کدام یک از این دو افضلند: سلطان کافر عادل یا سلطان مسلمان ستمکار؟

با سلام وتشکر از همه بزرگواران

جواب صحیح را گفتید اما برای توضیح بیشتر :

از منظر عقل چون موضوع فردی نیست وجامعه را در بر میگیرد پس سلطان کافر عادل ارجح است بسبب اینکه عدل اساس همه چیز است و فراگیر، هرچند که اجتماع زمانی اصلاح میشود تا آحاد مومن واصلاح شوند اما عدالت حاکم ، دربستر سازی جهت اصلاح افراد موثر تر است و ظلم حاکم ویرانگر تر.


بزبان دیگر در بحث فردی، مسلمان از کافر افضل است اما موضوع اجتماع است.


اما دلایل نقلی :

اميرالمؤمنين(ع) اصلاح جامعه و رعيت را در گرو اصلاح حاکمان ميداند.فليست تصلح الرعيه الا بصلاح الولاه و لا تصلح الولاه الا باستقامه الرعيه.نهج البلاغه

مردم اصلاح نمي گردند مگر با شايسته شدن زمامداران و زمامداران شايسته نمي گردند مگر با درستگاري مردم.


ودر نامه به مالک اشتر فرمود : باید که محبوبترین کارها در نزد تو، کارهایی باشد که با میانه روی سازگارتر بود و با عدالت دم سازتر و خشنودی رعیت را در پی داشته باشد زیرا خشم توده های مردم، خشنودی نزدیکان را زیر پای بسپرد و حال آنکه، خشم نزدیکان اگر توده های مردم از تو خشنود باشند، ناچیز گردد...و بپرهیز از اینکه به خود اختصاص دهی، چیزی را که همگان را در آن حقی است...و نباید که نیکوکار و بدکار در نزد تو برابر باشند.


از پیامبر مکرم اسلام حضرت محمد(ص) آمده است که: «الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم» به این معنا که حکومت ممکن است که با کفر باقی بماند ولی با ظلم باقی نمی‌ماند.

شیخ مفید، امالی، ص310 - ملا محمدصالح مازندرانی: شرح اصول کافی :ج 9 ص 383 .

«امام عادل خير من مطر وابل [و] سَبُعٌ حطوم اكُولٌ خيرٌ من والٍ غشوم ظلوم، و والٍ غشومٌ ظلومٌ خيرٌ من فتنةٍ تدوم . غرر و درر جلد 6 ص 236 کلام شماره 10109

پيشواى دادگر، از باران پيوسته [كه همه چيز را بارور مى كند] بهتر است، و جانور درنده و آدمخوار، از فرمانرواى ستمكار بهتر است، و فرمانرواى بيدادگر از ادامه هرج و مرج نيكوتر است».

امام على(ع) در لزوم حكومت و ضرورت وجود آن فرمود:
((مردم ناگزير از امير و حاكم اند يا نيكوكار و يا بدكار، تا در سايه حكومت وى مومن به كار خويش پردازد و كافر نيز از مواهب زندگى بهره مند گردد و مردم زندگى خويش را در آن حكومت بسر برند و به وسيله وى اموال بيت المال جمع آورى شود و به كمك وى با دشمنان مبارزه گردد، جاده ها امن و امان شده و حق ضعيفان از نيرومندان گرفته شود و نيكوكاران در رفاه و از دست بدكاران در امان باشند.


امام صادق(ع) فرمودند" در ولايت والی عادل و فرمانداران او هر عدل و هر حقی زنده می شود و هر ستم وجور و فسادی می ميرد يه همين جهت هر كس در تقويت استيلای حاكم عادل بكوشد و به او مدد رساند با كوشش به اطاعت از خدا و مدد رساندن به دين خدا پرداخته است.( تحف العقول ص 244 علامه حرانی)



امام علی(ع) می فرمايند: خداوند، عدل را سامان زندگی مردم قرار داده است.

«جعل الله سبحانه العدلَ قَوام الاَنام، و تنزيهاً من المظالم و الْاثام و تسنيةً للإسلام؛ خداى سبحان عدالت را مايه استوارى انسانها و ستون زندگانى آنها، و سبب پاكى از ستمكاريها و گناهان و روشنى چراغ اسلام قرار داد».


امام علی(ع) می فرمايد:" بی ميلی به كار در حكومت ظالم به اندازه ميل به كار است در حكومت عادل زيرا عدالت سازگار با فطرت انسان است و به او نشاط می بخشد و او را به كار وخدمت و انجام دادن آنچه بر او واجب است برمی انگيزد و ظلم، مخالف فطرت انسان است و او را از كار و خدمت و انجام دادن آنچه بر او واجب است، باز می دارد.