لذتی که در بخشش است در انتقام نیست

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
لذتی که در بخشش است در انتقام نیست

امام علی (ع) در حدیثی می فرماید : لذتی که در بخشش است در انتقام نیست. حال سوال اینست که پس چرا ایشان دستور قصاص قاتل خود را صادر کردند؟

:Narahat:؟؟؟؟؟؟؟؟

:mohandes:!!!!!!!!!!!!!!!!!

محمد;7513 نوشت:

امام علی (ع) در حدیثی می فرماید : لذتی که در بخشش است در انتقام نیست. حال سوال اینست که پس چرا ایشان دستور قصاص قاتل خود را صادر کردند؟

با سلام



اگر چه به عفو و بخشش در اسلام توصیۀ بسیاری شده است اما کلیت نداشته و مواردی هم هست که مشمول عدم جواز عفو و بخشش می شوند:

- صحنه ي جنگ:
جبهه ي جنگ و مبارزه ي با دشمن , جايي براي عفو ودلسوزي نيست بلکه صحنه , صحنه ي مبارزه و دفاع از اسلام و حقوق ملت و حفظ اراضي مسلمين است و بخشش در چنين جايي جز جهل و خودکشي نيست!

اقدام به شهادت علی (ع) توسط ابن ملجم مرادی در اصل، تقابل دو اندیشه و به عبارتی جنگ دو مکتب بود(جنگ حق و باطل) که یک عرصۀ آن در جنگ با خوارج نمایان گشت و ابن ملجم بعنوان نمایندۀ باقی ماندگان اندیشۀ خوارج، مأموریت یافته بود که کار ناتمام خوارج را به اتمام رساند یعنی جامعۀ اسلامی و حکومت را از فیض وجود تجسم عدل الهی محروم سازد. و چنان شد که مقصود نامبارکشان را عملی کرد.

- ظلم کنندگان به حقوق ملتها:
سردمداران کفر و استکبار و کساني که خون ملتها را به ناحق مي ريزند و حقوق حقه ي آنها را ضايع مي کنند , هيچ جاي گذشتي در حق آنها وجود ندارد بلکه بايد با همه ي توان به مبارزه بر عليه آنها برخاست و ظلمشان را برچيد.

قاتل علی (ع) تنها یک فرد نبود بلکه جلودار و پرچمدار یک اندیشه و به تعبیری همۀ آن اندیشه بود، اندیشه ای مرکب از "کفر و استکبار" و "نفاق و فتنه انگیزی". چنانکه علی (ع) نیز یک فرد نبود بلکۀ حقیقت تمام و تمام حقیقت و عدل مجسم بود، شهادت علی نه از سر مظلومیت که بدلیل حقانیت و عدالتش رخ داد. و این در حالی بود که خوارج به حقانیت و عدل علی (ع) اذعان داشتند.

آیا در این وضعیت، عفو و بخشش در حق قاتل علی (ع)، ظلم به همۀ مظلومان و حق مداران و رأفت و مهربانی به ظلم ستیزان و فتنه جویان نیست.

- حق الناس و حقوق اجتماعي:
در جايي که به حقوق مردم تعدي مي شود و حقي از جامعه ضايع مي گردد, عفو و گذشت معنا ندارد؛ تا جايي که حتي از کوچکترين خلاف هم نبايد گذشت.

علی (ع) یک شخص واحد نبود که تنها به خودش تعلق داشته باشد، علی بعنوان حاکم عادل جامعۀ اسلامی به همۀ جامعه تعلق داشت، گوهری درخشان که همه از نور وجودی اش بهره می جستند، خاموش ساختن چراغ وجودی علی، خسارتی برای جامعۀ اسلامی بود که بیش از همه، مظلومان و ضعفاء جامعه از آن ضربه خوردند.

حکم قصاص قاتل علی (ع) نه تنها برای آرامش فرزندان علی بلکه مرهمی بر زخم های سر باز کردۀ محرومان جامعه و یک جامعۀ تازه به بار نشستۀ تشنۀ حقیقت، فضیلت و عدالت علی بود.

- جسور شدن ظالم:
گاه بخشش مکرر کسي که در حق ما ظلم کرده , موجب جسارت و عدم تنبه او مي شود. در اين صورت نه تنها عفو و بخشش , مؤثر نيست بلکه اثري سوء بر روي ظالم و دیگر ظالمان مي گذارد؛ لذا به خاطر جلوگيري از هلاکت بيشتر ظلم کننده , نبايد او را بخشيد و بايد او را به طريقي مناسب تنبيه کرد.

شاید اگر علی (ع) ذره ای احساس ندامت و پشیمانی در قلب قساوت زدۀ قاتلش می یافت، در توصیه اش به قصاص تأثیر می گذاشت. اما علی که به حقیقت نفاق و گمراهی خوارج نهروان و باقیماندۀ ایشان وقوف کامل داشت و در عصبیت و جاهلیت ایشان ذره ای تردید نداشت، عفو و بخشش را نه تنها برای اصلاح این اندیشۀ مخرب و ناصواب، کارآمد و مؤثر نمی دانست، بلکه می توانست عاملی باشد برای جسارت و افزایش روحیۀ ایشان.

در پایان گفتنی است که، بطور کلي يکي از مهمترين دلايل عفو , بازسازي رفتاري و نوعي بازگشت دادن و بازپروري شخص , به پيش از خطاست. پس هر گاه اين امر حاصل نشود يا در اثر عفو و بخشش , در حقوق افراد جامعه, خلل و تزلزلي پيش آيد ديگر جايي براي گذشت نيست.

از اینرو حکم به قصاص در این مورد به خصوص، با کلام "در عفو و بخشش لذتی است که در انتقام نیست" هیچ منافاتی ندارد. و به جرأت می توان گفت که این حکم، نمود حقیقی آیۀ شریفۀ "ولکم فی القصاص حیوة یا اولی الالباب" است. زیرا با این قصاص، جامعۀ اسلامی به حق حیات مجدد و بیداری مضاعفی خواهد یافت.


موفق باشید ...

موضوع قفل شده است