تدبیر موجودات دنیا توسط ملائکه عالم ملکوت
تب‌های اولیه
تمام موجوداتی که در این عالم هستند بواسطه یک موجود مدبّر الهی اداره میشوند. انسان مادّی یک مَلَک مقرَّبی دارد که او را رشد میدهد و حفظ میکند، هر یک از اصناف حیوانات ، نباتات ، جمادات ، و هر ذرّه ای از موجودات این عالم اینچنین هستند. و بطور کلّی تمام عالم شهادت که عالم ظاهر و عالم مُلک است ، در تحت اراده و سیطره یک عالَم ملکوت است که آن عالم ملکوت ، عالَم حقیقت و معنی و باطن است . قدرت و عظمت آن عالم از این عالم بیشتر است و میتواند این موجودات را در تحت شرائط خود تربیت کند و سیر دهد؛ آن موجودات را ملائکه میگویند.
تعداد ملائکه به حساب در نمی آید، به اندازه ذرّاتی که در این عالم موجود است و در عالم مُلک ، خلق شده است ملائکه موجود است؛ هر قطره از باران که از آسمان میریزد یک فرشته موکَّل بر حفظ و حراست و پائین آوردن آن است . هر دانه گیاهی که از زمین میروید و هر حبّه از حبوباتی که بیرون می آید و رشد میکند و میرسد، حتّی دانه اِسپند، چنانچه در روایت وارد است ، برای هر کدام از آنها مَلکی گماشته شده که آنرا طبق وظیفه و شرط و سنّت الهیّه ای که به او تفویض شده است حفظ کند، رشد دهد، برساند و تا سرحدّ کمال آن ، آن را مواظبت و مراقبت نموده و از وظیفه پاسداری در برابر جهات حیاتیّه و تغذیه و تنمیه آن دریغ ننماید.
باد که می وزد همچنین بادهای مختلف ، از باد شمال و باد جنوب و باد دبور و باد صبا، بادهای رحمت و بادهای غضب ، بادهای مهلکه و مسموم و نسیم های لطیف و جان پرور فرشتگان مختلفی دارند. و ابرهای آسمان ، ابر سپید و سیاه ، ابر انبوه و پرپشت و ابر کم پشت ، ابر تگرگ و برف و باران هر کدام دارای فرشتگانی هستند؛ این فرشتگان هر کدام دارای مأموریّت های متفاوتی هستند که بر حسب اختلاف قوا و سرمایه هائی که خداوند به آنها داده است تفاوت میکنند.
مراتب حیات انسان از قوای هاضمه و تغذیه و رشد دهنده و رفع کننده و جاذبه و دافعه و تبدیل کننده و ماسکه و غیرها همه در تحت تدبیر و اداره ملائکه مختلفی هستند. این یک واقعیّتی است بر اساس یک واقعیّت فلسفی که موجودات عالم طبع و مادّه در تحت سیطره موجودات عالم مثال و صورت ، و آنها در تحت سیطره موجودات عالم نفس و ملکوت اعلی ، تا برسد به مقام اسماء و صفات الهیّه و بالاخره به اسم اعظم حضرت و احدیّت و مقام لا اسمَ و لا رسم حضرت احدیّت جلَّ و عزَّ تبارَک و تقدَّس .
کتاب آشنایی با قرآن 9 صفحه 130 تا 132