جمع بندی این احادیث صحیح هستند؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
این احادیث صحیح هستند؟

سلام. دو تا حدیث رو خوندم

اما صادق (ع) فرمود : هنگام دعا قلب خود را متوجه خدا گردان و چنان گمان داشته باش که خواسته ات در آستانه در حاضر و آماده است.

پیامبر اکرم (ص) فرمود : دعا کنید در حالی که یقین و اطمینان داشته باشید که دعای شما مستجاب خواهد شد.
میخوام ببینم واقعا درست هستن این احادیث؟
ضمن اینکه گویا مشابه این سخنان رو آقای بهجت در کتاب كتاب پرسش های شما و پاسخ های آیةالله بهجت جلد دومش گفتند. فقط میخوام مطمعن بشم درست هستند. ممنون

[=arial]

با نام الله


[=arial]


[=arial] کارشناس بحث: استاد صدیقین

binammm;516034 نوشت:
امام صادق (ع) فرمود : هنگام دعا قلب خود را متوجه خدا گردان و چنان گمان داشته باش که خواسته ات در آستانه در حاضر و آماده است.

سلام به شما پرسشگر گرامی

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ سُلَيْمٍ الْفَرَّاءِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا دَعَوْتَ فَظُنَّ أَنَّ حَاجَتَكَ بِالْبَابِ(الكافي، ج 2، ص 473، ح 1)
از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که فرمود: هر گاه دعا كردى، گمانت اين باشد كه حاجتت کنار در، حاضر و آماده است.

binammm;516034 نوشت:
پیامبر اکرم (ص) فرمود : دعا کنید در حالی که یقین و اطمینان داشته باشید که دعای شما مستجاب خواهد شد.

أَحْمَدُ بْنُ فَهْدٍ فِي عُدَّةِ الدَّاعِي عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ ادْعُوا اللَّهَ وَ أَنْتُمْ مُوقِنُونَ بِالْإِجَابَةِ (وسائل‏ الشيعة، ج 7، ص 53، ح 8699)
از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود: به درگاه خداوند دعا کنید، در حالی که به اجابت آن یقین دارید.

binammm;516034 نوشت:
میخوام ببینم واقعا درست هستن این احادیث؟

اگر منظورتان اینست که آیا چنین روایاتی داریم یا نه، پاسخش را عرض کردم، اما اگر منظورتان اینست که آیا محتوای این روایات صحیح است یا نه، عرض می کنم: بله، کاملا صحیح است.

مشکل عمومی ما _به ویژه خود بنده_ یکی اینست که در عمل به خداوند متعال اعتماد کافی نداریم! به قول استاد جوادی آملی، "ما موحدانه حرف می زنیم اما ملحدانه عمل می کنیم"!

اگر خدا را به واقع بشناسیم (1)،
ضعف و ناتوانی غیر خدا را هم باور کنیم (2)،
معنای استجابت دعا را هم به درستی درک کنیم (3)،
آنگاه وقتی دعا می کنیم، از غیر او دل می بُریم و با تمام وجود او را می خوانیم و از او یاری می جوییم.

به خاطر اشتغالات زیادی که نوع مردم _و از جمله خود بنده_ به امور دنیایی و مادی دارند، چنین حالاتی کمتر برایشان حاصل می شود و معمولا این حالت انقطاع و توجه کامل، بیشتر در کوران سختی ها و مشکلات به وجود می آید و نمود بیشتر و روشن تری پیدا می کند؛ همان جاهایی که ضعف و ناتوانی غیر خدا را به صورت قلبی باور می کنیم و از غیر خدا دل می بُریم و با تمام وجود رو به سوی معبود یگانه و توانای حقیقی می کنیم و یقین می کنیم که گره کار ما، تنهای تنها به دست با کفایت او حل می شود، و لاغیر! در چنین شرایطی، امثال بنده همین که دعایشان به اجابت رسید و خطر از بیخ گوششان گذشت و به خواسته شان رسیدند، دوباره برمی گردند سر خانه اول و شرک پیشین و فراموشی خدا و روز از نو و روزی از نو!

وَ إِذا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلاَّ كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ(لقمان/32)
و هنگامى كه (در سفر دريا) موجى همچون ابرها آنان را بپوشاند (و بالا رود و بالاى سرشان قرار گيرد)، خدا را با اخلاص مى‏ خوانند امّا وقتى آنها را به خشكى رساند و نجات داد، بعضى راه اعتدال را پيش مى‏ گيرند (و به ايمان خود وفادار مى ‏مانند، در حالى كه بعضى ديگر فراموش كرده راه كفر پيش مى‏ گيرند) ولى آيات ما را هيچ كس جز پيمان‏ شكنان ناسپاس انكار نمى‏ كند!

پرسش:
آیا این دو مطلب روایت است و متنشان صحیح است:
1- امام صادق (علیه السلام) فرمود : هنگام دعا قلب خود را متوجه خدا گردان و چنان گمان داشته باش که خواسته ات در آستانه در حاضر و آماده است.
2- پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود : دعا کنید در حالی که یقین و اطمینان داشته باشید که دعای شما مستجاب خواهد شد.

پاسخ:
«عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ سُلَيْمٍ الْفَرَّاءِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا دَعَوْتَ فَظُنَّ أَنَّ حَاجَتَكَ بِالْبَابِ»؛ از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که فرمود: هر گاه دعا كردى، گمانت اين باشد كه حاجتت کنار در، حاضر و آماده است.(1)

«أَحْمَدُ بْنُ فَهْدٍ فِي عُدَّةِ الدَّاعِي عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ ادْعُوا اللَّهَ وَ أَنْتُمْ مُوقِنُونَ بِالْإِجَابَةِ»؛ از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود: به درگاه خداوند دعا کنید، در حالی که به اجابت آن یقین دارید.(2)

محتوای این روایات کاملا صحیح است.اگر خدا را به واقع بشناسیم(1)، ضعف و ناتوانی غیر خدا را هم باور کنیم(2)، معنای استجابت دعا را هم به درستی درک کنیم(3)، آنگاه وقتی دعا می کنیم، از غیر او دل می بُریم و با تمام وجود او را می خوانیم و از او یاری می جوییم.

به خاطر اشتغالات زیادی که نوع مردم به امور دنیایی و مادی دارند، چنین حالاتی کمتر برایشان حاصل می شود و معمولا این حالت انقطاع و توجه کامل، بیشتر در کوران سختی ها و مشکلات به وجود می آید و نمود بیشتر و روشن تری پیدا می کند؛ همان جاهایی که ضعف و ناتوانی غیر خدا را به صورت قلبی باور می کنیم و از غیر خدا دل می بُریم و با تمام وجود رو به سوی معبود یگانه و توانای حقیقی می کنیم و یقین می کنیم که گره کار ما، تنهای تنها به دست با کفایت او حل می شود، و لاغیر! در چنین شرایطی، امثال بنده همین که دعایشان به اجابت رسید و خطر از بیخ گوششان گذشت و به خواسته شان رسیدند، دوباره برمی گردند سر خانه اول و شرک پیشین و فراموشی خدا و روز از نو و روزی از نو!.

«وَ إِذا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلاَّ كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ»؛ و هنگامى كه (در سفر دريا) موجى همچون ابرها آنان را بپوشاند (و بالا رود و بالاى سرشان قرار گيرد)، خدا را با اخلاص مى‏ خوانند امّا وقتى آن ها را به خشكى رساند و نجات داد، بعضى راه اعتدال را پيش مى‏ گيرند (و به ايمان خود وفادار مى ‏مانند، در حالى كه بعضى ديگر فراموش كرده راه كفر پيش مى‏ گيرند) ولى آيات ما را هيچ كس جز پيمان‏ شكنان ناسپاس انكار نمى‏ كند!.(3)

ــــــــــــــــــــ
(1) الكافي، ج 2، ص 473، ح 1.
(2) وسائل‏ الشيعة، ج 7، ص 53، ح 8699.
(3) لقمان/ 32.

موضوع قفل شده است