سوال در موردتوسل به پيامبر(ص)اهل بيت (ع)

سلام

یک جواب ساده که من می توانم بدم اینه که

چرا خدایی که به این عظمت است برای ابلاغ فرامین خود پامبر فرستاد؟

خدا خودش این کارو کرده بعد ما انجام ندیم؟؟!!!!:Gig:

:dokhtar::khejalati:

سلام علیکم جمیعا

اگر بدین خاطر که خداوند بر پیامبر وحی نازل فرموده و خداوند خودش بر زمین نیامده که وحی را نازل کند توسل میکنیم که خیلی از مفاهیم قرآنی را با این استدلال نادیده میگیریم .

اگر بدین خاطر که نماز میخوانیم پس توسل باید بجوئیم باید عرض شود که نماز در قرآن بدان سفارش شده ولی به توسل چنین سفارشی نشده.

اگر چون انسان با جنس خود راحت تر است لذا بدین خاطر توسل میجوئید پس چرا خدا را میپرستید همجنس تقدیس شده بسیار است.

در باب این مطلب در سایت پرسمان قرانی پاسخگوی محترم اعتقادی به زیارت جامعه کبیره استدلال کردند و بعد از اینکه از ایشان پرسیده شد که این جناب نخعی اصلا معلوم نیست کیست یادشان رفت اصلا به چی استدلال کردند آنگاه فرمودند که محل استدلال بسیار است.

حتما منظورشان نظرات دیگر علمائی است که مقلدا به این زیارت توجه کرده و محل استناد قرار داده اند /
از من لایحضرالفقیه گرفته تا عیون اخبار الرضا.

در جمع اینکه باب توسل در تشیع مسئله ای درج شده در بعضی کتب با سندیت غیر محکم و تفاسیر اینچنینی است والا در قرآن مسئله توسل بالاخص با این توضیحاتیکه بزرگان شیعه بعد از صفویه داده اند هرگز مورد نظر کلام خدا نبوده و بدان اشاره ای نشده.

یاحق

سلام

نگاه کنید ما معمولا در زندگی روزمره برای آنکه با مدیری ارتباط بر قرار کنیم

به منشی او متوسل می شویم تا برایمان اجازه گرفته یا کارمان را انجام دهد

حال چرا این مثال برای ما و خدای وجود نداشته باشد؟:Gig::Gol:

سلام علیکم جمیعا

حق با شماست بنده بسیار فشرده مطلب را مطرح کردم.
ولی این مطالب برای اساتید واضح است.

این مطالب فشرده تاپیکی با عنوان آيا درخواست شفاعت از شفيعان واقعى، شرك است؟ در انجمن پرسمان قرآنی است.

البته در این باب بسیار بحث شده ولی در این تاپیک پاسخگوی محترم اعتقادی مطالب عجیبی را از عقاید شیعی ذکر کردند.

که فکر نکنم حتی ساده اندیش ترین شیعیان چنین عقیده ای به ائمه داشته باشند.

نقل قول :

توسل به پیامبر و اهل بیت آن حضرت کانال قبولی سایر اعمال و عبادات است. زیرا ولایت همین است و بدون ولایت عملی مقبول نیست. و فلسفه آن این است که خداوند می خواهد تمام جامعه مؤمنین یعنی امت مانند پروانه بر گرد شمع وجود ولی او بچرخند. برای همین امام را به کعبه تشبیه کرده اند.

چون من در آن انجمن خادم بخش موبایل بودم از مدیریت انجمن درخواست کردم که موافقت کنند با آیدی دیگری بتوانم وارد انجمن شوم . لذا آیدی اعراف و bina88 هر دو آیدی بنده است.

در این تاپیک تسلیم و فرید 1 هردو شیعه اند ولی بدین واسطه عقیده ای به بعضی مفاهیم تعریف شده در روایات ندارند متاسفانه عقاید وهابیون را در آن موارد پذیرفته اند.

یاحق

[="tahoma"]با سلام و احترام به همه عزیزان

پس از آن كه آدمي به خدا رو آورد و خدا را شناخت در مرحلة بعدي به اولياي خدا از ان جهت كه اولياي خدا وپرستندگان خدا وفاني في الله اند ومراحل عبوديت را طي كرده اند ، رو مي آورد. در اين مرحله است كه آنها را وسيله استغفار ودعا قرار ميدهد، يعني از آنها كه بندگان صالح خدايند ودرجهان ديگر زنده اند استمداد مي كند كه از خداوند بخواهند كه في المثل به قلب او روشني عنايت فرمايد ، گناهانش را به لطف وكرم خود ببخشايد.
اين استمداد ازآن جهت رواست كه طرف ، يك موجود زنده وحتي مرزوق است ومراتب قرب را باقدم عبوديت پيموده است و مي تواند بهتر از ما مراتب تذلل وعبوديت را انجام دهد وبه همين جهت از ما مقربتر است . ما مسلمانان در زيارت رسول اكرم(ص) چنين مي خوانيم:
[="navy"]« اَللهُمً اِني اَعتَقِدُ حُرمةَ صاحِبِ هذا المَشهَدِ الشريفِ في غَيبَتهِ كَما اَعتَقِدُها في حَضرَتِهِ وَ اَعلَمُ اَنً رَسولَكَ وخُلَفائَكَ عَلَيهِمُ السًلامُ اَحياءُ عِندَكَ يُرزَقوُنَ ، يَرونَ مَقامي وَ يَسمَعوُنَ كَلامي وَ يَرُدونَ سَلامي.»[/]
[خدايا من احترام صاحب اين محل را پس از وفات، همان مي‎دانم كه درزمان حيات داشت. من مي‎دانم كه پيامبر تو و جانشيناني كه تو بر گزيدي، همه در پيشگاه تو زنده و مرزوقند، مرا در جايگاهم مي‎بينند، سخنم را مي‎شنوند، سلامم را پاسخ مي‎گويند.]
[/]

در آخر همين زيارت چنين مي‎خوانيم:
«اَللهُمَ اِنًكَ قُلتَ: [="darkgreen"]« وَ لَو اَنًهُم اِذ ظَلَموا اَنفُسَهُم جاؤُكَ فَاستَغفَروا اللَه وَاستَغفَرَ لَهُم الرًسولُ لَوَجَدوا اللَه تَوابا رَحيما » (نساء/64) [="navy"]وَ اِني اَتيتُكَ مُستَغفِرا تائِبا مِن ذُنوبي وَ اِني اَتَوَجًهُ بِكَ اِلَي اللِه رَبي وَ رَبكَ لِيَغفِرَ لي ذُنوبي.»[/] [/]
[خدايا تو در كلام مجيدت به پيامبرت گفتي : « اگر آنان آنگاه كه به خود ستم مي كنند نزد تو بيايند واز خداوند طلب آمرزش كنند وپيامبر نيز براي آنها طلب آمرزش كند ، خداوند را توبه پذير ومهربان خواهند يافت.»
سپس خطاب به رسول اكرم(ص) ميگوييم : اي پيامبر عزيز، من آمده ام نزد تو در حالي كه از خداوند آمرزش ميطلبم و در حالي كه از گناه گذشته‎ام پشيمانم. من به وسيلة تو كه بندة صالح خدا هستي و مي‎تواني براي من دعا و استغفار كني، به سوي خدا كه هم پروردگار من است و هم پروردگار تو رو آورده‎ام تا (در اثر استغفار من واستغفار تو) گناهان مرا بيامرزد.]
توسل و توجه به اولياي خدا چون به اين صورت است، بلكه عين عبادت خداوند است.

با سلام خدمت همه دوستان برای مشروعیت توسل ما آیاتی از قران دال بر جواز بلکه امر به توسل داریم و می توان گفت توسل نه تنها جایز است بلکه مورد توجه قرآن بوده وبه ان امر می کند از جمله آیات ،این آیه است خداوند در سوره المائدة (5): آيه 35 می فرماید :"يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَ جاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ "ترجمه:"اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد پرهيزگارى پيشه كنيد و وسيله‏اى براى تقرب به خدا انتخاب نمائيد و در راه او جهاد كنيد باشد كه رستگار شويد".
چون در تفسیر این آیه مطالب قشنگی بود بنده متن تفسیر نمونه از آیت الله مکارم را برای استفاده عزیزان نقل می کنم :
حقيقت توسل
در اين آيه روى سخن به افراد با ايمان است و به آنها سه دستور براى رستگار شدن داده شده:
نخست مى‏گويد:" اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد: تقوا و پرهيزگارى پيشه كنيد.
(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ).
سپس دستور مى‏دهد كه" وسيله‏اى براى تقرب به خدا انتخاب نمائيد" (وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ).
و سرانجام" دستور به جهاد در راه خدا مى‏دهد". تفسير نمونه، ج‏4، ص: 364
(وَ جاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ).
و نتيجه همه آنها اين است كه" در مسير رستگارى قرار گيريد".
(لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ).
موضوع مهمى كه در اين آيه بايد مورد بحث قرار گيرد دستورى است كه در باره انتخاب" وسيله" در اين آيه به افراد با ايمان داده شده است.
" وسيله" در اصل به معنى تقرب جستن و يا چيزى كه باعث تقرب به ديگرى از روى علاقه و رغبت مى‏شود مى‏باشد.
بنا بر اين وسيله در آيه فوق معنى بسيار وسيعى دارد و هر كار و هر چيزى را كه باعث نزديك شدن به پيشگاه مقدس پروردگار مى‏شود شامل مى‏گردد كه مهمترين آنها ايمان به خدا و پيامبر اكرم ص و جهاد و عبادات همچون نماز و زكات و روزه و زيارت خانه خدا و همچنين صله رحم و انفاق در راه خدا اعم از انفاقهاى پنهانى و آشكار و همچنين هر كار نيك و خير مى‏باشد. همانطور كه على ع در" نهج البلاغه" فرموده است:
" ان افضل ما توسل به المتوسلون الى اللَّه سبحانه و تعالى الايمان به و برسوله و الجهاد فى سبيله فانه ذروة الاسلام، و كلمة الاخلاص فانها الفطرة و اقام الصلاة فانها الملة، و ايتاء الزكاة فانها فريضة واجبة و صوم شهر رمضان فانه جنة من العقاب و حج البيت و اعتماره فانهما ينفيان الفقر و يرحضان الذنب، و صلة الرحم فانها مثراة فى المال و منساة فى الاجل، و صدقة السر فانها تكفر الخطيئة و صدقة العلانية فانها تدفع ميتة السوء و صنائع المعروف فانها تقى مصارع الهوان.
." يعنى:" بهترين چيزى كه به وسيله آن مى‏توان به خدا نزديك شد ايمان به خدا و پيامبر او و جهاد در راه خدا است كه قله كوهسار اسلام است، و همچنين جمله اخلاص (لا اله الا اللَّه) كه همان فطرت توحيد است، و بر پا داشتن نماز كه آئين اسلام است، و زكاة كه فريضه واجبه است، و روزه ماه تفسير نمونه، ج‏4، ص: 365
رمضان كه سپرى است در برابر گناه و كيفرهاى الهى، و حج و عمره كه فقر و پريشانى را دور مى‏كند و گناهان را مى‏شويد، و صله رحم كه ثروت را زياد و عمر را طولانى مى‏كند، انفاقهاى پنهانى كه جبران گناهان مى‏نمايد و انفاق آشكار كه مرگهاى ناگوار و بد را دور مى‏سازد و كارهاى نيك كه انسان را از سقوط نجات مى‏دهد «1».
و نيز شفاعت پيامبران و امامان و بندگان صالح خدا كه طبق صريح قرآن باعث تقرب به پروردگار مى‏گردد، در مفهوم وسيع توسل داخل است، و همچنين پيروى از پيامبر و امام و گام نهادن در جاى گام آنها زيرا همه اينها موجب نزديكى به ساحت قدس پروردگار مى‏باشد حتى سوگند دادن خدا به مقام پيامبران و امامان و صالحان كه نشانه علاقه به آنها و اهميت دادن به مقام و مكتب آنان مى‏باشد جزء اين مفهوم وسيع است.
و آنها كه آيه فوق را به بعضى از اين مفاهيم اختصاص داده‏اند در حقيقت هيچگونه دليلى بر اين تخصيص ندارند، زيرا همانطور كه گفتيم" وسيله" در مفهوم لغويش به معنى هر چيزى است كه باعث تقرب مى‏گردد.
لازم به تذكر است كه هرگز منظور اين نيست چيزى را از شخص پيامبر يا امام مستقلا تقاضا كنند، بلكه منظور اين است با اعمال صالح يا پيروى از پيامبر و امام، يا شفاعت آنان و يا سوگند دادن خداوند به مقام و مكتب آنها (كه خود يك نوع احترام و اهتمام به موقعيت آنها و يك نوع عبادت است) از خداوند چيزى را بخواهند اين معنى نه بوى شرك مى‏دهد و نه بر خلاف آيات ديگر قرآن است و نه از عموم آيه فوق بيرون مى‏باشد. (دقت كنيد)
__________________________________________________
(1) نهج البلاغه خطبه 110.
تفسير نمونه، ج‏4، ص: 366
قرآن و توسل
از آيات ديگر قرآن نيز به خوبى استفاده ميشود كه وسيله قرار دادن مقام انسان صالحى در پيشگاه خدا و طلب چيزى از خداوند به خاطر او، به هيچوجه ممنوع نيست و منافات با توحيد ندارد، در آيه 64 سوره نساء مى‏خوانيم:
وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً:
" اگر آنها هنگامى كه به خويشتن ستم كردند (و مرتكب گناهى شدند) به سراغ تو مى‏آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش مى‏كردند و تو نيز براى آنها طلب عفو مى‏كردى، خدا را توبه‏پذير و رحيم مى‏يافتند".
و نيز در آيه 97 سوره يوسف مى‏خوانيم كه: برادران يوسف از پدر تقاضا كردند كه در پيشگاه خداوند براى آنها استغفار كند و يعقوب نيز اين تقاضا را پذيرفت.
در آيه 114 سوره توبه نيز موضوع استغفار ابراهيم در مورد پدرش آمده كه تاثير دعاى پيامبران را در باره ديگران تاييد مى‏كند و همچنين در آيات متعدد ديگر قرآن اين موضوع منعكس است
روایات اسلامی وتوسل
از روايات متعددى كه از طرق شيعه و اهل تسنن در دست داريم، نيز به خوبى استفاده مى‏شود كه توسل به آن معنى كه در بالا گفتيم هيچگونه اشكالى ندارد، بلكه كار خوبى محسوب مى‏شود، اين روايات بسيار فراوان است و در كتب زيادى نقل شده و ما به عنوان نمونه به چند قسمت از آنها كه در كتب تفسير نمونه، ج‏4، ص: 367
معروف اهل تسنن مى‏باشد اشاره مى‏كنيم:
1- در كتاب" وفاء الوفاء" تاليف دانشمند معروف سنى" سمهودى" چنين مى‏خوانيم كه: مدد گرفتن و شفاعت خواستن در پيشگاه خداوند از پيامبر ص و از مقام و شخصيت او، هم پيش از خلقت او مجاز است و هم بعد از تولد و هم بعد از رحلتش، هم در عالم برزخ، و هم در روز رستاخيز، سپس روايت معروف توسل آدم را به پيامبر اسلام ص از عمر بن خطاب نقل كرده كه: آدم روى اطلاعى كه از آفرينش پيامبر اسلام در آينده داشت به پيشگاه خداوند چنين عرض كرد:
" يا رب اسئلك بحق محمد لما غفرت لى" «1».
" خداوندا به حق محمد ص از تو تقاضا مى‏كنم كه مرا ببخش.1
(1)-ناصر مکارم شیرازی،تفسیر نمونه ،دارالکتب الاسلامیه ،تهران ،1374