جمع بندی چگونه زبان خود را کنترل کنیم؟
تب‌های اولیه
سلام
من پسری هفده ساله هستم
وقتی پیش دوستان و همسالان خودم هستم همیشه میخندم و کلا شادم
ولی وقتی با یه بزرگتر برخورد میکنم نمیدونم باید چکار کنم که یه وقت توهینی چیزی نشه !!!!!
همیشه سرم رو پایین میندازم ( تنها کاری که بلدم )
اما بعضی وقتا که داریم حرف میزنیم به خاطر شوخی یا هر چیز دیگه یه تیکه ای میپرونم که قیافه طرف نشون میده ناراحت شده
زبون فلان فلان شده رو نمیتونم کنترل کنم
جایی که باید راحت باشم نیستم و بر عکس
اصلا نمیتونم بفهمم هر نکته جایی و مکانی داره 
در ضمن بچه خجالتی هستم و آداب اجتماعیم زیر خط فقره
این رو هم بگمخاطر به شرایطی که برای خونوادم پیش اومده ارتباط با فامیل و آشنا سالی یه باره !
سلام
من پسری هفده ساله هستم
وقتی پیش دوستان و همسالان خودم هستم همیشه میخندم و کلا شادم
ولی وقتی با یه بزرگتر برخورد میکنم نمیدونم باید چکار کنم که یه وقت توهینی چیزی نشه !!!!!
همیشه سرم رو پایین میندازم ( تنها کاری که بلدم )
اما بعضی وقتا که داریم حرف میزنیم به خاطر شوخی یا هر چیز دیگه یه تیکه ای میپرونم که قیافه طرف نشون میده ناراحت شده
زبون فلان فلان شده رو نمیتونم کنترل کنم
جایی که باید راحت باشم نیستم و بر عکس
اصلا نمیتونم بفهمم هر نکته جایی و مکانی داره
در ضمن بچه خجالتی هستم و آداب اجتماعیم زیر خط فقره
این رو هم بگمخاطر به شرایطی که برای خونوادم پیش اومده ارتباط با فامیل و آشنا سالی یه باره !
سلام علیکم
به نظر بنده مشکل شما بیشتر از آنکه مربوط به زبان و کنترل آن باشد مربوط به روح و روان شماست.
لذا به شما برادر عزیز که در پی اصلاح عیوب خود هستید(امیدوارم این توفیق نصیب ما هم بشود که خود را اصلاح کنیم) توصیه می کنم در اولین فرصت به یک مرکز مشاوره یا یک روانشناس مذهبی مراجعه کنید(مراجعه حضوری بسیار بهتر است)و وضعیت خود را کاملا شرح دهید تا کمک لازم به شما بشود.
موفق و موید باشید
من پسری هفده ساله هستم
وقتی پیش دوستان و همسالان خودم هستم همیشه میخندم و کلا شادم
ولی وقتی با یه بزرگتر برخورد میکنم نمیدونم باید چکار کنم که یه وقت توهینی چیزی نشه !!!!!
همیشه سرم رو پایین میندازم
سلام جناب كجاوه
اين فقط مشكل شما نيست خيلي ها اينجوري هستند. يعني در اصل روابط اجتماعي خوبي ندارند. روانشناسها مي گن حدود 70 درصد ارتباطات ما غیر کلامی هستش. منظور از ارتباطات غیر کلامی تنها حرکات بدن نیست ، بلکه شامل موارد بسیاری هستش مثل پوشاک ، چهره ، طرز بیان ، حالات صورت و موقعیت شما در دیدار با دیگران و ... .براي اينكه ارتباطات بیشتر، بهتر و کامل‌تری با دیگران داشته باشید سعي كنيد زبان رفتار رو جايگزين زبان گفتار بكنيد يعني جايي كه فقط مي شه با يه لبخند جواب داد نيازي به توضيحات اضافي نيست كه باعث بشه حرفي از دهنتون بپره. سعي كنيد با توجه به موارد قبلي كه پيش اومده زمان صحبت كردن و زمان سکوت کردن را تشخیص بدين واون رو در خودتون تقویت كنين. وقتي با دیگران حرف مي زنيد برای ابراز اشتیاق خودتون به اونها نگاه کنید، درصورت امکان افراد را به اسم خطاب کنید و آرام و خونسرد باشيد. توي خونه در ارتباط با پدر و مادر و فاميل كار يه كم سخت تر مي شه چون ارتباط خيلي زياده و كنترل سخت تره و ممكنه مدام فراموش كنيد كه نبايد زياده از حد صحبت و شوخي كنيد در اينجور مواقع يه علامتي چيزي رو دستتون بذاريد كه يادتون بياندازه به جاي زياد حرف زدن هميشه لبخند بزنيد و خلاصه سعي كنيد حريم شوخي و جدي رو حفظ كنيد. زياد هم سخت نگيرين. شما هنوز 17 سالتونه و با ورود يه محيطهايي مثل دانشگاه و بعد كار و ... خود به خود تجربه بيشتر بدست ميارين. اينها نظر غير كارشناسانه من حقير بود وممكنه درست هم نباشه.
سلام علیکم
به نظر بنده مشکل شما بیشتر از آنکه مربوط به زبان و کنترل آن باشد مربوط به روح و روان شماست.
لذا به شما برادر عزیز که در پی اصلاح عیوب خود هستید(امیدوارم این توفیق نصیب ما هم بشود که خود را اصلاح کنیم) توصیه می کنم در اولین فرصت به یک مرکز مشاوره یا یک وانشناس مذهبی مراجعه کنید(مراجعه حضوری بسیار بهتر است)و وضعیت خود را کاملا شرح دهید تا کمک لازم به شما بشود.
موفق و موید باشید
سلام ممنون از جواب شما
کاش کمی جزیی تر میگفتید .... !
سلام جناب كجاوه
اين فقط مشكل شما نيست خيلي ها اينجوري هستند. يعني در اصل روابط اجتماعي خوبي ندارند. روانشناسها مي گن حدود 70 درصد ارتباطات ما غیر کلامی هستش. منظور از ارتباطات غیر کلامی تنها حرکات بدن نیست ، بلکه شامل موارد بسیاری هستش مثل پوشاک ، چهره ، طرز بیان ، حالات صورت و موقعیت شما در دیدار با دیگران و ... .براي اينكه ارتباطات بیشتر، بهتر و کامل‌تری با دیگران داشته باشید سعي كنيد زبان رفتار رو جايگزين زبان گفتار بكنيد يعني جايي كه فقط مي شه با يه لبخند جواب داد نيازي به توضيحات اضافي نيست كه باعث بشه حرفي از دهنتون بپره. سعي كنيد با توجه به موارد قبلي كه پيش اومده زمان صحبت كردن و زمان سکوت کردن را تشخیص بدين واون رو در خودتون تقویت كنين. وقتي با دیگران حرف مي زنيد برای ابراز اشتیاق خودتون به اونها نگاه کنید، درصورت امکان افراد را به اسم خطاب کنید و آرام و خونسرد باشيد. توي خونه در ارتباط با پدر و مادر و فاميل كار يه كم سخت تر مي شه چون ارتباط خيلي زياده و كنترل سخت تره و ممكنه مدام فراموش كنيد كه نبايد زياده از حد صحبت و شوخي كنيد در اينجور مواقع يه علامتي چيزي رو دستتون بذاريد كه يادتون بياندازه به جاي زياد حرف زدن هميشه لبخند بزنيد و خلاصه سعي كنيد حريم شوخي و جدي رو حفظ كنيد. زياد هم سخت نگيرين. شما هنوز 17 سالتونه و با ورود يه محيطهايي مثل دانشگاه و بعد كار و ... خود به خود تجربه بيشتر بدست ميارين. اينها نظر غير كارشناسانه من حقير بود وممكنه درست هم نباشه.
سلام
بین همسالام رابطم خیلی خوبه اما بقیه اکثرا به من میگن ساکت و نجیب هستی
پیش فامیل که جیکم در نمیاد [emoji55]
ممنون از نظرتون
به نظر بنده مشکل شما بیشتر از آنکه مربوط به زبان و کنترل آن باشد مربوط به روح و روان شماست.
با سلام جناب استاد
قصد بي احترامي ندارم لطفا سوبرداشت نشه ولي اينكه به يه جوان 17 ساله مي گوييد شما مشكل روح و روان داريد بهش نه تنها كمك نكرديد كمي هم مايوس كرديد. براي خودمن كه حرف كارشناساي اين سايت خيلي مهم و تاثير گذاره. اگه بگيد مشكل روح و روان داريد ايشون ممكنه قبول و باور كنند كه مشكل روح و روان دارند.
با احترام
سلام به همه
سلام جناب كجاوه
عرض رو کم کردید و عمق رو زیاد :Kaf:
(میاد که شاعر یا نویسنده باشید)
من پسری هفده ساله هستم
وقوع خطا و اشتباه در این سن طبیعیه و ایرادی هم نداره. اما.... 1 - این جملهء من باعث نشه که فکر کنید حق دارید که خطا کنید! هر چی از تعداد اشتباه کم بشه بهتره
2 - اشتباه ممکنه پیش بیاد اما تکرار اشتباه هیچ توجیحی نداره. حتی برای یه پسر 17 ساله
در پست بعد چند راهکار به شما میگم
بین همسالام رابطم خیلی خوبه اما بقیه اکثرا به من میگن ساکت و نجیب هستی
پیش فامیل که جیکم در نمیاد
چیزی رو که نمیدونی نگو ، چیزی هم که میدونی همشو نگو!!
فکر میکنم اونقدر باهوش باشید که نیاز به توضیح بیشتر نباشه 5 - این جملهء غلط رو از ذهنتون دور کنید که: سکوت = نجابت
مورد 4 رو دقت بفرمایید ، همین مقدار کافیه که به سکوت اهمیت بدید. بیشتر از این دیگه اسمش حیا و نجابت نیست ، بلکه میشه خجالت کشیدن که یه اختلال به حساب میاد اگر نکته یا سؤالی هست بفرمایید
سلام جناب كجاوه
.
"کَجاوه اتاقکی است چوبی که بر پشت شتر یا هر چارپای دیگری می‌بندند و یک یا دو نفر در آن می‌نشینند و مسافرت می‌کنند." 
بی خیال کجاوه جان.درست میشه.خودتو تو موقعیت های مختلف قرار بده.مثلا تو روزنامه نیازمندیها نگاه کن ببین اینجاها که استخدام میکنن زنگ بزن یا حضوری برو.هویجوری الکی مثلن دنبال کاری.چون اونا که تورو نمیشناسن اگه حرفی هم زدی که مناسب نبود برات مهم نیست در عوضش تجربه میشه برای موقعیت های مهم تر.تا روت باز بشه.قبل از صحبت کردن یه مین فکر کن.زرتی هرچی میاد تو ذهنتو نگو.اگه هم حرفی زدی بعدش نشین خودتو سرزنش کن اینجوری خجالتی تر میشی .به جاش به خودت قول بده دیگه مواظب سخنت باشی.
اینها که خیلی خوبه :ok:
این خوب نیست! :no: اما راهکارها: 1 - کتاب کمتر بخونید ، بجاش سخنرانی زیاد گوش کنید. کتاب بسیار مفیده اما با توجه به شرایط شما ، باید براش حدود بذارید. سخنرانی هم سعی کنید از افرادی گوش بدید که پر انرژی هستن و فن بیان خوبی دارن. البته در کنار گوش دادن ، گاهی هم خودتون سخنرانی کنید :Cheshmak: 2 - فکر میکنم در انتخاب دوست کمی مشکل دارید. تکه هایی که در صحبت با بزرگترها میپرونید به احتمال زیاد کلماتی هست که بین شما و برخی دوستانتون رد و بدل میشه 3 - اینکه جناب "استاد" گفتن نیاز به روانشناس دارید بخاطر اعتماد به نفس پایین شماست. به نظر میرسه شما زیاد تحت تاثیر حرفهای دیگران درمورد خودتون هستید که اگر درست باشه ، باید هر چه سریعتر این مشکل رو رفع کنید 4 - معصوم(ع) میفرمایند:
چیزی رو که نمیدونی نگو ، چیزی هم که میدونی همشو نگو!!
فکر میکنم اونقدر باهوش باشید که نیاز به توضیح بیشتر نباشه 5 - این جملهء غلط رو از ذهنتون دور کنید که: سکوت = نجابت
مورد 4 رو دقت بفرمایید ، همین مقدار کافیه که به سکوت اهمیت بدید. بیشتر از این دیگه اسمش حیا و نجابت نیست ، بلکه میشه خجالت کشیدن که یه اختلال به حساب میاد اگر نکته یا سؤالی هست بفرمایید
سلام
خیلی ممنون از نظرتون و راهکاراتون
حدیث معصوم رو اویزه گوش میکنم حتما
1. سخنرانی خیلی گوش میدم ، فن بیانم خیلی خوبه ( مشکل کم هوشی یا اختلال زبان و مشکل تلفظ و آهسته حرف زدن ندارم )
اعتماد به نفسم پایینه و بعضی دوستان کمی لحنشون بده کاملا قبول دارم
اما سوالم اینه خجالت کشیدن واقعا اختلاله؟؟؟
"کَجاوه اتاقکی است چوبی که بر پشت شتر یا هر چارپای دیگری می‌بندند و یک یا دو نفر در آن می‌نشینند و مسافرت می‌کنند."
اشتباه تایپی ایشونم که شد سوژه شما
خونه دوست و اشنا به زور میرم
بعد الکی برم استخدام ؟؟؟؟؟
اینجوری اگه دو سه تا سوتی بدم بد تر میشه که
اینم یادم رفت بگم.تو تاکسی یا اتوبوسی جایی که هستی هم شروع کن به حرف زدن با بغل دستیت.کلن پسرای همسن شمارا که من دیدم تو فامیلمون اکثرا ساکت هستن و چیزی نمیگن تو جمع.از بقیه دوستاتون بپرسین ببینین اونها چجورین.
اشتباه تایپی ایشونم که شد سوژه شما
خونه دوست و اشنا به زور میرم
بعد الکی برم استخدام ؟؟؟؟؟
اینجوری اگه دو سه تا سوتی بدم بد تر میشه که
باور کن منم همینطوری بودم موقعی که همسن شما بودم حتی الانم تا حدودی هستم..از عروسی رفتن و جاهای شلوغ بدم میومد.چون فکر میکردم بقیه مسخرم میکنن.یا موقعی که مهمون میومد میرفتم تو اتاقم.ولی بهتره شما از همین الان شروع کنین.به زورم که شده مرحله به مرحله به خودتون بقبولونین که برین.توی اجتماع بودن خیلی مهمه تو زندگی.سعی کن توی جلسات گروهی شرکت کنین.اردوهای گروهی.تا سنت پایینه نترس از حرف زدن همه میزارن پای اینکه سنت کمه.ولی تجربه میشه برای ایندت.اخه شما که نمیخایین استخدام بشین واقعا میری حرف میزنی بعدشم نمیری.اعتماد به نفستم ببر بالا.
کتاب کمتر بخونید ، بجاش سخنرانی زیاد گوش کنید. کتاب بسیار مفیده اما با توجه به شرایط شما ، باید براش حدود بذارید. سخنرانی هم سعی کنید از افرادی گوش بدید که پر انرژی هستن و فن بیان خوبی دارن. البته در کنار گوش دادن ، گاهی هم خودتون سخنرانی کنید
موافقم و همچنين:
غرق شدن در دنیای مجازی برای برقراری ارتباطات اینترنتی، اشتباه است. فردی که در دنیای مجازی ارتباط برقرار می‌کنه، میتونه هر طور که می‌خواهد خود را نشان دهد در حالی که در دنیای واقعی قدرت برقراری ارتباط را ندارد. کسانی که وامانده هستند و جرات برقراری ارتباط را ندارند، به دنیای مجازی و ارتباطات اینترنتی وابسته می‌شوند.
در واقع اینترنت و ارتباطات بیش از حد اینترنتی دیواری است برای پنهان کردن خود واقعی و جرأت نداشتن برای برخورد با واقعیت‌های زندگی که یکی از آنها مهارت‌های ارتباطی صحیح است.
باور کن منم همینطوری بودم موقعی که همسن شما بودم حتی الانم تا حدودی هستم..از عروسی رفتن و جاهای شلوغ بدم میومد.چون فکر میکردم بقیه مسخرم میکنن.یا موقعی که مهمون میومد میرفتم تو اتاقم.ولی بهتره شما از همین الان شروع کنین.به زورم که شده مرحله به مرحله به خودتون بقبولونین که برین.توی اجتماع بودن خیلی مهمه تو زندگی.سعی کن توی جلسات گروهی شرکت کنین.اردوهای گروهی.تا سنت پایینه نترس از حرف زدن همه میزارن پای اینکه سنت کمه.ولی تجربه میشه برای ایندت.اخه شما که نمیخایین استخدام بشین واقعا میری حرف میزنی بعدشم نمیری.اعتماد به نفستم ببر بالا.
خیلی ممنون
منم عین شما هستم
امیدوار شدم
سخنرانی خیلی گوش میدم ، فن بیانم خیلی خوبه ( مشکل کم هوشی یا اختلال زبان و مشکل تلفظ و آهسته حرف زدن ندارم )
(این رو توی خصوصی میگم)
اعتماد به نفسم پایینه
توصیه خواهرمون خانم "بانوی بهاری" هم خیلی به جا بود. دنیای مجازی اگر چه در یه حدی میتونه تاثیر مثبت هم داشته باشه ، اما زیادی توی دنیای مجازی غرق شدن به شدت روی ارتباطات حقیقی ما تاثیر منفی میذاره
بعضی دوستان کمی لحنشون بده کاملا قبول دارم
و یه نکتهء مهم که فراموش کردم:
با وجود تمام مواردی که عرض کردم ، هرگز سعی نکنید شبیه به کسی بشید یا طبق خواستهء دیگران تغییر شخصیت بدید
گر چه خوبه که اخلاق و رفتار مثبت رو یاد بگیرید ، اما شما یه انسان هستید با خصوصیات خودتون
قرار نیست همه شبیه به هم بشن
یه نفر شوخه
یه نفر خیلی محکمه
یه نفر پر جبن و جوشه
یه نفر عاشق سفره
یه نفر عاشق کتاب
و.........
تنها چیزی که بده افراز و تفریط در این خصوصیاته ، وگرنه اصل این موضوع که خصوصیات ما شکل های مختلفی داره ابداً چیز بدی نیست
منظورم از فن بیان این موارد نبود
(این رو توی خصوصی میگم)
اطلاعات خودتون رو بالا ببرید و سعی کنید با افراد فهیم بیشتر رفت و آمد داشته باشید
توصیه خواهرمون خانم "بانوی بهاری" هم خیلی به جا بود. دنیای مجازی اگر چه در یه حدی میتونه تاثیر مثبت هم داشته باشه ، اما زیادی توی دنیای مجازی غرق شدن به شدت روی ارتباطات حقیقی ما تاثیر منفی میذارهنمیدونم شرایط و حد و حدود دوستی شما چطوره ، ولی بطور کلی ، سعی کنید رابطتون رو محدودتر کنید. محدود که میگم لزوماً به معنای تعداد دفعات دیدن دوستان نیست ، بلکه میزان صمیمی بودن شما منظورم هست. برای صمیمی شدن با دوستان زمان بذارید و اجازه ندید که در اولین برخورد صمیمیت زیاد ایجاد بشه
و یه نکتهء مهم که فراموش کردم:
با وجود تمام مواردی که عرض کردم ، هرگز سعی نکنید شبیه به کسی بشید یا طبق خواستهء دیگران تغییر شخصیت بدید
گر چه خوبه که اخلاق و رفتار مثبت رو یاد بگیرید ، اما شما یه انسان هستید با خصوصیات خودتون
قرار نیست همه شبیه به هم بشن
یه نفر شوخه
یه نفر خیلی محکمه
یه نفر پر جبن و جوشه
یه نفر عاشق سفره
یه نفر عاشق کتاب
و.........تنها چیزی که بده افراز و تفریط در این خصوصیاته ، وگرنه اصل این موضوع که خصوصیات ما شکل های مختلفی داره ابداً چیز بدی نیست
منظورم از فن بیان این موارد نبود
(این رو توی خصوصی میگم)
اطلاعات خودتون رو بالا ببرید و سعی کنید با افراد فهیم بیشتر رفت و آمد داشته باشید
توصیه خواهرمون خانم "بانوی بهاری" هم خیلی به جا بود. دنیای مجازی اگر چه در یه حدی میتونه تاثیر مثبت هم داشته باشه ، اما زیادی توی دنیای مجازی غرق شدن به شدت روی ارتباطات حقیقی ما تاثیر منفی میذارهنمیدونم شرایط و حد و حدود دوستی شما چطوره ، ولی بطور کلی ، سعی کنید رابطتون رو محدودتر کنید. محدود که میگم لزوماً به معنای تعداد دفعات دیدن دوستان نیست ، بلکه میزان صمیمی بودن شما منظورم هست. برای صمیمی شدن با دوستان زمان بذارید و اجازه ندید که در اولین برخورد صمیمیت زیاد ایجاد بشه
و یه نکتهء مهم که فراموش کردم:
با وجود تمام مواردی که عرض کردم ، هرگز سعی نکنید شبیه به کسی بشید یا طبق خواستهء دیگران تغییر شخصیت بدید
گر چه خوبه که اخلاق و رفتار مثبت رو یاد بگیرید ، اما شما یه انسان هستید با خصوصیات خودتون
قرار نیست همه شبیه به هم بشن
یه نفر شوخه
یه نفر خیلی محکمه
یه نفر پر جبن و جوشه
یه نفر عاشق سفره
یه نفر عاشق کتاب
و.........تنها چیزی که بده افراز و تفریط در این خصوصیاته ، وگرنه اصل این موضوع که خصوصیات ما شکل های مختلفی داره ابداً چیز بدی نیست
دوستام اکثرا مذهبی هستن
همیشه جک میگم و میخندونم
یکی از دوستام بهم وابسته شده فکر کنم واسه اونه
برنامه چت هم خیلی وقته پاک کردم و نمیرم
اگر قرار بود مثل دیگران بشم که الان دینم رو هوا بود
این ذهنیتی که نسبت به من دارید درست نیست !!!
من فقط اداب اجتماعیم ضعیفه و اعتماد به نفسم پایینه
مثلا قبلا نمیدونستم اگه بهم بگن عافیت باشه باید بگم زنده باشید و از این جور چیزا
دوستام اکثرا مذهبی هستن
همیشه جک میگم و میخندونم
یکی از دوستام بهم وابسته شده فکر کنم واسه اونه
برنامه چت هم خیلی وقته پاک کردم و نمیرم
اگر قرار بود مثل دیگران بشم که الان دینم رو هوا بود
این ذهنیتی که نسبت به من دارید درست نیست !!!
من فقط اداب اجتماعیم ضعیفه و اعتماد به نفسم پایینه
مثلا قبلا نمیدونستم اگه بهم بگن عافیت باشه باید بگم زنده باشید و از این جور چیزا
دوستان به بزرگی خودتون ببخشید
داداش من هیچ ذهنیت منفی درمورد شما ندارم
فقط دارم تمام جوانب رو مطرح میکنم تا بهترین نتیجه گرفته بشه. لطفاً دقت بفرمایید ممکنه برخی نکاتی که از طرف من یا سایر دوستان گفته بشه رو شما خودتون رعایت کنید ، ولی ما به علت عدم شناخت شما از نزدیک ، مجبوریم تمام موارد رو ذکر کنیم
من یه نظری دارم. به نظرم شما تک تک مواردی رو که میدونید مهمه براتون مطرح بفرمایید (با ذکر مشکل و چند مصداق) تا بتونیم بهتر راهنماییتون کنیم. اول هم فقط از یک مورد شروع کنید ، مثلاً عدم اعتماد به نفس یا بحث آداب اجتماعی
(انتخابش با شما)
دارم تند تند تایپ میکنم بعضی حروف رو اشتباه می نویسم
دوستان به بزرگی خودتون ببخشیدداداش من هیچ ذهنیت منفی درمورد شما ندارم
فقط دارم تمام جوانب رو مطرح میکنم تا بهترین نتیجه گرفته بشه. لطفاً دقت بفرمایید ممکنه برخی نکاتی که از طرف من یا سایر دوستان گفته بشه رو شما خودتون رعایت کنید ، ولی ما به علت عدم شناخت شما از نزدیک ، مجبوریم تمام موارد رو ذکر کنیممن یه نظری دارم. به نظرم شما تک تک مواردی رو که میدونید مهمه براتون مطرح بفرمایید (با ذکر مشکل و چند مصداق) تا بتونیم بهتر راهنماییتون کنیم. اول هم فقط از یک مورد شروع کنید ، مثلاً عدم اعتماد به نفس یا بحث آداب اجتماعی
(انتخابش با شما)
به شما حق میدم ببخشید
1. رک بودن و صریح حرف زدن
هر چی تو ذهنم میومد به زبون میاوردم قبلا ولی الان خیلی کنترل میکنم خودمو و تا حدود زیادی بهتر شدم ولی بازم هنوز این خصلت تو وجودم هست
2. اداب اجتماعی و کمرویی که مثال هم اوردم
3. اعتماد به نفس و اراده
انگار که اصلا اراده ندارم
یه هفته اراده میکنم یه کار خوبی رو کنم
سر هفته ولش میکنم یا زود تر
عادت بد و چیزای دیگه هم دارم .......
به شما حق میدم ببخشید
1. رک بودن و صریح حرف زدن
هر چی تو ذهنم میومد به زبون میاوردم قبلا ولی الان خیلی کنترل میکنم خودمو و تا حدود زیادی بهتر شدم ولی بازم هنوز این خصلت تو وجودم هست
همین که میفرمایید بهتر از قبل شدید عالیه. قرار نیست یک شبه از ما علامه طباطبایی ساخته بشه!
اصل همینه که شما دارید تلاش میکنید. به این مثال دقت بفرمایید:
دو دانش آموز رو تصور کنید که تلاش میکنن که نمراتشون بهتر از قبل بشه
اولی نمراتش به
اولی نمراتش 15 بوده و رسیده به 16
دومی نمراتش 8 بوده و رسیده به 13 یعنی نفر اول 1 نمره پیشرفت کرده و دومی 5 نمره ، پس در حقیقت این نفر دوم بوده که موفق تر عمل کرده
باز هم یک جمله از معصوم(ع) و یک جمله از یک مرد بزرگ عرض میکنم که خیلی راه گشا هست برای همهء ماها امام علی(ع):
اگر به آنچه که میخواستی (بعد از سعی و تلاش) نرسیدی ، از آنچه که هستی نگران نباش امام خمینی(ره):
ما مأمور به تکلیف هستیم ، نه نتیجه
این دو جمله رو که کنار هم بذارید ، می بینید که اصل تلاش برای رسیدن به یک هدف درست خیلی مهمتره ، حالا اگر همراه با رسیدن به هدف باشه ، چه بهتر
در واقع ، تلاش کردن ، خودش مهمترین هدفه
پرسش:
من پسری هفده ساله هستم
وقتی پیش دوستان و همسالان خودم هستم همیشه میخندم و کلا شادم. ولی وقتی با یک بزرگتر برخورد میکنم نمیدانم باید چکار کنم که توهینی نشود. همیشه سرم را پایین نگه می دارم.اما گاها که حرف می زنیم به خاطر شوخی یا هر چیز دیگری یک تیکه ای می پرانم که قیافه طرف نشان میدهد ناراحت شده است.جایی که باید راحت باشم نیستم و بر عکس. اصلا نمی توانم بفهمم هر نکته جایی و مکانی دارد. در ضمن بچه خجالتی هستم و آداب اجتماعیم زیر خط فقر است.
پاسخ:
به نظر بنده مشکل شما بیشتر از آنکه مربوط به زبان و کنترل آن باشد مربوط به روح و روان شماست.
لذا به شما برادر عزیز که در پی اصلاح عیوب خود هستید(امیدوارم این توفیق نصیب ما هم بشود که خود را اصلاح کنیم) توصیه می کنم در اولین فرصت به یک مرکز مشاوره یا یک روانشناس مذهبی مراجعه کنید(مراجعه حضوری بسیار بهتر است)و وضعیت خود را کاملا شرح دهید تا کمک لازم به شما بشود.