مهمترین نیازهای کودکان

تب‌های اولیه

124 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
مهمترین نیازهای کودکان

اگر برای کسی سؤال باشد که در تربیت کودکان کدام موارد خیلی مهم و ضروری هستند،و باید رعایت کنیم؛
پاسخ خواهیم داد:
1. نیاز عاطفی
نیاز عاطفی کودکان که با عشق وابراز محبت از سوی والدین تامین می شود،هم از لحاظ کیفی (اینکه چگونه محبت کنیم؟) و هم از لحاظ کمی( چه مقدار؟) مسئله خیلی مهم و اساسی است،کودکان به عشق مداوم و بلا شراط نیاز دارند،البته به صورت حساب شده و به دور از افراط و زیاده روی.
کودکان باید احساس کنند که وجودشان برای خانواده ارزشمند است نه به خاطر آنچه می توانند باشند،بلکه به خاطر آنچه که عملا هستند.یعنی در حقیقت شخصیت واقعی و حقیقی آنها باید مورد محبت و پذیرش خانواده باشد.
طرد و عدم ابراز محبت بزرگترین آسیب به فرزندان هست،و چه بسا یکی از گرایش ها و عوامل اصلی درجذب به گروه دوستان و وابستگی های عاطفی به همین موضوع بر می گردد.

2. احساس امنیت
کودکان وقتی در محیط خانواده احساس امنیت داشته باشند،خود به خود با قبول چالش ها و سختی های لازم، در جهت تقویت و رشد استعدادهای خود می کوشند.
وقتی کودکان در یک محیط آرام بدون مشاجره و دوراز هراس و وحشت زندگی کنند، روح و روان سالم و بدون دغدغه ای را خواهند داشت، از این رو یادگیری های رفتاری و آموزشی سهل و آسان خواهند بود.

3. روابط سالم
طبیعت زندگی اجتماعی طوری است که نیاز به یک ارتباط سالم می باشد.افرادی که در برقراری ارتباط موفق هستند به راحتی می توانند در عرصه اجتماعی زندگی موفق و سالمی داشته باشند.
شکل گیری و ایجاد روابط سالم با فرزندان یک هنر تربیتی است که هم به نفع فرزندان می باشد،و هم به نفع والدین،چرا که در این صورت وقتی روابط سالم و به دور از تنش و مشاجره و ترس و اظطراب شکل گرفت،کودکان با والدین روابط خوبی را خواهند داشت،به راحتی مسائل و مشکلات خودشان را مطرح می کنند،و والدین هم می توانند در این راستا تدابیر تربیتی لازم را اجرا و عملی کنند و همچنین خود برقراری ارتباط خوب باعث شکل گیری ارتباط صحیح اجتماعی برای فرزندان در عرصه اجتماع خواهند شد.اگر ارتباط سالم بین والدین شکل نگیرد،امکان پنهان کاری ها و یا پدید آمدن مشکلاتی که بعدا امکان پشیمانی را به همراه خواهد داشت،به وجود خواهد آمد.

4. تامین سلامت
مواظبت های جسمانی و فراهم کردن شرایط و تغذیه سالم غذایی یکی از نیازهای اساسی فرزندان هست، در صورت غفلت و بی توجهی مشکلات سختی برای خانواده و هم فرزندان به وجود خواهد آمد که امکان جبران و رفع مشکل آسان نخواهد بود.
چون وقتی تن سالم نباشد،دیگری یاری روح و روان هم آسان نخواهد بود.حتی علاقه،اراده و روحیه تغییر و تحول و پیشرفت هم کم توان خواهد شد.
5. ارائه الگوی مناسب
آموزش از طریق ارائه نمونه در بسیاری مواقع موثرترین راه برای کمک به کودکان در پیدا کردن نگرش ها و مهارت های اجتماعی است. و در مسائل تربیتی هم ارزش فروانی دارد،و نزدیک ترین الگو خود شخصیت و برخورد پدر و مادر هست.پدر و مادر به عنوان یک الگوی خوب می تواند نقش بسزایی در پیشرفت و تربیت سالم فرزندان موثر باشند،البته به شرطی که خودشان اهل عمل باشند. مثلا:وقتی انتظار صداقت از فرزندان را داریم باید خود نیز راستگو باشیم و...

7. حمایت
حمایت های رفتاری و فکری از نیازهای طبیعی و اصلی کودکان هست، و این شیوه به طریق مطلوب و صحیح می تواند در روند رشد و پیشرفت فرزندان موثر و مفید واقع شود،توجه داشته باشیم اگراین حمایتها ،حمایت از رفتارهای اشتباه و منفی باشد شاهد تربیت نا سالم خواهیم بود.
8. پاداش
تشویق کردن چه در قالب تشویق معنوی باشد و چه در قالب تشویق مادی،در مسیر تربیت می تواند موثر واقع شود،با این شگرد می توان در بهبود مسائل تربیتی و تغییر و اصلاح کودکان،پیشرفت خوبی را بدست آورد.(البته فراموش نکنیم که افراط و زیاده روی چه بسا باعث شرطی شدن و نتایج منفی را در پی داشته باشد)
منبع: اعتمادبه نفس در کودکان،گیل لیندن فیل،ص26-27

با سلام

نقش مادر در شکل‌گیری اعتماد به‌نفس و عزت نفس کودک بسیار مهم‌تر از پدر است و یکی از مهم‌ترین راه‌های رفع نیاز عاطفی کودک در آغوش گرفتن و نوازش وی تا زمانی است که این نیاز در آن رفع شده و به آرامش برسد.زمانی که والدین بخصوص مادر، متناسب با حال خود با کودک رفتار می‌کنند این برخورد «حالی به حالی» است زیرا زمانی که حال خودشان خوب باشد با کودک مهربان بوده و او را بغل کرده و نوازش می‌کنند اما زمانی که حال مناسب ندارند با کودک نیز رفتار مناسبی نخواهند داشت. لذا زمانی که والدین متناسب با حال خود به پردازش نیازهای عاطفی کودک می‌پردازند باعث بهم ریختگی حوزه روانی کودک و دوگانگی رفتاری وی می‌شوند. ( موفق باشید )

از جمله نیازهای تربیتی کودکان:
1. نیاز عاطفی
نیاز عاطفی کودکان که با عشق وابراز محبت از سوی والدین تامین می شود،هم از لحاظ کیفی (اینکه چگونه محبت کنیم؟) و هم از لحاظ کمی( چه مقدار؟) مسئله خیلی مهم و اساسی است،کودکان به عشق مداوم و بلا شراط نیاز دارند،البته به صورت حساب شده و به دور از افراط و زیاده روی.
کودکان باید احساس کنند که وجودشان برای خانواده ارزشمند است نه به خاطر آنچه می توانند باشند،بلکه به خاطر آنچه که عملا هستند.یعنی در حقیقت شخصیت واقعی و حقیقی آنها باید مورد محبت و پذیرش خانواده باشد.
طرد و عدم ابراز محبت بزرگترین آسیب به فرزندان هست،و چه بسا یکی از گرایش ها و عوامل اصلی درجذب به گروه دوستان و وابستگی های عاطفی به همین موضوع بر می گردد.

2. احساس امنیت
کودکان وقتی در محیط خانواده احساس امنیت داشته باشند،خود به خود با قبول چالش ها و سختی های لازم، در جهت تقویت و رشد استعدادهای خود می کوشند.
وقتی کودکان در یک محیط آرام بدون مشاجره و دوراز هراس و وحشت زندگی کنند، روح و روان سالم و بدون دغدغه ای را خواهند داشت، از این رو یادگیری های رفتاری و آموزشی سهل و آسان خواهند بود.

3. روابط سالم
طبیعت زندگی اجتماعی طوری است که نیاز به یک ارتباط سالم می باشد.افرادی که در برقراری ارتباط موفق هستند به راحتی می توانند در عرصه اجتماعی زندگی موفق و سالمی داشته باشند.
شکل گیری و ایجاد روابط سالم با فرزندان یک هنر تربیتی است که هم به نفع فرزندان می باشد،و هم به نفع والدین،چرا که در این صورت وقتی روابط سالم و به دور از تنش و مشاجره و ترس و اظطراب شکل گرفت،کودکان با والدین روابط خوبی را خواهند داشت،به راحتی مسائل و مشکلات خودشان را مطرح می کنند،و والدین هم می توانند در این راستا تدابیر تربیتی لازم را اجرا و عملی کنند و همچنین خود برقراری ارتباط خوب باعث شکل گیری ارتباط صحیح اجتماعی برای فرزندان در عرصه اجتماع خواهند شد.اگر ارتباط سالم بین والدین شکل نگیرد،امکان پنهان کاری ها و یا پدید آمدن مشکلاتی که بعدا امکان پشیمانی را به همراه خواهد داشت،به وجود خواهد آمد.
4. تامین سلامت
مواظبت های جسمانی و فراهم کردن شرایط و تغذیه سالم غذایی یکی از نیازهای اساسی فرزندان هست، در صورت غفلت و بی توجهی مشکلات سختی برای خانواده و هم فرزندان به وجود خواهد آمد که امکان جبران و رفع مشکل آسان نخواهد بود.
چون وقتی تن سالم نباشد،دیگری یاری روح و روان هم آسان نخواهد بود.حتی علاقه،اراده و روحیه تغییر و تحول و پیشرفت هم کم توان خواهد شد.
5. ارائه الگوی مناسب
آموزش از طریق ارائه نمونه در بسیاری مواقع موثرترین راه برای کمک به کودکان در پیدا کردن نگرش ها و مهارت های اجتماعی است. و در مسائل تربیتی هم ارزش فروانی دارد،و نزدیک ترین الگو خود شخصیت و برخورد پدر و مادر هست.پدر و مادر به عنوان یک الگوی خوب می تواند نقش بسزایی در پیشرفت و تربیت سالم فرزندان موثر باشند،البته به شرطی که خودشان اهل عمل باشند. مثلا:وقتی انتظار صداقت از فرزندان را داریم باید خود نیز راستگو باشیم و...
6. حمایت
حمایت های رفتاری و فکری از نیازهای طبیعی و اصلی کودکان هست، و این شیوه به طریق مطلوب و صحیح می تواند در روند رشد و پیشرفت فرزندان موثر و مفید واقع شود،توجه داشته باشیم اگراین حمایتها ،حمایت از رفتارهای اشتباه و منفی باشد شاهد تربیت نا سالم خواهیم بود.
7. پاداش
تشویق کردن چه در قالب تشویق معنوی باشد و چه در قالب تشویق مادی،در مسیر تربیت می تواند موثر واقع شود،با این شگرد می توان در بهبود مسائل تربیتی و تغییر و اصلاح کودکان،پیشرفت خوبی را بدست آورد.(البته فراموش نکنیم که افراط و زیاده روی چه بسا باعث شرطی شدن و نتایج منفی را در پی داشته باشد)

منبع: اعتمادبه نفس در کودکان،گیل لیندن فیل،ص26-27

8.پاسخ مناسب به هیجان ها

پاسخ مناسب به هیجانهای کودکان باعث تعدیل در احساس و آرامش فرزندان خواهد شد،برای مثال وقتی در مقابل لبخند زدن ،کودکان پاسخ مناسبی دریافت کنند،این در تقویت اعتماد به نفس و خود باوری نقش مثبتی خواهد گذاشت،این نشاط و سرحال بودن به نوعی در رشد جسمی و روحی تاثیر مستقیمی خواهد گذاشت.
کنترل هیجانها و تعدیل آن نیاز به آموزش و برخورد صحیح والدین هست.
بروز احساس های خشم،ترس،شادی،غم مواردی هستند که باید روش کنترل و تعدیل و تقویت و تسکین از سوی خانواده انجام بگیرد تا فرزندان در شرایط خاص و حساس بتوانند خوب مدیرت کنند و از به هم ریختگی روانی و روحی در امان بمانند.
مثلا: اگر غمگین است،علت غم را جستجو کنید،به او بیاموزید که این مساله با صبر کردن و تلاش دوباره امکان جبران کردن را دارد و نیازی نیست که خود را محزون و غمگین کند، ودر مورادی که غم و غصه او را اذیت می کند می تواند با کمک خانواده با یک تفریح یا با یک درد و دل در میان بگذارد.
می توان آثار منفی غم و اندوه را به او نشان داد و یا توضیح داد.اگر بحث کنترل هیجانها در دوران کودکی خوب آموزش داده نشود فرد در بزرگی با عدم کنترل هیجان مواجه خواهد شد که خود این مساله آسیب شدید روحی را شاید به همراه داشته باشد.

[="Tahoma"][="Black"]با تشکر از کارشناس محترم جناب نشاط برای ایجاد این تاپیک مفید و کاربردی

نشاط;750405 نوشت:
از جمله نیازهای تربیتی کودکان:

تا چه سنی کودکی محسوب می شود؟

این نیازها از چه سنی در کودکان بوجود می آید و عملیاتی کردن جهت برآورده کردن نیازها در چه سنی بطور جدی باید مورد توجه قرار گیرد؟

با تشکر[/]

نشاط;750030 نوشت:
تشویق کردن چه در قالب تشویق معنوی باشد و چه در قالب تشویق مادی،در مسیر تربیت می تواند موثر واقع شود،با این شگرد می توان در بهبود مسائل تربیتی و تغییر و اصلاح کودکان،پیشرفت خوبی را بدست آورد.

بسمه الربّ

با سلام و ادب و تشکر از مطالب مفید حضرتعالی

در علوم زیستی نیز نکته فوق اثبات شده است:

هيپوتالاموس و ساير تشكيلات سيستم ليمبيك به ويژه با ماهيت هيجانى احساس‏هاى حسى يعنى با اين موضوع كه احساس‏ها خوشايند

يا ناراحت كننده هستند، سر و كار دارند. اين جنبه‏ هاى هيجانى يا عاطفى پاداش و تنبيه يا رضايت و تنفر نيز ناميده مى‏شوند. پاداش و تنبيه

در اعمال ارادى ما نقش اساسى دارند. تجربيات انجام شده بر روى حيوانات نشان داده ‏اند كه يك تجربه حسى كه متضمن پاداش يا تنبيهى نباشد،

به خاطر سپرده نمى ‏شود. ثبت تغييرات الكتريكى نشان داده است كه محركهاى حسى تازه و بديع هميشه قشر مغز را تحريك مى‏كنند،

اما تكرار محرك به دفعات زياد در صورتى كه موجب بروز احساس، پاداش يا تنبيه نشود منجر به خاموشى

تقريبا كامل جواب قشر مغز مى‏ گردد. به عبارت ديگر، حيوان نسبت به محرك حسى عادت مى‏ كند

و از آن به بعد اين محرك را ناديده مى‏ گيرد. اين پديده را «عادت‏سازى»مى‏ نامند.

به اين ترتيب، تحريكاتى كه متضمن پاداش يا تنبيه باشند يك خاطره قوى در حافظه بر جاى مى‏ نهند

در حالى كه محركهاى حسى بى ‏تفاوت منجر به پيدايش عادت مى‏ شوند.

بنابراين آشكار است كه مراكز پاداش و تنبيه سيستم ليمبيك نقش مهمى در انتخاب اطلاعاتى دارند كه ما فرا مى ‏گيريم

و از آن طريق در يادگيرى، حافظه عادت و يا تقويت نوعى خاص از رفتار ارادى مؤثر مى‏ باشند.

ریحانه النبی;750437 نوشت:
با تشکر از کارشناس محترم جناب نشاط برای ایجاد این تاپیک مفید و کاربردی

تا چه سنی کودکی محسوب می شود؟

این نیازها از چه سنی در کودکان بوجود می آید و عملیاتی کردن جهت برآورده کردن نیازها در چه سنی بطور جدی باید مورد توجه قرار گیرد؟

با تشکر


با سلام و تحیت
از بابت سؤال بسیار خوبتان متشکرم
عرض شود:
آنچه در مورد سن کودکی مرسوم و بیان شده است،از بدو تولد تا الی 11(یا 12 هم البته برخی گفته اند )سالگی را در دسته کودکان قرار می دهند،و خود این تقسیم بندی به دو دوره تبدیل می شود،دوره اول کودکی تا 7 سالگی و دوره دوم کودکی7 تا 12 سالگی
با توجه به نظر روانشناسان:
از دوره تولد تا 2 سالگي، سن حسي ـ حركتي مي گويند. از دو سالگي جست وخيز كودك اوج مي گيرد و تمايل او به بازي ها بيشتر مي شود. او در اين سن، از تمركز طولاني در مسائل گريزان است و فوق العاده به دنبال تنوع طلبي و آزادي خواهي است. از دو تا سه سالگي، ارتباط كامل تري با محيط پيرامون خود پيدا مي كند و كم كم قدرت تشخيص در او نمايان مي شود، ولي همچنان از تصميم گيري عاجز و به والدين متكي است.
در اين دوران منابع شناختي كودك به صورت كامل رشد نيافته تا درك درستي از قوانين داشته باشد و بتواند از آن پيروي كند، به هيمن دليل گفته مي‌شود در اين هفت سال بايد كودك را آزاد گذاشت تا به بازي و تفريح مشغول شود تا از طريق تعامل كودك با محيط اطراف، قواي شناختي كودك رشد پيدا كند. از دو سالگي به بعد حركت هاي كودك كم كم بيشتر مي شود و ميل به بازي همراه با كنجكاوي در او شدت مي گيرد. بازي به عنوان عاملي مهم جهت رشد كودك مطرح است. در حقيقت، بازي تفكر و زندگي اوست.
لذا آموزش در این دوران قبل از 7 سالگی بهتر است به شکل غیر مستقیم و به صورت عملی باشد،و نباید بیشتر بر او فشار آورد و انتظار بیشتری از او داشت.بازی های سالم و اموزشی در رشد و شکل گیری شخصیت آنها خیلی موثر است،می توان از طریق بازی و بیان قصه های متناسب با سن آنها و نشان رفتار های خوب به صورت عملی در تربیت و آموزش انها قدم های خوبی برداشت.
اما در دوره دوم کودکی(از 7 سالگی به بعد) دوره ای حساس و از نظر تثبیت شخصیت اخلاقی و تربیتی، دورانی مهم است؛ دوره فراگیری آموزش های زیر بنایی و اساسی، پایه گذاری عادات، روابط کودک با دیگران و آغاز پیدایش پاره ای از لغزش ها و انحرافات....
به همین دلیل در نظام تربیتی اسلام، توصیه هایی در جهت آموزش و مراقبت ها در این دوره به والدین و مربیان ارایه شده است؛ از جمله توصیه به تفکیک بستر، رعایت ضوابطی در معاشرت، تقویت مبانی مذهبی و اخلاقی، آموزش راه و رسم صیانت از خود، دفاع از شرف و انسانیت، ایجاد عادات مناسب در خواب و استراحت و...

9. موفقیت های گذشته او را تحسین کنید
این تکنیک خصوصا زمانی که در یک برنامه ورزشی و یا برنامه آموزشی یا فعالیتی شکست خورده و خیلی ناراحت و غمگین هست،می توان استفاده کرد،چون کودکان قدرت تحلیل و درک کامل از مسائل را ندارند،چه بسا چنین مسائلی باعث کاهش انگیزه،و نا امیدی و دلسردی آنها باشد،در چنین شرایطی بیان موفقیتهای او می تواند در تقویت انگیزه و امکان جبران و تلاش او موثر باشد.
البته اگر بتوان در کنار تقویت انگیزه و ایجاد شوق او برای تلاشی دوباره، عوامل شکست او را با کمک خودشان بررسی و تحلیل کنیم،چنین کاری او را برای موفیت در اینده آماده خواهد کرد و از تجربه تلخ دوباره شکست حفظ خواهد نمود.
پس به جای سرزنش و ناراحتی و عصبانیت او را یاری کنیم که با علاقه و انگیزه قوی تلاش دوباره برای جبران داشته باشد.

نشاط;750445 نوشت:
با سلام و تحیت

باسلام خدمت استادنشاط دلسوزوگرامی:Gol:
ببخشیداستادسوالی داشتم برای اینده:ok:
چجوری اعتمادبه نفس کودکوازهمون اول بالاببریم تابعداکه بزرگ شدمشکلی براش پیش نیاد؟
وهمینطورچکارکنیم که کودک زودرنج نشه؟
چون خودم این مشکلاتودارم دیگه نمیخوام یکی دیگه رومثل خودم کنم:Ghamgin:

با سلام وعرض ادب وهمچنین با تشکر از مطالب مفید تان

نشاط;750445 نوشت:
لذا آموزش در این دوران قبل از 7 سالگی به شکل غیر مستقیم باید باشد،و نباید بیشتر بر او فشار آورد و انتظار بیشتری از او داشت

استاد اگر میشه لطف کنید نمونه هایی رو برامون مثال بزنید

همای رحمت;750452 نوشت:
با سلام وعرض ادب وهمچنین با تشکر از مطالب مفید تان

استاد اگر میشه لطف کنید نمونه هایی رو برامون مثال بزنید

با سلام
ضمن تشکر از سوال خوب شما بزرگوار
قالب های تربیتی مثل:راست گویی،خوبی کردن ،دوست داشتن پدر و مادر،احترام گذاشتن،و ...و یا هر رفتاری که می بینید صحیح نیست می توان در قالب قصه و داستان و بازی گفت.(همین شیوه خودش روش غیر مستقیم هست و به مرور زمان در رفتار او تاثیر مثبت می گذارد)
اگر به دروغ چیزی گفته می توان به طور غیر مستقیم در قالب داستان او را یاد داد که چنین رفتاری خوب نیست، و...
و در برخی از شرایط هم می توان در قالب رفتار عملی نسبت به اصلاح و آموزش رفتار صحیح اقدام کرد.

مثلا: وقتی بازی با اساب بازی هایش را تمام کرد بهترین آموزش نظم این است،اولا نظم را در کارهای ما ببنید،ضمنا برای اینکه او نظم را یاد بگیرد خود ما در جمع کردن وسائل ها به صورت بازی گونه(طوری که احساس کند شما با او بازی می کنید) به او کمک کنیم. به این طریق بازی کردن ،وسایل ها را جمع کنیم و به او بگوییم اینجوری خیلی قشنگ و زیباست و باعث میشه که اتاقتون تمیز و مرتب بمونه.
با این کار اولا:با او بازی کردید و او از این نوع کار خیلی خوشحال است.
دوما نظم را به صورت دستوری و تکلیفی نگفتید.
سوما:عملا به طور غیر مستقیم در قالب بازی او را به نظم و مرتب کردن تشویق کردید و باعث شکل گیری یک عادت خوب در او شدید.

[="Tahoma"][="Black"]

نشاط;750445 نوشت:
در اين هفت سال بايد كودك را آزاد گذاشت تا به بازي و تفريح مشغول شود تا از طريق تعامل كودك با محيط اطراف، قواي شناختي كودك رشد پيدا كند.

عملا در جامعه شاهد آموزش کودکان بطور مستقیم در این سن می باشیم،در مهدکودکها و حتی در منازل والدین اصرار بر آموزش انواع زبانها، موسیقی، حفظ قرآن و اشعار و... می باشیم،

این روش چقدر آسیب زاست؟

در افت تحصیلی یا افزایش آن در مقاطع بالای تحصیلی تاثیری خواهد داشت؟[/]

[="Arial Narrow"][="Indigo"]سلام استاد

ببخشید با کودک 2 تا 3 ساله که دروغ میگه باید چگونه رفتار کرد؟

با توجه به اینکه والدینش بیشترین تلاش رو کردن که حتی برای شوخی هم بهش دروغ نگن ولی بازم کاملا آگاهانه دروغ میگه.

اینا می تونه از چی نشات بگیره؟

به عنوان مثال یکی خوراکیش رو دستم نزده ولی میگه خورد.

باید چجوری با اینجور بچه ها رفتار کرد؟[/]

ریحانه النبی;750466 نوشت:

عملا در جامعه شاهد آموزش کودکان بطور مستقیم در این سن می باشیم،در مهدکودکها و حتی در منازل والدین اصرار بر آموزش انواع زبانها، موسیقی، حفظ قرآن و اشعار و... می باشیم،

این روش چقدر آسیب زاست؟

در افت تحصیلی یا افزایش آن در مقاطع بالای تحصیلی تاثیری خواهد داشت؟

با سلام
احسنتم
واقعا سوال خیلییییییییییییییییی خوبی است و جا دارد در حد یک پایان نامه یک تحقیق میدانی خوبی انجام بگیرد.
افرادی که در این مرحله سنی،برنامه آنها صرفا آموزش و با فشار روحی بیشتری برخوردار می شوند،بله بعدا با مشکلاتی روبرو می شوند.
آنچه به نظر می رسد اگر بازی و تفریح کودکان برنامه ریزی شده باشد،و اگر آموزش ها هم با حالت خسته کننده نباشد،و تحمیلی هم نباشد،و مناسب با سن بچه ها باشد،نتیجه منفی نخواهد داشت.
ضمنا سفارش به بازی و تفریح در این مقاطع سنی، رد آموزش و یادگیری نیست بلکه عدم تحمیل و فشار روحی و برنامه های سنگین و عدم تعطیل بازی های کودکانه هست.
در عین حال شیوه های آموزشی باید به صورت ماهرانه باشد.(چه بسا در قالب بازی و تفریح انجام بگیرید،خوب طبیعی است که یاد گیری اتفاق می افتد و اسیب زا هم نیست).
در عین حال قدرت یادگیری و استعداد و انگیزه و رغبت افراد هم در این مباحث می تواند مهم باشد.
اینکه فرمودید آموزش در مهدها به طور مستقیم انجام می گیرد،نیاز به بررسی دارد(انشالله بعد از بررسی توضیح خواهیم داد)

کنیز بانوی بی نشان;750471 نوشت:
[=Arial Narrow]سلام استاد

ببخشید با کودک 2 تا 3 ساله که دروغ میگه باید چگونه رفتار کرد؟

با توجه به اینکه والدینش بیشترین تلاش رو کردن که حتی برای شوخی هم بهش دروغ نگن ولی بازم کاملا آگاهانه دروغ میگه.

اینا می تونه از چی نشات بگیره؟

به عنوان مثال یکی خوراکیش رو دستم نزده ولی میگه خورد.

باید چجوری با اینجور بچه ها رفتار کرد؟

با سلام و تحیت
در مورد دروغ لطفا این لینک را مطالعه فرمایید،باز اگر مساله حل نشد در خدمتتون هستیم.
http://www.askdin.com/thread52344.html

به نظر من مهمترین نیاز کودک، نیاز به تفکره!! اغلب والدین تا کودک سوالی میکنه یه جواب در حد خودشون بهش میدن که این اشتباهه!! باید به کودک فرصت تفکر داد و اگه جوابش اشتباه بود بعد جواب درستو براش توضیح داد و نه از روی اطلاعات ضد و نقیص خودمون، بلکه با اطلاعات منبع دار!!

نشاط;750009 نوشت:
2. احساس امنیت
کودکان وقتی در محیط خانواده احساس امنیت داشته باشند،خود به خود با قبول چالش ها و سختی های لازم، در جهت تقویت و رشد استعدادهای خود می کوشند.
وقتی کودکان در یک محیط آرام بدون مشاجره و دوراز هراس و وحشت زندگی کنند، روح و روان سالم و بدون دغدغه ای را خواهند داشت، از این رو یادگیری های رفتاری و آموزشی سهل و آسان خواهند بود.


سلام و عرض ادب
بعضی از بچه ها در دوران کودکی شدیدا کنجکاو هستند و خراب کاری هم زیاد می کنند مثل من و داداش بزرگم:khandeh!:

اون کلک رادیو رو میکند و منم سراغ چرخ خیاطی و باطری و امثالهم میرفتم، خواهرم ولی مظلوم و آروم بود:nini:

برادر با پیچ گوشیتی همه دل و روده رادیو رو میریخت بیرون و بعد دیگه باید مینداختیمش دور، من یه بار که از تیک تاک کردن ساعت حسابی تعجب کرده بودم و اینکه اون موجودی که بهش میگن باطری چطور میتونه ساعت رو اونم از پشت سرش کنترل کنه، وقتی حواس بقیه نبود رفتم و باطری رو برداشتم و از خونه رفتم بیرون بعد تا اونجائیکه می تونستم از خونه دور شدم تا کسی منو در حال عملیات جنایتکارانه نبینه:khandidan:

بعد با سنگ محکم زدم تو سر باطری بیچاره که ببینم توش چی هست! بعدش آروم شدم گفتم ها پس توش زغال بود!ولی خب سوالم حل نشد!
یا سراغ وسایل خطرناک میرفتم حتی یه بار سوزن چرخ خیاطی رفت توی انگشتم از این طرف رفت از اون طرف دراومد، :khaneh: از این شیطنت ها در پرونده من و برادرم زیاده ولی پرونده خواهرم پاکه پاکه!
کلا بچه آروم بهتره یا شلوغ؟ چه چیزی باعث میشه بعضی مثل من میشن بعضی مثل خواهرم؟ و با یه بچه آتیش پاره چطور باید برخور کنیم که صدمه نزنه به لوازم خونه؟
یعنی اگه بچمون مثل خودمون اهل خرابکاری بود چطوری باید مدیریتش کنیم؟
با تشکر

راستی ما ندونستیم خاک بازی کردن برای بچه خوبه یا نه، همین طور آب بازی کردن
ما که عاشقش بودیم، من و داداشم:Nishkhand:
یعنی من یه بچه مثل خودم داشته باشم دیوونه میشم خدا به مادرم بهترین نعمت های دنیوی و اخروی رو عطا کنه که منو تحمل کرد:hamdel:

ما بعدازظهر تا شب بیرون خونه خاک بازی می کردیم میشه تا حدود 7 سالگیم، بعد میومدیم خونه پشت در خونه وایمیسادیم می گفتیم یا حضرت عباس! حالا چطوری با این وضع سر و صورت و لباس کثیف بریم خونه؟ مادرمون حق داشت عصبانی بشه دیگه.......:Narahat:

نکنه بچمون مثل خودمون هلاک خاک بازی باشه اونو چی کنیم؟:Gig:

کنیز بانوی بی نشان;750471 نوشت:
[=Arial Narrow]سلام استاد

ببخشید با کودک 2 تا 3 ساله که دروغ میگه باید چگونه رفتار کرد؟

با توجه به اینکه والدینش بیشترین تلاش رو کردن که حتی برای شوخی هم بهش دروغ نگن ولی بازم کاملا آگاهانه دروغ میگه.

اینا می تونه از چی نشات بگیره؟

به عنوان مثال یکی خوراکیش رو دستم نزده ولی میگه خورد.

باید چجوری با اینجور بچه ها رفتار کرد؟

با سلام

بايد در ابتدا مفاهيم حقيقت را به او ياد بدهيم. از طريق آموزه هايي که از بالا به آن اشاره شد. هرجايي که فرزندمان راست گفت بايد اين ويژگي را تقويت کنيم و او را مورد تشويق قرار دهيم. هيچگاه نبايد تشويق ها به گونه باشد که مثلا از يک کار اشتباه او راحت بگزريد. بلکه بايد بچه بداند مسئوليت کار اشتباهي که مرتکب شده را بپذيرد. حتي مي توانيد در ازاي رفتارهاي خوبي که دارد مثلا وقتي خودش کار اشتباهي را که انجام داده قبل از اينکه ما متوجه شويم بازگو کند او را تشويق کرده و يک ستاره به او بدهيم. سعي کنيد اشتباهاتش را با جملات خبري بيان کنيد نه جملات سوالي و از همه مهمتر اينکه جريمه دروغ گويي بايد از جريمه رفتار اشتباهي که مرتکب شده جدا باشد. يعني براي خوردن شکلات بدون اجازه يک جريمه و باري دروغ گفتن يک جريمه ديگر در نظر گرفته شود. جريمه هاي خيلي شديد براي بچه نگذاريد. بلکه متناسب با سن و خطايي که از او سر زده باشد. نکته ي ديگر اينکه مدام به او نگوييد که تو دروغ مي گويي و به او برچسب نزنيد. چراکه باعث تثبيت اين ويژگي در او مي شود و او به مرور باور مي کند که دروغگوست. يکي از لذت هاي بزرگ باري بچه ها تماشاي کارتن هاي خيالي است. اينکه به بچه اجازه بدهيم که با آن فضاي خيالي ارتباط برقرار کند با اينکه مفاهيم واقعي و خيالي را برايش تفکيک کنيم با هم فرق مي کند. بچه ها بايد در کنار تماشاي برنامه ها بداند که بسياري از آنها واقعيت ندارد در غير اينصورت در يک دنياي خيالي زندگي خواهند کرد که خيلي مناسب نيست. بايد بچه را از طريق بازي ها با دنياي واقعي آشنا کنيم. مثلا وقتي پدر با او بازي مي کند اداي يک هيولا را در مي آورد که مي خواهد او را بخورد. شايد بچه در ابتدا بترسد. اما به مرور متوجه مي شود که اين بازي است و پدرش نمي تواند يک هيولا باشد.( موفق باشید. )

دختر مذهبی;750657 نوشت:
راستی ما ندونستیم خاک بازی کردن برای بچه خوبه یا نه، همین طور آب بازی کردن
ما که عاشقش بودیم، من و داداشم:Nishkhand:
یعنی من یه بچه مثل خودم داشته باشم دیوونه میشم خدا به مادرم بهترین نعمت های دنیوی و اخروی رو عطا کنه که منو تحمل کرد:hamdel:

ما بعدازظهر تا شب بیرون خونه خاک بازی می کردیم میشه تا حدود 7 سالگیم، بعد میومدیم خونه پشت در خونه وایمیسادیم می گفتیم یا حضرت عباس! حالا چطوری با این وضع سر و صورت و لباس کثیف بریم خونه؟ مادرمون حق داشت عصبانی بشه دیگه.......:Narahat:

نکنه بچمون مثل خودمون هلاک خاک بازی باشه اونو چی کنیم؟:Gig:

با سلام و عرض ادب

بازی یک رفتار اجتماعی است که شکل و محتوای آن برگرفته از هنجارها و آداب و رسوم جامعه است. بازی اساسی‌ترین فعالیت کودک است که در عین حال یکی از نیازهای اساسی کودکان نیز به شمار می‌رود. نقش بازی در روند رشد جسمانی و روحی- روانی کودکان انکارناپذیر است. یکی از کارکردهای مهم بازی آن است که کودک را برای ورود به زندگی بزرگسالی آماده کند.کودک بسیاری از مهارت‌های فردی و اجتماعی مورد نیاز برای زندگی آینده خود را از طریق همین بازی‌هایی که به نظر بسیاری بی اهمیت جلوه می‌کند، می‌آموزد. بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت سفارش می‌کنند که مطالب آموزشی در کلاس‌های درس از طریق بازی آموزش داده شود و نتایج حاصله، گویای موفقیت استفاده از این شیوه است.‌ ( موفق باشید. )

[="Arial"][="Indigo"]

دختر مذهبی;750657 نوشت:
نکنه بچمون مثل خودمون هلاک خاک بازی باشه اونو چی کنیم؟

خیلی نگران نباشید چون خاک بازی تو اسلام تاکید شده .:ok:[/]

همای رحمت;750452 نوشت:
با سلام وعرض ادب وهمچنین با تشکر از مطالب مفید تان

استاد اگر میشه لطف کنید نمونه هایی رو برامون مثال بزنید

با سلام و عرض ادب خدمت استاد عزیز نشاط

پاسخ روانشناسان به این مسئله این است که آموزش الفبا و مبانی ریاضی به کودک، پیش از دوره دبستان و پیش دبستانی درست نیست ؛ زیرا:
1- این سنین، دوران بازی و جست و خیز بچه هاست، کودک را از درس خسته نکنید.

2- یادگیری الفبا سبب می شود کودک از ابتدای دوران مدرسه، از بیشتر بچه‌ها جلوتر باشد و از کلاس و درس زده شود و حتی ممکن است به عنوان دانش‌آموز ناآرام و نامنضبط شناخته شود. چرا که به دلیل تکراری بودن مطالب خود را با حرف زدن یا شوخی کردن با دوستانش سرگرم می کند.

3- سیستم آموزش موجود در مدارس ما جواب‌گوی پیشرفت کودک با سواد شما نخواهد بود و او ناخواسته از این سیستم طرد می شود! این امر انگیزه تحصیلی دانش آموز را پایین می آورد.

4- اصلا نیازی به این آموزش ها نیست و آموزش های مرسوم مهد کودک ها و مراکز پیش دبستانی کفایت می کند. حتی ممکن است شیوه آموزش شما با شیوه ای که کودک سال آینده در مدرسه می آموزد بسیار متفاوت باشد و این مسئله به طور قطع کودک را دچار سردرگمی خواهد کرد.

5- کودکان از طریق بازی ها یاد می گیرند. پس بازی های بیشتر و بیشتری بیاموزید و با فرزندانتان آن ها را تجربه کنید. سعی کنید برخی از بازی های دوران کودکی تان را به کودک تان نیز یاد بدهید. بازی هایی مثل الک دولک، گرگم به هوا، هفت سنگ، شاه، وزیر ، دزد و… .

6- بازی های رایانه ای پرتحرک، هیجان انگیز و خشن برای کودکان مناسب نیست. به طور کلی، هرچه بازی ها در این سنین نیاز به تحرک جسمی بیشتری داشته باشد بهتر است. اما اگر چاره ای نداشتید، بازی های رایانه ای فکری، مثل شطرنج، پازل و… نیز خوب است.

7- اشتباه نکنید انرژی بچه ها از بزرگ ترها بیشتر نیست! بلکه به دلیل کوچک تر بودن اندامشان، انرژی شان نیز دیرتر تمام می شود و تحمل بازی ها و کنجکاوی های آنان نیازمند صبر و حوصله بسیار زیادی از جانب شماست. توجه داشته باشید که برای به دست آوردن هر چیز ارزشمندی باید هزینه کنیم.( موفق باشید. )

[="Arial Narrow"][="Indigo"]

yalda solimani;750667 نوشت:
با سلام

بايد در ابتدا مفاهيم حقيقت را به او ياد بدهيم. از طريق آموزه هايي که از بالا به آن اشاره شد. هرجايي که فرزندمان راست گفت بايد اين ويژگي را تقويت کنيم و او را مورد تشويق قرار دهيم. هيچگاه نبايد تشويق ها به گونه باشد که مثلا از يک کار اشتباه او راحت بگزريد. بلکه بايد بچه بداند مسئوليت کار اشتباهي که مرتکب شده را بپذيرد. حتي مي توانيد در ازاي رفتارهاي خوبي که دارد مثلا وقتي خودش کار اشتباهي را که انجام داده قبل از اينکه ما متوجه شويم بازگو کند او را تشويق کرده و يک ستاره به او بدهيم. سعي کنيد اشتباهاتش را با جملات خبري بيان کنيد نه جملات سوالي و از همه مهمتر اينکه جريمه دروغ گويي بايد از جريمه رفتار اشتباهي که مرتکب شده جدا باشد. يعني براي خوردن شکلات بدون اجازه يک جريمه و باري دروغ گفتن يک جريمه ديگر در نظر گرفته شود. جريمه هاي خيلي شديد براي بچه نگذاريد. بلکه متناسب با سن و خطايي که از او سر زده باشد. نکته ي ديگر اينکه مدام به او نگوييد که تو دروغ مي گويي و به او برچسب نزنيد. چراکه باعث تثبيت اين ويژگي در او مي شود و او به مرور باور مي کند که دروغگوست. يکي از لذت هاي بزرگ باري بچه ها تماشاي کارتن هاي خيالي است. اينکه به بچه اجازه بدهيم که با آن فضاي خيالي ارتباط برقرار کند با اينکه مفاهيم واقعي و خيالي را برايش تفکيک کنيم با هم فرق مي کند. بچه ها بايد در کنار تماشاي برنامه ها بداند که بسياري از آنها واقعيت ندارد در غير اينصورت در يک دنياي خيالي زندگي خواهند کرد که خيلي مناسب نيست. بايد بچه را از طريق بازي ها با دنياي واقعي آشنا کنيم. مثلا وقتي پدر با او بازي مي کند اداي يک هيولا را در مي آورد که مي خواهد او را بخورد. شايد بچه در ابتدا بترسد. اما به مرور متوجه مي شود که اين بازي است و پدرش نمي تواند يک هيولا باشد.( موفق باشید. )

با سلام ممنون از پاسختون

ولی خب چجوری به یه کودک 2.5 ساله بفهمونیم داری دروغ میگی؟ وقتی هنوز متوجه نمیشه کلمه دروغ یعنی چی؟[/]

کنیز بانوی بی نشان;750684 نوشت:
[=Arial Narrow]

با سلام ممنون از پاسختون

ولی خب چجوری به یه کودک 2.5 ساله بفهمونیم داری دروغ میگی؟ وقتی هنوز متوجه نمیشه کلمه دروغ یعنی چی؟

با سلام

همه انسانها در محدوده اي برابر پا به عرصه وجود مي گذارد. هيچکس از کودکي دروغگو به دنيا نيامده است. همه انسانها راه فکر کردن و توجيه اعمال خويش را از ديگران آموخته و تکامل يافته اند. درستي يا نادرستي از طريق کلمات و اعمال ديگران به ما القا مي شود و ما اين کلمات و اعمال را در ذهنيات خود تلفيق کرده، سرانجام شخصيت خود را شکل مي دهيم.
والدين نقش مهمي در تکوين شخصيت فرزندان خود بازي مي کنند و اين نقش در سالهاي اوليه تربيت کودکان ارزشي به غايت والا دارد.
براي اينکه فرزندان خود را راستگو تربيت کنيم ابتدا مي بايست نسبت به اعمال خود نهايت دقت را داشته باشيم و نيز درارتباط خود با ديگران دقت کنيم، زيرا در يک جامعه معمولاً تربيتهاي متفاوتي وجود دارد.

با سلام

بنده هم نکاتی که به ذهنم میرسه رو بیان میکنم ... ان شاالله که مفید واقع بشه .

**
بچه ها تا سن خاصی که بستگی به هوش و شناختشون از اطراف داره ، قادر به تشخیص یه سری چیزا نیستن بخصوص با "زمان" مشکل دارن ..

وقتی بچه تون کار اشتباهی کرد در همون آن بهش بگید که عزیزم بیا میخوام باهات تنهایی حرف بزنم بعد ببرینش یجایی " تنها" نه جلوی دیگران ، بهش با دلیل گوشزد کنید که فلان کاری که کردی اشتباه بود ... اینجوری قاطی نمیکنن!!

اگر بزارید چند ساعت بگذره بعد باهاش صحبت کنید ، اصلا قدرت تحلیل درست نداره و تعمیم میده !! نصیحت شمارو تعمیم میده به تمامی رفتارش!! چون نمیفهمه که این نصیحت مال کدوم عکس العملش بود ؟؟ هر چقدرم سعی کنید که اون کارش رو براش یادآوری کنید باز هم قاطی میکنه !

پس باید درجا باهاش صحبت کنید ، در مقابل هر کار خطا ، نصیحت مربوطه باید در زمان خودش انجام بشه...

**

Masood11;750644 نوشت:
به نظر من مهمترین نیاز کودک، نیاز به تفکره!! اغلب والدین تا کودک سوالی میکنه یه جواب در حد خودشون بهش میدن که این اشتباهه!! باید به کودک فرصت تفکر داد و اگه جوابش اشتباه بود بعد جواب درستو براش توضیح داد و نه از روی اطلاعات ضد و نقیص خودمون، بلکه با اطلاعات منبع دار!!

حرف شما درسته ولی چیزی که شما فرمودید بیشتر می تونه اسمش نیاز به استقلال باشه تا تفکر،

دختر مذهبی;750657 نوشت:
راستی ما ندونستیم خاک بازی کردن برای بچه خوبه یا نه، همین طور آب بازی کردن
ما که عاشقش بودیم، من و داداشم:Nishkhand:
یعنی من یه بچه مثل خودم داشته باشم دیوونه میشم خدا به مادرم بهترین نعمت های دنیوی و اخروی رو عطا کنه که منو تحمل کرد:hamdel:

ما بعدازظهر تا شب بیرون خونه خاک بازی می کردیم میشه تا حدود 7 سالگیم، بعد میومدیم خونه پشت در خونه وایمیسادیم می گفتیم یا حضرت عباس! حالا چطوری با این وضع سر و صورت و لباس کثیف بریم خونه؟ مادرمون حق داشت عصبانی بشه دیگه.......:Narahat:

نکنه بچمون مثل خودمون هلاک خاک بازی باشه اونو چی کنیم؟:Gig:

یکی از بازی هایی که در بازی درمانی خیلی روش تاکید شده، بازی با شن و خاکه، که باعث تقویت خلاقیت در کودک میشه، تو بعضی از پارک ها هم استخر شنی وجود داره ولی خوب خاک باغچه خیلی تمیز تر از استخر شن پارک هاست.

رنگین;750698 نوشت:
حرف شما درسته ولی چیزی که شما فرمودید بیشتر می تونه اسمش نیاز به استقلال باشه تا تفکر،

با سلام
اینکه فرزندان را کمک کنیم متفکر به بار بیاند خیلی عالی است،البته خود همین بحث تفکر می تواند زمینه ساز وکمک خوبی برای تقویت استقلال فکری ورفتاری فرزندان باشد.
ولی کسب استقلال و قدرت تفکر دو فرض جدا هستند.

پس راه تشویق به فکرکردن:
1. کمک به ایجاد سوال از جانب فرزندان و هم از جانب ما
2. حوصله داشتن برای شنیدن حرف های آنها
3. دادن پاسخ صحیح و در سطح فهم آنها می تواند انگیزه خوبی برای پیشرفت و امکان تفکر در او باشد.
4. نشان دادن عیتی تغییرات و تحولات موجود در محیط زندگی هم می تواند زمینه خوبی برای فکر کردن باشد.
5. نشان دادن درمرحله عمل(خصوصا وقتی از ا سوالی می پردسد می توانیم از او بخواهیم که به ما فرصت فکر کردن را بدهد بعد پاسخ را بگوییم)
6. در هنگام پاسخ از او بخواهیم که او هم فکر بکند و بعدا با او موضوع را ارزیابی کنیم.
7. در کنار یک طبیعت سرسبز یا کنار دریا خیلی از سوالات را می توان در ذهن او ایجاد کرد(این کار برای او لذت بخش و شیرین خواهد بود، درعین ال زمینه رشد و پیشرفت فکری در او ایجاد خواهد شد)
کودکان متفکر کودکان خلاق و موفقی خواهند شد.

[="Arial Narrow"][="Indigo"]

yalda solimani;750691 نوشت:
با سلام

همه انسانها در محدوده اي برابر پا به عرصه وجود مي گذارد. هيچکس از کودکي دروغگو به دنيا نيامده است. همه انسانها راه فکر کردن و توجيه اعمال خويش را از ديگران آموخته و تکامل يافته اند. درستي يا نادرستي از طريق کلمات و اعمال ديگران به ما القا مي شود و ما اين کلمات و اعمال را در ذهنيات خود تلفيق کرده، سرانجام شخصيت خود را شکل مي دهيم.
والدين نقش مهمي در تکوين شخصيت فرزندان خود بازي مي کنند و اين نقش در سالهاي اوليه تربيت کودکان ارزشي به غايت والا دارد.
براي اينکه فرزندان خود را راستگو تربيت کنيم ابتدا مي بايست نسبت به اعمال خود نهايت دقت را داشته باشيم و نيز درارتباط خود با ديگران دقت کنيم، زيرا در يک جامعه معمولاً تربيتهاي متفاوتي وجود دارد.

آخه من مطمئنم خانوادش بهش دروغ نمی گن، حتی وعده الکی بهش نمی دن

ولی این بچه (دخترم هست ) هم از این نوع دروغا میگه هم خیلی قشنگ بلده سر آدم کلاه بزاره، یا کاری رو که کرده با عملش توجیه کنه

و بشدت مستقل عمل می کنه با این سنش[/]

کنیز بانوی بی نشان;750714 نوشت:
[=Arial Narrow]

آخه من مطمئنم خانوادش بهش دروغ نمی گن، حتی وعده الکی بهش نمی دن

ولی این بچه (دخترم هست ) هم از این نوع دروغا میگه هم خیلی قشنگ بلده سر آدم کلاه بزاره، یا کاری رو که کرده با عملش توجیه کنه

و بشدت مستقل عمل می کنه با این سنش

با سلام

دروغ گفتن يكي از رفتارهاي متداول كودكان 4ـ5 ساله است كه از لحاظ اخلاقي اشكالي ندارد. كودكان در اين سن و سال معمولاً به دو شكل دروغ مي گويند كه نخستين آن خيال پردازي است، كودك با جعل داستان يا با طرح مبالغه آميز بعضي از واقعيات، اغلب خواسته خود را با ما درميان مي گذارد و غيرمستقيم از اميالش صحبت مي كند. در اين صورت بهتر است كه پدر ومادر در تأييد خواسته كودك حرف بزنند. دروغ نوع دوم دروغ به اصطلاح مفيد است، دروغي است كه بزرگترها هم مي گويند و آن رابه حساب دروغ مصلحت آميز مي گذارند تا به جاي نتيجه بد، نتيجه خوب بگيرند. در اين مرحله از رشد كودك تنها كار درست را در خواسته خود مي جويد و با استفاده از دروغ براي رسيدن به خواسته اش ترديدي به خود راه نمي دهد. در اين موارد بايد به كودك تفهيم كنيم كه از راستگويي و صداقت او خوشحال مي شويم بايد بداند كه دروغ و دروغگويي را دوست نداريم. بايد توجه داشت كه اين مسأله در سنين بالاتر رفتاري ناپسند است كه به كودك شخصيت ساختگي و تصنعي مي بخشد.

با تشکر از پیام شما خوشحال میشم اگر سوالی بود من در خدمت هستم

کنیز بانوی بی نشان;750714 نوشت:
آخه من مطمئنم خانوادش بهش دروغ نمی گن، حتی وعده الکی بهش نمی دن

ولی این بچه (دخترم هست ) هم از این نوع دروغا میگه هم خیلی قشنگ بلده سر آدم کلاه بزاره، یا کاری رو که کرده با عملش توجیه کنه

و بشدت مستقل عمل می کنه با این سنش

با سلام

شاید اولین باری که این حرفها یا حرکاتو انجام داده ،مامانو باباش لبخندی

یارفتار خوشایندی بهش نشون دادند .حالا فکر میکنه داره کار خوبی انجام میده

البته این نظر شخصیمه .بهتره نظر استاد رو هم بشنویم .

با سلام خدمت شما
از اینکه مطالبی خوبی را بیان می کنید،متشکرم
اشاره کنم که بررسی ها نشان داده فقط 18 درصد از کودکان 6 ساله می توانند تفاوت داستان های واقعی و تخیلی را درک کنند،از این نکته می شود استفاده کرد که زیر 6 سال تفکیک واقعی بین دروغ و تخیل و خیال بافی در آنها خیلی سخت است.
خوب ولی در عین حال باید رفتارها را تا حد امکان اصلاح کرد.
در چنین سنی(دو سال و نیم)
اولا رفتار باز پرس گونه خود را ترک کنیم،همین مساله باعث تحریک انکار برخی از مسائل در کودکان می شود.
توضیح دادن حقیقت و دروغ را با یک مثال ی در حد فهم او در قالب بازی یا داستان توضبح دهید.
توبیخ و سرزنش و عصبانیت در این شرایط به جای اصلاح بدتر می کند،چون همین رفتارها باعث ترس و اضطراب و از طرفی سرکوب هیجان در نتیجه به جای اصلاح بدتر هم می شود.
کاهش حساسیت بیش از حد( خیلی نگران شدن معقول نیست)
مواظب رفتارهای خودمان باشید،مشاهده از جانب فرزندان بیشتر است و اکثر اوقات از طریق همین الگو برداری مرتکب کاری می شوند،شاید مفهوم بد بودن دروغ را تشخیص ندهد ولی شاید شبیه چنین رفتاری را از پدر و مادر و یا از دوستان یاد گرفته،می توان با ارامش این یادگیری غلط او را اصلاح کرد.
وقتی راست می گوید او را تشویق کنید،تا حدودی یاد می گیرد که رفتار دروغ با راستگویی فرق دارد و ارزش آنها یکی نیست.
متمرکز باشید ببنید چرا چنین رفتاری از خود نشان می دهد.(خود کشف علت، راه را برای درمان راحتتر می کند.)

زهرا73;750449 نوشت:
باسلام خدمت استادنشاط دلسوزوگرامی:Gol:
ببخشیداستادسوالی داشتم برای اینده:ok:
چجوری اعتمادبه نفس کودکوازهمون اول بالاببریم تابعداکه بزرگ شدمشکلی براش پیش نیاد؟
وهمینطورچکارکنیم که کودک زودرنج نشه؟
چون خودم این مشکلاتودارم دیگه نمیخوام یکی دیگه رومثل خودم کنم:Ghamgin:

با سلام خدمت شما زهرا عزیزم

به آنچه مي‌گوييد دقت كنيد: كودكان بشدت نسبت به آنچه والدينشان مي‌گويند، حساس هستند. به ياد داشته باشيد همواره كودك خود را تشويق كنيد نه تنها به اين خاطر كه او كار خوبي انجام داده است بلكه به خاطر تلاشش نيز از او قدرداني كنيد. مثلا اگر كودك شما در تيم فوتبال مدرسه انتخاب نشده، به جاي گفتن اين مطلب كه «خوب، بار ديگه بيشتر سعي خواهي كرد و موفق خواهي شد» بهتر است بگوييد «تو نتوانستي در تيم انتخاب شوي اما من واقعا به تلاش تو در اين راه افتخار مي‌كنم.» به جاي نتيجه، به تلاش كودك بها دهيد. يك مدل مثبت باشيد: اگر شما در مورد توانايي‌ها و محدوديت‌هاي خود بي‌نهايت خشن، بدبين يا غيرواقع بين هستيد، كودك هم همچون آينه از شما الگو مي‌گيرد. سعي كنيد اعتماد به نفس خود را بهبود دهيد تا يك مدل مناسب براي كودك خود باشيد.
با تشکر

رنگین;750698 نوشت:
حرف شما درسته ولی چیزی که شما فرمودید بیشتر می تونه اسمش نیاز به استقلال باشه تا تفکر،

هم آره و هم نه!! در واقع 50 50ست! اون قسمتش که خودش جواب خودشو بده، استقلاله و اون قسمتش که میبینه پیش والدین جواب آماده نیست و بعضی اوقات حتی میگن نمیدونم، نتیجه میگیره که باید فکرم بکنه روی سوالاش! و در واقع مانع بت سازیشون میشه!!

کنیز بانوی بی نشان;750471 نوشت:
[=Arial Narrow]سلام استاد

ببخشید با کودک 2 تا 3 ساله که دروغ میگه باید چگونه رفتار کرد؟

با توجه به اینکه والدینش بیشترین تلاش رو کردن که حتی برای شوخی هم بهش دروغ نگن ولی بازم کاملا آگاهانه دروغ میگه.

اینا می تونه از چی نشات بگیره؟

به عنوان مثال یکی خوراکیش رو دستم نزده ولی میگه خورد.

باید چجوری با اینجور بچه ها رفتار کرد؟



اولا ریشه آن را بررسی کنند،شاید در چند مورد کسی خوراکی او را خورده به خاطر ترس می خواهد از خود دفاع کند.
یا خیلی خوشمزه هست و برای اینکه زود تمام شده،می خواهد زمینه برای خرید خوراکی را فراهم کند.
یا به نوعی می خواهد جلب توجه کند.
البته حس مالکیت هم شاید منتهی به این رفتار شود.
در هر صورت باید علت را کشف کنید،و با آرامش این مساله را توضیح دهید،کمک کنید که نیازهایش را به راحتی بیان کند.
در قالب قصه چنین رفتارهایی را به او توضیح دهید که صورت صحیح درخواست کردن و اعلام نیاز با راست گویی است.
بعد ازاینکه راست گفت،البته باز احتمال خطا هست ولی باید صبوری کرد،فعلا در این سن قدر درک به آن اندازاه قوی نیست،ولی شما بتدریج رفتار راست گفتن او را تحسین و تشویق کنید،و در صورت خطا فرصت جبران و اصلاح را به او بدهید.(به هیچ وجه عنوان دروغ گویی را به او نچسبانید) احتمالا در همین مسائل که می گوید کسی خوراکی من را خورده از باب تخیل گفته،از این رو حمل بر دروغ و حساسیت بیشتر،مشکل او را بدتر می کند.
ولی خوب می توان بتدریج واقعیت و تخیل را در او آموزش داد و کمک کرد که بتواند فرق اینها را درک و تشخیص دهد.

زهرا73;750449 نوشت:
باسلام خدمت استادنشاط دلسوزوگرامی:Gol:
ببخشیداستادسوالی داشتم برای اینده:ok:
چجوری اعتمادبه نفس کودکوازهمون اول بالاببریم تابعداکه بزرگ شدمشکلی براش پیش نیاد؟
وهمینطورچکارکنیم که کودک زودرنج نشه؟
چون خودم این مشکلاتودارم دیگه نمیخوام یکی دیگه رومثل خودم کنم
:Ghamgin:

با سلام و تحیت
زود رنجی یکی از مشکلاتی است که عوامل مختلفی می تواند دخیل باشد، که یکی از این عوامل به سبک تربیتی خانواده بر می گردد:
1. محبت زیاد و افراطی
2. تامین سریع نیازها بدون درنگ
3. عدم آموزش عملی صبر و تحمل
4. خود رفتار عجولانه و کم صبری پدر و مادر
...............

اما در مورد اعتماد به نفس:
بدون تردید عزت نفس و اعتماد به نفس بالا از ویژگی هایی است که هر فردی در زندگی خود به شدت به آن محتاج است.
عزت نفس: داشتن احساس خوب در مورد خود است،یعنی دید مثبت به توانایی و داشته های خود،این خود پنداره و نگاه مثبت و اطمینان بخش در زندگی خیلی مهم و اساسی است .
عزن نفس بالا،اعتماد به نفس بالا را به دنبال خواهد داشت.
یکی از راهکارهای مهم و اساسی در تقویت و رشد عزت نفس:
دوست داشتن فرزندان است.
اگر فرزندان را بدون شرط دوست داشته باشیم و این احساس محبت را به راحتی در اختیار آنه بگذاریم؛و همچنین اجازه بدهیم که او نیز احساس محبت خود را به راحتی نشان دهد، در این صورت آنها احساس خواهند کرد که یک موجود دوست داشتنی و ارزشمندی هستند.
راهبردی کردن این مساله برای کودکان صفر تا یک سال:
1. با مهر و محبت او را در آغوش گرفته و با عشق و علاقه به چشمان او نگاه کنید.
2. او را نوازش و ببوسید،در آغوشتان تکان دهید و برایش آواز بخوانید.
راهبردی کردن در مقطع 1-3 سالگی:
1. هنگام بیدار شدن در کنار او قرار بگیرید و با ابراز محبت و علاقه او را در آغوش بگیرید.
2. او را لمس کنید وبا طیب خاطر بفشارید و دستهایش را بگیرید و به او اجازه بدهید روی پای شما بنشیند.
3. کتابهایی در مورد محبت و دوست داشتن به همراه کودکتان بخوانید و این عمل را تا 5 سالگی هم می توانید ادامه دهید.
راهبردی کردن در مقطع سنی 3-5 سالگی
1. علامت عاطفی ویژه ای با فرزندان داشته باشید،مثل:چشمک زدن به او یا فشردن او با دست،یا ضربه زدن دست به آهستگی
می تواند بیان کننده این باشد که من تو را دوست دارم.
2. جملات محبت آمیز در کنار تصاویر خوب و طراحی یا نقاشی شده
می تواند هم جذاب باشد و هم پیام دوست داشتن را کاملا درک کند.
3. دادان هدایای کوچک غیر منتظره و نوشتن جمله:
این را به شما هدیه می کنم فقط به خاطر اینکه دوستت دارم.
البته نوازش کردن و محبت کردن و ابراز محبت لسانی هم خوب است.
ولی خود ابراز محبت هر چه قدر جذاب باشد تاثیر بیشتری را خواهد داشت.
راهبردی کردن در سن مدرسه :
1. یادداشت های محبت آمیز،لطیفه یا معما را در جیب،کیف یا طرف ناهار او قرار دادن
خیلی جذاب خواهد بود.
2. برای او کارت های ساده تهیه کنید و روری آن قلب بکشید که نمادی از علاقه و محبت شما به او برسانید.
3. به او یاد بدهید که دوست داشتن خویش،نه تنها درست است بلکه یک چیز بسیار خوبی است.
4. به انها امید بدهید که همیشه آنها را دوست خواهید داشت.
جملاتی گرم برای تقویت عزت نفس بالا:
«من تو را همیشه دوست دارم،بدون هیچ شرطی»
«من خوشحالم که تو بخشی از این خانواده هستی»
«تو برایم بسیار مهم هستی»
«من خوشحالم که پدر و مادر تو هستم»

[=Comic Sans MS]با عرض سلام و ادب خدمت استاد نشاط محترم
باتشکر از تاپیک مفیدتان
بنده هم یه سوالی داشتم:
با یک پسر بچه ی 3 ساله که کارهای خودش رو با گریه و جیغ زدن پیش میبره چه کار باید کرد؟:cry::god:
با اینکه میدونه به حرفش گوش میدن و همه چیز رو براش مهیا میکنن بازم به گریه کردن و جیغ زدنش ادامه میده!:Moteajeb!:
لازم به ذکر است که این پسر بچه ته تغاری و 4 تا خواهرم داره که نازش رو میکشن. بعضی از اخلاق های دخترونه رو هم داره، و از خواهرهاش تقلید میکنه. :dohkhtar:مثلا موقع نماز خوندن اکثرا چادر سر میکنه یا تو کارهای خونه کمک میکنه !!!:khaneh:

نشاط;750782 نوشت:
با سلام و تحیت
زود رنجی یکی از مشکلاتی است که ریشه آن به سبک تربیتی خانواده بر می گردد:
و این عوامل در شکل گیری آن موثر هستند:
1. محبت زیاد و افراطی
2. تامین سریع نیازها بدون درنگ
3. عدم آموزش عملی صبر و تحمل
4. خود رفتار عجولانه و کم صبری پدر و مادر

بسمه الربّ

با سلام و ادب و تشکر از مطالب بسیار مفید حضرتعالی

استاد گرامی:شاید زود رنجی دلیل دیگری هم داشته باشد.

در خانواده هایی که رعایت احترام و ادب و حقوق یکدیگر مرسوم و قانونمند شده است،ممکن است بعد از ورود

نوجوان یا کودک به اجتماع و مشاهده ی برخوردهای متضاد با تربیت خانواده، او را زودرنج کند،چرا که در محیط

خانواده هموراه مورد احترام قرار گرفته است،و تا زمانیکه متوجه شود اصول تربیت در افراد مختلف متفاوت است

دوران بحرانی و سختی را(به لحاظ روحی) طی خواهد کرد،که به نظر می رسد اگر دستورات اخلاقی دین در مورد

التزام به صبر و بردباری در معاشرت با مردم را تمرین کند،مشکل حل خواهد شد.

bi seda 1992;750943 نوشت:
[=Comic Sans MS]با عرض سلام و ادب خدمت استاد نشاط محترم
باتشکر از تاپیک مفیدتان
بنده هم یه سوالی داشتم:
با یک پسر بچه ی 3 ساله که کارهای خودش رو با گریه و جیغ زدن پیش میبره چه کار باید کرد؟:cry::god:
با اینکه میدونه به حرفش گوش میدن و همه چیز رو براش مهیا میکنن بازم به گریه کردن و جیغ زدنش ادامه میده!:Moteajeb!:
لازم به ذکر است که این پسر بچه ته تغاری و 4 تا خواهرم داره که نازش رو میکشن. بعضی از اخلاق های دخترونه رو هم داره، و از خواهرهاش تقلید میکنه. :dohkhtar:مثلا موقع نماز خوندن اکثرا چادر سر میکنه یا تو کارهای خونه کمک میکنه !!!:khaneh:

با سلام و تشکر ویژه از سوال بسیار خوب شما
در این سن با توجه به اینکه حس استقلال طلبی خود را نشان می دهند،یک احتمالش این است؛ اگر ببیند که کسی مانع کارهای او می شود،و منافاتی با استقلالش را احساس کند، شاید از همین گریه استفاده کند،مثلا: می خواهد با دست غذا بخورد،یا با قاشق بخورد و شاید به بیرون سفره هم بریزد،هر گونه تحمیل و فشار را با گریه اعتراض کند.(البته باید برنامه ریزی کرد که رفتار ما باعث تضعیف استقلال او نباشد)
و یا شاید از اول عادت کرده که خواسته های خود را با گریه اعلام کند،خصوصا در دوران شیره خوارگی،مادران باید نحوه شیر دادن بچه ها را منظم انجام دهند،بهتر است در هر سه ساعت یک سیر کامل او را شیر دهند و یا هر موقع کودک احساس نیاز به شیر داشت غذا بدهند،عدم توجه به این مساله باعث ایجاد و شکل گیری بی نظمی و رفتار گریه در هنگام درخواست از او باشد.(چون زبان درخواست کودکان با گریه است)
پس بهتر است خوب علت را شناسایی کنید،قبل از نیاز و درخواست او (البته درخواست او باید منطقی باشد،مثلا:یک چیز تیز و برنده را بخواهد،یقیننا منطقی نیست )به نیازش پاسخ بدهید،به او یاد بدهید(مثلا با گفتن یک داستانی )هر چیزی را می خواهد با زبان اعلام کند.
اگر پاسخ نیازها به موقع باشد،انشالله حل خواهد شد.
اگر باز ادامه داد و گریه کرد،مختصری اهمیت ندهید،و با آرامش بگویید ما منظر تو نمی فهمیم،در این شرایط هر گونه عصبانیت و ابراز ناراحتی نسبت به رفتار کودک فایده ای ندارد، بایدصبور باشید،بعد حواس او را با یک چیز دیگری تغییر دهید،همین پرت کردن حواس و جایگزین کردن فرد به یک سوی دیگر،مثلا: پیشنهاد یک بازی(خصوصا از چیزی که خیلی خوشش میاد) خود این رفتار عامل خوبی در جهت کاهش رفتار اشتباه خواهد بود.
و اندکی صبور باشید انشالله بتدریج حل خواهد شد.

Masood11;750774 نوشت:
هم آره و هم نه!! در واقع 50 50ست! اون قسمتش که خودش جواب خودشو بده، استقلاله و اون قسمتش که میبینه پیش والدین جواب آماده نیست و بعضی اوقات حتی میگن نمیدونم، نتیجه میگیره که باید فکرم بکنه روی سوالاش! و در واقع مانع بت سازیشون میشه!!

من بر اساس نظریات روانشناسی گفتم، چرا که نیاز به تفکر، در هیچ کدام از نظریات روان شناسی مطرح نشده، به طور مثال گلسر پنج نیاز تعلق، آزادی و استقلال، تفریح، امنیت و بقا رو نیاز های اصلی می دونه

و انسان خود به خود و در هر شرایطی در حال فکر کردنه، و نیازی به مهیا کردن شرایط تفکر نیست

اینکه کودک تشویق بشه تا افکارش رو بیان کنه و کمتر افکار والدین رو درونی سازی کنه با نیاز به تفکر از نظر من متفاوته.

رنگین;750979 نوشت:
من بر اساس نظریات روانشناسی گفتم، چرا که نیاز به تفکر، در هیچ کدام از نظریات روان شناسی مطرح نشده، به طور مثال گلسر پنج نیاز تعلق، آزادی و استقلال، تفریح، امنیت و بقا رو نیاز های اصلی می دونه

و انسان خود به خود و در هر شرایطی در حال فکر کردنه، و نیازی به مهیا کردن شرایط تفکر نیست

اینکه کودک تشویق بشه تا افکارش رو بیان کنه و کمتر افکار والدین رو درونی سازی کنه با نیاز به تفکر از نظر من متفاوته.

با سلام
احسنتم
منظور ما از مهیا کردن شرابط تفکر،همان تقویت و کمک به خلاقیت و ابتکار و شکوفایی استعداد هاست.(خیلی از محققین به این مساله رسیده اند،در خود بحث خلاقیت هم ایین موضوع مطرح شده)
قدرت و قوه فکر کردن به نوعی فطری است،ولی اندوخته ها و زمینه های ایجاد فکر می تواند اکتسابی باشد،و همین موارد فکر را فعال تر و شکوفا تر خواهد کرد.کودکانی که توانسته اند با نزدیک شدن به طبیعت از تغییرات و تحولات محیط آشنا شوند،آیا قدرت تفکر اینها با افرادی که چنین محیط هایی را ندیده اند یکی است؟نوع پرسش و نوع گفتار و نوع تحلیل ایندو فرد خیلی فرق خواهد کرد.

[="Comic Sans MS"][="DarkOliveGreen"]ممنون از پاسخ شما

نشاط;750977 نوشت:
و یا شاید از اول عادت کرده که خواسته های خود را با گریه اعلام کند

بله همینطور هست که شما میفرمائید.

نشاط;750977 نوشت:
مختصری اهمیت ندهید،و با آرامش بگویید ما منظور تو را نمی فهمیم

نمیشه اهمیت نداد.گریه کردنش مهم نیست گریه میکنه صداش باز میشه :Nishkhand:جیغ بنفش میکشه نمیشه تحمل کرد:khaneh:
اتفاقا منظورش رو می فهمیم و اونم منظور ما رو میفهمه، بچه باهوش و تمیز و مرتبی هست ولی جنسش خیلی خرابه نمیتونه صبر کنه باید همون لحظه نیازی که داره برطرف بشه وگرنه یکسره جیغ میکشه.

نشاط;750977 نوشت:
بایدصبور باشید

اکثر مواقع صبور هستیم ولی بچه صبر نداره نمیدونیم چطور اون رو صبور کنیم؟!

نشاط;750977 نوشت:
حواس او را با یک چیز دیگری تغییر دهید

این یک راه حل خیلی خوبی بود ممنون:Gol: اکثر مواقع سعی میکنیم با پرت کردن حواسش ساکتش کنیم که خیلی خوب جواب داده.[/]

چرا ما بچه بودیم کسی بهمون توجه نکرد،و عقده و آرزوی همه چی موند رو دلمون

bi seda 1992;751007 نوشت:
.
([=Comic Sans MS]نمیشه اهمیت نداد.گریه کردنش مهم نیست گریه میکنه صداش باز میشه جیغ بنفش میکشه نمیشه تحمل کرد
اتفاقا منظورش رو می فهمیم و اونم منظور ما رو میفهمه، بچه باهوش و تمیز و مرتبی هست ولی جنسش خیلی خرابه نمیتونه صبر کنه باید همون لحظه نیازی که داره برطرف بشه وگرنه یکسره جیغ میکشه.)


با سلام
پس بتدریج از توجه به گریه او بکاهید بعلاوه حواس او را پرت کنید،تا رفته رفته حل شود.

[="Comic Sans MS"][="DarkOliveGreen"]

نشاط;751022 نوشت:
با سلام
پس بتدریج از توجه به گریه او بکاهید بعلاوه حواس او را پرت کنید،تا رفته رفته حل شود.

سلام
چشم ممنون از راهنمایی های شما:Gol:[/]

پسر زمستان;751010 نوشت:
چرا ما بچه بودیم کسی بهمون توجه نکرد،و عقده و آرزوی همه چی موند رو دلمون

سلام

خب ممکنه که پیش بیاد انسان در همچین خانواده ای بزرگ شه .. ممکن هم هست که روحش زخم هایی برداره .. اما این افکار رو در سرتون نپرورونید.

الان که عاقل شدید سعی در برطرف کردن زخم هاتون کنید و بایستید . درسته که کودکی تاثیربسزایی داره اما منکر قدرت عظیم بشر که اشرف مخلوقات است ، نمیتونیم بشیم.

بی توجهی شده بهتون ، خب به دلایلی شده و گذشته ، تا کی باید در عزای گذشته زانوی غم بغل بگیرید ؟

اینجوری آینده هم فدای بی توجهی اشخاص دیگر در گذشته میشه .. و این خود شمایید که به اون افراد اجازه میدید که ذهنتون رو دستکاری کنن.

خوذمون رو که نمیتونیم گول بزنیم .. اوج بگیرید ، دوباره و دوباره ... و باز هم اگر نشد ، دوباره ...

مشک;751029 نوشت:
سلام

خب ممکنه که پیش بیاد انسان در همچین خانواده ای بزرگ شه .. ممکن هم هست که روحش زخم هایی برداره .. اما این افکار رو در سرتون نپرورونید.

الان که عاقل شدید سعی در برطرف کردن زخم هاتون کنید و بایستید . درسته که کودکی تاثیربسزایی داره اما منکر قدرت عظیم بشر که اشرف مخلوقات است ، نمیتونیم بشیم.

بی توجهی شده بهتون ، خب به دلایلی شده و گذشته ، تا کی باید در عزای گذشته زانوی غم بغل بگیرید ؟

اینجوری آینده هم فدای بی توجهی اشخاص دیگر در گذشته میشه .. و این خود شمایید که به اون افراد اجازه میدید که ذهنتون رو دستکاری کنن.

خوذمون رو که نمیتونیم گول بزنیم .. اوج بگیرید ، دوباره و دوباره ... و باز هم اگر نشد ، دوباره ...



با سلام
احسنتم
هر چند دوره کودکی خیلی حساس است،و باید خوب توجه شود،ولی به هر حال اگر کسی در دوره کودکی آسیب هایی دیده باید تحت درمان و مشاوره تخصصی قرار بگیرید.