توبه از بی حجابی؛ چگونه؟

تب‌های اولیه

17 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
توبه از بی حجابی؛ چگونه؟

[="Indigo"]اگر پوشش نادرست من باعث جلب توجه یک پسر شده باشه و او به گناه افتاده باشد من هم در گناهش سهمیم؟برای توبه و جبرانش باید چه کار کنم؟اگر من توبه کنم ولی اون که به خاطر من شروع به گناه کرده ادامه بده تا وقتی به گناهش ادامه میده این گناه برای من هم نوشته میشه؟

یه سوال دیگه هم دارم اگه باعث شده باشم به خاطر من از نظر روحی دچار مشکل بشه (علاقه مند بشو...) به این خاطر بهش مدیونم؟باید رضایتشو بگیرم؟[/]

با نام و یاد دوست



کارشناس بحث: استاد سینا

mona690;433720 نوشت:
اگر پوشش نادرست من باعث جلب توجه یک پسر شده باشه و او به گناه افتاده باشد من هم در گناهش سهمیم؟برای توبه و جبرانش باید چه کار کنم؟اگر من توبه کنم ولی اون که به خاطر من شروع به گناه کرده ادامه بده تا وقتی به گناهش ادامه میده این گناه برای من هم نوشته میشه؟

یه سوال دیگه هم دارم اگه باعث شده باشم به خاطر من از نظر روحی دچار مشکل بشه (علاقه مند بشو...) به این خاطر بهش مدیونم؟باید رضایتشو بگیرم؟

[=microsoft sans serif]
نکته ی قابل توجه این است که زن در مسئله ی حجاب باید به این باور برسد که رعایت حجاب امر شخصی نیست بنابراین نوع پوشش هر خانم به نوبه ی خود میتواند در سعادت یا شقاوت جامعه تاثیرگذار باشد.متاسفانه امروز خانم ها به این مسئله توجه لازم را ندارند وبا بهانه هایی همچون آزادی ویا شخصی بودن حجاب با هر وضع نامناسبی در جامعه حاضر می شوند وزمینه ی گناه دیگران را ایجاد می نمایند .بنابراین وقتی زنی با بی حجابی خود در جامعه حاضر می شود واسباب به گناه افتادن مردان را فراهم می کند در واقع شریک در گناه است وحقی از دیگران ضایع نموده است یعنی در واقع میشه گفت حق الناس بودن حجاب، همون شراکت در گناه هست اما با توجه به این که احقاق این حق از نوع حقوق مادی نیست بلکه حق معنویست پس لازم است در مرحله ی اول توبه نماید ودست از بد حجابی بردارد وبا حجاب کامل در جامعه حاضر شود ودر ادامه نیز برای آنانی که باعث انحرافشان شده طلب استغفار ورحمت وبخشش نمایید وبرای هدایتشان دعا نماید.بنابراین توبه ی بی حجاب در واقع انتخاب حجاب است. تا وقتی نوع پوشش خود را تغییر ندهد توبه ای صورت نگرفته است.

نکته ی بعدی این است که هر کس به اندازه ی گناه مورد مجازات قرار می گیرد شما در وهله ی اول سبب گناه دیگران شده اید پس حسابتان جداگانه مورد بررسی قرار می گیرد اما افرادی نیز که به واسطه ی شما به گناه می افتند خودشان مقصرند چرا که باید از نگاه حرام خودداری می کردند پس آنها نیز با اراده ی خود گناه می کنند البته بیان این مطلب باعث نشود که ما تصور کنیم هیچ گناهی انجام نداده ایم بلکه می خواهم بگویم هر کس در حد عملکرد خود مقصر است نه بیشتر.این صحبت بنده نباید باعث شود که شما قبح وزشتی گناه خود را فراموش نمایید.شما با واسطه بودن گناه مقصرید ودیگری با نگاه به نامحرم.بنابراین در وهله ی اول شما در گناه آن شخص شریکید اما اگر گناه را ادامه دهد در ادامه ،گناهی متوجه شما نیست.چون در گناه اول شما باعث تحریک شدید اما گناهان بعدی را با میل خود ویا عوامل دیگر انجام داده است.
در رابطه با ارتباط با نامحرم ووابستگی عاطفی نیز باید بگویم توبه ی این گناه نیز ترک ارتباط است وتنها وظیفه ی شما در این امر طلب مغفرت وبخشش برای آن شخص ودعا برای هدایتش می باشد ولزومی ندارد شما رضایت حاصل نمایید چرا که کسب رضایت در این مورد نیز ملزم به برقراری ارتباط مجدد است ودر واقع شما می خواهید با گناه ،گناه را پاک نمایید واین عقلانی نیست

در حديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله چنين نقل شده:

مَنْ أَمَرَ بِمَعْرُوفٍ أَوْ نَهى‏ عَنْ مُنْكَرٍ أَوْ دَلَّ عَلى‏ خَيْرٍ أَوْ أَشارَ بِهِ فَهُوَ شَرِيْكٌ وَ مَنْ أَمَرَ بِسُوءٍ أَوْ دَلَّ عَلَيْهِ أَوْ أَشارَ بِهِ فَهُوَ شَرِيْكٌ

«هر كس به كار نيكى امر، يا نهى از منكرى كند و يا مردم را راهنمائى به عمل خيرى نمايد، و يا به نحوى موجبات تشويق آنها را فراهم سازد، در آن عمل سهيم و شريك است، و همچنين هر كس دعوت به كار بد يا راهنمائى و تشويق‏ به آن نمايد، او نيز شريك است».

وسائل الشیعه ج16 ص 124

در واقع گاهی ما خواسته ویا ناخواسته با عملمان موجب دعوت دیگران به انجام کار ناشایست می شویم که همین امر موجب شراکت ما در گناه خواهد بود.از یک طرف لازم است صرفا به دلیل شراکت دیگران در گناه خود ؛ گناهمان را توجیه ننماییم واز طرف دیگر لازم است خود ،واسطه ی گناه دیگران نباشیم.

با توجه به این دو قسم موضوع،هم قبح گناه از بین نمی رود وهم خودمان در گناه بقیه شریک نمی شویم.
اگر ما بدحجابی را حق الناس تلقی کرده وخود را ملزم به ادای این حق معنوی ( به صورت استغفار ودعا وطلب مغفرت برای آنهایی که به علت بدحجابی واسطه ی گناهشان بودیم) می کنیم در واقع از نگاه اخلاقی قائل به این امر می شویم چرا که گناه کردن تاثیر نامطلوب بر قلب انسان دارد وبرای رفع کدورت گناه از دل به کوچکترین امور نیز توجه ویژه می شود. اما از جهت فقهی اگر بخواهیم به این قضیه نظر کنیم حق الناسی بر عهده ی ما به این معنا که ملزم به ادایش باشیم ویا رضایتی حاصل نماییم نیست.

[="DarkRed"][/]

[="Indigo"]

سینا;435137 نوشت:
با توجه به این دو قسم موضوع،هم قبح گناه از بین نمی رود وهم خودمان در گناه بقیه شریک نمی شویم.
اگر ما بدحجابی را حق الناس تلقی کرده وخود را ملزم به ادای این حق معنوی ( به صورت استغفار ودعا وطلب مغفرت برای آنهایی که به علت بدحجابی واسطه ی گناهشان بودیم) می کنیم در واقع از نگاه اخلاقی قائل به این امر می شویم چرا که گناه کردن تاثیر نامطلوب بر قلب انسان دارد وبرای رفع کدورت گناه از دل به کوچکترین امور نیز توجه ویژه می شود. اما از جهت فقهی اگر بخواهیم به این قضیه نظر کنیم حق الناسی بر عهده ی ما به این معنا که ملزم به ادایش باشیم ویا رضایتی حاصل نماییم نیست.

مرسی بابت راهنماییتون.ولی من یه کم گیج شدم.اگه حق الناس است پس باید رضایت بگیرم و اگه این رضایت نگرفتن فقط به خاطر اینکه یه گناه دیگه میاد روش غلطه یعنی اگه مثلا طرف درخواست حلال داشت (مثلا ازدواج یا پول یا...) باید انجام بدم تا راضی بشه؟
سینا;435137 نوشت:
در واقع گاهی ما خواسته ویا ناخواسته با عملمان موجب دعوت دیگران به انجام کار ناشایست می شویم که همین امر موجب شراکت ما در گناه خواهد بود.از یک طرف لازم است صرفا به دلیل شراکت دیگران در گناه خود ؛ گناهمان را توجیه ننماییم واز طرف دیگر لازم است خود ،واسطه ی گناه دیگران نباشیم.

اگه خود ادم متوجه نباشد بازم این گناهه؟یعنی مثلا شوخیی چیزی پیش میاد که به نظر میاد کاملا عادی است(یعنی دوروبرو میبینید همه این طورین.یه جورایی رفتارهایی است که جز اداب معاشرت به حساب میاد نه یه رفتار عجیب که بخواد جلب توجه کنه) و ادم اصلا فک نمیکنه ممکنه روی دیگران اثر بذاره بعد میبینه مشکل درست شده...خب اینکه دیگه تقصیر من نیست هست؟یعنی به نظرم کسی که تو این شرایط به گناه می افتد مشکل دارد و غیر عادی است و اگر نه همه که اینطوری نیستن.پس مقصر خود اون ادمه که به گناه افتاده.درسته؟[/]

سلام!!!
توبه به زبان بی زبانی و عامیانه یعنی بازگشت!
خوب با یک تصمیم جدی از فردا تا دم مرگ چادرت را سرت کن!

[="Tahoma"][="Black"]

mona690;435806 نوشت:
مرسی بابت راهنماییتون.ولی من یه کم گیج شدم.اگه حق الناس است پس باید رضایت بگیرم و اگه این رضایت نگرفتن فقط به خاطر اینکه یه گناه دیگه میاد روش غلطه یعنی اگه مثلا طرف درخواست حلال داشت (مثلا ازدواج یا پول یا...) باید انجام بدم تا راضی بشه؟

با تشکر از سؤال شما

چنین کاری حق الناس مصطلح نیست و نیازی به رضایت گرفتن ندارد هر چند صدقه دادن و توبه کردن برای طرف مقابل کاری شایسته است .

mona690;435806 نوشت:
اگه خود ادم متوجه نباشد بازم این گناهه؟یعنی مثلا شوخیی چیزی پیش میاد که به نظر میاد کاملا عادی است(یعنی دوروبرو میبینید همه این طورین.یه جورایی رفتارهایی است که جز اداب معاشرت به حساب میاد نه یه رفتار عجیب که بخواد جلب توجه کنه) و ادم اصلا فک نمیکنه ممکنه روی دیگران اثر بذاره بعد میبینه مشکل درست شده...خب اینکه دیگه تقصیر من نیست هست؟یعنی به نظرم کسی که تو این شرایط به گناه می افتد مشکل دارد و غیر عادی است و اگر نه همه که اینطوری نیستن.پس مقصر خود اون ادمه که به گناه افتاده.درسته؟

اگر زن ، حجاب شرعی خود را حفظ کند و کاری نکند که موجب جلب توجه دیگران باشد و نداند با کاری که می کند کسی در مفسده و گناهی می افتد ، گناهی بر او نیست .

همیشه سلامت و موفق باشید[/]

سجاد;435970 نوشت:
چنین کاری حق الناس مصطلح نیست و نیازی به رضایت گرفتن ندارد
:Moteajeb!:
حق الناس نیست؟!؟وقتی بعضی خانم ها با وضع بد حجابشون ارامش و امنیت رو از مردم و جامعه میگین و یا خانواده ها رو از بین میبرن چه طور حق الناس نیست؟!ان خانواده ای که به خاطر همین مسئله از هم میپاشد مسئولیتش به عهده ی کیه؟!!پسر نوجوان و مردی که ارامش روانیشو از دست میدهد حقی ازش ضایع نشده؟
به همین راحتی؟زندگی یک نفر رو به هم بریزن ارامش و روان یه نفرو داغون کنن و بعد هم حق الناس نیست؟!

samansami;435971 نوشت:
:Moteajeb!:
حق الناس نیست؟!؟وقتی بعضی خانم ها با وضع بد حجابشون ارامش و امنیت رو از مردم و جامعه میگین و یا خانواده ها رو از بین میبرن چه طور حق الناس نیست؟!ان خانواده ای که به خاطر همین مسئله از هم میپاشد مسئولیتش به عهده ی کیه؟!!پسر نوجوان و مردی که ارامش روانیشو از دست میدهد حقی ازش ضایع نشده؟
به همین راحتی؟زندگی یک نفر رو به هم بریزن ارامش و روان یه نفرو داغون کنن و بعد هم حق الناس نیست؟!

[=microsoft sans serif]
نکته ای که لازم است مورد توجه قرار گیرد این است که وقتی گفته می شود بد حجابی نوعی تضییع حقوق دیگران است ودر واقع جز حق الناس می باشد سریعا این نوع برداشت می شود که لازم است رضایت طرف مقابل حاصل شود ووقتی گفته می شود حق الناس نیست دوستان اینگونه برداشت می کنند که هیچ مسئولیتی متوجه شخص نیست.همانطور که در پستهای گذشته هم توضیح دادیم حق الناس بودن این گناه ،همان شراکت در گناه می باشد بنابراین شما در حد پیش زمینه بودن برای به دام افتادن دیگران در گناه،گناهکار محسوب می شوید منتها برای توبه از این گناه کسب رضایت لازم نیست.وقتی می گوییم حق الناس است منظور همان زمینه بودن برای گناه است و این نوعی حق معنویست که شما با طلب استغفارمی توانید ادا نمایید ووقتی می گوییم حق الناس نیست منظور عدم لزوم کسب رضایت از طرف مقابل است.در ضمن شخص گناهکار به میزان گناه خودش باید در درگاه الهی پاسخگو باشد .شخص بد حجاب زمینه ی گناه دیگری را ایجاد کرده ودر این حد مجازات می شود وشخصی که با نگاه حرام آرامش روانی خودش را برهم میزند وبه دنبال نگاه حرام وضع زندگی خانواده ی خود را دگرگون می کند به همان میزان در درگاه الهی مقصر است.باز هم تاکید می کنم این نوع بیان باعث نشود که قبح گناه از بین برود وشخص بدحجاب خودش را از گناهکار بودن تبرئه نماید وبا خودش بگوید من بد حجابی را ادامه می دهم ونهایتا با طلب استغفار ،از عذاب الهی در امان می مانم چرا که توبه ی بد حجابی ،انتخاب حجاب است پس بخشش به شرط عدم ادامه ی گناه شامل حالش می شود.

سینا;436028 نوشت:
.نکته ای که لازم است مورد توجه قرار گیرد این است که وقتی گفته می شود بد حجابی نوعی تضییع حقوق دیگران است ودر واقع جز حق الناس می باشد سریعا این نوع برداشت می شود که لازم است رضایت طرف مقابل حاصل شود ووقتی گفته می شود حق الناس نیست دوستان اینگونه برداشت می کنند که هیچ مسئولیتی متوجه شخص نیست.همانطور که در پستهای گذشته هم توضیح دادیم حق الناس بودن این گناه ،همان شراکت در گناه می باشد بنابراین شما در حد پیش زمینه بودن برای به دام افتادن دیگران در گناه،گناهکار محسوب می شوید منتها برای توبه از این گناه کسب رضایت لازم نیست.وقتی می گوییم حق الناس است منظور همان زمینه بودن برای گناه است و این نوعی حق معنویست که شما با طلب استغفارمی توانید ادا نمایید ووقتی می گوییم حق الناس نیست منظور عدم لزوم کسب رضایت از طرف مقابل است.در ضمن شخص گناهکار به میزان گناه خودش باید در درگاه الهی پاسخگو باشد .شخص بد حجاب زمینه ی گناه دیگری را ایجاد کرده ودر این حد مجازات می شود وشخصی که با نگاه حرام آرامش روانی خودش را برهم میزند وبه دنبال نگاه حرام وضع زندگی خانواده ی خود را دگرگون می کند به همان میزان در درگاه الهی مقصر است.باز هم تاکید می کنم این نوع بیان باعث نشود که قبح گناه از بین برود وشخص بدحجاب خودش را از گناهکار بودن تبرئه نماید وبا خودش بگوید من بد حجابی را ادامه می دهم ونهایتا با طلب استغفار ،از عذاب الهی در امان می مانم چرا که توبه ی بد حجابی ،انتخاب حجاب است پس بخشش به شرط عدم ادامه ی گناه شامل حالش می شود

ولی جناب سینا فکر میکنم این ادبیات هم از ان طرف قضیه ممکنه مشکل ساز بشه که میبینیم هر اقایی که به گناه می افتد تقصیر رو به جای انکه گردن نگاه کنترل نشده ی خودش بندازه گردن زنها می ندازه و جامعه...!همین شراکت در گناه هم چیز کمی نیست مگه وقتی ما میگیم نماز نخواندن حق الناس نیست قبح ترک صلاه میریزد؟.لازم نیست حتما بگیم حق الناس!که بعد بخواد این طلب کاری و تقصیر رو به گردن دیگری انداختن ایجاد بشه...همان طور که یک شرابخوار نمیتونه از شراب فروش طلب کار باشه این مورد هم همینه.هر کس مسئول اعمال خودش است.ای کاش انقدر که برای حجاب تبلیغ میکنیم برای کنترل چشم هم کمی تبلیغ میکردیم که اهمیتش از ان بیشتر نباشد کمتر نیست.کاش.....از ان طرف هم وقتی یک دختر این رو بدونه دیگه سختش نیست که رعایت حجابش فقط به خاطر یک انسان دیگه و ارامش روانی اوست.و فکر نمیکنه در این مورد هم به او ظلم شده و مجبور است به خاطر یگری از خیلی کارهایی که دوست دارد انجام بده بگذر.میفهمد که حجابش نه برای دیگران که در درجه ی اول به خاطر خود او یا به خاطر حفظ حرمت و کرامت خود اوست که وقتی با یک نامحرم صحبت میکنه او رو نه با دید حیوانی که با دید انسانی ببینه.که به جای دیدن انسانیتش جنسیتش رو نبینه که...اتفاقا بیان این احکام اسلام (احکام پوشش و حرمت نگاه و ایات قران در مورد حجاب) و دقت درشون بهترین تبلیغ برای حجاب است.و به زن دلیل اصلی حجاب رو نشون میده و البته احترامی رو که اسلام برای زن قائل شده... این احکام بیان دستور العمل تفکرات زیبایی مثل این است: http://dl.balyan.ir/image/Charlie%20Chaplin%20speaks%20about%20the%20Hijab.jpg




[SPOILER]

http://www.dweb.ir/hejab/108.jpg

[/SPOILER]

نقل قول:
[=microsoft sans serif]حق الناس بودن این گناه ،همان شراکت در گناه می باشد بنابراین شما در حد پیش زمینه بودن برای به دام افتادن دیگران در گناه،گناهکار محسوب می شوید منتها برای توبه از این گناه کسب رضایت لازم نیست.

باسلام و خسته نباشید
اول میگید بخاطر شراکت در گناه حق الناسه
بعد میگید اگه توبه کنه دیگه نیازی به طلب حلالیت نیست
اینچطور حق الناسیه که نیاز به طلب حلالیت نداره؟
باتشکر

سینا;436028 نوشت:
[=microsoft sans serif]
نکته ای که لازم است مورد توجه قرار گیرد این است که وقتی گفته می شود بد حجابی نوعی تضییع حقوق دیگران است ودر واقع جز حق الناس می باشد سریعا این نوع برداشت می شود که لازم است رضایت طرف مقابل حاصل شود ووقتی گفته می شود حق الناس نیست دوستان اینگونه برداشت می کنند که هیچ مسئولیتی متوجه شخص نیست.همانطور که در پستهای گذشته هم توضیح دادیم حق الناس بودن این گناه ،همان شراکت در گناه می باشد بنابراین شما در حد پیش زمینه بودن برای به دام افتادن دیگران در گناه،گناهکار محسوب می شوید منتها برای توبه از این گناه کسب رضایت لازم نیست.وقتی می گوییم حق الناس است منظور همان زمینه بودن برای گناه است و این نوعی حق معنویست که شما با طلب استغفارمی توانید ادا نمایید ووقتی می گوییم حق الناس نیست منظور عدم لزوم کسب رضایت از طرف مقابل است.در ضمن شخص گناهکار به میزان گناه خودش باید در درگاه الهی پاسخگو باشد .شخص بد حجاب زمینه ی گناه دیگری را ایجاد کرده ودر این حد مجازات می شود وشخصی که با نگاه حرام آرامش روانی خودش را برهم میزند وبه دنبال نگاه حرام وضع زندگی خانواده ی خود را دگرگون می کند به همان میزان در درگاه الهی مقصر است.باز هم تاکید می کنم این نوع بیان باعث نشود که قبح گناه از بین برود وشخص بدحجاب خودش را از گناهکار بودن تبرئه نماید وبا خودش بگوید من بد حجابی را ادامه می دهم ونهایتا با طلب استغفار ،از عذاب الهی در امان می مانم چرا که توبه ی بد حجابی ،انتخاب حجاب است پس بخشش به شرط عدم ادامه ی گناه شامل حالش می شود.

من هم برای همین نگران بودم.اش نخورده و دهن سوخته.و واقعا تصمیم به توبه گرفتم ولی میترسیدم که تا وقتی اون فرد گناه میکنه گردن من هم باشه و توبه ام فایده نداشته باشه.و با اینکه خودم گناه نمیکنم برام نوشته شه.و یا چون اون از نظر روحی براش مشکل ایجاد شده من بهش مدیون باشم.

[="Indigo"]

سجاد;435970 نوشت:

با تشکر از سؤال شما

چنین کاری حق الناس مصطلح نیست و نیازی به رضایت گرفتن ندارد هر چند صدقه دادن و توبه کردن برای طرف مقابل کاری شایسته است .

اگر زن ، حجاب شرعی خود را حفظ کند و کاری نکند که موجب جلب توجه دیگران باشد و نداند با کاری که می کند کسی در مفسده و گناهی می افتد ، گناهی بر او نیست .

همیشه سلامت و موفق باشید


مرسی خیال منو راحت کردین.[/]

user;436821 نوشت:
باسلام و خسته نباشید
اول میگید بخاطر شراکت در گناه حق الناسه
بعد میگید اگه توبه کنه دیگه نیازی به طلب حلالیت نیست
اینچطور حق الناسیه که نیاز به طلب حلالیت نداره؟
باتشکر
[=microsoft sans serif]

بزرگوار در پستهای قبلی اشاره شد این حق الناس،حق الناس مصطلح نیست بلکه منظور همان گناهکار بودن به دلیل شراکت در گناه است.

تحریک جنسی ( علی اکبر رائفی پور ) - آپارات

(کلیپ حجاب، علی اکبر رائفی پور)

زنی که 1000 شئون داشت به اقلش اکتفا شد تو دنیا، جنسیتش
یعنی همان میلی که یک گربه به گربه دیگر دارد ... حیوان به حیوان دیگر دارد
یعنی زنی که شان خدایی داشت، وسیله رسیدن به خدا بود، مامور الهی بود،

حاضر شد افت کند تا این حد بیاید پایین که 4 تا مرد با نگاه هرزشون دنبال این بیفتند
نفهمید داره چکار میکنه، شد دستمایه 4 تا مریض.........
چون ذات زن تمایل دارد به دیده شدن. برای کی؟

به این فکر کنید: من دیده بشم که 4 تا حروم لقمه بهم نگاه کنن؟ تحریک بشن به واسطه اونها من گناه بکنم؟

یعنی یک گناهی که هیچیش بهم نرسیده

یه موقع هست آدم میره دزدی میکنه یک عشق وحالی میکنه، یه موقع هست یک گناهی میکنه که همون موقع لذتشو میچشه

اما داری گناهی انجام میدهی که هیچیش بهت نمیرسه

اون دنیا یهویی دیدی خرتو گرفتن، 10 هزار نفر

چی شده؟ آقا این ما رو به گناه انداخته



اولم به اون میگن تو چرا نگاه کردی

اما اون طرف ماجرا هم بود:

تو چرا خودتو نپوشوندی


استاد علی اکبر رائفی پور - ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۳۹۱ - مشهد مقدس - حسینه زرگرها -




بسم الله الرحمن الرحیم

سخنرانی استاد رائفی پور
موضوع: زن، جامعه، پیشرفت
نقش زن در دوران اخرالزمان
22 اردیبهشت 91 در مشهد مقدس

دانلود قسمت اول: {لينك مستقيم} از مديا فاير

دانلود قسمت دوم : {لينك مستقيم} از مديا فاير



منبع:آنتی 666

سوال:
اگر پوشش نادرست من باعث جلب توجه پسری شده و او به گناه افتاده باشد من هم در گناهش سهمیم؟برای توبه و جبرانش باید چه کار کنم؟

پاسخ:
نکته ی قابل توجه این است که زن در مسئله حجاب باید به این باور برسد که رعایت حجاب امر شخصی نیست بنابراین نوع پوشش هر خانم به نوبه خود میتواند در سعادت یا شقاوت جامعه تاثیرگذار باشد.متاسفانه امروز خانم ها به این مسئله توجه لازم را ندارند وبا بهانه هایی همچون آزادی ویا شخصی بودن حجاب با هر وضع نامناسبی در جامعه حاضر می شوند وزمینه ی گناه دیگران را ایجاد می نمایند .

بنابراین وقتی زنی با بی حجابی خود در جامعه حاضر می شود واسباب به گناه افتادن مردان را فراهم می کند در واقع شریک در گناه است وحقی از دیگران ضایع نموده است یعنی در واقع میشه گفت حق الناس بودن حجاب، همون شراکت در گناه هست اما با توجه به این که احقاق این حق از نوع حقوق مادی نیست بلکه حق معنوی است پس لازم است در مرحله ی اول توبه نماید ودست از بد حجابی بردارد وبا حجاب کامل در جامعه حاضر شود ودر ادامه نیز برای آنانی که باعث انحرافشان شده طلب استغفار ورحمت وبخشش نمایید وبرای هدایتشان دعا نماید.بنابراین توبه ی بی حجاب در واقع انتخاب حجاب است. تا وقتی نوع پوشش خود را تغییر ندهد توبه ای صورت نگرفته است.

نکته ی بعدی این است که هر کس به اندازه ی گناه مورد مجازات قرار می گیرد شما در وهله ی اول سبب گناه دیگران شده اید پس حسابتان جداگانه مورد بررسی قرار می گیرد اما افرادی نیز که به واسطه ی شما به گناه می افتند خودشان مقصرند چرا که باید از نگاه حرام خودداری می کردند پس آنها نیز با اراده ی خود گناه می کنند البته بیان این مطلب باعث نشود که ما تصور کنیم هیچ گناهی انجام نداده ایم بلکه می خواهم بگویم هر کس در حد عملکرد خود مقصر است نه بیشتر.این صحبت بنده نباید باعث شود که شما قبح وزشتی گناه خود را فراموش نمایید.شما با واسطه بودن گناه مقصرید ودیگری با نگاه به نامحرم.بنابراین در وهله ی اول شما در گناه آن شخص شریکید اما اگر گناه را ادامه دهد در ادامه ،گناهی متوجه شما نیست.چون در گناه اول شما باعث تحریک شدید اما گناهان بعدی را با میل خود ویا عوامل دیگر انجام داده است.

در رابطه با ارتباط با نامحرم و وابستگی عاطفی نیز باید بگویم توبه ی این گناه نیز ترک ارتباط است وتنها وظیفه ی شما در این امر طلب مغفرت وبخشش برای آن شخص ودعا برای هدایتش می باشد ولزومی ندارد شما رضایت حاصل نمایید چرا که کسب رضایت در این مورد نیز ملزم به برقراری ارتباط مجدد است ودر واقع شما می خواهید با گناه ،گناه را پاک نمایید واین عقلانی نیست
در حديثى از پيامبر(صلى الله عليه و آله) چنين نقل شده:
"مَنْ أَمَرَ بِمَعْرُوفٍ أَوْ نَهى‏ عَنْ مُنْكَرٍ أَوْ دَلَّ عَلى‏ خَيْرٍ أَوْ أَشارَ بِهِ فَهُوَ شَرِيْكٌ وَ مَنْ أَمَرَ بِسُوءٍ أَوْ دَلَّ عَلَيْهِ أَوْ أَشارَ بِهِ فَهُوَ شَرِيْكٌ"
«هر كس به كار نيكى امر، يا نهى از منكرى كند و يا مردم را راهنمائى به عمل خيرى نمايد، و يا به نحوى موجبات تشويق آنها را فراهم سازد، در آن عمل سهيم و شريك است، و همچنين هر كس دعوت به كار بد يا راهنمائى و تشويق‏ به آن نمايد، او نيز شريك است (1)».
در واقع گاهی ما خواسته ویا ناخواسته با عملمان موجب دعوت دیگران به انجام کار ناشایست می شویم که همین امر موجب شراکت ما در گناه خواهد بود.از یک طرف لازم است صرفا به دلیل شراکت دیگران در گناه خود ؛ گناهمان را توجیه ننماییم واز طرف دیگر لازم است خود ،واسطه ی گناه دیگران نباشیم.

با توجه به این دو قسم موضوع،هم قبح گناه از بین نمی رود وهم خودمان در گناه بقیه شریک نمی شویم.
اگر ما بدحجابی را حق الناس تلقی کرده وخود را ملزم به ادای این حق معنوی ( به صورت استغفار ودعا وطلب مغفرت برای آنهایی که به علت بدحجابی واسطه ی گناهشان بودیم) می کنیم در واقع از نگاه اخلاقی قائل به این امر می شویم چرا که گناه کردن تاثیر نامطلوب بر قلب انسان دارد وبرای رفع کدورت گناه از دل به کوچکترین امور نیز توجه ویژه می شود. اما از جهت فقهی اگر بخواهیم به این قضیه نظر کنیم حق الناسی بر عهده ی ما به این معنا که ملزم به ادایش باشیم ویا رضایتی حاصل نماییم نیست
بنابراین چنین کاری حق الناس مصطلح نیست و نیازی به رضایت گرفتن ندارد هر چند صدقه دادن و توبه کردن برای طرف مقابل کاری شایسته است .


(1) وسائل الشیعه ج16 ص 124

موضوع قفل شده است