وظیفه فرزندان نسبت به اختلافات پدر و مادر؟

سلام؛
ما یک خانواده 4 نفری هستیم. پدر،مادر و دو برادر. من برادر بزرگتر هستم و 21 ساله هستم.
مشکل خانواده ی ما ، اختلاف پدر و مادر ماست. قبل تر ها هر از چندگاهی دعوایی می شد ولی الآن تقریبا هیچ رابطه ای بین پدر و مادرم نیست و اینها فقط در یک خانه با هم زندگی می کنند و رابطه شان به غایت سرد است.
ببینید، این یک مشکل ریشه دار است که در طول این 28-27 سال زندگی مشترک، وجود داشته. پدر و مادر من هر دو افراد مهربان و زحمتکش و منطقی هستند.
اما مشکل اینجاست که ما در خانواده خیلی نمی توانیم با هم ارتباط برقرار کنیم. به نظر من اشتباه پدرم اینجا خیلی بیشتر است. پدرم اصلا اهل حرف زدن و صحبت کردن و این جور چیزها نیست ولی مادرم برعکس بسیار ارتباطات موثری در خانواده و جامعه دارد. مثلا من خجالت می کشم خیلی از احساساتم را به پدرم بگویم و یک ارتباط توام با خجالت با ایشان دارم ولی با مادرم نه. پدرم انسان خوب و متدین و سالم و زحمتکش است ولی نمی تواند احساساتش را منتقل کند و خیلی به مادرم بی توجهی می کند. این شده یک عقده برای مادرم و به شدت او را آزار می دهد و مدام خود را با دیگران مقایسه می کند. نه این که پدرم عمدا این کار ها را بکند. اصلا بلد نیست مثلا به زن و بچه اش بگوید دوستت دارم. حالا وضع نسبتا وخیم شده و مادرم اصلا کاری به پدرم ندارد و به قول خودش فقط برای ما (فرزندانش) دارد تحمل می کند و پدرم که اصلا این چیزها برایش مهم نیست و فرقی برایش نمی کند قهر یا آشتی!
تا حالا خیلی با پدرم در مورد ای قضیه صحبت شده و او هم گفته که خودش را تغییر می دهد ولی خبری نشده. واقعا حیف است این دو انسان شریف فقط به خاطر بلد نبودن آداب رفتار خانوادگی با هم مشکل داشته باشند و خدای ناکرده بخواهند از هم جدا شوند.
حالا من اینجا به عنوان فرزند خانواده چه وظیفه ای دارم و چه کار باید بکنم؟ بعضی وقت ها خیلی اعصابم خرد می شود.
لطفا راهنمایی کنید.
خیلی ممنون.