت وجود بخشيده و سپس به راه كمالش هدايت كرده. سوره طه، آيه 50.
(2) آن خدايى كه خلق كرد و تمام عيار خلق كرد و آن كسى كه اندازه‏ گيرى كرد و سپس هدايت نمود و آن كسى كه گياهان را رويانيد و آن را خزان و افتاده كرد. سوره اعلى، آيه 5. [.....]__________________________________

ترجمه الميزان، ج‏16، ص: 285

ادامه ...

[2- زندگى اجتماعى و نياز به قانون ويژگى انسان است و بينش و ديدگاه انسان مبنا و تعيين كننده قوانين و سنن حاكم بر او است‏]
2- در اين ميان نوع انسان نيز همين وضع را دارد، و از آن حكم كلى مستثنى نيست، به اين معنا كه او نيز مشمول هدايت عامه است، چون مى‏دانيم از آن روزى كه نطفه‏اش شروع به تكون مى‏كند، به سوى يك انسان تمام عيار متوجه است، انسانى كه آثار انسانيت و خواص آن را دارد، و تا رسيدن به اين هدف نهايى مرحله‏هايى را طى مى‏كند، علقه مضغه، و مضغه عظام، و سپس جنين مى‏شود، طفل مى‏گردد، مراهق مى‏شود، جوان و كامل مرد، و پير مى‏گردد.
چيزى كه هست يك تفاوت بين انسان با ساير انواع حيوانات و نباتات و غير آن هست، و آن اين است كه: هر چند بعضى حيوانات نيز اجتماعى زندگى مى‏كنند، ليكن در قبال مدنيت بشر چيزى نيست، آرى انسان به خاطر احتياجات تكوينى بيشترى كه دارد، و نواقص بيشترى كه در وجود او هست، نمى‏تواند همه نواقص خود را خودش به تنهايى تكميل كند، و همه حوايج وجودى‏اش را خودش برآورد، به اين معنا كه يك فرد از انسان زندگى انسانى‏اش تمام نمى‏شود، در حالى كه خودش باشد و خودش، بلكه محتاج است به اينكه نخست يك اجتماع كوچك خانواده‏اى تشكيل شود، و سپس يك اجتماع بزرگ شهرى به وجود آيد، و از مسير ازدواج و تعاون و همكارى، با ديگران جمع شود، و همه با هم و با همه قواشان كه بدان مجهزند در رفع حوائج همه بكوشند، و سپس حاصل زحمات را بين همه تقسيم كنند، و هر كس به قدر شانى كه در اجتماع دارد سهم خود را از آن بگيرد.
خواننده عزيز در مباحث سابق اين كتاب خوانده كه گفتيم: مساله مدنيت و اجتماعى زندگى كردن طبيعى انسان نيست، و چنين نيست كه از ناحيه طبيعت تحريك بر اين معنا شود، بلكه او طبيعت ديگرى دارد كه نتيجه آن به وجود آمدن قهرى مدنيت است، و
آن اين است كه: انسان طبعا مى‏خواهد ديگران را به نفع خود استخدام كند، حال هر كس و هر چه مى‏خواهد باشد، حتى يك آهن پاره را ببيند بر مى‏دارد و مى‏گويد روزى بدرد مى‏خورد، تا چه رسد به گياهان و حيوانات، و معلوم است چنين كسى به استخدام افرادى ديگر از نوع خود جرى‏تر است، چون زبان آنها را مى‏داند، ليكن همين كه تصميم مى‏گيرد آنها را استخدام كند، متوجه مى‏شود كه آنها هم عينا مثل خود اويند، و بلكه از او جرى‏ترند، مى‏خواهند خود او را زير بار بكشند، خلاصه اميالى كه او دارد، آنها نيز دارند، لذا ناگزير مى‏شود با آنها از در مسالمت در آيد، و حقوقى مساوى حق خود، براى آنها قائل شود. و نتيجه و سرانجام اين برخورد و تضاد بين منافع، اين است كه بعضى با بعضى ديگر در عمل تعاونى شركت جويند، و حاصل و دسترنج حاصل از همه كارها بين آنان تقسيم شود، و به هر يك آن مقدار كه استحقاق دارد بدهند.
به هر حال پس جامعه انسانى هرگز نمى‏تواند اجتماعى زندگى كند، و داراى اجتماعى آباد شود، مگر وقتى كه داراى اصولى علمى، و قوانينى اجتماعى باشد، و آن قوانين را همه محترم بشمارند، و نگهبانى بر آن بگمارند، تا آن قوانين را حفظ كند، و نگذارد از بين برود، و آن را از ضايع و تعطيل شدن جلوگيرى كند، بلكه در جامعه جارى‏اش سازد، در اين هنگام است كه زندگى اجتماعى افراد رضايت‏بخش و قرين سعادت مى‏شود.
و اما اينكه گفتيم اصولى علمى داشته باشد، اين اصول عبارت است از اينكه اجمالا حقيقت زندگى دنيا را بفهمند، و آغاز و سرانجام انسان را در نظر بگيرند، چون اختلاف مذاهب مختلف در همين سه مساله باعث مى‏شود كه سنن آن اجتماع نيز مختلف شود، واضح‏تر بگويم، طرز تفكر افراد اجتماع در باره حقيقت زندگى دنيا، و نيز طرز تفكرشان در آغاز و سرانجام جهان، هر قسم باشد سنت‏هايى كه در آن اجتماع وضع مى‏شود همان طور خواهد بود.
مردمى كه طرز تفكرشان در باره حقيقت زندگى انسان در دنيا اين باشد كه صرفا موجودى هستيد مادى، و به جز زندگى دنياى زودگذر كه با مرگ خاتمه مى‏يابد زندگى ديگرى ندارند، و نيز طرز تفكرشان در باره آغاز و سرانجام جهان اين باشد كه در دار هستى جز اسباب مادى كه يكى پس از ديگرى موجود مى‏شود، و سپس تباه مى‏گردد، چيز ديگرى نيست، چنين مردمى وقتى مى‏خواهند براى اجتماع خود سنت‏هايى مقرر سازند، طورى آن را مقرر مى‏كنند كه تنها لذائذ و كمالات محسوس و ماديشان را تامين كند، و ما وراى آن سعادتى نخواهد بود.
و اما مردمى كه معتقدند كه در پس اين عالم ماده صانعى غير مادى هست كه عالم،
صنع او و مخلوق اوست، مانند بت‏پرستان، وقتى بخواهند سنت‏ها و قوانينى براى اجتماع خود مقرر كنند، رعايت رضاى بت‏هايشان را هم مى‏كنند، چون معتقدند سعادت زندگيشان در دنياى مادى همه به دست خودشان نيست، بلكه به دست بت‏هاست.
و مردمى كه معتقدند كه عالم، صنع خدا است، و خدا اين جهان را آفريده، تا راه و وسيله براى جهان ديگر باشد، و خلاصه علاوه بر اعتقاد به مبدأ كه در بت‏پرستان نيز بود، معتقد به معاد هم هستند، وقتى مى‏خواهند براى زندگى دنيايى خود اساسى بريزند، طورى مى‏ريزند كه هم در دنيا سعادتمند باشند، و هم در آخرت كه حياتى است ابدى، و آغازش از همان روزى است كه حيات دنيا با مرگ خاتمه مى‏يابد.
بنا بر اين صورت و شكل زندگى با اختلاف در اصول اعتقادى و طرز تفكر در حقيقت عالم و حقيقت انسانى كه جزئى از آن است مختلف مى‏شود.
و اما اينكه گفتيم بشر اجتماعى و مدنى هرگز نمى‏تواند اجتماعى زندگى كند، مگر وقتى كه قوانينى داشته باشد، دليلش اين است كه با نبودن قانون و سنت‏هايى كه مورد احترام همه، و حد اقل، اكثريت باشد، جمع مردم متفرق، و جامعه‏شان منحل مى‏شود.
و اين سنت‏ها و قوانين قضايايى است كلى و عملى به شكل" نبايد چنين كرد"،" فلان چيز حرام"، و" فلان چيز جايز است"، و اين قوانين هر چه باشد، اگر احترام دارد و معتبر است، به خاطر مصلحت‏هايى است كه براى اجتماع در پى دارد، و جامعه را صالح مى‏سازد، پس در اين قوانين مصالح و مفاسد اعمال، در نظر گرفته مى‏شود.
_________________________________

ترجمه الميزان، ج‏16، ص: 287

ادامه ...

[3- دين (مجموعه سنن و قوانين) بايد در جهت بر آوردن حوائج حقيقى انسان و مطابق با فطرت و تكوين تشريع شده باشد]
3- تا اينجا معلوم شد كه انسان وقتى به آن كمال و سعادت كه برايش مقدر شده مى‏رسد، كه اجتماعى صالح منعقد سازد، اجتماعى كه در آن سنت‏ها و قوانين صالح حكومت كند، قوانينى كه ضامن رسيدن انسان به سعادتش باشد، و اين سعادت امر و يا امورى است كمالى، و تكوينى، كه به انسان ناقص كه او نيز موجودى است تكوينى ضميمه مى‏شود، و او را انسانى كامل در نوع خود، و تام در وجودش مى‏سازد.
پس اين سنن و قوانين- كه گفتيم قضايايى عملى و اعتبارى است- واسطه‏اى است بين نقص انسان و كمال او، و راه عبورى است بين دو منزلگاه او، و همان طور كه گفتيم تابع مصالح اوست، كه عبارت است از كمال و يا كمالات او، و اين كمالات مانند آن واسطه اعتبارى و خيالى نيست، بلكه امورى است حقيقى، و واقعى، و سازگار با نواقصى كه هر يك مصداق يكى از حوائج حقيقى انسان است.
پس حوائج حقيقى و واقعى انسان اين قضايا و" بكن و نكن‏ها" ى عملى را وضع كرده، و معتبر شمرده است، و مراد از حوائج، آن چيزهايى است كه نفس انسان آنها را با اميال و تصميم‏هايش مى‏طلبد، و عقل هم كه يگانه نيروى تميز بين خير و نافع و ما بين شر و مضر است، آنها را تصديق مي ‏كند، و معين مى‏كند كه فلان قانون حاجتى از حوائج واقعى انسان را بر مياورد، و يا رفع احتياج نمى‏كند، نه هواهاى نفسانى، هواى نفس نمى‏تواند كمالات انسانى و حوائج واقعى او را تشخيص دهد، او تنها مى‏تواند لذائذ مادى و حيوانى انسان را تشخيص دهد.
بنا بر اين، اصول و ريشه‏هاى اين قوانين بايد حوائج حقيقى انسان باشد، حوائجى كه واقعا حاجت است، نه بر حسب تشخيص هواى نفس.
اين هم معلوم شد كه صنع و ايجاد هر نوعى از انواع موجودات را- كه يكى از آنها انسان است- به قوا و ابزارى كه اگر به كار رود حوائج او را بر طرف مى‏سازد مجهز ساخته، كه اگر آن موجود فعاليت كند، و آن قوا و آن ابزار را آن طور كه بايد به كار بزند، به كمال خود مى‏رسد، از اين معنا نتيجه مى‏گيريم كه جهازهاى تكوينى انسان كه بدان مجهز شده، هر يك محتاج و مقتضى يكى از آن قضاياى عملى" بكن و نكن" كه نامش سنت و قانون است مى‏باشد، به طورى كه اگر انسان به آن قضايا عمل كند، آن جهاز به حد رشد و كمال خود رسيده، مانند جهاز هاضمه كه يكى از جهازهاى تكوينى آدمى است، اين جهاز اقتضاء قوانينى مربوط به خود دارد، كه اگر صاحب جهاز به آن قوانين عمل كند، جهاز مذكور به حد كمال خود كه براى رسيدن به آن خلق شده است، مى‏رسد، و نيز جهاز تناسل اقتضاء دستوراتى دارد كه اگر صاحب جهاز مزبور به آن دستورات عمل كند، جهاز تناسلى خود را به حد كمال مى‏رساند چون در جايى صرف كرده كه براى آن خلق شده است.
پس روشن شد كه به حكم عقل بايد دين- كه همان اصول عملى و سنن و قوانين عملى است كه اگر به آن عمل شود سعادت واقعى انسان را ضمانت مى‏كند از احتياجات و اقتضاآت خلقت انسان منشا گرفته باشد، و بايد كه تشريع دين مطابق فطرت و تكوين باشد، و اين همان معنايى است كه آيه شريفه" فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها، لا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ، ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ" آن را خاطرنشان مى‏سازد.


[4- اسلام" دين فطرت"،" دين خدا" و" سبيل اللَّه" است‏]
4- تا اينجا خواننده عزيز متوجه شد كه معناى فطرى بودن دين چيست، اينك مى‏گوييم: اسلام" دين فطرت" خوانده شده، چون فطرت انسان اقتضاى آن را دارد، و به سوى آن راهنمايى مى‏كند.
و اگر اين دين" اسلام" ناميده شده، براى اين است كه: در اين دين، بنده تسليم
اراده خداى سبحان است و مصداق اراده او- كه صفت فعل است- عبارت است از تمامى علت‏هاى مؤتلفه از خلقت انسان و مقتضيات تكوينى او (اعم از فعل يا ترك) هم چنان كه فرمود:" إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ".
و نيز" دين خدا" ناميده شده، چون خداى تعالى اين دين را از بندگانش خواسته، يعنى خواسته است تا عمل خود را چه فعل و چه ترك با آن تطبيق دهند، و چنين اراده كرده است،- البته اراده به آن معنايى كه گذشت-.
و نيز" سبيل اللَّه" ناميده شده، چون اسلام تنها سبيل و راهى است كه خدا از بندگانش خواسته، تا آن را بپيمايند، و سلوك كنند تا به كمال وجود و سعادت هستى خود برسند، هم چنان كه فرموده:" الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ يَبْغُونَها عِوَجاً" «1» و اما اين مساله كه دين حق بايد از طريق وحى و نبوت، به بشر اعلام شود، و عقل كافى نيست، بيانش در مباحث نبوت و غير آن گذشت.
**********************************
(1) كسانى كه از راه خدا- يعنى اسلام- جلوگيرى مى‏كنند، و آن راه را كج و معوج مى‏خواهند، چنين و چنانند. سوره اعراف، آيه 45.
____________________

ترجمه الميزان، ج‏16، ص: 290

جالبه که هر مناظره ای دینی ای که شده، همه بعد از مناظره دین خودشون رو برنده مناظره می دونند و 99 درصد افراد هم دینشون تغییر نخواهد کرد. شما یک مناظره بین اسلام و مسیحیت رو ببینید مسلمان ها فکر می کنند خودشون برنده هستند و مسیحی ها فکر می کنند خودشون. :Cheshmak: واضحه وقتی شما که مسلمان هستید در مکان قضاوت بین مناظره اسلام و مسیحیت بنشینید اسلام رو برنده می دونید.

همه هم فکر می کنند دین خودشان کامل ترین و علمی ترین و بر حق ترین دین دنیاست و تمام حقیقت در دستان اوست و هزاران دین دیگری که در دنیا وجود دارند خرافات و دروغ و منحرف و ... هستند.

قشنگ نشون دادید چقدر به آزادی ادیان معتقدید. :Cheshmak:

به جای اینکه بگید هر کس حق دارد دینش رو نشر بدهد و مردم کاملترین و بهترین رو انتخاب خواهند کرد، می گید اول بیاد جواب علمای اسلام رو بدهد و حتما قاضیان مسلمان (مثل شما) که از پیش تصمیم خودشان را گرفتند قضاوت کنند و ببینند آن شخص حق دارد دینش را نشر بدهد یا نه! :Gig:

بله بفرمایید در یوتیوب صد ها مناظره بین ادیان مختلف هست و نحوه برگزاری این مناظره ها هم اینه که ابتدا از مخاطب های بحث (که معمولا دانشجوها یا افراد یک منطقه هستند، چند هزار نفر) نظرسنجی می کنند تا موضع افراد مشخص بشه، و در پایان هم دوباره نظرسنجی می کنند هم درباره اعتقاد این افراد و هم درباره برنده مناظره، و نتایج همیشه چیزی که من گفتم رو نشون می ده. نسبت رای ها در آغاز و پایان بسیار نزدیک به همدیگه است و نسبت برندگان مناظره هم بسیار شبیه به نسبت رای ها.

در ضمن رعایت ادب در بحث ها امری ضروری است، بنده دوست ندارم در مقامی باشم که ادب رو به سایرین متذکر بشم ولی وقتی مستقیما به شخص بنده اهانت بشه لازم می دونم اعلام کنم. قسمتی که قرمز کردم رو نمی نوشتید هم چیزی از بار صحبت هاتون کم نمی شد، فقط در اون زمان توهین نکرده بودید.

اینکه قانون گذار جامعه باورهای مذهبی خود رو به مردم دیکته کند و به سایرین اجازه ندهد دین خود را تبلیغ کنند مسلما با آزادی در تضاد است.

اگر شما اینقدر از درستی و قدرت اسلام مطمئن هستید، پس به سایرین اجازه بدهید آزادانه تبلیغ کنند و شما صحبت هایشان را نقض کنید و قدرت برتر استدلالی اسلام رو نشون بدید.

دین های سایرین ادعاهایی دارند که برای شما قابل قبول نیست و شما آنها را خرافاتی و دروغگو و بی منطق و ... می نامید، دین شما هم برای آنها همین شکل رو داره. شما در مقام تشخیص دین آنها را ناقص می دانید و انها در مقام تشخیص و قضاوت دین شما را.

خفقان و زورگویی نشانه ضعف است، هیچ وقت کسی که با استدلال و قدرت منطق می تواند حرف خود را اثبات کند، به سمت زور و حذف و سانسور استدلال های رقیب نخواهد رفت. کسی که ادعای برتری در استدلال دارد از مباحثه و اعتماد به منطق سایرین نمی ترسد. به قول حافظ: آن را که حساب پاک است از محاسبه چه باک است.

فاکتور شما در محدود کردن تبلیغ این دو، صحیح دانستن آنها توسط مراجع قدرت هست که در دین و دارو متفاوت است. :Cheshmak: کماکان مثال شما قیاس مع الفارق است.

مسلما نه چون در پزشکی و سایر علوم به واقعیت هایی خواهیم رسید که قطعا مورد تایید تک تک دانشمندان باشد، حتی مخالف ترین دانشمندان هم بعد از دیدن این مدارک به واقعیات باور خواهند یافت چون مدارک کاملا قابل لمس، قابل مشاهده و نتیجه گیری است.

دقت کنید گفتید متخصصات دین با کمک اثبات الهی بودن قرآن ! متخصصان دین شما صحت دین شما رو تشخیص می دن، متخصصان دین مسیحیت صحت دین خودشون رو، متخصصان دین ساکنین جزایر مائو مائو هم صحت دین خودشان را. فرق بین دین و پزشکی در اینجاست و برای همین مثال شما قیاس مع الفارغ بود.

بله، اینجا نزدیک 600 مناظره است که در اکثرشان چنین سیستمی ارائه شده:

http://worldviewnaturalism.com/debates
http://commonsenseatheism.com/?p=171

اگر اثبات شود الهی است، منطقی است که انتظار داشته باشید همه این اثبات را بخوانند، متقاعد شوند و اسلام را به بقیه ادیان در حال تبلیغ ترجیح بدهند. :Cheshmak: نه اینکه شما باور کنید الهی است، شما تشخیص بدید الهی است و چون زورتان زیاد است همه رو مجبور کنید بپذیرند و به سایرین حق تبلیغ ندهید.

اختلاف نظر در زمان های مختلف وجود داره، چون امروز یک مدرک میاد و فردا شواهد جدیدی اضافه میشه ولی در یک لحظه و با مدارک یکسان، دانشمندان نتایج یکسان خواهند گرفت. عدم قطعیت یک علم با تکامل علم دو چیز کاملا متفاوت هستند، باز هم قیاستان کاملا مع الفارق بود.

با درود . مدیریت محترم جناب رحیق مختوم . کجای نوشته من خارج از موضوع بود؟ من در پاسخ به جناب asad مطالبی نوشتم . آن را تکرار میکنم . قضاوت با خودتان.

با درود . دوست عزیز نکته اصلی اینست که در باره دین هیچ مرجع واحدی در دنیا وجود ندارد که مورد وثوق و تائید همه و یا حداقل اکثریت انسانها باشد. وقتی یک به اصطلاح عالم اهل سنت و یکی پیرو تشیع نمیتوانند با هم کنار بیاییند و علیرغم همه ژستهای عقلانیت و منطق و برادری و اتحاد نهایتا هر کدام عقاید خود را حق مینامند شما انتظار دارید مانند علم پزشکی به پدیده دین نگاه شود؟! الان در واتیکان پاپ هم خود را مفسر احکام الهی میشمارد پیروان بیشماری هم دارد آیا نظر و عقیده ایشان برای شما مورد پذیرش است حتما میگویید خیر. خب دیگران هم همین را در باره اسلام میگویند.بهائیان هم ادعا دارند آخرین دین الهی را دارند و اسلام را دین پیشین میشمارند و بهائیت را به نوعی مکمل اسلام محسوب میکنند. حالا شما بگو فرقه ضاله است و ساخته دست استعمار است و .... و اصلا دین نیست و جعلی است.( به نظر من همه ادیان به نوعی جعلیند و همه در بستر شرایط زمانی و مکانی ساخته شده اند) خب آنها که با نظر امثال شما زندگی نمیکنند. هر کسی با عقیده خودش زندگی میکند و برای تشخیص در موضوع دین که یک اعتقاد شخصی است هیچ معیار و مرجع مشخص و یکسانی وجود ندارد. برای همین بهترین کار اینست که قانونگذار(که خودش ممکن است عقیده مذهبی خاصی داشته باشد) عقاید و اعتقادات شخصی خودش و حتی اکثریت جامعه را در قانونگذاری دخالت ندهد و با بی طرفی نسبت به تمام ادیان و حتی بی دینی قوانین را بصورت عرفی بنویسد. همان چیزی که در اکثر کشورهای دنیا اعمال میشود.

سلام بر جناب آتيلاي بزرگوار :Gol:
آتيلا جان :hamdel: بنده هم نگفتم حرفتان بي جاست خوب حضرتعالي هم كابري هستيد مانند هزار كاربر ديگر كه نظرتان رو مي نويسيد
بنده اونجا عرض كردم چون اون تايپيك عنوانش اعداام مرتد بود و بحثها در مورد اون موضوع بود مسئله دين و انسان به موضوع جديد انتقال پيدا كرد اتفاقا پست شما رو هم به اينجا انتقال دادم ولي معهذا باز شما فرمايشتان را اونجا نوشتيد كه بنده عذر خواهي كردم براي حذفش الان هم كه اينجا تشريف آورديد در خدمتتان خواهم بود انشاالله
اتفاقا اين تايپيك رو زدم كه خلط موضوع نشود و مباحث در موضوع دين و انسان در اين جا پيگيري شود :ok::ok:

وفقكم الله في الدارين :Gol:

asad عزیز شما مرتب داری روی مثال اشتباهت تاکید می کنی، باور کن این مثالت قیاس مع الفارق بود و تا دو سال دیگه هم هر روز توضیح بدی، بازم قیاس مع الفارقه. هر چقدر بیشتر جلو می ریم اشتباه بودن این قیاس بیشتر واضح میشه. بدون این مثال بحثت قوی تر بود!

یک نکته رو یادتون رفته که پزشکی به کل، یک علم مشاوره ای است و هیچ اجباری در اون نیست و هدف مراجع قدرت از دسترسی یا عدم دسترسی دادن به داروها جلوگیری از اعتماد مردم به داروهای نامناسب هست، این با دین هیچ شباهتی داره که من چنین فرضی کنم. مثل اینه که بگیم این مسابقه تنیس رو فلانی برد، ولی حالا فرض کنیم داور فوتبال داشتیم اونوقت چی میشد؟

فرضیه اشتباه هر گزاره رو می تونه به اثبات برسونه، فرض کنید 1=2 و می تونید اثبات کنید 20=100.

این صحبت ها دقیقا یعنی مثال شما اشتباه و قیاس مع الفارق بود. خودتون قشنگ توضیح دادید، پزشکی علمی است بر پایه علوم تجربی، مشاهدات و آزمایشات که همیشه و در هر لحظه تمامی دانشمندان یک نظر واحد دارند، دین به این شکل نیست، شما فکر می کنید نظر شما صحیح است، مسیحی ها فکر می کنند نظر آنها و به هیچ وجه مذهبیان تمام دنیا به یک نظر واحد نمی رسند.

دین دارو نیست، علمان دین هم دانشمندان پزشکی نیستند. من هیچ شباهتی بین این دو نمی بینم. اگه بخوایم مثال بهتری بزنیم به این شکله:

دین = دارو
عالمان دین = داروساز ها و محققان داروسازی
مردمی که دین ها رو می پذیرند = پزشکانی که از دارو ها رو تجویز می کنند.
البته این باز هم مثال صحیحی نیست، ولی بهتر از مثال شماست.

منظور از "شما"، موضعی است که شما از آن صحبت می کنید. موضعی که خود یک دین دارد و دین خود را کامل می داند، زور دارد و قصد دارد به دلیل صحیح دانستن دین خود، تبلیغات سایر ادیان را ممنوع کند و می گوید چون دین من صحیح است، شما حق تبلیغ دین خود را ندارید مگر اینکه به من (که دین خود را صحیح می دانم) ثابت کنید دین شما صحیح است.

باید با آنها صحبت کنید، دلایلشون رو نقد کنید و استدلال هایتان را در اختیار مردم قرار بدید تا تصمیم بگیرند.

با اجازه من پاسخ می دم.

1. خیر اجازه نمی دادم هر داروی بدون مجوزی برای مردم تبلیغ شود، ولی اجازه می دادم درباره داروها بین جامعه علمی و پزشکان و آزمایش آنها و ... بحث هایی باشه همونطور که الان هست.

2. اجازه ندادن به اینکه دارویی وارد مرحله تست و آزمایش توسط پزشک ها بشه مخالف آزادی است.

3. اجازه ندادن به اینکه دارویی وارد مرحله تست و آزمایش توسط پزشک ها بشه یعنی زور داره اعمال میشه.

4. پزشکان عوام نیستند و چنین اتفاقی در پزشکی نمی افته، تجویز دارو بر اساس دانسته های کل جامعه بشری است نه نظر شخصی یک پزشک (یک دلیل دیگه که مثال شما قیاس مع الفارقه و به دین تعمیم پذیر نیست).

asad جان هر چقدر بیشتر ادامه بدیم، بیشتر واضح میشه که این مقایسه اشتباهه. نمی دونم چرا اینقدر اصرار داری روش، بدون این مقایسه بحثت بهتر بود.

در پزشکی که دارویی اصلا برای مردم تبلیغ نمیشه چون مردم سواد تشخیصش رو ندارند، پزشکان هستند که تصمیم می گیرند و برای همینه من تشابه شما رو تغییر دادم. در حقیقت نسبت دین به مردم مثل نسبت داروها به پزشکان هستند، نه داروها به مردم. باز هم این مقایسه اشتباهه.

تفاوت نظر در علم پزشکی هم به دلیل تفاوت نظر در خود علم نیست، به دلیل اینه که داروها یا راهکارها سود هایی دارند و ضرر هایی، این سود ها و ضرر ها بر همه پزشکان و دانشمندان واضحه و همه نظر واحد دارند، ولی بعضی ها ممکنه در اینکه کدوم در چه موقعی به کدوم می چربه تفاوت نظر داشته باشند. هیچ شباهتی به وضع دین نیست.

با عرض پوزش ولی بنده هیچ پاسخ دیگه ای در راستای این مثال (دین و پزشکی) نخواهم داد، اگه از این مثال عبور می کنید و بحث رو به جلو می برید در خدمتم.

من و شما در این زمینه به توافق نخواهیم رسید. شما اصرار دارید که دین دقیقا مثل پزشکی است و قصد دارید توجیهتون رو در پزشکی ثابت کنید و به دین تعمیم بدید. من این دو رو کاملا متفاوت می بینم.

طبق گفته قبلیم من این بحث مقایسه دین و پزشکی رو ادامه نخواهم داد. بسیار از موضوع تاپیک دور شدیم.

من همین الان که شما گفتید فهمیدم این پست ها از تاپیک ارتداد منتقل شدند، و هیچ وقت موقع ارسال هیچ کدام از پست ها حتی فکرم به ارتداد هم نبود. من از دید انسانیت و آزادی عقیده و بیان بحث می کنم و کاری با ارتداد ندارم. :Cheshmak: من سوالاتی درباره ارتداد از کارشناسان پرسیدم که هنوز پاسخ داده نشده و منتظر پاسخشون هستم تا بعد اگه بحثی هست انجام بدم و فعلا نظری نمی دم.

اگر مراجع قدرت در دین و دارو متفاوت نباشد مشکل شما با اعدام مرتد حل میشود؟

آیا حرف شما که ممکن است نظر بخشی از متشرعین مذهبی باشد در کشوری مثل ایران ضمانت اجرایی دارد؟ من قبل چنذ نفر را نام بردم که به علت ارتداد دستگیر شده اند. آیا اگر مثلا یک مسلمان مسیحی شد و مثلا رفت و در جلسات کلیسا شرکت کرد(بدون تبلیغ) به محض اطلاع دستگیر نمیشود و شغل و زندگی متعارفش را از دست نمیدهد؟! اصلا فرض کنید فرزند یک خانواده مسلمان نخواست هیچ دینی داشته باشد. آیا برای تحصیل و ازدواج و اشتغال مشکل پیدا نمیکند؟ در یک کشور آزاد ثبت ازدواج قانونی کافی است(کسی از دین و عقیده نمیپرسد) آیا در ایران شخص مجبور نیست که زیر بار عقد مذهبی و وجود

با درود . من تمام موارد را در رابطه با داروهای تخصصی با فرض امکان تقلبی و مضر بودنش مطرح کردم و باز تاکید نمودم که این موارد هم نسبی هستند مثالی در رابطه با تبلیغ سیگار مشروبات الکلی و حتی چیپس و پفک در ایران زدم و خصوصا تاکید کردم که هم اکنون هم داروهای عمومی در شبکه های ماهواره ای در حال تبلیغ هستند و اتفاقا آزاد است و مجوزشان هم محل خدشه است و کسی هم کاری به کارشان ندارد. اما من تعجبم از شماست که چطور عرصه علوم انسانی و فکر و اندیشه و عقیده مذهبی را که امری اختیاری و انتخابی و بر پایه پلورالیسم بنا شده است و آزادی آن خطری برای کسی ندارد و اصلا ربطی به قانون و قانونگذار و حکومت ندارد با داروهای پزشکی که یک امر جزمی و با اثرات حتمی است مقایسه میکنید و توجه نمیکنید که این مقایسه تا چه حد بی منطق و دور از واقعیت است! کما اینکه در جوامع مدرن کالای تقلبی را جمع آوری میکنند ولی با تبلیغ فکر و اندیشه هرچند غلط کسی کاری ندارد. خب بنده ی خدا خداوند هم قانون گذار این ملت مسلمان است خداوند قانونگذار است یعنی چی؟! خدا کی و کجا قانونگذاری کرده است؟! اصلا قرار بر چنین چیزی در دنیا نبوده و نیست. اساسا فلسفه وجودی دین هم قانونگذاری نبوده و نیست . این هم از آن حرفهاست!!! ملت مسلمان یعنی چی؟ ملت تشکیل شده از انسانهایی که وجه اشتراکشان ملیتشان است و در دین و مذهب تک تک انسانها آزاداند و کسی سخنگوی عقیده مذهبیشان نیست.

شما بالاخره نگفتید اگر اعتقاد اولیه مثلا به مسیحیت یا آئین زرتشت از نظر حتی قانون ایران ایرادی ندارد و آزاد است پس امری باطل و مضر نیست چگونه اعتقاد بعدی به آنها( مثلا تغییر دین ) وهمینطور تبلیغشان باطل است و مثل تبلیغ داروی مضر محسوب میشود؟!!!

شما که نگران ازدواج مسلمانان در لاس وگاس هستید حتما میدانید که برای ازدواج و تبعاتش جنبه قانونی کار مهم است نه جنبه مذهبی. حتی مسیحیان الزام قانونی برای رفتن به کلیسا و یا نزد کشیش تدارند. در لاس وگاس هم حتما روحانی شیعه پیدا میشود.

خب مگر نام این افراد جعلی و یا خیالی است یا وجود خارجی ندارند؟! میتوانید به محاکم دادگستری و یا سازمان زندانها مراجعه کنید تا ببینید این افراد واقعا وجود دارندیا نه؟!

کسی با تغییر دینشان مشکلی ندارد! با تبلیغش مشکل داریم این کسی یعنی کی؟! یعنی اگر من الان بروم ثبت احوال بگم تغییر دین دادم کسی به من کاری ندارد؟ اتفاقا مشکل دارند که شخص را بازداشت میکنند سند میخواهید همین افراد که الان در زندان هستند . من که به اسناد داخل دادگستری دسترسی ندارم! با تبلیغش چرا مشکل دارید؟ اگر مسیحی بودن اولیه اشکالی ندارد و مثل داروی مضر نیست پس تبلیغش هم مضر نیست. این حرف شما کاملا متناقض است! چطور اعتقاد اولیه به این ادیان مشکلی ندارد ولی و تبلیغ و اعتقاد بعدی مثل داروی کشنده است؟!!!!