۞۞۞ غنچه پر پر ......... سرباز کوچک ۞۞۞

در زيارت ناحيه مقدسه، درباره اين كودك شهيد، آمده است:
"السلام على عبد الله بن ‏الحسين، الطفل الرضيع، المرمى الصريع، المشحط دما، المصعد دمه فى السماء، المذبوح‏ بالسهم فى حجر ابيه، لعن الله راميه حرملة بن كاهل الاسدى‏".

"على اصغر، يعنى درخشانترين چهره كربلا، بزرگترين سند مظلوميت و معتبرترين ‏زاويه شهادت... . چشم تاريخ، هيچ وزنه ‏اى را در تاريخ شهادت، به چنين سنگينى نديده‏ است."

على اصغر را باب الحوائج می ‏دانند،گر چه طفل رضيع و كودك كوچك است، امّا مقامش نزد خدا والاست.

در گلخانه شهادت را

می گشايد كليد كوچك ما

او غربت صدای پدر را شنیده است
شش ماهه ای که سن بلوغش رسیده است

لبت خاموش بود اما گذشت از گنبد كردو
زقطره قطره خونت صداي آب اصغر

كه ديده گل شود بر روي دست باغبان پرپر
كه ديده خون مه ريزد به دوش آفتاب اصغر

اگر چه بر سر دستم شهيد آخرين گشتي
تو از اول شدي بهر شهادت انتخاب اصغر

به كف چون جان گرفتم تا كنم تقديم جانانت
گلويت را سپر كن تا بگيرم پيش پيكانت

تكلم كن تكلم كن بگو من آب مي خواهم
تلظي كن تلظي كن فداي كام عطشانت

ز بي آبي نمانده در دو چشمت قطرۀ اشكي
كه تر گردد لب خشكيدهات از چشم گريانت

ز حجم تيد و حلق نازكت گرديده معلوم
كه خواهد شد جدا از تن سر چون ماه تابانت

به تير دوست اي سر تا قدم عاشق تبسم كن
بپر در دامن زهرا و با محسن تكلم كن

ميان آيه‏هاى سوره فجر

بگويد با زبان سرخ خونت

به چشمان زمينى، آفتابى

دلم را بين دست تو سپردم

تو هم مانند جدّ خود امينى

بسوزان، آب كن، از نو بريزم

يقين دارم تو هم مى‏آفرينى

سلطان کربلا چو تمنای آب کرد
دشمن به تیر حرمله او را جواب کرد

ناخورده آب طفل رضیع حسین را
آن تیر ظالمانة او سیر از آب کرد

از سوز تشنگی که علی جانسپار بود
دشمن ندانم از چه بکشتن شتاب کرد

بگرفت خون حلق علی را بکف حسین
با خون او محاسن خود را خضاب کرد

از آنهمه شکوفه به گلزار کربلا
این بود گلپری که شهادت گلاب کرد

خون میچکد زخامه زرین کلام تو
بس کن حسان که شعر تو دلها کباب کرد

حسان

گلويت را شبى ترسيم كردم

و جاى تير را ترميم كردم

كشيدم لحظه خنديدنت را

محبت را به خود تفهيم كردم

زمان خفتن و بيدارى‏ام را

به وقت چشم تو تنظيم كردم

گرفته جرعه‏اى از چشم مستت

ميان تشنگان تقسيم كردم

نشستم پاى درس حنجر تو

سپس بر اهل دل تعليم كردم

همه آنچه ندارم را در آن شب

به پيش پاى تو تقديم كردم

دیگر چه نوبت آن کودک صغیر آمد

ز چرخ پیر خروش فلک بزیر آمد

بجان نثاری بابا زگاهواره ناز

که گر بجثه صغیرم ولی به رتبه کبیر

کبیر را ندهند آب چون صغیر آمد

اگر بکار پدر ناید این پسر روزی

اگر که گوهر بی آب را بهائی نیست

پی نثار تو این در بسی حقیر آمد

گرفت مادر و آوردش او بنزد پدر

زتشنگی نه بتن جان نه شیر در پستان

مرا دل از غم این طفل در نفیر آمد

نگر عقیق لبش کز کبودی است سیاه

گرفت بر سر دستس چوگوهری غلطان

بسوی معرکه ناچار و ناگزیر آمد

سوار دست پدر در میانه­ای میدان

کشید ناله حسین کی سپاه کوفه و شام

خود این پسر ز رسولت کو بشیر آمد

بود نبیره و فرزند پادشاه رسل

اگر بنزد شما قدر او حقیر آمد

ولی بنزد خدا قدر او کبیر آمد

بغیر آب نخواهد او زشما

برای کودک بی شیر آب می­طلبید

که تیر حرمله­ای مرتد شریر آمد

بجای شیر طلب کرد آب آن مظلوم

رسید آب زپیکان بحلق تشنه او

چه مرغ بسمل در خون زوی صفیر آمد

پی تسلی بابا تبسمی بنمود

بگو بمادر زارم اگر که کودک تو

زشیر سیر نشد خود زتیر سیرآمد

حسین که سبط رسولست و نور چشم بتول

دگر بگو بوفائی زماتم فرزند

صبورباش که عمر جهان قصیر آمد

وفائی شوشتری

لطفی به نگاه خیس و بی‌تابش کن

از شوق زلال خویش سیرابش کن

شش ماهه گناهی که ندارد، ای تیر

بر حنجره‌اش بوسه زن و خوابش کن

افسوس که مثل غنچه ای پرپر بود

آن ظهر عطشناک چه غوغایی کرد

آن مرد که نام کوچکش اصغر بود

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]او غربت صدای پدر را شنیده است
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]شش ماهه ای که سن بلوغش رسیده است

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]با بالهای ناله که از حال رفته بود
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تا پیش چشمهای پدر پر کشیده است

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]دست سه شعبه ای که به سویش دراز شد
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]هرگز چنین بهار قشنگی نچیده است

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]آن سو صدا زدند که سیراب می شود
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تیرش ز آه و اشک علی آبدیده است

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]خون گلوی ملتهبش بر زمین نریخت
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]این باغ لاله را کس دیگر خریده است

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از تکه های حنجره ای خشک و بی رمق
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ته مانده غریب صدایش چکیده است

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]پوشانده بود زیر عبا چون که مادرش
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در این لباس تازه علی را ندیده است

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]گهواره بی دلیل به خود تاب می دهد
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]این بستر بدون علی خواب دیده است

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]محمد ارجمند

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]سید رضا مؤید

خوشبو ترين گل گلاب كربلا منم
شيوا ترين نواي ني نينوا منم

با خون نوشته روي گلويم كليم عشق
باب الحوائج حرم مصطفي منم

با تير عشق هستي خود را فروختم
بازار عشق را به تبسم بها منم

خون گلوي من به همه دردها دواست
درمان دردهاي دل بي دوا منم

با دست كوچكم گره ها باز مي شود
مردم علي اصغر مشكل گشا منم

نامم علي اصغر و در كشتي حسين
هم بادبان و لنگر و هم ناخدا منم

اي حرمله به بيشۀ ما بيهوده ميا
چون شير كوچك حرم لا فتي منم

آوازه شجاعت من تا به عرش رفت
خيبر گشاي ديگر خيبر گشا منم

اين دست هاي كوچك من دست حيدري است
شش ماهه اي كه كشته شد بي صدا منم