جمع بندی من که می دونم نماز و روزه ام قبول نیست، پس...

تب‌های اولیه

21 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
من که می دونم نماز و روزه ام قبول نیست، پس...

سلام خدمت همه بزرگواران اسک دین:Gol:
طاعات و عباداتتون قبول حق ان شاء الله

من سوالی رو مطرح میکنم، ان شاء الله که از نظرات دوستان و کارشناسان گرامی بهره مند بشم.


من که میدونم نماز و روزه ام قبول نیست، پس چرا باید خودم رو به زحمت بندازم؟؟؟

کارشناس بحث : بصیر



عرشیان;255843 نوشت:
من سوالی رو مطرح میکنم، ان شاء الله که از نظرات دوستان و کارشناسان گرامی بهره مند بشم.ɛ✿ɜ من که میدونم نماز و روزه ام قبول نیست، پس چرا باید خودم رو به زحمت بندازم؟؟؟ɛ✿ɜ

باسلام و عرض ادب
هیچ کسی نمی تواند بگوید نماز من قبول شده،
می تواند بگوید نماز من صحیح بوده یا نه،اما قبول یا بطلان نماز، از علم ما خارج است و در علم خداست.
قبولی عمل، امری است که فقط خدا بدان واقف است، تا بنده مورد غرور و عجب واقع نشود. اگر ما از قبولی اعمالمان مطلع بودیم، شاید دیگر خدا را عبادت نمی کردیم. چون یک عمل قبول هم، نجات دهنده خواهد بود.
پس حتی آنهایی که به ظاهر انسان خوبی هستند، نمی توانند بگویند عملشان قبول شده است، پس در این مرحله فرقی بین خطاکار و درستکار نیست که از قبولی عمل خویش، بی اطلاعند.
اگر هم کسی یقین به عدم قبولی داشته باشد، بازهم باعث نمی شود که دیگر آن عمل را انجام ندهد.
زیرا بین قبولی عمل، و صحت عمل تفاوت است. صحت عمل به این است که مثلا نماز را با وضو، رو به قبله، تلفظ صحیح و رعایت واجبات، انجام دهیم، اما قبولی عمل که عرض شد، به دست بنده نیست و در علم خداست.
حال اگر شخصی نماز صحیحی خواند که می داند قبول نیست،مثلا کسی که شراب خورده، در روایت هست که تا چهل روز نمازش قبول نیست،دعایش مستجاب نمی شود، خوب اگر نماز را هم نخواند، دو گناه برای او نوشته می شود، یکی ترک نماز، دیگری شرابخواری.
اما اگر نماز بخواند، دیگر از نمازِ او سوال نمی شود، و مجازات نماز نخواندن را نخواهد داشت، بلکه فقط به او پاداشی نمی دهند، اما عذابی ندارد و عذاب او فقط شرابخواری خواهد بود.
امید است که انشاالله همین نماز، او را از سایر منکرات نجات دهد.
إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَر. [عنکبوت آیه 45]

مراجعه بفرمائید:
http://www.askdin.com/thread17623.html

سلام و عرض ادب
تاپیک معرفی شده رو مطالعه کردم و همچنین پاسخ استاد محترم، جناب بصیر
جناب بصیر، اینکه میگن روز قیامت اولین سوالی که میشه از از نماز هست، یعنی صرف خوندن صحیح نماز هست؟

بصیر;256732 نوشت:
اما اگر نماز بخواند، دیگر از نمازِ او سوال نمی شود

بصیر;256732 نوشت:
امید است که انشاالله همین نماز، او را از سایر منکرات نجات دهد.

نمازی که از ترس دیگران هست
نمازی که برای جلب نظر دیگران هست
نمازی که فقط برای خلاص شدن از عذاب وجدان خونده میشه
نمازی که در اون لحظه ای توجه به خدا نیست
نمازی که توأم شده با گناهان کبیره و صغیره
چطور میتونه بازدارنده باشه؟ چطور میتونه شخص رو نجات بده؟
مگر نداشتیم عابدانی رو که سالهای سال خدا رو عبادت کردند ولی در نهایت عاقبت به شر شدند؟
چرا عبادت اونها مایه دستگیریشون نشد؟

دوستان سلام

تا حالا شده با خودتون بگید من وقتی نماز میخونم چرا اینقدر حواسم پرته؟ چرا به همه چیز فکر میکنم غیر از خدا؟ چرا هرچی گم کردم تو نماز پیدا میکنم؟ بعد شده با خودتون بگید این نماز به درد نمیخوره؟ و قبول نمیشه؟ راه حلش میدونید چیه؟
شب های قدر روحانی سخنران یک روایت از امام صادق خوند که خیلی برام جالب بود!
گفت روایت هست که اگر با تربت سیدالشهدا نماز بخونید این تربت باعث میشه نمازتون قبول بشه !

سلام و عرض ادب

asad;257133 نوشت:
روایت هست که اگر با تربت سیدالشهدا نماز بخونید این تربت باعث میشه نمازتون قبول بشه !

بله، روایت به این صورت هست:
امام صادق (ع) فرمودند: سجده کردن بر تربت امام حسین (ع) هفت حجاب را از (منع قبولی آن) نماز بر می دارد.

[="tahoma"][="navy"]

عرشیان;257095 نوشت:
جناب بصیر، اینکه میگن روز قیامت اولین سوالی که میشه از از نماز هست، یعنی صرف خوندن صحیح نماز هست؟

باسلام و عرض ادب
دوست عزیز گفته شد که مواخذه، از ترک نماز نمی شود، نه این که چیزی هم به عنوان پاداش به او بدهند.
دقت بفرمایید، بین صحت نماز و قبولی آن تفاوت است.
با قبولی نماز، نجات حاصل می شود، اما با صحت نماز، فقط تکلیف ساقط می گردد ولی پاداشی داده نمی شود، حتی اگر نماز قبول نشود، سائر اعمال هم مورد قبول واقع نمی شود.
ان قبلت قبل ما سواها. اگر نماز قبول شود، سایر اعمال هم قبول می گردد.
بازهم می گویم بین قبولی و صحت تفاوت است، نماز مقبول سایر اعمال مقبول را با خاصیت می کند، نماز صحیح، فقط، تکلیف نماز خواندن را از دوش برداشته و معلوم نیست، نجات دهنده باشد. کیست که بداند، واقعا نماز او مقبول درگاه الهی واقع شده است؟؟
عرشیان;257095 نوشت:
نمازی که از ترس دیگران هست
نمازی که برای جلب نظر دیگران هست
نمازی که فقط برای خلاص شدن از عذاب وجدان خونده میشه
نمازی که در اون لحظه ای توجه به خدا نیست
نمازی که توأم شده با گناهان کبیره و صغیره
چطور میتونه بازدارنده باشه؟ چطور میتونه شخص رو نجات بده؟
مگر نداشتیم عابدانی رو که سالهای سال خدا رو عبادت کردند ولی در نهایت عاقبت به شر شدند؟
چرا عبادت اونها مایه دستگیریشون نشد؟

کسی نگفت، اینگونه نماز خواندن،نجات دهنده است، ذکری از انواع نیتها نکردیم.
گفته شد، امید است نماز انسان گنه کار، او را نجات دهند، یعنی از گناه باز دارد.
والا حرف شما متین است.
امیر المومنی در حدیث زیبایی می فرمایند:مَا أَهَمَّنِي ذَنْبٌ أُمْهِلْتُ فِيهِ حَتَّى أُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ.(غرر الحکم ص 696)
یعنی همّ و غمّی ندارم در گناهی که بعد از آن به من مهلت بدهند، دو رکعت نماز بخوانم.
یعنی اگر به گنه کار فرصت بدهند، بعد از گناهش، دو رکعت نماز بخواند، کفاره گناهش می باشد. اما این که آیا مهلت بدهند یا ندهند، معلوم نیست، لذا کسی نمی تواند به راحتی جرأت بر گناه داشته باشد.
همچنین امام صادق علیه السلام فرمودند:
َ عَنِ الصَّادِقِ ع أَنَّهُ قَالَ: الصَّلَاةُ حُجْزَةُ اللَّهِ وَ ذَلِكَ أَنَّهَا تَحْجُزُ الْمُصَلِّيَ عَنِ الْمَعَاصِي مَا دَامَ فِي صَلَاتِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَر
نماز مانعیست از طرف خدا، و نمازگزار را از گناهان منع می کند مادامی که در نماز است، خداوند می فرماید: همانا نماز از فحشاء و منکر به دور می سازد.(بحار،ج4، ص 25)[/][/]

سلام مجدد
استاد گرامی، از اینکه بحث رو ادامه میدم، عذرخواهی میکنم چرا که کاربر محترمی به دنبال پاسخ سوالشان از میان بحث بین من و شما هستند؛ لذا بنده را عفو بفرمایید.
اما بعد
حقیر به خوبی متوجه فرق بین صحت نماز و قبولی آن هستم و متوجه تمامی قسمتهای پاسخ شما هستم ولیکن سوال من هم همینجاست.
آنچه نجات دهنده است نماز مقبول است و قبولی نماز است که موجب قبول شدن سایر اعمال میشود، گرچه تشخیص اینکه خداوند نماز را قبول کرده یا نه، دشوار است و این از امور پنهان نزد خداست ولی بالفرض من با اوصافی که در پست قبل ذکر کردم، نمازم را میخوانم، برای پسند دیگران و فرار از عذاب وجدان و ...
من چون احوال خودم رو بعد و قبل نماز میبینم به این یقین میرسم که نماز من نه تنها قبول نیست که حجاب هم میشود و انجاست که مورد لعن قرآن هم میشوم(سهل انگاری در نماز).
این مطلب در کنار داستانهایی که شنیده ایم فرد بعد از سالها عبادت باز هم عاقبت به شر شده، باعث میشود تصمیم بگیرم حداقل 2 روز دنیا را خوش باشم و خودم را در قید و بند عبادتهایی که میدانم هیچوقت به جایی نخواهم رسید که حقیقتشان را درک کنم، اسیر نکنم.
و بعد با این مقایسه که من که چندین و چند گناه کبیره و صغیره انجام میدهم، ترک نماز هم در کنار آن؛ همه و همه مرا به این تشویق میکند که نماز را نخوانم و روزه را نگیرم و سایر اعمال عبادی؛ چرا که من فعلا قدرت و تصمیم ترک گناهانم را ندارم.
مقصودم طولانی کردن کلام نبود، ببخشید که حاصل شد
شما برای فردی که چنین حالتی دارد، چه توصیه و راهکاری دارید؟


«إِنَّ الصَّلَوةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَآءِ وَ الْمُنكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ»

(نماز انسان را از كارهاى زشت و ناپسند باز مى دارد، و قطعا ياد خدا بزرگتر است.)

امام صادق (عليه السلام) فرمود:
هر كسى‏ دوست دارد قبولى‏ يا ردّ نمازش را بداند،
ببيند نمازش او را از فحشا و منكر باز داشته است يا نه؟

سپس امام فرمود: «فبقدر ما منعته قبلت منه»
به اندازه ‏اى‏ كه نماز، انسان را از منكرات باز مى‏ دارد، به همان اندازه قبول مى‏ شود.

نماز ذکر است و برای این پنج نوبت گفته شده تا ذکر برای شخص دائمی شود!

تا وقتی شخص در ذکر و یاد خداست کمتر به گناه آلوده میشود یا حتی اصلا هیچ گناهی از وی سر نمیزند چون او را همیشه حاضر می بیند و حس میکند!

مثلا میگن فلانی فکر و ذکرش شده گیم و اینترنت و... یعنی صبح و شب فکرش درگیر بازی هست
حتی موقع غذا خوردن و در خواب!

شما هم باید مدتی حدود سی چهل روز اینطور فکر و ذکرتان خدا شود! تا دائم الذکر شوید!

البته این به معنی ذکر گفتن نیست بلکه در واقع دلتان را باید مشغول او و معرفتش کنید
به این شکل که معارف و مطالب عرفانی عرفا را بخوانید
چون سخن آنان یاد خداست و دل را به او مشغول میکند!

اگه معتاد خدا شدید میتونید از گناه دور باشید!

در ضمن باید کیفیت نماز را زیاد کرد نه کمیتش را!
به همین دلیل فرمودند: اگر کسی دو رکعت نماز با اخلاص بخواند بهشت بر او واجب میشود!
این یعنی کیفیت مهم است نه کمیت نماز!

مولا علی فرمودند: اول الدین معرفته اول دین شناخت خداست!
تا خدا رو نشناسی نمازت بدون معرفت هست! و ارزشی نداره!

اگر نه روی دل اندر برابرت دارم
من این نماز حساب نماز نشمارم


مرا غرض ز نماز آن بود که پنهانی
حدیث درد فراق تو، با تو بگذارم


وگرنه، این چه نمازی بود که من، بی تو
نشسته روی به محراب و دل به بازارم


از این نماز ریایی ، چنان خجل شده ام
که در برابر رویت نظر نمی آرم

(مولانا)


نمازت کی شود آخر نمازی
تو تا خود را بکلی در نبازی؟



الحذر از صحبت نااهل بگریز
عبادت خواهی از عادت بپرهیز


نگردد جمع با عادت عبادت
عبادت می کنی بگذر ز عادت

خشوع مومنان جان نماز است
از آن معنی که با او دوست راز است


اگر از جان و دل با حق به رازی
یقین می‌دان که دایم در نمازی


اگر چه افضل طاعت نماز است
فضیلت بیشتر اندر نیاز است


ببُر از خلق و با حق گیر پیوند
به کلّی اقتدا کن رکعتی چند


ز اول بفکن این دنیا پس سر
پس آن گاهی بگو الله اکبر


قرائت چیست با حق راز گفتن
نیاز خویش با حق باز گفتن


حضور قلب می‌باید در این کار
اگر داری وگرنه رو به دست آر


اگر چه ما نمازی می‌گزاریم
ولی در وی حضور دل نداریم


خداوندا حضوری بخش ما را
اجابت کن به فضلت این دعا را


تو را تا بود تو اندر وجود است
تنت فارق چو شیطان از سجود است


ولی چون بُودِ خود را ترک کردی
برو کن سجده اکنون زانکه مردی


برو نیت نکو کن پس قدم نه
که نیت مومنان را از عمل به


نماز مومنان این بُد که گفتم
به یک معنی و دیگرها نهفتم


نماز مخلصان برتر از این‌ست
ندانستی‌ش پنداری همین است


نمازی کان به حق دین را ستون‌ست
یقین می‌دان صلوه دائمون‌ست


نخست از فاتحه بشناس خود را
بخوان پس قل هو الله احد را


نماز معنوی زان علی بود
که جان او ز نور حق جلی بود


که پیکان برکشیدش مرد از پای
نجنبید از حضور خویش از جای


تو هم گر عابدی بگذار عادت
که این‌ست ای اخی سرّ عبادت


نمازی کز سر صدق و صفا نیست
اگر در کعبه بگذاری روا نیست


مکن سهو نمازت در ره دین
بخوان یک راه ویل للمصلین


نمازی کان به سهو آری تمامت
جزایش ویل باشد در قیامت

نماز از صدق کن کان‌ست اولی
که تا یابی جزایش قرب مولی

(شیخ محمود شبستری)


مطالب خوبی هم در لینکهای زیر هست

http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=45168

http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=192303

[="tahoma"][="navy"]

عرشیان;257686 نوشت:
این مطلب در کنار داستانهایی که شنیده ایم فرد بعد از سالها عبادت باز هم عاقبت به شر شده، باعث میشود تصمیم بگیرم حداقل 2 روز دنیا را خوش باشم و خودم را در قید و بند عبادتهایی که میدانم هیچوقت به جایی نخواهم رسید که حقیقتشان را درک کنم، اسیر نکنم.
و بعد با این مقایسه که من که چندین و چند گناه کبیره و صغیره انجام میدهم، ترک نماز هم در کنار آن؛ همه و همه مرا به این تشویق میکند که نماز را نخوانم و روزه را نگیرم و سایر اعمال عبادی؛ چرا که من فعلا قدرت و تصمیم ترک گناهانم را ندارم.
مقصودم طولانی کردن کلام نبود، ببخشید که حاصل شد
شما برای فردی که چنین حالتی دارد، چه توصیه و راهکاری دارید؟

باسلام و عرض ادب، سخن شما متین است. من هم قبول دارم. هر نمازی نجات دهنده نیست.
حتی اگر به رساله های عملیه رجوع شود، شرایطی را که برای صحت نماز، نه قبولی نماز، ذکر شده، یکی از آنها این است که رو به قبله بایستد و نیت قربت الی الله بکند.
حالا شخصی که برای اموری که فرمودید نماز می خواند، قصد قربتی از وی رخ نداده، تا نمازش صحیح باشد. یعنی حتی نمازش صحیح نیست. تا چه برسد به قبول.
در واقع نماز نخوانده.
سخن در اینجاست اگر کسی تمام شرایط صحت نماز، مثل غصبی نبودن لباس نمازگزار که مستلزم دزدی نبودن و پرداخت واجبات دینی از جمله خمس است، را رعایت کند، امید است همین نماز، کم کم او را از فحشا و منکر و سایر موبقات نجات دهد.
بله، کسی که خودش هم می داند،نمازش صحیح نیست، یا برای قبولی نماز نمی خواند، با این عمل می خواهد بگوید من عقیده به قیامت ندارم، این نماز را هم که می خوانم از ترس پدرم است، برای احترام شدن از طرف مردم است و غیره.
بر سر این بحثی نداریم. حرفمان یکی است.
شخصی از معصوم سوال کرد، فلانی گناهانی مرتکب می شود، اما نماز هم می خواند، آیا فایده دارد؟ حضرت فرمودند: امید است نماز او در آخر امر، او را نجات دهد.(مضمون حدیث)[/][/]

بصیر;258252 نوشت:

بله، کسی که خودش هم می داند،نمازش صحیح نیست، یا برای قبولی نماز نمی خواند، با این عمل می خواهد بگوید من عقیده به قیامت ندارم، این نماز را هم که می خوانم از ترس پدرم است، برای احترام شدن از طرف مردم است و غیره.
بر سر این بحثی نداریم. حرفمان یکی است.
شخصی از معصوم سوال کرد، فلانی گناهانی مرتکب می شود، اما نماز هم می خواند، آیا فایده دارد؟ حضرت فرمودند: امید است نماز او در آخر امر، او را نجات دهد.(مضمون حدیث)

یعنی شما می فرمایید چنین شخصی که نمازش نه قبول است نه صحیح، آیا نخواندش بهتر است؟ چون واقعا به دردش نمی خورد و چه بسا وبال گردنش شود؟ یا نه نماز بخواند ولو با این اوصافی که فرمودید که قصد قربت ندارد، ریایی می خواند و...؟

[="Tahoma"][="Green"]لا حول و لا قوة الا بالله

بصیر;257663 نوشت:

ان قبلت قبل ما سواها. اگر نماز قبول شود، سایر اعمال هم قبول می گردد.

در یکی از تاپیکهای انجمن مشاوره بحث به همین مورد رسید که چون در بخش مشاوره بود جواب داده نشد
سوال این هست که اگر شخصی از نظر عرفی انسان بسیار خوبی باشد مثلاً غیبت و دروغ و تهمت و ... نداشته باشد به دیگران احترام بگذارد ، از نیازمندان و ایتام دستگیری کند و هرچیزی که عرفاً و شرعاً تحسین شود اما نماز نخواند آیا سایر اعمال این شخص با توجه به آیات و روایات بسیار زیاد در خصوص خواندن نماز پذیرفته هست ؟[/]

صراط11;328757 نوشت:
یعنی شما می فرمایید چنین شخصی که نمازش نه قبول است نه صحیح، آیا نخواندش بهتر است؟ چون واقعا به دردش نمی خورد و چه بسا وبال گردنش شود؟ یا نه نماز بخواند ولو با این اوصافی که فرمودید که قصد قربت ندارد، ریایی می خواند و...؟

باسلام و عرض ادب
این دستور، دستور غلطی است که انسان را مردد بین نماز ریایی و یا عدم خواندن نماز بکنیم، بعد سوال کنیم آیا نماز ریایی خواندن بهتر است یا نماز نخواندن.
بلکه راه سومی هم هست، چرا راه را دو راهی تصور کنیم.
راه سوم این است که نماز بخواند و قصد قربت کند، چرا انسان خودش را مردد بین نماز بدون اخلاص و بی نمازی قرار دهد؟!مگرمجبور به انتخاب یکی از این دو امر شده ایم؟
به جای این که اصلا نماز نخواند یا نماز ریایی بخواند، نمازی بخواند که سعی در توجه به خداوند داشته باشد و این شدنی است.
مطلب بعدی این که: در روایات راهی برای تشخیص قبولی نماز ذکر شده است و همچنین این که از نماز، چقدرش مورد قبول واقع شده نیز اشاره شده است.
امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس دوست دارد بداند که آیا نمازش قبول شده است یا نه، نگاه کند ببیند آیا نماز او باعث شده است که از فحشاء و منکر ممانعت کند، به هر اندازه که از گناه فاصله گرفته و از گناه بیزار است، به همان مقدار نمازش قبول است.

مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَعْلَمَ أَ قُبِلَتْ‏ صَلَاتُهُ‏ أَمْ‏ لَمْ تُقْبَلْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ مَنَعَتْهُ صَلَاتُهُ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْكَرِ فَبِقَدْرِ مَا مَنَعَتْهُ قُبِلَتْ مِنْهُ.(بحار، ج 16، ص 204)
حتی ما خودمان می توانیم کاری کنیم که نمازمان قبول بشود یا نشود، اینطور نیست که حالا که من معصیت کار شدم، دیگر مجبورم که نماز نخوانم و نمازم قبول هم نشود، امام صادق علیه السلام باز در حدیثی دیگر می فرمایند: گاهی بنده خدا، از نمازش نصفش بالا می رود ، گاهی ثلثش، گاهی یک چهارم، گاهی یک پنجم، و بالا نمی رود مگر مقداری از نمازش که با حضور قلب و توجه خوانده باشد.

إِنَ‏ الْعَبْدَ لَيُرْفَعُ‏ لَهُ مِنْ صَلَاتِهِ نِصْفُهَا أَوْ ثُلُثُهَا أَوْ رُبُعُهَا أَوْ خُمُسُهَا فَمَا يُرْفَعُ لَهُ إِلَّا مَا أَقْبَلَ عَلَيْهِ بِقَلْبِه‏.(کافی، ج 3، ص 263)

پس پیداست که بالا رفتن نماز یا نرفتن آن، دست ماست و مجبور نیستیم که یا نماز نخوانیم، یا نماز ریایی بخوانیم، بلکه راه سومی هم هست و آن این که در حدّ توانمان، نماز با توجه بخوانیم و ان شاء الله قبول درگاه الهی واقع خواهد شد.

كبوتر حرم;328762 نوشت:
سوال این هست که اگر شخصی از نظر عرفی انسان بسیار خوبی باشد مثلاً غیبت و دروغ و تهمت و ... نداشته باشد به دیگران احترام بگذارد ، از نیازمندان و ایتام دستگیری کند و هرچیزی که عرفاً و شرعاً تحسین شود اما نماز نخواند آیا سایر اعمال این شخص با توجه به آیات و روایات بسیار زیاد در خصوص خواندن نماز پذیرفته هست ؟

باسلام و احترام
نه خیر، همه اعمال دائر مدار نماز است و طبق فرمایش امیرالمومنین علیه السلام: بدان که هر چیزی از عملت، تابع نماز توست.
وَ اعْلَمْ‏ أَنَ‏ كُلَ‏ شَيْ‏ءٍ مِنْ‏ عَمَلِكَ‏ تَبَعٌ لِصَلَاتِك‏.(نهج البلاغه، ص 385)
همچنین رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمودند: نماز ستون دین است و اولین چیزی که از اعمال ابن آدم در آن نظر می شود، نماز است، پس اگر صحیح و مورد قبول بود، در سایر اعمالش نظر می شود و اگر نه، به باقی اعمالش نگاه نمی شود.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ إِنَ‏ عَمُودَ الدِّينِ‏ الصَّلَاةُ وَ هِيَ‏ أَوَّلُ‏ مَا يُنْظَرُ فِيهِ مِنْ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ فَإِنْ صَحَّتْ نُظِرَ فِي عَمَلِهِ وَ إِنْ لَمْ تَصِحَّ لَمْ يُنْظَرْ فِي بَقِيَّةِ عَمَلِهِ.(تهذیب الاحکام، ج 2، ص 237)

خدایی که در همین دنیا، فرموده: «سایر اعمالتان موقعی مورد عنایت و نظر واقع می شود که نمازتان را درست خوانده باشید»، حالا چرا ما اسرار داشته باشیم، اعمال خیری که نماز در بین آنها نیست، باید مورد قبول واقع شود؟! آن کسی که باید پاداش بدهد می گوید اعمالتان را بدون نماز نیاورید که پذیرفته نیست، حالا ما برویم و اعمالی بدون نماز بیاوریم و به اجبار به خدا بگوییم خدایا باید قبول کنی، آیا این استدلال منطقی است؟
اعمال باید برای رضای خدا باشد، اگر کسی مزد از خدا می خواهد و اگر بهشت و دوزخ به دست خدا، خدا می فرماید من اینگونه اعمال را که با نماز باشد قبول می کنم، اگر هم کسی برای رضای خدا کار نمی کند بلکه برای دلش عمل می کند، پس نباید توقع داشته باشد که از خدا پاداش بگیرد و باید مزد اعمالش را از همان کسانی بگیرد که برای آنها عمل کرده.

شخصی از معصوم سوال کرد، فلانی گناهانی مرتکب می شود، اما نماز هم می خواند، آیا فایده دارد؟ حضرت فرمودند: امید است نماز او در آخر امر، او را نجات دهد.(مضمون حدیث)
با سلام
حدیث زیبایی ا ست. اگر آدرس را ذکر کنید ممنون می شم. با تشکر

عرشیان;255843 نوشت:
من که میدونم نماز و روزه ام قبول نیست، پس چرا باید خودم رو به زحمت بندازم؟؟؟

مگه علم غیب دارید ؟
دیگه اینکه عبادت برای انجام فرمان الهی است رد و قبول به خدای متعال ربط داره نه به ما

بصیر;337280 نوشت:
آن کسی که باید پاداش بدهد می گوید اعمالتان را بدون نماز نیاورید که پذیرفته نیست،

سایر اعمال خوب که بدون نماز مقبول نیست، پس هیچ

بصیر;337279 نوشت:
به هر اندازه که از گناه فاصله گرفته و از گناه بیزار است، به همان مقدار نمازش قبول است.

شخص از گناه هم فاصله نگرفته، پس نمازش هم مقبول نیست

خب این شخص که شد جهنمی!!!!! اینطور نیست استاد؟؟

عرشیان;434310 نوشت:
خب این شخص که شد جهنمی!!!!! اینطور نیست استاد؟؟

با سلام
هیچ وقت نمی تونیم بگیم که فلانی جهنمی است، فقط وظیفه ما بیان دین و روایات اهل بیت علیهم السلام است مثلا بگیم که معصومین فرمودند قبولی اعمال در گرو قبولی نماز است. اما اینکه اگه دیدیم کسی نماز نمیخونه نمیتونیم بگیم اون جهنمیه.
در این زمینه روایت زیبایی را برای شما نقل می کنم:
[=Traditional Arabic]به رسول خدا صلى الله عليه و آله گفتند: فلانى هلاك شد زيرا گناهانش چنين و چنان است، حضرت فرمود: اين طور نيست بلكه نجات يافت و خداوند عملش را ختم بخير مى‏ كند و بزودى همه گناهان او را خواهد بخشید، و آنها را بحسنات مبدل خواهد نمود، چرا كه او عیب کسی را پوشاند بدون
آنکه آن شخص بفهمد، و وقتی آن شخص فهميد كه او چنين كارى كرده است، گفت: اى مرد! خداوند ثواب ترا جزيل و بسياردهد و عاقبت تو را بخير كند، و در حساب با تو سخت نگيرد، خداوند دعاى آن مرد را در حق وى مستجاب ساخت، و اين مرد را خداوند عاقبت بخيرش نكرد مگر بدعاى آن مؤمن.‏
(1)
بنابراین از یک طرف می گوئیم باید نماز خواند که اگر نخوانیم ستون دین را نداریم و معلوم نیست بقیه اعمال ما قبول شود و از طرفی هم می گوئیم در مقام قضاوت برای افراد هیچ گونه حکمی نمی توانیم صادر کنیم که فلانی جهنمی است بلکه باید همیشه انسان بقیه را بهتر از خودش بداند.
مؤید این کلام روایتی از معص.م علیه السلام است که می فرماید:
مرد مسلمان تا ده صفت نداشته باشد عقلش كامل نيست: [=Traditional Arabic]... دهم آنها این است که فرمود: هيچ كس را نبيند جز اينكه گويد او از من بهتر و پرهيزگارتر است، چه مردم دو گونه‏ اند: يا بهتر و پرهيزگارتر بنظر مى‏ رسند، يا بدتر و پست‏ تر. اگر آن را بيند كه (در نظرش) بدتر و پست‏ تر است گويد: شايد نيكى او در باطن باشد كه بهتر است، و نيكى من در ظاهر است كه برايم بدتر است، چون آن را بيند كه بهتر و پرهيزگارتر است در برابرش تواضع كند تا به وى ملحق شود، اگر چنين كند مجد و عظمتش بالا گيرد، خيرش پاكيزه و نامش نيك شود، و بر اهل زمانش سيادت و بزرگى يابد. (2)
(1)عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏2، ص: 169
(2)[=Traditional Arabic]تحف العقول، ص: 443
با تشکر

ملکوت;434279 نوشت:
حدیث زیبایی ا ست. اگر آدرس را ذکر کنید ممنون می شم. با تشکر

باسلام
[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]عَنْ جَابِرٍ قَالَ: قِيلَ لِرَسُولِ اللَّهِ ص إِنَّ فُلَاناً يُصَلِّي بِالنَّهَارِ وَ يَسْرِقُ بِاللَّيْلِ فَقَالَ إِنَ‏ صَلَاتَهُ‏ لَتَرْدَعُهُ‏.
از جابر نقل شده که که شخصی به حضرت رسول صلی الله علیه و آله، گفت که فلانی روز نماز می خواند و شب دزدی می کند، حضرت فرمودند: همانا نمازش او را از این کار باز می دارد.(بحار[=Traditional Arabic]، ج 79، ص 189)

بنام خدا
سلام و عرض ادب

كبوتر حرم;328762 نوشت:
در یکی از تاپیکهای انجمن مشاوره بحث به همین مورد رسید که چون در بخش مشاوره بود جواب داده نشد
سوال این هست که اگر شخصی از نظر عرفی انسان بسیار خوبی باشد مثلاً غیبت و دروغ و تهمت و ... نداشته باشد به دیگران احترام بگذارد ، از نیازمندان و ایتام دستگیری کند و هرچیزی که عرفاً و شرعاً تحسین شود اما نماز نخواند آیا سایر اعمال این شخص با توجه به آیات و روایات بسیار زیاد در خصوص خواندن نماز پذیرفته هست ؟


این سوال از یک کارشناس خوب قرانی پرسیده شد و ایشان پاسخ دادند :

اعمال خوبش هیچکدام مایه نجاتش نخواهد بود و اصلا" حساب نمی شود اما ،

1- چنین شخصی پاداش خوبی هایش را در همین دنیا، با خوش نامی و دعای دیگرا ن و برکت و دفع بلا و .......می گیرد و با خداوند بی حساب می شود

2-
در ان دنیا بجز حسابرسی دقیق اعمال ،گزینه های دیگری مانند رأفت و بخشش الهی هم هست که ممکن است شامل حال چنین شخصی با چنین اعمال وصفاتی بشود و نجات بخشش باشد اما قدر مسلم اعمال خودش هرچند خیر و نیک بوده است برایش حساب نخواهد شد وبخاطر انها پاداش اخروی دریافت نخواهد کرد

وخداوند به اندازه پرکاهی ، به احدی ظلم نمی کند ..

سوال:
من که میدونم نماز و روزه ام قبول نیست، پس چرا باید خودم رو به زحمت بندازم؟؟؟
جواب:
باسلام و عرض ادب
هیچ کسی نمی تواند بگوید نماز من به طور یقین قبول شده است.
می تواند بگوید نماز من صحیح بوده یا نه،اما قبول یا بطلان بودنِ نماز، از علم ما خارج است و در علم خداست.
قبولی عمل، امری است که فقط خدا بدان واقف است، تا بنده مورد غرور و عجب واقع نشود. اگر ما از قبولی اعمالمان مطلع بودیم، شاید دیگر خدا را عبادت نمی کردیم. چون یک عمل قبول هم، نجات دهنده خواهد بود.
پس حتی آنهایی که به ظاهر انسان خوبی هستند، نمی توانند بگویند عملشان قبول شده است، پس در این مرحله فرقی بین خطاکار و درستکار نیست که از قبولی عمل خویش، بی اطلاعند.
اگر هم کسی یقین به عدم قبولی داشته باشد، بازهم باعث نمی شود که دیگر آن عمل را انجام ندهد.
زیرا بین قبولی عمل، و صحت عمل تفاوت است. صحت عمل به این است که مثلا نماز را با وضو، رو به قبله، تلفظ صحیح و رعایت واجبات، انجام دهیم، اما قبولی عمل که عرض شد، به دست بنده نیست و در علم خداست.
حال اگر شخصی نماز صحیحی خواند که می داند قبول نیست،مثلا کسی که شراب خورده، در روایت هست که تا چهل روز نمازش قبول نیست،دعایش مستجاب نمی شود، خوب اگر نماز را هم نخواند، دو گناه برای او نوشته می شود، یکی ترک نماز، دیگری شرابخواری.
اما اگر نماز بخواند، دیگر از نمازِ او سوال نمی شود، و مجازات نماز نخواندن را نخواهد داشت، بلکه فقط به او پاداشی نمی دهند، اما عذابی ندارد و عذاب او فقط شرابخواری خواهد بود.
امید است که انشاالله همین نماز، او را از سایر منکرات نجات دهد.
إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَر. [1]

سوال
اینکه میگن روز قیامت اولین سوالی که میشه از از نماز هست، یعنی صرف خوندن صحیح نماز هست؟

جواب

از بابت ترک نماز، مورد مواخذه واقع نمی شود، نه این که چیزی هم به عنوان پاداش به او بدهند.
دقت بفرمایید، بین صحت نماز و قبولی آن، تفاوت است.
با قبولی نماز، نجات حاصل می شود، اما با صحت نماز، فقط تکلیف ساقط می گردد ولی پاداشی داده نمی شود، حتی اگر نماز قبول نشود، سائر اعمال هم مورد قبول واقع نمی شود.
ان قبلت قبل ما سواها. اگر نماز قبول شود، سایر اعمال هم قبول می گردد.
بازهم می گویم بین قبولی و صحت تفاوت است، نماز مقبول سایر اعمال مقبول را با خاصیت می کند، نماز صحیح، فقط، تکلیف نماز خواندن را از دوش برداشته و معلوم نیست، نجات دهنده باشد. کیست که بداند، واقعا نماز او مقبول درگاه الهی واقع شده است؟؟

سوال
نمازی که توأم شده با گناهان کبیره و صغیره چطور میتونه بازدارنده باشه؟ چطور میتونه شخص رو نجات بده؟
مگر نداشتیم عابدانی رو که سالهای سال خدا رو عبادت کردند ولی در نهایت عاقبت به شر شدند؟
چرا عبادت اونها مایه دستگیریشون نشد؟

جواب

کسی نگفت، اینگونه نماز خواندن،نجات دهنده است، ذکری از انواع نیتها نکردیم.
گفته شد، امید است نماز انسان گنه کار، او را نجات دهند، یعنی او را از گناه باز دارد.
امیر المومنی در حدیث زیبایی می فرمایند:مَا أَهَمَّنِي ذَنْبٌ أُمْهِلْتُ فِيهِ حَتَّى أُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ.[2]
نگران نخواهم اگر گنهکار باشم، در صورتیکه اطمینان داشته باشم بعد از گناهم، به من فرصت دو رکعت نماز خواندن را بدهند.(یعنی اگر کسی توفیق نماز واقعی را پیدا کند، با خواندن نماز، گناهانش پاک می شود و کسی که گناهکار عمدی است، بعید است فرصت و میل نماز یا شرایط را پیدا کند.)
به عبارتی اگر به گنه کار فرصت بدهند، بعد از گناهش، دو رکعت نماز بخواند، کفاره گناهش می باشد. اما این که آیا مهلت بدهند یا ندهند، معلوم نیست، لذا کسی نمی تواند به راحتی جرأت بر گناه داشته باشد.
همچنین امام صادق علیه السلام فرمودند:
عَنِ الصَّادِقِ ع أَنَّهُ قَالَ: الصَّلَاةُ حُجْزَةُ اللَّهِ وَ ذَلِكَ أَنَّهَا تَحْجُزُ الْمُصَلِّيَ عَنِ الْمَعَاصِي مَا دَامَ فِي صَلَاتِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَر.[3]
نماز مانعی است از طرف خدا، و نمازگزار را از گناهان منع می کند مادامی که در نماز است، خداوند می فرماید: همانا نماز از فحشاء و منکر به دور می سازد.

سوال
یعنی شما می فرمایید چنین شخصی که نمازش نه قبول است نه صحیح، آیا نخواندش بهتر است؟ چون واقعا به دردش نمی خورد و چه بسا وبال گردنش شود؟ یا نه نماز بخواند ولو با این اوصافی که فرمودید که قصد قربت ندارد، ریایی می خواند و...؟

جواب

این دستور، دستور غلطی است که انسان را مردد بین نماز ریایی و یا عدم خواندن نماز بکنیم، بعد سوال کنیم آیا نماز ریایی خواندن بهتر است یا نماز نخواندن؟!
بلکه راه سومی هم هست، چرا فقط دو راه متصور کنیم؟!
راه سوم این است که نماز بخواند و قصد قربت کند، چرا انسان خودش را مردد بین نمازِ بدون اخلاص و و نماز نخواندن بکند؟! مگر مجبوریم که فقط یکی از این دو امر را انتخاب کنیم؟
به جای این که اصلا نماز نخواند یا نماز ریایی بخواند، نمازی بخواند که سعی در توجه به خداوند داشته باشد و این شدنی است.
مطلب بعدی این که: در روایات راهی برای تشخیص قبولی نماز ذکر شده است و همچنین این که از نماز، چقدرش مورد قبول واقع شده نیز اشاره شده است.
امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس دوست دارد بداند که آیا نمازش قبول شده است یا نه، نگاه کند ببیند آیا نماز او باعث شده است که از فحشاء و منکر ممانعت کند، به هر اندازه که از گناه فاصله گرفته و از گناه بیزار است، به همان مقدار نمازش قبول است.
مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَعْلَمَ أَ قُبِلَتْ‏ صَلَاتُهُ‏ أَمْ‏ لَمْ تُقْبَلْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ مَنَعَتْهُ صَلَاتُهُ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْكَرِ فَبِقَدْرِ مَا مَنَعَتْهُ قُبِلَتْ مِنْهُ.[4]
حتی ما خودمان می توانیم کاری کنیم که نمازمان قبول بشود یا نشود، اینطور نیست که حالا که من معصیت کار شدم، دیگر مجبورم که نماز نخوانم و نمازم قبول هم نشود، امام صادق علیه السلام باز در حدیثی دیگر می فرمایند: گاهی بنده خدا، از نمازش نصفش بالا می رود ، گاهی ثلثش، گاهی یک چهارم، گاهی یک پنجم، و بالا نمی رود مگر مقداری از نمازش که با حضور قلب و توجه خوانده باشد.
إِنَ‏ الْعَبْدَ لَيُرْفَعُ‏ لَهُ مِنْ صَلَاتِهِ نِصْفُهَا أَوْ ثُلُثُهَا أَوْ رُبُعُهَا أَوْ خُمُسُهَا فَمَا يُرْفَعُ لَهُ إِلَّا مَا أَقْبَلَ عَلَيْهِ بِقَلْبِه‏.[5]
پس پیداست که بالا رفتن نماز یا نرفتن آن، دست ماست و مجبور نیستیم که یا نماز نخوانیم، یا نماز ریایی بخوانیم، بلکه راه سومی هم هست و آن این که در حدّ توانمان، نماز با توجه بخوانیم و ان شاء الله قبول درگاه الهی واقع خواهد شد.

سوال
سوال این هست که اگر شخصی از نظر عرفی انسان بسیار خوبی باشد مثلاً غیبت و دروغ و تهمت و ... نداشته باشد به دیگران احترام بگذارد ، از نیازمندان و ایتام دستگیری کند و هرچیزی که عرفاً و شرعاً تحسین شود اما نماز نخواند آیا سایر اعمال این شخص با توجه به آیات و روایات بسیار زیاد در خصوص خواندن نماز پذیرفته هست ؟

جواب

نه خیر، همه اعمال دائر مدار نماز است و طبق فرمایش امیرالمومنین علیه السلام: بدان که هر چیزی از عملت، تابع نماز توست.
وَ اعْلَمْ‏ أَنَ‏ كُلَ‏ شَيْ‏ءٍ مِنْ‏ عَمَلِكَ‏ تَبَعٌ لِصَلَاتِك‏.[6]
همچنین رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمودند: نماز ستون دین است و اولین چیزی که از اعمال ابن آدم در آن نظر می شود، نماز است، پس اگر صحیح و مورد قبول بود، در سایر اعمالش نظر می شود و اگر نه، به باقی اعمالش نگاه نمی شود.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ إِنَ‏ عَمُودَ الدِّينِ‏ الصَّلَاةُ وَ هِيَ‏ أَوَّلُ‏ مَا يُنْظَرُ فِيهِ مِنْ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ فَإِنْ صَحَّتْ نُظِرَ فِي عَمَلِهِ وَ إِنْ لَمْ تَصِحَّ لَمْ يُنْظَرْ فِي بَقِيَّةِ عَمَلِهِ.[7]
خدایی که در همین دنیا، فرموده: «سایر اعمالتان موقعی مورد عنایت و نظر واقع می شود که نمازتان را درست خوانده باشید»، حالا چرا ما اسرار داشته باشیم، اعمال خیری که نماز در بین آنها نیست، باید مورد قبول واقع شود؟! آن کسی که باید پاداش بدهد می گوید اعمالتان را بدون نماز نیاورید که پذیرفته نیست، حالا ما برویم و اعمالی بدون نماز بیاوریم و به اجبار به خدا بگوییم خدایا باید قبول کنی، آیا این استدلال منطقی است؟
اعمال باید برای رضای خدا باشد، اگر کسی مزد از خدا می خواهد و اگر بهشت و دوزخ به دست خدا، خدا می فرماید من اینگونه اعمال را که با نماز باشد قبول می کنم، اگر هم کسی برای رضای خدا کار نمی کند بلکه برای دلش عمل می کند، پس نباید توقع داشته باشد که از خدا پاداش بگیرد و باید مزد اعمالش را از همان کسانی بگیرد که برای آنها عمل کرده.


[/HR][1] [عنکبوت آیه 45]

[2] (غرر الحکم ص 696)

[3] (بحار،ج4، ص 25)

[4] .(بحار، ج 16، ص 204)

[5] کافی، ج 3، ص 263

[6] (نهج البلاغه، ص 385)

[7] (تهذیب الاحکام، ج 2، ص 237)
موضوع قفل شده است