مراسم مخوف يهوديان_عيد پسح

در منابع یهودی آمده است كه خداوند به بنی اسرائیل در آستانه خروج از مصر فرمان داد كه آن قوم برای یك وعده غذا، گوسفندانی را ذبح نمایند و خون آن را بر چارچوب های درِ منزل خود بپاشند؛ زیرا در آن شب ملائكه از شهرها و آبادی های مصر عبور می كنند تا كلیه نوزادان فرعونیان را هلاك نمایند و خون گوسفند روی درهای منازل بنی اسرائیل به مثابه علامتی بود كه خانه های آن ها را از خانه های فرعونیان متمایز می كرد و هر منزلی كه علامت خون بر آستانه آن بود از این بلا مصون می ماند.
عید پسح از پانزدهم ماه نیسان به مدت هشت روز در سراسر دنیا، و هفت روز در داخل اسرائیل برگزار می شود كه دو روز اول و دو روز آخر آن مقدس و تعطیل است.
در ایران، مراسم عید با نوروز شباهت زیادی دارد. دید و بازدیدها، پوشیدن لباس های نو، خانه تكانی و همانند سیزده نوروز به دشت و صحرا رفتن و...، همه نشان از تاثیر مراسم نوروز در عید پسح ایرانیان دارد؛ مضافاَ به این كه این دو عید از لحاظ تقویمی نیز به هم بسیار نزدیك می باشند.
در این ایام سفره ای می اندازند بنام سدر، كه نان فطیر اصلی ترین جزء آن می باشد. نان فطیر یا مصا، نانی است كه بنی اسرائیل موقع خروج از مصر از آن خوردند، و به همین علت این نان از خمیری تهیه می شود كه به اصطلاح ور نیامده باشد.
در طول عید، یهودیان به یاد خروج از مصر نان فطیر می خورند، و از تناول خمیرمایه (نان ورآمده) خودداری می نمایند.
یهودیان افراطی "مصا شمورا"(فطیر محفوظ) می خورند، یعنی فطیری كه در تهیه آن، از روز برداشت گندم دقت شده باشد.
هر نوع خوراكی كه خوردن آن در عید حرام است را حامص گویند؛ به همین علت در بامداد روزِ قبل از عید باید همه این نوع خوراكی ها را جمع آوری كرده و سوزاند.
معمولاَ رسم بر آن است كه در این بامداد اگر آذوقه های حامص زیاد باشد به جای سوزاندن، آن ها را به صورت تشریفاتی و ظاهری به یك غیر یهودی می فروشند.
رژیم صهیونیستی هم برای اجرای فرامین عید پسح، با تنظیم قراردادی ظاهری تمام مواد مایه دارِ موجود در انبارهای اسرائیل را به یك غیر یهودی می فروشند و نسخه دوم قرارداد را به خاخام بزرگ اسرائیل تحویل می دهند، و بعد از پایان عید، شخص غیر یهودی با ابطال همان قرارداد اجناس خریداری شده را به یهودیان بازمی گرداند.
در خصوص نان تهیه شده در این عید، حرف و حدیث های زیادی وجود دارد كه یهودیان به شدت آن را تكذیب می كنند.
آبا ابان از وزاری اسبق رژیم صهیونیستی در كتاب "قوم من تاریخ بنی اسرائیل" می نویسد: اتهامی بسیار عجیب و غریب و ناگوار كه به یهودی ها نسبت می دادند این بود كه می گفتند یهودیان برای آغشتن نان فطیر با خون، یك نفر مسیحی را كشته اند.
علامه محمد قزوینی نیز مطلبی به این شرح دارد كه هر وقت یهودیان دست شان برسد، طفل مسلمانِ "محمد" نامی را پیدا می كنند و او را دزدیده به خانه ای می برند و چندین نفر از یهودیان جمع شده و هر یك در یك دست سیب و در دست دیگر زوبین تیزی گرفته و به طور دایره می نشینند و آن بچه را به میان آورده، و یكی از یهودیان به بچه می گوید: "محمدو بیا سیبت بدو" یعنی ای محمد بیا سیب به تو بدهم. آن بچه بیچاره به عشق سیب به طرف آن نفر می دود و دست دراز می كند كه سیب بگیرد، اما یك زوبین در بدن او فرومی كنند و بچه فریادش بلند می شود. یهودی دیگر می گوید این آدم بدی است، "محمدو بیا سیبت بدو" بچه پیش او می دود تا سیب بگیرد، اما او هم ضربت دیگری به او می زند، و هكذا، تا كار بچه را تمام كنند، و خون وی را ...
منابع مورد مطالعه :
1- تورات. سفر خروج. باب دوازدهم .
2- دائره المعارف كتاب مقدس. انتشارات روز نو
3- تاریخ یهود ایران. نوشته دكترحبیب لوی. كتاب فروشی یهودا بروخیم