سروان خلبان شهید ابراهیم شریفی

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
سروان خلبان شهید ابراهیم شریفی


شهید ابراهیم شریفی در اولین روز از فصل پاییز سال 1329، در محله مسجد الرضا در خیابان قصرالدشت شیراز دیده به جهان گشود. سالهای کودکی را در این محله سپری و تحصیلات ابتدایی را در کازرون و در دبستان مرآت پشت سر گذاشت.
از کودکی فرائض دینی خود را به جا میآورد و به مطالعه کتابهای مذهبی و اطلاعات عمومی بسیار علاقمند بود. به شعر و خوشنویسی علاقه خاصی داشت و با نوشتن انشاءهای خوب، زبانزد خاص و عام بود.
دبیرستان خرد شیراز، با افتخار مدرک دیپلم را در سال تحصیلی 1349ـ 1348 به ابراهیم تقدیم نمود و در این مقطع، ابراهیم به خاطر خط خوب و مقاله نویسی، چندین بار به اردوی زیارتی مشهد مقدس مشرف شد.
احترام به والدین و محبت به برادر و خواهر، از همان کودکی در وجودش جوانه زده بود. خانوادهاش و به خصوص برادر و خواهرانش را به مسجد و مراکز تفریحی میبرد و همیشه به اقوام و خویشان احترام میگذاشت.
علاقه به پرواز، بارها و بارها در وجودش شعله ور میشد. پس از گذراندن دوره دبیرستان به تهران رفت تا در آزمون خلبانی شرکت نماید و از بین 300 نفر داوطلب، 12نفر قبول شدند که ابراهیم جزء نفرات برتر بود.
مراحل مقدماتی آموزش خلبانی را در سالهای 1351ـ1350 در دانشکده افسری نیروی هوایی تهران سپری نمود و برای ادامه آموزش به ایالت می سی سی پی در کشور آمریکا اعزام شد.
در آمریکا دوره آموزشی هواپیمای جنگده F4 را آغاز کرد. با گذراندن سه سال آموزش، به خلبانی لایق تبدیل گردیده و با کسب رتبه عالی و اخذ مدرک خلبانی، مزد تلاشهای بی وقفهاش را به دست آورد و راهی وطن شد.
چند سال قبل از شروع جنگ تحمیلی به خاطر علاقهاش به پرواز، تصمیم گرفت در هواپیمایی ملی به فعالیت بپردازد که این تصمیم وی مصادف شد با شروع انقلاب اسلامی.
ابراهیم از اولین نفراتی بود که به صف انقلابیون پیوست و همیشه گوش به فرمان امام خمینی1 بود. در تظاهرات پرسنل غیور نیروی هوایی و آحاد مردم علیه رژیم طاغوت پهلوی، حضوری فعال داشت و همکاران، دوستان، اقوام و آشنایان را به شرکت در تظاهرات دعوت مینمود.پس از پیروزی انقلاب اسلامی به سنّت حسنه ی ازدواج عمل نمود که ثمره آن، یک فرزند دختر میباشد.
با شروع جنگ تحمیلی بلافاصله از تهران به بوشهر اعزام شد تا به همراه همرزمانی همچون شهید عباس دوران و محمد پیروان به دفاع از کشور و انقلاب بپردازد.حدود 45 روز از جنگ گذشته بود که امیر فکوری، فرمانده نیروی هوایی وقت، به بوشهر رفت و به ابراهیم و دیگر خلبانانی که بیش از 50 سورتی پرواز برون مرزی داشتند لوح تقدیر اعطا نمود.
جنگنده ابراهیم در یکی از پروازهایش در خاک عراق، از طرف نیروهای بعثی مورد اصابت قرار گرفت، ولی او با مهارت فراوان، هواپیما را در پایگاه هوایی دزفول فرود آورد. بار دیگر نیز همین حادثه رخ داد و این بار جنگنده را با موفقیت در پایگاه حمید به زمین نشاند.
با گذشت دو ماه از دفاع مقدس، فرماندهی نیروی هوایی، دستور صادر نموده بود که هر ناوی که به دریا میرود یک خلبان شناسایی به همراه داشته باشد.
این مأموریت در هفتم آذر 1359 به یکی از خلبانان نیروی هوایی محوّل شده بود اما چون همسرش بیمار بود، ابراهیم داوطلبانه به جای ایشان با ناو همیشه جاوید پیکان به دل دریا زد.
پیروزیهای بزرگ این روز، همچون منهدم نمودن بزرگترین اسکله های نفتی عراق به نامهای «البکر» و «العمیه» و شکار چندین ناو عراقی، ضربات شدیدی بر پیکر نیروی دریایی عراق وارد نمود و صدام تا آخر جنگ نتوانست نیروی دریایی خود را به حالت اول برگرداند.
این عملیات که عملیات مروارید نامگذاری شده بود، در پایان مأموریت خود به سر میبرد که ناو پیکان مورد هدف چند موشک عراقی قرار گرفته و در اعماق آبهای خلیج همیشه فارس، آرام گرفت.
شهید ابراهیم شریفی که همیشه مردم را ولی نعمت خود میدانست و برای سعادت هموطنانش از جان مایه میگذاشت، در تاریخ 1359/09/07 جسم و جان مبارکش را در ناو پیکان فرود آورد و به شهادت رسید.


برچسب: