آیا صحیح است که پس از درگذشت ابوطالب، ابولهب می خواست از پیامبر دفاع کند؟

تب‌های اولیه

2 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا صحیح است که پس از درگذشت ابوطالب، ابولهب می خواست از پیامبر دفاع کند؟

آیا صحیح است که پس از درگذشت ابوطالب، ابولهب می خواست از پیامبر دفاع کند؟ می گویند ابوجهل نگذاشت و گفت او علیه تو سوره آورده آن وقت تو می خواهی از او دفاع کنی؟
نظر کارشناسان عزیز چیست؟

با سلام

دکتر فیاض به نقل از طبقات در تاریخ اسلام آورده است: ابوطالب در بستر مرگ خویشان خود را خواست و در باره ی پیامبر (ص) سفارش نمود بر این اساس ، ابولهب نخست به حمایت از پیامبر بر خاست و احدی جرات گستاخی نسبت به او را نداشت اما قریش میان او و پیامبر (ص) را بر هم زدند و از آن پس تعرض شدت یافت(1)
در باره ی دشمنی ابولهب با پیامبر (ص) داستانی در انساب الاشراف نقل شده است به این مضمون که روزی میان ابوطالب و ابولهب نزاع در گرفت .
ابولهب ابوطالب را بر زمین کوباند و بر سینه ی او نشسته او را می زد دراین هنگام پیامبر(ص) به یاری ابوطالب شتافته ابولهب را بر زمین زد. حالا نوبت ابوطالب بود که بر سینه ی ابولهب نشسته بر صورت او بزند .
ابولهب از این حرکت او رنجید و گفت ما هردو عموی تو هستیم چرا فقط با من چنین کردی به خدا که دل من هرگز با خوب نخواهد شد.

دردوران ریاست ابولهب آزار قریش مجاز شد و دیگر رییس بنی هاشم و سالار قریش منع آزار نمی نمود.
این آزار وقتی شدت می یافت که قریشیان می دیدند ابولهب که عموی پیامبر(ص) است برای پیامبر(ص) ارزشی قایل نیستپس گستاخ تر می شدند.
چنانکه سعدی گفته است:

اگر زباغ رعیت ملک خورد سیبی * بــر آورنـد غـلامـان درخـت از بـیـخ
این هماهنگی در آزار ،تبعات خطر ناکی داشت که قصه های پر غصه ای از آن دوران در تاریخ اسلام نقل شده است.
روزی روده گوسفند را به خانه اش می انداختند و روز دیگر خاک بر سرش می ریختند.
زخم زبان می زدند یا حتی به قصد کشتن او را می زدند که یک بار ابوبکر به داد پیامبر(ص) رسید و فریاد زد : آیا می خواهید کسی را بکشید که می گوید پروردگار من خدای یکتاست؟

شدت آزار ها ی قریش و بی پناهی پیامبر(ص) در این زمان سبب شد تا پیامبر گرامی اسلام (ص) استراتژی انتشار اسلام را با گزینه ای نو مورد آزمایش قرار دهد.
طبری می نویسد: وقتی ابوطالب مرد پیامبر (ص)به طائف رفت تا قوم ثقیف را به اسلام دعوت کند.
این اقدام پیامبر(ص) سودی نداشت زیرا لجاجت بزرگان ثقیف آنان را از پذیرش اسلام باز داشت .
آنها نه تنها اسلام نیاوردند بلکه تقاضای پیامبر(ص) بر مسکوت ماندن این ملاقات را هم پس زدند و فرمان دادند تا جاهلان و غلامان و کودکان پیامبر(ص) را دنبال کرده دشنام دهند.



1-علی اکبر فیاض، پیشین، ص74